Vrije tijd heb ik genoeg en die verdeel ik tussen een helpend handje bieden en het, al dan niet op verzoek, schrijven van seksverhalen. Niet altijd heb ik hier verzoeken voor en stort mij dan op het vrijwilligerswerk.

Mijn naam is Peter, leeftijd e.d. laat ik achterwege om de betrokkene niet in verlegenheid te brengen.

Veel gezinnen hebben moeite het hoofd boven water te houden. Gelukkig hoor ik daar niet bij en steek soms de handen uit de mouwen om mijn steentje bij te kunnen dragen. Technisch en handig ben ik niet, maar weet wel hoe ik de financiën op orde kan krijgen. Bedrijven die mensen in de schuldsanering helpen weten mij te vinden, zeker omdat aan mijn ondersteuning geen kosten zijn verbonden. Hun cliënten hebben het al moeilijk genoeg en iedere pro deo hulp is welkom. Dit wil niet zeggen dat ik alles accepteer. Zaken, gerelateerd aan verdovende middelen en oplichting wijs ik resoluut van de hand.

Maandag 4 januari

Het nieuwe jaar is weer begonnen, veel mensen hebben goede voornemens gemaakt, en ik ga weer aan de slag. Om 10 uur heb ik een afspraak met Isabel. Haar adres heb ik doorgekregen van schuldsanering met het verzoek alles op een rijtje te zetten. Mevrouw eet zelf niet meer hoe groot haar schulden werkelijk zijn en dit overzicht is nodig voor ze een besluit kunnen nemen.

Voor de goede orde wil ik wel verklappen dat ik nooit, om privacy rede van betrokkene en mijzelf, aanvragen krijg van mensen in mijn directe woonomgeving.

Stipt op tijd bel ik aan. Een zenuwachtige vrouw doet open. Uit het dossier weet ik dat ze 37 jaar is, gescheiden, een dochter van 16 heeft, in een sociale huurwoning woonde en door ‘renovatie’ van de wijk gedwongen was naar een duurder appartement te verhuizen. Ook weet ik dat haar ex geen alimentatie betaalde en ze alleen voor alle kosten op moet draaien. Je kent het wel, burn-out gevolg, post niet meer open maken en ga zo maar door. Voor mij geen onbekend terrein.

Zoals het hoort stel ik me voor en vraag of ik binnen mag komen, de buren hebben ten slotte niets te maken met dit gesprek. Terwijl ze koffiezet bekijk ik haar eens goed. Ik schat haar 1 m 80, ze heeft donker haar dat tot op haar schouders valt, donkere ogen, draagt een strakke lange broek met een strak licht geel shirt dat strak om haar stevige tieten zit. We drinken koffie n praten over koetjes en kalfjes om het ijs te breken.

Het blijft altijd moeilijk ter zake te komen. Maar het moet en ik breng mijn eerste vraag ter tafel.

“Isabel, ik hoop dat ik je zo mag noemen, heb je enig idee om welk bedrag het gaat?”

Ze schudt haar hoofd en fluistert: “Het is helemaal uit de hand gelopen toen ik moest verhuizen en eh….eh….” Het huilen staat haar nader dan het lachen. Een bekend verschijnsel in dit soort situaties.

“Isabel, heb je ergens post, dagafschriften, mails, aanmaningen, onbetaalde rekeningen, dwangbevelen en zo liggen?” vraag ik haar.

“Dat ligt overal in huis, ik heb het niet meer opgeborgen, weggestopt zodat Sandra (dat blijkt haar dochter te zijn) het niet ziet. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen met zoeken” zegt ze wanhopig en barst in tranen uit. Even laat ik haar, maar ik kan niet tegen huilende vrouwen, en probeer haar gerust te stellen door haar mee te nemen naar de bank waar we naast elkaar gaan zitten en ze zacht huilend tegen mijn schouder leunt.

Het is haar allemaal te veel geworden, dat begrijp ik en ik ben er om haar te helpen uit die misère te komen. Ze heeft het moeilijk, jaren opgekropte emoties komen los. Onsamenhangende zinnen, zoals ”Waar heb ik dit aan verdien? We hadden het toch leuk samen. Ik mis hem. Waarom? Waarom? Die verrekte hoge huur die ik nu moet betalen. We hebben samen toch een mooie dochter. Ook Sandra mist je zo.” Ze kruipt dichter tegen me aan. Ik sla een arm om haar heen en probeer haar zo wat gerust te stellen. Ze is gebroken en ik weet dat ik op dit moment niet veel verder kom, maar haar alleen laten is het laatsten dat ik zou doen.

Ik voel dat haar verdriet bezit heeft genomen van heel haar lichaam. Ik probeer haar gerust te stellen: “Laat je maar gaan, Isabel. Gooi het eruit. Schaam je niet, ik ben er om je te helpen, samen pakken we dit aan. Huil maar, schaam je nergens voor, het komt wel goed. Ik help je dan kan je op rekenen.”

Ze knikt en blijft stevig tegen me aangedrukt zitten. Er wordt geen woord gesproken. Een beetje onhandig haal ik een zakdoekje uit mijn broekzak en geeft dat haar. “Door je traantje, Isabel, het komt wel goed.” De emoties hebben haar nog volledig in hun bezit. Ze rilt, trekt mijn arm steviger over haar heen en met trillende stem vraagt ze: “Mag ik even zo blijven zitten? Ik heb dit zo nodig. Mag het?” “Natuurlijk, als dat je helpt heb ik er geen enkel probleem mee.”

Zo zitten we even zwijgzaam op de bank. Mijn hand streelt haar schouder en arm. Isabel moet tot rust komen, dat is het enige dat ik wil. Haar snikken wordt minder, ze schudt zich een beetje op, haar ademhaling is niet meer gehaast. Uit het niets zegt ze ineens ”Dit heb ik zo gemist.”

“Wat?” vraag ik haar

“Een schouder waar je op uit kunt huilen. Een begrijpend woord, iemand die luistert naar wat je te zeggen hebt. Iemand die ik in vertrouwen kan nemen.”

Wat ik daarop moeten zeggen weet ik niet. Deze situatie is nooit behandeld in de training die ik kreeg voor ik dit werk ging doen. ‘Mag ik zo blijven zitten en mijn verhaal doen?” vraagt ze. “Natuurlijk mag je dat” zeg ik “als je denkt dat dit je helpt heb ik daar geen enkel probleem mee.”

Isabel vertelt:

Ik was 15 toen ik Hans, mijn ex, tegenkwam op hockey. Beiden hadden we een wedstrijd gespeeld en beiden teams hadden gewonnen. We dolden wat met elkaar en al snel gingen we samen uit. Mijn ouders vonden me nog veel te jong en hem een verkeerd vriendje, maar ‘love is blind’. Ik was stapelverliefd op hem en ik denk hij op mij. Onze eerste zoen, ik weet het nog zo goed.

Je weet hoe dat gaat. Eerst zoenen, je gaat wat verder, hij zat aan mijn tieten en dat vond ik lekker. Samen fietsen, zoenen, friemelen en ik moest van mijn moeder aan de pil. Niet dat dit een vrijbrief was, maar het was het zekere voor het onzekere. In die tijd had ik al behoorlijk grote tieten waar hij graag mee speelde. Speel jij graag met tieten en vind je die van mij te groot?

Natuurlijk speel ik graag met tieten, zuig mar al te graag op die sappige tepels, maar dat kan ik niet zeggen, dus antwoorde ik: “Dat doet toch iedere man graag” en voor ik het besefte kwam er achteraan: “of je grote tieten hebt, dat weet ik niet. Alle tieten, of ze nu groot of klein zijn, sieren de vrouw”

Ze keek me aan en ging door: “Wil je ze zien?”

“Eh.Isabel…eh….ik ben hier om je te helpen met….”

“Je kunt me alleen helpen als we eerlijk tegen elkaar zijn dus, ik laat ze je zien.”

Dit was helemaal buiten de waard gerekend. In mijn instructies staat dat ieder persoonlijk contact uit den boze is. Mara voor ik kon protesteren stond ze op, trok haar shirtje uit en maakte het haakje van beha los. Twee stevige witte tieten, totaal nog niet hangend, met stijve tepels op een roze tepelhof, sierden haar lichaam. Ik moest even slikken. Wat zijn ze mooi!

Ze kwam voor me staan. Pakte mijn hand en legde die op haar rechterborst en drukte hem er stevig tegen aan. “Bevallen ze?” vroeg ze hese stem. “Jahhhhh” was het enige dat ik uit kon brengen. Ik voelde de stijve tepel tegen mijn handpalmen bewoog mijn hand iets om met mijn vingers die tepel te beroeren. Ze kreunde licht, ik zag dat ze haar ogen had gesloten en genoot. Ik wis dat dit fout was, maar kon niet stoppen. Het duurde niet lang voor ik beide tepels tussen mijn vingers, had.

Masseerde, kneedde, streelde ze. Ik horde haar onregelmatig ademhalen, haar ogen bleven gesloten en ik moest stoppen voor ik te ver zou gaan. Ik trok mijn handen terug, ze opende haar ogen n keek me teleurgesteld aan, ze wilde meer, veel meer. Ze pakte mijn handen, trok me omhoog en sleurde me, als het ware, mee naar haar slaapkamer. Dat het bed niet was opgemaakt, deerde ons niets. Ze duwde me op mijn rug op het bed en ging schrijlings op me zitten. The point of return, lag al ver achter me, we wisten beiden wat er ging gebeuren.

Langzaam wilde ze de knoopjes van mijn overhemd losmaken, maar het ontbrak haar aan geduld en met een ruk trok ze de twee panden van elkaar. Knoopjes sprongen in het rond, maar daar trokken we ons niets van aan. Ze boog haar bovenlichaam naar beneden, haar tieten raakten mijn borst. Haar hoofd kwam dicht bij dat van mij, ze keek me in mijn ogen, en haar lippen vonden die van mij. We zoenden, onze tongen vochten en duel uit, ik streelde haar rug. Mijn pik knelde in mijn broek. Hij wilde vrijheid, zich nestelen in haar kutje. Mijn handen gleden pover haar billen. Haar pantalon zat in de weg. Gelukkig was het een met elastiek aan de bovenrand zodat ik die, als ging het niet makkelijk, o ver haar billen naar beneden kon schuiven. Ik voelde haar malse billen en wist nu dat ze een stringetje aan hand. Ik voelde alleen de veter.

Ze drukte haar kruis stevig tegen die van mij. We zoenden, streelden, ze had me in haar macht, waar ik geen bezwaar tegen had. Ze gleed van me, maakte mijn broek open en schoof die, gelijk met mijn boxer naar beneden. Mijn pik sprong fier vooruit. Geil likte haar lippen en pakte mijn schacht. Langzaam ging ze een paar keer op en neer. Mijn eikel glansde, het voorvocht was zichtbaar.

Hongerig boog ze voorover en likte dat weg. Haar lippen omsloten mijn eikel en sabbelde erop. “Ik wil je likken”. Meer hoefde ik niet te zeggen. Ze bewoog haar benen, zonder mijn pik los te laten, en drukke haar kutje tegen mijn mond. Haar string zat nog in de weg. Met een ruk trok ik het kapot en zag haar glinsterende lipjes en gladgeschoren heuveltje. Mijn pik werd nog harder dan die al was.

Isabel verstaat de kunst van het pijpen. Vakkundig nam ze me onderhanden. Het ene moment zeemde haar tong over mijn eikel, dan weer in haar wang om vervolgend deep troath in haar keeltje te verdwijnen. Het was geil dat ik soms vergat te likken.

Mijn tong verdween tussen haar lipjes, zocht haar G-spot. Mijn vingers speelde met haar klitje dat ferm naar buiten was gepiept. Ze had het soms moeilijk met ademhalen. Gierend door har neusgaten, soms was ik bang dat ze zou stikken, maar mijn pik uit haar mond halen? No way!!!

Ze streelde mijn ballen. Nam ze een voor een tussen haar vingers, kneep en streelde ze en geheel onverwachts stak ze een vinger in mijn anus. Ik wilde protesteren, maar met moeilijk verstaanbare stem, doordat ze mijn pik in haar mond held, zei ze: “Peter, zo is je orgasme straks nog veel heftiger” Dat kan ik alleen maar beamen.

Mijn vingers flitsten over haar klit, mij tong ging razend tekeer, haar sappen stroomden over mijn lippen. Ik genoot er intens van. Ik voelde dat ze wild bewoog en wist dat ze een orgasme kreeg. Ik ging door. Ze schudde, pijpte me zo snel ze kon, haar vinger ging dieper in mijn anus, het deed pijn, maar dat deerde me niet.

En toen kwam ze. Wild schokkend kwam ze klaar. Ik bleef haar likken en met haar klitje spelen. Ik voelde dar ik ook ging komen en zij had dat ook door. Nog steviger sloten haar lippen om mijn schacht, het leek wel of ze hem nog dieper in haar keel wilde hebben. Plots duwde ze haar vinger nog dieper in mijn anus en ik kwam. Zes, zeven stralen spoot ik diep in haar keel.

Ze wilde niets verloren laten gaan. Mijn pik bleef i=tussen haar lippen, terwijl e met haar tong hem schoonlikte. Als ze dit bij je doen, dan duurt het even voor je pik echt slapper wordt. Ze nam er de tijd voor. Op het moment dat hij uit haar mondje schoot, likte mijn schans en ballen nog schoon.

Ze kwam naast me liggen, haar hoofd op mijn borst en ik streelde door haar haren. Ik wist dat dit niet had mogen gebeuren, maar had het voor geen goud willen missen. Zo lagen we te bekomen. Plots hoorde ik de voordeur opengaan en een stem die riep “Mam, ik ben er weer.”

“Schatje ik ben in de slaapkamer” riep Isabel terug “Kom maar hier.”

Ik wist niet wat ik hoorde en ze begreep mijn verwarring. “Maak je niet druk, Peter, Sandra en ik hebben geen geheimen voor elkaar. En eh…van een lekkere vent is ze, net als haar moeder, niet vies.

Het is niet de eerste keer dat ze een naakte kerel ziet. Maak je niet druk en geniet van het leven.”

Ik was sprakeloos, wist niet waar dit heen gaat.