Een paar weken geleden kreeg ik het nieuws dat mijn broer eindelijk weer naar Nederland zou komen om er van enkele weken vakantie te genieten. Maar het zou eigenlijk ook zijn huwelijksreis zijn, want hij was drie maanden geleden getrouwd.

Mijn broer en ik waren als kind ontzettend close. Hij is drie jaar ouder dan ik. Onze ouders waren voorwaar bezige bijtjes: vader was directeur van een baggerbedrijf en reisde voortdurend de wereld rond en moeder had een eigen zaak met een tiental medewerkers - ze werkte lange dagen van soms tien uur. Het geld stroomde binnen, maar als kinderen werden we alleen materieel verwend en helemaal niet emotioneel.

Van zodra Alex tien was (en ik dus zeven) oordeelde mijn moeder dat we op onszelf konden passen en was ze nog meer afwezig dan daarvoor. We woonden in een chique grote villa, een paar kilometer buiten een dorp in Limburg, en onze naaste buren woonden ook in zo'n rijke kast, maar wel op bijna een kilometer van ons vandaan. Rustig was het wel, maar omdat die 'naaste buren' geen kinderen hadden, waren Alex en ik voor spelletjes wel uitsluitend op elkaar aangewezen.

Gelukkig kwamen we altijd goed overeen, in tegenstelling tot wat ik later hoorde van broers en zussen die elkaar regelmatig in de haren vlogen en ruzieden. Niets van dit alles bij ons: we waren figuurlijk twee handen op één buik en, het mag gezegd, ook letterlijk.

Wanneer onze doktersspelletjes begonnen waren, weet ik niet precies, ik was te jong om van leeftijd iets af te weten. Waarschijnlijk was ik vier of vijf en Alex dus zeven of acht.

Op zijn zeventiende stuurde onze vader Alex naar Nieuw-Zeeland. Dat kwam hard aan bij mij, het was niet alleen een scheiding van zus en broer, maar evengoed een scheiding tussen geliefden, hoe jong we ook nog maar waren. Alex was een knappe student en mijn vader zag in hem de kwaliteiten om directeur te worden van het baggerbedrijf dat ook een groot belang had in Nieuw-Zeeland. Alex studeerde uiteindelijk af aan de universiteit van Christchurch en werd inderdaad al dadelijk kaderlid van het bestuur van het bedrijf. En nu, acht jaar later, is hij directeur.

In die tussentijd is hij slechts twee keer terug in Nederland geweest en zelfs bij die gelegenheden heb ik hem amper gezien - geen tijd door zijn drukke agenda en het bleef bij gesprekken waarbij we nooit alleen konden zijn. Ik vroeg me dan telkens af of hij nog aan onze tijd samen dacht. Waarschijnlijk niet, vermoedde ik met spijt in het hart.

Dat hij nu voor enkele weken naar Nederland zou komen - en niet alleen dat: hij vroeg me expliciet of hij met zijn bruid die hele tijd bij mij kon logeren - maakte me natuurlijk gelukkig. En nieuwsgierig. En droef, jaloers ook, want nu was hij getrouwd, hij had iemand anders dan ik en ik had nog altijd niemand. Ik was 22 en nog geen enkele jongen of man had me kunnen overtuigen dat hij beter, knapper, zorgzamer... was dan Alex, en zeker ook niet beter in bed.

Ik ging het pas getrouwde koppel afhalen op Schiphol - het was bijna drie jaar geleden dat ik Alex nog had gezien en hij vloog me om de hals, zoende me uitbundig en ik voelde dat zijn handen weer onmiddellijk naar mijn bips gingen terwijl we elkaar omhelsden.

'Kom, laten we snel uit het rumoer lopen en een koffie drinken,' riep Alex boven het geroezemoes en het lawaai uit. Hij stelde me zijn vrouw voor, een prachtige verschijning: vuurrood warrig haar, blanke teint, fantastisch figuur, en gelukkig ook een Nederlandse die in Christchurch een zelfstandige praktijk als sportkinesiste had.

In de koffiebar was het heel rustig op dit uur en Alex kwam met drie kopjes koffie aan.

'Dit is nou mijn zusje,' zei hij tegen Anna die me nieuwsgierig opnam.

'Eindelijk zie ik je!' zei ze, 'na alles wat ik over jou heb gehoord.'

'Nou, wat mag dat wel allemaal zijn?' vroeg ik.

'Wel, Sandra, je weet dat ik een open boek ben, nog altijd,' zei Alex. 'Dus toen ik Sandra ontmoette en het echt iets tussen ons werd, heb ik haar na enige tijd ook verklapt hoe het tussen jou en mij zat. Ook al zag ik jou niet meer, je bleef altijd in mijn gedachten. Mijn studies en later mijn werk lieten me niet toe je te zien en ik vond ook dat het beter was je mijn gevoelens voor jou te schrijven of te mailen. Ik droomde wel altijd van jou maar wilde je ook je eigen leven laten leiden. Ik heb Sandra van in het begin van onze relatie, nog voor we seks hadden, gezegd dat er al een grote liefde in mijn leven was en dat ik hoopte dat die ooit nog zou terugkeren. Toen ze hoorde dat die liefde mijn zusje was, heb ik haar alles over onze kindertijd en onze jeugd verteld en ze begreep dadelijk dat die band zo sterk was dat ze, wanneer ze mij wilde, ze jou er op een bepaald ogenblik zou moeten bijnemen.'

'Ja,' onderbrak Anna hem, 'omdat ik zelf als zestienjarige ben beginnen vrijen met een van mijn broers, die helaas in een verkeersongeluk is omgekomen toen hij twintig was, begreep ik Alex volkomen. De relatie met mijn broer heeft maar een goed jaar geduurd, hij was ook drie jaar ouder dan ik, maar ze is bepalend geweest voor mijn verdere leven. Toen Alex me over jou vertelde, begreep ik hem maar al te goed. En na onze eerste vrijpartij wist ik al dat Alex even goed en misschien wel beter was dan mijn broer. En dat is ook gebleken. Dat ik hem ooit misschien moest delen met jou, was dan ook geen probleem. De vraag was alleen wanneer dat zou zijn en of jij dat dan ook nog zou willen.'

'Je weet dat ik geen relatie heb,' antwoordde ik, 'en dat komt omdat ik nog niemand ben tegengekomen die in de buurt komt van Alex. De scheiding viel me destijds zwaar: ik was amper veertien en voelde me veroordeeld om alleen te zijn in dat grote huis, ver van iedereen. Van de eerste dag dat Alex was vertrokken, verhuisde ik naar zijn kamer en sliep ik in zijn bed, het bed waarin ik ontmaagd ben en waarin we amper een keer of tien echt hadden gevrijd.'

'Ook voor mij was dat heel zwaar,' zei Alex, 'om niet te zeggen: het einde van de wereld in twee betekenissen. Ik miste je zo erg dat ik twee jaar lang niet naar meisjes heb omgekeken. Daarna heb ik, waarschijnlijk als compensatie, wel met een dozijn meisjes gevrijd, gewoon voor de seks, maar nooit had ik daar achteraf een goed gevoel bij. Tot ik Anna ontmoette: een vrijgevochten Nederlands meisje van jouw leeftijd, nou ja, een jaartje ouder, begripvol en open van geest. En toen we voor het eerst seks hadden, had ik het gevoel dat ik met jou vrijde. Met Anna was het van de eerste keer net als met jou. Natuurlijk is onze relatie ondertussen al verder uitgediept en vrijen we allang niet meer zoals ik met jou vrijde. Per slot van rekening waren we nog veel te jong om te experimenteren, wij waren tevreden wanneer we in missionarishouding lagen en ik vond het ook zonde dat ik altijd een condoom om moest.'

'Zouden we niet opstappen en naar huis gaan?' onderbrak ik Alex. 'Ik zou het alleszins leuker vinden om thuis gezellig verder te praten en ik verlang er na dit gesprek eerlijk gezegd naar om met jou, of met jullie, te kunnen vrijen. Het is bij mij al maanden geleden en leuk was het niet. Bij elke man die in mij zit altijd maar aan jou denken, Alex, ik had al besloten helemaal met seks te kappen.'

Anna stond op, kwam naar me toe en zoende me op beide wangen. 'Ik kan niet wachten,' fluisterde ze me in het oor. 'Nu ik je ken, begrijp ik Alex nog beter. Hij houdt ontzettend veel van mij, maar zeker evenveel van jou.'

Tijdens de lange rit naar huis werd er niet meer over seks gepraat, maar vroeg ik hen uit over het leven aan de andere kant van de wereld en ze vertelden honderduit. Ik woon nog altijd in de grote villa van onze ouders, maar die zijn ondertussen verhuisd naar een van de Golfstaten waar grote baggerwerken plaatsvinden. Mama heeft haar zaak voor veel geld kunnen verkopen en daarvan heeft ze de helft aan mij gegeven, zo'n zevenhonderdduizend euro. Met mijn parttimejob als manicure kom ik uitstekend rond want alle kosten van het grote huis worden nog door onze ouders betaald, inclusief alle verbruik voor gas, elektriciteit en water. Ik leid dus een zorgeloos leventje, seks niet te na gesproken.

Alex voelde zich dadelijk thuis en ook Anna bewonderde de villa. Ik gaf haar een rondleiding en ze was natuurlijk heel nieuwsgierig naar het bed waarin Alex me had ontmaagd. Ik had de kamer prachtig laten inrichten als een soort boudoir met gedempte sfeerverlichting en op het nachtkastje stond de foto van Alex die ik had genomen toen hij op Schiphol afscheid van ons nam. Aan de muur tegenover het bed hing een pêle-mêle met alle foto's die ik van Alex had gevonden en op het ladekastje links van het bed een foto van Alex en mij in een speelse omhelzing - een foto die papa had genomen een paar dagen nadat Alex voor het eerst in mij was gekomen. Iemand die er gevoelig voor was geweest, zou gezien hebben dat we verliefd waren, maar vader was niet dat soort mens. Voor hem waren we gewoon kinderen die blij waren hem af en toe eens te zien.

Op het nachtkastje lagen ook al mijn dagboeken die ik bijhield van toen ik tien jaar was en we al niet meer doktertje speelden maar ook nog niet echt vrijden. Wanneer ik mijn broer echt miste, vond ik er troost in die kinderlijke schrijfsels te herlezen. Anna nam het stapeltje boeken, het waren er ondertussen al een stuk of twaalf, in de hand en vroeg of dit mijn dagboeken waren. Ik antwoordde van ja en ze vroeg of ze die ooit zou mogen lezen.

'Niemand heeft dat ooit gedaan,' zei ik, 'maar ik heb een voorstel: Alex mag ze jou voorlezen als hij dat wil.'

'Zou je dat willen doen, liefje?' vroeg Anna.

'Met alle plezier,' antwoordde Alex lachend, 'maar nu nodig ik jullie uit op een etentje in het beste restaurant van Helmond. We zijn wel heel moe en de jetlag zal ons wel parten spelen, maar ik zie het wel zitten om daarna met zijn drietjes samen te slapen. Is dat kingsizebed van pa en ma er nog?'

'Zeker,' zei ik, 'het is alleen nog niet gedekt. Frissen jullie je ondertussen even op in de badkamer, dan maak ik het bed klaar.'

'Fijn, dan douchen we even samen. Over een half uurtje zijn we klaar. We hoeven ons alleen te douchen, voor wat anders voel ik me in ieder geval nu niet in staat,' antwoordde Alex.

'En ik evenmin,' zei Anna lachend, 'ik spaar mijn energie voor later;' en ze knipoogde ondeugend naar mij.

Terwijl ik het bed waarin Alex en ik verwekt waren zorgvuldig dekte met satijnen lakens, kussenslopen en donsdekens, voelde ik hoe mijn kut verlangde om gelikt te worden, gevuld te worden en vroeg ik me af hoe het zou zijn om daar ook nog een andere vrouw bij te hebben. Nou, die Anna, die had gewoon alles mee, het voelde alsof ik haar al jaren kende. Ik bespeurde geen zweem van jaloezie in mij, eerder het begin van verliefdheid voor haar.