Een Goede Buur - 1

Ik was tien toen mijn ouders scheidden. Dat leidde ertoe dat ik erg aanhankelijk werd naar mijn moeder toe. Ons huis werd verkocht en we verhuisden. Met mijn moeder ging ik terug naar Dand haar geboortestad. Mijn grootmoe was de enige waar we nog contact mee hielden. Daar grootmoe niet meer zo piepjong was, was dat een reden te meer om in Dand te gaan wonen.

We hadden een knus appartement gehuurd op de zevende etage met een mooi uitzicht over de stad. Na een jaar of twee verhuisden onze buren en kwam er een man alleen naast ons wonen. Onze nieuwe buur was een rustig en vriendelijk persoon van een jaar of vijftig, zo schatte ik. Als ik hem tegenkwam in de lift glimlachte hij aimabel en maakte een praatje met mij. En als wij bij onze deuren aankwamen nam hij altijd afscheid met de woorden: “Nou tot de volgende keer grote vriend.”

Zo kwam het te gebeuren dat mijn moeder van haar werk werd weggeroepen op een vrijdagmiddag omdat grootmoe lelijk ten val was gekomen. Zij lag met een gebroken bekken in het ziekenhuis. Mijn moeder verzocht de buurman om zich over mij te ontfermen; zo kon zij in het ziekenhuis haar moeder opvangen nadat zij geopereerd was. Dus toen ik thuis kwam deed de buurman zijn deur al open en riep mij binnen, stelde mij op de hoogte en gerust. Gaf mij een glas cola, dat ik lekker snel opdronk. Nadat ik mijn lippen likte, vroeg hij of ik er nog een wilde. Nou daar zei ik geen nee tegen. Of ik misschien ook wel een banaan lustte? Nu die lustte ik ook wel. Buurman pelde heel omzichtig mijn banaan, die ik heel onschuldig in mijn gulzig mondje stak. We spraken wat over koetjes en kalfjes, school en de scheiding van mijn ouders. Miste ik mijn vader wel niet erg? Ja, maar die was inmiddels naar het buitenland verhuisd voor zijn werk. En vanwege het tijdsverschil zag ik hem sporadisch via skype. Toen ging mijn telefoon. Het was mijn moeder of zij de buurman even mocht spreken. Het bleek dat de operatie van mijn grootmoe vertraagd was wegens een spoedgeval. Het natuurlijk gevolg was dat de buurman gevraagd werd of ik bij hem kon eten. Uiteraard was dit geen probleem. Hij moest wel even naar de kelder om een stuk vlees uit de diepvries te halen. Ondertussen keek ik mijn ogen uit. Hoe anders was zijn inrichting dan bij ons. De tv was veel groter dan de onze maar bij hem was ook veel meer kunst te zien. Beelden en schilderijen sierden zijn interieur. “Zo lieve jongen”kwam hij terug , “zie eens wat een lekkere worst ik voor je heb .” Ik keek verschrikt op en zag dat inderdaad met een diepgevroren braadworst in zijn handen stond. “Zo”, zei hij, “ dat gaat goed komen met de boerenkool.” Hij ging de keuken in en ik keek nog eens rond. Vooral dat ene schilderij met dat naakte torso trok mijn aandacht. Natuurlijk viel het hem op. Evenals die kleine bult die zich in korte broek ontwikkelde. Hij glimlachte en kwam achter mij staan en vroeg of ik het een mooi schilderij vond. Ik draaide mij om en rook zijn Eau Sauvage (dat wist ik toen nog niet, maar lekker ruiken deed het). “U ruikt heel lekker .””Dank je lieverd.” En ik kreeg een zoentje vlak bij mijn oor. “Oh” kreunde ik licht, hij trok mij wat dichter tegen zich aan. Ik kreunde wat langer. “En knul? Vind je dat schilderij mooi?” Ik draaide me naar hem om sloeg mijn armen om hem heen. “ik vind zo fijn bij u, en u bent zo lief.” “Dat is heel lief van jou jongeman maar geen antwoord op mijn vraag. Dat ene schilderij vind jij dat ook zo mooi?” “Die meneer staat er helemaal bloot op. Mooi? Ik weet het niet; wel apart. Ik heb nog nooit een bloot menerenlijf op een schilderij gezien.” “Wat vind je er dan zo apart aan?” “Nou je kan zijn piemel zien en die is anders dan de mijne.” “Hoezo?” “Ik heb er een vel overheen.” “Ach zo, bedoel je. Nu dat is heel normaal hoor. Bij meneren, zoals jij zegt, gaat op een gegeven moment het velletje naar achter. Dat gebeurt waarschijnlijk nu bij jou ook. “ De buurman trok zich nog wat vaster tegen hem aan zodat ik ook zijn piemel tot pik voelde worden. Ook hij kreunde: “Nee dit kan niet.” “Wat kan niet?”vroeg ik in alle onschuld en ik keek verbaasd naar zijn drieëntwintig centimeter die wanhopig naar ruimte zochten in de al krappe jeans. Ik keek weer naar het schilderij en zag het toen. Dat bent U op het schilderij en drukte me nog steviger tegen hem aan. Zijn lid klopte wild tegen mijn buik aan; “Nee lieverd niet doen, dit mag niet. “ “Waarom niet ? Mamma vindt dit niet erg.” “Tja, maar daar is zij ook je moeder en bij jouw vader zou het ook niet erg zijn.” “Maar u bent nu toch eigenlijk een beetje mijn vader nu moeder er niet is?” “Knul, niets liever op deze wereld maar dit mag en kan niet. Als je het niet erg vind ga ik even naar de WC.” Zo zat ik alleen op de bank en nog geen twee minuten later hoorde ik een oerkreet, een welgemeend “Godverdomme” en een “Aahhhhhhh.”van de WC afkomen. Even later kwam de buurman met een verhit hoofd van het toilet af kwam op me af en zoende mij met betraande ogen. Ik drukte me weer tegen hem aan : “Waarom huilt u nu buurman?” “Oh mijn lieve jongen; ik hoop dat ik je dat later mag zeggen, wees niet boos op me.””Maar ik ben niet boos op U. U bent de liefste buurman van heel de wereld.” En Ik sprong hem in de nek met mijn armpjes en benen om hem heen. Als vanzelf legde hij zijn handen liefdevol onder mijn kontje en droeg me naar zijn bank en legde mij voorzichtig neer, boog zich over mijn en zoende mij nogmaals . “Ik moet aan het eten beginnen anders komt daar niks van en je zult net als ik wel rammelen van de honger.

Dus mocht ik wat tv kijken zodat een stief half uurtje later het eten opgediend werd. “Boerenkool met worst. Lekkerrr.”zei ik. Ik snelde naar tafel, liet mij een goed bord opscheppen en at er met smaak van. Ik prikte mijn worst aan mijn vork en liet hem zo voorzichtig in mijn mondje komen. Omdat hij in de roomboter gebakken was droop er nog wat vet langs mijn kin naar beneden. Ik likte het met mijn tong terug in mond. Buurman ging wanhopig met zijn hand langs zijn gezicht en naar zijn broek. Hij kneep er duchtig in. Gelukkig voor hem was het toetje pudding uit een bakje, hij ging afwassen en nee ik mocht niet helpen ik was zijn gast. Even later kwam de buurman kijken en vragen of ik nog wat cola lustte. Nou dat wilde ik wel maar mijn ogen rustten op zijn kruis. “Waar kijk jij naar?”vroeg de buurman. “Nou u bent daar helemaal nat, boven aan uw been.” “Oh dat is niets,”zei de buurman, “Net even een ongelukje gehad tijdens het afwassen. Ik doe me even een nieuwe broek aan, tot zo.” Dat tot zo duurde toch een kwartiertje, ik heb even een douche genomen. Nou dat rook ik. De Eau Sauvage miste ook nu zijn uitwerking niet, ik nestelde me lekker tegen hem aan toen hij naast me kwam zitten om mee tv te kijken. “Jij vindt dit wel prettig om zo bij me te zitten, is het niet?” “O ja, buurman ziet u; thuis ben ik alleen maar met mama en die ruikt heel anders dan u. Papa rook vroeger ook zo fijn.” “En dat mis je nu?” “Als ik eerlijk ben, ja.” Als vanzelf kwamen de waterlanders en nam buurman me zo in zijn grote mannenarmen. Hij troostte mij al aaiend over mijn hoofd en rug. Hetgeen mij nog meer tegen hem aan deed kruipen. “Tja, jongen opgroeien zonder papa zal niet altijd even makkelijk zijn.” “Nu u onze buurman bent vind ik het niet meer zo erg, als ik wat vaker op visite mag komen.” “Dat zal ik dan toch eerst eens met jouw moeder moeten overleggen, van mij mag het. Jij bent meer dan welkom lieve vriend.”

Even pingde mijn telefoon, het was een sms-je van mijn mama. Zij verliet net ziekenhuis, de operatie was gelukt, voor zover dat nu te overzien was. En tien minuten later ging de huisbel en kwam mijn moeder me ophalen. Ze zag mijn betraande ogen en vroeg wat er aan de hand was. “Nou,” zei de buurman,” als het even schikt loop ik even mee en leg u het een en ander uit buurvrouw. Zo moeilijk is de kwestie nou ook weer niet. “ Even later zaten we aan onze keukentafel en buurman legde aan mijn mama uit dat ik mijn vader miste. Mijn mama begreep dit wel maar had hier geen oplossing voor. Nou de buurman stelde voor dat ik twee of drie keer per week bij hem mijn huiswerk zou maken. Hij had hier geen probleem mee als ik het zou willen. En of ik het wilde. Toen mama haar toestemming gaf vloog ik haar om de nek en gaf haar een dikke knuffel. De buurman glimlachte tevreden, gaf mijn moeder en mij een hand en ging terug naar zijn appartement. Daar het voor mij al ruim bedtijd geweest was, werd ik linea recta daar heen gedirigeerd. Voor het eerst sliep onrustig.