Onmogelijke Liefde - 4

Ik werd meer onrustig van het feit dat hij niet leek te weten wat hij met deze situatie aanmoest, dan van het feit dat ik hem opgebiecht had wat ik al een tijdje wist.

Ik vond hem meer dan leuk. Ik was verliefd. Een gevoel dat ik nauwelijks kende.

Ik wilde niet dat hij voor mij alleen mijn leraar zou zijn, maar gewoon Thomas. Een ongeloofelijke leuke spontane vent die mijn hart deed overslaan. Die me een gevoel gaf dat ik bij hem eindelijk mezelf kon zijn. Mezelf kon laten zien zonder leugens.

Dat ik me niet hoefde te schamen voor mijn homoseksualiteit.

Hij sloeg zijn blik van me af en leek bijna wanhopig de juiste woorden in zijn hoofd te vinden voor deze bizarre ongemakkelijkheid die tussen ons in viel.

Ik krabbelde terug. Ik had spijt op het moment toen ik hem hoorde verontschuldigde. Hij bleef herhalen dat hij hier niets mee kon. Hij was mijn docent en getrouwd. Het kon absoluut niet!! Hij hielt van zijn man maar erkende dat deze weinig tijd voor hem had, ze zaten in een moeilijke periode.

"Begrijp je dat Silvan?

Tuurlijk begreep ik hem, ik was niet op mijn achter hoofd gevallen!! Ik had heel goed door waar ik mee bezig was, hij vroeg er zelf om.

Nee ik had geen intensie's verliefd te worden op een getrouwde man. Tuurlijk had ik niet verwacht, dat hij zijn huwelijk en zijn net nieuwe baan voor mij zou opzeggen of riskeren. Ik verlangde helemaal niets van hem, ik was alleen smoorverliefd en zat met mezelf in de knoop omdat ik langzaam begon te erkennen voor mezelf wat ik voelde.

Ik wilde zijn huwelijk niet kapot maken of wat dan ook.

Ik wist niet eens wat ik zelf wilde.

Toch voelde het als een afwijzing terwijl ik wist dat niet zo was. Ik moest het zo niet zien, gaf hij aan.

Hij bleef mijn blik ontwijken. Bleef onrustig naar buiten staren terwijl hij talloze keren zijn hand door zijn haren haalde. Ik was een problemen voor hem, zo voelde het.

Ik voelde me leeg en nutteloos. Wilde de volgende dag niet naar school. Veinsde me ziek. Ik kroop opnieuw de kast in en knalde de deur keihard voor mezelf dicht. Ik wilde hem niet een meer open zetten.

Ik keek naar de vele dozen die opgestapeld stonden. Morgen zou hij definitief vertrekken. Mijn broer samen met zijn vriendin twee en een half uur van me vandaan.

Ik keek naar hem hoe hij alle dozen nog eens na liep. Voordat hij zich naar me omdraaide. Hij kon me goed genoeg om te zien dat er iets serieus speelde. Hij nam plaats naast me op mijn bed. Sloeg zijn arm om me heen.

"Je komt gewoon elk weekend logeren" grapte hij. "Tuurlijk zal je vriendin blij mee zijn om elk weekend met mij opgescheept te zitten" antwoorden ik laconiek en mat.

Er viel weinig te lachen.

"Kerel het komt allemaal goed! Hij stond op herhaalde voor de zoveelste keren dat als ik bij hem op bezoek zou komen hij de lekkere bff van zijn vriendin aan me voor zou stellen.

Het floot tussen zijn tanden "geloof me Silvan je weet niet wat je ziet.

Met zijn mond tuitte hij zijn lippen en maakte een gebaar met zijn handen dat ze grote borsten zou hebben. Ik had niet eens zin om erop te reageren.

Hoe moet je zorgen dat een verliefdheid verdwijnt? Als je diegene elke dag onder ogen moet komen? Niet dus.

Het liefst was ik per direct van school afgegaan. Maar wat zou ik als reden op moeten geven? Mijn ouders hadden een smak schoolgeld betaald, duren boeken en schoolspullen.

Hij had me na de les opnieuw staande gehouden. Het leek wel een soort van hulpgroep na school met de leraar. Mijn oog was nu verkleurd van paars en dik tot blauw waarbij ik hem haast niet meer open kreeg. Kwestie van tijd had mijn moeder geroepen. Had je maar niet zoveel moeten drinken, je word direct gestraft voor onzinnigheden die je uitspookt.

Mijn moeder stond erop dat ik weer naar school ging. Niks aan de hand Silvan raap je zelf bij elkaar en kom dat bed uit! Had ze me toegesnauwd waarbij ze zelfs een setje kleding uit mijn kast greep en deze boven op me gooide. Mijn moeder dulde geen onzin.

Maar was helaas ook niet het type vrouw die zou vragen of er iets speelde? Ze moet het gemerkt hebben, maar dacht waarschijnlijk dat het te maken had met de verhuizing van mijn broer.

Opnieuw sta ik met een bonzend hart voor hem.

"Ik voel me verschrikkelijk Silvan dat ik dit je aandoe, ik heb het hele weekend aan je gedacht" deze voelde ik even niet aankomen toen ik hem recht aankeek.

"Hoe bedoel je? vroeg hem.

Hij antwoorden dat hij heel lang had nagedacht. Ik had gelijk hij kon mijn mentor niet zijn het zou veel te gecompliceerd worden.

Ik had hem ook niet onberoerd gelaten en hij kwam tot de conclusie dat hij deze gedachte's niet mocht hebben. Niet voor mij .Hij wilde mij en zichzelf dit niet aandoen.

Ik zuchtte en trok mezelf tegen de rugleuning van de stoel aan. Bleef aan mijn vingers pulken wat tegenwoordige tijd haast een tik van me leek te worden.

Gefrustreerd en bijna wanhopig. Ik was niet gek geweest hij ervaarde ook gevoelens voor mij.

Heel de klas was teleurgesteld door het terug trekken van zijn mentorschap. Zelfs mijn vrienden,waarvan het ze vaak niet eens wat kan schelen als het om de school ging waren teleurgesteld toen we een wat oudere leraar Nederlands toe gewezen kregen.

Zijn rede? Het was te vroeg in zijn nieuwe baan om meteen een klas toegewezen te krijgen. Alles voelde dubbel.

Hij zette tien stappen terug.

Er gingen weken voorbij waarin alles hetzelfde bleef. Hij stelde zich op als een leraar, behandelde me hetzelfde zoals hij iedereen zou behandelen. Hij deed wat hij moest doen, ver van me weg blijven. Veranderende mijn gevoelens hierdoor?

Absoluut niet.

Het grote gala feest voor de kerst vakantie, werd door school elk jaar groots aangepakt daar stonden ze ombekend. Mijn moeder keek vol trots naar me. Ik had mijn pak aangetrokken die ik vorig jaar droeg tijdens de bruiloft van haar nicht. Onder de Italiaanse zon in een tuin vol grote bloemen.

Met een geregelde limousine zouden we met vier stellen naar het gala feest gaan. Het was een "big happening" De meiden zagen er stuk voor stuk bloedmooi uit.Ook mijn partner voor vanavond zag er in haar strakke zwarte jurk lange jurk uit om door een ringetje te halen. Mijn moeder maakte vol trots een foto van ons beide en ik zag aan haar dat ze hoopte op een terug keer bij ons thuis door deze mooie dame.

Ik had hem de afgelopen week niet op school gezien, Thomas. Vernam dat hij curcus dagen had. En dus viel het vak wiskunde daarom weer uit omdat er geen vervanger was. Ik miste hem. Ik hoopte dat hij er vanavond ook zou zijn.

Ookal had hij de afgelopen weken duidelijk laten blijken dat er niet meer inzat. Ik moest mezelf er bij neer leggen.

Een groot hotel concern had een grote zaal ter beschikbaar gesteld voor een het gala feest. Ik besloot er een mooie avond van te maken. Ik wilde niet meer alleen bezig zijn met Thomas. Mijn gevoelens en mijn verliefdheid voor hem.

Het had me leeg gezogen. De stress de spanningen en het gevoel.

Ik wilde me niet meer terug trekken zo was ik immers niet. Ik was Silvan de gezellig peer waar altijd wat met te bepraten of te lachen viel. De laatste weken was ik bijna een schim geworden van mezelf ik wilde dit niet meer.

Ik had mijn vrienden die uit hun dak gingen en een bloedmooie dame langs me lopen. Welke jongen wil dit nu niet?

Toch kon ik het niet laten om in de drukte rond te kijken. Ik zag vele leraren rondlopen. Geen Thomas.

Ik vierde feest, gooide mezelf los en danste op de dansvloer, lachte wat ik al lang niet meer had gedaan. Tuurlijk speelde de alcohol helaas weer een grote rol. Iedereen dronk en dat mocht ook we waren volwassen en de regels waren toen waarschijnlijk een stuk relaxter dan nu.

Ik danste met mijn knappe partner op een lekker nummer. Toen ik hem ineens zag. Hij keek naar me. Hij stond met een glas bier in zijn hand in gesprek met zijn collega. Zijn ogen bleven op de mijne hangen.

Hij zag er mooi uit. Zijn haren zaten in model geknipt. Hij had net als de rest van alle mannen een net vlot pak aan wat hem enigszins jonger leek lijken. Zijn mannelijk lichaam leek nog mannelijker.

Hij stond bij ons groepje in gesprek met een paar meiden. Ik knikte en liep hem voorbij. Ik zocht hem niet op omdat ik dit niet durfde.

Totdat hij me aansprak toen hij zag dat ik alleen nog maar met een klasgenoot aan een tafel stond. "Je hebt het gezellig of niet? Ik knikte en dronk nerveus een slok uit mijn plastice beker. Dat is wat hij met me deed. Hij maakte me nerveus.

Ik zou naar de mooie meiden om me heen moeten kijken die waren er namelijk meer dan genoeg,maar ik had alleen maar oog voor hem.

Alsof ik terug was tijdens onze eerste ontmoeting. De herkenbaarheid, de gemakkelijkheid waarmee we met elkaar praten alsof we elkaar al jaren konden. En de aantrekking kracht. Er ontstond opnieuw een sprankel tussen ons. Hij keek naar me toen ik door een meisje de dans vloer op getrokken werd. Hij knipoogde en keek me recht aan. Nam een slok en bleef naar me kijken, geamuseerd.

Ik keek terug. Hij was de enige die ik zag staan in de hele volle ruimte. Alleen Thomas niemand anders. Hij was er en ik voelde kriebels in mijn buik.

We deelde een moment met elkaar die niemand door had. Mijn glimlach straalde toen hij me nog één keer aankeek voordat hij aanliep. Ik volgde hem met mijn ogen totdat hij verdween.

De rest van de avond maakte ik plezier genoot van de avond. Pas op het laatst van de avond zag ik hem opnieuw. Hij danste met een vrouwelijke collega uitbundig op de dansvloer.

Nu was ik degene die naar hem bleef kijken. Ik stond tegen de muur aangeleund in mijn strakke pak. Ik maakte mijn stropdas wat losser.Hij had door dat ik hem in me op nam.

Nadat het nummer was afgelopen wenkte hij me.

Ik stak een sigaret op liep samen met Thomas naar buiten. "Je zou moeten stoppen met roken, zonde! Ik glimlachte.

Ik nam een flinke trek van mijn sigaret en liet hem op de grond vallen voordat ik hem uitmaakte. Hij keek naar me "Ik ben blij dat het beter met je gaat, toch?

Ik knikte maar was niet echt helemaal overtuigend. Hij keek om zich heen en dempte zijn stem. We konden nu eenmaal niet te ver weg van de ingang lopen. Het zou te opvallend zijn.

"Silvan ik heb de laatste weken alleen maar aan je gedacht... Ik keek hem verbaasd aan en moest me inspannen om te horen wat hij zei door de herrie om ons heen.

"Ja het is fout.. Ontzettend fout ... Ik kan er niet van slapen Silvan!

Ik zat dronken in de limousine. Had een top avond gehad. Trok mijn colbert uit, knoopte mijn blouse half open en stopte de stropdas in mijn zak, door de warmte die er hing in de auto en door Thomas zijn voorstel had ik het warm gekregen. Ik negeerde de blik van het meisje dat tegenover me zat.

Sloot mijn ogen met het besef dat ik stiekem een afspraak had gemaakt. Met Thomas.

Het zou het begin worden van een relatie die nooit had mogen ontstaan.

Ik was verliefd.

Bedankt voor het lezen en de mooie reactie, dit word gewaardeerd!