Uitkijkend op mijn door de ochtendzon beschenen achtertuintje neem ik de laatste slok van mijn kopje koffie. Het gaat een aparte dag worden. Maar het moet ook de mooiste dag worden van mijn dochter. Het weer schijnt in ieder geval al mee te werken. Louise gaat trouwen. Mijn kleine meisje gaat het ja-woord geven aan Jorrit. Hoewel Louise al vijfentwintig is, zal ze voor altijd mijn kleine meisje blijven. Hypocriet zou ik kunnen zeggen dat vijfentwintig veel te jong is om te trouwen. Zelf waren Karin en ik drieëntwintig toen wij in het huwelijksbootje zijn gestapt. Achteraf gezien waren wij zeker te jong. Met vierentwintig werden we de ouders van Louise. Na zo’n vijf jaar huwelijk heeft Karin mij bedrogen met Sander, een zes jaar oudere collega van haar. Uiteraard viel de vechtscheiding het zwaarste voor Louise. Het arme kind was pas vier. Helaas maar voorspelbaar werd het ouderlijk gezag aan Karin toegewezen. Ik mocht mijn kleine meisje één keer in de twee weken zien in het weekend, en twee weken in de grote vakantie. Eerlijk is eerlijk. Karin kwam Louise altijd stipt op tijd brengen, maar ook weer stipt op tijd ophalen. Toch heb ik mijn ex haar overspel nooit kunnen vergeven. Hoewel Karin een paar keer geprobeerd heeft om bij het brengen van Louise een gesprek aan te gaan, heb ik dat altijd afgehouden. Tot verdriet van Louise ben ik op die momenten altijd kortaf geweest tegen Karin. Na het behalen van haar HAVO diploma is Louise op haar zeventiende op kamers gegaan. Vanaf toen hoefde ik Karin helemaal niet meer te zien.

Twee jaar nadat Karin mij bedrogen heeft met Sander, is ze met hem getrouwd. Die klootzak is dus nu de stiefvader van mijn kleine meisje. Weer een jaar later heeft Louise een halfzusje gekregen. Van mijn dochter weet ik dat ze Demi heet en dus zeven jaar jonger is dan Louise. Hoewel Louise altijd trots verteld over haar jonge zusje, heb ik het kind nog nooit gezien. Hoewel kind, ze is ondertussen ook al achttien. Vandaag ga ik er niet onder uitkomen om haar te ontmoeten. Net als haar vader, die ik overigens ook pas één keer in levenden lijve heb gezien. Helaas was dat in het echtelijk bed van Karin en mij. Wat zich daar afspeelde beschrijf ik liever niet. Laat ik het erop houden dat ik wat veel ‘lijf’ van Sander heb gezien. Ook is het alweer acht jaar geleden dat ik Karin voor het laats gezien heb, toen ze voor de allerlaatste keer mijn dochter weer op is komen halen van haar ‘papaweekend.’ Ja, in het gemeentehuis ga ik ze allemaal zien bij de huwelijksvoltrekking. Of ik ze ook op het aansluitende feest ga zien, dat is nog maar de vraag.

Dat laatste vraagt weer wat toelichting. Vanaf dat Louise zo’n twee jaar geleden haar vriend Jorrit aan mij voorstelde, zijn de twee meteen heel eerlijk geweest over hun relatie. Naar mij, noch naar anderen, hebben ze er nooit een geheim van gemaakt dat ze een vrije relatie hebben en dat ze tot een swingers gemeenschap behoren. Hoewel ik in de beperkte tijd die mij tot beschikking stond Louise zo ‘vrij’ mogelijk heb opgevoed, moest dit even bezinken. Toch heb ik het snel geaccepteerd. Uiteraard heb ik er met Louise over gesproken. Als argument gebruikte ze het mislukte huwelijk van Karin en mij, dat volgens haar gestrand is op jaloezie. Vreemd genoeg begrijp ik haar visie op de scheiding, maar voor de verandering slaat mijn meisje wat dat betreft de plank helemaal mis. Waarschijnlijk baseert ze zich meet op kille manier waarmee ik met haar moeder om ga. Hoewel ik niet ontken dat er ook jaloezie in het spel was, is de hoofdreden van de scheiding natuurlijk een vertrouwensbreuk. Hopelijk komt mijn meisje er nooit achter wat dat betekent. Zelfs in een vrij huwelijk kun je volgens mij het vertrouwen van je partner schenden. Wellicht is die kans zelfs veel groter. Toch denk ik dat het tussen Louise en Jorrit wel goed zit. Als ze na twee jaar van een vrije relatie besluiten om te gaan trouwen, zit het met dat wederzijdse vertrouwen wel goed.

Toen Louise en Jorrit kwamen vertellen dat ze gingen trouwen, hebben ze mij ook meteen eerlijk verteld dat het geen doorsnee huwelijk zal gaan worden. Het feest is vooral voor vrienden. Voornamelijk vrienden uit hun swingers gemeenschap. Na de huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis en de trouwfoto’s op de buitenlocatie, zal het feest plaats vinden in een parenclub. De dresscode: naakt! Uiteraard hebben ze mijn verschrikte gezicht gezien. Ze hoopten dat ik mij daar niet door zou laten afschrikken, maar ze begrepen het ook als ik mijn bedenkingen zou hebben. Neutraal heb ik verteld dat ik er over zou nadenken. Vervolgens hadden Louise en Jorrit de taak om ook de rest van de familie de boodschap over te brengen. Familie van mijn kant, van Karins kant, van Sanders kant en natuurlijk van Jorrits kant. En ook moeten ze iedereen vertellen dat er helaas geen plaats is voor familie jonger dan achttien, dus dat de kleine nichtjes en neefjes alleen maar naar het gedeelte in het gemeentehuis mogen komen. Hoewel ik al heel snel heb besloten dat ik aanwezig wil zijn op deze speciale dag van mijn dochter, is het maar de vraag hoeveel familieleden ook na de huwelijksvoltrekking nog meegaan naar de parenclub. Persoonlijk denk ik niet heel veel. Ook vraag ik mij af of Karin en Sander zullen komen. Hoewel Karin mij bedrogen heeft, is zij altijd wat preutser geweest dan ik. Maar wellicht is die preutsheid ondertussen helemaal verdwenen. Weet ik veel, we zijn ten slotte al eenentwintig jaar gescheiden.

Tijd om te gaan. Nog even controleren of mijn stropdas goed zit. Gek eigenlijk. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik mij in pak gestoken, in de wetenschap dat ik het alleen maar draag bij de officiële huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis. De korte rit naar het gemeentehuis is snel afgelegd. Gelukkig ben ik niet de eerste. Groepjes hebben zich al verzamelt op de parkeerplaats in de buurt van de trappen van het bordes. Uiteraard sluit ik aan bij mij familieleden. Vluchtig scan ik de omgeving. Karin is er ook al en de man naast haar is Sander. Hoewel ik hem pas één keer heb gezien, herken ik hem direct. Ook hij in ondertussen eenentwintig jaar ouder, maar dat rattengezicht is blijkbaar in mijn geheugen geprent. Louise heeft mij gevraagd om mij ‘normaal’ te gedragen ten opzichte van haar moeder. Geen idee of ik dat op kan brengen, maar gelukkig heeft ze mij niet gevraagd om ook vriendelijk om te gaan met die klootzak. Zoveel mogelijk vermijden is het devies. Ik raak in gesprek met mijn broer en vergeet even de omgeving.

Een prachtige limousine komt voorrijden. Een chauffeur in pak en met pet stapt uit en maakt het portier aan de bestuurderskant open. Jorrit stapt uit. Hij ziet er geweldig uit. Lachend zwaait hij naar familie en bekenden terwijl hij om de grote auto heenloopt. Hij maakt het portier aan de andere kant open en helpt zijn bruid met uitstappen. Dat moet voorzichtig in verband met de jurk. Daar staat ze dan. Wat een plaatje. Mijn dochter ziet er geweldig uit. Haar stralende lach is veelzeggend. Ze is gelukkig. De witte bruidsjurk staat haar fenomenaal. De emotie grijpt mij bij de keel. Met moeite kan ik een traantje onderdrukken. Nou, bijna dan. Het blijft toch je kind. Ondertussen heb ik bijna gemist dat er twee meiden met een gele jurk uit de limo zijn gekropen. Dat zullen waarschijnlijk de bruidsmeisjes zijn. Na wat gezwaai en kort hier en daar een praatje te houden, is het tijd voor de bordesfoto. Louise heeft alles onder controle. Ze heeft duidelijk nagedacht over wie waar moet staan. Vooral de positie van Sander en mij is belangrijk, zodat geen van beide zich te kort gedaan voelt. Hij als stiefvader, ik als haar echte vader. Ik wil het toch een keer gezegd hebben. Ineens begrijp ik Louise ook beter dat ze niet ‘weggeven’ wilde worden. Kiezen voor mij zou een belediging zijn voor Sander, maar ook voor Karin. Kiezen voor Sander zou voor mij nog een grotere belediging zijn. Dat had ik waarschijnlijk ook niet getrokken. Had ik al eens gezegd dat ‘ik’ haar echte vader ben? Verder heb ik geen last van rancune overigens, not.

Na de foto gaan we het gemeentehuis binnen en door naar de trouwzaal. Ook daar is een soort van reservering gemaakt. Familie van Karin en Sander links vooraan. Familie van Jorrit en die van mij rechts vooraan. Vrienden en andere bekenden meer naar achteren. Dit is duidelijk nog een familie gebeuren. Later zal het feest in het teken staan van de vrienden van het bruidspaar. Natuurlijk zit ik op de voorste rij, naast de ouders van Jorrit. Mijn ouders zijn er gelukkig ook. Ze zitten iets verder op naast drie grootouders van de bruidegom. Aan de andere kant zie ik mijn ex schoonmoeder. Jammer dat ik het contact met haar verloren ben. Het is een prima mens, maar het probleem is nu eenmaal dat ze de moeder van Karin is. Helaas. Jorrit neemt zijn plaats in. De muziek begint te spelen. Op de klanken van de bruidsmars komt Louise binnen geschreden, gevolg door de twee bruidsmeiden. Wederom worden mijn ogen vochtig. Wat een onroerend moment. De verliefdheid straalt van het bruidspaar af als ze elkaars handen vastpakken en elkaar in de ogen kijken. De twee in geel geklede bruidsmeiden nemen plaat aan de kant van Karin en haar familie en de ceremonie kan beginnen. De ambtenaar van de burgerlijk stand doet het geweldig. Met humor vertelt ze zowel over Louise als over Jorrit en over hoe ze elkaar hebben keren kennen. Er wordt veel gelachen in de zaal. Opnieuw laat ik een traantje als ik mijn dochter “ja, ik wil” hoor zeggen. Gejuich ontstaat als ze elkaar vurig kussen.

Kort klets ik nog wat met familie. Het is mij al snel duidelijk dat ik de enige ben die nog naar het feest gaat. Voor mijn ouders is het duidelijk een stap te ver. Dat respecteer ik. Ook mijn broer en mijn zus neem ik niets kwalijk. ten slotte heb ik zelf ook er over na moeten denken of ik wel wilde gaan. Toch zou ik het fijn gevonden hebben als zij met hun partners ook waren gegaan, maar dat is helaas dus niet. Gezien ik sinds de scheiding geen relatie meer heb gehad, zal ik mijn kant van de familie geheel in mijn eentje moeten vertegenwoordigen. Hopelijk is Louise daar niet teleurgesteld over. Geheel een verrassing zal het voor ook niet zijn. Ik ben benieuwd wat er van de kant van Karin komt. Ook niet veel vermoed ik. Misschien komen zij en Sander ook niet. Dat zal ik niet erg vinden. De ‘feestzaal’ is een half uurtje rijden van hier. Kom ik ook eens in een parenclub, al is deze vandaag niet als dusdanig in gebruik. Niet dat een bezoek daaraan ooit op mijn verlanglijstje heeft gestaan. Als single man ben ik daar sowieso niet welkom, en toen ik nog getrouwd was met Karin had ik daar geen behoefte aan. Google navigeert mij feilloos naar het juiste adres. Hoewel ik er vaker langs gereden ben, heb ik nooit geweten dat het betreffende gebouw een parenclub herbergt. Er is in ieder geval een discrete parkeerplaats achterom, al is die discretie vandaag niet nodig.

Ik word welkom geheten door een van de medewerksters. Wel moet ik de uitnodiging laten zien. Begrijpelijk. ten slotte is het niet de bedoeling dat iedereen zomaar binnen gaat lopen. Terwijl de mevrouw mij wegwijs maakt hebben we een kort gesprek. Er wordt mij een kluisje toegewezen. De mevrouw benadrukt dat het de nadrukkelijke wens van het bruidspaar is dat iedereen geheel naakt moet zijn en dat dus ook het ondergoed uit moet. Nadat ze mij gewezen heeft waar ik naar toe moet laat ze mij alleen. Opnieuw ben ik niet de eerste en ook na mij druppelen er mensen binnen. Vooralsnog geen bekenden. Vreemd genoeg maakt dit het wat gemakkelijker om mij uit te kleden. Anderen zijn al naakt of zijn ook hun kleren uit aan het trekken. Mijn speciaal voor vandaag aangeschafte pak gaat in het kluisje, inclusief de rest van de kleding die ik deze ochtend aangetrokken heb. Snel loop ik door naar de aangewezen ruimte. Koffie en thee staat klaar op een tafel. Zelfbediening. Andere drankjes zijn verkrijgbaar aan de bar. Hier en daar staan wat rode, pluche zetels en banken, maar veel zitplaats is er niet. Wel zijn er statafels geplaatst. Ik zie nog steeds geen bekenden, dus ga ik maar met mijn koffie achteraf bij zo’n statafel staan. Rustig kijk eens rond.

De leeftijd van de aanwezigen schat ik zo tussen de vijfentwintig en de vijfenvijftig. Met mijn negenenveertig jaar pas ik dus in de groep. Aan het gemak waarmee iedereen zich naakt door de zaal beweegt, ga ik ervan uit dat het allemaal vrienden zijn van het bruidspaar uit hun swingers community. Volgens mij is er geen familie van Karin en vermoedelijk ook geen van Sander of Jorrit. Het zien van zoveel naakt laat mij wonderwel onberoerd. Ook bij het zien van zoveel vrouwelijk naakt stroomt er geen overvloedig bloed naar mij geslachtsdeel. Vermoedelijk omdat iedereen naakt is en er geen seksuele bijbedoelingen zijn. Waarschijnlijk zoals het er op een naturistencamping aan toe gaat, al kan ik dat niet zeker weten omdat ik nooit op zo’n camping ben geweest. Toch was ik daar wel wat bevreesd over. Louise is de laatste persoon die ik naakt gezien heb, en die was toen een jaar of dertien. Daarna begonnen haar vrouwelijke vormen zich te ontwikkelen en werd mijn dochter een preutse tiener. Dat preutse is er ondertussen duidelijk weer vanaf. Al het andere naakt dat ik sinds mijn scheiding heb gezien, kwam van het beeldscherm van mijn computer. Vaak was ik dan gewapend met en zakdoekje, om mijn ejaculaat in op te vangen. Het is een beetje beschamend om te zeggen, maar na Karin heb ik geen seks meer gehad, behalve dan met mijn rechter hand.

Ondertussen heb ik het idee dat zo’n beetje alle gasten er zijn. Na Karin en Sander heb ik al een tijdje geen andere mensen meer de ruimte zien betreden. Zowel mijn ex als ook haar man hebben duidelijk moeite met hun naaktheid. Overduidelijk meer dan ik. Ook zij zien verder geen bekenden en trekken zich net als ik ergens achteraf met een drankje terug aan een statafel. Ze hebben mij nog niet gezien, waardoor ik wat langer in hun richting durf te staren. De forse tieten van mijn ex hebben door de jaren duidelijk last gekregen van de zwaartekracht. Mijn eerste indruk is dat ze minder stevig zijn en behoorlijk zijn gaan hangen. Ach, ook Karin is ondertussen negenveertig. Haar vel is op meer plekken wel wat losser en in tegenstelling tot mijzelf heeft ze duidelijk wat kilo’s erbij gekregen. Haar schaamstreek is rijkelijk bedekt met een weelderig bos schaamhaar. Daarmee valt Karin zeker op in deze ruimte, omdat ik geen enkele ander vrouw heb gezien die niet intiem geschoren is. Op een enkele landingsbaan of een artistiek hartje na zijn alle anders pubeshaartjes verwijderd. Ook de meeste aanwezige mannen hebben zich van onderen geschoren, maar naast Sander en mij zijn er toch nog enkelen die ook nog een volle bos op de zak hebben. Ik realiseer mij meteen dat dit de tweede keer is dat ik Sander zie, maar ook de tweede keer dat ik hem naakt zie. De vorige keer moest hij wel eerst verschrikt zijn stijve snikkel uit mijn vrouw haar poesje halen. Het ding kromp daarna wel snel naar de proporties die nu tussen zijn benen hangt. Niet echt indrukwekkend. Zelfs nog wat minder dan ik heb. Die bierbuik had Sander volgens mij niet toen ik hem de vorige keer zag. Heel eerlijk was ik toen niet zo met zijn uiterlijk bezig. Vrij zeker ben ik mij wel dat hij een wat vollere bos haar op zijn kop had. Nu is het grijs en erg dun, met al het begin van een roeping bij zijn kruin. De man is dan ook al vijfenvijftig. Voor mijn gevoel ben ik beter geconserveerd gebleven, al is aan mij waarschijnlijk ook af te lezen dat ik hard richting de vijftig ga.

Eindelijk. Louise en Jorrit betreden ook de zaal. De fotoreportage is blijkbaar klaar. Ook zij hebben zich ontdaan van hun kleding. Mijn dochter ziet er ook naakt fantastisch uit. Het iele dertienjarige meisje is gegroeid tot een vrouw met een atletisch figuur. Haar borsten zijn niet al te groot, maar wel heel stevig. Ze bewegen nauwelijks als ze loopt. Ook Louise is beneden geheel geschoren. De staart in haar haren wordt bijeengehouden door een wit, kantachtig haarelastiek die van hetzelfde materiaal lijkt gemaakt als haar trouwjurk. Daarmee is duidelijk dat zij de bruid is in deze ruimte. Wat ze mij nog niet verteld heeft, is dat ze een tatoeage op haar onderrug heeft. Vanaf mijn positie is deze te klein om precies te zien wat het is. Met die tattoo valt ze hier overigens niet op. De meeste van haar swingers vrienden hebben wel één of meerder tatoeages, zonder dat ik het direct als ordinair wil bestempelen. Bij Jorrit valt meteen op wat er tussen zijn benen hangt. In slappe toestand is dat ding al indrukwekkend. Ook hij onderhoudt zijn lichaam duidelijk goed. Enigszins schuchter achter het bruidspaar lopen de twee bruidsmeiden. Aan hun onzekerheid te zien behoren zij ook niet tot de swingers community. Ik schat ze beiden ergens tegen de twintig, misschien iets jonger. Achttien moeten ze in ieder geval zijn, want anders hadden ze hier niet binnen mogen komen. Ik hoef niet te vertellen dat bij deze meiden alles nog strak in het vel zit. Allebei hebben ze net als Louise kleine, stevige borsten, strakke billen en zijn ze beneden intiem geschoren. Grappig vind ik dat analoog aan Louise zij hun haar ook in een staart hebben, alleen zijn deze bijeen gehouden door een geel haarelastiek. Als je het niet aan de leeftijd kunt zien, dan kun je aan het haarelastiek zien dat ze bruidsmeisjes zijn.

Terwijl het bruidspaar hier en daar even een praatje houdt, kijk ik wat afwezig de zaal rond. Het tweede kopje koffie dat ik gehaald heb, drink ik gedachteloos op. Daar sta ik dan, alleen op de bruiloft van mijn eigen dochter. Niemand die ken waar ik een praatje mee kan maken, of in een enkel geval mee wil maken. Ineens staat Louise voor me. Ik heb haar niet eens zien naderen. Hoewel mijn dochter blijkbaar gewend is om in een parenclub te vertoeven, merk aan haar dat ze het toch een beetje ongemakkelijk vindt dat wij nu naakt tegenover elkaar staan. Het blijft hoe dan ook een absurde situatie. Ik breek het ijs door naar haar te glimlachen. Dat was blijkbaar precies wat mijn dochter nodig had. Een bevestiging dat ik ondanks mijn aanwezigheid het niet afkeur dat ze op deze manier haar bruiloft viert. Na nog een korte aarzeling slaat ze haar armen om mij heen. In een reflex doe ik bij haar hetzelfde. Haar tietjes drukken tegen mijn borst. Toch heeft het geen enkele seksuele lading. Gelukkig maar. Het zou toch heel vreemd zijn als ik hier een stijve van mijn eigen dochter zou krijgen.
“Dank je, papa. Ik ben zo blij dat je er bent. Ik had deze dag niet zonder jou willen vieren. Ik weet dat ik niet altijd een ideale dochter ben geweest. Sorry daarvoor. Het betekent echt heel veel voor mij dat je er bent.”
Opnieuw worden mijn ogen vochtig. Wat is dat toch met bruiloften? Ik begrijp niet goed wat Louise bedoelt met dat ze niet altijd een ideale dochter is geweest. Mijn meisje heeft ‘normaal’ gepuberd, dat wel. Maar het is niet zo dat ik mij iedere week bij de schoolleiding mocht melden of haar van een politiebureau op moest halen. Ook lag ik niet voortdurend met haar in de clinch omdat ik een stomme ouder was die haar helemaal niet begreep. Natuurlijk hadden we wel eens een meningsverschil. Maar niet iets waar ik lang van wakker heb gelegen. Het is eerder zo dat ik als ouder tekort geschoten ben, omdat ik haar door omstandigheden nu eenmaal weinig heb kunnen zien.
“Ach lieverd. Je bent de beste dochter die ik mij kan wensen. Ik zou je voor niemand om willen ruilen. Daarbij heb ik het bonnetje niet meer,” grap ik er nog achteraan.

Louise vraagt of ik mee kom voor de receptie. Voorzichtig hint ze nog een keer of ik mij wil gedragen. Ze bedoelt dan natuurlijk richting Karin en Sander. Ik zwijg, want ik kan het niet beloven. Jorrit heeft ondertussen mijn ex en haar man opgetrommeld. Ik feliciteer hem ook met deze heugelijke dag en dan kan de receptie beginnen. Blijkbaar zijn de ouders van Jorrit er niet. Hij heeft al eens verteld dat ze enorme moeite hebben met de leefstijl van hun zoon. Gelukkig zijn ze wel deze ochtend in het gemeentehuis geweest. Louise staat voorop met naast haar Jorrit. Iets verder staat Karin en dan Sander. Ik laat ook een anderhalve meter ruimte tussen die eikel en mijzelf. Dan kunnen de gasten langs het bruidspaar lopen om ze te feliciteren. Ook dit totaal absurd. Al die naakte lichamen in een rij. Uiteindelijk krijg ik ook van iedereen een handje. Vooral bij de vrouwen probeer ik mij te focussen op de ogen. Hoewel deze mensen wel wat gewend zijn, wil ik niet ongegeneerd naar borsten of andere intieme delen staren. Cadeaus heeft niemand bij zich. Althans, niet om nu te geven. Louise en Jorrit wilden graag een enveloppe. Deze kunnen we afgeven als we weer het pand verlaten. Het is ook niet zo dat ik nu een binnenzak heb waar ik die enveloppe even in kan bewaren. Daar heeft het bruidspaar duidelijk over nagedacht.

Nadat iedereen het bruidspaar en de (stief)ouders van de bruid heeft gefeliciteerd, is het tijd voor een hapje. Broodjes worden op een tafeltje gezet. Wederom zelfbediening. Ik regel mij twee broodjes gezond en pak nog een kopje koffie. Nu iedereen weet dat ik de vader van Louise ben, komt er zo nu en dan iemand een praatje maken. Gezellige mensen, overigens. Het is fijn om wat meer aanspraak te hebben. Wel realiseer ik mij dat dit allemaal mensen zijn uit de swingers community waar Louise en Jorrit ook deel van uit maken. Wie weet met welke mannen mijn dochter intiem is geweest. En wellicht moet ik mij afvragen met welke vrouwen. Ik heb geen idee hoe het er in zo’n gemeenschap aan toe gaat. En met hoeveel vrouwen hier aanwezig heeft Jorrit het gedaan? Niet met andere mannen. Dat kan ik mij op de een of andere manier niet voorstellen. Al sta ik tegenwoordig nergens meer van te kijken. De mensen die ik spreek laten hier niets over los. Dat is misschien maar goed ook. Je kunt ook te veel weten. Ook Karin en Sander krijgen steeds meer aanspraak. Ondertussen hebben zij ook minder moeite om zich naakt te vertonen. Het lijkt te wennen, met allemaal andere naakte personen om je heen. Bij mij in ieder geval wel. Misschien toch eens overwegen om naar een naturistencamping te gaan.

Na de lunch is het voornamelijk drinken en converseren. Het is de overbrugging tot het diner. Ook dit wordt als een lopend buffet aangeboden. Gevarieerde warme en koude gerechten. De catering is echt goed. Iedereen vindt wel iets van zijn of haar gading. Omdat iedereen een plekje zoekt om zijn bord neer te kunnen zetten tijdens het eten, wordt het aan ‘mijn’ statafel wat drukker. Het is prettig om mee te luisteren met de gesprekken en zo af en toe er in betroken te worden. Ondertussen heb ik het idee dat Louise en Jorrit het heel erg naar hun zin hebben. Het is gelukkig de dag geworden die zij voor ogen hebben, en dat is het allerbelangrijkste. Nadat ik lekker vol zit van het lekkere eten en de catering de spullen weer heeft opgeruimd, is het tijd voor de openingsdans. Uit de speakers komt een romantisch nummer en mijn dochter zwiert prachtig over de kleine dansvloer met haar kersverse echtgenoot. Sorry, maar het is weer een momentje voor wat vochtige ogen. Als het nummer ten einde is, draait er een wals. Louise heeft mij meteen gevonden en trekt mij de dansvloer op. Heeft dat naakt zijn toch nog een voordeel. Het is niet zo pijnlijk voor mijn dochter als ik met mijn blote voeten op haar poezelige teentjes ga staan. Sander heeft Karin op de dansvloer gehaald. Gelukkig heb ik alleen maar aandacht voor mijn prachtige dochter. Als het tijd is om te wisselen, duwt Louise mij zowat in de armen van een van haar vrienden. Ze weet dat ik anders mij weer terug trek. Zelf haalt ze iemand ander op de dansvloer. Karin heeft Sander gekozen als nieuwe danspartner. Jorrit danst met een of andere roodharige vrouw. Na de volgende wissel trek mij dan toch terug. Ook Karin en Sander houden het voor gezien. Toch wordt het met iedere wissel steeds drukker op de dansvloer. Het is de aanzet voor een heel gezellige voortzetting van de bruiloft.

Langzaam gaan we later uurtje in. Hier en daar beginnen mensen wat ‘last’ te krijgen van de alcohol. Echt bezopen is er zover ik het kan beoordelen niemand. Zo blijft het wel gezellig. Zelf ben ik overgegaan op fris. Ik moet ten slotte nog rijden. Wel merk ik dat sommige gasten vergeten dat we niet op een gewone bruiloft zijn. Wellicht is het de voor hun vertrouwde omgeving van de parenclub, maar hoe dan ook wordt het hier en daar wat ‘handtastelijker.’ Hoe verder het na middernacht wordt, hoe meer het mij opvalt. Hier en daar worden mannen afgetrokken en vrouwen ongegeneerd gevingerd. Persoonlijk vind ik dat een beetje jammer. Ik respecteer de leefstijl van mijn dochter en haar man, maar hier op hun bruiloftsfeest vind ik het wat ongepast. Zelf hebben ze er blijkbaar minder moeite mee. Zeg maar geen. Niet dat ze er zelf aan meedoen. Karin en Sander kijken ook steeds moeilijker. Zij hebben net als ik duidelijk ook wat meer moeite met wat er zo hier en daar om ons heen aan het gebeuren is. Als ik het eerste stel echt seks zie hebben, wordt het mij een beetje te veel. De vrouw in kwestie is bij een man op schoot gaan zitten en zit ongegeneerd te wippen. Ik wil niet eens weten of het haar partner is. Het zal wel niet.

Ik verlaat de ruimte om even tot mijzelf te komen. Niet dat wat ik gezien heb mij seksueel opgewonden heeft. Dat is niet de reden dat ik even wilde vluchten. Het moet gewoon even bezinken. Het hoort er blijkbaar bij, alleen heb ik in mijn naïviteit gedacht dat het alleen ging om naakt te zijn. Mijn fout. Niet dat ik denk dat Louise verwacht dat ik hier aan mee zo doen, maar ze had mij wel even kunnen waarschuwen dat dit eventueel zou kunnen gebeuren. In de sfeerloze kluisjesruimte blijven staan zie ik ook niet zitten. Ik loop wat verder en zie en trap naar boven. Daar aangekomen is een gang met meerder ruimtes. Uit de eerste ruimte links klinkt gekreun. Ik kan het niet laten om even te gluren. Twee stelletjes hebben het erg gezellig met elkaar. Ze zijn in ieder geval zo intens met elkaar bezig dat ze mij niet bemerken. Blijkbaar hebben ze behoefte aan wat meer privacy. Geen probleem, die mogen ze hebben. Ik loop door. In de andere ruimtes zie en hoor ik niemand. Aan het einde van de gang is een tweede trap naar de volgende verdieping. Boven aangekomen zijn nog meer ruimtes. Ook deze zijn allemaal onbezet. Ik kies er een waar het behoorlijk duister is. Bij de deur staat een rek met schone handdoeken en een schaal met condooms. Verder is langs de gehele muur is een bank gemaakt, alsof je in een kleedkamer van een sportvereniging bent. De vloer bestaat uit kussenachtig materiaal. Ideaal om op te… Daarom zal het er ook wel liggen, Einstein.

Ik neem plaats op de bank, helemaal in een hoek. Mijn ogen sluit ik om nu echt even tot mijzelf te komen. Ik neem mij voor om niet te lang hier te blijven zitten. Ondertussen heb ik het voor mijzelf geaccepteerd dat dit de manier is waarop mijn dochter haar huwelijk wil vieren, samen met haar echtgenoot. Het zij zo. Het is hun keuze. Toch hoop ik dat in ieder geval Louise en Jorrit vandaag elkaars enige bedpartners zijn. Zo traditioneel denk ik dan toch wel weer. Nog even recupereren en dan ga ik terug naar beneden, ten slotte wil ik niet de belangrijkste dag uit het leven van mijn kleine meid verstieren. Kom, opstaan en naar beneden. Oogkleppen op en net doen alsof er niet ongepast gebeurt. Ik hoor voetstappen en gegiechel op de gang. Twee personen komen de ruimte binnen. Zoveel keuze en uitgerekend die waar ik zit moeten ze betreden.
“Hier ziet niemand ons” hoor ik een mannenstem zeggen. Meer gegiechel is de reactie van de vrouw die bij hem is. Ze willen niet gezien worden. Mij hebben ze in ieder geval nog niet opgemerkt in deze duistere ruimte. Ik zou voorzichtig weg kunnen sluipen. Of ik wacht tot ze klaar zijn en ga dan. Ondertussen liggen de tortelduifjes al op de zachte vloer. Daardoor besluit ik stil in mijn hoekje te blijven zitten. Het is de meest donkere plek in de ruimte, realiseer ik mij nu. Het licht van de gang dat door de open deur valt verlicht eigenlijk alleen enigszins het koppel in het midden van de ruimte. Gewoon een kwestie van doen alsof ik er niet ben, dan komt het helemaal goed. De vrouw ligt op haar rug. Hij ligt half op zijn zij tegen haar aan en kust haar.

Mijn ogen beginnen aan het duister te wennen. Los van het gesmak van het gekus, ontwaar ik steeds meer van de schimmen op de vloer. Als ik mij niet vergis zie ik een geel haarelastiek bij de dame. Dat zou betekenen dat het een van de jonge bruidsmeiden betreft. Wellicht dat ze daarom geen pottenkijkers wil. Ze hoort niet bij de swingers community. Steeds beter kan ik het koppel zien en ik ben mij nu vrij zeker dat het één van de bruidsmeiden is. Haar strakke lichaam kan ik steeds beter ontwaren. Ook de man schat ik nog niet zo oud. Ergens midden twintig, wellicht tegen de dertig. Moeilijk in te schatten in het semi duister. Zijn hand gaat over haar schaamstreek terwijl hij haar blijft zoenen. Wat die hand precies doet, dat kan ik niet zien, maar ik kan er wel een plaatje bij tekenen. Het heeft de man duidelijk lang genoeg geduurd. Hij richt zich op en drukt haar benen uit elkaar. Aan zijn beweging te zien doet hij een condoom om. Dan plaats hij zich tussen haar benen. Hij plaats zijn pik in positie. Aan het pijnlijk gekreun van het bruidsmeisje te horen dringt hij naar binnen. Dan laat hij zich op haar zakken en begint als een waanzinnige met zijn onderlichaam te pompen. Daarbij hijgt hij als een stoomlocomotief. Haar pijnlijk gekreun gaat over in een meer aangenaam geluid. Ze begint duidelijk aan haar indringer te wennen. Haar gekreun zorgt er wel voor dat voor het eerst deze dag ook ik een opgewonden gevoel krijgt. Onmiskenbaar stroomt er meer bloed naar mijn penis en deze neemt in omvang toe. Niet dat hij vol recht op staat, maar toch. Dit was nu precies niet de bedoeling.
“O, wat ben je lekker strak” gromt de man. “Ik kom al bijna.”
Mooi, dan zijn ze snel klaar. Daarna mijn opwinding even laten zakken en dan kan ik weer met goed fatsoen naar beneden. De man komt recht en gaat zo te zien op zijn knieën naast het bruidsmeisje zitten. Het condoom trekt hij van zijn pik en hij begint aan zijn geval te trekken.

“Ja, ja… Ik kom.” Volgens mij begint hij inderdaad te spuiten, al kan ik dat niet zien omdat ik tegen zijn rug kijk. Hij kreunt in ieder geval luid, waar ik het bruidsmeisje niet meer hoor. Alleen nog een kort gilletje.
“Who, dat was lekker. Zie ik je dadelijk nog beneden?”
De man wacht niet op antwoord en staat op. Zonder om te kijken verlaat hij de ruimte. Het meisje gaar recht zitten. Nu herken ik met zekerheid het gele haarelastiek. Het is inderdaad een bruidsmeisje. Ze kijkt wat verdwaasd naar de uitgang. Volgens mij bescheiden mening is het niet geworden wat ze zich ervan voorgesteld had. Volgens mij hoor ik zelfs en zacht gesnik. Wat erg. Ik heb ineens heel erg met haar te doen. Ze heeft even morele steun nodig en ik ben op dit moment de enige die haar dat kan geven.
“Gaat het?”
Ondanks dat ik zacht praat schrikt het bruidsmeisje. Haar hoofd draait in mijn richting terwijl ik op sta. Ze zegt echter niets. In de gauwigheid meen ik sperma te zien op haar kin en op haar borsten. Nog verbouwereerd kijkt ze mij na als ik een handdoek pak van het rek bij de deur. Ze moet mij nu goed kunnen zien.
“Heb je… Alles?”
“Gezien” vul ik aan. “Ja, ik zat daar in die hoek even uit te rusten. Ik wilde jullie niet storen. Maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoord. Is alles goed met je?”
Ondertussen ben ik naast haar gaan zitten en wrijf ik met de handdoek haar gezicht en haar tieten schoon. Het is minder sperma dan ik had gedacht.
“Dankjewel,” zegt ze. “Het gaat wel”
Terwijl ze dat zegt wrijft ze haar vochtige ogen droog. Het gaat dus niet goed met haar.
“Dit was toch niet je eerste keer?”
Blijkbaar raak ik een gevoelige snaar. Ze buigt haar hoofd en begin nu echt te huilen. Shit. Dit was dus echt haar ontmaagding. Hoe erg kun je het hebben. Je zou denken dat die gasten van een swingers gemeenschap weten hoe ze een vrouw moeten bevredigen. Niet dat ik mijzelf al een seksbeest zie, maar dit had ik waarschijnlijk beter gedaan. Die gast ging alleen maar voor zijn eigen genot. Wist hij überhaupt dat hij met een maagd van doen had?

“Ach meisje toch. Rustig maar.”
Spontaan sla ik mijn armen om haar heen en geef haar een knuffel. Daarbij wieg ik haar langzaam op en neer. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst en huilt. Rustig laat ik haar uithuilen, tot het gesnik eindelijk stopt. Tot mijn schrik bemerk ik dat ik van het fysieke contact een stijve heb gekregen. Meer dan de opgewonden staat van eerder. Mijn pik staat nu wel fier omhoog en drukt tegen haar zij. Daarom laat ik haar los en schuif een beetje naar achteren. Uiteraard moet ze het gemerkt hebben. Sterker nog, ze kijkt nu onbeschaamd naar mijn kruis.
“En, gaat het alweer beter met je?”
De afleiding helpt. Ik krijg zelfs een flauwe glimlach.
“Ja, dankjewel. Het gaat veel beter. Sorry dat ik mij zo heb aangesteld.”
Nee, ze heeft zich niet aangesteld. Iedereen zou zo teleurgesteld zijn van de eerste keer seks. Eigenlijk zou ze niet met die gedachte deze ruimte moeten verlaten. Spontaan krijg ik een inval, die ik zelf nooit voor mogelijk zou hebben gehouden.
“Ik kan je eerste keer helaas niet ongedaan maken. Maar wellicht kan ik je met een beter gevoel naar buiten laten lopen. Wil je dat? Vertrouw je mij?”
Taxerend kijkt ze mij aan. Ze begrijpt wel ongeveer wat ik bedoel. Maar ineens realiseer ik mij dat ik voor haar waarschijnlijk een vieze, oude man ben. In ieder geval niet die aantrekkelijke knul waarmee ze naar boven is geslopen. Waar zat ik met mijn gedachten. Waarschijnlijk was ik met mijn andere brein aan het denken. Daar kan nooit iets goeds uit komen.

“Ja, ik vertrouw je” zegt ze net voordat ik mijn excuses aan wil bieden voor mijn lompe opmerking. Die zag ik niet meer aankomen. Oké, dan. Actie. Nu moet ik mijn belofte waarmaken. Voorzichtig duw ik het bruidsmeisje terug op haar rug. Net als die gast voor mij spreid ik haar benen. Alleen niet om mijn harde pik in haar spleetje te steken, maar om haar te beffen. Mijn hoofd buig ik naar haar onderlichaam. Met mijn tong verken ik haar geschoren poesje. Haar venusheuvel, haar liezen, en uiteindelijk ook haar schaamlippen. In het begin geeft ze geen krimp, maar uiteindelijk merk ik dat ze onregelmatiger begint te ademen. Toch blijf ik het langzaam opbouwen. Pas als ik haar schaamlippen splijt met mijn tong hoor ik dat eerste aangename kreuntje waar ik eerder zo opgewonden van ben geworden. Steeds meer begint het bruidsmeisje met haar lichaam te kronkelen, waardoor ik weet dat ik op de goede weg ben. Mijn doel is om haar met een orgasme deze ruimte te laten verlaten, in de hoop dat ze dan met een beter gevoel terug denkt aan haar eerste keer.
“Ja, doorgaan” kreunt ze terwijl haar handen zich in mijn hoofdhaar nestelen. Ondertussen heeft mijn tong ook haar klitje gevonden. Steeds harder hoor ik haar kreunen. Steeds heftiger beweegt haar lichaam. Tot ze tot mijn verbazing ineens bij mij wegrolt. Zou ik iets niet goed doen? Of heeft ze al een orgasme gehad zonder dat ik het gemerkt heb? Het maakt mij onzeker. Wellicht heb ik het verleerd na eenentwintig jaar zonder seks.

“Ik wil je in mij voelen” zegt ze met een zwoele, vrouwelijk stem. Ho, dat was niet mijn intentie. Mijn enige doel was haar een orgasme te bezorgen door haar te beffen.
“Alsjeblieft” zegt ze zacht als ik niet snel genoeg reageer. Wat moet ik hiermee? Het is niet dat mijn gereedschap er niet klaar voor is. Integendeel. Het bruidsmeisje vertaalt mijn zwijgen blijkbaar met toestemming. Ze neemt nu zelfs het initiatief door mij op mijn rug te duwen. Haar zelfverzekerdheid is in ieder geval enorm toegenomen. Geil kijkt het bruidsmeisje mij aan als ze op mij kruipt. Mijn stijve pakt ze vast met haar hand en richt deze naar haar naderende spleet. Moeiteloos dring ik bij haar binnen als ze zich laat zakken. Een heerlijk gekreun komt uit haar mond als mijn pik de diepte van haar vochtige vagina opzoekt. Fuck, wat lekker. Ik was vergeten hoe geweldig het is om mijn harde snikkel in een heerlijk warm poesje te steken. Voor de zoveelste keer vandaag worden mijn ogen vochtig. Langzaam begint het bruidsmeisje draaiende bewegingen met haar onderlichaam te maken. Heerlijk zoals ze mijn pik stimuleert terwijl deze diep in haar poesje zit. Dan begint ze te wippen. Eerst rustig, maar al snel verhoogt ze het tempo. Ze kreunt, hijgt en puft. Het bruidsmeisje zit helemaal in haar moment. Steun vindt ze met haar handen op mijn borstkas. Mijn hemel, wat gaat ze tekeer. Het is heerlijk. Te heerlijk. Tot mijn grote schrik voel ik dat ik klaar ga komen. Fuck, dit gaat veel te snel. Ze mag niet nog eens teleurgesteld worden. Maar dan schreeuwt ze het uit. Heftig trillend laat het bruidsmeisje zich op mij vallen. Haar samentrekkende vagina is de onvermijdelijke druppel. Ik kom klaar. Eenentwintig jaar opgekropte seksuele frustratie komt los. Ik blijf maar spuiten terwijl het bruidsmeisje in een heftig orgasme zit. Dat laatste maakt dat ik enorm kan genieten van mijn eigen orgasme. Ongelooflijk, ik wist niet dat ik dit zo heb gemist.

Het bruidsmeisje ligt met haar hoofd op mijn schouder bij te komen. Zelf voel ik dat mijn lichaam meer ontspannen is dan dat het in jaren is geweest. Ik doezel zelfs bijna weg door het warme lichaam dat op mij ligt.
“Dankjewel” fluistert ze.
“Nee, jij bedankt” antwoord ik uit de grond van mijn hart. Ik wilde haar met een aangenaam gevoel uit deze ruimte laten vertrekken, maar ondertussen heeft het mij ook ontzettend goed gedaan. Een win-win situatie, zeg maar.
“… Waar ben je? We gaan naar huis.”
Stemmen op de gang. Als een wesp gestoken kruipt het bruidsmeisje van mij af.
“Shit” zegt ze geschrokken. Ondertussen staan er twee personen bij de deur. Een vrouw hoor ik verschrikt diep inademen.
“Godverdomme Demi! Je hebt toch niet…”
Shit, dat is Karin. Ik probeer snel op te staan.
“Mam, ik ben achttien” zegt Demi dapper. Ik kan zelf wel beslissen of…”
“Verdomme, ik geloof het niet” onderbreekt mijn ex haar dochter. “Ik had nooit in moeten stemmen toen Louise vroeg of jij één van de bruidsmeisjes wilde worden. Dat je zus zo rare ideeën heeft over een relatie is al erg genoeg, maar dat jij hier ligt te… Te… Te neuken met een oude vent. Gadverdamme. Ik dacht dat je verstandiger was. En jij klootzaak. Hoe haal jij het in je hoofd om…”
Karin valt stil. Haar ogen groot. Haar mond helemaal open in ongeloof. Eindelijk heeft ze mij herkent. Drie keer probeert ze wat te zeggen, maar komt er geen geluid uit haar mond. Demi heeft duidelijk geen idee waarom haar moeder haar tong verloren heeft.

“Jij? Heb jij mijn dochter… Zeg me dat het niet waar is. Niet jij.”
Als ik mij nu geen zorgen zou maken om Demi, dan was dit eigenlijk een dolkomische situatie. Ontkennen heeft geen zin, en dat wil ook niet. Meer als een beetje schaapachtig grijnzen lukt me dan ook niet.
“Kennen jullie elkaar?” Karin negeert haar dochter nu.
“Jullie hebben toch op z’n minst wel met condoom gedaan?”
Uh, nee. In het heetst van de strijd niet aan gedacht. Maar waarom moet ik mij verdedigen.
“Heb jij het met condoom gedaan toen je mij bedroog met die… Gast?” Ik wilde eerst eikel zeggen, maar dat lijkt me niet gepast waar zijn dochter bij is. Tegelijkertijd heeft Demi haar antwoord. Nu weet ze dat haar moeder en ik elkaar kennen. Maar ook dat ik de vader ben van haar halfzus. Ik hoor haar verschrikt ademhalen, net als haar moeder eerder deed. Karin is perplex, maar mijn opmerking is blijkbaar bij Sander in het verkeerde keelgat geschoten.
“Klootzak” roept hij terwijl hij op mij afstormt. Voordat ik kan reageren voel ik zijn vuist tegen mijn kin. Totaal verrast verlies ik mijn evenwicht en val op de grond. Sander springt zelfs boven op mij. Demi schreeuwt het uit van paniek. Tot mijn verbazing probeert ze haar vader van mij af te trekken. Dat lukt niet, waardoor ik nog wat rake klappen op mijn gezicht op loop. Haar geschreeuw heeft wel de aandacht van anderen getrokken. Tot mijn opluchting wordt Sander door twee mannen van mij afgetrokken. Hij blijft wel naar mij schreeuwen. Die gast gaat echt helemaal door het lint. Ik krabbel met behulp van Demi omhoog. Blijkbaar staat ze aan mijn kant. Ondertussen komen steeds meer gasten kijken wat er aan de hand is, tot ook Louise en Jorrit polshoogte komen nemen.

Mijn dochter wil weten wat er aan de hand is.
“Die klootzak van een vader van jou heeft Demi verkracht” zegt Karin. Ik zie het verschrikte gezicht vaan Louise.
“Nee, ik ben niet verkracht” schreeuwt Demi. “Ik wilde dit zelf. Ik heb hem gevraagd om seks met mij te hebben. Ik wist alleen niet dat het jou vader was.”
Louise heeft de tranen nu ook hoog staan. Verdorie. Is haar huwelijksdag alsnog verpest.
“Iedereen eruit” schreeuwt nu ook mijn dochter. Na een korte aarzeling begint iedereen de ruimte te verlaten. Ze pakt Demi echter vast voor een knuffel.
“Jij blijft hier” zegt ze boos tegen mij. Na een woeste blik naar Karin en Sander verlaten zij ook de ruimte.
“Is alles goed met jou?”
Demi zucht.
“Ja niets aan de hand, tot pap en mam zo nodig herrie moesten maken. Echt waar. Zou ik tegen je liegen?” Die laatste opmerking lijkt Louise over de streep te trekken.
“Oké. Ga maar naar beneden. Ik spreek je zo wel weer.” Louise heeft niet tegen mij gelogen. Ze is echt twee handen op één buik met haar halfzusje. Als ik Demi echt iets aangedaan zou hebben, dan had ik beter door kunnen vechten met Sander dan met mijn dochter.

“Jezus, pap. Ik had je nog zo gevraagd om normaal te doen. Neuken met mijn zusje, hoe kun je dat nu doen?”
Ho, wacht eens even. Het is wel haar bruiloft, maar op deze manier mij de les lezen gaat toch echt te ver.
‘Op de eerste plaats denk ik dat jij met jou levensstijl wel het minste recht hebt om mij te bekritiseren om mijn seksleven.” Louise schrikt van mijn boosheid. Jammer dan.
“En voordat je een oordeel velt, zou je beter eerst kunnen informeren wat er precies is gebeurd. Ik dacht dat ik je zo opgevoed had. Laat je halfzusje in alle rust uitleggen wat er hier precies is gebeurd, en je zal zien dat niet ik, maar Karin en Sander jouw feestje hebben verpest. En nu wil ik graag naar huis om te controleren of ik al mijn tanden nog heb.”
Terwijl ik die laatste opmerking maak voel ik bloed uit mijn neus stromen. Ondanks dat heb ik de behoefte om mijn dochter een knuffel te geven. Dat ze dat toestaat is een goed teken. Ze kent mij langer dan vandaag. Ook ik zou niet tegen haar liegen. Ik laat haar weer los en verlaat de ruimte. Hoog tijd om naar huis te gaan. Het is al met al een bijzondere bruiloft geworden.