Hoe een fietstochtje in het bos eindigde ... een DDlg verhaal voor volwassenen.

Geïnspireerd door het spannende verzoek van Tara om haar te schrijven welke kinky avonturen ik met haar zou willen beleven ... dank je Tara, voor de inspiratie en telkens weer bemoedigende complimenten bij elk hoofdstuk, zodat dit verhaal nog lang niet afgelopen is.

---

Dag Tara, op een mooie lentedag fiets ik door de koele bossen. Jij deed hetzelfde. Blijkbaar droom je weg want je wijkt uit en botst tegen me aan. We vallen allebei op de grond. Ik help je overeind en kan niet helpen iets te lang en iets te diep in je prachtige open decolleté te kijken. Je hebt blijkbaar geen BH aan.
"Wat een prachtige jonge zachte borsten", droom ik weg. Vervelende gewoonte van me.
Je ziet me staren en schrikt en zegt angstig "Je maakt me bang, ouwe viezerik?"
Ik verontschuldig me en vraag of je boos bent.
"Ja, natuurlijk ben ik boos", is je antwoord.

Dan wil je je fiets oppakken en wegrijden maar je wiel loopt helemaal vast. Ik loop naar je toe en vraag "Mag ik?"
Je knikt voorzichtig en angstig ja en ik repareer je fiets, wat best nog even een lastig klusje was.
Dan ontdooi je een beetje en zegt "Nou, eh, dank u wel meneer, enne ... sorry dat ik niet oplette en tegen u aanreed. Bent u oké? Kan ik wat voor u doen?" Hm, dat is een mooi inkoppertje, en voor ik het besef vraag ik brutaal "Ehm ... zou ik misschien heel toch even je borsten mogen zien?"
Je schrikt weer even maar blijkbaar heb ik je vertrouwen gewonnen. Dan kijk je me ondeugend aan en zonder wat te zeggen maak je langzaam de bovenste knoopjes van je bloesje open. Tergend traag maar zonder aarzeling open je je bloes en gunt me een volle blik op je prachtige tietjes. Ze zijn hemels. Ik reik mijn hand naar je toe en wil ze aanraken maar dan is je blouse weer dicht.
Ik vraag voorzichtig "Ben je niet meer bang?"
"Nee" zeg je, en terwijl je op je fiets stapt en wegrijd, vervolg je met een knipoog "... maar nog wel boos".