Dit verhaal is een zelfstandig vervolg op ‘100 Boheemse meisjes’. Je hoeft dat dus niet eerst te lezen, maar het mág natuurlijk wel:) X. Zazie

Luuk woont sinds enkele weken weer in Amsterdam, na zijn stage van bijna een jaar als cameraman in Praag. Dankzij de honderd of misschien zelfs wel méér Boheemse meisjes én zijn vriendinnetje Tessy uit Pilsen wist hij daar te dealen met satyriasis, zijn seksverslaving. Maar nu, terug in Amsterdam, komt dat probleem levensgroot terug.

Een nieuw begin

Het is best weer even wennen om terug in Amsterdam te zijn. Op de Filmacademie is door de naderende vakanties al niet veel meer te doen, om mijn stage af te ronden heb ik de opdracht gekregen deze zomer een soort van kunstwerk te maken. Met foto’s en film moet ik vastleggen hoe je een bestaande situatie wezenlijk kunt veranderen door er een nieuw element aan toe te voegen. Echt, geen idee waar dat over moet gaan en ik loop er al enkele dagen behoorlijk hopeloos op de broeien.

Nadat mijn moeder hem smeerde toen ik drie was ben ik opgegroeid met alleen mijn vader en volgens mij is hij de liefste vader van de wereld. Altijd was hij er, vriendinnen heb ik nooit gezien en over alles kon ik met hem praten, al met al had ik best een steady jeugd. Rond mijn tiende kocht mijn vader een woonboot, een grote oude vrachtboot. Hij kon die aanleggen in de Oude Houthaven, tegen het prinseneiland aan, waardoor we in een avontuurlijke buurt kwamen te wonen en ook nog eens vlak bij het centrum. En nu is die boot dus helemaal mijn domein, want nadat ik naar Praag vertrok is mijn pa min of meer in-gehuisd bij zijn vriendin in Groningen, waarvan ik dus helemaal niet wist dat hij die had. Momenteel maken ze ook nog eens samen een rondreis door Afrika, het gaat dus wel even duren voor ik hen kan zien.

Het is hier wel een beetje eenzaam eigenlijk. Mijn pa heeft natuurlijk groot gelijk dat hij nu aan zichzelf is gaan denken, maar ik mis hem toch wel behoorlijk. En dan zijn ook nog eens bijna al mijn vrienden van vóór Praag uit beeld, ergens anders studeren of stage lopen of al op vakantie of aan een meid blijven plakken of whatever. Morgen word ik negentien en eigenlijk heb ik dus geen idee met wie ik dat eens zal gaan vieren.

Ik heb ook behoefte aan een meisje, want de spanning in mijn buik loopt alweer behoorlijk op, door dat satyriasisgedoe maak ik veel te veel zaad aan dat ik dus regelmatig moet lozen. Met de hand werkt natuurlijk prima maar met een meisje is leuker én helpt beter, alsof neuken meer van dat spul losmaakt dan aftrekken. Deze seksverslaving heb ik zo’n beetje aan Roosje te danken, het zusje van mijn vriend Gijs. Een paar jaar terug vond ik haar het leukste en mooiste meisje ter wereld en was al tijden überverliefd op haar. Het schokte me behoorlijk toen ik er achter kwam dat ze al bijna een jaar zo’n beetje iedere dag met haar broer neukte, omdat ze dus nymfo was.

Toen ze merkte dat ik verliefd op haar was nam ze mij ‘er bij’, en zeker toen Gijs een vaste vriendin kreeg was het hard doorneuken voor mij. Minstens één en vaak twee keer per dag moest ik haar bedienen en ik moet eerlijk zijn, ik vond het heerlijk want néuken kón ze, alles leerde ze mij. Maar ja, op een gegeven moment had ik dus ook een seksverslaving te pakken. Er was bijna geen minuut meer dat ik niet aan seks dacht en toen Roosje als neukmaatje wegviel omdat ze een vaste vriend kreeg kwam ik behoorlijk in de problemen.

Daarom vertrok ik dus voor mijn stage naar Praag, een soort van op de vlucht en zoekend naar een nieuw begin, hopend er van mijn verslaving af te komen. Maar via mijn stage als cameraman kwam ik in de HardCoreParty Club terecht en al gauw werd ik er ook stripper. Naja, dan is het natuurlijk weer continu neuken geblazen en zo bleef ik dus maar meiden scoren. Met bosjes kwamen ze in mijn bed terecht, want ik had er ook nog eens mijn ‘modellenatelier’, waar ik aankomende modelletjes maar ook balletmeisjes en zo voorzag van een foto-portfolio, in ruil voor wat geld én minstens drie keer neuken. Maar ja, daardoor bleef ik dus wel in die verslaving hangen…

En nu ben ik dus weer op mijn oude stek, maar het voelt alsof ik helemaal in the middle of nowhere ben gedropt. Met deze idioot grote woonboot kan je het als woonplek amper beter hebben in deze drukke stad, maar toch voel ik me er niet op mijn gemak, zo alleen. Nou ja, er moet dus iets gebeuren, dat is wel duidelijk. Het is zaterdag, morgen ben ik jarig en ik besluit op stap te gaan. Ik heb gehoord van de ‘Wasteland’, een tent schuin aan de overkant van het IJ aan de Hemkade en daar ga ik naar toe. Met de behoorlijk snelle sloep van mijn vader is het hooguit twintig minuten varen, ideaal dus.

Zure appel

Als ik er arriveer is het al aan het schemeren, het loopt tegen tienen en het is er behoorlijk druk. Het is nog steeds warm en ik heb alleen maar een witte broek en een zwart shirtje aan maar als ik zie wat hier allemaal arriveert ben ik behoorlijk under- of misschien juist wel overdressed. Want mensen hebben of heel maffe outfitjes aan of ze hebben bijna níks aan. Wat ik niet wist is dat het een soort van extravaganza-club is, waar allemaal mafketels met ’n fetisj of zo op afkomen. In de rij voor de deur word ik omgeven door de meest wereldvreemde verschijningen, de een is nog bijzonderder geschminkt dan de ander, ik zie een bijna bloot meisje met een rood masker en alleen maar twee zwarte plakbandjes op haar tepels, een elf-achtig blond meisje met alleen maar witte veertjes geplakt her en der en met vleugeltjes op d’r rug, een jongen met een hanenkam in alleen een slip van leer met allemaal riempjes en verder overal waar je kijkt piercings, mannen verkleed als travestiet of in een poepsjiek kostuum van vroeger, ik zie alle soorten duiveltjes, katjes, konijntjes, name it, echt alles is er! En dan ik dus, in mijn mooie witte broek en zwarte shirtje…

Een van de portiers houdt me tegen, zo mag ik niet naar binnen. Hij bekijkt me kritisch, als hij dan vraagt of ik binnen wil en ik ja knik zegt hij: ‘loop achter me aan,’ waarna hij me meeneemt naar een soort van kleedkamer. ‘Uitkleden maar’ en een beetje ongelovig kijk ik hem aan, ‘huh?’ is het enige wat ik kan zeggen. De man grijnst een beetje gemeen en zegt ‘ja jongen, je hebt hier niks aan of iets geks, dus kies maar, poedeltjebloot of iets daaruit’ en hij wijst naar rekken vol kleding en, nou ja, zeg maar verkleedtoestanden. ‘Allemaal achtergebleven hier, pak maar iets en je mag het houden. En dáár zijn lockers voor je eigen kleding en spullen. Meld je maar weer bij mij als je klaar bent’ en weg is hij, me overdonderd achterlatend.

Mijn eerste impuls is eigenlijk om er vandoor te gaan maar dan zit ik dus meteen ook weer alleen thuis op die boot. Ik bijt dus maar door de zure appel heen, rommel in de rekken naar iets wat ik leuk vind en uiteindelijk kies ik voor een roodleren boxershort en een hoge hoed in dezelfde rooie kleur. Ik doe m’n kleren uit, berg ze op in ’n locker, doe de slip aan, maak m’n inmiddels best wel lange blonde haren los en zet de hoed op. In de spiegel kijkend vind ik dat ik er behoorlijk sexy uitzie zo, ik ben geen bodybuilder maar sport (en neukte) veel en heb best een goed gespierd slank lijf. Het enige wat ik eigenlijk nog mis is iets van make-up om mijn ogen. Er ligt allerlei spul voor de spiegels en voorzichtig breng ik een donkerblauw lijntje aan en doe ik wat paarse oogschaduw op mijn oogleden, waardoor het felblauwe van mijn ogen nu extra opvalt.

Een paar meiden die er ook wat rond rommelen hebben het wat staan bekijken, zeker toen ik even in m’n blootje ging hoorde ik ze giechelen. En nu komen ze op me af, ze stellen zich voor als Anna en Maartje, yes, ik héb het nog! Het zijn een paar leuke meiden, allebei verkleed als van die onschuldige Lolita’s, overal waar je kijkt hebben ze glittertjes geplakt. Maartje heeft haar rode lange haar in zo’n wippend paardenstaartje gebonden en Anna heeft kleine papieren vergeet-me-nietjes in d’r korte donkere haar. Daaronder dragen ze doorzichtige behaatjes en ultrakorte shorts, genietend bekijk ik beide meisjes, met hun tietensetjes duidelijk in de aanbieding. ‘Bevallen ze?’ vragen de meiden grinnikend en ik kan alleen maar glunderend beide duimen opsteken. Ze lopen arm in arm met me mee terug naar de portier en als die me met een big thumb heeft goedgekeurd mogen we door naar binnen.

Gek Gekker Gekst

Binnen verlies ik de dames helaas al snel uit het oog omdat ik eerst, overdonderd, alles eens goed wil bekijken. Zíj waren hier al duidelijk vaker en zetten direct koers naar de bar. Het eerste wat me opvalt is dat het hier gek gekker gekst is. Waar ik ook kijk zie ik weird uitgedoste mensen die op de muziek allemaal hun eigen feestje bouwen. Daar tussendoor staan her en der een soort van kubussen van toch zeker een meter hoog, waar opzichtige figuren een eigen showtje staan op te voeren, soms behoorlijk erotisch. En dan hangen er ook nog eens types in allerlei standjes aan het plafond, aan kabels, repen stof of in netten, terwijl ze kunstjes uithalen of juist heel stil hangen, iedereen maar een beetje strak aankijkend. Een andere planeet lijkt het wel, echt, door de Partyclub in Praag ben ik best wel wat gewend, maar dit……

Ik neem de tijd om alles goed te bekijken en scharrel wat door de eindeloos grote ruimte, terwijl ik ondertussen af en toe betast wordt door zowel meiden als jongens. In het begin vind ik dat niks maar op een gegeven moment wen ik er aan, het hoort er duidelijk bij en na een tijdje is het zelfs wel lekker. Een strelende hand hier, een kneepje daar. Op een gegeven moment beland ik bij de bar en daar tref ik weer de twee Lolita’s. Enthousiast trekken Anna en Maartje me tussen hen in en voor ik het besef duwt Anna me een pilletje in m’n ene hand en een biertje in de andere, ‘voor de fun en voor de dorst’ roept ze in mijn oor. Als ik vraag wat het is blijkt het ghb te zijn.

Een tijdlang scharrelen de Lolita’s om me heen, ze dansen wat of betasten me of staan in m’n oren te gillen, tegen de harde muziek in. Ik kan als reactie eigenlijk alleen maar een beetje dommig lachen, voelend hoe het pilletje me langzaam in een soort van gelukzalig coconnetje brengt, waarin alles en iedereen mooi en rozig is. Maar blijkbaar gedraag ik me als een variant op een dooie zombie want op een gegeven moment trekken de dames verder, op zoek naar mensen die beter meedoen. Snap ik wel, ik moet dit eerst allemaal goed op me laten inwerken en om het gedruis nog beter te kunnen bekijken klim ik op zo’n kubus als die vlak naast me ineens vrij komt.

Eenmaal er op kan ik eigenlijk niks anders doen dan me langzaam rond mijn eigen as te draaien terwijl ik van de ene in de andere verbazing val. Ik wist niet dat mensen zich zó buitenissig kunnen gedragen, alsof alles mag en niks te gek is. En op veel van die kubussen staan mensen in de mooiste outfits alleen maar mooi te zijn terwijl ze soms roerloos zijn, als een beeld om bewonderd te worden. En whow, dan krijg ik een brainwave voor mijn einde-stageopdracht.

Verbeelding

Toen ik een jaar of vijftien was liep ik eens met mijn vader langs het standbeeld van Anne Frank en ik vroeg toen waarom haar zusje Margot en haar ouders daar niet naast stonden. Volgens papa zou dat het beeld een heel andere uitstraling hebben gegeven, het ging nou eenmaal om dat éne meisje tegen de rest van de boze wereld. Verbeelding, daar gaat het dus om! Amsterdam stikt van de beelden en de kunstwerken, ik ga ze inventariseren en een aantal daarvan geef ik een nieuwe uitstraling door er een element aan toe te voegen, een nieuwe dimensie. Ik ga iets met blote mensen doen, in de stijl van het beeld of juist tegenstrijdig daarmee. Ik voel me helemaal opgewonden worden, yés, dit is het! En ineens kijk ik met hele andere ogen naar alle madness om me heen, van de ene op de andere minuut is die inspirerend geworden, kan ik er ideeën opdoen voor mijn project.

Op een gegeven moment klimt er een andere jongen bij me op de kubus, hij heeft amper iets aan behalve het kleinste slipje ooit waar het kopje van zijn half-stijve pik nog net niet boven het randje uitfloept. Hij drukt zich tegen me aan, geeft me een stevige kus op mijn lippen en toetert in mijn oor: ‘weet jij dat je heel erg mooi bent?’ Tegelijk voel ik hoe hij zijn stijve pik tegen mijn kruis aanduwt, waardoor daar bij mij ook van alles gebeurt. Het is een mooie jongen, net als ik behoorlijk opgemaakt, en een tijdje doe ik met hem mee. Stevig tegen elkaar aangeklemd, de armen om elkaars lijf geslagen, slowen we daarboven op die kubus traag in het rond terwijl het om ons heen een dampende heksenketel is. Maar als hij dan, in het zicht van iedereen, zijn hand in mijn leren slip wil steken bedank ik voor de eer, ‘sorry, ik val niet op jongens’ toeter ik in zijn oor en ik spring van de kubus af. De jongen gooit me een kushandje achterna, trekt meteen alweer een andere gast omhoog en gaat daarmee verder aan de slag.

Anna

Langzaam begin ik in deze crazyness te landen, ik ben blij, ik bruis weer van de ideeën. Tijd om op zoek te gaan naar de Lolita’s, ik vind ze leuk en misschien zit er vanavond nog meer in. Al snel vind ik Anna die alleen op een barkruk zit, Maartje is nergens meer te bekennen. Als ik vraag waar ze is haalt Anna haar schouders op, met een vent mee of naar de wc, ze weet het niet. Ik wurm me tussen de benen van Anna die ze nog iets verder spreidt en daardoor kan ik lekker lijf aan lijf met haar staan. Ik zeg niks, kroel haar alleen maar door haar lekkere korte krullenkopje en als ze me dan met die mooie donkere ogen van haar aankijkt, terwijl daaronder haar kleine maar onwijs strakke tietjes door het doorzichtige behaatje ‘me óók geïnteresseerd aankijken’, kan ik niks anders doen dan haar te kussen.

En die kus wordt in no time een tongzoen, relaxed onderzoeken we elkaars mond en als het na een minuutje of wat bevalt besluiten onze tongen voorlopig maar even in elkaars mond te blijven wonen. Traag laten we ze om elkaar heen draaien, ieder plekje in elkaars mond verkennend en elkaars smaakjes proevend. Anna smaakt naar heel veel tegelijk, ik proef wijn, chocola, pizza misschien ook nog wel maar dóór alles heen proef ik toch vooral háár. Het is alsof ik de diepte van haar donkere ogen proef, het springerige van haar korte zwarte haar, het nieuwsgierige van haar tietjes die ontdekkend hun tepels tegen mijn borst krassen, het nog te verkennen binnenste van haar kutje waar ik de snel opstandig wordende paal in mijn broek tegenaan duw.

‘Mmm, jij en ik moeten geloof samen even iets verder uitwerken’ fluistert Anna in mijn oor, ze klautert van de kruk af en neemt me aan de hand mee naar de zijkant van de grote ruimte. Anna opent er in een zwarte muur een eveneens zwarte deur, bijna onzichtbaar daardoor en daarachter komen we in een vrijwel aardedonkere ruimte terecht. Meteen begrijp ik wat het is, een darkroom, het is een gekreun en gehijg van jewelste en boven alles hangt er een luchtje wat ik niet echt lekker vind, ranzig eigenlijk. Anna fluistert ‘dit mag eigenlijk niet, ze doen dit illegaal omdat er zoveel mensen van ver komen die even willen neuken, maar niks doorvertellen hoor.’ Nou, dat zal ik echt niet doen want als we tussen al die kronkelende lijven een plekje hebben gevonden is de lust me eigenlijk al behoorlijk vergaan. Anna probeert me weer op gang te krijgen maar ik fluister dan: ‘sorry Anna, ik vind dit niks. Ik woon hier vlakbij, ga je met me mee?’

Home sweet home

Zonder een woord te zeggen staat Anna op, ehm, is ze nou kwaad? In een stevig tempo banjert ze voorop, door de grote zaal richting de uitgang om onze spullen op te halen, iedereen die in de weg staat of iets van ons wil opzij duwend. Bij de lockers aangekomen vraag ik haar ‘ben je boos omdat ik niet wilde neuken in die smoezelige toestand?’ Anna kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, giechelt dan en zegt ‘ben je gek joh, ik heb alleen maar haast om in je bed te komen.’ Yés. Ik schiet mijn broek over de leren slip aan en doe mijn bloesje aan, Anna trekt een lange jas aan. ‘Hoe gaat het nou met Maartje?’ vraag ik toch maar even voor de zekerheid. ‘Ehm, weet je, wij zijn leerling-verpleegsters uit Alkmaar. D’r is daar niet veel te doen en iedereen kent iedereen, daarom gaan we een keer in de maand hier naar toe, neukmaatjes scoren en dan komt die darkroom goed uit. Maartje hangt vast ergens neukend rond, die amuseert zich wel.’ Ik moet grinniken om dat antwoord, nou, dat is dus duidelijk, ik zal proberen aan haar verwachtingen te voldoen.

Anna is onwijs verrast als ze ziet dat we met een bootje naar mijn huis gaan, ze gaat op de bestuurdersstoel close tegen me aan zitten en geniet van het uitzicht op de lichtjes van Amsterdam terwijl we zo over het nachtelijke IJ naar het prinseneiland tuffen. Het pilletje ghb doet nog steeds zijn werk, alles is mooi en rozig en ik ben behoorlijk gek op dit meisje, ik trek haar dichter dan dicht tegen me aan. Als ik bij onze woonboot aanleg klapt ze opgetogen in haar handen, ‘zo zeg Luuk, hoe jij hier woont! Helemaal alleen?’ Ik leg haar uit dat mijn pa bij zijn vriendin is gaan wonen en dat ik hier nu dus inderdaad alleen woon, terwijl we ondertussen aan boord klauteren. Eenmaal binnen doet Anna haar lange jas weer uit en komt haar mooie bijna blote outfitje opnieuw tevoorschijn. Nieuwsgierig verkent ze het schip en reageert opgetogen als ze het grote bed ziet, ‘nou jongen, hierin gaat ’t vast wel lukken!’

Ik kan er niks aan doen, ik word helemaal blij van dat meisje en terwijl ik mijn bloes en broek weer uitdoe staat mijn paal al flink in die leren slip aan te dringen. Anna ziet het, aait er teasy overheen en zegt dan met een lolita-stemmetje dat ze eerst even moet plassen. Het duurt best lang voor ze terugkomt, ondertussen ben ik maar vast in mijn blootje in bed gaan liggen, met mijn pik vooróp kláár voor de strijd. Als ze terugkomt ziet ze er als een mummie uit, ze heeft zich van net boven haar knieën tot tegen haar kin volledig in toiletpapier gewikkeld: ‘ik zag op de wc-kalender dat je jarig bent, Luuk. Je verdient dus een cadeautje!’ Ik kijk op de klok, sjit ja, het is al twéé uur, ik ben járig, daarom bliept die telefoon dus de hele tijd! Na ja, dat komt straks wel.

Zó’n mooie verrassing heb ik geloof ik nog nooit gehad op mijn verjaardag. Blij lachend klauter ik met m’n pik stijf voor me uit weer van bed en neem het losse eindje toiletpapier aan dat Anna in haar hand heeft. Zachtjes trek ik er aan en langzaam draait zij zich in het rond, zich op die manier onthullend. Iedere keer als ze weer met haar gezicht naar me toe komt kijkt ze me met die donkere ogen aan, diep, geil, veelbelovend. Beetje bij beetje krijg ik haar blote lijf te zien en wát voor een lijf, precies zoals ik een meisje graag zie. Anna is lang, slank en doet duidelijk aan sport. Haar tietjes zijn rond en stevig, mooi vooruit staand, met kleine donkerbruine tepels. Haar buik is plat en uiteindelijk, als haar kutje als laatste in beeld komt blijkt ze zich helemaal kaal te hebben geschoren, net als ik dus.

Als tot slot het laatste stukje papier op de grond valt trek ik Anna tegen me aan en kus ik haar. ‘Mmm mooi meisje uit Alkmaar, dankjewel!’ zeg ik zacht. ‘Jij bent het stijlvolste mooiste liefste geilste en meest sexy cadeautje dat ik ooit heb mogen uitpakken’ grijns ik er achteraan. Anna kijkt me liefjes aan, slaat haar armen om mijn nek waardoor ze haar tietjes tegen me plet en hijst zich dan aan me omhoog. In een reflex sla ik mijn armen om haar benen, spreid ze en op het moment dat Anna mijn pik tussen haar benen voelt glippen laat ze zich weer zakken. Ze beweegt zich met haar bekken wat op en neer tot ik voel dat mijn boorkopje voor de ingang van haar mijnschachtje is gearriveerd en dan schroeft ze zich er langzaam overheen.

Uit- en dóórboren

Ondertussen blijft die mooie meid me bloedgeil aankijken, terwijl ze zich traag steeds dieper over me heen laat zakken en zichzelf zo als het ware doorboort. Ik zie hoe er in haar ogen een soort van extra laagje verschijnt, hoe ze me bijna hypnotiseert. Ik kan het alleen maar laten gebeuren, hoe Anna zich van me bedient, hoe ze haar heerlijke lijf tegen me aan drukt en hoe ze langzaam maar zeker mijn klopboor volledig in zich op neemt. De laatste millimeters gaan tergend traag, alsof ze daarbinnen op zoek moet naar ruimte om ook dat laatste stukje nog binnen te laten en nu pas besef ik hoe ik dit heb gemist de laatste weken, zo’n gewillig meisje dat zich over en om me heen plooit en álles maar dan ook álles van me mag hebben en met me mag doen wat ze wil.

Ik doe mijn ogen dicht en geniet van het gevoel dat ze in me oproept. Dan geeft Anna me een volle intense kus op mijn lippen, ik open mijn mond en net zoals ze me daar beneden heeft genomen neemt ze me nu ook hierboven, van twee zijden word ik aangevallen, onontkoombaar pakt dit meisje me in. Verder gebeurt er eigenlijk niet zo veel, mijn paal steekt dieper dan diep in haar en onze tongen zijn weer aan het feesten met elkaar. Voor de rest doen onze zintuigen hun werk, de lieve geluidjes die ze voortbrengt, haar tietjes die tegen mijn borstkas prikken, haar trillende buik die bij iedere ademhaling de mijne raakt, haar benen die zich om mijn heupen klemmen, de intense warmte van haar schachtje dat mijn paal lijkt te willen verschroeien, haar gewicht om mijn nek dat ik nauwelijks als zwaar ervaar. Het brengt me er toe om tijdens het tongen zachtjes te gaan neuriën en me, nog steeds met de ogen dicht, in kleine stapjes met haar rond te draaien, een soort cadans zoekend die past bij wat we aan het doen zijn.

Als op een gegeven moment Anna haar mond los maakt van de mijne zie ik dat als een signaal om aan het meer stevige werk te beginnen. Ik kijk haar aan en als je alléén al door de blik van iemand zou kunnen klaarkomen dan zou me dat nú overkomen, whow, wat kan dié meid geil kijken zeg. Het maakt dat ik op staande voet haast krijg, ik loop met Anna nog steeds vol op mijn pik naar het bed, leg haar neer zonder uit haar te raken, vouw haar benen tegen mijn schouders en begin haar dan totaal maar dan ook totaal uit te boren, in mijn geliefde standje, zoveel mogelijk alleen maar als een plank steunend op mijn handen en voeten, haar aankijkend, mijn pik diep in haar en dan maar pompen en pompen. Het is alsof ze een oliebronnetje is dat ik compleet wel exploiteren, alles wat in haar zit wil ik met mijn jaknikker naar boven boren. Het kost veel energie, dit, maar het is wel lékkere energie, ik geniet van de inspanning om mijn lijf strak als een plank te houden en me steeds weer diep naar binnen te werken, al snel voel ik het zweet opkomen.

Ik pomp en pomp en beuk en rag en jaag me keer na keer na keer naar binnen in dit onwijs lekkere meisjeslijf, spies haar steeds all-over aan mijn paal en al snel dient zich mijn eerste lading zaad aan. Ik spuit Anna er compleet mee vol, voel hoe het tussen haar kutwandjes en mijn pik door naar buiten wordt geperst, het zorgt er voor dat haar kutje nog gesmeerder gaat lopen, als een tevreden machientje dat zich tegoed doet aan die zuiger die daar steeds maar weer zo lekker alle ruimte inneemt en alles uit haar trekt. Het verschieten van dat eerste zaad voelt vooral als een welkome verlichting in mijn buik en mijn ballen, maar zoals steeds doet het mijn pik echt hélémaal niks, hij blijft in topconditie doorbeuken en sinds ik weet dat ik eindeloos lang door kan gaan maakt me dat ontzettend relaxed. Ik ben niet meer bezig met te voorkomen dat ik klaar kom, omdat ik weet dat ik tóch wel een stijve paal houd en dus door kan gaan. En duidelijk is dat de ghb me daar ook nog steeds een handje bij helpt, ik kan dit meisje wel opvreten!

Anna heeft inmiddels het initiatief helemaal losgelaten, ze ondergaat volledig willoos hoe ik haar uitboor, ze heeft zich totaal voor me geopend, haar armen nog steeds stijf om mijn nek waardoor mijn hoofd strak tegen het hare ligt. Ik geniet van de zachte kreuntjes die keer op keer in mijn oor klinken en van haar hortende en stotende ademhaling, waaraan ik merk dat ze ook onderweg is naar een eerste orgasme. Ik vertraag iets mijn tempo, spreid Anna’s benen wijd uiteen en leg me nu helemaal over haar. Wél schuif ik mijn pik steeds weer in zijn volle lengte diep naar binnen, inmiddels weet ik dat iets rustiger maar wél diep-neuken een meisje makkelijker over de rand helpt. Ik geniet er van hoe Anna zich nog meer dan ik voor mogelijk hield om me heen wikkelt, alsof ze me compleet in zich wil hebben. Genietend scan ik ondertussen mijn lijf af, om te ervaren hoe ik op haar lig en hoe iedere vierkante millimeter huidcontact deze seks een extra dimensie geeft.

Op dat moment voel ik het gebeuren, hoe Anna’s kutje rond mijn pik verkrampt, hoe ze me met pulsjes lijkt te gaan melken en hoe ze me bij wijze van spreken nog dieper in zich weet te trekken. Kreunend en zich aan me vastklampend komt ze klaar en tegelijk met haar kom ik ook weer, niet zo heftig als de eerste keer maar toch voel ik dat er best wel weer veel zaad van eigenaar wisselt. Ik spuit het diep in Anna die er helemaal open voor lijkt te staan, er komt nu niks meer naar buiten dus ergens daar diep in haar moet het zijn weg hebben gevonden. En steeds blijf ik maar doorneuken, Anna zo helpend haar orgasme te verlengen, tot ik voel dat haar lichaam zich verslapt en ze uitgeteld onder me ligt. Onverminderd staat mijn pik hard en stijf op mijn lijf en ik ben nog lang niet van plan hem weg te halen waar hij nou zo lekker zit. Ik kom met Anna even tot rust, diep in haar blijvend en haar lange slanke lijf volledig bedekkend met het mijne.

Maartje opgepikt

Terwijl we zo tot rust komen is er ineens het harde geluid van Anna d’r telefoon. ‘Oei, sorry Luuk, ik moet ‘m even pakken, kan Maartje zijn’ mompelt Anna, nog behoorlijk van de kaart van de seks. Ik trek spijtig en langzaam mijn paal uit haar terug, nog kort genietend van dit laatste contact. Anna krabbelt dan van het bed af, vindt na wat gerommel in haar tas haar phone en neemt op. Al snel hoor ik hoe ze bezorgde geluidjes uitstoot, dan kijkt ze me aan en zegt ‘ehm Luuk, Maartje zit in de problemen. Ze is in de Wasteland helemaal van de kaart gevonden, is ook nog het nummer van haar locker vergeten en nou staat ze daar, in de kou.’

Nou, dat lijkt me duidelijk, die gaan we snel ophalen. Ik trek een joggingpak aan, geef Anna ook een oudje van me en amper vijf minuten later zijn we al onderweg naar de Hemkade. Het is inmiddels half vier en al een stuk frisser, gelukkig heeft mijn pa altijd wat fleecedekentjes in een bak onder een van de banken en ik sla zo’n warmtebrengertje om ons heen. Anna kijkt me op een gegeven moment aan, een tikje bezorgd, maar ook wel lief en zegt ‘fijn dat je dit voor ons doet Luuk.’ Ja, hallo zeg, dat lijkt me logisch, zeker nadat dit meisje het zo lekker met me deed. Als antwoord geef ik Anna een dikke hug en dicht tegen elkaar varen we verder.

Het is tegen vieren als we de Wasteland naderen, het is daar al helemaal donker, de tent is duidelijk gesloten. Samen lopen Anna en ik naar de nog verlichtte ingang en daar zit ze, Maartje, in elkaar gedoken in het kamertje van de portiers, met een jack aan van de man die bij haar zit. Snikkend vliegt Maartje haar vriendin om de nek: ‘ik ben zo blij dat ik je ziehiehie…’ giert ze. En dan komt het hele verhaal eruit, dat ze maar niet op gang kwam en een extra ghb-tje slikte, dat ze danste met een jongen die ineens heel opdringerig werd, dat ze best wel bang op het toilet was gaan zitten om hem te ontwijken, dat ze toen van de kaart raakte. Troostend slaat Anna haar arm om haar vriendin en samen met de portier lopen ze naar de lockers, waarna ze al gauw terugkomen met Maartjes spullen en jas. We bedanken de portier voor zijn goede zorgen en gaan weer terug richting woonboot.

Maartje zit maar te rillen, ondanks dat we haar in twee dekentjes hebben gewikkeld, ze moet dadelijk eerst maar eens lekker hete thee drinken en dan naar bed! Het wordt al een tikje licht en terwijl de meiden met elkaar bezig zijn zit ik wat te mijmeren over de aanpak van mijn einde-stage opdracht. Ik begin steeds enthousiaster te worden van mijn idee om een stuk of dertig bijzondere standbeelden en plastieken in de stand op te zoeken en daar een bloot meisje bij te fotograferen, afgestemd met of juist haaks op de aard van het beeld.

Probleem is alleen dat je dat nooit overdag kan doen, zomaar een meisje bloot laten poseren. En dan bedenk ik me dat we het dus ‘smorgens vroeg moeten doen, als er nog niemand is. Bovendien voegt dat dan als extra sfeer de onwerkelijke rust van de stad toe. En dan opeens bevangt me een soort van opwinding, vlak bij de woonboot is een heel mooi beeld van beton, een grote open cirkel van wel tien meter hoog. Zou ik als een soort test Anna daar niet in kunnen fotograferen? Zo meteen, nadat we Maartje in bed hebben gelegd?

Hoe vind je dit nieuwe verhaal? Ik lees graag je reactie! Liefs, Zazie