Moeders Onder Elkaar - 27

Alles is weer helemaal goed tussen Veerle, Bas, Lana, Maddy en Ruud. Beter dan goed zelfs, want tijdens hun eerste samenzijn na alle onthullingen is er niet alleen heel open gepraat, maar zijn er ook wat spannende dingen gebeurd!

Als Veerle de volgende morgen wakker wordt, kijkt ze recht in het stralende gezicht van Lana, die haar van onder de warme dekens aan het bekijken is.

“Goedemorgen schoonheid!” zegt Veerle zachtjes.

“Ook goedemorgen, schoonheid!”

“Lekker geslapen?”

“Als een roosje! Ik ben zo blij dat alles weer goed is tussen ons en Maddy en Ruud! Daar ga je een stuk beter van slapen!”

“Ja inderdaad! En nu even lekker blijven liggen, want we hoeven nog niet op voor de jongens!”

“Oh ja, inderdaad! Mmmmm!” Lana kruipt nog een keer lekker diep onder de dekens terwijl ze oogcontact blijft houden met Veerle. Zo blijven ze even lekker loom liggen terwijl ze naar elkaar blijven kijken. Veerle moet even terugdenken aan gisteravond. Ze had het erg opwindend gevonden om haar seksuele grenzen weer iets te verleggen. En ditmaal niet alleen met Bas of met Lana, maar ook nog eens met twee andere mensen! Zonder die zwangerschapshormonen was ze waarschijnlijk niet zo opgewonden geweest en had ze nooit deze stap durven zetten.

Terwijl deze gedachten door haar hoofd gaan, voelt ze dat die verdraaide hormonen ook alweer wakker zijn en haar poesje alweer aan het werk hebben gezet. Op zich niet zo vreemd, als je bedenkt dat ze gisteravond een hoop geile dingen heeft gezien en gedaan, maar haar genotsplekjes eigenlijk geen aandacht hebben gekregen. Misschien kunnen haar geliefden daar nu wat verandering in brengen… Langzaam laat ze haar handen onder de dekens richting Lana glijden.

Zodra ze Lana’s been aanraakt, kijkt die haar indringend aan. “Wat dacht je, daar moeten we gelijk gebruik van maken, zo’n kinderloze ochtend?” grijnst ze. Veerle knikt. Lana kruipt wat dichterbij zodat hun lippen elkaar kunnen raken. Hun monden raken verstrengeld in een sensuele zoen. Veerle laat haar handen verder over Lana’s lichaam glijden. Ze voelt hoe haar kutje bijna in brand staat van verlangen. De geilheid die gisteravond al is opgebouwd moet er ondertussen toch echt wel uit!

“Zo, vergeten we niet iemand?” klinkt het dan van achter Lana. Even later komt Bas hoofd achter het hoopje dekens waar Lana onder ligt uit piepen. “Goedemorgen dames, waren jullie maar zonder mij begonnen?”

“Jij bent gisteravond nog aan je trekken gekomen!” bijt Veerle hem speels toe. Bas trekt een sip gezicht en laat zich weer terug op zijn kussen vallen. De dames beginnen te lachen.

“Nee, gekkie! Kom eens hier bij liggen, dan is het nu jouw beurt om mij te verwennen!” zegt Veerle.

Bas kruipt uit bed en loopt dan snel om het bed heen om aan de kant van Veerle weer snel onder de warme dekens te kruipen. Hij kruipt lekker dicht tegen Veerle aan, zodat ze lepeltje lepeltje liggen. Als hij zijn handen over haar buik, zijde en billen laat glijden, merkt hij dat ze ondertussen snel haar slipje heeft uitgedaan. Haar hand reikt naar achteren en zodra ze concludeert dat hij een onderbroek draagt, commandeert ze hem om die uit te doen. “Zo kun je me toch niet verwennen, uit dat ding!” Snel doet Bas wat hem opgedragen is en dan kruipt hij weer dicht tegen zijn vrouw aan. Haar billen nestelen zich gelijk tegen zijn kruis, waar zijn penis al snel reageert op haar warme, zachte huid.

Veerle begint met haar billen te draaien, waardoor het proces nog sneller gaat en Bas zijn lid al snel op volle oorlogssterkte is. Bijna vanzelf glijdt zijn lul tussen Veerles natte lipjes door bij haar naar binnen. Veerle kantelt haar heupen nog iets zodat het nog gemakkelijker gaat. Loom begint Bas te stoten terwijl hij zijn vrouw in haar hals zoent. Zijn hand glijdt onder haar slaapshirt over haar borst en streelt speels haar tepel.

Ondanks dat ze weinig kan zien van wat er onder de lakens gebeurt, geniet Lana van het uitzicht. Met een hand pakt ze Veerles gezicht vast en begint haar weer te zoenen. Met haar andere hand gaat ze naar Veerles kruis. Haar vingers gaan door de warme vochtigheid, tot dat ze kan voelen hoe Bas zijn pik diep in zijn zwangere vrouw verdwijnt. Lana’s vingers traceren de lipjes van Veerles vagina tot ze uitkomen bij haar genotsknobbeltje. Zodra ze het juiste plekje heeft bereikt begint Veerle bijna gelijk te schokken.

“Ga door! Ga door! Zo….lekker….” hijgt ze.

Bas en Lana luisteren goed naar de blondine en gaan op hetzelfde tempo verder met het verwennen van hun geliefde. Na nog geen minuut sluit Veerle haar ogen en opent ze haar mond zonder te schreeuwen. Lana voelt hoe Veerles liefdessappen over haar hand stromen terwijl ze heftig klaar komt. Bas en Lana trekken zich allebei langzaam terug en laten Veerle even bijkomen.

“Pfoe! Dat was lekker!” verzucht Veerle als ze na een poosje weer op adem is gekomen.

“Vind je het erg als ik Bas nu even claim? Ik ben gisteren ook nog niet aan mijn trekken gekomen.” zegt Lana dan.

Veerle knikt.

“Kun je nog Bas?” vraagt Lana.

“Ik heb niet zo gek veel hoeven doen, dus ik heb nog meer dan genoeg energie!” zegt hij met een grote glimlach.

“Met mij hoef je niet zo rustig aan te doen hoor, ik hou wel van het hardere werk.” zegt Lana speels.

“Hmmm, dat klinkt goed. Ik ga me er even voor klaar zitten.” kreunt Veerle goedkeurend. Ze kruipt iets naar boven en gaat tegen het hoofdeinde van het bed zitten. Ondertussen is Bas verder het bed op gekropen en geeft hij Lana een zoen voordat ze zich allebei snel uitkleden. Veerle trekt nu ook haar shirt over haar hoofd uit en gooit het in een hoek van de slaapkamer. “Zo, ik ben er klaar voor! U mag beginnen!’ lacht ze.

“Nou, ga er maar eens goed voor zitten dan!” lacht Lana. Ze gaat voor Veerle op haar knieën zitten en pakt met haar handen aan weerszijde van Veerles hoofd het hoofdeinde vast. Veerle kijkt nu recht tegen de dansende donkere tepelhoven van Lana aan. Bas laat er geen gras over groeien en kruipt gelijk achter Lana. Hij pakt haar bij haar heupen vast en laat zijn lul speels een paar keer tussen haar vochtige lipjes doorglijden.

Lana gooit haar hoofd naar achter en kreunt goedkeurend als Bas zijn lans dan in een keer bij haar naar binnen stoot. Veerle vind het reuze geil om zo dicht op de actie te zitten. Met een hand streelt ze een van haar stijf vooruit priemende tepels en haar andere hand is al naar haar poesjes afgezakt. “Kun je het goed zien, Veer?” kreunt Lana. “Kun je het goed zien hoe je man mij lekker hard neukt? Hoe hij me zo vol gaat spuiten?”

“Ja, ik wil zien hoe hij je vol spuit met sperma.” hijgt Veerle terwijl haar handen druk bezig zijn haar eigen lichaam van genot te voorzien. Veerle en Lana hebben ontdekt dat ze het opwindend vinden om geile dingen tegen elkaar te zeggen tijdens de seks. “Neuk haar harder Bas!” spoort ze haar man aan.

Bas luistert braaf naar Veerles commando en grijpt Lana’s heupen nog steviger vast en begint nog harder te stoten. Lana slaakt een luide kreet elke keer als hij bij haar naar binnen dringt. “Ja! Ja! Ja!”

Veerle begint furieus over haar klit te wrijven terwijl vlak voor haar neus haar beste vriendin diep en intens door haar man wordt geneukt. Het bed schudt van de bewegingen van het koppel. Lana’s handen grijpen het hoofdbord van het bed nog steviger vast en haar borsten zwiepen bijna in Veerles ogen elke keer als Bas zijn lul weer in haar ramt. Het zweet parelt over zijn voorhoofd van de inspanning en ook hij lijkt dicht tegen een orgasme aan te zitten.

“Nog een paar keer! Ik ben er bijna!” kreunt Lana luid. Bas zet nog een keer aan. Het bed schudt en piept. Ook Veerle voelt de spanning opbouwen naar een intens hoogtepunt. Maar net op het punt dat iedereen in bed de grens naar het ultieme genot wil oversteken, zakt opeens het matras een flink stuk naar beneden. Het bed kraakt nog een paar keer hard en dan valt ook het andere eind van het matras op de grond. Lana en Bas buitelen half over Veerle heen en even later ligt er een kluwen van naakte mensen en beddengoed op de grond.

Verbaasd kijken ze elkaar aan. Een plank aan de zijkant van het bed heeft het begeven, waardoor enkele andere onderdelen van het onderstel ook zijn afgebroken. Gelukkig is er niemand gewond geraakt. Ze kijken elkaar allemaal even vol ongeloof aan. “Hebben...we...nu...het bed kapot gesekst?” vraagt Lana vol ongeloof.

“Het lijkt er wel op!” antwoordt Veerle. Alle drie beginnen ze te lachen.

“Daar worden bedden vast en zeker toch ook wel op getest?” vraagt Lana zich dan hard op af.

“Vast wel, maar ik denk niet met drie personen.” grinnikt Bas.

“En nu?” vraagt Veerle zich hard op af.

“Nu moeten we een nieuw bed.” concludeert Bas droogjes. Hij laat zijn handen even over het gespleten hout gaan. Het ziet er niet naar uit dat dit met een paar schroefjes weer te fiksen is.

“Ja, maar als we nu een nieuw bed bestellen, gaat dat nog wel even duren. Met die levertijden zit de baby dan al bijna aan haar eerste hapje als we dat bed eindelijk hebben staan...wat moeten we tot die tijd?”

“We kunnen mijn bed hier neerzetten?” stelt Lana voor.

“Dat kan, maar dat is wel minder breed als dit bed...daar passen we denk ik niet met z’n drietjes in…” zegt Veerle. Ze heeft gelijk, Lana’s bed is slechts een maatje groter dan een twijfelaar. Toen ze er met z’n drietjes in hebben geslapen was het ook erg krap geweest. De toon in haar stem verraadt dat ze er weinig voor voelt om iemand uit het bed te verdringen.

“Hmm...dat is waar.” zegt Lana terwijl ze even bedenkelijk kijkt.

“Weet je wat we doen? Ik bel zo Ruud om een aanhangwagen te regelen, dan rijden Lana en ik naar de meubelboulevard en kopen we daar een model dat we gelijk mee kunnen nemen. Als het niet helemaal past in de kamer kunnen we dan altijd nog een nieuw bed bestellen, maar dan hebben we in ieder geval vast iets.” stelt Bas voor.

Veerle en Lana knikken instemmend.

“Kijk, daarom hou ik zo van die man. Hij weet van aanpakken!” zegt Veerle met een glimlach.

“Hmmm. Daar weet ik alles van!” zegt Lana. Alle drie beginnen ze weer te lachen.

~ ~ ~

Anderhalf uur later zit Veerle lekker rustig in bad. Opa en oma zijn met Jack naar de dierentuin, dus die komt pas na het avondeten weer thuis. Ook Jones ging wat leuks doen met zijn oma, dus ook hij wordt pas na etenstijd weer een keertje thuis afgezet. Bas en Lana hebben samen met haar via videochat een bed uitgezocht bij de bekende Zweedse balletjesfirma. Gelukkig was er ook een extra breed model te vinden dat ook nog eens op voorraad was, zodat ze vannacht weer lekker met z’n drietjes kunnen slapen. Misschien niet helemaal hun smaak, maar het kan altijd nog in de logeerkamer worden gezet.

Veerle vindt het fijn om wakker te worden met zowel Bas als Lana in haar nabijheid. Ze verheugt zich er op om straks na de zwangerschap weer eens lekker in het midden van het bed tussen hen in te kunnen slapen. Nu schopt haar blaas meestal roet in het eten en moet ze er ‘s nachts te vaak uit.

Na een half uurtje heeft ze wel genoeg geweekt in het warme water en stapt ze uit het bad. Dan slaat echter het noodlot toe en glijdt ze uit. Ze probeert zich nog op te vangen, maar landt eerst met een flinke smak op haar billen en dan op haar uitgestoken arm. Gelijk schiet er een ferme pijnscheut door haar arm. Kermend grijpt Veerle naar haar pols. Ze voelt gelijk dat het niet goed is. O jee! Net nu ze alleen thuis is!

Nog helemaal nat van het badwater krabbelt ze voorzichtig overeind. Ze laat haar andere hand over haar buik glijden. Gelukkig is ze daar niet op terecht gekomen. Haar billen en vooral haar arm hebben de val gebroken. Ze kijkt even in het rond. Ze zal zich eerst toch een beetje moeten afdrogen, want anders glijdt ze zo meteen nog een keer uit of vat ze ook nog kou. Het lukt haar echter niet om met haar pijnlijke arm de handdoek vast te houden. Met pijn en moeite weet ze zich in haar badjas te wurmen. Ze knoopt hem zo goed als het gaat met een hand dicht en kijkt in het rond, op zoek naar haar telefoon. Die ligt nog aan de oplader beneden...shit!

Terwijl ze haar arm ondersteunt loopt ze voorzichtig de trap af naar de keuken. Daar ligt haar telefoon inderdaad netjes op de plek waar ze hem heeft achtergelaten op het aanrecht.

Als ze hem vast pakt en wil ontgrendelen, merkt ze dat ze zich inderdaad niet goed heeft afgedroogd. De tegels in de keuken zijn ook aardig vochtig. Ze blijft even gehypnotiseerd staren naar de natte vloer. Ze heeft het gevoel dat er iets niet klopt. Pas als de eerste kleine wee komt, beseft ze zich dat het geen badwater maar vruchtwater is. De bevalling is begonnen!

Nu begint de paniek toch wel een beetje toe te slaan. Snel belt ze Bas met haar telefoon. Terwijl ze wacht tot hij opneemt werpt ze een blik op de klok. Ze zouden elk moment thuis moeten komen als ze het bed snel hebben kunnen vinden in de stellages en het daarna makkelijk hebben kunnen inladen. Na nog een paar keer overgaan gaat de telefoon over naar voicemail. Snel hangt Veerle op en belt nu Lana. Terwijl de telefoon overgaat komt er weer een kleine wee. Op zich is de pijn goed te hebben, maar doordat ze er van gaat bewegen doet haar arm ook steeds meer pijn.

“Hey Veer! What’s up?”

“Ik ben gevallen en mijn arm doet pijn.” zegt Veerle. Langzaam beginnen de tranen over haar wangen te stromen.

“Oh shit zeg! Wat is er gebeurd?” vraagt Lana verontrust.

“En mijn weeën zijn begonnen!” voegt Veerle snikkend toe zonder antwoord te geven op Lana’s vraag. Dan begint ze te huilen.

“Oh shit!” hoort ze weer aan de andere kant van de lijn. Dan hoort ze hoe Lana Bas kort vertelt wat er aan de hand is.” Ze hoort beiden vloeken.

“Veer, niet in paniek raken, maar we staan in de file. Er is een ongeluk gebeurd of zoiets. We doen ons best om zo snel mogelijk te komen, maar met een aanhangwagen kun je niet snel tussen de auto’s door kruipen.”

Veerle begint harder te huilen. Door de schokkende bewegingen die ze tijdens het snikken maakt, krijgt ze weer een pijnscheut in haar arm. Ze kermt luid.

“Adem in. Adem uit. Veerle! We komen er aan. Ik bel iemand om je op te komen halen om met je naar het ziekenhuis te gaan, dan komen wij dan ook zo snel mogelijk!”

Veerle knikt.

“Veerle?! Ben je er nog? Zeg eens iets?” klinkt het dan paniekerig.

Oh ja, knikken werkt natuurlijk niet in een telefoongesprek. Veerle is er niet meer echt bij met haar hoofd. “Ja, ik ben er nog. Ik ga even zitten en wacht tot er iemand komt.”

“Door voorzichtig! Ik bel je zo terug! Ik hou van je!” zegt Lana.

“Ik houd ook van je, liefste! We komen er aan!” hoort ze Bas nog op de achtergrond roepen. Dan wordt de verbinding verbroken. Veerle schuifelt door de keuken richting het bankje voor het raam. Onderweg komt er weer een wee, waardoor ze van schrik haar telefoon uit haar handen laat vallen. Met haar goede arm houdt ze zich vast aan het aanrecht terwijl ze door de wee heen puft. Als ze vervolgens de telefoon opraapt, zit haar scherm vol barsten en gaat het niet meer aan. Ook dat nog! Met betraande wangen weet ze toch de weg naar het bankje te vinden. Zuchtend laat ze zich langzaam zakken.

Ze houdt haar pijnlijke arm zo goed mogelijk vast en bereidt zich voor op de volgende wee die ze aan voelt komen. Deze is al iets flinker dan de vorige. Ze weet niet hoe lang ze zo al zit als opeens de keukendeur openvliegt en Ruud binnen komt stormen in een wielertenue. Hij draagt een veel te strak kort broekje waarin je alles goed kunt zien zitten en een fietshelm op zijn hoofd. Even staart Veerle vol ongeloof naar hem. Dit is niet de eerste persoon die ze had verwacht, en al zeker niet in een strak stretch broekje!

“Hey Veerle! Ik ben zo snel mogelijk gekomen! Wat is er gebeurd?” zegt hij hijgend.

“Uitgegleden in bad.” zegt Veerle snikkend. “En mijn weeën zijn begonnen.”

“Ok. Komt helemaal goed. Ik ga je helpen.” zegt hij rustig. Even denkt hij na voor hij spreekt. Terwijl hij praat doet hij zijn fietshelm af en legt deze op het aanrecht. Zij hoofd is nat van het zweet.

“Maddy belde me op terwijl ik aan het fietsen was. Ze zit zelf in Zuid Limburg voor dat huisje. Ik was in de buurt dus ben gelijk hierheen gefietst. Ik zag dat Lana’s auto er wel staat. Ik neem aan dat je je vlucht tas al klaar hebt staan? Dan gaan we met haar auto.”

Veerle knikt. De paniek zakt al een beetje als ze Ruud kalm zijn plan hoort uitleggen. “Boven, in de kledingkast op de gastenkamer.”

“Oké, blijf zitten, ik ben zo terug.”

Binnen enkele minuten is Ruud terug met de grote weekendtas die Veerle en Lana samen hebben ingepakt voor het geval ze snel naar het ziekenhuis zou moeten. Nu dus!

“Waar zijn de sleutels van Lana’s auto?” vraagt hij.

Veerle wijst naar de keuken. “In het laatje onder de koffiemachine als het goed is.” Ruud loopt de keuken in en open de lade. “Oh man, een echte rommellade…” verzucht hij. Hij begint tussen alle flessenopeners, luciferdoosjes en andere prullaria in de la te zoeken naar de autosleutels. “Hmm, ik kan ze niet vinden, weet je zeker dat ze hier liggen?” Hij trekt een paar andere lades open en begint op andere plekken in de keuken te zoeken.

“Misschien zitten ze in haar tasje, maar dat heeft ze natuurlijk mee.” zegt Veerle. Ze voelt langzaam de paniek weer opbouwen. Bovendien komt er weer een wee aan. Kermend en puffend ondergaat ze de pijnscheuten.

Ondertussen staat Ruud ondanks zijn gemillimeterde kapsel met zijn handen in het haar te overpeinzen wat zijn volgende stap gaat zijn.

Dan vliegt de keukendeur opnieuw open en komt Elise binnen gestormd. In tegenstelling tot Ruud heeft zij wel gewoon haar normale kleding aan, al is dat in het geval van Elise een strakke spijkerbroek vol gaten, een paar afgetrapte Dr. Martens schoenen en een zwart bandshirt met daarop een zombie en overal bloed.

“Veerle! Lana belde overstuur dat je naar het ziekenhuis moet, dus ik ben gelijk gekomen!”

“Ben je met de auto? Want we kunnen de sleutels niet vinden!” vraagt Ruud vanuit de keuken.

Elise schrikt even op en kijkt dan opzij. Ze had door de adrenaline Ruud nog niet eens zien staan achter het aanrecht.

“Jazeker! Kom, dan gaan we gelijk! Kun je me onderweg uitleggen wat er nou allemaal gebeurd is!”

Ruud wijst naar de tas op het aanrecht en gaat zelf naar Veerle toe om haar van het bankje af te helpen. Als ze opstaat, valt de badjas een stukje open.

“Dit is niet hoe ik het me had voorgesteld om jou naakt te zien.” zegt hij met een knipoogje tegen Veerle. Ondanks alles moet ze even glimlachen. Ruud helpt haar de jas dicht te knopen en met het aantrekken van een paar pantoffels.

“Dit is ook niet hoe ik me mijn bevalling had voorgesteld, met een hardrocker en een wielrenner.” zegt ze met een glimlach tussen haar tranen door.

Snel gaan ze naar buiten, waar Elise de autodeur al voor Veerle heeft geopend. Voorzichtig helpen Elise en Ruud haar in de auto. Ruud sluit snel de achterdeur van het huis af terwijl Elise de motor van de auto start. Zodra de stroom aan gaat schalt snoeiharde gitaarmuziek met een wild brullende zanger door de speakers. Als Veerle haar pijnlijke arm niet stevig had moeten vasthouden, had ze nu een paar vingers in haar oren gestopt.

“Oeps, sorry! Als ik alleen ben zet ik ‘m altijd lekker hard!” zegt Elise verontschuldigend.

“Zo kruipt die baby van schrik nog terug!” zegt Veerle. Voordat ze er om kunnen lachen dient zich echt alweer een wee aan. Ondertussen kruipt Ruud op de achterbank.

“Kom, gas d’r op!” roept hij.

Elise drukt het gaspedaal in en zoeft de weg op.

~ ~ ~

Zodra Elise voor de Spoedeisende Hulp stopt bij het ziekenhuis gaat alles als in een waas aan Veerle voorbij. Ze wordt door Ruud in een rolstoel naar binnen geduwd en krijgt half mee dat hij het ziekenhuis personeel te woord staat. Daarna ziet ze verschillende kamers van binnen en moet ze een rits vragen beantwoorden. Dan volgt er ook nog een röntgen foto. Omdat ook haar bevalling is begonnen staat er een heel arsenaal aan dokters en verpleegkundigen om haar bed. Ruud en Elise is ze al een tijdje kwijt. Bas en Lana heeft ze nog niet gezien.

De doctoren hoeven er gelukkig niet lang over te doen om te constateren dat Veerle haar pols heeft gebroken. Snel en vakkundig wordt haar onderarm in het gips gezet. Ondertussen puft Veerle zich met behulp van de kraamhulp door een rits weeën heen. Daarna wordt ze in haar bed vanuit de gipskamer naar de kraamafdeling gereden. Als ze de kamer binnenkomt zitten Ruud en Elise al op haar te wachten.

“Bas en Lana zijn zo hier. Ik heb ze nog even gebeld.” zegt Ruud.

“Dus houd die baby nog maar even binnen!” grapt Elise.

“Dat lijkt me geen strak plan, want mevrouw moet nu wel bijna gaan beginnen met persen!” onderbreekt de verpleegster haar. Veerle kijkt haar met een geschrokken blik aan. Nee! Ze wil dat Bas en Lana ook bij de geboorte zijn! Ze voelt de paniek langzaam weer toenemen. Ze wil niet zonder haar geliefden bevallen!

Net als ze haar zorgen wil delen met de rest van de kamer gaat de deur wild open en komen Bas en Lana naar binnen gestormd. Ze vliegen op Veerle af en knuffelen en kussen haar.

“Oké, als iedereen er is, kunnen we nu dan beginnen?” vraagt de verpleegster. Elise had haar al op de hoogte gesteld van de situatie met Bas en Lana en benadrukt hoe deze allebei aanwezig moeten zijn bij de bevalling.

“Tijd voor ons om te gaan.” zegt Ruud tegen Elise. Die knikt instemmend.

“Ruud!” roept Bas van naast het bed. Ruud kijkt even verbaasd op.

“Bedankt maat!”

Ruud knikt. “Natuurlijk.”

Bas gooit zijn autosleutels naar hem toe.

“Zou je ‘m effe aan de kant kunnen zetten? Hij staat nog recht voor de deur!”

Ruud werpt een snelle blik door het raam naar buiten, wat uitkijkt op de ingang van de spoedeisende hulp. Recht voor de ingang staat de auto van Bas, inclusief aanhanger met bed, met de alarmlichten aan geparkeerd. Hij grijnst en knikt nog eens.

Terwijl Bas en Lana zich bekommeren om Veerle en de zich aandienende baby, verdwijnen Elise en Ruud stilletjes door de deur naar buiten. Hun werk zit er op.

~ ~ ~

Een paar uurtjes later wordt er zachtjes op de deur van de ziekenhuis kamer geklopt.

“Binnen.” zegt Veerle zachtjes.

Voorzichtig steekt Maddy haar hoofd tussen de deur door en spiekt de kamer in.

“Mogen we binnenkomen?” fluistert ze.

“Natuurlijk!” zegt Veerle opgetogen.

Maddy, Ruud en Elise lopen de kamer in. Ruud heeft zijn wielertenue ondertussen verruild voor een pantalon en een overhemd. Veerle ligt op het bed met op haar buik een klein bundeltje dat tevreden haar eerste uurtjes slaap in de grote wijde wereld probeert te pakken. Bas en Lana zitten beide aan een kant van het bed gekluisterd en kijken net als Veerle verliefd naar het kleine mensje op haar buik.

“Hallo, allemaal. Graag wil ik jullie voorstellen aan Velma.” zegt Veerle met een glimlach.

“Oh wat een schatje!” zegt Elise al enthousiast voor ze ook maar een glimp van de baby heeft opgevangen. Met z’n allen verzamelen ze zich om het bed en vergapen zich aan het wondertje. Zachtjes praten ze over alle consternatie rond de bevalling en alle pech die Veerle vanmiddag heeft gehad.

“Ik heb veel pech gehad, maar aan de andere kant ook veel geluk.” zegt Veerle dan. Iedereen kijkt haar vragend aan. “Nou, hoeveel mensen kunnen zeggen dat al hun close vrienden deel uitmaken van de geboorte van hun kindje? Zonder jullie was ik hier nu niet geweest en omringd door al deze mooie mensen!”

Iedereen moet glimlachen om de opmerking van Veerle en knuffelt elkaar.

“We hebben het bed maar vast opgebouwd.” zegt Ruud tegen Bas. “Wel zo fijn als jullie straks weer thuis komen! Elise heeft me even geholpen.”

“Ja, want deze man weet nog steeds niet hoe de wasmachine werkt…” zegt Elise terwijl ze overdreven met haar ogen draait.

Bas slaat Ruud vriendschappelijk op zijn schouder. “Bedankt kerel, je bent een grote hulp geweest vandaag!”

Elise krijgt daarna een ferme handdruk. “We kunnen ook gewoon knuffelen hoor!” zegt deze verontwaardigd, en slaat dan haar armen om Bas heen.

Ze kletsen nog eventjes met elkaar, en dan maken Maddy, Ruud en Elise zich weer klaar om te gaan. De grootouders zitten op de gang te wachten met de kinderen. Ze hadden even plaats gemaakt voor de vriendengroep, maar willen nu natuurlijk maar wat graag met de familie bij elkaar zijn. Net voordat ze door de deur verdwijnen stopt Elise en kijkt ze Veerle even aan. Ze houdt haar wijsvinger in de lucht, alsof ze iets heeft ontdekt.

“Velma… V en E van Veerle… L van Lana... en M en A van Maddy…?” zegt ze terwijl ze iedereen om de beurt aanwijst.

Veerle lacht en knikt enthousiast. “Heel scherp!”

Lana en Maddy kijken Veerle en Bas verbaasd aan.

“Hebben jullie echt…?” vraagt Lana verbaasd.

“Oh, echt?” is alles wat Maddy uit kan brengen.

Beide dames hebben een traantje in hun ogen.

Ze komen allebei langs het bed staan en geven Veerle een dikke knuffel. Die ondergaat het met alle liefde. Zachtjes fluistert ze de woorden die haar vaak de moed hebben gegeven om dingen te ondernemen die ze eerst nooit had durven dromen.

“Moeders onder elkaar.”

– Einde –



Hier komen de avonturen van Veerle en de rest (voor nu) tot een einde. Er zijn nog voldoende aanknopingspunten om nog verder te schrijven, maar ik vind het beter om het verhaal te stoppen op het hoogtepunt dan het veel te lang laten door kabbelen. Bovendien heb ik steeds minder tijd om regelmatig een nieuwe episode te schrijven en op de site te plaatsen. Ik keer over een tijdje vast terug, misschien met een vervolg hier op, of met een compleet nieuw verhaal. In ieder geval bedankt voor het lezen, de hoge cijfers en de mooie reacties!