Tobias' Ervaringen - 1

Beste mensen,

een tijd terug ben ik aan dit verhaal begonnen. Echter schoot het er destijds bij in om er veel aan te werken. Laatst liep ik er weer tegen aan, nu heb ik besloten om dit verhaal weer op te pakken. Hopelijk kunnen jullie er een beetje van genieten. Kleine disclaimer, dit deel heeft nog géén seks! Deel 2 zal dit wel hebben!

"Pff...wat een knapperd. Dat lichaam, zijn hoofdje en...hij is gewoon perfect!" dacht ik toen ik voor de zoveelste keer die jongen in de trein zag. Al voor het tweede jaar reis ik met de trein naar school. Op het tweede station waar ik kom stapt steeds een zeer aantrekkelijke jongen in.. Ik schatte hem rond mijn leeftijd, 16 jaar. Ik probeerde steeds iets te zeggen tegen hem, ik wist alleen nooit wat en als ik iets probeerde kwam er niks uit. Niks.. helemaal niks wist ik van die jongen. Alleen dat hij ongelooflijk knap was.. Met zijn blonde haren, zijn schattige gezichtje met zijn mooie heldere blauwe ogen. Zijn lange benen en grote, slanke romp... Al sinds de eerste keer dat ik hem zag, fantaseer ik over hem. Hoe zou hij heten? Hoe oud is hij precies? Hoe klinkt zijn stem? Hoe zou hij eruit zien als hij wakker word? Hoe ziet hij er shirtless uit?... Dromen zijn gevuld met het plaatje van mijn prins op het witte paard... Niks anders kon ik aan denken... Ik probeerde het wel...echter lukte dat vrijwel nooit.. Ik had tot voor kort een relatie van 2/3 maanden met een meisje... ik vond haar wel knap, maar voelde niks anders dan vriendschap dus dat liep stuk. De enige met wie ik iets wilde was die jongen van wie ik niks weet. Oja ik ben Tobias... Maar zo noemt niemand me... Tobi, dat klinkt beter.

"Wakker worden! We zijn er al. Jij zat zeker over die chick te fantaseren hè..." zei Thom knikkend naar een meisje. "Uhm ja sorry..." Thom, een klasgenoot die ook met de trein moet, hoefde natuurlijk niet te weten wat er daadwerkelijk in mijn hoofd omging. Na 5 minuten kwamen we aan op school. Thom had een fiets staan, ik kon dus altijd achterop. Onderweg probeerde Thom te vragen waar ik daadwerkelijk aan dacht in de trein. "Je was niet aan die chick aan het denken hè? Ik bedoel, al vanaf de eerste keer dat die ene jongen instapte, zie ik je al kijken." Ik slikte, heeft hij echt iets door? Valt het op? "Je hoeft je niet te schamen hoor, ik persoonlijk heb niet zoveel met jongens. Maar mijn oudste neef heeft nu al een paar jaar een vriend als ze samen zijn, zie je ze echt stralen." Probeerde Thom mij gerust te stellen. In mijn hoofd ging er van alles om, maar veel tijd om te antwoorden had ik niet: we kwamen aan op school midden in de bel. Ons eerste uur die week was mentoruur. Normaal hoefden we daar niet heen, maar er bleek belangrijk nieuws te zijn. Onze mentor had de deur al open staan. Langzamerhand stroomde het lokaal vol. Maar na 10 minuten was onze mentor er nog niet. Net op het moment dat we weg kwam de afdelingsleider binnenlopen. “Jongens en meisjes, meestal als ik er ben dan heb ik slecht nieuws te vertellen. Dit keer is dat niet zo. Tenzij jullie niet een nieuw iemand in de klas willen hebben.” Zei meneer Platjes lacherig. “Jullie mentor is nog even op de gang kennis maken, straks komt hij langs met Diederik. Diederik zat vroeger op een school iets verderop. Alleen moest hij daar weg, hij haalde het niveau niet. Ik hoop dat jullie hem accepteren en welkom heten. Nog een hele fijne dag en tot ziens” Vlak nadat meneer Platjes het lokaal uitliep ging de deur open. ‘Nee!’ dacht ik. ‘Dat kan toch niet? Hoe dan?’ Thom tikte me aan. “Je weet nu in ieder geval zijn naam.” zei hij met een lach. Ik wist niet wat me gebeurde. Die jongen die mijn gedachten vult, zonder dat hij het zelf weet, zit opeens in mijn klas? “Wie wilt Diederik een rondleiding geven?” hoorde ik onze mentor zeggen. Thom gaf me een por, ik snapte hem: dit was mijn kans. Ik gooide mijn vinger zo hoog in de lucht als ik kon. “Tobi? Alleen als je belooft hem niet alleen naar de meisies laat kijken.” lachte mijn mentor. “De rest van de klas kan gaan, ik zie jullie overmorgen weer bij Nederlands. En denk eraan ik weet alles wat er gebeurt!” En weg was hij. “Dus jij heet Tobi? Ik heb je wel eens in de trein gezien. Waar kom je vandaan?” Een beetje kletsend en kennismakend leidde ik hem rond. Opeens vroeg hij mij of ik echt zo naar meiden keek. Verlegen antwoordde ik dat het wel mee viel maar onze mentor van geintjes hield. “Gelukkig” antwoordde Diederik. Verward en blozend wist ik niet wat ik moest antwoorden. De bel verstoorde een ingewikkelde stilte. “Volg mij maar naar de volgende les.”

“Kijk hem nou toch kijken, volgens mij vindt hij je ook leuk hoor” Thom was al de hele dag met niks anders bezig dan Diederik, als ik niet beter wist zou ik zeggen dat hij hem ook leuk vond maar Thom had een soort van relatie met Iris. Alleen klopte het wel wat Thom zei, Diederik zat me steeds aan te kijken en probeerde oogcontact te maken. ‘Droom ik?’

Hoofdstuk 1

“Zullen we naast elkaar?” hoorde ik Diederik achter me, mijn hart maakte een sprongetje. “O ja kan wel, is goed.” probeerde ik koeltjes te zeggen. Samen liepen we het godsdienstlokaal in, dit lokaal was opgebouwd als een klein kerkje. Geen tafels, alleen stoelen. En voorin het lokaal stond een lessenaar. De les werd gegeven door een dominee, die man had altijd de beste verhalen. Een van de hoogtepunten van een schoolweek en dan zat ik ook nog eens naast Diederik. “Jaaaah ik heb zin in snoep, dus wie van jullie gaat dat halen?” riep de godsdienstleraar. “Meneer dit is Diederik, hij is nieuw, maar ik neem hem wel even mee naar de appie, dan weet hij de weg meteen.” speelde ik slim. “Lekker dan” fluisterde Thom toen ik zijn fietssleutel vroeg, “grijp je kans ouwe.” Lachend porde ik Thom in zijn zij. “Jij fietst!” riep Diederik toen we buiten aankwamen. Ik pakte de fiets en bewoog me richting de uitgang. Voor ik het wist sprong Diederik bij me achterop, omdat ik nog niet was voorbereid erop eindigden we allebei op de grond. “Shit dat heb ik weer” dacht ik bij mezelf. Maar toen ik naar Diederiks gezicht keek zag ik dat het wel goed zat, hij lag dubbel van het lachen.

Tijdens het fietsen voelde ik dat Diederik mij best stevig vast hield. Ik voelde mijn hartslag stijgen en mijn hoofd rood worden. Wat was het fijn om lichaamscontact met hem te hebben. Ik had wel uren zo kunnen zitten, maar we waren er al. Diederik sprong eerder van de fiets had dan ik dacht, waardoor ik weer mijn evenwicht verloor en tegen een muurtje aan reed. “Op de terugweg fiets ik wel!” lachte Diederik mij toe. In de winkel hebben wij snel wat snoep en vertrokken weer naar buiten. Op de fiets zei hij plots tegen me, dat hij heel blij was bij mij in de klas te zijn gekomen. “Ik had je al eens eerder willen aanspreken in de trein, maar ben er eigenlijk nooit aan toegekomen. Maar ik hoop wel een mooie vriendschap op te bouwen.” “Ik ook” antwoordde ik met een rood hoofd. “Zullen we anders na school chillen ofzo?” “Daar hoef je niet rood om te worden hoor, maar leuk idee!” antwoordde hij.

Hèhè, daar zijn ze weer hoor” zei de docent bij binnenkomst in het lokaal. “Ik rammel van de honger geef hier die snoep.” Ik gooide hem de snoep toe en ging weer naar mijn plek. Nadat de zak met snoep rond was gegaan begon de leraar een verhaal te vertellen. Ik heb er alleen niet veel van meegekregen. Mijn ogen waren zo erg afgeleid van wat ik zag, met mijn gedachten was ik al bij na school. Dan gaan we gewoon een middag met elkaar chillen! Vanmorgen dacht ik nog over hem als iemand die ik niet kende en nu, nu is het een van mijn klasgenoten en beginnen we vrienden te worden. “TOBIAS!!! De les is al afgelopen hoor!” Thom schreeuwde in mijn oor. “Kom het is pauze.” In de pauze liepen we met onze hele vriendengroep buiten. Het was immers heerlijk weer. Ook Diederik was mee, alleen had ik niet echt de mogelijkheid om met hem te praten. Thom die was druk met hem aan het praten. Dat vond ik eerst een hele naaistreek van hem, maar toen Thom naar me knipoogde wist ik dat het goed zat. Hoewel ik ze toch een beetje in de gaten hield.

“Ja pech, ik kan er maar één achterop hoor. En ik heb geen zin om te lopen naar het station dus..” “Komt goed wij lopen wel” onderbrak ik Thom. “Joee is goed, zie jullie morgen. Ennuhh veel plezier hè!” Daar liepen we dan met zijn tweetjes richting het station. Onderweg vroeg ik hoe zijn eerste dag hem bevallen was en of hij zijn draai al een beetje begon te vinden. We waren net op tijd voor de trein en stapten snel in. *bzz* Mijn telefoon trilde in mijn broekzak, Thom: ‘Make me proud!’ Terwijl ik het las, moest ik lachen. “Wie was dat?” vroeg Diederik mij nieuwsgierig. “Uhm o, dit is Thom” antwoordde ik. “Gaan we naar jou toe of naar mij?” Uhm je kan wel bij mij komen, het is lekker weer en wij hebben een zwembad dus dan kunnen we lekker afkoelen.” Zwemmen, dat betekende dat ik hem halfnaakt kon zien! “Uhm ik heb alleen geen zwemspullen mee natuurlijk” antwoordde ik teleurgesteld. “Geen probleem toch, trek je gewoon een zwembroek van mij aan! Komt goed maak je geen zorgen.” Wat stations eerder dan ik gewend was stapten we uit. Vanaf het station was het maar een klein stukje lopen tot we bij een enorm huis aankwamen. Om het huis heen lag een heel strak gemaaid gazon. We moesten via de achterdeur naar binnen, dus om het huis heen lopen. Aangekomen in de achtertuin keek ik mijn ogen uit. Er lag daar gewoon een prachtig 25-meter bad. Drie banen breed en heerlijk schoon water. “Hey doe je mond eens dicht!” lachte Diederik me toe. “Ik ben een beetje onder de indruk ja” lachte ik terug. Ik moest hem naar binnen volgen waar hij wat te drinken voor ons tweeën in schonk. Ik bleef maar om me heen kijken. Wat een gigantisch huis, prachtig. Ik was zo erg afgeleid dat ik niet eens merkte dat Diederik weg was. Tot ik plots de deur open zag vliegen en hij daar voor me stond in enkelt zijn zwembroek. Een heerlijke sixpack en mooie borstspieren werkten als magneten voor mijn ogen. Wat had ik voor een heerlijk aanzicht. “Ben je nou net zo onder de indruk van mij als van dat zwembad daarnet?” Ik voelde mezelf rood worden en probeerde wat te zeggen. “Uhm nee, had het alleen niet verwacht.” Diederik lachte en wees me de weg naar zijn kamer waar hij zwemkleding voor me had neergelegd. Tijdens het omkleden keek ik om me heen. Wat een grote kamer heeft hij en een prijzenkast. Allerlei medailles en bekers. Ik stapte op die kast af en keek wat voor prijzen het waren. Hij was dus een zwemmer, vandaar dat lichaam. Maar ook gewoon een goede zwemmer, eerste prijzen op regionaal gebied en zelfs medailles van NK’s. “Kom je nog!” hoorde ik vanaf de gang.

Buiten aangekomen dook hij meteen het zwembad in. Hij zag dat ik wat afwachtend was en spetterde me daarom maar nat. Daarop sprong ik maar het water in om hem even onder water te duwen. Hij kende alleen veel meer trucjes en was natuurlijk veel vlugger in het water, dus uiteindelijk was ik degene die onder water zat. Mijn hartslag sloeg omhoog door het contact met zijn halfnaakte lichaam. Bang om daar met een stijve te komen, wurmde ik me los en klom ik snel de kant op om op het gazon te gaan zonnen. “Ben je er nu al klaar mee?” riep Diederik me vanuit het zwembad toe. “Ja ik lig liever te zonnen dan dat ik zwem” loog ik hem toe. Hij klom toch ook maar het zwembad uit en plofte zich naast me neer. Hij lag op zijn rug en de waterdruppels die tussen zijn abs in de zon aan het opdrogen waren, was het mooiste aanzicht dat ik me kon indenken dat moment.

We lagen daar nog een half uurtje toen ik erachter kwam dat het al tegen vijven liep. “Shit ik heb mijn ouders niks laten weten!” zei ik. “Kan je ze niet bellen en vragen of je hier kan eten. Mijn ouders komen vanavond pas thuis, dus is voor mij ook gezelliger.” vroeg Diederik me. Daarop belde ik mijn ouders, zij stemden er gelukkig mee in. Hij had nu zijn zwem skills aan mij laten zien. Nu kon ik hem mijn hobby laten zien. Mijn bouw verklapt het niet, ik ben tamelijk mager en heb een lichte sixpack, maar koken is mijn grootste passie. “Heb je wat in huis? Dan kan ik mijn kookkunsten laten zien” Hij bracht me naar de keuken, dat was de grootste droom van elke kok. Wat een keuken hadden die mensen. Een prachtig kookeiland met de nieuwste snufjes. “Kijk maar wat er in de koelkast staat en je gebruiken kan, ik ben even zwemmen.” In de koelkast lag een stuk kipfilet en een bolletje mozzarella. Met verse kruiden uit de tuin en wat tomaatjes, had ik daar een gevulde kipfilet van gemaakt. De favoriet van mijn hele familie. Toen het eten klaar was en ik het naar hem toe bracht buiten zag ik dat hij in slaap was gevallen. Ik genoot even van het heerlijke aanzicht op zijn goddelijke lichaam.

“Wauw wat is dit heerlijk man!” riep hij bij zijn eerste hap. “Je mag hier echt wel vaker komen koken hoor.” Ik bloosde. “Graag” Tijdens het eten hebben we nog even wat bij gepraat. Op een gegeven moment kwamen we op het onderwerp relaties. Ik vroeg of hij er een had. “Nee, al een tijdje niet meer. Mijn ex was niet lief tegen me, het ging hem alleen maar om seks eigenlijks.” “Hem?” antwoordde ik. “Ja ik ben gay, haha zo verrassing moet dat niet zijn toch?” Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Van binnen maakte mijn hart een sprongetje maar ik wilde het niet meteen laten merken. “Het wordt al laat, ga maar naar huis ik ruim dit wel op. Ik wil niet dat je te laat met de trein naar huis moet.” Verbrak hij de stilte. Ik gaf hem een bro-hug, maar hield deze langer vast dan gebruikelijk was. Even wilde ik in het moment blijven hangen. Maar ik moest er toch echt vandoor.

*Thom hij is homo!* Kon ik dit wel appen. Ja ik deed het toch maar. *No shit sherlock, dat probeerde ik je al de hele dag te zeggen! Iemand is in je geïnteresseerd* Totaal de weg kwijt van wat er die dag allemaal gebeurd was lag ik ‘s avonds op mijn bed. De jongen waarover ik zoveel heb gefantaseerd is dus ook gay? Mijn gedachten dwaalden in het rond. Ik zag steeds weer Diederik voor me, zijn mooie blonde haren, zijn heldere blauwe ogen die me zo lief aankeken. En natuurlijk zijn goddelijke lichaam. Ik bleef hem maar voor me zien als ik mijn ogen sloot. Dit beeld wilde ik nooit meer kwijtraken. Met dit beeld in mijn hoofd en de gedachte kans te kunnen maken bij hem, viel ik in slaap.

Ik schrok wakker, keek op mijn wekker en zag dat het allang tijd was om eruit te gaan. Nog een kwartier had ik om mij om te kleden, te eten en naar de trein te sprinten. *Als ik er niet ben, je hoeft niet te wachten.* Snel liet ik Thom nog even weten dat ik het waarschijnlijk niet ging halen. *Beter haal je het, er zit nog iemand in de trein he!* Bij het appje van Thom kwam alles weer naar boven. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik zette alles op alles om op tijd te komen.

“Je hebt het gehaald!” Thom kwam op mij afgelopen. “Je gaat me alles vertellen van gisteren.” Dit was mijn beste vriend, hij weet pas net officieel dat ik jongens leuk vind en het maakt hem niks uit. Ik vertelde hem alles wat er die dag ervoor gebeurt was. “De volgende keer dat jullie samen zijn, zet je er meer gas achter hoor,” Thom keek me serieus aan. Ik schoot in de lach. “Wat is er zo grappig!” hoorde ik achter me. Ik hoefde niet te kijken de stem zei genoeg. “Diederik!” sloeg mijn stem over. “Niks hoor we waren gewoon wat praten.” “Gewoon of niet gewoon? Volgens mij is het niet voor iedereen ‘gewoon’ ik denk dat het voor sommige best speciaal is.” Thom porde me aan en stak zijn tong uit. “Zal wel?!?” Diederik begreep er niks meer van.

Eerste uur gym… Daar heb ik altijd zo’n hekel aan. Meteen aan het begin van de dag heb je lopen zweten en dan loop je nog de hele dag met een tas vol gymkleding. Het enige leuke was, dat je er je ogen goed de kost kon geven. Eigenlijk had ik best een leuk klasje. Veel knappe meiden en jongens. Maar niemand kon toppen aan Diederik. Dat gevoel dat hij mij geeft had ik nog nooit gehad. “Opschieten!” vanaf de gang roept de leraar, hoe kan je ‘s ochtends zoveel zin hebben. Eenmaal binnen zag ik ook nog eens dat het een spelletjes les was. Vreselijk, zo duurt een les nog langer. Het enige waar ik nu nog naar uitkeek was het omkleden. Dan kon ik zijn goddelijke lijf weer bewonderen.

“Ja Tobias, gaat meneer nog wat doen?” We hadden weer wiskunde. Mijn lievelingsvak...not… Het is niet dat ik er slecht in was, maar die leraar die we hadden was vreselijk. Als er iets niet ging zoals hij wilde was het altijd mijn schuld. Ik was echt zijn pispaaltje. “Ja, meneer.” Diederik porde me aan: “Wij gaan ook iets doen vanmiddag hè?” Eigenlijk had ik al afgesproken om iets met Thom te gaan doen, maar hij zou me vast wel begrijpen toch? “Ja lijkt me leuk!”

*Change of plans, vanmiddag ben ik bij Diederik, andere keer iets doen?* Thom stuurde vrij snel een bericht terug. *Wat een verrassing ;P*

“ERUIT! Ga je maar melden,” riep meneer de Vries. “Verdwijn uit mijn ogen.” De leraar keek mij aan, maar naar mijn weten heb ik niks mis gedaan. Ik zat niet te praten, had gewoon mijn werk af en leidde niemand af. “Ja jij Tobias, weg!” Ik stond op, pakte mijn spullen en liep weg. “Belachelijk dit…” Terwijl ik de deur dicht sloeg, hoorde ik iemand het voor me opnemen.

“Tobi wacht!” Ik draaide me om en zag Diederik. “Ik ben er ook uitgestuurd.” Hij was blijkbaar degene die het voor me opnam. “Ben je er op je tweede dag al uitgestuurd?” Hij lachte en zei dat het vast wel vaker ging gebeuren. “kom,” zei ik, “we gaan alvast naar huis, het was toch het laatste uur. Ik ga me echt niet melden en nog een uur vegen..” Diederik stemde ermee in. Vandaag was het nog warmer dan gisteren. Dus we besloten om weer naar zijn huis te gaan zodat we konden zwemmen. “Als je je ouders nu al belt, morgen hebben we eerste 3 uur vrij dus misschien kan je blijven slapen?” vroeg Diederik me. Gelukkig stemden mijn ouders toe, ze zijn niet zo moeilijk. Ook Thom stuurde ik een berichtje.

*Ik blijf vannacht pitten!* *Lekker dan, wel veilig hè*