Rosalie Krijgt Een Beurt - 35

Verteld door Rosalie en Julia

Leeswaarschuwing: meer dan 11.500 woorden!

We hadden allemaal lekker opgeschept, Kiki en ik met de hulp van onze domina, met de waarschuwing dat we zelf stop moesten zeggen en alles wat op onze bord lag moesten we opeten. Gelukkig hadden ze geen van beiden extra opgeschept om ons te plagen. De wijn was ingeschonken en we proostte nog een keer. “Ehum… chef? Er zit een lul in mijn eten….” “Lullig voor je.” Julia nam een hap zonder verder aandacht aan Lexie haar probleem te schenken. Ik roerde verbaasd door mijn spaghetti met champignonroomsaus en spekjes en zag dat de gekleurde stukjes pasta inderdaad de vorm hadden van een penis met balletjes en al. Ik moest er van glimlachen. “Ja das heel lullig, want deze kant van de tafel heeft toch liever iets anders. Of niet regenboog?” “Dit is voor het eerst dat ik een lul in mijn mond stop”, grijnsde Kiki. Lexie lachte hartelijk en ik grinnikte. Ze hadden allebei voor de tomatensaus met gehakt gekozen terwijl Julia en ik voor de roomsaus waren gegaan. Al had Kiki gevraagd of ze dat hierna ook nog mocht proberen. Maar de champignonroomsaus was iets wat ik amper voor mezelf maakte en Vincent had altijd liever de echte roomsaus. Ik had voor de zekerheid de lepel aangenomen die Julia ons aangeboden had. Ook zijzelf en Kiki gebruikte een lepel. Alleen Lexie niet maar die had haar grote slab weer omgedaan die ze bij het eten van de soep ook om had gehad. “Ik heb gekeken en gezocht, zowel online als in de winkel, maar er was nergens vaginapasta te koop. En het zelf maken had niet mijn prioriteit. Maar ik dacht, op deze mag je wel bijten en kauwen, dat leek me wel wat voor jou.” Julia haar stem was uitdagend terwijl ze naar Lexie keek. “Heb jij wel eens een vriendje gehad?” vroeg Kiki geïnteresseerd aan Julia. “Ik heb inderdaad wel eens relatie gehad met een man, een vrouw en een vrouw die nog in transitie was”, ze nam weer een hap. Die man was vast de vader van Emma, die vrouw was Nadia en ik had geen idee wat of wie die vrouw in transitie dan was. “Wist je dat ze een shemale was of kwam je daar pas achter toen jullie in bed lagen?” vroeg Lexie lachend. “Ze is geen shemale maar een vrouw en ze vertelde het me nog voor we af spraken. Ze wilde maar gelijk met de deur in huis vallen zei ze, om teleurstellingen te voorkomen. Dus ik zei dat ik dat geen teleurstelling vond en dat het me niet kon schelen wat ze tussen haar benen had. Het ging me om haar als persoon.”
“Ehum… wat is een vrouw in transitie precies?”
Julia draaide haar hoofd naar me toe en antwoorde: “dat is ook wel een transgender, zij was geboren als man maar voelde zich een vrouw. Ze was op het moment dat ik haar ontmoette in de transitie fase. Omdat ze zich een vrouw van binnen voelde wilde ze dat ook graag van buiten kunnen uiten. Ze zag er steeds vrouwelijk uit, slank, mooi haar, borsten, strakke billen en mooie slanke benen. Alleen tussen haar benen hing nog een penis.”
“Maar ze voelde zich dus vrouw.”
“Hmhm.”
“Waarom liet ze zich dan niet helemaal ombouwen?”
“Ombouwen is een lelijke term. Ze was in transitie. En ze hield haar penis omdat zij zich zo vrouwelijk genoeg voelde.”
Ik knikte, weer wat geleerd om m’n vierendertigste.

We genoten even in stilte van onze heerlijke maaltijd. Bij elke hap die ik doorslikte voelde ik de kanten band met de vuursteen om mijn nek meebewegen. Ik keek even naast me naar mijn engel. Ik had grote bewondering voor haar dat ze dit zo had georganiseerd. Ik gaf bijna nooit etentjes. Ook niet toen ik nog met Vincent was. We hadden wel eens een barbecue in de zomer met familie en vrienden maar hij deed dan al het vlees. Ik maakte de salades en schonk het drinken in. Het idee dat ik dat allemaal in mijn eentje zou moeten organiseren gaf me al stress. Bedenken wat we dan zouden moeten eten, wat ik daarvoor nodig had, om nog maar te zwijgen van het koken zelf. En dan waren er altijd mensen die vooraf dingen al doorgaven wat ze niet lustte. Julia zou volgens mij nog met de gekste wensen een koningsmaal kunnen maken. Ze leek gewoon volkomen kalm en alles onder controle te hebben gehad, zelfs tijdens het spelen met ons. Dat zou mij geen goede domina maken, ik zou veel te veel stressen en piekeren om alles op tijd klaar te krijgen en dan ook nog mijn sub in de gaten moeten houden. Ze had me zien kijken en richtte haar mooie groene ogen naar de mijne. Ze glimlachte: “smaakt het?” ik knikte driftig. “Heerlijk, dank je wel.”

Lexie zat lekker te knoeien met de tomatensaus. Niet alleen haar slab was vies, ook rondom haar mond was het oranje geworden. Ze zag er nog komischer uit dan eerst. “En jij prinses?” vroeg Lexie me uitdagend.
“Ik wat?”
“Hoeveel mannen heb jij verslonden?”
“Ehum…” ik voelde de hitte naar mijn wangen stijgen.
“Ik was nooit zo ondernemend laten we maar zeggen. Net nadat ik mijn master had gehaald voor eerstegraads docent Nederlands leerde ik mijn ex Vincent kennen.”
“Maar heb je nooit eerder wat geëxperimenteerd?” twee lichtgroene ogen staarde me vol ongeloof aan.
“Nee, dat klopt Lexie.” Ik vond het even ongemakkelijk stil.
“Nu is ze op zoek naar de ware”, glimlachte Julia.
“Hoe weet je eigenlijk of iemand de ware is?” Kiki keek bedenkelijk toen ze dat had gezegd.
“Dat moet je aan de prinses vragen, die weet er alles van”, grijnsde Julia breed.
“Hoezo weet ik er alles van?”
“Dat leek me logisch. Jij bent op zoek naar de ware, lijkt me dat je dan ook wel weet hoe je daar naar moeten zoeken of hoe je het weet als je die gevonden hebt.”
Ik wist even niet zo goed wat ik daarop moest zeggen. Ik zag aan haar dat ze het erg amusant vond.
“Ehum… ik denk dat je dat voelt Kiki. Je voelt je verbonden met elkaar. En tot elkaar aangetrokken, hoe ver je ook van elkaar bent. En je voelt je vertrouwd en veilig bij iemand.”
“Lijkt me mooi om dat mee te maken, de ware liefde”, klonk Kiki dromerig.
“Klinkt mij ook wel als een relatie tussen dom of domina en sub hoor. Daar durf je je immers ook bloot te geven omdat je iemand vertrouwd. En tijdens een sessie kun je je ook echt verbonden met elkaar voelen”, glimlachte Lexie.

Ik dacht na over wat Lexie zei, misschien had ze ergens wel gelijk. Ik voelde me veilig en vertrouwd bij Julia. Ze was geduldig met me en zei me nooit dat ik eens normaal moest doen als ik weer in paniek was of moest huilen. Ze voelde mijn paniek ook aan en was het soms zelfs voor. Alsof we dus inderdaad verbonden met elkaar waren. Zou een D/s relatie ook ware liefde kunnen zijn?

“Maar jij geloofd, Rosalie, dat de ware dus iemand is waar je mee voorbestemd zou zijn om mee te trouwen.”
“Ehum… ja Julia.”
“Je zielsverwant waarmee je verbonden bent.”
“Ja, zo zou je dat kunnen zien ja.”
“Als plan van het universum of van God of een of andere kabouter in zijn paddenstoel…”
Ik hield mijn mond, haar toon was nogal kritisch.
“En ongeacht waar diegene woont, je naar elkaar toe getrokken wordt?”
“Ja…”
“Maar wat als jouw ware liefde, je zielsverwant, dan helemaal geen man is? Wat als het een vrouw is? Of een non-binair iemand? Je kunt toch niet spreken van de ware willen vinden als je je alleen beperkt tot mannen? Dan zou je dus misschien ook nooit de ware vinden omdat je verkeerd zoekt.”
“Is dat misschien waarom jij panseksueel bent?”
“Nee Lex, ik geloof gewoon niet in de ware.”
“Ik weet dat mijn ware een man is omdat ik nog nooit zo naar vrouwen gekeken heb. Anders had ik dat toch wel gevoeld als plan van wat dan ook? Ik denk dat dat bij je geboorte vastligt.”
“Dat ben ik niet met je eens Rosalie. Sommige mensen komen er pas op latere leeftijd achter dat ze toch op het andere geslachten vallen.” Lexie keek me aan.
“Omdat ze hun ware zijn tegengekomen dan”, glimlachte Kiki naar Lexie.
“Bijvoorbeeld ja. Volgens Julia is dat ook niet aangeboren maar aangeleerd. Waren jouw ouders ruimdenkend of traditioneel man en vrouw horen bij elkaar?”
Ik keek even naar Julia die me rustig en afwachtend aanstaarde dus ik vestigde mijn blik weer op Lexie. “Mijn ouders waren inderdaad redelijk traditioneel, we gingen ook naar de kerk en ik ben gedoopt bij mijn geboorte. Met Vincent had ik een kerkelijk huwelijk en de vrienden die we kenden via de kerk kozen voor zijn kant na de scheiding. De scheiding is me door veel mensen verweten als mijn fout terwijl hij gewoon van de een op de andere dag vertrokken is.” Ik wist niet waarom ik er zo veel uitleg bij gaf die niet op de vraag sloeg. Misschien omdat ik me een beetje aangevallen voelde.
“Waarom kreeg jij de schuld dan?” Kiki haar ogen stonden groot achter haar gele bril.
“Ik zou mijn best niet hebben gedaan.”
“Pfff… wat een onzin zeg! Alsof iedere man zo perfect is!” riep Lexie. Ik schonk haar een klein glimlachje en ze gaf me een knipoog terug.
“Maar jouw opa en oma waren hetero toch?” ik had mijn hoofd richting Julia gedraaid. Ze veegde haar mond af met haar servet en staarde naar haar glas wijn.
“Niet helemaal, mijn oma was inderdaad met mijn opa getrouwd. Altijd heel erg gek en verliefd op elkaar geweest. Zelfs toen mijn opa overleden was heeft mijn oma een jaar lang gewacht om verder te gaan met Omi. Niet omdat ze dat niet eerder kon maar uit respect voor mijn opa. Maar mijn oma en Omi zijn nooit getrouwd samen omdat ze dat niet wilden.”
“En je ouders?”
“Die heb ik nooit gekend Kiki, die zijn omgekomen bij een auto ongeluk net na mijn geboorte.”
“Oh, sorry. Stom van me…”
“Dat kon je niet weten.” Het liefst had ik mijn hand op Julia haar rug gelegd maar ik kon er niet bij, de kettinkjes waren te kort.
“Hoe hebben ze elkaar ontmoet je oma en Omi?” vroeg ik haar lief.
“Omi was de overbuurvrouw”, zei ze met een grijns naar me.
“Beter een goede buur dan een verre vriend! Maar panseksueel klinkt eerder alsof je niet kunt kiezen.”
“Dat zeggen inderdaad meer mensen Lex, ik kies ervoor om niemand uit te sluiten. Om open te staan voor iedereen en niet te denken in geslachten of hokjes. Jij kiest voor vrouwen toch heb je het wel eens met mannen gedaan. Misschien heb jij zelf nog twijfels of ben je gewoon bi, maakt het wat uit? Ik vind van niet, er hoeft toch geen label aan als je maar zelf weet wat je lekker vindt. Kiki heeft voor uitsluitend vrouwen gekozen en Rosalie heeft voor uitsluitend mannen gekozen. Ik sluit simpelweg niemand uit.”
“Duidelijk. En jij regenboogje van me? Hoeveel vrouwen heb jij verslonden?” Kiki keek even beduusd naar Lexie, ze was zo aan het genieten geweest van haar pasta dat haar bord al bijna leeg was. Ook ik vond de pasta heerlijk en het lukte me steeds beter om het eten van mijn vork onderweg naar mijn mond niet te verliezen. Mede dankzij de lepel die we mochten gebruiken. Toch genoot ik niet alleen van de pasta maar ook van het gezelschap. Kiki glimlachte verlegen, at netjes haar mond leeg en zei toen: “ehum… ik heb twee keer wat gehad met een vrouw. De eerste was Monique, ze was heel verlegen. Nog meer dan dat ik ben, dus dat was soms wel lastig. Ze durfde niet echt ergens heen samen en ze had het haar ouders ook nog niet verteld dat ze op vrouwen viel. De tweede was Amber, zij had al vaker een relatie met een vrouw gehad en was daarin heel ervaren. Dat vond ik wel lastig omdat ik dat niet was, daardoor werd ik onzeker…” “Hm”, bromde er eentje naast me terwijl ze snel een hap nam. Lexie keek vriendelijk naar Kiki. “Dat is vervelend, van die poppetjes die nog uit de kast moeten komen. Sommige blijven er ook gewoon heel lang inzitten. Óf, dat heb ik ook wel een paar keer meegemaakt, van die vrouwen die dan denken dat ze lesbisch zijn en dan halverwege de date zeggen: “nee ik voel toch dat ik niet op vrouwen val…” Uhg! Dat kun je toch eerder bedenken dan? Maar goed!” ze gebaarde in de lucht dat ze klaar was met dat soort mensen. “Misschien vindt niet iedereen het even makkelijk om uit de kast te komen”, begon ik voorzichtig. “Ik heb ook regelmatig leerlingen die het moeilijk vinden om het erover te hebben. En het is vervelend dat je onzeker werd omdat je minder ervaring had. Iedereen moet het toch een keertje leren? Wat vind jij Julia?” ik draaide mijn hoofd naar haar. Ze nam een slok van haar wijntje en keek me daarna nadenkend aan. Ze had nu geen appels om zich in vast te bijten. “Wat is het verschil tussen mijn huidskleur en mijn seksuele voorkeuren Rosalie?” Ze keek me even scherp aan.
Ik dacht snel na maar mijn gedachtes werden onderbroken door mijn overbuurvrouw.
“Het ene zie je aan de buitenkant en het andere niet?” opperde Kiki.
“Je huidskleur is aangeboren, je seksuele voorkeuren niet!” Antwoorde Lexie stellig.
Donkergroene ogen staarde mij aan. Blijkbaar verwachtte ze van mij ook nog een antwoord.
“Je huidskleur en seksuele voorkeuren zijn beide dingen waar je je niet voor hoeft te schamen”, ik had echt geen idee wat ze wilde horen.
“Alle drie de antwoorden, hoewel ze wel opgaan, zijn niet wat ik bedoelde. Ik word met beide gepest of zelfs gehaat, maar ik hoef mijn huidskleur aan niemand uit te leggen… Het is toch raar, dat je überhaupt uit de kast moet komen? Dat doen hetero’s toch ook niet? Is het voor hetero’s misschien een bevestiging dat ze normaal zijn? En waarom zijn zij dan wel normaal en wij niet? Of moeten de non-hetero’s, laten zien dat ze anders durven te zijn door uit de kast te komen? Is het een manier om familie en vrienden te waarschuwen of voor te bereiden dat ze met iemand te maken hebben die niet in het normale denkplaatje valt? En diegene die uit de kast komt maakt zichzelf eerder een doelwit van pesterijen en vernederingen, is dat misschien wat de hetero’s graag willen? Zodat ze weten wie ze moeten hebben?”
“Nou ik denk niet…” begon ik maar Julia ging verder.
“Vaak wordt er gedaan alsof er over een lijk in de kast gesproken wordt, want je zou maar iets heel anders zijn. Schande en schaamte ontstaat er dan in families. Familiebanden worden erom verbroken en vrienden zijn ineens bang dat je zomaar verliefd op ze zou kunnen worden of het misschien al bent. Alsof het een besmettelijke ziekte is. Angsten die mensen zichzelf hebben aangepraat. Het is niet een kwestie van poppetje gezien, kastje weer dicht want het blijft je achtervolgen als je eenmaal uit de kast komt. Iedere keer weer willen mensen weten wát je bent terwijl seks toch meer iets is wat je doet. Meestal wordt zo’n boodschap ontvangen als een aap in een porseleinkast. Het is toch van de zotte dat er bij mensen met een andere seksuele voorkeur een angst heerst om uit de kast te komen doordat anderen het niet kunnen of willen accepteren, net als dus voor sommige leerlingen van jou. Ook hetero’s moeten hun seksualiteit ontdekken en uitvinden wat ze fijn vinden, dat geldt gewoon voor iedereen. Acceptatie van elkaars voorkeuren is in veel gevallen nog ver te zoeken…” Ze nam weer een hap van haar eten.
“En de engel heeft gesproken. Halleluja! Amen.” Lexie keek haar overbuurvrouw met een glimlach aan.
“Ik vind dat je gelijk hebt. Mijn ouders waren gelukkig heel begripvol en hadden het zelfs wel verwacht. Maar het is inderdaad raar dat je een soort goedkeuring moet vragen door uit de kast te komen.”, sprak Kiki serieus. Lexie keek even naar Julia die gewoon doorat, en richtte zich daarna naar mij. “Maar wat zeg jij dan als die leerlingen bij je komen en zeggen dat ze bijvoorbeeld lesbisch zijn maar het moeilijk vinden om dat tegen anderen te zeggen?”
“Ehum, dat ze zich niet hoeven te schamen en dat het heel normaal is en dat ze mogen zijn wie ze zijn.” Naast me schudde er eentje haar hoofd. “Nou, wat zou jij dan zeggen? Als ik een leerling van je was en ik kwam naar je toe: mevrouw van Eeckeren, ik denk dat ik lesbisch ben en ik durf het er thuis niet over te hebben. Wat zou jij dan zeggen?”
Ze keek me even met een grijns aan en zei: “dat hoef je thuis ook niet te bespreken als je dat niet wilt. Mocht het ter spraken komen dan kun je daarin meegaan maar dat hoeft niet. Jouw ouders lopen er toch ook niet mee te koop dat ze hetero zijn of hebben jouw goedkeuring daarom gevraagd toch? En het bepaald ook niet wie je bent of wat je bent alleen wat je in bed doet en met wie. Je identiteit blijft hetzelfde. Je hoeft niet uit de kast te komen maar gewoon ervoor te staan, voor de spiegel en jezelf te bekijken zoals je bent. Een mens van vlees en bloed. Niet een of andere seksuele voorkeur.”
Dat was inderdaad geen slecht advies, hopelijk kon ik er iets van onthouden. Ze wilde weer een hap nemen dus ik zei snel: “maar als mijn ouders het nou niet goed vinden?”
Ze liet haar vork weer naar beneden zakken en keek me rustig aan, “dan kom ik wel even langs om met ze praten. En mochten je ouders echt heel boos zijn dan kan je altijd even hier op school of bij mij thuis je veiligheid vinden.”
“Ik kan toch niet zomaar leerlingen thuis ontvangen?”
“Hm. Nee misschien niet inderdaad.” Ze stond op, “tot ziens allemaal, mevrouw Montou ik zie u morgen weer op school.”
Lexie begon te grinniken. “Ja, jij bent anders!” riep ik naar Julia die al bij de woonkamerdeur stond.
“Ik ben anders? Hoezo dan?” ze kwam weer aangelopen en bleef aan de kop van de tafel staan waar Lexie zat. Hoe moest ik dit nou weer uitleggen?
“Nou gewoon… jij bent ehum…Je zit hier toch niet als leerling nu?” met een geamuseerde blik leunde ze op haar onderarmen op de tafel waardoor ik zo recht in haar korset kon kijken. Maar dat probeerde ik te negeren. Lexie friemelde een losse pluk haar terug in Julia haar knot.
“Dat klopt maar u wilde mij wel vaker zien nadat ik hier voor het eerst via Nadia op de stoep stond. Want u gaf gehoor aan mijn kleding verzoek in de klas waar u dus in feite een leerling toestemming gaf om vaker langs te komen.”
“Ja, maar jij bent al volwassen. Sommige leerlingen die bij mij komen zijn pas zestien of zeventien.” En ik had er eerlijk gezegd niet zo over nagedacht toen.
“En die mogen niet even voor hun eigen veiligheid bij je thuis uithuilen?” ze ging weer zitten. “Ik zou wel willen maar ik denk dat ik daar gedoe mee krijg.”
“Hm, ik had het wel gedaan als ik docente was geweest.” Ze had haar servet weer op haar schoot gelegd en at de laatste paar happen van haar eten rustig op.
“Ik snap Rosalie wel, stel dat een leerling hier is geweest en haar vervolgens beschuldigd van ongewenst gedrag. Dat lijkt me dan wel lastig uitleggen voor een docente.”
“Dank je Kiki, dat bedoel ik inderdaad. En trouwens, mevrouw de engel, jij wist ook dondersgoed dat het mijn adres was waar je heen moest.”
“Dat klopt, ik koos er voor om gehoor te geven aan je verzoek die je bij Nadia had gedaan.”
“Ik wist niet dat jij het was, die zou komen en ik had haar al aan de lijn om af te zeggen toen je voor mijn deur stond, weet je nog?” ze grinnikte.
“En wie had je op dat idee gebracht?” ze keek me met een glimlach aan. Ik was even perplex.
“Als je het geweten had Rosalie, dat het Julia was die zou komen, had je het dan eerder aangegeven bij Nadia dat je niet wilde?”
Mijn ogen moesten zich even lostrekken van de persoon naast me. Ze had geweten dat ik een afspraak zou hebben met haar en zij was degene geweest die me had gezegd dat ik het af kon zeggen. Lexie keek me onderzoekend aan met haar vuist onder haar kin gebald leunend op de tafel. “Ik ehum… ik denk het wel Lexie…”
“Goh, dan had ik je waarschijnlijk ook nooit ontmoet of wel?”
“Nee, dat klopt Kiki…” we bleven even stil. Wat kon het leven toch raar lopen. Had ik bijna mijn beschermengel afgezegd toen.
“En jij, waarom besloot jij toch naar het huis van je docente te gaan dan?”
Ik keek met mijn mond vol weer opzij naar Julia. Ze had haar eten op en liet het beetje wijn in haar glas ronddraaien.
“Ze had nog niet af gezegd dus ik ging daar heen om haar te geven wat ze nodig had Lex.”
“Een knuffel!” knikte Kiki enthousiast.
Julia keek haar even verbaasd aan en zei toen met een glimlach “dat klopt.”
“Maar hoe wist je dat ze die nodig had dan?”
“Omdat ze er nogal beroerd uitzag toen ze tegen me aan botste op school, Kiki. En Nadia had me al gezegd dat ze geen goede ervaring had gehad met Charlotte die via Freak the Freak Out bij haar was geweest.”
“Oh ja, jouw eerste ervaring was niet zo fijn hè Rosalie? Mijn eerste echte bdsm ervaring was eigenlijk met jullie twee. Los van die beurs waar ik heen ben geweest.” Ze keek me blij aan.
“Wat was er gebeurd dan?” Lexie keek half geschrokken van Kiki naar mij. Ik slurpte een sliertje spaghetti op en kreeg gelijk een straffende blik van Julia. Dat waren weer twee strafpunten.
“Oh, Charlotte was wat te enthousiast met vastbinden en ik weet niet wat ze precies deed maar het voelde niet fijn.” Ik wuifde met hand wat voor gerinkel van de kettinkjes aan mijn polsbanden zorgde.
“Wist je wat bdsm was en wat ze kwam doen?”
Ik schudde mijn hoofd. “Nee, dat wist ik eerlijk gezegd niet.”
Lexie staarde me aan alsof ze meer uitleg verwachtte. “Ik kreeg een bon van een vriendin voor mijn verjaardag om in te leveren bij Freak the Freak Out. Daar bestellen zij en haar man ook wel eens iemand om hun seksleven wat spannender te maken…En nou ja, omdat ik volgens mijn vriendin al drie jaar droog stond…” Ik kuchte even ongemakkelijk en ging toen verder: “hoewel ik niet echt het type ben voor zulke dingen besloot ik toch maar die bon in te leveren, dan was Paula ook weer blij…dat is die vriendin waar ik die bon van kreeg…Charlotte kwam en ging. Nadia belde om te vragen hoe het was, maakte excuses en zond Julia naar me om het goed te maken.” Ik nam snel mijn laatste hap van mijn eten. Ik wist niet waarom maar ik voelde me een beetje ongemakkelijk ineens. Een zachte hand werd op mijn schouder gelegd en gleed door over mijn huid onder mijn nek.
“En sindsdien is ze uit de sleur van het leven gekomen, is ze met hoogtevrees van het dak van een brandend gebouw gevallen, heeft ze nieuwe mensen ontmoet, is ze op mijn werk geweest waar ze me in bijzijn van mijn collega in de lift gezoend heeft, ze is bij mij thuis geweest, bij Kiki thuis en leert ze steeds meer over haar eigen lichaam en voorkeuren wat ze wel en niet prettig vindt en durft.” De engel naast me sprak opgewekt, haar hand aaide me zachtjes waardoor ik me gesteund voelde.
“Wacht even hoor, brand? Hoe? Waarom? Huh?” Lexie leek even in de war.
“De school stond in brand en Rosalie zat vast, Julia heeft haar gered”, legde Kiki aan Lexie uit. “Mijn moeder had trouwens de krant bewaard vanwege iets anders dus ik heb het terug kunnen lezen. Je schijnt echt mazzel te hebben gehad Julia.”
“Dat schijnt zo te zijn inderdaad”, grijnsde ze terug. Anders ik wel – dacht ik.

“Mag ik misschien nog wat pasta met roomsaus proberen?”
“Maar natuurlijk Kiki, geef je bord maar” Julia stond op en nam het bord aan, ze schepte voor Kiki op tot die zei dat het voldoende was.
“Het ziet er heerlijk uit Julia!” knikte Kiki tevreden.
“Dank je wel. Wil jij nog een beetje pasta Rosalie?”
“Nou, klein schepje dan. Dan probeer ik de tomatensaus nog even.”
“Zo veel?”
“Ja, niet meer hoor!”
“Prima. Jullie krijgen ook nog toetje hè.” Ze keek even naar Kiki die zich betrapt voelde.
Mijn bord met een beetje pasta met tomatensaus en gehakt werd weer terug voor me neergezet. “Lexie wil jij nog wat?”
“Nee dank je Juul.”
Julia ging weer zitten en schoof haar stoel goed aan.
“Kaas?” vroeg Lexie aan me en wilde me een schaaltje aanreiken.
“Ik heb hier al, dank je wel.”
“Rosalie mag geen melk, dus die heeft haar eigen kaas”, legde Kiki uit. Maar dankzij mijn engel was dat ook nog maar de vraag. Als ik wel tegen melk bleek te kunnen zou mijn leven misschien ineens een stuk makkelijk worden. Scheelde me weer piekeren en vervelende opmerkingen van mensen die het moeilijk vonden om er rekening mee te houden. Dat zij ook een arts was gaf me eigenlijk wel rust. Ik was bij haar volkomen veilig.
“Oh, vandaar dat alles veganistisch is.”
“Ik eet ook geen melkproducten Lex, weet je nog.”
“Ja, dat is waar ook. Jij bent ook zo lastig, je at ook geen vlees toch?”
“Dat klopt.”
“Ik had een veganistische taart voor ze gemaakt toen ze bij mij op visite kwamen.”
“Had ik haar gevraagd om te doen, domineren heet dat Lexie”, Julia knipoogde met een grijns naar haar overbuurvrouw. Kiki bleef even bevroren zitten en riep toen: “hé! Dat was dus al een opdracht?” ze leek een beetje boos en verbouwereerd. Julia moest lachen.
“Waar je ruimschoots voor geslaagd was lieverd. Het was net of mijn oma hem gemaakt had, zo lekker. En je had de prinses aangenaam verrast.” Kiki begon gelijk te blozen toen Julia dat zei. Ik moest glimlachen met mijn mond vol.

Julia dronk haar glas wijn leeg, Lexie zat achterover in haar stoel met haar handen op haar volle buik, ik had mijn bestek netjes naast elkaar gelegd op mijn bord en Kiki at haar laatste hapje op. In die stilte bedacht ik me dat ik niet alleen uit een traditioneel gezin kwam maar ook dat al mijn vriendinnen traditioneel getrouwd waren. Dankzij Julia had ik er nu twee lesbische vriendinnen bij en een panseksuele vriendin die tevens mijn domina was. Ik vroeg me af wat mijn ouders daarvan gezegd zouden hebben. Mijn vader zou het wel geaccepteerd hebben waarschijnlijk maar mijn moeder niet. Niet dat dat veel uitmaakte want ze leefde niet meer, eigenlijk net als Julia haar ouders.

“Heeft iedereen genoeg gehad?” vroeg Julia ons vriendelijk. We knikte.
“Ik kan geen pap meer zeggen Juul!” riep Lexie. Julia schudde haar hoofd even en begon de tafel af te ruimen. Ik had graag geholpen maar ik zat nog vast. Lexie stond gelukkig op en hielp Julia mee met de borden naar de keuken te brengen. Toen Lexie in de keuken wat aan het doen was kwam Julia naast Kiki zitten en legde een hand op haar schouder. “Ging het goed met de klemmetjes?” “Ja hoor, ik voel ze bijna niet. Maar lief dat je het vraagt.” Julia knikte goedkeurend waarna ze half onder de tafel verdween. Ik vond het fijn dat ze zich herinnerde dat Kiki kettinkjes met gewichtjes aan haar schaamlippen had hangen en dat ze even aan Kiki had gevraagd of het nog wel ging. Al was dat natuurlijk niet moeilijk voor haar om te onthouden, het navragen deed ze wel uit zichzelf. Ikzelf was het al weer vergeten en misschien Lexie ook wel. “Als je wilt mag je even rondlopen of ontspannen op de bank. Ik ga het toetje even afmaken”, zei Julia waarna ze ons los maakte en naar de keuken liep. Ik was blij dat ik me weer wat vrijer kon bewegen. Kiki en ik keken elkaar lacherig aan.

Lexie was naar de wc gegaan en Kiki en ik hadden ons even verplaatst naar de bank. Ik had er eerst even het dekentje uit mijn leeshoekje overheen gelegd zodat de bank eventueel niet vies zou worden van onze natte onderkant. Julia deed de schuifdeur open en liep de tuin in. Ik staarde de zwarte engel na. “Toch apart hè, hoe het leven soms loopt.”
“Hè wat?” mijn ogen konden Julia niet loslaten.
“Dat je zonder Julia mij nooit ontmoet zou hebben en ik jou niet.” Kiki had mijn arm vastgepakt en ik vestigde mijn blik op haar.
“Dat is toch wel bijzonder vind je niet?”
“Ja…” mijn ogen bleven rusten op de gekleurde puntjes stof aan Kiki haar jurk.
“Waar denk je aan?”
“Huh, nou dat het eigenlijk nog veel verder terug gaat. Een patiënte van Julia vroeg dus of zij naar school wilde gaan voor haar. Daardoor kwam Julia in mijn klas en uiteindelijk via de bon, via Nadia stond ze ineens bij mij voor de deur…”
“Ja, maar misschien had ze dat zo wie zo wel gedaan. Ook als ze niet bij jou op school had gezeten toch?”
“Jawel maar dan had ik je denk ik toch niet ontmoet…”
“Waarom niet? Had je haar dan weggestuurd misschien?”
“Misschien wel maar ook omdat ik de brand dan niet had overleefd…” we keken elkaar even zwijgend aan. Kiki haar ogen waren vrij donker bruin. Ze aaide me over mijn arm en zei: “maar gelukkig is het niet zo gelopen en, als ik even voor mezelf spreek, heb ik nu het gekste etentje ooit.” Ik schoot in de lach. “Ja, ik heb dit ook nog nooit meegemaakt. Heb je het naar je zin?”
“Jazeker, erg gezellig en lekker eten. Wat wil een mens nog meer?” lachte ze naar me.
“Doet Lexie een beetje aardig tegen je? Ik hoorde je namelijk wat piepen toen ze bezig met je was…”
“Nee, ze is heel aardig hoor. Ze vroeg of ik het wel wilde proberen. Ik had me dit keer wel wat meer voorbereid om niet weer zo dom over te komen als toen naar Julia toe…”
“Oh joh, dat vond ze helemaal niet erg volgens mij.”
“Had jij je voorbereid toen ze voor het eerst bij je kwam?”
“Nee, ik had eigenlijk geen idee waar ik aan begon. Bovendien had ik er door Charlotte ook niet echt trek meer erin en toen ik zag dat Julia gestuurd was…. Pfff……Maar gelukkig was het met Julia heel anders. Die was geduldig, we hebben eerst samen thee gedronken op de bank en toen heeft ze me het een en ander uitgelegd. Oh, wacht even…” ik liep naar de boekenkast en opende de la waar ik ook de tekeningen in bewaarde. Daar lag het boekwerk, het mooie verslag wat Julia voor me had gemaakt. Ik nam het mee terug naar Kiki. “Kijk, deze kreeg ik van haar om te lezen. Als je wil mag je hem meenemen of misschien weet je dit allemaal al.” Ze nam hem nieuwsgierig kijkend aan en liet haar vinger even over het uit gestanste oogmasker gaan. “Mooi zeg, heeft zij dit gemaakt?”
“Volgens mij wel ja.”
“Vrij dik ook.”
“Ja, het was veel informatie.”
“Mag ik die thuis doorlezen?”
“Ja… ja, neem maar mee! Hou hem maar!”
“Weet je dat zeker? Vindt Julia dat niet erg?”
“Nee hoor, die doet dingen toch anders. Ik denk dat ze die dingen vaker uitdeelt aan klanten en jij was ook een klant van haar toch? Bovendien mag ik haar alles gewoon vragen en een hele boel dingen die daarin staan zijn toch niks voor mij.”
Ze bladerde er even doorheen voor ze hem weer dichtsloeg.
“Ja, ik was geen betalende klant natuurlijk. Maar dank je wel.”
“Ik ben ook geen betaalde klant van haar hoor”, zei ik geruststellend. Ik vroeg me af of Kiki voor Lexie moest betalen. Ik wist niet of dat gebruikelijk was en wat dat dan kostte. Ik zou het Julie vragen als we weer even alleen waren. Ze kwam ondertussen weer naar binnen, geen idee wat ze in de tuin had gedaan. Misschien wilde ze even wat tijd alleen. Had ze weer beelden van vroeger in haar hoofd gehad. Ik kon me dat eigenlijk niet zo goed voorstellen, ik dacht natuurlijk wel eens aan vroeger maar hooguit in vlagen en steeds dezelfde herinneringen. Mijn herinneringen speelde zich altijd af in de zomer, gek eigenlijk.

Lexie kwam bij ons zitten, ze nam plaats op een keukenstoel en Kiki vroeg naar haar werk als schrijfster van een modetijdschrift. Kiki stelde allerlei vragen en ik luisterde met veel belangstelling. Het was fijn om te zien dat ze goed met elkaar konden opschieten. Kiki zat er ontspannen bij tegen de rugleuning aangeleund. “En jij bent dus docent Nederlands Rosalie, hoe is dat?” vroeg Lexie toen ze uitgepraat waren over mode.
“Dat klopt, ik geef de bovenbouw klassen les.”
“Lijkt me pittig.”
“Soms ja, soms ben ik vooral opvoedkundig bezig. Ik ben ook vertrouwenspersoon.”
“Wel eens een leerling gehad dan die lastig werd gevallen?” vroeg Kiki naast me.
“Nee gelukkig nog niet. Ik heb wel eens een leerling helemaal naakt in mijn kantoortje gehad”, zei ik met een grote glimlach.
Lexie keek met grote ogen naar me en haar mond zakte open. “Dus jij werd lastig gevallen door een leerling?”
“Niet echt, drie maal raden wie het was.”
Kiki lachte en ook Lexie haar gezicht veranderende in een lach. “Julia stond naakt in je kantoortje zeker.” Ik knikte.
“Oeh, heb je haar straf gegeven?” Kiki’s ogen glunderde.
“Nee, ze deed het niet om me te pesten en bovendien had ik daar helemaal niet aan gedacht.”
“Maar het bevalt je dus wel op school?” vroeg Lexie me.
“Ja, ik vind het erg leuk en dankbaar werk.”
“Ik weet nog dat ik die boeken die we moesten lezen altijd zo saai en zwaar vond. Sommige waren echt niet door te komen. En we mochten ook alleen maar Nederlandse schrijvers lezen. Dus ik koos altijd voor de dunste boekjes.”
“Oh, dat is tegenwoordig wel anders hoor Lexie. Nu staan er ook buitenlandse schrijvers op en mijn leerlingen mogen altijd met me overleggen als ze een ander boek willen lezen.”
“Maar vast geen Harry Potter!”
Ik lachte: “nee Kiki, dat klopt.”

“Tijd voor het toetje dames.” Julia stond glimlachend bij de tafel. Mijn eten was alweer wat gezakt gelukkig, maar we waren ook iets meer dan een half uur verder. Het was al kwart over acht zag ik. We gezamenlijk naar de tafel. De stoelen waren verplaatst, die van mij en Kiki stonden nu naast elkaar. Op tafel lag iets van een slab verpakt in plastic, oogmaskers, twee gekleurde stukken touw en iets wat op een bokshandschoen leek. Kiki keek er met een opgewonden gezicht naar. “Ze zijn volgens mij weer wat van plan, denk je niet?” fluisterde ze in mijn richting. “Dat heb je goed mooie regenboog!” Lexie ging naast haar staan en legde haar hand op Kiki’s schouder. Kiki schrok een beetje waardoor Lexie grijnsde. Julia stond naast mijn stoel. “Eerst jullie handen wassen”, waarschuwde Julia ons. Ik liep naar de keuken en werd achtervolgd door Kiki. Om de beurt waste we onze handen en droogde ze af onder het toeziend oog van onze domina’s. Ik schonk de mijne een glimlach. Het liefst had ik haar geknuffeld maar ik wist niet of dat zomaar mocht.

Kiki en ik namen plaats en tot mijn verbazing werden we niet aan de stoel vastgebonden. In plaats daarvan pakte Julia het gele touw wat voor me op de tafel lag en zei streng: “armen recht voor je houden richting Kiki. Ik draaide me opzij naar Kiki toe die eenzelfde opdracht had gekregen. Ze keek me glimlachend aan. Ik vond het spannend maar op een goede manier. Julia bond het touw om een van mijn polsen en wachtte tot Lexie met Kiki ook zover was. Bij Kiki werd het groene touw aan beide polsen vastgebonden, daarna werd mijn stuk touw er onderdoor gehaald en aan mijn andere pols vastgemaakt. Hierdoor zaten we min of meer aan elkaar vast. Twee lussen touw die gekruist over elkaar heen zaten. Het touw zat niet heel strak om mijn pols, toch zou ik mijn hand er niet uit kunnen krijgen. De dames haalde allebei de slab uit de verpakking, Julia deed hem bij mij om terwijl Lexie achter Kiki stond en hem bij haar om deed. “Hé, het moet in mijn mond hoor!”, las Kiki me met een serieus gezicht voor. “Op die van jou staat: daar gaat mijn toetje, bedankt hè!” We begonnen te lachen. Julia en Lexie liepen naar de keuken en kwamen terug met vier glaasjes. “Oh, wat ziet dat er mooi uit!” Kiki keek er met een gedraaid hoofd naar toen ze op tafel werden gezet. Het zag er inderdaad mooi uit. Vier laagjes, twee donkerroze bijna rode en twee witte laagjes die zich om en om afwisselde. Bovenop het laatste witte laagje lagen twee aardbeien, drie blauwe bessen, een takje munt en een paars viooltje. “Een veganistische toetje. Italiaanse panna cotta met frambozencoulis.”
“Wat een werk Juul!”
“Valt wel mee Rosalie, in anderhalf uur gemaakt waarvan het meeste wachten is.” Haar handen had ze op mijn blote schouders gelegd. Ik schudde mijn hoofd. “Ik zou dat nooit kunnen.”
“Er zei iemand mij ooit: je bent nooit te oud om te leren.” Haar hoofd naast de mijne en twee fonkelende ogen die me terug aankeken. Ik glimlachte. Mijn opmerking des tijds toen ze in mijn klas kwam, was eigenlijk onnodig geweest maar dat wist ik toen nog niet. Ze kwam weer overeind.
“Is dat een echte bloem?”
“Dat klopt Kiki, dat is een viooltje, die heb ik net geplukt en kun je eten.”
“Kun je die echt eten?” vroeg ik verbaasd.
“Alles wat je voorgeschoteld krijgt kun je eten. Het ligt er dus niet alleen als decoratie prinses.”
“Goh, nooit geweten dat ik eetbare bloemen in mijn tuin had…”
“Weer wat geleerd bloemenmeisje”, lachte Kiki.

“Nou dames, jullie mogen elkaar lekker gaan voeren. De glaasjes mogen jullie niet oppakken en je mag niet je dominante hand gebruiken.” Lexie sprak met plezier in haar stem.
“Dit is haast zonde om op te eten…” mijmerde Kiki.
“En toch moet het mooie regenboog van me.”
“Om het nog wat moeilijker te maken voor jullie krijgen jullie een oogmasker op, een handschoen aan jullie dominante hand én hebben we nog een verrassing om jullie extra te plagen.” Julia haar stem klonk vals naast mijn oor. Ik hield mijn ogen op Kiki gericht die op haar onderlip beet. Ik knikte met een brede glimlach naar haar want ik kende het gevoel, de kriebels. De ongecontroleerde samentrekking van spieren en het heerlijke gevoel die daaruit voortvloeide. De warme adem van Julia kietelde mijn wang, haar lippen werden tegen mijn oor gedrukt. “Ik zie je. Ik zal je opslaan in mijn geheugen en onthouden. Elke spiersamentrekking, elke zucht, elk woord wat uit je mond komt wordt van mij. Want ik zie en onthoud alles prinsesje van me. En jij zult niks zien maar des te meer moeten voelen dus geef je over en geniet”, werd er heel zachtjes in mijn oor gefluisterd. Haar vingers streelde lichtjes over mijn schouders. Een rilling ging door mijn lijf die mijn schouders even zichtbaar deden bewegen. Ik was haar instrument die ze bespeelde en ze wist telkens mijn gevoelige snaar te raken. Ze had me betoverd en ik gaf me over. De blinddoek werd voorgehouden en daarna zag ik alleen nog maar zwart.

Lexie en ik lachte naar elkaar. Hier zat Lexie waarschijnlijk al de hele avond op te wachten. Ik hield de rechterhand van mijn prinses omhoog, streelde haar arm waardoor haar armhaartjes overeind gingen staan en gaf een zachte kus aan de binnenkant van haar hand. Daarna boog ik haar vingers tot een vuist en schoof de nepleren handschoen erover heen. Het was eigenlijk een soort anti krab handschoen voor volwassenen, net als wanneer baby’s van die anti krab sokjes over hun handjes kregen zodat ze zichzelf niet in hun gezicht konden krabben. Alleen was deze van nep leer en als bdsm attribuut te koop. Zo kon ze haar hand niet gebruiken om het glaasje vast te houden of te voelen waar ze moest zijn. Ze zou andere manieren moeten bedenken om te voelen waar alles was. Ik was benieuwd of ze dat durfde en hoever ze zou gaan.

Ook Kiki kreeg een handschoen aan haar rechterhand, de dominante hand. Wat veel mensen niet wisten was dat de dominante hand werd bestuurd door de tegenovergestelde hersenhelft. Was je linkerhersenhelft beter ontwikkeld, dan was je dus rechtshandig. Dit gold dus ook omgekeerd voor linkshandige. Ook je ogen en benen werden gekruist bestuurd door je hersenen. Hoewel linkshandig dominant maar iets meer dan dertien procent van de Nederlandse bevolking betrof, waren wij wel het land met de meeste linkshandige. Gevolgd door Amerika. Vroeger werd je op school gestraft als je linkshandig was en gedwongen om je rechterhand te gebruiken. Als je mazzel had hoefde je alleen maar op je rechter hand te zitten en als je pech had kreeg je een tik met een liniaal of duimstok erop. Soms werd de linkerhand op de rug gebonden. Want rechtshandige waren in de meerderheid dus linkshandige waren anders en dat mocht niet. In Japan mocht een man voor de jaren zestig zelfs scheiden als zijn vrouw linkshandig bleek te zijn. En in de middeleeuwen werd je gezien als demon of heks als je linkshandig was. Minder dan één procent van de bevolking kon met beide handen schrijven. Soms werd je door een hersenziekte of amputatie gedwongen om je andere hand meer te gebruiken en net als met de linkshandige van vroeger die nu waarschijnlijk met beide handen konden schrijven, was dat ook met een hersenziekte aan te leren. Ik had het mezelf ook aangeleerd, gewoon om te kijken of mijn hersenen dat ook konden. En omdat ik mijn dominante arm ook al een paar keer had gebroken gehad, was het wel handig dat ik mijn linkerhand als dominante hand kon inzetten.

Ik kon aan Rosalie haar spieren zien dat ze het spannend vond maar haar ademhaling was nog rustig dus ze zat niet te piekeren. Ik keek naar Lexie die achter Kiki stond en hield de lepel van Rosalie omhoog die speciaal voor linkshandige was. De lepel zelf was voor mensen met een verminderde motorische functie. Bijvoorbeeld door Parkinson of een hersenbeschadiging. Maar ook als je reuma had was het een handig hulpmiddel. Niet te koop in het aangeboden bdsm assortiment, toch erg leuk om subjes mee om de tuin te leiden. Het handvat was iets dikker wat gewoon goed in de hand lag. Maar de lepelkop was buigbaar. Ik boog hem in een hoek van negentig graden naar rechts zodat het opscheppen en vooral in de mond stoppen een hele uitdaging zou worden voor iemand die dacht dat haar lepel gewoon recht was. Lexie boog de lepelkop van Kiki negentig graden naar beneden. Beide dames kregen hem in hun linkerhand aangereikt. Ik kneep even in de schouders van mijn prinses en liep toen naar mijn eigen plek. “Zo daar hoeven we even niks meer aan te doen”, lachte Lexie en ging naast me zitten. De dames bleven een beetje verstijfd zitten dus ik zei: “jullie mogen beginnen hoor dames.” Lexie en ik keken geamuseerd naar de show die zich voor ons afspeelde. Er leek wat twijfelingen bij de dames te zijn dus Lexie besloot om ze wat aan te sporen. “Jullie hebben een half uur de tijd dames, anders gaan wij ons ermee bemoeien en geloof me we kunnen jullie het nog veel moeilijker maken”, zei ze streng. Dit scheen te helpen want er kwam wat beweging in.

“Rosalie waar is jouw glaasje?”
“Ehum…ik denk dat het handiger is als jij mij uit jouw glaasje voert en ik jou uit de mijne.”
“Oh, dat is slim inderdaad! Wat dom van mij zeg.”
Rosalie moest grinniken, “dat geeft niks joh. Laten we even draaien…. Even kijken… ja hier staat er eentje…” ze tikte met haar lepel tegen haar waterglas aan. Ze probeerde met de lepel te scheppen terwijl Kiki met haar linkhand daardoor gedwongen werd om hem bij Rosalie in de buurt te houden zodat ze zelf niks kon doen. Ze mochten nu knoeien van ons, dat was ook niet anders mogelijk. Het duurde ook niet lang voor haar waterglas omviel met een bonk. Ze hapte naar lucht van schrik. “Dat was je waterglas, niks aan de hand. Jullie krijgen nu ook geen strafpunten”, zei ik rustig.
“Wacht beweeg je hand eens naar mij toe…” Kiki taste heel slim met twee vingers waar haar glaasje stond. De lepel nog steeds vasthoudend. “Ja, ik heb de mijne gevonden geloof ik.” Ze stak de lepel erin en haalde hem er weer uit met niks erop. “Oh, god, nu je mond nog vinden…”
“Dat is niet zo moeilijk lijkt me. Volgens mij heb je nog andere mogelijkheden om te tasten niet?”, Lexie klonk als een duiveltje. Ook zij had in het oor van haar sub gefluisterd dat ze haar gevoel moest gaan gebruiken. Kiki zocht met haar rechterhand naar de arm van haar buurvrouw.
“En nu?” vroeg die op haar beurt nadat ze voelde dat er een hand op haar arm werd gelegd, of althans een vuist verpakt in nep leer.
“Waar zit je mond?”
Rosalie moest lachen: “gewoon op mijn gezicht onder mijn neus.”
Kiki leek even te twijfelen maar boog zich toen naar voren, stak haar tong uit en raakte Rosalie haar wang aan. Van schrik deinsde die iets achteruit. “Oh, sorry. Mocht dat niet?” Kiki leek even van haar stuk gebracht. “Nee, ik schrok even. Ik dacht wat voel ik nou…” Ik zag Rosalie even twijfelen. Kom op prinses, geef je over er is niks aan de hand – wilde ik eigenlijk zeggen maar ik hield mijn mond. “Ehum…dat is wel slim inderdaad… ehum… kom maar.” Ze boog zich weer naar voren, terwijl Kiki’s tong bezig was moest Rosalie zachtjes grinniken. Weer een grens van haar verbreed. Ik wist dat Kiki Rosalie leuk vond en omdat Lexie en ik dit vooral voor haar hadden georganiseerd kon zij nu lekker met Rosalie spelen. De tong belande op Rosalie haar lippen. “Volgens mij… even kijken…” als snel belande Kiki’s lippen op die van Rosalie. “mwit zijn je lippu hè?” “Hmhm.” Kiki bewoog haar linkerhand er naar toe terwijl ze nog steeds de lippen tegen elkaar aan hadden. Helaas voor haar zat er niks op de lepel en toen ze hem eenmaal tegen de lippen van Rosalie aandrukte kon ik een grinnik niet onderdrukken. “Mond open doen hè”, zei Kiki de lepel tegen de lippen van Rosalie aandrukkend.
“Mwach ff, mwaal eews weg… Ja, volgens mij klopt er iets niet. Beweeg eens niet.” Mijn slimme prinses vond met haar tong de lepel en voelde hoe het in elkaar stak. “Je lepel is verbogen en wijst naar beneden!” Lexie begon te lachen. “Heel slim van jouw prinses!”
Rosalie wilde op haar beurt met haar vingers haar eigen lepel voelen. “Niet met je vingers prinses”, zei ik streng. Ze hield abrupt op en haar lichaamshouding was afwachtend.
“Voel jij de mijne eens”, ze hield haar lepel voor zich zodat Kiki op de tast met haar tong kon voelen.
“Voel jij de mijne eens, hé schatje… voel dan, hé.” Lexie keek me zwoel aan met haar tong half uit haar mond en streelde mijn arm. “Wil je even voelen?”
“Dat zou je wel willen hè”, grijnsde ik.
Ondertussen had Kiki de lepel van Rosalie gevonden. “Hm… die van jou staat naar rechts in een hoek gebogen.”
“Wat zijn ze toch slim hè, die subjes tegenwoordig”, zei Lexie cynisch.
“Kunnen jullie het zien meiden?” vroeg mijn prinses een beetje verbeten. Ik voelde een fijne rilling door mijn lichaam. Ik hield er van als ze zo van zich af beet. Lexie vond haar misschien brutaal, ik vond haar geweldig. Ik hoefde geen mak subje.
“We hebben prachtig uitzicht al was de kus wel een beetje aan de flauwe kant hoor!” riep Lexie kritisch.
“Dit gaat toch niet werken zo?!”
“Het zijn vaak de prinsessen die klagen hé”, sprak mijn buurvrouw naar me.
“Ze zijn natuurlijk altijd veel te verwend”, ging ze door.
“Jullie weten nu hoe de lepels eruit zien, dus ik zou zeggen probeer het”, sprak ik ferm.
“Even denken hoor, mijn lepel is dus naar beneden gebogen, dat betekend dat ik mijn hand rechtop moet houden wil ik kunnen scheppen…” Kiki was weer een dappere poging aan het wagen. Ze had haar glaasje weer op dezelfde manier gevonden als daarnet en kreeg het voor elkaar er een beetje op haar lepel te krijgen. “Ik hou hem zo vast, jij moet er dan met je mond naartoe.” Ze hield de lepel tussen hun in.
“Oké, ik ben benieuwd…” Rosalie boog zich iets naar voren maar moest meer een beetje naar links. “Warm, warm… warmer, koud, koud…”, zei ik om haar te helpen. “Hmmm!” riep Rosalie verrukt toen haar lippen de lepel hadden omsloten.
“Ja gelukt?!”
“Ja, erg knap je!”
“Oké, nu jij. Je kunt het!” Kiki moedigde Rosalie aan. Dat zag ik Paula nog niet echt doen.

Rosalie had blijkbaar veel vrienden verloren door de scheiding, dat waren dus nooit echt vrienden geweest. Nu wilde ze een keer een etentje voor haar vriendinnen organiseren. Prima, ik zou haar wel helpen om dat zo stressvrij mogelijk voor haar te maken. Als domina kon je genot op verschillende manier geven. Seksueel maar ook gewoon er even voor iemand zijn of iemand ondersteunen. Het ging ten slotte om haar genot en als zij haar vriendinnen een keertje uit wilde nodigen, dan was het mijn taak om ook te zorgen dat ze echt genoot. Gewoon door te domineren, te sturen, te straffen en te belonen. Haar uit te dagen en te helpen.

Ze had haar glaasje gevonden en probeerde heel voorzichtig iets van het toetje op te scheppen. Als ik hem naar links had gebogen was het nog lastiger geweest maar ik wilde natuurlijk wel nog een keer naar huis. Lexie en ik hadden ook al de eerste happen van ons toetje genomen. Lexie vond het zichtbaar lekker terwijl ze genoot van de twee meiden voor ons. “Oké, ik denk dat ik wat heb… nou jouw mond nog vinden…” Kiki tuitte haar lippen en boog zich weer naar voren. Ze raakte de neus van Rosalie die gelijk begon te lachen. “Honger?” vroeg ze plagerig. “Oh, ik hoop zo dat ik je een keertje op mag eten van Julia”, kreunde Kiki. Ik zag dat Rosalie even verstijfde van die opmerking maar zich al snel herpakte. “Ja, ja… Ik hoor het al weer. Moet jij daar ook niet toestemming voor hebben van Lexie?”
“Jazeker prinses! Maar zo’n grote beloning kan natuurlijk heerlijk stimulerend werken voor mijn regenboogje.”
“En heb ik er zelf nog wat over te zeggen misschien?”
“Ja hoor, je mag kiezen of we je rauw opeten, gekookt of toch liever gebakken. Dat maakt mij en de regenboog denk ik weinig uit.”
“Volgens mij was het nog altijd mijn plan om haar op te eten hoor Lex en Kiki.”
“Jij eet geen vlees”, zei Lex hooghartig.
“Klopt, maar dit is biologisch, ecologisch redelijk verantwoord en diervriendelijk vlees. Dus misschien maak ik wel een uitzondering.” Ik zag dat Rosalie op haar onderlip beet. Ik was mentaal met haar aan het spelen. Ik wist dat ze genoot van de spelletjes die ik bedacht voor haar. Ze had haar hersenen ook al laten kraken toen ik het over het aanleren van etiquette had gehad. Dat was toen erg schattig om te zien. Wie weet wat ze zich nu voorstelde. Iemand aanraken, strelen, plagen met je vingers, plagen met speeltjes dat was het spel voor het lichaam. Eventueel al dan niet gecombineerd met pijnprikkels. Mindplay, oftewel het mentale spel werd bij bdsm nog veel vaker gebruikt. Meestal om angst aan te jagen of te vernederen. Dat zou voor mijn prinses niet de beste oplossing zijn maar dat wilde niet zeggen dat ik niet met haar mentale toestand kon spelen. Dit moest je wel alleen doen als je je sub goed kende, zijn of haar grenzen en angsten wist en wist hoever je kon gaan.

De termen mindplay en mindfuck werden vaak door elkaar gebruikt. Wat het verschil nou was, dat was moeilijk te definiëren. Voor velen was het gewoon hetzelfde. Toch vond ik er wel degelijk een verschil in. Ik gebruikte mindplay vooral om te spelen, om op te geilen en te zorgen dat er een gezonde spanning werd opgebouwd. Soms met wat angst en vernedering zonder over grenzen te gaan. Dit deed ik vooral door krachtig gebruik te maken van iemands eigen geest en het vermogen om die te manipuleren. Je hoefde daar geen neuroloog voor te zijn maar kennis van het brein was wel mooi meegenomen. Het was een psychologisch spel. Mindplay was iets wat om creativiteit en planning vroeg. Je kon een mentaal spel ook maar één keer doen want daarna zou het verrassingselement weg zijn. Wat er ook gelijk voor zorgde dat je niet met je sub vooraf kon overleggen omdat het dan niet meer zou werken.

Mindplay was een beetje als goochelen, je speelde met iemands geest. Liet diegene iets geloven terwijl ze dat zelf bedacht hadden. Ook zonder te liegen kon ik iemand iets laten geloven wat niet helemaal waar was. Zoals bij meneer van Lammeren toen ik vroeg of hij een vrouw was. Had hij me gevraagd waarom ik dat wilde weten dan had ik tekst en uitleg moeten geven maar hij ging er automatisch van uit dat Rosalie een vrouwenprobleem had. Terwijl ik dat met geen enkel woord gezegd had.

Mindfuck vond ikzelf wat harder, was enger voor de sub en bovendien kon het sneller uitlopen op het verliezen van vertrouwen of in het ergste geval een trauma veroorzaken. Want hoewel angst in je hoofd zit en vaak gevoed werd door jezelf, kon iemand er wel compleet gek van worden en door flippen. Oudere trauma’s konden ook weer bovendrijven, denk aan een meegemaakte verkrachting, ontsnapping van een brand of een overval. Je kon dit dus ook verknoeien als je je sub niet goed kende of las.

Neem bijvoorbeeld de grootste angst van mijn prinses, voor zover bij mij bekend was dat paarden. Zou ik haar geblinddoekt, in een stal op een verhoogd zadel zetten en zeggen dat we gingen paardrijden, dan zou ze waarschijnlijk helemaal in paniek raken met alle gevolgen van dien. Misschien alleen al van de paardengeur en het gehinnik om ons heen. En zelfs als we het niet in een stal zouden doen maar gewoon in mijn schuur, dat zou voldoende zijn om haar geest zo in de war te brengen dat ze echt geloofde dat ze op een paard zou zitten. Nog erger als er een bewegingsmechanisme onder het zadel zou zitten die deze gedachte meer zou voeden. De woorden: ik ben trots op je, niks aan de hand, je bent veilig, zouden dan geen impact meer hebben omdat haar angst simpelweg te groot was. En hoewel ze dan kon zien bij het afdoen van haar blinddoek dat het nep was, ze zou me waarschijnlijk nooit meer vertrouwen. Dus zowel mindplay als mindfuck moest je binnen de grenzen van je sub doen.

Een mentaal spel begon met het planten van een zaadje, een idee in iemands hoofd. Bijvoorbeeld om iemand op te willen eten. Ze wist dat ik haar nooit echt zou opeten, ik zou geen ledenmaten afhakken of ook maar enigszins in haar snijden. Toch was het idee voor haar al spannend en opwindend genoeg om te willen spelen. Want wat bedoelde ik daarmee? Wat was ik van plan? Zou het pijn gaan doen? Waar en wanneer en met wie zou het gebeuren? Mijn plan was om dat zaadje de komende weken lekker te voeden, de spanning wat op te bouwen en te polsen wat ze ervan vond.

Lexie was ook wel van het mindplay en mindfuck. We hadden samen eens een keer met twee heren gespeeld en het leek ons wel een leuk idee om een beetje mindfuck, dus niet mindplay, te doen met de heren. Lexie deed alsof ze iets ging doen wat ze nog nooit gedaan had en had de heren gezegd dat ze mijn stagiaire was die het nog moest leren. Ik loog nooit dus ik hield wijs mijn mond. Had een van de subs gevraagd of het waar was dan had ik uiteraard eerlijk geantwoord. Maar daar waren de subs op dat moment helemaal niet mee bezig toen ze Lexie met wat instrumenten aan het klungelen zagen. Daar begon de angst al die ingepland werd, het zaadje. Want als je als sub daarna met dat idee vastgebonden word met een blinddoek voor en je hoort twee dames praten en de een vraagt de ander: “moet dit er zo in? Past dat wel of moet ik gewoon doorduwen dan?” reken maar dat je je dan als sub erg angstig en benauwd voelt. Of Lexie die aan me vroeg: “Ehum… zijn ballen zijn bijna zwart, is dat erg?” Gelukkig konden deze heren er, hoewel ze op dat moment huilend om hun moeder riepen, er goed tegen want hier geilde ze op.

Mindplay of mindfuck kon ook gebruikt worden om echt iemands manier van denken voorgoed aan te passen. Dit kon in positieve zin door iemand van zichzelf te laten houden en te laten waarderen. Negatieve gedachtes helpen te blokkeren of om te vormen. Het werd ook gebruikt bij trauma therapie en door psychologen voor verschillende psychische problemen. Maar ook in negatieve zin werd het gebruikt. Door iemand te pesten, zeggen dat diegene niet goed genoeg of lelijk was. Dan kwam je snel richting verbaal geweld of vernedering. Maar ook bijvoorbeeld als je aan sektes dacht, die het eigenlijk gebruikten om mensen te overtuigen van hun geloof en bij hun aan te sluiten. Reclames waren een en al mindfuck en zo gemaakt om je aan te zetten tot het kopen van iets wat je misschien helemaal niet nodig had. In de Tweede wereldoorlog werd er ook gebruik van gemaakt, politieke partijen die mensen hun idealen wilde doen laten geloven zodat men zou stemmen. Als verhoringstechniek werd het door het leger ingezet om gevangen aan het praten te krijgen. En ook een dom of domme met slechte intenties kon makkelijk met de juiste woorden iemand overhalen om mee te gaan. Of iemand iets laten doen wat diegene helemaal niet wilde.

Maar als je het goed gepland had, goed je sub kende en goed uitvoerde dan kon mindplay, en voor de juiste persoon ook mindfuck, heel erg opwindend zijn en een fantastische geestelijke ervaring met veel emoties geven.

“Hoe wil je dat eigenlijk gaan doen dan? Haar hier op de tafel vastbinden met een appel in haar mond?” Lexie liet haar ogen even over de tafel gaan. Mijn prinses was geen varkentje wat ik op een zilveren schaal midden op tafel met een appel in haar mond zou zetten.
“Nee. Hoe of wat ik ga doen dat ga ik nog niet verklappen. We zijn nu trouwens toetje aan het eten. Bovendien mag Rosalie zelf bepalen wie haar op eet.” Rosalie moest glimlachen en ze rechtte haar rug. Ik had het plan allang in mijn hoofd sinds vanmiddag, ze moest er alleen nog wat verder voor zijn. Zichzelf veiliger voelen bij mij en bij anderen. En hoewel ik wat bedacht had bepaalde zij uiteindelijk hoe of wat zonder dat ze dit door had.

Rosalie duwde Kiki iets terug met haar andere hand en boog zelf naar voren. Haar lippen gingen op zoek naar die van Kiki. Ze had Kiki al eerder gezoend wat ik toen dapper van haar vond. Nu durfde ze ook zichzelf wat meer te pushen zonder zich gelijk helemaal bloot te hoeven geven. Haar lippen vonden die van Kiki en een uitgebreide kus volgde. Lexie keek er verlekkerd naar. Ik had vooral een warm gevoel in mijn buik omdat mijn prinses zich zo liet gaan. Even geen stress, schaamte of paniek leek te hebben. Ik maakte snel een foto met mijn mobieltje die ik van te voren klaar had gelegd. Natuurlijk had ik die foto niet nodig maar als aandenken voor de twee dames. “Als dit het toetje is dan graag nog een beetje”, zei Kiki met een zachte zoemende stem nadat Rosalie zich weer had losgemaakt met haar lippen. Rosalie moest zachtjes lachen. “Mondje open, eens kijken of het me lukt…” de lepel ging richting de openstaande mond, belande half op de wang maar Kiki boog haar hoofd mee en omsloot uiteindelijk de lepel van Rosalie met haar lippen. Uit enthousiasme gooide Kiki haar rechterarm in de lucht waardoor Rosalie automatisch mee moest. Ze trok de lepel lachend terug, Kiki likte haar lippen af en zei: “ja! Gelukt!”
“Echt? Zat er wat op?”
“Ja, lekker luchtig iets.” Ze begonnen de giechelen als twee kleine meisjes. Ik moest stiekem lachen om ze zo te zien. Rosalie vond steeds dat ik zoveel had gemist vroeger maar naar mijn idee had ze zelf ook het een en ander aan plezier gemist. En voor iemand die zo nieuwgierig was naar mijn verleden sprak ze zelf amper over de hare.

Dit was eigenlijk te gek voor woorden en toch voelde ik me fantastisch. We hadden een etentje in bdsm stijl waarbij ik meer plezier had dan op een verjaardag met mijn vriendinnen. Ik gaf me over zoals mijn domina dat bevolen had, ik had Kiki gekust en speelde mee. Ik liet mijn gepieker los want ik wist dat Julia er was voor me. Dat ze naar me keek met haar mooie donkergroene ogen. Misschien werd ze er wel geil van als ze me zag zoenen met Kiki, dat hoopte ik. Kiki wilde me maar wat graag opeten terwijl we beide geen idee hadden wat dat betekende. Hoewel het me heerlijk leek om door Julia al dan niet zogenaamd opgegeten te worden, vroeg ik me wel af hoe het zou zijn met Kiki erbij. Zou ik dat durven? En wat hield opeten in? Was het me tot een orgasme likken zoals ze al eerder had gedaan?

Aan de touwen die strak trokken kon ik voelen dat Kiki weer een hap van het toetje voor me aan het opscheppen was. Ik vroeg me af hoe ons gekluns eruit zag voor Julia en Lexie. Ze hadden ons nog niet uitgelachen. Gelukkig kregen we nu geen strafpunten, dit was anders niet te doen geweest. Ook echt wat voor mijn heks om ons verbogen lepels te geven. Wat hield ik toch van haar. Ze maakte me aan het lachen, wond me op en zoals ze al had gezegd, sinds ik haar had binnen gelaten was ik uit de sleur gekomen. Het leven kon inderdaad soms raar lopen maar misschien was dit ook gewoon allemaal gepland. Had het zo moeten zijn. Was zij echt de engel die door iemand, misschien mijn dochters wel, gestuurd was om me te helpen.

Mijn hand die in de handschoen zat werd warm en klam. Ik voelde dat Kiki mijn mond weer opzocht met de lepel. Ik hielp haar door in de juiste richting te bewegen omdat de lepel te hoog zat tegen mijn neus aan. Het toetje zelf was erg lekker en hoewel ik het stiekem wel jammer vond dat ik het niet gewoon op mocht eten starend naar de maakster ervan, was dit ook goed. Ik gaf me over en liet me gaan in het moment. Ik wilde dat Julia naar me keek, trots op me was en me onthield. En ik genoot zonder schaamte.

Ze hadden de moed gekregen en begonnen elkaar wat zelfverzekerder te voeren. Het lukte ze steeds beter op te scheppen nu ze wisten hoe de lepels eruit zagen en elkaars mond te vinden. Er was hier en daar wel eens waar wat op het tafelkleed beland. En van Kiki haalde een blauwe bes het niet naar Rosalie haar mond, dus de bes belande stuiterend op de grond. Hector keek er even naar dus ik keek waarschuwend naar hem. Rosalie had het viooltje met drie vingers gepakt en tegen Kiki’s lippen gehouden die gebruik maakte van het feit dat er vingers werden aangeboden. Heel stout nam Kiki ook de drie vingers van Rosalie in haar mond en leek er even op te sabbelen. Ik maakte snel nog een foto. Lexie naast me zat nog net niet te kwijlen maar keek wel heel geil naar het tafereel. “Dit zijn geen lange vingers hoor”, lachte Rosalie. “Niet?” vroeg Kiki heel onschuldig met een glimlach die haar overbuurvrouw niet kon zien. “Je bent in de war met tiramisu Kiki”, zei ik lachend. “Wel lekker…”, antwoorde ze zachtjes. Dit bracht mij gelijk op een idee. “Kiki als je Rosalie in je hoofd voor je haalt, wat vind je dan het mooiste aan haar?” Ze hadden hun handen allebei losjes voor zich, ik zag dat Rosalie een ietwat hogere ademhaling had gekregen en ook Kiki was zichtbaar opgewonden door hun spel. Ze dacht even na. “Mag ik maar één ding kiezen?” ik glimlachte, heel goed Kiki dat is inderdaad een goed antwoord. – dacht ik. Ik hoopte dat mijn prinses hem ook zo opgepikt had. “Als je inderdaad maar één ding mag opnoemen, wat zou dat dan zijn?”
“Poeh…” ze liet haar rug even in elkaar zakken. Hierdoor trok ze haar armen wat mee naar haar lijf en moest Rosalie wat meer naar voren buigen. “Ik vind haar lichaam mooi maar ook haar karakter… ze lacht zo lief en ehum…” ze konden elkaar niet zien waardoor Kiki geen idee had hoe Rosalie reageerde die inmiddels rode wangen en een rode nek kreeg van de complimenten. Maar hierdoor durfde Kiki ook wat meer vrijer te spreken. “Ze is zo mooi slank en zo aardig en lief. Op die tekeningen vond ik haar ondeugende blik heel mooi en ze is erg stoer al heb ik het idee dat ze dat zelf niet vindt.”
“Dat klopt Kiki, dat heb je juist”, liet ik haar lief weten. Mijn prinses was ook stoer, vond ik.
“Dat is lief van je Kiki, dank je wel. Ik vind mezelf inderdaad absoluut niet stoer. Jij bent veel stoerder. Je hebt zelfs een piercing in je klit!”
“En wat vind je mooi aan Kiki, Rosalie?”
“Haar lach, ze heeft zo’n aan stekelige lach waar je gewoon vrolijk van wordt. En ik vond het prachtig hoe haar mooie lichaam op onze aanraking reageerde, je hebt een hele zachte huid. Je bent heel lief en gastvrij en je karakter is net als je kleuren, lekker vrolijk en gezellig!”
“Kiki zou jij wat veranderen aan Rosalie?”
“Nee, waarom?”
“Rosalie zou jij wat veranderen aan Kiki?”
“Nee, ze is toch mooi zoals ze is.”
“Precies, onthoud dat dames. Jullie zijn allebei prachtig…handen boven tafel houden Lexie, we zijn nog niet klaar met eten.”

Het toetje van de dames was bijna op en de laatste restjes waren voor hun moeilijk op te scheppen. Ik liep naar ze toe en haalde bij beide de blinddoek weg wat gelijk tot geknipper van hun ogen en geluid uit hun keel leidde door het licht. Ze keken elkaar aan en glimlachte naar elkaar. “Je bent inderdaad prachtig Kiki.” “Jij ook Rosalie, die witte neus staat je goed.”
“Huh?”
“Je hebt toetje op je neus”, lachte Kiki.
“Oh, dat is jouw schuld dan!” Rosalie veegde met haar linkerhand over haar neus.
“Hup, jullie toetje opeten. Slome tuttebellen!” riep Lexie bazig.
“Haast?” vroeg ik haar scherp terwijl ik weer naast haar ging zitten. Ze keek me even vinnig aan. “Wat denk je zelf?” Ik grinnikte: “dat jij de kriebels hebt waar je vanaf wilt maar dat je dat niet aan tafel mag doen want dat is niet netjes tijdens het eten. Geduld jij.”

Ik zag dat de dames klaar waren dus ik liet mijn hand tussen de benen van Lexie glijden. “Laat mij maar eens even voelen dan”, zei ik duivels met een zachte stem. Het duurde niet lang of ik had Lexie naar een orgasme toe gevingerd die er met gekreun en een hoge gil uitkwam. De twee andere dames keken er verbaasd naar. “Zo, dat is ook weer gedaan…” ik stond op, nam mijn eigen glaasje en die van Lexie mee naar de keuken en ging mijn handen wassen.