Dit verhaal berust voor ongeveer 80% op waarheid. Dit verhaal is een beetje de intro en hier komt nog geen seks in voor. Ik hoor graag wat jullie vinden (tips?) En of er een volgend deel moet komen. Veel leesplezier!.

De zomervakantie was heerlijk geweest. Ik had drie weken met mijn ouders op een camping in Zuid-Frankrijk gestaan. Mijn ouders waren de moeilijkste niet. Nu ik 16 was lieten ze me eigenlijk volledig met rust. Eten deden we samen, maar verder had ik vooral mijn eigen plan getrokken. Nu was het zondagavond. Morgen begon school weer. "Zo jongen, klaar voor je ena laatste jaar?". Mijn vader liep de tuin in waar ik van de laatste zonnestralen aan het genieten was. "Ja ik denk het wel" antwoordde ik opgewekt. "Ik weet nog goed dat ik je voor de eerste keer naar de basisschool bracht met je moeder. Je huilde volgens de kleuterjuf nog een uur nadat wij vertrokken waren", mijn vader lachte hardop. "Ja pap, dat verhaal heb ik al vaak genoeg moeten aanhoren". "Ik weet het jongen. Ga je niet te laat slapen? Morgen weer een drukke en spannende dag." Hij gaf me een aai door m'n haren en liep naar binnen. Het was inderdaad een spannende dag. Onze middelbare school had 2 locaties voor de Havo in twee verschillende dorpen. Het enigste nadeel was dat de locatie in het andere dorp alleen de eerste drie jaar van Havo kwijt kon in hun kleine gebouw. Iedereen die naar 4 havo ging, moest verplicht naar onze locatie komen. De pikorde begon weer opnieuw en iedereen moest elkaar weer leren kennen. Nu maakte ik me niet heel veel zorgen. Ik had een gezellige groep vrienden die al bij elkaar was sinds 1 havo. We hadden een aantal die soms bij ons stonden en soms bij andere groepen, maar de kern was altijd hetzelfde.

De volgende ochtend stond ik klaar op onze afgesproken plek. Ik had een wit T-shirt met een Nike logo op mijn borst en een zwart voetbalbroekje. Ik was best blij met mijn lichaam en hoe ik eruit zag. Mijn bruine haren hadden een mooie slag, waardoor het eigenlijk altijd wel leuk viel. Mijn ogen waren lichtbruin en verder niet heel speciaal. Ik ging twee keer per week naar de sportschool en deed aan atletiek. Ik was niet enorm gespierd, maar ik mocht ook zeker niet klagen. "Jonathan!!!" hoorde ik iemand in de verte schreeuwen. Ik keek achter me en zag Sam aankomen fietsen met een jongen die ik nog niet eerder had gezien. Ik stak mijn hand op en lachte. "Hee Joon, dit is Vincent. Hij komt van de andere locatie en zou graag met ons mee willen fietsen voortaan. Is dat oke?". Ik keek naar de jongen naast Sam. Hij was werkelijk beeldschoon. Zijn blauwe ogen keken mij opgewekt aan en er zat een speelse glimlach op zijn gezicht. Ik voelde mijn hart bonzen. "Uuhmm jaa tuurlijk" zei ik stotterend. De tot dan toe onbekende jongen stak zijn hand uit. "Noem me alsjeblieft Vin" zei hij lachend. Ik schudde zijn hand en knikte. Met een nog bonzend hart vertrokken we en fietsen we samen naar school. Onderweg keek ik af en toe naar Vin en elke keer voelde ik mijn hart opnieuw weer op hol slaan. We fietste met z'n drieën naast elkaar, Vin in het midden. Toen we bijna bij school waren keek ik nog een keer opzij. Dit keer recht in een enorme grijns van Sam. Hij had meteen door dan ik Vin aantrekkelijk vond. Lachend haalde hij zijn wenkbrauwen twee keer kort achter elkaar op. Ik keek hem boos aan, maar daardoor vond hij het alleen maar leuker.

Om 8:20 kwamen we op school aan. Ik parkeerde mijn fiets altijd op een vaste plek. Vin zette zijn fiets naast die van mij. "Hoe laat ben je vandaag uit? Misschien kunnen we samen terugfietsen". Ik keek op van mijn slot en keek weer recht in zijn blauwe ogen. "Uhhhmm... Ja lijkt me leuk. Ik ben na het 5e lesuur pas uit". Onze lessen duren 70 minuten. Het 5e lesuur was om 15:10 klaar. "Toevallig! Ik ook! Dan zie ik je vanmiddag!" Er kwam een glimlach op zijn gezicht te staan en mijn mond deed automatisch mee. Hij draaide zich om en liep het schoolplein op. Ik keek hem nog even na. Hij had een los T-shirt aan en zwarte korte broek. Ik schrok toen ik een arm om mijn schouder voelde. "Tjah Jonathan, je weet wat ze zeggen: wie niet waagt, wie niet wint." Ik voelde mijn hoofd rood worden. "Ja daag, ik weet niet eens of hij op jongens valt. En je kent me, ik stap echt niet zomaar op iemand af." "Toevallig weet ik wel of hij op jongens van of niet." zei Sam met een grote lach. Ik keek hem verwachtingsvol aan, maar er kwam geen vervolg. "Nou? Zeg dan?" zei ik ongeduldig. Op dat moment ging de bel. "Oh sorry Joon! Ik wil natuurlijk niet te laat komen bij mijn eerste les." Sam gaf een kus op mijn wang en rende naar binnen. "Sam! Wacht!" Ik pakte snel mijn tas van de grond en rende hem achterna, maar hij was verdwenen in de grote mensenmassa in de aula.

De eerste twee lesuren waren snel voorbij en de eerste pauze was aangebroken. Ik had Sam nog geappt, maar hij had natuurlijk niet gereageerd. In de pauze stonden we altijd naast de grote trap midden in de aula. De groep was groter dan ik gewend was. Een stuk of 20 jongens en meiden hadden zich verzameld. Toen ik aankwam lopen speurde ik de groep rond of ik Sam ergens zag, maar hij was nergens te bekennen. Ik appte hem waar hij was, maar kreeg geen reactie. "He Jonathan!" Verschrikt keek ik op van mijn telefoon. Vin stond voor me. "Sorry, liet ik je schrikken?" "Ja, nee, geeft niet. Weet jij waar Sam is?" "Heb je het niet gehoord?", vroeg hij verbaasd. "Huh? Wat gehoord?" Opeens pakte hij mijn hand en begon te lopen. Er ging een schok door mijn lijf. Zijn hand voelde warm, veilig. Ik liep gedwee achter hem aan de trap op en de gang door. Nog steeds had hij mijn hand vast. Ik voelde kriebels in mijn buik. Zou hij misschien wel op jongens vallen? Anders zou hij toch niet zomaar mijn hand vastpakken? Of zou hij er gewoon niet zo moeilijk over doen zoals sommige van mijn vrienden? Sam was altijd heel oke geweest met het feit dat ik op jongens viel. Geen een van mijn vrienden had het niet geaccepteerd, maar sommige deden wel anders tegen me sinds ze het wisten. Bij lokaal 1.10 stopte hij en liet hij mijn hand los. "Oh dit meen je niet he" zei ik met een zucht. "Ja hij had zijn boeken niet mee bij wiskunde en de docent zei dat hij boeken moest gaan lenen bij het studiecentrum, maar hij maakte er een heel ding van. Toen werd hij eruit gestuurd." Sam stond in onze jaarlaag bekend om zijn grote mond tegen docenten. Hij vond het altijd enorm grappig om docenten overstuur te zien. Ik vond het echter een van zijn minder leuke kanten. Ik zag Sam zitten aan een van de tafels. Lokaal 1.10 was ongeveer de helft van een normaal lokaal. Er stonden twee bureaus en er stonden ongeveer 10 tafels met ruime afstand van elkaar verspreid door het lokaal. Hier moest je je melden als je eruit was gestuurd, te laat was, ect. Sam keek mijn kant op en lachte. 'He tortelduifjes van me! Wacht maar niet op mij. Ik moet tot het 6e uur op school blijven". "Meneer de Groot! Wat snap je niet aan je mond houden!?". Een van de administratief medewerkers keek boos richting Sam. Hij gaf me een knipoog. "Sorry Carolina" zei hij zoet tegen haar. De bel ging en we vertrokken naar onze lessen. "Ik zie je vanmiddag!" Vin raakte kort even mijn arm aan als een soort afscheidsgroet. "Ja tot dan!" De rest van de dag verliep rustig. Ik had na de grote pauze nog gym en tekenen. Om 15:15 stond ik buiten bij mijn fiets te wachten. Ik zag Vin aan komen lopen. "Klaar om te gaan?" vroeg hij vrolijk toen hij bij de fietsen aankwam. "Ja zeker!". We liepen met onze fietsen het fietsenhok uit en reden weg.

"Hoe was je eerste dag op deze locatie?" vroeg ik nadat we een tijdje in stilte hadden gefietst. Hij keek even mijn kant op met nog steeds die speelse lach op zijn gezicht. "Veel beter dan op de vorige locatie." zei hij met een zucht. Ik lachte kort. "Was het zo erg dan daar?". "Nee, het was wel gezellig enzo. Maar er is daar gewoon veel minder acceptatie en tolerantie". Mijn hart begon weer te kloppen. Acceptatie en tolerantie? Zou hij dan toch wel op jongens vallen? Van verhalen wist ik al wel dat het op de andere locatie allemaal veel slechter georganiseerd was. Er werd veel gevochten en gepest. Bij ons was dat helemaal niet het geval. Iedereen hoorde erbij. Naast de vlag met het school logo wapperde de regenboogvlag. Niemand vond het raar of gek als je 'anders' was. En als iemand wel onaardig deed, werd hij hier meteen op aangesproken door medeleerlingen. "Wat bedoel je?" vroeg ik voorzichtig. "Nou gewoon. Als je al een beetje anders was, werd je er meteen uitgepikt en was je de lul. Ik voel me hier al veel meer geaccepteerd. En iedereen van de andere locatie doet opeens ook normaal." Het was even stil. We fietste over een lang fietspad dat van de even kant van het dorp naar de andere kant leidde. De zon scheen fel en ik zweette flink. Ook bij Vin zag ik zweetdruppels over zijn voorhoofd glijden. Ik bekeek hem nog eens goed. Hij had best gespierde armen. Mijn fantasie ging de vrije loop en ik bedacht me hoe hij eruit zou zien zonder shirt. Ik zag zijn gespierde lichaam en gleed met mijn handen over zijn borst. Hij sloeg zijn arm om me heen en keek me indringend aan met zijn mooie blauwe ogen. Hij legde zijn hand op mijn gezicht. We trokken naar elkaar toe als twee magneten en ik voelde zijn warme lippen op de mijne. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok hem dichter tegen me aan. "Heb je zin om bij mij iets te drinken? We hebben ijswater of gewoon ijs als je dat wil." Ik schrok op uit mijn gedachten. "Sorry wat?" Hij keek me geamuseerd aan. "Was je in gedachten? Ik vroeg of je bij mij wat wilde drinken" "Oh haha, sorry! Ja dat lijkt me leuk." We praatte nog wat over onze hobby's en familie en fietste richting zijn huis.