Toen John een jaar of twintig was en nog in Den Haag woonde en bij een ministerie werkte, wilde zijn toenmalige vriendin nooit mee naar het grote naaktstrand voorbij Scheveningen. Ze zei dat ze zich daar te veel bekeken voelde door al die blote mannen die daar waren met hun priemende blikken en daar kon ze best eens gelijk in hebben, want ze had een erg aantrekkelijk lichaam met een mooi stel stevige tieten en een toen nog lekker behaard kutje. Omdat er een stuk voorbij het laatste strandpaviljoen, richting Wassenaar, op het naaktstrand een volleybalveldje was uitgezet door een aantal sportieve naaktrecreanten en John van volleybal hield, wilde hij daar graag een keertje heen, met of zonder zijn vriendin. En eigenlijk liever zonder haar, om eerlijk te zijn. Want dan kon hij ongestoord zijn ogen de kost geven. Hij kon erg genieten van al die al dan niet bewegende blote vrouwenlijven, jong en oud. Met name de MILF’s met grote gebronsde hangtieten zorgden ervoor dat hij al een stijve kreeg als hij er fietsend naar het strand aan dacht. Hoe hij die stijve op het naaktstrand ging camoufleren, had hij nog niet uitgedacht. Dat was van later zorg, toch?

Het toeval wilde dat toen hij op een warme zomermiddag op de fiets naar Scheveningen was gegaan, die bovenaan de duinen had geparkeerd en in zijn short langs de vloedlijn naar het naaktstrand liep, hij op een gegeven moment de ‘grenspaal’ was gepasseerd en toen hij naar rechts keek verderop een vrouwelijke collega van zijn werk meende te zien zitten. Sonja heette ze, ze was getrouwd, werkte bij personeelszaken en ze was oud genoeg om zijn moeder te zijn, alleen was ze wat knapper dan zijn moeder. Ze keek naar wie er zoals voorbij liep en had hem vast gezien en inderdaad, ze riep hem, waarop hij eerst probeerde weg te kijken, maar ze nogmaals zijn naam en wenkte hem om naar haar toe te komen. John slofte door het zware zand naar haar toe, twijfelde of hij nu al zijn short uit zou doen, deed dat niet, en ging tegenover Sonja in het zand zitten. Die was duidelijk niet voor het eerst die zomer op het naaktstrand, want ze was poepiebruin. ‘Hé joh, wat kom jij hier doen, John?’, vroeg ze plagerig. John was eigenlijk niet in staat tot een beter antwoord dan ‘volleyballen!’, en dat was niet eens gelogen, al waren de ‘bijvangsten’ natuurlijk ook niet te verwaarlozen.

Sonja lachte en zei met een brede grijns: ‘Volleyballen? Maar daar hoef je toch niet voor naar het naaktstrand toe?’ John wist even niet zo goed hoe hij daarop moest reageren, want hier op het naaktstrand was echt het enige strandvolleybalveld. Op de rest van de schier eindeloze stranden van Den Haag zag je nooit volleybalvelden op het strand. ‘Volgens mij ben jij gewoon een gezonde Hollandse jongen en wil je ook genieten van mooie naakte vrouwenlichamen.’ Ze ging er eens goed voor zitten, deed haar benen wat verder uit elkaar en gunde zo John bij haar een blik ‘tussen de rails’. John probeerde weg te kijken van haar behaarde kut met dikke schaamlippen, maar was zo gebiologeerd door wat hij zag, dat hij machteloos was. Sonja was zich hiervan terdege bewust en begon om te plagen ook nog zachtjes in haar grote tieten te knijpen. ‘Weet je dat gisteren jouw collega Reinier hier ook langs de vloedlijn naar blote vrouwen liep te kijken, in volle bepakking, met uitpuilende ogen? En toen ik keihard ‘Hé, Reinier!’ riep, schrok hij zich rot, keerde om en wist hij niet hoe snel hij weg moest komen. Kijk, dat zijn gluurders waar ik niet zo van houd.’

John durfde meteen niet meer naar Sonja’s kut te kijken, bang als hij was dat hij meteen in de categorie-Reinier zou belanden bij Sonja. Maar die maakte het van haar kant wel weer een beetje bont met haar uitdagende gedrag. John zag al vanuit zijn ooghoeken dat enkele mannen gezien hadden wat Sonja met haar tieten deed en probeerden ook een glimp van haar kut op te vangen, zonder dat ze daar meteen een kwetsbare stijve pik van zouden krijgen. John dacht even na, vond dat hij niet te lang moest blijven hangen bij Sonja en na wat social talk zei hij: ‘Ik ga lekker volleyballen, Sonja, als je het niet erg ongezellig vindt, Want daar ben ik per slot van rekening voor gekomen, nietwaar?’ Sonja lachte en gaf hem een knipoog: ‘Vergeet je niet daar je short uit te doen, anders kunnen ze je blanke billen niet zien. Beter nog, kun je dat nu niet hier doen, want ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je pik eruit ziet. En wees maar niet bang: ik ga er niet aan trekken en ik ga je ook niet pijpen hier, want dat is tegen de ongeschreven regels van het naaktstrand’.

John trok zonder aarzelen zijn short van zijn billen en toonde met enige gene zijn slappe pik aan Sonja, die hem alsof het een veekeuring betrof zorgvuldig bekeek, een beetje moest lachten om het formaat in slappe toestand, maar verder geen commentaar had. Ze gaf er wel een speels tikje tegen toen John opstond om verder te gaan. ‘Veel plezier nog met volleyballen!’, waren haar afscheidswoorden. ‘En jij veel plezier met nog bruiner worden!’, voegde John er lachend aan toe. ‘En misschien zien we elkaar hier weer.’ John liep verder tot hij het volleybalveld zag. Er waren zeker tien mensen bezig zich enthousiast in het zweet te werken en de piemels en gebruinde tieten vlogen in het rond. Hij haalde zijn handdoek uit zijn rugzakje en ging aan de kant zitten als toeschouwer. Hij viel meteen op als vreemde eend, omdat hij niet egaal gebruind was. Er keken wat andere toeschouwers naar de nieuweling en eentje vroeg aan hem: ‘Kom je alleen om te kijken of wil je ook meespelen?’ John zei dat hij graag mee wilde spelen en de man zei: ‘Dan moet je gewoon bij het net gaan staan en bij een nieuwe opslagbeurt indraaien.’ Dat systeem kende John wel en hij ging braaf bij het net staan, terwijl hij ondertussen keek naar alle soorten naaktheid die zich op het zand bewogen. Jonger en ouder, man en vrouw. Strak en minder strak.

John mocht al snel zijn kunsten vertonen en had nauwelijks oog voor al het bezwete naakt om hem heen. Vaak botste hij in het heetst van de strijd tegen vrouwen- en mannenlijven op, maar dat hoorde erbij. Na wat wel een uur leek stopte de ‘wedstrijd’ en liep hij terug naar zijn handdoek. Hij zat onder het zand van de snoekduiken en liep snel naar de vloedlijn om een duik te nemen in de zilte zee. Hij droogde zich vervolgens af en had na al dat sportieve gedoe wel zin in een sigaret. Hij merkte echter dat hij zijn aansteker niet kon vinden en keek om zich heen of hij iemand zag roken die hem een vuurtje kon geven. Op een meter of tien zag hij een hele mooie vrouw op een grote handdoek zitten met een perfect lichaam die net haar sigaret in het zand uitdrukte. Hij trok de stoute schoenen aan en liep naar haar toe. Van dichtbij was ze nog mooier. Ze keek op naar hem en keek hem vragend aan. ‘Heb je een vuurtje voor mij?’, vroeg John voorspelbaar. Ze lachte, pakte haar aansteker uit haar tas en gaf de bukkende John een vuurtje. Toen John weer terug wil lopen naar zijn handdoek omdat hij het niet in zijn hoofd durfde te halen om met zo’n mooie vrouw aan te pappen, zei ze resoluut: ‘Wacht even, kom eens zitten. Ik wil je wat vragen’. Tsja, en toen had hij weinig keuze.

Hij ging voor haar zitten, netjes buiten de handdoek en voelde weer zand in zijn hol komen, maar dat gaf niet. Dat spoelde hij er in het water wel weer uit later. Hij voelde dat zijn pik begon te reageren op dat supermooie lijf met die fantastische tieten voor hem, maar had niks om zijn jongeheer mee te camoufleren. Hij kon moeilijk vragen of hij een stuk van haar handdoek mocht lenen. ‘Hoe heet je? Ik ben Maria’, stak ze van wal met een heel zachte, vriendelijke stem. ‘Ik heet John’. Maria ging door. ‘Ik ben fotomodel en ik lig hier vaak alleen, maar de mannen komen dan als vliegen op me af met allerlei smoesjes. Ik lig echt geen minuut rustig’. John knikte begrijpend, maar hij begreep die mannen ook wel. Je zou toch zo’n juweel in je buurt hebben op het naaktstrand! ‘Ben je van plan hier vandaag nog een tijdje te blijven, John?’, ging Maria verder. John knikte en Maria vroeg toen: ‘Wil je dan met je spullen hier bij mij komen liggen, zodat die andere mannen denken dat je bij mij hoort? En zou je dan af en toe ook mijn rug willen insmeren, zodat ik niet verbrand?’ John juichte van binnen en dacht dat hij de Staatsloterij had gewonnen, wat een mazzel!