Het eten die avond was heerlijk, we aten onder het licht van de kaarsen. Fleur had echt lekker gekookt en had zelfs speciaal wijn gekocht, passend bij het gerecht. Ik merkte een extra fles wijn in de keuken op verpakt als een cadeau.

“Voor wie is die fles?” vroeg ik haar.

“Ik dacht dat we die aan David konden geven voor het helpen. Misschien kun je hem uitnodigen voor een diner als echt bedankje.”

Ik knikte instemmend. “Goed idee.”

David was onze nieuwe buurman. Ons huis was de laatste woning in de straat en David woonde naast ons. Het verhuizen ging wat moeizaam en hij had ons blijkbaar zien martelen. Hij heeft ons die dag zeker een paar uur geholpen met het uitladen van de spullen en het inrichten van het huis samen met Fleur. Tuurlijk hadden we hem aan het einde van die dag voor zijn hulp bedankt maar een fles wijn en een diner was de juiste manier om hem echt te bedanken.

Hij was een grote man, waarschijnlijk zo’n 40 jaar oud, wat hem zo’n 15 jaar ouder maakte dan Fleur en mij. Hij kwam zachtaardig over maar had een diepe stem en een indrukwekkend fysiek. Hij was een aantrekkelijke man, zelfs ik als man zag dat. Zijn fitheid kwam goed van pas, hij tilde de zware meubels moeiteloos naar de juiste plek in het huis. We leerden hem nog niet echt kennen maar kwamen wel te weten dat hij weduwnaar was, zijn vrouw was bijna 10 jaar geleden overleden. Er zat een zekere melancholie in hem, maar Fleur en ik konden het karakter van mensen goed beoordelen en we voelden dat David een goede man was. Het diner zou ook een mooi moment zijn om hem beter te leren kennen.

Nadat we het avondeten op hadden en alles opgeruimd was pakte ik de fles wijn en stapte de deur uit. Ik zette een paar stappen waarna ik op zijn deur klopte.

De deur opende. “Simon, wat een aangename verrassing,” sprak David lachend met zijn vriendelijke stem.

Dat hij mijn naam nog wist vond ik al heel wat.

“Hey hallo, we wilden je dit geven,” lachte ik en gaf hem de fles. “Niks speciaals maar wij wilden jou bedanken voor je hulp tijdens het verhuizen. Daarnaast zouden fleur en ik het leuk vinden als je volgend weekend langs komt voor een etentje, als je beschikbaar bent natuurlijk.”

David keek me oprecht dankbaar aan. “Oh wauw, jullie hadden niks voor mij moeten halen. Het was werkelijk geen probleem.”

Hij keek naar het label op de fles. Ik zag dat hij gekleed was in een sweatpants en een trui die er duur uit zagen. Uit de kamer klonk muziek, een beetje jazz-achtig, zware muziek. Ik bedacht me dat ik misschien op een ongelegen moment had aan gebeld.

“Ik hoop dat ik niet stoor,” zei ik snel als een potentieel excuses.

“Totaal niet, ik was even wat werk aan het doen. Ik kom graag langs, zo vaak kom ik namelijk de deur niet meer uit.”

“Perfect!, ik geef het door aan Fleur.”

We wisselden onze telefoonnummers uit en spraken nog kort na. Hij bedankte me nogmaals en we groette elkaar.

De week vervloog redelijk snel en die zaterdag avond zaten we aan onze eettafel samen met David. De wijn vloeide en van de kookkunsten van Fleur werd door ons alle drie genoten. We spraken over veel verschillende dingen, waaronder ons werk, onze interesses en hobby’s. Het was duidelijk dat David zijn leven financieel gezien goed op de rit had. Toen hij hoorde dat ik in de financiële wereld werkte was hij geïnteresseerd in het krijgen van wat hulp bij het beheren van een paar van zijn investeringen. Hier was hij al wat langer mee bezig maar hij had het momenteel op een lager pitje staan.

“Ik vind het echt mooi wat je met het interieur hebt gedaan.” David gaf gedurende de avond met grote regelmaat een compliment aan Fleur voor haar smaak en vaardigheid als interieur stylist. “Ik ben hier vaker binnen geweest toen de vorige bewoners hier nog woonden en laten we zeggen dat het een dag en nacht verschil is.”

Mijn vrouw lachte naar hem terwijl ze de laatste slok wijn uit haar glas nam. “Dankje David. Ik ben best wel een tijd bezig geweest om het allemaal uit te plannen. Het is fijn te horen dat iemand het opmerkt.”

“Je hebt er kijk op, dat is zeker.” Hij lachte terug en veegde zijn mondhoeken schoon met zijn servet.

Ik kon het niet helpen op te merken dat er een gemakkelijke sfeer in de kamer hing. Zelfs tijdens de verhuizing, toen we David voor het eerst leerden kennen gingen we met elkaar om alsof we hem al jaren kenden. Fleur richtte zich meteen tot hem. Ze grapte met hem en tot mijn verbazing flirtte ze met hem. Ze lachte met sprekende ogen of gaf een speels compliment over hoe sterk hij was wanneer hij een zwaar meubelstuk neerzette. David ontving het graag maar ging er met respect mee om. Natuurlijk, zoals elke man, betrapte ik hem een aantal keer op het staren naar Fleur. Ik vond het niet vervelend. Ik was inmiddels gewend dat mannen naar haar lonkten of met haar flirtten. Ik zou gek worden als ik zulke dingen nog naar mijn hoofd liet stijgen. Maar het was niet gewoontelijk dat Fleur de eerste aanzet gaf, iets waar ik haar op een later moment mee zou confronteren.

“Dus David, Heb je een, uhm… vriendin? Of ben je aan het daten?” vroeg Fleur.

De vraag was een tikkeltje direct, het kon geen kwaad maar ik gaf haar speels een standje voor haar directe vraag. “Nou, nou, Fleur, dat is wel erg persoonlijk.”

David grinnikte. “Nee, het is oké.” Hij nam nog een slok van zijn wijn en vervolgde. “Niet echt, om eerlijk te zijn. Het heeft een goede vijf jaar geduurd om weer aan een andere vrouw te kunnen denken nadat mijn vrouw Lisa overleden was. Een paar vrienden hebben me uiteindelijk geholpen om weer te gaan daten. Over de afgelopen jaren heb ik wel een paar relaties gehad maar altijd voor een korte tijd.” Hij pauzeerde, het zag er uit alsof hij over zijn woorden aan het nadenken was. “…ik heb er ook weinig moeite voor gedaan, moet ik bekennen.”

Fleur was opgestaan en pakte de lege borden van de tafel af. “Nou, dat jammer. Je lijkt me een goede vangst.” Ik stond op om haar mee te helpen met het afruimen van de tafel.

David grinnikte weer. “Nou zeg, toe maar. Afkomend van een aantrekkelijke, jonge vrouw als jou, dat betekend veel.” David keek nu direct naar mij. “Simon, ik denk niet dat ik de eerste ben die dit zegt maar je mag jezelf een gelukkig man beschouwen.” Hij hief zijn wijnglas als een bevestiging van zijn statement. Ik verplaatste mijn blik naar Fleur en betrapte haar blozend.

“Je bent zeker niet de eerste. Hoewel ik niet de slimste man ter wereld ben, ben ik slim genoeg te weten dat ik wel de gelukkigste man ter wereld ben.” Ik leunde naar voren en gaf mijn vrouw een kus op haar wang.

Fleur, nog steeds blozend, reageerde sarcastisch. “Aww. Is dat niet lief.”

David begon te lachen terwijl hij op stond. Hij pakte de laatste spullen van de tafel en bracht het naar de keuken. “Jullie herinneren me aan mijn vrouw en mijzelf toen we pas getrouwd waren. Het is echt mooi om te zien.”

“David, waag het niet om te helpen af te ruimen,” zei Fleur terwijl ze hem speels op zijn arm sloeg. “Geef dat maar hier. Ga maar vast in de kamer zitten.”

Hij zette de spullen op het aanrecht en bracht zijn armen geamuseerd de lucht in. “Ja mevrouw. Ik heb geen idee wat ik dacht van plan te zijn.”

Ik kon niet helpen dat me opviel dat mijn vrouws billen langs David’s broek schuurde toen hij langs haar heen bewoog. David pakt voorzichtig haar heupen vast en stapte om haar heen. Fleur’s ogen schoten kort open maar ze vervolgende de afwas alsof er niets gebeurd was.

Het diner was voorbij en David had plaats genomen in de woonkamer zoals hem zojuist verplicht werd door Fleur. Ik zag hem staren naar mijn vrouw in de keuken. Om het niet ongemakkelijk te maken vroeg ik hem: “Heb je zin in nog een glas wijn?” Het zorgde ervoor dat zijn tunnelvisie verbroken werd en dat hij zijn aandacht op mij vestigde. Hij stemde in en even later zaten we naast elkaar in de kamer.

David bleef nog een half uurtje rond hangen. We genoten van de wijn en bespraken zijn favoriete sporten. Toen hij weg ging was hij erg dankbaar. Hij schudde mijn hand en gaf Fleur een kus op haar wang. “Geweldige maaltijd en een geweldig stel,” waren zijn laatste woorden die avond.