De Hunting Odyssee - 8

Het was windstil die ochtend zodat de overtocht naar Virgod Eiland zonder problemen verliep. De steile rotskusten waren reeds van ver waarneembaar. Caro en Fran keken met grote ogen naar de indrukwekkende en gevaarlijke rotsen. Ik hoop dat het binnenland minder ruw is, zei Fran stil tegen Caro. Een tijdje later kwam de aanlegkade in zicht. De houten constructie stak zo’n vijftig meter in zee. Op het einde van de kade stond een galg waaraan de resten van een half vergane man in de wind aan het touw bungelden. Dat is om iedereen eraan te laten herinneren dat geen enkele man toestemming heeft om het eiland te betreden, zei de schipper luid, toen hij bemerkte dat de twee vrouwen er vol afschuw naar keken.

Eenmaal de kade bereikt, stapten ze aan wal. Arn was tijdens de boottocht rustig geweest, maar nu huilde hij luid in de armen van Caro. Ze probeerde hem te sussen terwijl ze toekeken hoe de schipper snel de boot van de kade losmaakte en terug koers zette naar het vasteland.

Ze hoorden iemand de kade oplopen. Toen ze zich omdraaiden zagen ze een vrouw op hun afkomen. Ik ben Moeder Talin, maar jullie mogen gerust Talin zeggen hoor, zei ze terwijl ze hun de hand schudde. Het was een grote vrouw met korte rode haren. Ze droeg een lang grijs kleed die haar lichaam bedekte van haar hals tot enkels. Ze had stevige borsten en haar tepels waren duidelijk in de grijze stof van het kleed te zien. Ik ben hier op het eiland verkozen tot beheerder, vandaar die titel van Moeder, ging ze verder. Er is hier plaats genoeg voor iedereen, dus jullie mogen een huisje uitkiezen om in te wonen. Alle woningen met een rood kruisje op de deur zijn vrij. Ik zie dat jullie een zoon bijhebben. Zoals jullie weten zijn mannen hier verboden, maar jullie zoon is welkom tot de leeftijd van twaalf jaar, daarna moet hij het eiland verlaten. En over mannen gesproken, jullie hebben de hoge rotsen aan de kust gezien, dus het is hier veilig. Mannen kunnen enkel het eiland betreden via deze kade of via een klein strand dat juist achter mijn huis is gelegen. Maar het is zelden dat iemand zich daaraan waagt, dus geniet van onze gemeenschap en de veiligheid. Ik zie jullie nog wel, want ik nodig jullie een van volgende weken thuis eens uit voor een gesprekje, en ze draaide zich om en liep terug de kade af.

Het eiland was niet zo groot. Na drie uurtjes wandelen was je helemaal rond geweest. De meeste huisjes stonden gegroepeerd in het midden van het eiland. De andere huisjes stonden allemaal langs de rondweg langs de kust, die door een bebost gebied liep. Heel het binnenland van het eiland was echter niet bebost, maar bedekt met weiden voor veeteelt en akkerbouwgronden. Na goed rondgekeken te hebben vonden Caro, Fran en Arn een gezellig huisje aan de rondweg. Het was opgetrokken uit houten balken en had een schuin aflopend dak gemaakt van kwir schors. Kwir bomen stonden in de omgeving dan ook in overvloed. Ook het aanwezige meubilair was uit kwir hout vervaardigd. We zullen morgen een klein bedje voor Arn maken, zei Fran, vandaag kan hij wel bij ons slapen. Caro was deels opgewonden door de nieuwe omgeving, maar ze miste nu al de gezellige drukte van vroeger.

Het was aanpassen. Caro zat om een omgevallen boomstam uit te kijken over de kliffen van de kust. Een smal padje dat vertrok achter hun woning leidde naar deze plaats. De eerste week hier op het eiland waren moeizaam verlopen. Er was weinig contact met andere bewoners en het was aanpassen aan de nieuwe levensomstandigheden. Een warme wind speelde met haar haren en de geur van het zeewater prikkelde haar neus. Ze zuchtte diep: ik mis Peter, dacht ze. Hij zorgde goed voor mij, was lief en de seks was geweldig. Het was zelfs heerlijk als hij mij pijn deed. Ach, ik hoop dat iemand hem gevonden heeft en begraven, zodat hij niet ten prooi van de wilde dieren is gevallen. Een traan welde op in haar oog maar ze bedwong zich. Fran is ook lief, zij ze zachtjes luidop om zo de donkere gedachten te verdrijven.

Ze zat nog steeds over de kliffen te kijken als ze Fran over het pad hoorde aankomen. We worden deze namiddag verwacht bij Moeder Talin, zei Fran toen ze Caro zag zitten. Kom je, want het is best wel even stappen en we moeten ons nog omkleden, want met deze kleren kunnen we toch niet naar daar gaan.

Het grote houten huis van Moeder Talin lag ook aan de rondweg. Aan de voorkant van het huis waren er geen ramen, enkel een grote imposante deur. Toen ze aanklopten werd opengedaan door een grote stevige vrouw die een lang grijs kleed droeg. Julie moeten Caro, Fran en de kleine Arn zijn, zei ze met een brede glimlach. Moeder heeft me ingelicht van jullie komst. Ik ben de bewaker van het huis. Moeder heeft gevraagd dat jullie Arn zouden achterlaten bij het dienstmeisje, ze zal goed op hem passen tijdens jullie gesprek met Moeder. Toen het dienstmeisje in de hal verscheen, legde Caro met tegenzin het kind in haar armen. Goed volg me nu, dan breng ik jullie naar Moeder, ze is in haar woning. Fran keek haar onbegrijpend aan, maar al snel werd het duidelijk. Ze staken een grote binnentuin over naar het achtergelegen gebouw. De bewaker klopte aan, maar deed onmiddellijk de deur open en liet hen binnen. Het was een grote ruime kamer met achteraan een groot venster dat uitkeek op de kliffen van Virgod Eiland. De kamer was mooi ingericht met een grote tafel met stoelen, enkele kasten, zetels en een groot bed. Moeder Talin zat in een grote zetel en stond recht als ze binnenkwamen. Zo, hier zijn jullie, zei ze vriendelijk terwijl ze rechtstond.

Talin droeg weer het lange grijze kleed en nadat ze hun beide een kus op de mond had gegeven, nodigde ze hen uit om ook in een zetel te gaan zitten. Valt het jullie hier mee, stak ze onmiddellijk van wal. Caro knikte: ja maar het is natuurlijk wat aanpassen. Dat is voor iedereen zo die hier komt, ging Talin verder. Jullie weten dat de regels hier moeten gevolgd worden. Ongehoorzaamheid wordt bestraft en als het meermaals voorvalt wordt je verbannen. Als ik je nog genegen ben, dan is dat via een bootje aan de kade, maar anders moet je gewoon van de kliffen in het water springen, wat natuurlijk niet zo bevorderlijk is voor je gezondheid, verduidelijkte ze met een grijns op haar lippen. Dus je hou mij best te vriend, zou ik zo zeggen, voegde ze eraan toe met een brede glimlach. Ik heb dit gesprek met iedereen die hier aankomt, dat heb je misschien al gehoord? Neen, zei Fran, men heeft ons niets verteld, er wordt niet over gesproken. Iedereen is ook redelijk zwijgzaam. Ja, dat begrijp ik, was de reactie van Moeder Talin. Goed, dan gaan we elkaar beter leren kennen, en het is goed als jullie daar niet met anderen over praten. Talin stond recht en liet het bovenste deel van haar jurk tot haar middel zakken. Twee grote stevige borsten waren bedekt met een grote tepel. Zijn ze niet mooi? Vooruit kleedt jullie uit en kom aan mijn tepels zuigen, zei ze autoritair. Talin keek toe hoe Caro en Fran wat onwennig uit de kleren stapten en op haar toeliepen. Jullie hebben een mooi lichaam, vooruit zuig nu aan mijn tepel, laat mij genieten. Caro en Fran namen elk een tepel in de mond en begonnen te zuigen, ondertussen de borst zachtjes knedend. Talin knorde even van genot en liet haar handen over het lichaam van Caro en Fran glijden. Borsten en billen werden betast en gekneed en even later speelde de vingers met de twee natte kutjes.

Jullie maken me geil, zei Talin even later, en zo te voelen zijn jullie ook al behoorlijk nat. Met een nonchalant gebaar liet Talin haar grijze kleed volledig op de grond vallen. Caro en Fran keken onthutst toe. Ja, dat is altijd even verschieten, zei Talin, ik heb inderdaad een prachtige grote lul en stevige ballen. De enige op het eiland! Velen komen mij regelmatig eens opzoeken als ze na een tijdje nood hebben om nog eens een echte lul tussen hun benen te voelen. En als Moeder van deze gemeenschap sta ik altijd klaar voor mijn kudde. Maar vandaag ben ik er helemaal voor jullie. Kom kniel maar even en laat jullie warme natte mond langs de zijkant van mijn penis gaan, dan komt hij mooi recht en is hij klaar voor het stevige neukwerk. Caro en Fran deden wat Moeder hen opdroeg en al gauw gingen hun lippen over de snel hard wordende neukstaaf. Nu is hij nat en hard genoeg, zei Talin even later, ga liggen Fran, jou neuk ik het eerst. En Fran lag nog maar juist op haar rug in de zetel of Talin duwde zijn lul diep in haar en begon haar ruw te neuken. Bij elke stoot kletsten haar grote borsten tegen deze van Fran. Vooruit Caro masseer mijn ballen ondertussen, commandeerde Moeder. Caro deed wat gevraagd werd. Fran liet begaan, ze moedigde Talin zelfs aan, zoals ze vroeger ook deed in de neukhut en even later kreunde ze luid en schokte met haar bekken om haar orgasme te veinzen. Talin stopte, jou beurt nu Caro en Fran denk aan mijn ballen. Nog voor ze het goed wist drong Moeder diep in haar en begon hij terug te neuken, Fran kneep nu zijn ballen. De geilheid had een hoogtepunt bereikt en al snel pompte Moeder een grote hoeveelheid zaad in Caro haar kut. Talin trok zijn penis uit Caro haar kut en draaide zich om naar Fran toe: vooruit, steek hem in je mond en lik hem schoon, commandeerde Moeder. Fran ging met een zucht op haar knieën zitten en likte met trage bewegingen zijn lul schoon. Met een grijns op zijn gezicht keek Talin ondertussen toe hoe zijn sperma nog uit Caro haar kut drupte. En lik al het sperma dat uit Caro haar kut is gedrupt ook maar van de grond op Fran en slik alles door, ik wil niet dat je kwijlt op de grond. Zonder zich nog om hun te bekommeren deed Moeder Talin terug haar kleed aan. Jullie doen dat goed zo samen, we moeten dat meer doen, was haar reactie, terwijl ook Fran en Caro hun kleren aantrokken.

Toen ze even later de kamer verlieten, stond het dienstmeisje met Arn in de arm hun op te wachten. Nadat ze hem in Caro haar armen had gestopt, begeleide ze hen naar buiten. Het was Fran die eerst iets zei. Wat was dat? Ik dacht dat we hier rust zouden vinden op een eiland zonder mannen en nu krijgen we dit. Ja, zei Caro, laat ons afwachten en zien hoe het hier verder verloopt. Maar we kunnen misschien nu al voorzichtig informeren hoe we terug van het eiland geraken voor als we het niet meer hier zien zitten. Ja, antwoorde Fran, dat doen we. Gelukkig dat Moeder niet merkte dat ze me niet kon opwinden en voor jou was het veel te snel voorbij om er genot van te hebben. Ze wandelden verder in stilte naar hun woning. Beide verzonken in gedachten en beide ontgoocheld over Virgod Eiland.