Door: Visueel
Datum: 31-12-2020 | Cijfer: 8.9 | Gelezen: 19234
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 13 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Aftrekken, Exhibitionisme,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 13 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Aftrekken, Exhibitionisme,
Mijn naam is Chantal en mijn man heet Ed. We zijn allebei 30 en al een tijdje samen. We hebben geen kinderen. Ik werk op een IT support afdeling. Ik ben daar toevallig ingerold, want ik ben niet het standaard type IT-girl. Qua uiterlijk dan. Met mijn lange benen, strakke buik en cup DD val ik redelijk op in deze mannenwereld. Ik weet dat ze over me praten, en over me fantaseren, die mannen. Soms valt het gesprek stil als ik binnenkom en zijn ze ineens heel druk. Ik zou hun mannenpraat over mij wel eens willen horen. Met een glimlach geef ik ze dan een knipoog. Ik heb gemerkt dat ik wel iets van een exhibitionist in me heb en speel er ook wel eens ooit mee. Zeker in de zomer, als ik dan een geile dag heb doe ik expres geen BH aan. Binnen 5 minuten na binnenkomst is dit dan via de interne chat rond gegaan. Op zo’n dag moet iedereen dan ineens iets aan me vragen of wil mij koffie brengen. Maar stiekem zitten ze dan gewoon naar mijn borsten te staren. Het zijn niet mijn type mannen maar ik ga dan toch wel echt heel erg geil naar huis. Ed heeft er dus ook plezier van.
Ed werkt op een binnenvaartschip, hij doet daar zo’n beetje alle activiteiten behalve het schip besturen. Daarvoor heb je blijkbaar een diploma nodig en dat doet dus alleen de kapitein . Meestal kan hij ’s-avonds gewoon naar huis komen maar soms blijft hij een paar nachten weg. Dat is voor ons beide geen probleem.
Op een dag komt Ed thuis en hij verteld dat hij gebeld is door een grote rederij. Ze hebben hem gevraagd op zo’n enorm schip te komen werken. Je weet wel, zo een waar duizenden containers op staan. Ze hadden goede verhalen over Ed gehoord en wilden hem er graag bij hebben. Dit is een beetje een droom die uitkomt voor hem. Reizen over de hele wereld en een salaris wat een stuk hoger is als wat hij nu verdient. Maar er zit ook een groot nadeel aan; je bent echt maanden achter elkaar weg. Als je al in een haven komt ga je vaak niet eens aan wal. Als Ed hier voor kiest dan zal ik hem echt heel weinig gaan zien.
We hebben er inmiddels samen een paar keer over gesproken als Ed ineens oppert aan de kapitein te vragen of er voor mij niet ook een baantje is op hetzelfde schip. Hoe langer ik er over nadenk hoe meer het idee mij bevalt.
Ed belt de kapitein en we kunnen meteen komen.
“Goedenavond kapitein” zegt Ed als we samen zijn kantoor binnenlopen. De kapitein is van het type ruwe bolster, blanke pit en heeft geen typische kapiteinskleren aan maar gewoon een korte broek met een t-shirt er op. “Ga zitten” antwoord hij terwijl hij zelf achter zijn bureau gaat zitten. “waar wil je me voor spreken?”. Ed neemt het woord. “Ja…mmm…kapitein…een beetje een ongebruikelijk verzoek waarschijnlijk. Ik zou heel graag willen gaan werken op dit schip, maar we lopen er tegen aan dat Chantal en ik elkaar dan wel heel erg weinig gaan zien. Dat is eigenlijk het enige nadeel dat we zien”. De kapitein kijkt Ed bedenkelijk aan. “Ja?” reageert hij vragend zonder verder iets te zeggen. “Nou” vervolgt Ed, ”is het eventueel mogelijk dat Chantal ook mee kan? Dat er voor haar ook een functie is zodat ze kan?”.
Er valt een stilte. De kapitein draait een beetje met zijn stoel terwijl hij mij en Ed aankijkt. Dan hapt hij naar lucht. “Ik weet niet zeker of jullie je beseffen waar je aan begint. Wat voor een type mensen hier op zo’n schip werken? En hoe de cultuur is? Het zijn alleen maar mannen, een stuk of 30, harde werkers die lange dagen maken. Een 24 uur shift is geen uitzondering. Geen klagers, recht voor zijn raap, geen blad voor de mond. Dat kan prima met mannen onder mekaar, maar ik weet niet of het ook werkt met een vrouw erbij. Daar komt nog bij dat we vaak maanden onderweg zijn. Op gegeven moment gaan de hormonen opspelen. Er zullen opmerkingen gemaakt worden…vrij direct…tegen jou Chantal…maar ook tegen jou Ed, over Chantal”. De kapitein kijkt mij en Ed afwisselend aan en laat een korte stilte vallen om het in te laten werken. Dan vervolgd hij: “ik weet niet of dit gaat werken”.
Na weer een korte stilte besluit ik het woord te nemen. “Ik begrijp wat u zegt…maar ik werk in IT, dat is ook een mannenwereld. Ik ben dat dus gewend. En ik ben niet snel gechoqueerd als er iets tegen me gezegd wordt, sterker nog, ik vind zelf dat ik er best in mee kan. Ik ben ook niet op mijn mondje gevallen. En Ed is niet jaloers” sluit ik af terwijl ik hem aankijk. Ed bevestigd dit met een knik.
De kapitein lijkt weer in gedachte verzonken. “Mmmm….in IT zei je? We hebben hier een ruimte waar wat computers staan waar de mannen hun mail en het nieuws lezen na werktijd. Maar dat is altijd een puinhoop. Mannen hè, die ruimen nooit iets op” lacht hij. “Misschien is dat iets. Maar ik kan je geen salaris bieden, daar heb ik geen ruimte voor”. Verheugd kijk ik Ed aan. Financieel komen we er wel uit, Ed gaat toch veel meer verdienen, en op deze manier kunnen wel samen dit avontuur aangaan. De kapitein ziet onze reactie.
“Weet je wat, vervolgd hij, we gaan het proberen voor 1 reis. Als het niet werkt of als het voor teveel onrust zorgt…dan ga je weer van boord Chantal. Dat is dan mijn beslissing en daar zal dan geen discussie over plaatsvinden. Maar dan hebben we het in ieder geval geprobeerd”.
Een week later varen we uit. Ed en ik hebben samen een kleine hut. De computer ruimte, die er naast ligt heeft 3 pc’s staan. Ze staan achter elkaar, allemaal tegen de wand aan. Een bureau met een stoel en een scherm met toetsenbord. Maar wel met schermpjes ertussen. Zodat je wat privacy hebt en niet iedereen meteen kan meelezen als je een mailtje opent. Tegen de andere wand heb ik een extra tafel gezet met een stoel en dat is mijn bureau. Ik heb mijn eigen laptop en zit het grootste gedeelte van de dag in die ruimte. Ed maakt toch lange dagen. Verder is er nog een wc. Ik hou de ruimtes schoon. Meestal is er niet meer dan 1 pc tegelijk bezet. En de ruimte is 24/7 open. Iedereen maakt lange dagen en er is geen vast einde aan een werkdag. Ik heb een fooienpot neergezet, het gebruik van de pc’s is gratis maar als ze willen kunnen ze dan wat voor mij een tipje achter laten. Voor het schoonmaken en de gezelligheid. De meesten laten ook wel een eurootje of 2 achter zo eens in de zoveel tijd.
Als ik er ben hebben de mannen ook wat aanspraak…en ik ook. Wat de kapitein over hen verteld had klopte…het is rauw volk. Geen opsmuk, geen nette kleertjes. Soms in hun joggingbroek maar ze komen net zo makkelijk in alleen een korte broek binnen, slippertjes, ontbloot bovenlijf. Voor mij ook prettig moet ik eerlijk zeggen want het zijn duidelijk allemaal werkmensen. Gespierd, strakke buiken. Leuk om naar te kijken.
Dat vertel ik Ed ook. Dat hij zo’n lekkere collega’s heeft, qua lichaam in ieder geval zeker. Samen lachten we er om. “Misschien moet jij ook eens wat meer aan marketing gaan doen” zegt Ed terwijl we samen op de bank liggen. Verbaasd kijk ik hem aan. “Nou…vervolgd Ed langzaam…als jij je bijvoorbeeld af en toe zo zou kleden als naar je vorige baan…je weet wel…beetje sexy en zo…mogelijk dat mensen dan iets meer in die fooien pot gaan stoppen!”. “Ik weet niet of ik dat wel moet doen” antwoord ik waarna ik aan Ed uitleg: “Een bezoekje duurt meestal 20-30 minuutjes”. “In het begin maken we vaak een praatje en dan gaan ze op de computer. Na een paar dagen viel het mij op dat het merendeel het bezoek afsluit met een bezoek aan het toilet en dan pas naar hun hut gaan. Eerst dacht ik er niks van tot ik een keer een foutmelding op een van de pc’s kreeg en ik het bezoekerslog moest raadplegen.
Dan zie ik welke websites bezocht zijn….en ik zie dat ze kort hun mail lezen, dan misschien een nieuwssite snel bekijken…maar dan al snel naar pornosites gaan”. Toen ik met dat realiseerde ben ik dat voor alle bezoekers eens gaan bekijken. Zodra ze weg waren keek ik het bezoekerslog in. Ze kijken allemaal naar porno.
Ik kijk naar Ed. Hij is niet in shock. “Ik wordt er heel geil van als je dat verteld” zegt Ed. Ik kijk naar beneden en zie inderdaad duidelijk zijn opwinding. Ik streel hem en voel duidelijk hoe hard hij is. Na een aantal keer gestreeld te hebben pak ik zijn broek vast en trek deze naar beneden. Zijn stijve pik springt omhoog de vrijheid in en Ed gaat een beetje onderuit zitten. Ik pak zijn harde piemel vast en begin langzaam op en neer te bewegen.
“Oh ja…reageer ik plagend. “Waar wordt jij dan zo geil van Eddie?”. “Nou” antwoord Ed terwijl ik hoor dat zijn adem hoger in zijn keel komt te zitten. “de wetenschap dat zij zich aftrekken terwijl jij daar letterlijk nog geen 2 meter vandaan zit, dat vind ik geil”. Ik verhoog het tempo. Ed duwt onwillekeurig zijn heupen even omhoog als ik dit doe. “Weet je wat het is Ed….ik had me dat zelf ook al bedacht…zo’n stijve pik…vlak bij me…die snel door die vuist raast…die snel tot een hoogtepunt komt en dat zijn sperma dan met dikke klodders zijn eikel uitdrupt, de wc in. Hoe ze…terwijl ik amper om het hoekje zit…heerlijk klaarkomen. En ik…die weet dat het gebeurt. Ik krijg daar ook een heel nat kutje van kan ik je vertellen”.
Met mijn andere hand pak ik Ed zijn ballen vast en kneed deze voorzichtig maar wel een beetje stevig. Ed verstijft…en met een diepe kreun knalt zijn eerste straal als een fontein de lucht in. Direct nadat zijn eerste lading op zijn buik uiteen spat, spuit de 2e straal recht omhoog. Daarna loopt zijn sperma als een vulkaan over mijn hand langs zijn ballen naar beneden. Ik melk hem nog lang door totdat hij helemaal leeg is.
“Zal ik het eens doen?” vervolg ik als Ed weer een beetje bij zinnen is. Vragend kijkt hij me aan. “Wat bedoel je?” vraagt hij als ik niet uit mezelf reageer. “nou…wat je net zei…dat ik me eens iets meer sexy kleed”. Ed kijkt me aan…ik zie een kleine twinkeling in zijn ogen…er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. “Waar zit je aan te denken?” vraagt hij. Ik denk even na voordat ik antwoord: “Als ik nou morgen eens geen BH aan doe…en een niet al te lang rokje…dat soepel valt”. Ik hou even stil voordat ik afsluit met “misschien valt het ze niet eens op…wat denk jij?”
Ed laat zijn hoofd achterover leunen tegen de bank. Ik zie aan hem dat hij het al voor zich ziet. Ik, in een soepel vallend t-shirt…de contouren van mijn borsten duidelijk zichtbaar…mijn harde tepels afgetekend…mijn lange benen met een rokje tot ruim boven mijn knieën. “ik denk wel dat die mannen dat gaan zien schatje” ontwaakt hij uit zijn gedachte. Ik kijk hem aan. “Doen?” vraag ik hem. “Doen!” antwoord hij met een uitroepteken.
wordt vervolgd bij positieve reacties
Ed werkt op een binnenvaartschip, hij doet daar zo’n beetje alle activiteiten behalve het schip besturen. Daarvoor heb je blijkbaar een diploma nodig en dat doet dus alleen de kapitein . Meestal kan hij ’s-avonds gewoon naar huis komen maar soms blijft hij een paar nachten weg. Dat is voor ons beide geen probleem.
Op een dag komt Ed thuis en hij verteld dat hij gebeld is door een grote rederij. Ze hebben hem gevraagd op zo’n enorm schip te komen werken. Je weet wel, zo een waar duizenden containers op staan. Ze hadden goede verhalen over Ed gehoord en wilden hem er graag bij hebben. Dit is een beetje een droom die uitkomt voor hem. Reizen over de hele wereld en een salaris wat een stuk hoger is als wat hij nu verdient. Maar er zit ook een groot nadeel aan; je bent echt maanden achter elkaar weg. Als je al in een haven komt ga je vaak niet eens aan wal. Als Ed hier voor kiest dan zal ik hem echt heel weinig gaan zien.
We hebben er inmiddels samen een paar keer over gesproken als Ed ineens oppert aan de kapitein te vragen of er voor mij niet ook een baantje is op hetzelfde schip. Hoe langer ik er over nadenk hoe meer het idee mij bevalt.
Ed belt de kapitein en we kunnen meteen komen.
“Goedenavond kapitein” zegt Ed als we samen zijn kantoor binnenlopen. De kapitein is van het type ruwe bolster, blanke pit en heeft geen typische kapiteinskleren aan maar gewoon een korte broek met een t-shirt er op. “Ga zitten” antwoord hij terwijl hij zelf achter zijn bureau gaat zitten. “waar wil je me voor spreken?”. Ed neemt het woord. “Ja…mmm…kapitein…een beetje een ongebruikelijk verzoek waarschijnlijk. Ik zou heel graag willen gaan werken op dit schip, maar we lopen er tegen aan dat Chantal en ik elkaar dan wel heel erg weinig gaan zien. Dat is eigenlijk het enige nadeel dat we zien”. De kapitein kijkt Ed bedenkelijk aan. “Ja?” reageert hij vragend zonder verder iets te zeggen. “Nou” vervolgt Ed, ”is het eventueel mogelijk dat Chantal ook mee kan? Dat er voor haar ook een functie is zodat ze kan?”.
Er valt een stilte. De kapitein draait een beetje met zijn stoel terwijl hij mij en Ed aankijkt. Dan hapt hij naar lucht. “Ik weet niet zeker of jullie je beseffen waar je aan begint. Wat voor een type mensen hier op zo’n schip werken? En hoe de cultuur is? Het zijn alleen maar mannen, een stuk of 30, harde werkers die lange dagen maken. Een 24 uur shift is geen uitzondering. Geen klagers, recht voor zijn raap, geen blad voor de mond. Dat kan prima met mannen onder mekaar, maar ik weet niet of het ook werkt met een vrouw erbij. Daar komt nog bij dat we vaak maanden onderweg zijn. Op gegeven moment gaan de hormonen opspelen. Er zullen opmerkingen gemaakt worden…vrij direct…tegen jou Chantal…maar ook tegen jou Ed, over Chantal”. De kapitein kijkt mij en Ed afwisselend aan en laat een korte stilte vallen om het in te laten werken. Dan vervolgd hij: “ik weet niet of dit gaat werken”.
Na weer een korte stilte besluit ik het woord te nemen. “Ik begrijp wat u zegt…maar ik werk in IT, dat is ook een mannenwereld. Ik ben dat dus gewend. En ik ben niet snel gechoqueerd als er iets tegen me gezegd wordt, sterker nog, ik vind zelf dat ik er best in mee kan. Ik ben ook niet op mijn mondje gevallen. En Ed is niet jaloers” sluit ik af terwijl ik hem aankijk. Ed bevestigd dit met een knik.
De kapitein lijkt weer in gedachte verzonken. “Mmmm….in IT zei je? We hebben hier een ruimte waar wat computers staan waar de mannen hun mail en het nieuws lezen na werktijd. Maar dat is altijd een puinhoop. Mannen hè, die ruimen nooit iets op” lacht hij. “Misschien is dat iets. Maar ik kan je geen salaris bieden, daar heb ik geen ruimte voor”. Verheugd kijk ik Ed aan. Financieel komen we er wel uit, Ed gaat toch veel meer verdienen, en op deze manier kunnen wel samen dit avontuur aangaan. De kapitein ziet onze reactie.
“Weet je wat, vervolgd hij, we gaan het proberen voor 1 reis. Als het niet werkt of als het voor teveel onrust zorgt…dan ga je weer van boord Chantal. Dat is dan mijn beslissing en daar zal dan geen discussie over plaatsvinden. Maar dan hebben we het in ieder geval geprobeerd”.
Een week later varen we uit. Ed en ik hebben samen een kleine hut. De computer ruimte, die er naast ligt heeft 3 pc’s staan. Ze staan achter elkaar, allemaal tegen de wand aan. Een bureau met een stoel en een scherm met toetsenbord. Maar wel met schermpjes ertussen. Zodat je wat privacy hebt en niet iedereen meteen kan meelezen als je een mailtje opent. Tegen de andere wand heb ik een extra tafel gezet met een stoel en dat is mijn bureau. Ik heb mijn eigen laptop en zit het grootste gedeelte van de dag in die ruimte. Ed maakt toch lange dagen. Verder is er nog een wc. Ik hou de ruimtes schoon. Meestal is er niet meer dan 1 pc tegelijk bezet. En de ruimte is 24/7 open. Iedereen maakt lange dagen en er is geen vast einde aan een werkdag. Ik heb een fooienpot neergezet, het gebruik van de pc’s is gratis maar als ze willen kunnen ze dan wat voor mij een tipje achter laten. Voor het schoonmaken en de gezelligheid. De meesten laten ook wel een eurootje of 2 achter zo eens in de zoveel tijd.
Als ik er ben hebben de mannen ook wat aanspraak…en ik ook. Wat de kapitein over hen verteld had klopte…het is rauw volk. Geen opsmuk, geen nette kleertjes. Soms in hun joggingbroek maar ze komen net zo makkelijk in alleen een korte broek binnen, slippertjes, ontbloot bovenlijf. Voor mij ook prettig moet ik eerlijk zeggen want het zijn duidelijk allemaal werkmensen. Gespierd, strakke buiken. Leuk om naar te kijken.
Dat vertel ik Ed ook. Dat hij zo’n lekkere collega’s heeft, qua lichaam in ieder geval zeker. Samen lachten we er om. “Misschien moet jij ook eens wat meer aan marketing gaan doen” zegt Ed terwijl we samen op de bank liggen. Verbaasd kijk ik hem aan. “Nou…vervolgd Ed langzaam…als jij je bijvoorbeeld af en toe zo zou kleden als naar je vorige baan…je weet wel…beetje sexy en zo…mogelijk dat mensen dan iets meer in die fooien pot gaan stoppen!”. “Ik weet niet of ik dat wel moet doen” antwoord ik waarna ik aan Ed uitleg: “Een bezoekje duurt meestal 20-30 minuutjes”. “In het begin maken we vaak een praatje en dan gaan ze op de computer. Na een paar dagen viel het mij op dat het merendeel het bezoek afsluit met een bezoek aan het toilet en dan pas naar hun hut gaan. Eerst dacht ik er niks van tot ik een keer een foutmelding op een van de pc’s kreeg en ik het bezoekerslog moest raadplegen.
Dan zie ik welke websites bezocht zijn….en ik zie dat ze kort hun mail lezen, dan misschien een nieuwssite snel bekijken…maar dan al snel naar pornosites gaan”. Toen ik met dat realiseerde ben ik dat voor alle bezoekers eens gaan bekijken. Zodra ze weg waren keek ik het bezoekerslog in. Ze kijken allemaal naar porno.
Ik kijk naar Ed. Hij is niet in shock. “Ik wordt er heel geil van als je dat verteld” zegt Ed. Ik kijk naar beneden en zie inderdaad duidelijk zijn opwinding. Ik streel hem en voel duidelijk hoe hard hij is. Na een aantal keer gestreeld te hebben pak ik zijn broek vast en trek deze naar beneden. Zijn stijve pik springt omhoog de vrijheid in en Ed gaat een beetje onderuit zitten. Ik pak zijn harde piemel vast en begin langzaam op en neer te bewegen.
“Oh ja…reageer ik plagend. “Waar wordt jij dan zo geil van Eddie?”. “Nou” antwoord Ed terwijl ik hoor dat zijn adem hoger in zijn keel komt te zitten. “de wetenschap dat zij zich aftrekken terwijl jij daar letterlijk nog geen 2 meter vandaan zit, dat vind ik geil”. Ik verhoog het tempo. Ed duwt onwillekeurig zijn heupen even omhoog als ik dit doe. “Weet je wat het is Ed….ik had me dat zelf ook al bedacht…zo’n stijve pik…vlak bij me…die snel door die vuist raast…die snel tot een hoogtepunt komt en dat zijn sperma dan met dikke klodders zijn eikel uitdrupt, de wc in. Hoe ze…terwijl ik amper om het hoekje zit…heerlijk klaarkomen. En ik…die weet dat het gebeurt. Ik krijg daar ook een heel nat kutje van kan ik je vertellen”.
Met mijn andere hand pak ik Ed zijn ballen vast en kneed deze voorzichtig maar wel een beetje stevig. Ed verstijft…en met een diepe kreun knalt zijn eerste straal als een fontein de lucht in. Direct nadat zijn eerste lading op zijn buik uiteen spat, spuit de 2e straal recht omhoog. Daarna loopt zijn sperma als een vulkaan over mijn hand langs zijn ballen naar beneden. Ik melk hem nog lang door totdat hij helemaal leeg is.
“Zal ik het eens doen?” vervolg ik als Ed weer een beetje bij zinnen is. Vragend kijkt hij me aan. “Wat bedoel je?” vraagt hij als ik niet uit mezelf reageer. “nou…wat je net zei…dat ik me eens iets meer sexy kleed”. Ed kijkt me aan…ik zie een kleine twinkeling in zijn ogen…er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. “Waar zit je aan te denken?” vraagt hij. Ik denk even na voordat ik antwoord: “Als ik nou morgen eens geen BH aan doe…en een niet al te lang rokje…dat soepel valt”. Ik hou even stil voordat ik afsluit met “misschien valt het ze niet eens op…wat denk jij?”
Ed laat zijn hoofd achterover leunen tegen de bank. Ik zie aan hem dat hij het al voor zich ziet. Ik, in een soepel vallend t-shirt…de contouren van mijn borsten duidelijk zichtbaar…mijn harde tepels afgetekend…mijn lange benen met een rokje tot ruim boven mijn knieën. “ik denk wel dat die mannen dat gaan zien schatje” ontwaakt hij uit zijn gedachte. Ik kijk hem aan. “Doen?” vraag ik hem. “Doen!” antwoord hij met een uitroepteken.
wordt vervolgd bij positieve reacties
Lees verder: Mee Op Een Vrachtschip - 2
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10