Na het avondeten, pakte Michel, zoals gebruikelijk zijn mobiel. Hij scrollde het scherm. Ineens zei hij: “Werk je niet meer?” Hij keek haar niet aan.

Nicolette schrok: “Hè?”

Hij keek op: “Je hoorde me wel!”

Zijn blik was strak op haar gericht. Het zweet brak haar uit. Haar hart pompte wild. Hij wist het, flitste het door haar heen. O god, wat nu? Ze likte haar droge lippen. “Ik….eh…..ik, ik weet niet wat ik moet zeggen.” Het kwam er stamelend uit. Michel antwoordde niet. Hij bleef haar aankijken.

“Dus je wist het?”

Hij knikte. “Al vanaf de eerste opname.”

O god! Wat nu? Wat moest ze zeggen? Ze voelde zich plotsklaps heel nerveus. Haar handen trilden.

Michel zag het. “Nicolette, luister.” Zijn stem klonk kalm en beheerst. “Heb jij je nooit afgevraagd waar het geld, dat jij in een envelope kreeg, vandaan kwam? Het geld dat de man die jij kent onder de naam Dirk, je gaf?”

Ze wist niet wat ze moest zeggen. Want nee, ze had zich dat nooit afgevraagd. Ze schudde haar hoofd. Michel vervolgde: “Het geld komt niet van Dirk. Hij regisseert, maar van iemand achter de schermen. Ze noemen zo iemand de producer. Hij financieert. Van hem komt het geld.” Hij wachtte en keek haar observerend aan. “Die man ken jij, die man is een vriend van ons.”

“Wat?” Het duizelde haar ineens. Ze pakte het glas van de tafel en dronk onbeheerst. Het water liep langs haar kin. “Na de eerste opname van je vertelde hij het me.”

“We beginnen opnieuw. Waarom ben je gestopt met werken?”

“Ik….eh…..ik…vond het niet eerlijk naar jou toe.”

Michel zuchtte. Even kalm als eerst, zei hij: “We zijn al heel wat jaren samen en we waren altijd eerlijk naar elkaar toe, waarom ben je dat nu ineens niet meer? Wat is er gebeurd?" Hij gaf haar het glas en zei: "Drink nog wat en begin van voren af aan. Verberg niets.”

Hortend en stoten maar geleidelijk steeds rustiger pratend, vertelde Nicolette het hele verhaal. Michel luisterde geduldig toe. Ze vertelde waarom ze er aan begonnen was. Hoeveel opnames ze had gedaan. Hoeveel ze ervoor betaald kreeg. Ze noemde geen namen. Toen ze klaar was, stond Michel op. “Ik neem koffie, ji jook?” Ze schudde van nee.

Toen hij terugkwam er weer ging zitten, zei hij: “Wat je me verteld hebt is waar, maar niet volledig. Maak je verhaal af en zeg me waarom je gestopt bent.”

Nu kwam het moeilijkste voor Nicolette. Nu moest ze vertellen over haar privé ontmoetingen met Max. En ze deed het, hoewel ze toch stiekem haar best deed de belangrijkheid ervan af te vlakken.

“Je zus was ook bij hem, niet waar! Jullie samen!”

God, dat weet hij dus ook! Nicolette knikte.

Michel dronk zijn koffie en zette het kopje opzij. “Kom hier.”

Nicolette stond op. Ze voelde zich onzeker voor wat er ging gebeuren.

“Stop.” Een meter voor hem bleef ze staan. Ze keek naar haar man en zag een uitdrukking op zijn gezicht die ze nog nooit eerder gezien had. Op een voor haar vreemde manier keek hij haar aan. “Trek je broek uit.”

Nicolette droeg een spijkerbroek met een t-shirt daarboven. Hij wil dat ik mijn broek uittrek! Wat is-ie van plan? Maar ze waagde niets te vragen. Ze trok haar jeans uit en wachtte nog gekleed in t-shirt en slipje. Toen deed hij iets wat ze ook nog nooit van hem had gezien. Hij wreef opzichtig over zijn kruis. Schaamteloos opende hij zijn broek en stopte zijn hand erin. Nicolette was verrast. Zo kende ze haar Michel helemaal niet.

“Trek je slipje uit.”

Dus hij wil neuken! Ze wurmde zich eruit. Hij haalde zijn pik te voorschijn en streelde zichzelf terwijl hij haar strak aankeek. Toen sprak hij langzaam, maar grof tegen haar. “Dus mijn vrouw heeft niet genoeg aan één lul.” Dat is niet waar, dacht Nicolette, maar wijselijk hield ze haar mond. Ze wilde alleen meer seks.

Bruusk stond Michel op. Met een enkele armbeweging veegde hij de tafel leeg. De borden kletterden op de grond. De schalen met aardappelen en groenten spatten uiteen.

“Ga op de tafel liggen.” Nicolette gehoorzaamde. Michel trok haar in de positie die hij wilde. Haar kont op de hoek van de tafel. Grof zei hij: “Jij wilt dus vaker een lul in je kut!” Geen vraag, maar een vaststelling. Hij trok zijn broek en slip uit. Nicolette zag zijn pik, die ze zo goed kende. Maar zo stijf als hij nu was, had ze zelden gezien. Met volle hand wreef hij over haar kut en kneep toen in haar klit. “Au,” zei ze, maar het wond haar wel op. Zo kende ze Michel helemaal niet. Hij was altijd zacht en teder als ze seks hadden, maar nu….? Hij was hard, brutaal, grof zelfs. Was dit haar man? Nee! Was dit ook haar man? Met zijn linkerhand trok hij aan zijn pik, terwijl hij met zijn rechterhand Nicolette’s kutje bewerkte. Zijn pik stond stijf recht overeind. Haar man, haar Michel. Ineens verlangde ze vreselijk naar hem. Maar hij was nog niet klaar. Hij zei grof: “Wanneer zie je hem weer? Ga je naar hem toe of kom-ie hier? Pijp je hem? Zuig je op zijn ballen? Kom-ie klaar in je kut? Of spuit-ie in je mond? Ben je zijn hoer? Zijn slet? Hij sprak snel en trok Nicolette wat dichter naar de punt van de tafel. “Maar nu ga ik je naaien. Nu is jouw kut van mij en moet hij wachten.”

Zijn woorden deden Nicolette pijn. Ze hield van Michel. Waarom sprak hij zo? Alle jaren samen had ze hem toch steeds getoond hoeveel ze van hem hield! Maar ze wist het antwoord. Dit is zijn wraak. Ze had hem bedrogen en het weggeredeneerd met ‘het is toch maar werk.’ En seks bij Max thuis had ze weggemoffeld door het ‘oefenen’ te noemen. Totdat….totdat het meer werd. Ze wist het allemaal. Michel had zo gelijk.

Ineens stootte Michel zijn pik in haar. Ze voelde zijn hardheid in haar dringen. Het deed een beetje pijn. Zo nat was ze ook weer niet. Ze beet op haar lip. Michel trok zich terug en stootte opnieuw diep in haar. Nu kon ze hem beter opvangen. Een wilde neukpartij volgde. Hij bekommerde zich niet om haar. Michel trok haar t-shirt omhoog en de cups van haar bh van haar borsten. Hij stootte wild. Het was zeker niet onaangenaam voor Nicolette, maar zij was ver van een orgasme vandaan. Ze liet zich nemen. Toen kwam hij kwam en schoot zijn sperma in haar. Hij trok zich niet terug, maar boog voorover en legde zijn hoofd op haar borsten.

Het werd stil. Nicolette sloeg haar armen om hem heen. Plots voelde ze vocht op haar borsten en realiseerde dat het zijn tranen moesten zijn. Ze streelde zijn hoofd. Na een tijdje richtte hij zijn hoofd op en zei zachtjes, zoals alleen hij het kan zeggen: “Nicolette, ik hou zoveel van je.” Hij stond op. “Ik wil wat drinken. Jij ook?”

“Ik doe het wel,” zei Nicolette, blij dat ze ook kon gaan staan. “Ga jij maar op de bank zitten. Ik ben zo bij je.”

Stil zaten ze naast elkaar op de bank. Wat gaat er nu gebeuren, vroeg Nicolette zich af. Stuurt hij me weg of gaat hij zelf weg? Er waren nog andere vragen. Heel veel vragen zelfs. Wie is die vriend bijvoorbeeld die Michel verteld had dat zij in seksfilms speelde? Misschien kwam ze het ooit te weten, misschien nooit. Maakt het wat uit?

Ze voelde hoe zijn hand haar hand nam. Ze hielden elkaars handen vast. Ze keek naar hem en wachtte. Het duurde een hele tijd voor hij sprak. “Ik hou van je met heel mijn hart. Maar jij, hem en ik, dat kan niet.” Weer bleef het lang stil.

“Je zal een keuze moeten maken. Hij of ik. Ik geef je tijd, maar niet al te lang. Mocht je voor hem gaan, dan is het tussen ons voorbij. Dat is het enige wat ik te zeggen heb.”

Hij stond op en drukte een kusje op haar hoofd. “Ik hou van je,” zei hij weer. Daarna liep hij de kamer uit.

Nicolete staat voor het blok. Max of Michel. Zij zal moeten kiezen. Hoe haar keuze gaat uitpakken, dat weten we niet. Misschien komen we het ooit nog eens te weten en misschien wel nooit. De tijd zal het leren!

(Einde)