Barbara, Silke En Ik - 10

Voor ik met mijn verhaal verder ga, wil ik een paar zaken verduidelijken. Enkele lezers vroegen zich af of die tieners in mijn verhaal nu echt seksverslaafd zijn en aan niks anders denken dan vingeren, aftrekken, ontmaagden en domweg neuken. Dat is niet helemaal waar. Ik, Joren, zit in het vierde jaar middelbaar en ben, net als mijn zus Silke, die in haar laatste jaar middelbaar zit, een hele goede student. We halen jaar na jaar gemiddeld een negen. Ik zou later liefst sportkot doen in Leuven en Silke droomt ervan architecte te worden. Ze is heel goed in wiskunde, ik ben natuurlijk goed in LO, maar ook in talen (vandaar dat ik ons verhaal zo graag opschrijf voor het nageslacht, haha!)

Barbara zit in het derde, zij zou liefst kinderverzorging studeren, net als haar moeder die hoofd is van een crèche in onze buurt. Barbara's moeder is ergens midden de dertig, schat ik. Ze is heel mooi maar ook heel streng en waakt over haar enig kind als een moederkloek over haar kuikentje. Barbara heeft haar vader nooit gekend en haar moeder spreekt nooit over hem. En dan heb je Anke nog, die zit in de vijfde klas maar in een privéschool voor kinderen met een onwaarschijnlijk hoog IQ. Ik ken Anke nog maar pas, dus over haar weet ik niet veel te vertellen, maar ik weet wel dat er iets met haar gebeurd is. Ze wil later geneeskunde gaan studeren en daarna nog chirurgie omdat ze zelf van iets heel ergs genezen is dank zij slimme dokters. Ik zal haar daar zeker nog alles over vragen. Denk dus vooral niet dat wij met ons vieren een stelletje marginalen zijn die aan niks anders denken dan aan seks. Maar over alles wat niet seks is, hoef ik hier toch niets te schrijven? Wie is er geïnteresseerd in onze vooruitgang op school? Wij wel, maar daar ga ik niemand mee vervelen.

Zo, dat moest er even uit! En nu kan ik verder waar ik gebleven was.

Nadat ik Barbara met de hulp van Silke en Anke ontmaagd had en we nog tot een uur of tien op de bank hadden zitten en liggen zoenen, brachten ik en Silke Barbara naar huis. Haar moeder was nu heel wat vriendelijker dan anders: het was nog maar kwart voor elf, dus goeie punten voor Barbara - en voor mij. Je kon zien dat haar ma ingenomen was met het feit dat ook Silke erbij was. We mochten zelfs binnenkomen en ze zette thee voor ons, eigenlijk was het best gezellig.

'Ik vind dat Barbara de laatste tijd heel erg veranderd is,' begon haar ma, 'en daarmee bedoel ik echt ten goede. Een goeie vriendin hebben is toch een groot geluk, nietwaar, Silke? Ik hoop dat jij een beetje toezicht houdt op je broer, want ik weet hoe jongens op die leeftijd zijn. En ongelukjes zijn snel gebeurd... Je houdt toch wel een oogje in het zeil bij die twee?'

'Oh ja, zeker, mevrouw,' haast Silke zich te antwoorden, 'ik ben de grote zus, nietwaar? Ik kan je verzekeren dat ik altijd weet waar ze mee bezig zijn.'

Ik moest mijn lach inhouden, wat een actrice is die Silke toch! En ik zag hoe Barbara, die naast haar ma zat, een dieprode kleur kreeg. Silke hield zich zo serieus dat ze het zelf geloofde.

'Zeg maar Irene, Silke, laat die mevrouw maar achterwege. En jij ook, Joren, ik wil je toch beter leren kennen nu je Barbara's vriendje blijft. Hoe lang zijn jullie nu juist... nu ja, samen, of hoe moet ik dat noemen? Bevriend, hoop ik en niks meer?'

'Drie maanden al, mevr... Irene,' antwoord ik vlug. 'En ik vind Barbara gewoon lief hoor, we kunnen goed met elkaar praten en zo.'

'Op jullie leeftijd is er niet meer nodig,' zegt ze en ineens komt er weer een strenge uitdrukking op haar gelaat. 'Ik wil niet dat Barbara iets overkomt. Ze is het enige wat ik heb...'
Ze kijkt naar mij, waarschijnlijk om te peilen hoe ik op haar woorden reageer. Maar Silke is me voor: 'Ach, Irene, wees maar gerust. Op die leeftijd had ik ook een vriendje en dank zij mijn moeder is er toen ook niks gebeurd wat niet mocht. Joren is echt een goeie knul, hoor, een lieve jongen en je mag gerust zijn dat ik hem in het oog houd.'

'Dat doet me plezier,' zegt Irene en ik zie dat ze Silke gelooft en dat ze opgelucht is dat haar dochter zo'n goede waakhond heeft. Ik merk ook dat Irene bijna geen oog van mij afhoudt, alsof ze door me heen wil kijken. Ik word er zelfs een beetje zenuwachtig van en wiebel wat op de bank. Silke merkt dat ook en zegt dat we maar eens opstappen, we moeten naar bed.

Irene begeleidt ons naar de deur nadat ze Barbara heeft gevraagd de tafel af te ruimen en de kopjes en schoteltjes al af te wassen. Ze trekt de deur van de eetkamer achter zich dicht en in de hal geeft ze Silke een zoen op de wang en bedankt haar nog een keer om zo goed voor Barbara te zorgen, nee, haar zo goed te beschermen! Dan kijkt ze mij weer strak aan en zegt: 'Je bent eigenlijk veel te mooi om waar te zijn, Joren. Mijn moeder zei altijd dat je vooral voor mooie jongens moet oppassen. En ze heeft gelijk gekregen. Dus pas jij maar op met mijn Barbara, Ik wil niet dat haar hetzelfde overkomt als mij.'

Ik weet me geen houding te geven, maar weer is het Silke die de lont uit het kruitvat trekt: 'Oh, Irene, maak je geen zorgen. Joren is vooral bezig met studeren en met sport, en je weet dat daar alle energie naartoe gaat...'
En als een echte vrouw kijkt ze Irene in de ogen, ja, ze knipoogt zelfs en dan zegt ze: 'Je zou Joren gewoon beter moeten leren kennen, Irene, dan zou je weten wat voor een lieverd hij is.'

En wanneer ik nu weer durf kijken naar die vrouw die anders altijd zo streng en zelfs boos naar me kijkt, zie ik dat ze zelf een beetje bloost. En ik zie dat ze een oudere versie van Barbara is, mollig, moederlijk, warm en zonder twijfel heel teder en lief.

In het donker durven Silke en ik gearmd over de lege straat lopen, het is minder dan een kwartier stappen. 'Die Irene,' zegt Silke, 'die heeft het voor jou, broertje.'

'Wàt?' roep ik bijna van verbazing.

'Leer mij geen vrouwen kennen,' lacht ze, 'ik zie wat ik zie en je weet dat ik altijd gelijk heb! Ze kon geen oog van je lijf houden. Wedden dat ze liever zou hebben dat je met haar neukt dan met haar dochtertje? Dan zou ze pas echt gerust zijn!'

'Oh, en daarom heb je haar gezegd dat ze me beter moest leren kennen? Jij, verschrikkelijk mens!'

'Ik heb gewoon een zaadje geplant,' lacht ze, 'en of daar ooit een bloempje van komt... laat dat maar van haar afhangen. Ik heb het in haar gestopt en zij kan het nu water geven of niet. Maar mij zou het niet verwonderen als ze er heel goed zal voor zorgen.'

Ik foeter nog wat tegen, maar eens we thuis zijn, vallen we bijna om van de slaap en zonder nog op de badkamer te gaan, gooien we onze kleren weg en duiken in het bed van onze ouders waar we nog niet zo lang geleden voor het eerst gevrijd hebben. Ik merk wel dat Silke nieuwe lakens heeft opgelegd.

Zondagochtend worden we wakker, het is nog maar negen uur, maar we voelen ons uitgeslapen. 'Neuk me nog eens,' fluistert Silke in mijn oor. Ze neemt me in haar armen en alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, glijden we in elkaar. 'Niet in mij schieten, het is gevaarlijk nu, Joren,' zegt ze, 'trek hem er maar uit als je het voelt aankomen. Trek je af op mijn buik.' Ah, ze heeft haar morning-afterpil aan Barbara gegeven, mijn lieve zus, en nu zit ze zelf zonder. Ik neem geen risico en trek me uit haar warme tunnel en trek me af, net boven haar haartjes stroelt een straal zaad, niet veel dit keer, ik bedenk dat ik niet elke dag zoveel nieuw zaad kan maken en gisteren ben ik als gek klaargekomen in Barbara, mijn ballen moeten compleet leeg geweest zijn. Gelukkig merkt Silke daar niets van, ze ligt met gesloten ogen te genieten en smeert mijn kwakje met beide handen over haar buik uit. Daarna gaan we samen onder de douche en het wordt blijkbaar een ritueel: eerst samen plassen en daarna elkaar wassen. We genieten er beiden van.

's Middags, na een heel laat ontbijt, gaat mijn telefoon. Het is een bericht van Anke: 'Joren, ik heb de hele nacht aan jou gedacht en nu denk ik ook aan jou. Ik kan alleen nog maar aan jou denken, lieve schat.'
Gelukkig is Silke net in de keuken bezig, ze heeft mijn telefoon blijkbaar niet eens horen overgaan. Wat te doen? Ik zou Anke echt wel graag beter leren kennen, maar mijn hoofd staat helemaal niet naar neuken, het is welletjes geweest voor dit weekend. En dan gaat de telefoon van Silke over, die ligt nog bij mij op tafel. Ik haast me ermee naar de keuken en Silke neemt op: 'Ah, Geertje, wat leuk je te horen,' roept ze en ze zet de telefoon op luidspreker. 'Hé, Silke, ik weet niet of jij iets van plan was voor de rest van de dag, maar een paar meiden hebben het in hun hoofd gekregen om deze namiddag te gaan zwemmen in het Vennenmeer, ze hebben terug redders gevonden en het water is weer veilig om in te zwemmen. Ik wil graag mee, maar niet zonder jou. Daarna zouden we bij de Italiaan gaan eten en wat we daarna doen, zien we nog wel. Het zou wel eens laat kunnen worden, er is nog een scoutsfuif bij ons in het dorp.' Silke kijkt me aan, legt haar hand op de smartphone en vraagt of het voor mij OK is, of ik mijn plan kan trekken tot vanavond. Ik knik, zeg: 'Doe maar,'

'Is het alleen voor meiden of mag Joren ook meekomen?' vraagt Silke toch nog.

'For girls only,' antwoordt Geertje, waarvan ik zeker weet dat ze lesbisch is, 'no boys allowed!'

'OK, ik kom. Fiets ik direct naar het meer of waarnaartoe?'

'Kom tot bij mij, Silke, wij rijden dan verder met de auto.' Ach ja, die Geertje is al twintig, weet ik en ze heeft een eigen auto, Ik ken haar van in de supermarkt in ons dorp waar ze elke zaterdag werkt als jobstudente. Absoluut geen mooi meisje, maar daar denken meisjes misschien anders over.

'Sorry, Joren, maar ik moet af en toe aan mijn sociaal leven denken,' zegt Silke.

'No problem, sis,' zeg ik en ik ben eigenlijk opgelucht want nu zou ik Anke kunnen uitnodigen om naar hier te komen.

Een half uur later fietst Silke weg en bel ik Anke op.

'Joren! Wat lief dat je me belt! Ik zit al de hele tijd te wachten!'

'Ik was hier met Silke nog bezig om de keuken op te ruimen,' zeg ik, 'en nu is Silke met vriendinnen gaan zwemmen. Daarna gaan ze nog naar een fuif, ze komt wel vroeg terug want morgen is er school. Wat wil je eigenlijk, Anke?,'

'Bij jou zijn, natuurlijk,' roept ze. 'Mag dat?'

'Hmm, ja, maar ik heb Barbara wel beloofd om tegen zes uur naar haar te gaan.'

'En, gaan jullie domino spelen, of mens erger je niet?'

'Niet cynisch doen, Anke, en zeker niet jaloers doen, daar knap ik op af. Ik zag wel dat je gisteren liever op de plek van Barbara had gelegen, maar zo is het nu eenmaal. Ik vind trouwens dat je het heel goed hebt gedaan. Je hebt echt je best gedaan en zeker voor Barbara, die voelde zich heel goed omdat Silke en jij zo dicht bij haar bleven.'

'Ja, je hebt gelijk, Joren, ik was echt wel jaloers toen je in haar kwam, ik kon niet anders dan denken dat ik daar lag, sorry hoor, maar ik ben een ongeduldige meid. Maar echt, ik gun het jou - en Barbara ook, ze deed het ook heel goed, beter dan ik verwacht had. En als ik de film voor mijn ogen liet afspelen vannacht, ja, ik vond het best heet. Ik heb mezelf drie keer gevingerd tot ik als een blok in slaap ben gevallen.'

'OK, Anke, ik wil jou ook graag zien vanmiddag, als je maar rekening houdt met mijn afspraak. En ik wil je nu al zeggen dat ik straks niet zal vrijen. Mijn hoofd staat er niet naar, en mijn lul ook niet, na gisteren. Maar ik heb je heel wat te vragen.'

'Ik jou ook,' antwoordt ze nu bedaard, 'ik zou je echt beter willen leren kennen. Ik kan over een kwartier bij jou zijn, is dat goed?'

'OK, tot dan.'

Voor alle zekerheid trek ik een jeans aan en een slobbertrui, ik wil er niet sexy uitzien en het valt me op dat Anke ook een jeans heeft aangetrokken, met een trui en een licht vestje. En geen blote voeten dit keer, maar echte schoenen met sokken erin.

We praten over gewone dingen tot ik haar vraag wat me bezig houdt: waarom ze later chirurg wil worden omdat er met haar iets ergs gebeurd is. Anke is de openheid zelve, altijd en overal, dus vertelt ze kalm en precies wat er voorgevallen is: toen ze dertien was, heeft ze kanker gekregen. Het bleek dat haar eierstokken vergroeid waren en dat haar baarmoeder aangetast was, gelukkig nog niet te erg, maar de hele zwik (haar woorden) moest er meteen uit. Ze heeft maar enkele weken in de kliniek moeten liggen en ook daar heeft ze bijna direct kunnen studeren en na een maand ging ze al weer naar school. 'Mij krijgen ze niet klein!' zegt ze fier. 'Maar, lieve Joren,' vervolgt ze, 'je weet dus nu al dat ik nooit zwanger kan worden en dat je altijd, altijd en overal, waar dan ook en wat dan ook alles met mij kunt doen wat je wilt. Want ook al heb ik niks meer in mijn buik zitten, de goesting is er wel en ik denk dat ik zelfs meer zin heb in neuken dan de meeste meiden, althans van alle meiden bij mij op school... al zijn we maar met vijf, je weet wel, de hoogbegaafden, zogezegd. En de drie jongens daar, ach, dat zijn verschrikkelijke nerds, alle drie autistisch of in ieder geval alleen met wetenschap bezig. Die kijken naar geen meisjes, al zijn ze al achttien. En geen van de meisjes op school is in seks geïnteresseerd, dat weet ik zeker. Er is er trouwens maar eentje van mijn eigen leeftijd en dat is een echte slome. Ik geloof niet dat ze al weet waar een kut voor dient.'

'Vind je dat niet erg, dat je nooit kinderen kunt krijgen?'

'Nee, het is nu eenmaal zo, ik maak me nooit zorgen over iets waar jk niets aan kan veranderen. Aan elk nadeel zit ook een voordeel, ik hoef nooit op te passen, nooit aan de pil of met een condoom... dat is toch ook al wat.'

'En... sorry dat ik het zomaar vraag, hoor, maar heb jij al geneukt?'

'Wat denk je zelf? Jongens zien me gewoon niet staan. Ik ben mager, ik heb geen tieten en die zal ik waarschijnlijk nooit echt krijgen, al zeggen de dokters van wel, dat mijn lichamelijke puberteit door die kanker en de operaties wat later zal komen en ik voel wel dat mijn borsten aan het veranderen zijn, er zit de laatste tijd veel spanning op en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik sinds een paar maanden zo verschrikkelijk heet sta. Ik vinger me elke dag, je zou eens moeten weten, Joren, wat ik allemaal doe. En sindsdien kijk ik ook naar jongens, maar er is er geen een die me ziet staan en ook: ik vind weinig jongens mooi. Maar toen ik jou op dat verjaardagfeestje zag, wist ik direct: dat is 'm! Je weet niet half hoe blij ik was toen jij me mee naar huis nam en wat een warm nest is het hier! Je moet weten: bij mij thuis is het bijna een universiteit. Mijn ouders zijn allebei proffen en doen niet anders dan studeren, ook als ze thuis zijn. We hebben iemand die kookt, iemand die poetst en tot voor een paar jaar had ik ook iemand die voor mij zorgde, stel je voor! En dan kom ik hier, beland al direct met jouw meisje in bed, daarna met Silke, kan ik jou zien en voelen, maak ik een heuse ontmaagding mee - ik geloof niet dat jij je kan voorstellen hoe gelukkig ik ineens ben. En als jij me dan ook nog eens zou ontmaagden - hoewel ik helaas geen vliesje meer heb, dat zal je wel begrijpen, maar je kunt er zeker van zijn dat er alleen nog maar doktersvingers in mijn kutje hebben gezeten en daar weet ik niks meer van, want ik was helemaal verdoofd. En ja, later de gynaecologe, maar dat was een vrouw en tja, op zo'n onderzoekstafel met je benen gespreid in de beugels: dat is alles behalve sexy, hoor.'

'Ik vind het moedig van jou dat je me dat allemaal vertelt, Anke. Ik hoop echt dat we goede vrienden worden.'

'Vrienden? Alleen maar dat? Zou jij echt niet willen...'

'Jawel, hoor, echt wel, maar niet vandaag, niet na gisteren. Dat begrijp je toch ook wel?'

'Ik doe mijn best, Joren. Maar als ik geduld heb... het zal toch geen eeuwen meer duren?'

'Nee, dat niet, we zien elkaar nog wel en als er eens een gelegenheid is, doen we het wel. Maar ik wil er niemand anders bij als ik het met jou doe. Silke zou niet liever willen en Barbara zou het helemaal niet willen, maar met jou wil ik echt alleen zijn, op het juiste moment en op de juiste plek. En ik moet het op voorhand weten, zodat ik echt veel zaad heb, dat ik me niet net heb afgetrokken of zo...'

Haar lieve gezichtje klaart op, haar ogen lachen, wat is ze mooi! We staan op, ze geeft me een zoen op de mond en daar komt dan toch een tongkus van, maar wanneer ze haar hand op mijn kruis legt, zet ik een stap achteruit en zeg lachend dat mijn slangetje genoeg gegeten heeft en slaapt.

'Als ik maar weet dat je me binnenkort zult neuken is alles goed, en liever morgen dan volgende week' zegt ze en na nog een kus danst ze naar buiten en springt op haar fiets.

'Oh ja, nog iets,' zegt ze en ze grijpt in haar tasje. Ze reikt me een papieren zak aan en fietst dan snel weg. In de zak zit een klein pakje van zijdepapier met een rode strik erom. Ik peuter de knoop open en in een massa dunne zijdeblaadjes vind ik uiteindelijk het doorschijnende slipje dat ze gisteren droeg. Er zit ook een papiertje bij waarop in sierlijke letters geschreven staat: 'Niet mijn mooiste, maar wel het natste waar mijn kutje ooit heeft ingezeten en dat komt door jou.'
Ik ruik er aan, ze heeft het gelukkig niet gewassen. Ik trek mijn eigen onderbroek uit en doe Anke's slipje aan en daar loop ik de rest van de dag in rond, ook 's avonds, bij Barbara.