We hebben ster-studenten Luus en Harko een aantal dagen gevolgd bij een universitair colloquium. Luus heeft zich in zijn huisje in de binnenstad van Groningen binnen gewerkt, en - sekservaren als ze is - de maagdelijke knaap in het diepe gesleept. Hij is een natuurtalent gebleken. Deze aflevering sluit de serie af met een ware POV apotheose! Dus met de neus er boven op!...

12

We maken een sprongetje in de tijd. Op de vrijdag van het colloquium zijn de presentaties van de zes werkgroepen gehouden. Het idee van het team rond Harko, had de hoogste waardering. De groep gaat uitgezonden worden naar een mondiale finale komende herfst in het Montreal Science Centre. Bij het diner zaten onze twee helden aan tafel met universiteitsbobo’s en hoge internationale vertegenwoordigers. Vooral Harko was erg opgewonden, zij het op een andere manier dan tijdens de momenten waar deze serie zich op focuste :-)

Luus heeft tussen de bedrijvigheden door flink geappt met Elsien, Harko’s moeder.
Samen hebben ze een soort van draaiboek voor het weekend opgesteld. Onbewust heeft Harko zich tot nog toe opgehouden buiten de swingersfeer van zijn ouderlijk gezin, maar nu gaat hij ingelijfd worden - is de bedoeling van de dames. Het moest een relatief kalme start worden: ‘De jongen moet niet geforceerd worden, maar juist geporteerd raken voor swingen.’ Zo formuleerde Elsien het.

De ontvangst bij Edso en Elsien thuis was allerhartelijkst. De avond was al flink gevorderd, de open haard brandde, Elsien had - rekening houdend met het late diner - lekkere maar lichte hapjes klaargemaakt. Pa en zoon dronken een biertje, ma en ‘logee’ maakten een fles rosé schipper. Uiteraard werd eerst het colloquiumsucces besproken. Luus stak de loftrompet over Harko, waardoor Elsien stráálde en Edso glom van trots. Harko deed verslag van Luus’ talenkennis. Pa en ma knikten haar bewonderend toe, en zo kwam de nieuweling voor de familie in het centrum van de aandacht. Al vrij snel stelde Luus zich openhartiger op over haar achtergronden dan Harko zich voorgesteld had. ‘Is dit nu wel verstandig? Shockeer je mijn ouders nu niet meer dan nodig is?’ denkt hij - zich er niet van bewust dat het gezelschap zich juist ‘shockdempend’ naar hém toe opstelt... Hoe slim hij in andere opzichten ook mag zijn, nu had hij niet door dat er een ragfijn toneelstukje om hem heen gesponnen werd. Harko was verwonderd hoe ‘modern’ zijn ouders zich opstelden en reageerden. Geleidelijk drongen steeds meer gegevens over hoe zijn ouders hun huwelijk ingericht hebben tot hem door... Het duizelde hem... begreep hij het allemaal wel goed? Of had de afgelopen week te veel van hem gevergd - langs twee lijnen! - om nu nog scherp te zijn?

Tegen tweeën opperde Elsien dat het misschien tijd werd om het bed op te zoeken...
Tot Harko’s stomme verbazing zei Luus tegen zijn vader:
‘Weet je Edzo, Elsien en ik hebben het al besproken... ik zou heel graag vannacht met jou in jullie echtelijke bed willen slapen... en meer... Het lijkt mij fantastisch om te tijdreizen en te ervaren hoe Harko over een jaar of vijfentwintig vrijt... Want in mijn ogen ben je gewoon Harko-maar-dan-vijfentwintig-jaar-ouder...’
Edzo antwoordde prompt: ‘Meid, wat een fantastisch voorstel... ik voel me buitengewoon vereerd!’
Harko hapte naar adem voor een reactie, maar daar was Elsien al:
‘Ja Harko, dan kruip ik bij jou in bed... en tijdreis ik vijfentwintig jaar terúg... kan ik mijn lover-van-toen weer beleven.’
Misschien was het de symmetrie van het dubbelvoorstel die fractalist Harko het beslissende zetje gaf. Hij reageerde met: ‘Forward to the past, back to the future,’ ik beland deze week wel in een erotische achtbaan! Hé mam, wie had destijds het initiatief bij de eerste keer - papa of jij?’
‘Ik,’ zei Elsien prompt. ‘Je moeder,’ klonk gelijktijdig uit de mond van Edso.
‘Dan leg ik mijn lot en mijn lijf in jouw handen, mam...’

Elsien had zijn kamer grondig opgeruimd en voorzien van grote groepen waxinelichtjes. Harko kleedde zich op verzoek van zijn moeder zelf uit.
‘Jongen, wat ben je groot en mooi geworden, en wat heb je... ongelofelijk! ... je gaat me vervullen, haha...’
‘Maar ik ga eerst jou onthullen,’ rijmde hij terug met een vrolijke grijns op z’n gezicht.
Harko nam toen ze één keer in bed lagen alle tijd om haar lijf te verkennen en te verwennen... Het leek Elsien passend passief te blijven... Laat die jongen z’n gang maar gaan, dacht ze. En wat gíng hij z’n gang! Hij nam alle tijd voor zijn handelingen en hij lette er merkbaar op of ze zijn strelingen, zoenen, sabbeltjes en kneepjes wel prettig vond. Ze dacht eraan terug dat Luus tegen haar gezegd had ‘Die jongen doet álles goed!’ En dat was de spijker op z’n kop... Hij was aandachtiger en minder haastig dan Edzo, met wie het in bed ook goed toeven was hoor... maar dit...!

Haar lichaam was duidelijk ouder, gerijpter dan dat van Luus... maar wat een mooie vormen nog... en daarbij: wat een weelde... wat een zachtheid...
‘Luus is strak-mooi, jij bent bloed-mooi, mams...’

Hij was er inmiddels aan toe om de intiemste plekjes te verkennen. Hij sleepte zijn tong van de navel naar de bolling onder de onderbuik... Hij realiseerde zich dat hij maar één kut kende, de perzik-met-de-scherpe-snee-en-ritsrafeltjeskut van Luus. De kut van mams was volmaakt glad geschoren, maar overigens heel anders dan die van Luus. De aanblik benam Harko bijna de adem... Met een ineens intense helderheid liet hij het beeld vlak voor zijn ogen op zich inwerken... Wat een ‘ingewikkelde’ kut was dit... meer een.. ja wat? meer een landschap! Mams had de benen wijd uiteen liggen, en in het ruime dal ertussen lag zowel links als rechts een breedwelvende heuvel. In het dal dáártussen verhief zich, van bovenaf gerekend, het begin van een lange smalhoge afgeronde ril. Alleen was die ril niet écht lang omdat hij na een centimeter of drie overging in een sterk geplooide sculptuur: een in omtrek lang-ovale, vlezen krater. De halfcirkelige bovenrand omsloot een klit ter grootte van een flinke doperwt. Naar links toe zette die rand zich verdikt voort om dan sterk in dikte verminderend af te dalen naar de onderrand van de krater. Rechts liep de halve cirkel uit in een bolrond heuveltje. Rechts daarnaast begon - gescheiden door een scherp kloofje - een soortgelijke verdikte rand als links, maar deze bleef dik tot en met waar hij een klein donker gat onderin de krater omsloot. Alles glinsterde van nattigheid. De hoogtes en dieptes werden geaccentueerd door de schaduwen van het flakkerende licht van de waxinekaarsjes.
‘Gods mam, wat ben je mooi hier!!’ fluisterde de zoon.

Hij stak zijn tong ver uit en liet die zinken in het kleine donkere gat onderin de sculptuur. Zijn lippen omsloten de hele sculptuur. Hij bewoog zijn tong op en neer in de kutschacht, dan weer zoog hij de hele sculptuur naar binnen... Hij liet z’n tong dwalen tussen de lamellen, in de gleufjes... sabbelde op de bobbeltjes en zoog aan de klit... Hij voelde hoe de spanning in de plooien toenam tot de kut helemaal stijf stond. Harko verlustigde zich hevig in zijn zinnenprikkelende actie... Elsien had hem in zijn haar gegrepen en probeerde de jongen te sturen. Ze kreunde ‘niet normaal zo lekker dit’..., ‘oh jongen ga door’... en ‘let op hoor, ik ga vloeien’. En inderdaad stroomde er vocht naar buiten, kleine straaltjes sprietsten in zijn gezicht.
‘Alsjeblieft jongen, kom in me...’
Hij ging links naast haar liggen, omarmde haar linkerbeen, tilde het omhoog en legde zijn hand op haar linkerborst... Zijn eikel tipte tegen haar sculptuur... zijn moeder geleidde hem naar binnen... Ook nu bleek deze kut heel anders dan die van Luus... met het grootste gemak gleed zijn ‘dikke’ naar binnen... De nauwe kut van Luus was verrukkelijk, maar deze ruime, meeverende kut was niet minder lekker... anders, maar beslist niet minder. Onze held verkeerde weer in de zevende hemel.

En dat is dan het leuke voor de schrijver, die ziet het totaalplaatje...
Een ontspannen achteroverliggende vrouw, met een verzaligde uitdrukking in haar gezicht... haar volle borsten prachtig uitgedijd, getooid met stijve ronde tepels in het midden van lichtroze tepelhoven... een weldadige buik - niet meer strak maar licht verheven en zacht... haar rechterarm buigt onder haar rechterborst langs, over haar buik... haar hand die de piemel van haar zoon naar binnen heeft geleid, wrijft nu vederlicht rondjes over haar klit...
Haar zoon achternaast haar, leunend op de elleboog van zijn rechterarm... met zijn linkerhand omvat hij de linkerborst waarvan hij de tepel zoent... ondernaast zijn moeders lichaam kijk je hem in zijn kruis... zijn machtige bovenbenen lijken door Michelangelo gebeeldhouwd... zijn lul beweegt in en uit... zijn balzak hangt min of meer naar onderen... zijn perineum (de ‘achterschacht’) donkert hoog tussen de benen en duikt in het lichaam weg vlak vóór de nog deels zichtbare bilnaad.
Wat een schoonheid... wat een overgave... wat een lust... wat een liefde...

Een kwartiertje later ligt Elsien op haar rechterzij, haar hoofd op haar gebogen arm. Haar rechterbeen, onder, ligt gestrekt; haar linkerbeen ligt vooruit, weer gebogen bij de knie... Harko zit op z’n knieën achter haar billen... met zijn armen gestrekt rust hij met zijn handen op de linkerheup van zijn moeder. Haar kutstraatje glinstert... het ligt precies in het verlengde van zijn geslacht... dat als een zuiger in een cilinder past... en het mechaniek werkt op volle toeren...
‘We begonnen volstrekt onervaren, Edzo en ik... Gewoon ik onder, hij op me. Na een paar keer wilden we meer. In die tijd beschikten wij nog niet over internetporno, en video’s waren ook lastig: we woonden beiden nog thuis, en de videoreorder stond gewoon in de huiskamer. Dat... Edzo kocht soms een pornoboekje, en zo kwamen we aan onze informatie. Zoals we nu vrijen, was ons eerste ‘standje’... We doen het nog vaak zo, het is voor mij heel fijn, omdat de piemel dan maximaal ongestoord binnenglijdt.’
‘Ik vind het ook verrukkelijk, mams... Ik zou zo wel kunnen spuiten... wil je dat al?’
‘O joh, niets liever... o ja... toe maar... - oh, ik voel je hete sap in me stromen... Kerel, wat neuk jij fijn!’

En dan switchen we nu naar de echtelijke slaapkamer, waar Edzo Luus letterlijk onder handen neemt... Anders dan ze bij Harko deed, heeft Luus in deze setting de touwtjes in handen genomen - met volledige instemming van Edzo die helemaal in de ban is van deze jonge en o zo willige nymf... Ze hebben allerlei standjes al uitgeprobeerd, en Luus moet toegeven: deze man is ervaren en beschikt over veel techniek! Ze ligt nu met haar onderbuik op een kussen, de benen tegen elkaar. Edzo zit op zijn knieën aan weerszijden van haar en duwt haar taille diep in het beddegoed van twee dekbedden, waardoor haar kontje sterk omhoog steekt. Hij neukt haar dus achterlangs in hoog tempo in haar soppende kutje...
‘Luus, dit hou ik niet lang meer vol... we moeten dimmen of ik ga spuiten.’
‘Niks dimmen! Zet nog maar een tandje bij en spuit je maar leeg... ik heb het gevoel dat ik ga squirten als je het nog even vol kunt houden... Dat zou wel een mooie prestatie zijn van de Heren Staal... twee keer in één week bij een juffer die daarvóór nog nooit gesquirt heeft...’
Maar de woorden dringen al niet meer door tot Edzo, want Luus’ jonge lijf brengt hem tot een extatische ontlading...
Ze zwijgen een hele tijd, na hijgend van de inspanning... nagenietend van de thrill.
‘Tjezus meisje, wat heeft die zoon van me een sekswonder in ons huis gehaald. Wie had het initiatief eigenlijk bij jullie? Heeft hij jou of heb jij hem versierd?’
‘Lijf en leden wil ik graag met je delen, maar het antwoord op deze vraag blijft van Harko en mij.’ Maar haar gezicht verraadt overduidelijk het antwoord.

Beste lezer, deze serie moet toch echt aan z’n einde komen.
Natuurlijk kunnen we nog eindeloos doorgaan met de ‘sloppy seconds’ voor Edzo in de flamoes van Elsien morgenvroeg, en met de dubbele penetratie van pa en zoon in de nauwe pruim van Luus zondagochtend. We zouden Harko nog kunnen zien vrijen met zus Onnie, die zondagavond met broerlief meegaat naar zijn huisje in de binnenstad. En dan hebben we het er nog niet over hoe Harko twee weken later z’n entree maakt in de familie Koole te Tilburg...
Maar genoeg is genoeg. Ik werk aan een nieuwe serie. Ik groet u!

September 2017, Gerrit Tonner