Nadat we onze kleren hebben aangetrokken en weer in de keuken zijn, vraagt Silke of ik vandaag Barbara zie.

'Natuurlijk,' zeg ik, 'het is zondag. We hebben tegen een uur of drie afgesproken. Er is een tuinfeestje bij Nick en Klaar.'

'Doe ze de groeten van mij,' antwoordt Silke, 'en als Nick een rooie kop krijgt, dan weet je waarom.'

'Ach ja, die heb je verleden week nog gedumpt.'

'En terecht! Hij loost zijn spul in zijn onderbroek iedere keer wanneer hij zijn hand in mijn slip steekt,' lacht ze, 'maar jij, zou jij niet beter eens Klaartje het hof maken? Die zoekt volgens mij wel echt een jongen met niet al te veel ervaring, ze neemt graag het initiatief zelf. Ze zit bij mij in de klas, dus ik kan altijd een goed woordje voor je doen.'

'Mmm, nooit aan Klaartje gedacht,' antwoord ik schuw, 'dat lijkt me al echt een vrouw, helemaal geen kind meer.'

'Dat is het hem juist bij jou,' zegt Silke belerend, 'jij durft alleen kinderachtige meisjes aanspreken en nu zie je waar je daar mee komt. Goed, Klaartje ziet er ouder uit dan ze is, dat komt door haar figuur, ze heeft haar groeischeut al gehad en haar tieten zijn al wat ze moeten zijn. Maar dat ze heet staat, daar twijfel ik niet aan. Volgens mij heb je al prijs wanneer je met je ogen knippert. Probeer toch maar eens met haar te praten, vanmiddag, dan zie je wel of ze je ziet zitten.'

'Maar Barbara is erbij,' protesteer ik, 'dat kan ik toch niet maken...'

'Die Barbara van jou moet dringend haar handen uit de mouwen steken als ze je graag ziet,' zegt Silke, 'ze hoeft toch niet naar haar moeders pijpen te dansen? Ze had al lang met je lul moeten spelen, nah.'

Op dat ogenblik horen we het rinkelen van een fietsbel en dat betekent maar één ding: Barbara komt er aan! Ze komt altijd direct naar achteren en wanneer ze de bocht naar rechts neemt om achter de keuken om te rijden, belt ze altijd. Ik schrik op, maar Silke niet, die loopt naar buiten en verwelkomt Barbara hartelijk, omhelst haar, zoent haar op de wang en troont haar mee naar binnen. 'Bezoek, jongeheer,' roept ze vrolijk. Barbara staat er wat beteuterd bij, ik loop naar haar toe en kus haar vluchtig op de lippen die ze, zoals zo vaak, stevig op elkaar klemt.

Ze begint te blozen. Silke vraagt haar: 'Hey, Barbara, laat ik jullie maar direct alleen?'

En dan lispelt Barbara verlegen dat ze dacht dat Silke alleen thuis was - dat ik zondagvoormiddag toch meestal met vrienden ging voetballen op het pleintje.

'Nou, vandaag niet,' zegt Silke in mijn plaats, 'we hebben gezellig samen ontbeten en zijn de tijd vergeten. Maar betekent dat dat je me alleen had willen spreken misschien?' Barbara bloost en knikt verlegen, mompelt dan iets dat 'Eigenlijk wel, ja..' moet voorstellen.

Silke speelt graag kapitein of, liever nog, generaal en zegt: 'Joren, als de bliksem naar het pleintje. Ze hebben daar iemand nodig die kan scoren!' En ja, ik heb nu liever niet Barbara onder ogen te komen na wat er tussen Silke en mij is gebeurd, ik heb Silke's geur nog in mijn neus en dat wil ik zo houden. Dus slof ik, alsof het met tegenzin is, de deur uit en spring op mijn fiets. Laat die meiden maar kletsen, al is het over mij...

Maar Barbara komt niet over Joren kletsen, het is iets anders. Na lang aandringen van Silke komt het er eindelijk uit: 'Silke, ik heb Joren eigenlijk zelf aangevraagd... omdat ik dan... omdat ik...'

'Ja, Barbara? Waarom dan? Zeg het maar, meid, ik luister. Echt, ik luister.'

En dan spuwt Barbara het er bijna uit: 'Omdat ik dan af en toe bij jou zou kunnen zijn!' En direct stijgt al het bloed naar haar hoofd, ze zit daar zo beschaamd en een paar dikke tranen springen uit haar donkere ogen.

'Oh, zo zit de vork in de steel, Nou, dat wist ik natuurlijk niet. En daarmee wil je eigenlijk zeggen dat je verliefd bent op mij?' vraagt Silke, heel duidelijk en toch vriendelijk.

Barbara buigt het hoofd en knikt aarzelend. Ze durft Silke niet aan te kijken.

'Ach, en vandaar dus ook dat je Joren in niks aanmoedigt?'

'Heeft hij dat jou dan verteld?'

'Wij hebben geen geheimen voor elkaar, Barbara. Wij zijn broer en zus. Ik begrijp dat jij je dat niet kunt voorstellen, als enig kind. Maar... weet je moeder dat?'

Verschrikt kijkt Barbara op: 'Natuurlijk niet! Ze vindt me al veel te jong om een vriendje te hebben! Als ik haar zou zeggen dat ik op meisjes val, dan... slaat ze me dood!'

'Zo'n vaart zal het wel niet lopen, Barbara. Nou, ik moet zeggen: ik heb al wel eens met een potje gekust, maar toen had ik net iets teveel gedronken, op die scoutsfuif waar jij ook met Joren was, laatst nog. OK, door omstandigheden is het toen bij een tong draaien gebleven, maar het was toch beter dan met de meeste jongens waar ik dat al mee heb gedaan. Dus ja, ik sta daar wel voor open, ik ben niet bang om iets te proberen.'

Barbara kijkt dankbaar naar Silke op, maar blijft toch stokstijf staan, niet wetend wat te zeggen of te doen. Dus moet Silke weer het initiatief nemen. Ze kijkt naar binnen om te zien of daar al beweging is, maar nee, haar ouders zijn nog niet op.

'Vooruit dan maar,' zegt ze beslist, 'als je wilt dat ik je kus, dan doe ik het.'

Weer reageert Barbara niet, weer gaat ze heftig blozen.

'Meid toch, wil je kussen of niet?'

Dan knikt Barbara, ook weer verlegen terwijl ze SIlke smekend aankijkt.

Silke slaat haar armen om het bevende meisje, ze moet zich bukken want Barbara is wat kleiner dan zij, en dan drukt ze haar lippen op die van Barbara, stoot met haar tong Barbara's lippen uit elkaar en begint te zoenen zoals ze laatst met Kirsten heeft gedaan. Het duurt een tijdje vooraleer ze Barbara voelt ontspannen en ook haar tong laat bewegen. Silke bedenkt dat dit arme schaap nog heel veel te leren heeft, maar ze voelt ook hoe warm Barbara is wanneer ze haar hand op haar onderbuik legt. Of het Barbara nu uitkomt of niet, Silke heeft daar geen boodschap aan en schuift haar hand onder Barbara's korte rokje en voelt dadelijk hoe vochtig het kruis van dat katoenen slipje al geworden is. Terwijl ze Barbara dicht tegen zich aantrekt en verder blijft tongen, laat ze haar hand in het slipje schuiven en onder de wirwar van dunne haartjes komt ze bij de gezwollen venusheuvel, de bovenkant van het gleufje waar ze met gemak inglijdt en een meer dan volwassen knopje vindt waar ze wonderwel weg mee kan. Ze neemt het tussen wijsvinger en middenvinger en brengt het met langzame bewegingen helemaal tot leven. Plotseling trekt Barbara zich terug en stamelt iets dat Silke niet verstaat.

'Ben je bang om klaar te komen?' vraagt Silke verbaasd.

Barbara kijkt haar nu onzeker aan. 'Hier hou ik ook altijd op als ik het bij mezelf doe,' zegt ze verlegen.

'Je weet niet wat je mist, meid,' lacht Silke, maar op zo'n manier dat Barbara zich niet beschaamd hoeft te voelen, 'als je nog net iets verder gaat, wordt het pas echt leuk. Zal ik het je leren?'

Barbara buigt weer haar hoofd en knikt bijna onzichtbaar.

Silke omhelst haar en fluistert haar in het oor dat het allemaal goed komt, dat ze het een volgende keer wel helemaal zullen doen, dat ze het Barbara zal leren.

Even later zitten ze op het terras en Silke vraagt hoe het nu verder moet met Joren. Barbara zegt dat ze Joren een knappe jongen vindt, maar dat ze niet echt verliefd is op hem.

'Nee, dat heb ik begrepen,' zegt Silke, 'en ik wil best met jou vrijen hoor, je figuur staat me wel aan en je gezicht ook, maar je moet op voorhand weten dat ik daar de jongens niet voor zal laten staan. Ik weet ook nog niet echt of ik met evenveel plezier een kutje zou willen likken als een piemel. En dat - een piemel likken - heb ik ook nog maar een keer gedaan, dus... ik ben ook nog maar net begonnen, net als jij.'

Ze kijkt Barbara diep in de ogen en die lacht verlegen terug: 'En jij bent al achttien en jij hebt ook nog niet veel ervaring dan? Ik dacht...'.

'Ik ben gewoon kieskeurig, Barbara. Spreken we nog eens af?' vraagt Silke ten slotte.

Barbara knikt heftig, wordt weer rood als een pioen, stapt naar haar fiets en rijdt snel weg.

'Ohlala, wat was dat voor een zacht kutje,' denkt Silke, 'en geiler dan het mijne, en veel dikker, zachter. En dan die donshaartjes... Verliefd ben ik niet, maar nieuwsgierig, dat wel. Ja, verliefd ben ik natuurlijk wel, maar dan op Joren...' En voor ze het weet zit ze met haar hand in haar slipje, met het beeld van Joren voor ogen, en wrijft zich tot ze klaar komt.

Dan hoort ze gestommel in de keuken, trekt haar hand uit haar onderbroek en gaat zo gewoon mogelijk naar binnen.