Deze serie gaat over een jonge meid, die zichzelf leert kennen. Het is als het ware een ontdekkingsreis.

Het was zomervakantie. De scholen waren gesloten. Kiki was thuis en op haar kamer. Haar vader werkte en haar moeder was, zoals gewoonlijk weer de stad in. Kiki was enig kind. Daarom was het misschien wel dat haar ouders haar zo verwend hadden. Op haar kamer aan de tuinkant van het huis had ze een groot bed, een bureau met een verstelbare bureaustoel, een computer, zowaar een bankje met bijzettafeltje en een kaptafel. Naast de kaptafel had ze ook nog een spiegel op wieltjes waarin ze zichzelf helemaal kon zien. Ja, het was een grote slaapkamer. Naast haar kamer was een ruime badkamer. En daarnaast was de slaapkamer van haar ouders. Even groot als de hare. Op vakantie gingen ze dit jaar niet. De heersende virus was daar de oorzaak van.

Kiki was een een jonge meid. 18 jaar oud. Ze zag er leuk uit. Ze verzorgde zichzelf goed. Dagelijks stond ze naakt voor de grote spiegel en bestudeerde haar lichaam. Ze was slank. Haar borsten waren niet al te groot, maar wel stevig, een slanke taille en een platte buik. Haar kutje was op een streepje na, kaal. Niet alleen om zichzelf te bestuderen stond ze dagelijks naakt voor de spiegel, maar ook omdat ze het leuk vond. Ze vond het fijn om naakt te zijn. ’s Avonds als haar ouders naar bed gingen – ze gingen altijd vroeg – dan kleedde Kiki zich vaak uit om naakt door haar kamer te lopen. Naakt op bed te liggen of naakt achter de computer te zitten. ’s Nachts sliep ze meestal bloot. Soms met een slipje aan. Ze vroeg zich wel eens af of er meer meiden waren, die het fijn vonden om naakt te zijn. Ze wist het niet. Met haar moeder sprak ze er niet over. Ze zou het toch niet begrijpen. Het was haar wereld, waarvan alleen zij het bestaan kende.

Kiki hoorde stemmen in de tuin. Ze keek door het raam naar buiten. Het was bij de buren. Kiki had nieuwe buren. Ze hadden het huis in het voorjaar gekocht en woonden er nu een maandje of 3. Kiki vond ze aardig. Kinderen hadden ze niet. Karin en Koen, zo heetten ze. De 2K’s. Als ze samen langs kwamen, dan riep Kiki: “Mama, papa, de 2K’s zijn er." Ze waren allebei zo rond de 30 of misschien achterin de 20. Vriendelijk, beleefd, maar wel een beetje conservatief. ten minste dat idee had Kiki van Karin. Misschien kwam dat wel door Karins degelijke kleding. Karin had een parttime baan. Ze werkte alleen ’s morgens.

De 2K’s liepen met twee mannen door hun tuin. Kiki zag Karin wijzen en druk praten. Karin had haar moeder verteld dat ze veel struiken wilde. Niet te hoog, maar wel dicht. Ze hield van privacy had ze gezegd. Waarschijnlijk waren dit tuinmannen, die nu te horen kregen wat Karin wilde. Dat had Kiki inderdaad goed gezien want in de dagen daarna werd door hen de tuin ingericht.

Kiki wendde zich van het raam af. Op de klok zag ze dat het al 4 uur was. Haar moeder zal zo wel thuiskomen. Zeker 3, soms wel 4 keer per week ging haar moeder de stad in. Kiki begreep nooit wat ze daar al die dagen ging doen. Ze had het wel eens gevraagd maar daarop een nietszeggend antwoord gekregen. Kiki ging op haar bureaustoel zitten. Vanavond maar weer even naar de chatroom nam ze zich voor. Misschien maakte ze wel wat leuks of spannends mee.

Bijna elke avond was Kiki wel op de chatsite waar ze geregistreerd stond te vinden. Er waren veel mannen. Allemaal op zoek naar een leuke vrouw. Dat zeiden ze. Maar de meeste mannen kwamen er voor de seks. Kiki had het al meermalen meegemaakt dat als ze met een man chatte, hij privé wilde. En ging ze daar in mee, en de camera ging aan, dan zat hij aan zijn piemel te trekken. En vaak vroegen ze dan: “Wil je dat ik voor je klaar kom?” Dan wilde de man dat ze zelf ook bloot was. Daar had ze natuurlijk geen enkele moeite mee. En was ze in de juiste stemming dan vond ze het nog leuk ook om zijn piemel te zien spuiten. Maar na een X aantal spuitende piemels, had ze het wel gezien. Ze hield van mannen, maar ook van vrouwen. En met de vraag waar ze uiteindelijk voor zou kiezen, daarmee hield ze zich totaal niet bezig. Vanavond maar een lesbische chatroom, nam ze zich voor.

Na het avondeten deed Kiki de afwas. Haar ouders gingen met koffie voor de TV zitten. Dat was zo’n beetje de gewoonte. Mama kookte, zij deed de vaat. Na de afwas ging zij met een beker koffie bij haar ouders zitten. Ook dat was de gewoonte. Gepraat werd er nauwelijks want haar ouders hadden alleen oog voor het scherm. Was haar beker leeg, dan waste ze die af en zei: “Ik ga naar mijn kamer.” Meestal al rond 9 uur hoorde ze haar ouders naar bed gaan. Vroeger kwam haar moeder nog wel eens langs om wat te kletsen, maar dat gebeurde nooit meer.

Kiki opende de chatsite. Eerst bekeek ze foto’s. Van jonge meiden tot oudere dames. Ze zag zelfs een echte oude vrouw en toen ze op de foto klikte, opende zich het profiel. Ze was 76 en op zoek naar een jongere man voor ondeugende avondjes. Kiki moest er om glimlachen. Zou zij dat ook doen als ze zo oud was? Ze ging weer verder met foto’s bekijken. En toen zag ze een foto van een vrouw die onmiddellijk haar belangstelling wekte. Ze had een gaaf gezicht en keek recht in de camera. Het waren haar ogen die Kiki’s belangstelling wekte. Ze straalden melancholie uit. Er lag iets van verdriet in. Ze was niet online. Het groene lichtje was niet aan. Kiki klikte naar haar profiel. Ze heette Louise en was 34 jaar. Het profiel gaf nog wat meer informatie. Onderaan was ruimte voor een beschrijving. En daar stond in hoofdletters: EEN MOOIE VROUW IS NAAKT MOOIER DAN GEKLEED IN DE MOOISTE KLEDING!

Wat mooi dacht Kiki. Net wilde ze haar een berichtje sturen toen het lampje aan ging. Louise was online. Kikki typte direkt: “Zo mooi, Louise en zo waar.”

“Dank je,” kwam haar antwoord, “een ogenblikje.” Karin wist dat Louise nu haar profiel met foto bekeek.

Na een paar minuten was ze terug. “Meende je dat echt, Kiki, wat je zei?” Ze had dus gelijk. Louise had haar profiel bekeken. Hoe wist ze anders haar naam?

“Ja, dat meen ik echt.”

“Ik moet je eerlijk bekennen dat het zinnetje niet van mij is. Ik heb het wel aangepast, maar het is van een dichter die Plautus heette. Hij was een Romeinse dichter die 2000 jaar geleden leefde. Ik hou van gedichten, Kiki. Oude en moderne.”

“Oh.” Veel meer wist Kiki niet te zeggen. Dit was duidelijk te hoog gegrepen voor haar.

“Maar waarom heb je die zin in je profiel gezet?”

In plaats van te antwoorden, zei Louise: “Ik heb in jouw profiel gelezen dat je ook van naakt zijn houdt!”

“Dat is ook zo, Louise.”

“Je bent ook vaak naakt op je kamer?”

“Ja, Louise. Dan kijk ik vaak in de spiegel. Ik vind dat fijn.”

“Vind je jezelf mooi?”

“Eigenlijk wel.”

“Mooier dan met kleren aan?”

Nu begreep Kiki wat Louise bedoelde. “Ja. En jij?”

“Ik ook,” antwoordde Louise, “maar niet alleen mooier. Het voelt ook zo fijn aan.”

“Dus jij bent ook graag naakt?”

“Inderdaad. En niet alleen in huis. Ook buiten.”

“Wat? Bedoel je dat je buiten ook naakt ben?”

“Kon dat maar, Kiki. Ik zou het wel willen, maar het mag niet. De meeste mensen zullen het ook niet begrijpen en hebben hun oordeel al klaar. Ze vinden je dan een slet of zo.”

“Goh, Louise. Het is allemaal zo waar wat je zegt.”

Er werd even niet getypt.

Toen verscheen een tekst van Louise: “Ben je nu naakt, Kiki?”

Kiki schrok van die direkte vraag. “Nee, en jij?”

“Ik wel. Waarom jij niet?”

“Omdat...omdat...ik weet het eigenlijk niet.”

“Wil je niet?”

“Dat wel.”

“Nou, kleed je dan uit.”

“Goed, wacht even.” Kiki stond op en deed de deur op slot. Niet dat haar ouders zouden binnenkomen, maar voor het geval. Snel trok ze haar kleren uit en bekeek zichzelf in de grote spiegel. Toen liep ze terug naar haar computer en typte. “Ik ben nu ook naakt.”

“En hoe voelt het?”

“Heerlijk, zoals altijd.”

“Ik wil jou naakt zien. Zullen we privé gaan?”

Spannend vond Kiki het. “Dat is goed.”

Louise gaf de nodige informatie en zei erbij: “En niet vergeten je camera aan te zetten!”

Even later zag Kiki haar. Ze stond. Kikki zag haar hele lichaam. Het lichaam van een volwassen vrouw. Ze had grote, licht hangende borsten. Een smalle taille en een geschoren kutje.

“Je bent zo mooi!” typte ze snel, waarop Louise direct reageerde en typte: “Een mooie vrouw is naakt mooier. Maar jij, Kiki, jij bent ook mooi.” Louise zag het jonge lichaam van Kiki.

“Ik begrijp niet dat we ons zelf niet naakt mogen vertonen,” typte Louise, “dat er mensen tegen zijn en ons dan gelijk sletten noemen.”

“Ik ook niet,” antwoordde Kiki, “ik bedoel op een schilderij mag het wel, maar in het echt niet. Dat is toch raar?”

“Dat is zo, Kiki, wacht even.”

Kiki zag Louise denken. Toen typte ze: “Ik heb iets van een andere dichter gelezen.” Weer zag Kiki haar denken. Ze zag haar fronsende wenkbrauwen. Toen: “O ja, ik weet het al weer. Het is van de Duitse dichter Peter Sirius. Hij zei: “WIE TEGEN HET NAAKTE IN OPSTAND KOMT OMDAT HET NAAKT IS, BEWIJST DAT HIJ UIT HET PARADIJS DER SCHOONHEID IS VERDREVEN. De meeste mensen, Kiki, weten de schoonheid van het naakt zijn niet meer te waarderen. En dat maakt me soms best wel verdrietig.

Onmiddellijk dacht Kiki aan haar profiel foto. Ze kijkt daar zo melancholisch, zo droevig. Is dat hierom?

Kiki en Louise kletsten nog een hele tijd met elkaar voor ze afsloten. Kiki zou haar best in het echt willen ontmoeten, maar dat bleek moeilijk. Zij woont in Leeuwarden, terwijl Kiki in Tilburg woont. Dat is te ver van elkaar. Maar ze zouden opnieuw chatten. Dat beloofden ze elkaar.

Kiki kroop in bed. Naakt. Ze was zo veel te weten gekomen. Ze had het licht aan gelaten en lag op het laken. Ze streelde haar lichaam en dacht aan wat Louise gezegd had: “Jij bent ook mooi.” Dat was lief van haar. Maar Louise vond ze mooier. Ineens kwamen fantasieën op. Stel nou dat ze hier binnen kwam. Stel nou dat ze bij haar kwam liggen. Dan kon ze haar van heel dichtbij zien. En niet alleen zien. Ze zou haar strelen en haar grote borsten vasthouden. En terwijl ze haar fantasie beleefde, streelde Kiki zichzelf. Seksuele gevoelens kwamen opzetten. Haar kutje werd nat. En met Louise in gedachte, bevredigde Kiki zichzelf.