Redder In Nood

Het is half twaalf en ik ben mijn café nog wat aan het opruimen. Coronamaatregelen dwingen ons te sluiten om 23u. Wat wel heel erg kut is, vermits ik een zaak heb die eigenlijk pas begint te draaien om elf uur. Ach ja, het is wat het is, en op deze manier ben ik dus nu altijd op een deftig uur thuis, en nog relatief fris ook.

Ik woon op een klein half uurtje rijden van mijn café. 'S nachts, als er geen volk op de baan is, een kleine twintig minuten. En ik was dan ook net mijn spullen aan het zoeken om huiswaarts te gaan, toen er erg luid op de deur werd gebonkt.

Het gebeurde zo plots dat ik er wat van schrok, een gevoel dat snel plaats maakte voor frustratie. Veel van mijn klanten zijn goede kennissen en vrienden geworden, en iedereen is hier altijd welkom, maar soms maakt men nogal es misbruik van de situatie. Ik ging er dus van uit dat het iemand was die nog niet naar huis wou gaan, en toch nog snel een paar biertjes wou drinken. Not amused liep ik naar de deur, terwijl er weer luid werd geklopt. De deur rammelde, het was duidelijk dat de persoon stond te duwen om binnen te geraken, en een seconde nadat ik de sleutel omdraaide trok ik de deur open. Terwijl een eerste vloek over mijn lippen rolt, valt er een jonge meid binnen, die de deur meteen weer dicht duwt en er met haar rug tegen gaat staan.

Geschrokken en een beetje van mijn melk kijk ik in haar angstige ogen.
"Please, Sam. Doe de deur op slot. Er is iemand die me al de hele tijd achtervolgt."
Ik herken Iris, de dochter van een van mijn vaste klanten, Herman. Een kerel met een bedenkelijke reputatie. Ik heb er nog nooit last mee gehad, maar ik ken heel wat collega's die hem liever zien gaan dan komen.
"Rustig maar, de deur is weer vast." zeg ik, terwijl ik de gordijnen sluit.

Haar lange bruine haren hangen wat verwilderd voor haar mooie gezichtje, haar oogjes flitsen van mijn gezicht naar de deur. Ik neem haar bij de hand en neem haar snel mee naar "het sportzaaltje" achteraan het café. Daar staat een pooltafel, kickertafel en er hangt een darts. Het zaaltje is ver genoeg van de deur en is afgesloten met een zwaar verduisterend rolluik. Ze zakt neer op een stoel, terwijl ik één van de vele kleine lampjes aanklik.
Het is echt wel een beauty, die Iris. Net 17 geworden, maar een jongedame met alles er op en eraan. Ik ken haar al een jaar of zeven, en als puberend meisje was al duidelijk dat ze wist wat ze teweegbracht bij de jongens. Een beetje sletterig, maar op een opwindende manier. Korte rokjes, diepe décolleté, spannende broeken en hemdjes... Ik vrees ook dat haar opvoeding niet altijd even correct gebeurt, maar wie ben ik om andermans kinderen op te voeden.

Zo zelfzeker als ze anders was, zo fragiel is ze nu. "Rustig ademhalen meid, je bent veilig. Ik zal je papa bellen."
"NEE" riep ze meteen. "Die denkt dat ik bij een vriendin ben. Als hij erachter komt dat ik zo laat nog rondloop mag ik weer een week of twee binnen blijven."
"Vertel eens rustig, heb je een idee wie er achter je aanzat?"
"Ik denk dat het Johan is, maar ik ben niet zeker. Maakt ook niet uit. Het was spooky."
"Daar kan ik inkomen. Weet je wat, drink iets, probeer even te kalmeren, ik zal de vuilniszakken buiten zetten en even rond het café wandelen om te zien of er nog iets gebeurt hier of daar. Zeg maar, wat wil je?"
"Mag ik een kriek?" Dat drinkt ze ook wel eens als ze met haar ouders is. "Vooruit dan maar."

Ik ga achter de toog, schenk een kriek in een mooi glas, en neem me zelf ook een biertje mee. Ik ga terug naar achter, zet de drankjes naast haar op tafel, en zeg dat ik een paar minuten weg ben om te zien of er nog iemand rondloopt buiten. Ik beloof dat ik de deur op slot zal doen terwijl ik weg ben.
De vuilzak stond klaar aan de zijdeur, ik ga naar buiten en smijt hem nonchalant tegen de muur. Er is niets of niemand te zien, maar ik loop toch maar een rondje over het plein. Muisstil. Alles is dicht (mijn café ligt op een rustig maar groot plein). De andere twee cafés zijn vroeger open en altijd vroeger toe. In het restaurant aan de overkant brandt nog licht, maar alle gordijnen zijn toe.
Ik loop terug (beetje gespannen toch. De meeste mensen hier kennen en respecteren me, ik heb nog nooit noemenswaardige problemen gehad, ik kan mijn mannetje staan, maar ben zeker geen potige vechtersbaas). Als ik de deur achter me weer op slot draai en weer richting het zaaltje stap begin ik ook weer te kalmeren. Iris staat achter de deur, te wachten tot ik er weer ben. Een zucht van opluchting verlaat haar mondje.

Ze doet haar jas uit, neemt haar glas kriek en drinkt een grote slok. Het glas halfleeg. Ze komt naar me toe. "Sorry, Sam, maar ik had echt schrik." Ik zie haar ogen vochtig worden en stap naar haar toe. "Kom maar hier meid, het is achter de rug" en ik neem haar vast. Ze slaat haar armen rond mijn nek en begint te snikken. Ik hou haar stevig beet en laat haar eens goed uithuilen. Het lucht op. Grote tranen rollen uit haar grote bruine ogen. Als ze me loslaat, zie ik dat er een paar grote druppels op haar dunne, witte hemdje gevallen zijn. Dat hemdje geeft veel inkijk, en slechts een paar knoopjes hebben moeite om niet los te knappen. Iris heeft een paar prachtige borsten. Groot voor haar leeftijd heb ik altijd gevonden.

Ze ziet dat ik naar haar borsten kijk en glimlacht.
"Nou, moet ik daarvoor zo laat je café binnenvallen opdat je eindelijk eens naar mijn borsten kijkt?" Ze moest es weten, ik begluur haar altijd als ze hier is.
"euhm, ja, sorry."
"Geeft niet. Jij bent mijn redder, je verdient een beloning"
Ze pakt me weer vast. Rond mijn nek. Ze geeft me een kus. Vlak naast mijn mond. Ik ben een beetje mijn kluts kwijt. Zij heeft haar kluts duidelijk terug gevonden. Dat angstig vogeltje van daarnet straalt weer een beetje. Terwijl ze naar me opkijkt met die natte grote ogen, buk ik mij wat. Ze staat op haar tenen, kust me weer. Half op mijn lippen, half er naast. Ze sluit haar ogen, weer een kus, op mijn mond deze keer. Ze opent haar volle sensuele lippen, ik voel dat tongetje. Heel even maar. Ik kan niet anders dan reageren. Dit mag echt niet. Als mijn vriendin dit te weten komt. En haar ouders. En de hele buurt... ik mag mijn café wel opdoeken dan...
Maar dat tongetje. Dat mondje. Dat lichaam dat ze tegen me aandrukt.
Ik proef de zoete smaak van haar kriek. Ik ben in trance. Ik kus terug. Ze voelt dat ze me te pakken heeft. en de volgende dertig seconden zijn één lange, natte, bedwelmende, sensuele zoen. Niet heftig, maar zacht. Alsof ze de kunsten van het voorspel al enkele jaren onder de knie heeft, wat me weinig zou verbazen.

Ze duwt me rustig van zich af en drinkt de rest van haar kriek leeg. Ik bekijk haar van top tot teen. Echt een geile meid. Mijn lul geeft me gelijk. Als ze de laatste slok binnenheeft, valt er een druppel op haar ranke boezem.
"O jee. Heel mijn blouseje vuil!" Pruilt ze. "Kan jij dat even wassen, Sam? Zo kan ik echt niet naar huis hoor..."
Knoopje los. "One down, two to go" glimlacht ze...
Knoopje twee los.
Bij knoopje drie springt haar hemdje open. Haar stevige borsten zijn verpakt in een mooie bh. Verboden vruchten.
Ze trekt haar hemdje uit en smijt het naar mijn hoofd.
Ik sta aan de grond genageld.
"Kom. Raak me aan." Een tikkeltje arrogant. Zo ken ik haar weer.
"Maar euh, wat als, ik bedoel, dit mag ... Als iemand dit..." stamel ik.
"Ssssht!" Vinger op mijn lippen. "Raak me aan".
Ze neemt mijn handen, en legt die op haar heupen. Heerlijk zacht, een babyvelletje rond een vrouwenlichaam. Een hand glijdt naar beneden. Die kont. 2 Lekkere stevige billen onder een kort strak rokje. Ik streel ze, zij kust me. Strelen wordt kneden. Kussen wordt kreunen.
Ze neemt me bij de hand. Een stapje of twee naar achter, en ze wipt op tafel. Ze doet haar benen open en trekt me ertussen. Ze trekt mijn hoofd naar haar nek. Ik ruik en kus haar, net onder haar oor. Via haar hals, naar haar schouders. Het geile ding knipt haar bh los. Haar twee prachtige borsten bewegen nauwelijks. Vol en rond. Stevig en Zacht. Prachtige tepeltjes priemen omhoog. Alsof ze me aankijken. Alle remmen los nu.
Ik zak lager, haar borstkas, de aanzet van haar borsten, de zijkant, haar tepels. Ik hap en lik. Zij hijgt en kreunt.
Ze wringt haar rokje omhoog, en terwijl ze haar slipje uittrekt, trek ik mijn shirt uit. Even komt ze van tafel, maakt mijn riem los en rukt mijn broek en short naar beneden. Ik heb amper de tijd om er uit te stappen, of ze heeft mijn stijve lul in haar mondje. Even maar. "Ik wil neuken. Je belonen, koene redder" en weer wipt ze op tafel, haar voeten naast haar kontje, op de rand van de tafel. Ik lik even aan haar kutje. Wil er absoluut even van proeven. En haar nat maken. Maar dat is niet nodig. Ik krijg geen tijd om haar hete poesje te verwennen. Ze trekt me naar boven.
Haar twee handen in mekaar, achter mijn nek, haar tong rond mijn tong, glij ik in haar. In een lange trage beweging. Ze kan me duidelijk aan, duwt zelfs een beetje tegen. Ze laat me los, legt zich op haar rug op tafel. Ik neem haar benen vast, trek me terug en stoot een tweede keer in haar. Haar heerlijke borsten trillen mee op het ritme van mijn stoten. Terwijl ze in haar tepels knijpt kreunt ze mijn naam. "ooooh sam, ja, iets sneller, iets harder." Ik heb geen controle over mezelf. Wat een wending. Ik ben geiler dan ooit, en ram mijn lul in dat heerlijk soppend kutje. Een van haar handjes glijdt tussen haar lipjes. Ze streelt zichzelf naar aan hoogtepunt, ik neuk mij naar mijn hoogtepunt.
"Samen Sam, ik ben er klaar voor. Roep als je gaat spuiten."
Fuck it. Ik hou het niet meer... "nog vijf seconden". Ik voel mijn zaad naar boven stromen.
Vijf seconden, vijf stoten. Haar vingers verhogen het tempo
vier... drie... twee... "jaaaa, jaaaaaaa jaaaaaaaaaaaaaaa" ik schreeuw het uit, zij gilt mee. En exact terwijl ik de volle lading in haar kutje spuit voel ik haar poesje samen trekken in een hevig orgasme. Bij de laatste stoot schuift de tafel een half metertje naar achter, de glazen vallen kletterend op de grond.

Verschrikt kijkt ze opzij. En samen schieten we in de lach. Ze zet zich recht, mijn lul nog steeds stijf en in haar, en tussen twee kussen door zegt ze "ik blijf hier slapen".
"ik weet niet of dat wel zo een goed idee is."
"Ik blijf hier slapen," zegt ze nog eens. Iets dwingender nu. "of ik zeg het tegen papa", gevolgd door een venijnig lachje.
Plots kijkt ze omhoog, naar iets achter, boven me. "Werken die dingen?" vraagt ze, en ze wijst naar een hoek van het zaaltje.
Ow shit... de camera's...