Campingplaats - 1

Ik ben Margreet en getrouwd met Kasper. We zijn beide dertigers en zijn al sinds onze middelbare schooltijd bij elkaar.

We hebben een caravan, weliswaar niet zo groot, maar deze bevalt ons prima. Het liefst zoeken we plaatsen op waar we zoveel mogelijk afgelegen kunnen staan, we houden van onze privacy.

Kasper heeft zo nu en dan wel eens gauw ruzie met mensen. Hij maakt dan vaak ondoordachte opmerkingen naar hen toe en die stellen dat niet altijd op prijs.

Op dit moment staan wij op een een heel grote camping. Het terrein is een beetje heuvelachtig en staat in een dennenbos. Op dit gedeelte mag je zelf een plekje zoeken.

Zo ook nu, we staan alleen en in de directe omgeving staat niemand. We zitten buiten te genieten van een kop koffie, als er een auto met een caravan nadert en vlak bij ons stil houdt. Een man stapt uit en bekijkt de omgeving, duidelijk om een plekje te zoeken.

Kasper roept direct naar hem: “Hé, je kunt hier niet staan!” Ik zeg nog tegen Kasper: “Hou je nou toch eens stil.” De man kijkt om en ziet naar ons. Dan haalt hij zijn schouders op en parkeert de caravan waar hij nu staat. Dan begint hij rustig uit te laden.

Kasper is aan het mopperen: “Hij kan toch beter verderop staan.” Ik zeg niks maar denk er het mijne van.

Later op de dag, als Kasper weg is om boodschappen te doen, wat betekent dat hij bier haalt, loop ik naar het toiletgebouw. Ik kom vlakbij onze nieuwe buurman langs. Hij ziet mij en roept naar me. Ik ga naar hem toe en dan vraagt hij waarom we zo boos reageerden. Ik maak hem duidelijk dat niet ik reageerde, maar mijn man. “Het spijt mij” zeg ik, “maar hij reageert vaak heel agressief.”

Hij nodigt mij uit om even te gaan zitten op een bankje wat onder de luifel staat. “Ik ben Henk” stelt hij zich voor, waarna ik mij ook bekend maak. “Ik maak even koffie” zegt hij en komt even later met twee koffie terug.

Ik maak nogmaals mijn excuses en zeg dat Kaspers optreden wel vaker voor irritaties zorgt, zowel bij de anderen als ook bij mij.

“Maar het is geen slechte kerel” maak ik Henk duidelijk. Hij schiet in de lach. “Gelukkig maar” zegt hij, “anders is je leven niet zo leuk.”

Ik begin mijn verhaal te doen en uit mijn ergernissen over het gedrag van Kasper. Op een gegeven moment kan ik mij niet meer inhouden en barst ik zelfs in tranen uit. Alle opgekropte frustraties komen omhoog. Beschermend slaat Henk een arm om mij heen en wrijft zachtjes over mijn rug.

“Huil maar” zegt hij, “dat kan alleen maar opluchten.” Ik leun wat tegen hem aan en op een of andere manier komt zijn hand onder mijn T-shirt terecht en beweegt over mijn blote rug.

Ik merk het wel, maar hou hem niet tegen. Het heeft iets beschermends wat ik op dit moment ook nodig heb. Na een poosje word ik weer rustig en haal een paar keer diep adem.

“Gaat het weer?” vraagt Henk. Ik knik en kijk hem dan aan. “Sorry, dat ik mij liet gaan” zeg ik. “Niks sorry” is zijn antwoord, “dit moet toch kunnen?” Zijn hand blijft onder mijn T-shirt en wrijft nog voorzichtig heen en weer. “Je huid voelt heerlijk aan” zegt hij, “mag ik blijven voelen?”

Ik schiet in de lach. “Je hebt mij wel gesteund” antwoord ik, “nog even dan.”

Zijn hand gaat echter verder naar mijn zij en dan trekt hij mij tegen zich aan. Voordat ik er op bedacht ben, geeft hij mij een kus. Daarna heel voorzichtig nog een en voel ik zijn tong tegen mijn lippen. Als een automaat open ik voorzichtig mijn mond en dan steekt hij zijn tong verder naar binnen. Onze tongen vinden elkaar. Dan gaat zijn andere hand ook onder mijn T-shirt en zoekt naar mijn borsten.

Ik schrik een beetje en zeg dat dit niet kan, hoewel ik moet toegeven dat ik het wel prettig vind. Gevoelsmatig wil ik wel verder gaan, maar ik ben ook een beetje bang voor wat komen gaat. “Niet doen, Kasper komt zo terug” zeg ik.

Henk stopt inderdaad. “We praten dan morgen wel verder” is zijn reactie. We gaan door alsof er niks gebeurd is.

Er ontstaat een gezellig gesprek tussen ons en ik voel mij helemaal op mijn gemak. Henk maakt duidelijk dat hij ook wel ergens anders wil gaan staan. “Voor mij hoeft dat niet” reageer ik, “het is toch wel leuk zo?” Henk knikt, “vind ik ook” antwoordt hij, “maar Kasper denkt er anders over.” Hij wacht even en dan vervolgt hij: “Ik wil geen ruzieachtige sfeer. Als je me helpt een plaatsje te vinden even verder, dan wordt Kasper misschien wat toeschietelijker, dan geef ik een feestje.”

Dit idee zet mij aan het denken. Kasper drinkt veel bier. Hij heeft gelukkig geen vervelende dronk, maar wordt wel slaperig en is meestal gauw vertrokken.

Ik vertel dit aan Henk en we denken aan hetzelfde. “Kom morgen weer even op de koffie” zegt Henk, “dan organiseren we wat. Zeg maar tegen Kasper dat we de caravan willen verplaatsen, dan zal hij blij zijn.”

Als Kasper even later thuis komt, vertel ik dat ik bij Henk ben geweest en we hebben afgesproken dat ik hem zal helpen met het vinden van een nieuw plekje. Kasper is hier blij mee.

De volgende dag loop ik naar Henks caravan. “Eerst koffie” hoor ik. We gaan buiten zitten en dan bespreken we waar hij zou willen staan. Honderd meter verder is een vlak stukje, waar met enig gemanoeuvreer wel is te komen.

Henk rijdt achteruit en ik geef aanwijzingen. De klus is gauw geklaard en dan nodigt Henk mij uit voor een glas wijn. “Zal ik Kasper ook even roepen?” vraag ik. “Doe maar” reageert Henk, “dan kunnen we het feestje ook bespreken.”

Kasper vindt dit ook een heel mooi plekje en maakt een compliment. Hij zit aan een biertje en dan nodigt Henk ons uit voor een klein feestje voor morgenavond. Het bestaat alleen maar uit bier en wijn en ik zal enkele hapjes maken.

Kasper heeft er wel oren naar en de gesprekken gaan verder over koetjes en kalfjes.

De volgende dag doe ik wat boodschappen en ik zie dat ook Henk met zijn auto vertrokken is. Ik koop wat hapjes voor vanavond, ik heb geen zin om ze zelf te maken.

Het is nog warm weer, dus zitten we buiten, Henk en ik op het bankje en Kasper in een makkelijke stoel naast mij.

Henk heeft treetjes bier bij Kasper neergezet en hij zelf haalt ze uit de caravan. Ze mikken beide de lege blikjes in een emmer. Ik zit aan de wijn, ik ben niet zo’n bierliefhebber. De hapjes die ik gekocht heb, gaan er wel in.

Kasper gaat in een snel tempo en ook Henk laat zich niet onbetuigd. De sfeer is heel gemoedelijk, Kasper is zijn boosheid helemaal kwijt.

Op een gegeven moment merk ik toch iets vreemds aan Henk. Hij hoeft zich maar om te draaien om zijn blikje te pakken en direct daarop hoor ik het gesis van het openmaken. Maar ik zie dat hij niet werkelijk drinkt, het zijn lege blikjes die hij pakt en weggooit, in hetzelfde tempo als Kasper.

Dit gebeurt helemaal buiten het zicht van Kasper.

Na een paar uur begint Kasper een beetje dubbel te praten en even later stel ik hem voor om maar naar bed te gaan. Dat vindt hij een goed idee en we bedanken Henk voor de gezellige avond. In onze eigen caravan kleedt Kasper zich uit en valt bijna bewusteloos op bed. “Ik blijf nog even lezen” zeg ik tegen hem. Hij bromt wat en ik ga zitten. Na een minuut of vijf snurkt hij al hevig, dit is een teken dat hij niet eerder dan morgenochtend wakker wordt.

Stilletjes sta ik op en loop naar buiten. Ik moet even wennen aan het donker maar Henk staat mij al op te wachten bij zijn caravan.

“We kunnen beter direct naar binnen gaan” zegt hij, “het wordt wat frisjes. Wil je nog wat drinken?” “Geef nog maar een wijntje” antwoord ik. Ik ben toch wel zenuwachtig om wat komen gaat.

We gaan op het bed zitten dat Henk al uitgeklapt heeft.

“Hoe deed je dat met die blikjes?” vraag ik hem. Hij grinnikt en pakt zijn laptop. Als hij op een knopje drukt hoor ik het geluid van het opentrekken van een blikje. “Ik ben dus nog helemaal nuchter” zegt hij, “behalve dat ik wat dronken van jou wordt.” Hij slaat een arm om mij heen en geeft mij een zoen.

“Zullen we dan nu eerst nog even een glaasje drinken?” zeg ik. Dat doen we, maar daarna pakt Henk mij vast en zijn handen gaan onder mijn T-shirt. Ik laat het toe als hij het uittrekt. Ik doe beide armen omhoog om het gemakkelijk te maken. Hij geeft mij een kus en ik beantwoord deze voorzichtig. Dan frommelt hij aan mijn bh en weet het los te krijgen. Als ik deze uit laat glijden, maakt hij een compliment over mijn borsten. “Dank je wel” weet ik uit te brengen.

“Ga even staan” krijg ik te horen. Als ik voor hem sta, maakt hij de rits van mijn broek los en trekt de broek naar beneden. Ik stap er uit en dan volgt mijn slipje. Als deze dezelfde weg heeft gevolgd, geeft hij een kusje op mijn kutje.

Dan kleedt hij zich zelf uit, waarna we op bed gaan liggen. Ik voel mij wat onzeker, aan de ene kant ga ik vreemd, maar aan de andere kant wil ik ook dolgraag een keer neuken met iemand die ik mag. En Henk heeft bij mij wel een gevoelige snaar geraakt.

Als hij mij begint te zoenen is de ban gauw gebroken en antwoord ik hem met mijn tong en even later zijn we hevig aan het tongzoenen. Ik druk mijn lichaam tegen hem aan en voel zijn harde lid tegen mij aandrukken. Ik verlang er naar hem in mij te voelen.

Dan gaat zijn mond naar mijn hals en dan verder naar mijn borsten. Zijn tong begint met mijn tepels te spelen. Zijn hand gaat verder naar beneden en ik voel een vinger in mijn natte spleetje komen. Het duurt even, maar dan heeft hij mijn gevoelige plekje te pakken.

“Ja daar, ga door” breng ik uit. Hij verhevigt zijn bewegingen en dan kom ik klaar.

Henk houdt even op, maar dan gaat hij op mij liggen en steekt zijn lul in mij. Ik sla mij beide armen en benen om hem heen en druk mijn bekken omhoog. Ik geniet van zijn langzame bewegingen, maar dan versnelt hij. Hij begint wat te grommen en dan voel ik dat hij zijn zaad in mij spuit.

Hijgend ligt hij bij te komen.

“Wat ben jij lekker” brengt hij uit. Ik antwoord hem met een zoen.

We liggen nog een tijdje rustig na te genieten, als ik kenbaar maak dat ik beter terug kan gaan. Ik kleed mij weer aan en geef Henk een lange zoen. “Bedankt en tot morgen” zeg ik, waarna ik terug ga naar mijn eigen caravan.