Het is alweer drie dagen geleden sinds ik bij buurman Willem ben geweest. Mijn kutje is weer een beetje bijgekomen en ik ook. Nu vond ik het wel fijn dat ik even niet naar hem toe hoefde want ik kon amper aan mijn kutje komen. Zo gevoelig! Net zoals mijn tepels.

Maar net, toen ik van school naar huis liep, hoorde ik de “ping” uit mijn broekzak komen. Ik pakte snel de telefoon en las dat hij me nu wil zien! Waarschijnlijk wist hij dat mijn school net was uitgegaan en dat ik nu naar huis liep. Thuis gooide ik mijn rugzak in de gang en liep gelijk door naar Willem.

Hij stond in de kamer op me te wachten, zijn armen over elkaar, met een heel serieus gezicht en hij keek weer zo intimiderend. Verdorie, ik wist nooit wat ik kon verwachten als ik binnen kwam. Dat maakte het ook wel weer een beetje spannend natuurlijk. Maar wat hij zei paste helemaal niet bij zijn gezicht: “Ik ben blij dat je er weer bent Sofie, ik heb je wel gemist hoor, maar ik moest echt werken. Gelukkig heb jij Rex uitgelaten in die tijd. Dank je wel.” “Euh… graag gedaan,” zei ik maar.

Hij liep naar de salontafel, pakte een soort rubberen torpedo en stopte die in zijn broekzak. Was dat niet één van die dingen die ik boven had zien liggen? Een vervanging voor een piemel?

“Kom je mee naar boven?” vroeg hij rustig toen hij mijn verontruste gezicht zag.

Ik liep achter hem aan en zag op het eerste gezicht niks geks, dus wat me vandaag te wachten stond was nog een verrassing. Zoals gewoonlijk moest ik me weer uitkleden. Zelf deed hij dat bijna nooit, ten minste, niet gelijk. Of soms alleen zijn broek uit.

Hij leidde me zacht maar vastberaden naar een zwarte stellage van ijzer. Het had handvatten boven mijn hoofd waaraan ook boeien hingen. Waar mijn borst en buik of mijn rug zouden komen zat zwarte, zachte, dikke stof zodat ik daar lekker tegenaan zou kunnen leunen. Ongeveer een meter uit elkaar zag ik op vloerhoogte boeien zitten. Ik zag niks voor mijn hoofd, daar was gewoon een lege ruimte. Aan de bovenkant, de onderkant en de zijkanten zaten ringetjes waaraan je iets zou kunnen vastmaken of iets doorheen zou kunnen halen.

“Benen spreiden, rug recht, handen in je nek en ellebogen naar buiten,” beval hij me streng. Ik volgde het braaf op en Meneer liet me een tijdje zo staan terwijl hij intussen met wat touw in de weer was. Hij kwam naar me toe met een dun touwtje waar twee lusjes in zaten, zo’n 20 centimeter uit elkaar. Hij kwam voor me staan, pakte allebei mijn tepels tussen zijn vingers en draaide en kneep er hard in zodat ze overeind gingen staan. Nu voelde ik pas goed dat ze toch nog gevoelig waren en ik maakte een grimas van pijn. Hij reageerde niet.

Eén van de lusjes drapeerde hij om mijn tepel en trok het lusje aan zodat het er stevig omheen zat. Dat deed hij ook bij de andere tepel. Hij trok het nog iets steviger aan zodat het flink strak zat en het niet zomaar los kon komen. De uiteinden van het touwtje bond hij vast in mijn nek.

Hij kwam met een iets dikker touw aan. Dat gooide hij als een ketting over mijn nek. De uiteinden haalde hij aan de voorkant tussen mijn benen door en trok ze naar achteren. Daarna haalde hij de uiteinden onder het touw door wat om mijn nek gedrapeerd zat én het touwtje wat om mijn tepels zat zodat er een losse sliert over mijn rug viel. Ik had nu dus ook touw in allebei mijn liezen, aan weerszijden van mijn kutje. Gelukkig deed dat verder geen pijn want het zat niet strak.

Meneer liep om me heen om me te bekijken. Of om zijn touwtjes te bekijken, dan kon natuurlijk ook. Hij stond achter me en plotseling voelde ik een paar vingers tussen mijn bilnaad, op weg naar voren, naar mijn kutje. Behendig en met gemak gleden twee van zijn vingers mijn kutje in. Hij drukte zo diep mogelijk door. “Jij bent echt nat. Kleine, geile sloerie. Mijn kleine, geile sletje. Je hebt er echt zin in hé?” Ik zei maar niks maar hij wilde een antwoord.

“Ja Meneer.”

“Wat, ja Meneer?”

“Ja Meneer, ik heb er zin in.”

“Je weet nog niet eens wat we gaan doen, hoe weet je dan dat je er zin in hebt?”

“Dat weet ik niet, Meneer.”

“Omdat je een ‘wat’ bent??”

“Een kleine, geile slet Meneer.”

“Heel goed van je! Ik zal je zeker verwennen!”

Hij grinnikte toen hij dat zei.

Meneer pakte mijn armen beet die ik nog steeds in mijn nek had, plaatste me met mijn buik tegen de zachte stof, trok mijn armen omhoog en maakte mijn polsen vast aan de boeien. Ik kon wel de handvatten vasthouden, dat stond wat lekkerder. Daarna plaatste hij mijn benen uit elkaar en maakte mijn enkels vast aan de boeien. Deze keer kreeg ik niet de blinddoek om. Ik stond eigenlijk best prima zo. Maar hij vond dat het touw bij mijn liezen niet goed zat. Zijn hand kwam vanachter tussen mijn benen door, pakte beide touwen, maakte er 1 touw van en trok het strak tussen mijn kutje. Dát deed wel pijn! Daarbij pakte hij ook nog dat losse eind wat op mijn rug hing en trok eraan.

Ik voelde opeens de flogger weer op mijn rug. Hij zei dat ik moest meetellen en dat hij steeds 4 slagen zou doen. Links en rechts op mijn schouders, links en rechts op mijn billen. Dat kon ik wel.

Hij begon ritmisch te slaan, hard zodat ik het goed voelde. Maar dit kon ik nog net handelen. En ik telde. Eén, twee, drie, vier. En hij trok het touw strak. Het touw sneed in mijn kutje en trok aan mijn tepels. Dat deed echt heel veel pijn, en de tranen schoten me in de ogen, maar hij liet het steeds weer snel los en begon weer met de flogger te slaan. Eén, twee, drie, vier. En hij trok weer aan het touw. Eén, twee, drie, vier. Touw strak. Eén, twee, drie, vier. Trekken.

Voor mijn gevoel ging dat uren door. Mijn billen waren rood van het slaan maar ik wist niet zo goed meer waar ik was. Mijn stem werd steeds zachter en ik begon allerlei dingen te zien en te denken. Of eigenlijk zag ik niet zoveel en dacht ik helemaal niks meer. Eén, twee, drie, vier. Touw strak. Ik voelde het bijna niet meer. Ergens denk ik dat Meneer op dat moment iets harder en steviger begon te slaan maar dat weet ik niet zeker. En dat hij harder aan het touw trok, maar dat weet ik ook niet zeker. Ik liet mijn hoofd naar achteren hangen en telde. Ik weet niet of ik hardop telde of dat ik het alleen maar dacht. Eén, twee, drie, vier. Touw. Het leek wel of ik dit niet zelf was. Of ik op mezelf neerkeek maar ik het niet was. Ik zag de kamer waar ik was op zijn kop. En toen zweefde ik weg. Wat een fijn gevoel was dat. Ik was gevoelloos en helemaal vrij. Zo licht.

Heel vaag voelde ik dat Meneer me losmaakte, me als een kind oppakte en op bed legde. Daar heb ik nog een tijdje gelegen voordat ik mijn ogen durfde open te doen en het gevoel van zweven langzaam wegebde. Ik lag op mijn buik en Meneer streelde me en smeerde zalf op mijn gehavende billen en schouders.

Hij zei dat hij me écht harder had geslagen om mij te laten tellen, maar dat ik het niet voelde. Hij heeft me zelfs nog geslagen met een dun stokje, een cane, zei hij. Maar toen ik zelfs daar niet op reageerde wist hij dat ik niet meer hier was en heeft hij me losgemaakt en op bed gelegd. Ik probeerde iets te zeggen maar dat ging niet. Mijn mond werkte gewoon niet mee. Daarvan moest ik wel even giechelen. En Meneer giechelde mee.

“Je was in subspace, dat is een soort trance,” zei hij. “Het is zo dat sommige mensen die geslagen worden of pijn hebben dat wel eens overkomt, maar niet altijd. Het valt niet te voorspellen en het kan zomaar gebeuren.”

Na een half uurtje was ik weer volledig bij en ging rechtop zitten. Meneer haalde de rubberen torpedo uit zijn broekzak, die daar nog steeds in zat, en trok zijn broek uit. Met grote ogen keek ik naar die torpedo en ik werd bang dat dit ding nu in mij zou verdwijnen. Meneer liet het ding een paar keer door zijn handen gaan en legde het toen weg. Hij legde me op mijn rug en voelde aan mijn kutje. Die was nat, zei hij, en dat vond hij lekker. Hij ging met zijn hoofd naar beneden, likte mijn bobbeltje en binnen een paar minuten kwam ik daarvan klaar. Daarna ging hij op mij liggen en drukte zijn piemel naar binnen. Ik was nog teveel niet mezelf om te reageren en liet hem gaan. Toen hij ook klaarkwam en zijn piemel terugtrok keek hij heel tevreden. En ik voelde me nog steeds gelukkig op een rare manier.

“Sofie, nog één dingetje. Dat bobbeltje wat zo fijn reageert als ik daar aan zit heet je klitje. En het ding wat in mijn broekzak zat heet een plug. Ik zag je wel kijken hoor. Maar wees niet bang, die krijg je echt nog wel een keer.”