Door: G.B.
Datum: 10-03-2021 | Cijfer: 8.5 | Gelezen: 21234
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 10 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Hucow, Onderdanig, Ontvoerd, Rollenspel,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 10 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Hucow, Onderdanig, Ontvoerd, Rollenspel,
Naar aanleiding van mijn verhaal over “de dikke koe” heeft Antje contact met mij gezocht. Deze fantasie is van ons tweeën, ik heb hem opgeschreven.
In een obscuur hoekje van het internet runde ik een site voor liefhebbers van hucows en ponyplay. Op mijn site kwamen zowel mannen als vrouwen en ook zowel diegenen die graag eens een hucow of pony zouden willen zijn, als ook personen die eens met zo iemand zouden willen spelen. Het varieerde van een enkele keer een sessie tot een complete transformatie. Met dat laatste verdiende ik mijn geld, ik transformeerde vooral vrouwen naar een hucow of pony, en verkocht ze dan voor veel geld aan hun nieuwe eigenaar. Dit was zeker niet voor iedereen weggelegd, dus ik was ook permanent of zoek naar nieuwe 'slachtoffers'. Ik had al een tijdje contact met Anna, begin 20, ik schat ongeveer 1 meter 70 met donker halflang haar. Ze was heerlijk onderdanig en stelde me veel vragen, maar vaak bleef het daar ook bij, de stap zetten naar de werkelijkheid zetten niet veel vrouwen.
Ik postte een berichtje op de site dat ik op zoek was naar nieuwe vrouwen. Daarbij gaf ik aan dat als iemand interesse had, ze dan op een bepaalde middag in een nogal afgelegen bosgebied zou moeten zijn. Ik zou de vrouwen die daar rondliepen dan keuren en als ik ze geschikt vond zou ik ze aanspreken met een vraag naar een bepaalde plek in het bos. Ze moesten daar met een afgesproken zin op reageren, zodat ik ze daarna zou ontvoeren. Op die manier nam ik geen onschuldige slachtoffers gevangen én had ik de mogelijkheid om ze te keuren. Anna reageerde op mijn berichtje, maar liet een beetje in het midden of ze wel of niet zou komen. Behalve Anna reageerden er nog een paar andere vrouwen, dus ik had goede hoop in ieder geval één slachtoffer te kunnen opsluiten in mijn stal.
Op die middag liep ik rond in het bos, het was sowieso een erg stil plekje, dus ik kwam bijna niemand tegen, tot ik ineens iemand aan zag komen lopen. Het was Anna, ik herkende haar gezicht van de foto's die ze me had gestuurd. Ze keek me gespannen aan toen we elkaar naderden, waarop ik aan haar vroeg "weet je misschien waar de vijver hier is?". Ze kreeg een dieprode kleur en antwoordde met de goede zin "bedoelt u met dat eilandje in het midden?". Ik antwoordde ontkennend, bedankte haar en liep verder door, Anna in verwarring achter latend, want ze was er van overtuigd dat ze nu ontvoerd zou worden. Stiekem volgde ik Anna door het bos en hoewel ze iedere keer om zich heen keek was ik ervan overtuigd dat ze niets in de gaten had. Vlak bij waar ik mijn busje had geparkeerd ging ze even op een bankje zitten, waarna ik dichterbij sloop. Ik pakte een zwarte zak en trok die, terwijl ze zat over haar hoofd heen. Anna gilde, schrok erg en probeerde de kap los te trekken, maar ik was haar te snel af. Ik hield haar handen vast, ze was geen partij voor mij, ik was bijna twee keer zo groot. Ik maakte haar polsen aan elkaar vast met tiewraps en bekeek toen mijn vangst even beter. Ze ademde hard, haar borsten gingen op en neer, maar ze bleef netjes staan.
Ik voelde met mijn handen naar haar rondingen onder haar kleding. Toen ik mijn handen op haar borsten legde, schrok Anna even. Met beide handen omvatte ik haar borsten, hmmm, dat was een lekker handje vol. Daarna gleed ik naar haar kont toe en pakte haar stevige billen goed vast. Goedkeurend gaf ik er een paar klappen op en zei zacht tegen haar: “Hier kan ik wel wat mee. Ik weet nog niet of je geschikt bent als hucow of dat ik je toch als pony ga africhten, maar dat komt nog wel. Eerst ga je mee naar mijn stal waar ik vrouwen en meisjes zoals jij leer wat hun plaats is!”. Ik pakte een halsband uit mijn zak en klikte die om haar nek vast, waarna ik er een ketting aan verbond. De schakels van de ketting tikten tegen elkaar aan, waarna ik met mijn tong klikte en een rukje gaf aan de ketting. En zo liepen we door het bos, Anna geboeid, met een kap op haar hoofd en geketend. Ze had natuurlijk nog nooit gelopen zonder wat te zien, dus ze zette erg voorzichtig stapjes. Ik bleef klikken met mijn tong om haar aan te sporen en trok haar iedere keer als ze te langzaam liep weer aan de ketting.
Al snel kwamen we bij mijn busje aan en ik maakte de achterkant open. Daarin had ik twee hondenhokken gemaakt, die aan de vloer zaten vastgelast. De hokken waren geschikt voor een flinke hond, maar Anna moest daar ook wel inpassen. Ik hielp haar in het busje te klimmen en duwde haar op handen en knieën. Toen trok ik aan de ene kant de ketting door de kooi heen en hielp haar tegelijkertijd om voldoende te bukken dat ze het hok in kroop. Toen ze er helemaal in zat maakte ik de ketting vast in het busje, zodat ze bijna niet meer kon bewegen. Haar voeten staken nog een stukje uit, dus ik duwde haar nog een klein stukje verder naar binnen, zodat ze nu helemaal opgevouwen zat. Toen klikte ik het hok dicht en controleerde nog even of alles goed vast zat. Zonder iets verder te zeggen, stapte ik uit de laadruimte en gooide de deuren dicht. Slachtoffer 1 was binnen, dacht ik bij mezelf, even kijken of er niet nog iemand door het bos liep.
Na een paar minuten kwam ik nog een jonge vrouw tegen, gekleed in een wat langere regenjas. Ze was wat steviger dan Anna en keer me een beetje brutaal aan. Ook aan haar stelde ik de vraag om te checken of ze ook een slachtoffer van me zou worden. Ze kleurde rood en gaf eerst geen antwoord, maar deed haar regenjas open. Ze was vol, haar tieten hingen zwaar naar beneden. Ik wist het al bijna zeker, maar wachtte toch op het antwoord. Toen dat kwam pakte ik haar meteen vast. Ik kende dit type een beetje, ze had wat meer overredingskracht nodig en als ik haar niet meteen op haar plaats zette kreeg ik daar later veel last mee. Ik pakte haar bij haar haren vast en duwde haar op de grond. Ze schrok er toch wel een beetje van en wilde gaan protesteren toen ik haar regenjas van haar af trok en in de struiken gooide. Naakt zat ze op haar knieën voor me en ik legde alleen maar een vinger op haar lippen en gromde naar haar: “ik wil jou niet horen. Alleen als je wat gevraagd wordt geef je antwoord! Hoe heet je?”. Het is heerlijk om de strijd in haar ogen te zien (ik verheug me nu al op de strijd die ik met haar zal gaan leveren) maar ze kiest eieren voor haar geld en zegt “Sofie, mijnheer”. Ook voor Sofie heb ik een halsband en klik die om haar nek, waarna ik ook voor haar een ketting heb.
“Op handen en knieën”, commandeer ik haar, “jij lijkt me een typische hucow, maar dat merken we de komende weken wel. Meekomen jij!”. Weer klik ik met mijn tong en begin te lopen, niet te hard, want ze moet me wel kruipend bij kunnen houden. Het heeft een beetje geregend en het pad is modderig, dus al snel zit Sofie onder het zand en de modder. Dan komen we een man tegen die een hond aan het uitlaten is. Alsof er niets aan de hand is groet ik de man, die met open mond kijkt naar de naakte vrouw die achter me aan kruipt. “Groet deze mijnheer even”, zeg ik tegen Sofie, die daarna poeslief “Goedemiddag mijnheer” zegt en de man een glimlach schenkt. Hij weet niet wat hij moet zeggen of waar hij moet kijken, zeker wanneer ze hem voorbij kruipt, ondertussen erg met haar ronde kont draaiend. We slaan een hoek om en lopen zo door, richting het busje van mij. Ik ben opgetogen over de vangst vandaag, ik kom ook geregeld terug met niemand of slechts één slachtoffer. Dan zijn we bij het busje en open ik de deur. Ik zie Sofie kijken naar Anna, maar ze zegt verder niets. Ik klik en trek haar het busje in.
Dan lijkt het pas dat ze in de gaten krijgt dat de tweede kooi voor haar en wil ze geen stap meer zetten. “Naar binnen jij”, grom ik, terwijl ik haar aan de ene kant het hok in trek en aan de andere kant tegen haar blote reet aan duw. Ze blijft zich verzetten, waarna ik haar een paar flinke tikken geef op haar dikke billen. “Schiet op”, roep ik, want ik heb wel een beetje haast, ik wil niet dat iemand ons zo ziet. Na nog een paar klappen kiest Sofie voor de weg van de minste weerstand en kruipt naar binnen. De kooi is even groot, maar omdat ze wat dikker is dan Anna heeft ze zo mogelijk nog minder ruimte. Ik duw het hok dicht, wat uiteindelijk maar net gaat. Dan gooi ik de achterdeur dicht en stap achter het stuur. Ik ben er geil van geworden en kan niet wachten tot ik deze twee vrouwen ga onderwerpen...
In een obscuur hoekje van het internet runde ik een site voor liefhebbers van hucows en ponyplay. Op mijn site kwamen zowel mannen als vrouwen en ook zowel diegenen die graag eens een hucow of pony zouden willen zijn, als ook personen die eens met zo iemand zouden willen spelen. Het varieerde van een enkele keer een sessie tot een complete transformatie. Met dat laatste verdiende ik mijn geld, ik transformeerde vooral vrouwen naar een hucow of pony, en verkocht ze dan voor veel geld aan hun nieuwe eigenaar. Dit was zeker niet voor iedereen weggelegd, dus ik was ook permanent of zoek naar nieuwe 'slachtoffers'. Ik had al een tijdje contact met Anna, begin 20, ik schat ongeveer 1 meter 70 met donker halflang haar. Ze was heerlijk onderdanig en stelde me veel vragen, maar vaak bleef het daar ook bij, de stap zetten naar de werkelijkheid zetten niet veel vrouwen.
Ik postte een berichtje op de site dat ik op zoek was naar nieuwe vrouwen. Daarbij gaf ik aan dat als iemand interesse had, ze dan op een bepaalde middag in een nogal afgelegen bosgebied zou moeten zijn. Ik zou de vrouwen die daar rondliepen dan keuren en als ik ze geschikt vond zou ik ze aanspreken met een vraag naar een bepaalde plek in het bos. Ze moesten daar met een afgesproken zin op reageren, zodat ik ze daarna zou ontvoeren. Op die manier nam ik geen onschuldige slachtoffers gevangen én had ik de mogelijkheid om ze te keuren. Anna reageerde op mijn berichtje, maar liet een beetje in het midden of ze wel of niet zou komen. Behalve Anna reageerden er nog een paar andere vrouwen, dus ik had goede hoop in ieder geval één slachtoffer te kunnen opsluiten in mijn stal.
Op die middag liep ik rond in het bos, het was sowieso een erg stil plekje, dus ik kwam bijna niemand tegen, tot ik ineens iemand aan zag komen lopen. Het was Anna, ik herkende haar gezicht van de foto's die ze me had gestuurd. Ze keek me gespannen aan toen we elkaar naderden, waarop ik aan haar vroeg "weet je misschien waar de vijver hier is?". Ze kreeg een dieprode kleur en antwoordde met de goede zin "bedoelt u met dat eilandje in het midden?". Ik antwoordde ontkennend, bedankte haar en liep verder door, Anna in verwarring achter latend, want ze was er van overtuigd dat ze nu ontvoerd zou worden. Stiekem volgde ik Anna door het bos en hoewel ze iedere keer om zich heen keek was ik ervan overtuigd dat ze niets in de gaten had. Vlak bij waar ik mijn busje had geparkeerd ging ze even op een bankje zitten, waarna ik dichterbij sloop. Ik pakte een zwarte zak en trok die, terwijl ze zat over haar hoofd heen. Anna gilde, schrok erg en probeerde de kap los te trekken, maar ik was haar te snel af. Ik hield haar handen vast, ze was geen partij voor mij, ik was bijna twee keer zo groot. Ik maakte haar polsen aan elkaar vast met tiewraps en bekeek toen mijn vangst even beter. Ze ademde hard, haar borsten gingen op en neer, maar ze bleef netjes staan.
Ik voelde met mijn handen naar haar rondingen onder haar kleding. Toen ik mijn handen op haar borsten legde, schrok Anna even. Met beide handen omvatte ik haar borsten, hmmm, dat was een lekker handje vol. Daarna gleed ik naar haar kont toe en pakte haar stevige billen goed vast. Goedkeurend gaf ik er een paar klappen op en zei zacht tegen haar: “Hier kan ik wel wat mee. Ik weet nog niet of je geschikt bent als hucow of dat ik je toch als pony ga africhten, maar dat komt nog wel. Eerst ga je mee naar mijn stal waar ik vrouwen en meisjes zoals jij leer wat hun plaats is!”. Ik pakte een halsband uit mijn zak en klikte die om haar nek vast, waarna ik er een ketting aan verbond. De schakels van de ketting tikten tegen elkaar aan, waarna ik met mijn tong klikte en een rukje gaf aan de ketting. En zo liepen we door het bos, Anna geboeid, met een kap op haar hoofd en geketend. Ze had natuurlijk nog nooit gelopen zonder wat te zien, dus ze zette erg voorzichtig stapjes. Ik bleef klikken met mijn tong om haar aan te sporen en trok haar iedere keer als ze te langzaam liep weer aan de ketting.
Al snel kwamen we bij mijn busje aan en ik maakte de achterkant open. Daarin had ik twee hondenhokken gemaakt, die aan de vloer zaten vastgelast. De hokken waren geschikt voor een flinke hond, maar Anna moest daar ook wel inpassen. Ik hielp haar in het busje te klimmen en duwde haar op handen en knieën. Toen trok ik aan de ene kant de ketting door de kooi heen en hielp haar tegelijkertijd om voldoende te bukken dat ze het hok in kroop. Toen ze er helemaal in zat maakte ik de ketting vast in het busje, zodat ze bijna niet meer kon bewegen. Haar voeten staken nog een stukje uit, dus ik duwde haar nog een klein stukje verder naar binnen, zodat ze nu helemaal opgevouwen zat. Toen klikte ik het hok dicht en controleerde nog even of alles goed vast zat. Zonder iets verder te zeggen, stapte ik uit de laadruimte en gooide de deuren dicht. Slachtoffer 1 was binnen, dacht ik bij mezelf, even kijken of er niet nog iemand door het bos liep.
Na een paar minuten kwam ik nog een jonge vrouw tegen, gekleed in een wat langere regenjas. Ze was wat steviger dan Anna en keer me een beetje brutaal aan. Ook aan haar stelde ik de vraag om te checken of ze ook een slachtoffer van me zou worden. Ze kleurde rood en gaf eerst geen antwoord, maar deed haar regenjas open. Ze was vol, haar tieten hingen zwaar naar beneden. Ik wist het al bijna zeker, maar wachtte toch op het antwoord. Toen dat kwam pakte ik haar meteen vast. Ik kende dit type een beetje, ze had wat meer overredingskracht nodig en als ik haar niet meteen op haar plaats zette kreeg ik daar later veel last mee. Ik pakte haar bij haar haren vast en duwde haar op de grond. Ze schrok er toch wel een beetje van en wilde gaan protesteren toen ik haar regenjas van haar af trok en in de struiken gooide. Naakt zat ze op haar knieën voor me en ik legde alleen maar een vinger op haar lippen en gromde naar haar: “ik wil jou niet horen. Alleen als je wat gevraagd wordt geef je antwoord! Hoe heet je?”. Het is heerlijk om de strijd in haar ogen te zien (ik verheug me nu al op de strijd die ik met haar zal gaan leveren) maar ze kiest eieren voor haar geld en zegt “Sofie, mijnheer”. Ook voor Sofie heb ik een halsband en klik die om haar nek, waarna ik ook voor haar een ketting heb.
“Op handen en knieën”, commandeer ik haar, “jij lijkt me een typische hucow, maar dat merken we de komende weken wel. Meekomen jij!”. Weer klik ik met mijn tong en begin te lopen, niet te hard, want ze moet me wel kruipend bij kunnen houden. Het heeft een beetje geregend en het pad is modderig, dus al snel zit Sofie onder het zand en de modder. Dan komen we een man tegen die een hond aan het uitlaten is. Alsof er niets aan de hand is groet ik de man, die met open mond kijkt naar de naakte vrouw die achter me aan kruipt. “Groet deze mijnheer even”, zeg ik tegen Sofie, die daarna poeslief “Goedemiddag mijnheer” zegt en de man een glimlach schenkt. Hij weet niet wat hij moet zeggen of waar hij moet kijken, zeker wanneer ze hem voorbij kruipt, ondertussen erg met haar ronde kont draaiend. We slaan een hoek om en lopen zo door, richting het busje van mij. Ik ben opgetogen over de vangst vandaag, ik kom ook geregeld terug met niemand of slechts één slachtoffer. Dan zijn we bij het busje en open ik de deur. Ik zie Sofie kijken naar Anna, maar ze zegt verder niets. Ik klik en trek haar het busje in.
Dan lijkt het pas dat ze in de gaten krijgt dat de tweede kooi voor haar en wil ze geen stap meer zetten. “Naar binnen jij”, grom ik, terwijl ik haar aan de ene kant het hok in trek en aan de andere kant tegen haar blote reet aan duw. Ze blijft zich verzetten, waarna ik haar een paar flinke tikken geef op haar dikke billen. “Schiet op”, roep ik, want ik heb wel een beetje haast, ik wil niet dat iemand ons zo ziet. Na nog een paar klappen kiest Sofie voor de weg van de minste weerstand en kruipt naar binnen. De kooi is even groot, maar omdat ze wat dikker is dan Anna heeft ze zo mogelijk nog minder ruimte. Ik duw het hok dicht, wat uiteindelijk maar net gaat. Dan gooi ik de achterdeur dicht en stap achter het stuur. Ik ben er geil van geworden en kan niet wachten tot ik deze twee vrouwen ga onderwerpen...
Lees verder: Ontvoerd Naar De Stal - 2
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10