Hey! Hier is dan deel 8 van het verhaal. Deze keer even geen seks. Toch hoop ik dat jullie ervan kunnen genieten!

We eten laat. Sjors heeft heel lief het avondeten gekookt, terwijl mijn vader en ik bij aan het komen waren. Met vermoeide, maar grijnzende blikken kijken we elkaar aan. Alledrie zijn we al snel klaar met de maaltijd en we kruipen alledrie onder een deken op de bank. Ik zit in het midden en voel hun lichamen langs mij schuren. Sjors slaat zijn armen om me heen en houdt me stevig vast. We blijven een tijdje televisie kijken. Toch besluiten we om op tijd naar bed te gaan. Al gauw lig ik in bed. Ik denk terug aan deze dag. Wat heb ik toch genoten. Ik voel weer een stijve op komen dagen, maar ik heb geen behoefte om nog te gaan masturberen. Ik ben te moe.

Ik word midden in de nacht wakker. Iemand schuifelt over de vloer. Ik kijk in de duisternis en zie een silhouet mijn kamer in lopen. 'Daan?' Hoor ik hem fluisteren. Sjors komt op de rand van mijn bed zitten. 'Is het goed als ik bij jou kom liggen? Mike (afkorting van Michaël) snurkt nogal!' Ik vind het goed en maak wat plaats voor hem. Mijn bed is niet zo breed, waardoor we gedwongen worden lepeltje-lepeltje te liggen. Ongeveer zoals toen we met z'n drieën lagen vanmiddag. Niet dat ik het erg vind. Het geeft zo een warm gevoel om hem tegen mij aan te voelen. Ik voel zijn hete adem in mijn nek. 'Lig je goed zo?' Vraag ik. 'Ja hoor!' Antwoordt Sjors. 'Dankje!' Hij legt zijn been over mijn benen en ik merk dat hij in slaap is gevallen. Niet lang daarna volg ik zijn voorbeeld.

Ik heb liggen woelen vannacht. De dekens liggen schuin en ik lig op de buik van een slapende Sjors. Gelukkig, in tegenstelling tot mijn vader, snurkt hij niet. Ik kijk naar zijn gezicht, wat ervoor zorgt dat ik alleen nog meer kan concluderen dat ik homo ben. Helaas heb ik geen tijd om te vrijen en zoenen. Ik moet haast maken om naar school te gaan. Ik druk een kus op Sjors' lippen en kleed me aan, om vervolgens te ontbijten. Ik vertrek op de fiets en binnen een uurtje ben ik op school. Vandaag heb ik niet zo lang les. Eigenlijk maar van 08:45 tot 12:10. Ik kom aan in de fietsenstalling en zet mijn fiets op slot. Ik zie al een paar klasgenootjes op komen dagen. 'Hey Daan!' Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Jarno staan. Mijn hart gaat te keer. Je kent het vast wel, perfecte lach, humor, knap. Ook al geef ik niet zo om uiterlijk. En hij spreekt mij aan! 'Hey!' Groet ik verlegen terug. Daar komt zijn perfecte lach tevoorschijn. 'Heb jij toevallig zin om iets te doen, na school?' Ik val bijna om van verbazing. Normaliter gaan wij niet met elkaar om (niet dat we elkaar haten, maar gewoon omdat wij niet met elkaar omgaan). 'Oh eh oké is goed!' Antwoord ik terug. 'Top! Bij jou?' Ik knik.

De hele dag duurt lang. Ook al is het maar iets van 3,5 uur. Ik schuif ongeduldig op elke stoel waar ik op zit. 'Gaat het Daan?' Vraagt Sanne. Ik knik. 'Ja hoor!' Ze kijkt me vreemd aan. 'Oké!'

De lessen zijn voorbij. Ik zeg Sanne en Elise gedag en haast me naar de fietsenstalling. Ik zie Jarno al staan. 'Zullen we?' Vraag ik. Hij lacht. 'Ja!' We fietsen naar mijn huis. 'Wow Daan niet zo snel!' Ik versloom. Jarno schiet meteen vooruit. 'Dankje voor de voorsprong!' Laat me even iets zeggen: probeer mij niet in te halen, want ik moet en zal koste wat het kost sneller zijn. Ik zet mijn versnellingen op de zwartste stand, geef een paar flinke trappen en verklein de afstand tussen mij en Jarno. Al snel is het nek aan nek. In de verte zie ik het huis al oprijzen. Ik trap nog een extra. Gelukt! De remmen kreunen hard als ik ze stevig indruk. Jarno komt 2 tellen later aan, helemaal gesloopt. 'Jeetje!' Hijgt hij. 'Meestal moet ik me inhouden bij mijn vrienden! Dit is een heel ander level!' We lachen.

Ik doe de deur open en laat Jarno voor. Hij kijkt verwondert in het rond. 'Wat is het hier netjes!' Ik grijns. 'Tja! Drie homo's in één huis, we weten hoe we dingen netjes houden!' Behalve beddengoed, plak ik er in mijn hoofd achteraan. Jarno's blik valt op de PlayStation die ik drie jaar terug van mijn moeder heb gekregen. 'Wauw! Wat gaaf!' Zucht Jarno. Je begrijpt vast wel dat we het volgende moment volop in een spel zaten. Ik heb Jarno laten kiezen, wat dus betekent dat het een schietspel is. 'Daan ik moet even naar de wc!' Ik zet het spel op pauze. 'Ik neem aan dat he weet waar dat is?' Hij knikt en loopt naar de deur. 'Ja hoor!' Op dat moment gaat de klink omlaag en zwaait de deur open. Ik zie mijn vader in de deuropenening staan. Maar dat is niet zo zeer het probleem. Jarno wordt rood en likt met grote ogen naar mijn vader. Mijn vader plaatst instinctief zijn handen voor zijn privé delen. 'Oh eh, sorry eh!' Alledrie blijven we stilstaan in deze gênante situatie. Mijn vader rent naar boven en komt snel wer terug met een badjas om zich heen gewikkeld. 'Sorry eh... hoe heet jij?' Jarno herpakt zich weer. 'Jarno, en u bent Daans vader? Of bent u de stiefvader?' Hij steekt zijn hand uit. 'Ik ben gewoon zijn vader hoor. Mijn naam is Michaël en spreek me maar gewoon aan met je en jij, anders ga ik me oud voelen!' Jarno lacht. 'Sorry van daarna Jarno! Het was niet de bedoeling dat je dat zou zien!' Jarno wuift het weg. 'Maakt niet uit hoor! Het was best wel een mooi uitzicht, dus dat maakt het wel weer goed!' Hij loopt langs mijn vader en gaat het toilet binnen. 'Je had best mogen zeggen dat je een vriend mee naar huis nam!' Fluistert mijn vader. 'Sorry! In ieder geval viel het mee!' Mompel ik terug. 'Waar is Sjors eigenlijk?' Mijn vader kijkt op. 'Die is naar huis. We wonen niet samen weetje!' Nou bijna wel, denk ik. Maar ik zeg dat maar niet hardop. Mijn vader pakt ontbijt en vertrekt weer naar boven. Plots hoor ik een telefoon afgaan. Het is die van Jarno. Zijn moeder. 'Jarno! Je moeder belt!' Roep ik. Ik hoor lichtelijk gevloek vanuit de wc. De deur gaat open en Jarno pakt zijn telefoon. 'Zou je alsjeblieft stil willen zijn?' Ik knik. Hij neemt op. 'Hallo mama!' Er komt wat onduidelijk gemurmel van de andere kant van de lijn. 'Nee school loopt wat uit, ik moet nog aan een project werken! Ja, oké, doei!' Hij hangt op. 'Waarom zei je niet dat je bij mij was?' Jarno wordt weer rood. 'Mijn moeder mag dat niet weten! Mijn vader al helemaal niet!' Ik word nu wel nieuwsgierig. 'Hoezo niet?' Jarno stapt zenuwachtig van het ene naar het andere been. 'Ze zijn nogal homofobisch' Flapt hij eruit. 'Oh!' Zeg ik alleen maar. Hij wordt nog roder en ineens uit het niets rollen de tranen over zijn wangen. Ik raak helemaal in de war. Wat gebeurde hier nou? Ik besluit om Jarno maar gewoon een knuffel te geven. 'Maar dat is niet zo erg. Ze vinden mij en mijn vader raar, jou niet!' De stilte die volgt is genoeg om me de waarheid te laten beseffen. Ik houd Jarno nog steviger vast en wacht tot hij is uitgehuild. 'Ik kan het ze niet eens vertellen. Telkens als ik over ook maar een ding iets zeg, bijvoorbeeld dat een of andere beroemdheid uit de kast is gekomen, dan zeggen ze meteen zoiets van: die zijn gek in hun hoofd!' Er volgen nog een paar snikken en dan is het klaar. 'Je mag mij alles vertellen!' Zeg ik. 'Nou ik denk dat ik alles al heb gezegd!' Snikt Jarno. Hij trekt zich voorzichtig los uit de omhelzing en veegt een traan weg met zijn mouw. 'Ik ga wat te drinken halen!' Hij knikt.

Ik kom terug met twee glazen limonade. 'Ik heb toch nog een vraag!' Zeg ik als ik hem een glas aan geef. 'Is dat soms de reden dat je naar mij toe kwam?' Hij neemt een slok. 'Ja, wel een beetje!' Hij komt tegen mij aan leunen. 'Jaja, je deed het vast om mijn vader te zien, ik zag wel hoe je naar hem keek hoor!' Ik knipoog naar hem. Hij lacht zachtjes en kijkt me aan. Voor ik het weet heb ik mijn tong al in zijn mond gewerkt en trek hem over mij heen. Hij laat los. 'Dankjewel!' Hij buigt weer naar voren en we blijven zo liggen. Het wordt nogal strak in mijn broekje, maar ik wil eigenlijk nog niet verder gaan dan dit.

Op een gegeven moment moet Jarno echt gaan. 'Als je ook maar ergens mee zit, ik ben er voor je. Je mag altijd een berichtje sturen of langskomen!' Hij glimlacht. 'Dankje Daan!' Ik geef hem een knipoog en hij fiets weg.

Ik hoor graag tips of ideeën die jullie hebben voor het verhaal!