Vanaf het allereerste moment heb je mijn aandacht. Je staat aan het bureau van mijn collega en maakt een praatje met hem. Ik bewonder je van een afstand want je ziet er erg aantrekkelijk uit. Niks bijzonders maar jouw uitstraling doet iets met mij.

Zo nu en dan kom ik je tegen op kantoor, nog niet wetende wie je precies bent maar ik groet je altijd vriendelijk. Je blijkt deel uit te maken van onze HR afdeling. De weken verstrijken en ik krijg te horen dat ik een nieuw contract krijg wat met iemand van HR in orde zal worden gemaakt. Zou jij het zijn…. Even later krijg ik een chat bericht van je en mijn hart maakt een klein sprongetje. We plannen een moment om het contract door te spreken, iets waar ik mezelf nu al op verheug.

Toch wat gespannen zit ik die dag op kantoor. Je passeert mij bij binnenkomst en wederom krijg ik een ietwat ongemakkelijk gevoel. Het is 10 uur en je komt naar mij toe om te vragen of ik tijd heb. Ik rond mijn mail af en volg je naar een aparte ruimte. Het gevoel wat ik bij je heb is vertrouwd, terwijl ik je nog nooit gesproken heb…. Terwijl ik tegenover je zit, voel ik een nieuwe, onbekende spanning door mijn lijf gieren. Je vertelt ronduit over van alles en je hebt mijn volledige aandacht. Onze blikken kruisen elkaar regelmatig en als ik je aankijk voel ik wederom de spanning in mijn lichaam. Een positieve, fijne spanning. Het gesprek gaat allang niet meer alleen over werk maar ook over privézaken waardoor ik al snel concludeer dat je een man en kinderen hebt. Een uur is zo voorbij en we schrikken een beetje als we op de klok kijken. Oei… de tijd is voorbij gevlogen. Uiteindelijk hebben we het nog kort over mijn contract en we ronden het gesprek af. Je geeft aan dat ik je altijd mag benaderen met vragen en ik weet zeker dat ik dat ook zeker zal doen.

Zo af en toe hebben we contact op het werk maar niet opvallend veel. Mijn gevoel wordt echter met de keren dat ik je zie sterker. Ik vind je aantrekkelijk maar wil dat eigenlijk niet toegeven ondanks dat ik stiekem erg van je aanwezigheid geniet. Een praatje bij het koffie apparaat, in de gang of tijdens de lunch, het kan voor mij niet vaak genoeg maar ik weet dat jij dit niet hetzelfde ervaart. Af en toe twijfel ik omdat, de blikken die we elkaar toewerpen, eigenlijk vaak net wat te lang duren maar dat vind ik niet erg. Ik geniet ervan om je vanaf een afstandje te bekijken zonder dat je zelf ook maar iets in de gaten hebt.

Een aantal weken na ons eerste gesprek frustreer ik mezelf over een bepaalde aanpak intern en besluit jou te benaderen. Ik vraag of je binnenkort op kantoor bent en even tijd voor me hebt. Die vraag leek ietwat serieus want je reageert meteen terug met de vraag of er iets ergs aan de hand is. Gelukkig niet maar ik wil wel even mijn hart luchten en bij jou voel ik mezelf vertrouwd is het antwoord wat ik geef. De volgende dag heb je meteen tijd en we gaan ergens apart zitten. Ik vertel wat mij dwars zit en jij maakt hier en daar wat aantekeningen. Vervolgens dwalen we af van gespreksonderwerp en vliegt de tijd wederom voorbij. Je wordt een aantal keer gebeld maar je neemt niet op, die bellen later nog wel een keer vertel je mij. Ik geniet van dit gesprek, enerzijds omdat ik dichtbij je ben en aan de andere kant omdat ik meer over je te weten kom en je natuurlijk heerlijk in mezelf kan opnemen. Je hebt sprankelende ogen en een ondeugende lach, ik smelt vanbinnen als ik dat zie. Ik heb al langere tijd het vermoeden dat ik vrouwen aantrekkelijk vind maar sinds ik jou heb ontmoet weet ik het zeker.

Dagen en weken verstrijken en we hebben steeds vaker contact. Direct op het werk maar ook online en daar geniet ik van. Ik merk al vrij snel dat je aardig ondeugend en uitdagend bent, iets waar ik erg van geniet. Meermaals zit ik hardop lachend achter mijn laptop. Het contact neemt toe en na een tijdje spreken we elkaar zowat dagelijks. De berichten heen en weer worden steeds wat uitdagender, ook vanuit mij maar dat lijk je niet erg te vinden. Zelf vind ik het lastig dat ik vrouwen leuk vind en ik besluit, na lang twijfelen, dit met je te delen. Je reageert heel begripvol en zegt dat dit helemaal niks uitmaakt. Kort daarna besluiten we beide dat het een verstandig plan is om samen tijdens de lunch een wandeling te maken om dat eens te bespreken.

Ik ben zenuwachtig en ergens ook blij dat ik tijd alleen met je doorbreng, zonder het toeziend oog van andere collega’s. Ik fantaseer al tijden over je…. Hoe ik je tegenkom op de gang en je vervolgens mee een ruimte in trek om je vervolgens tegen de muur te duwen en hartstochtelijk te zoenen. De momenten dat ik je daadwerkelijk tegenkom op de gang zijn dan ook lastig omdat mijn gedachten meteen afdwalen. Rond lunchtijd stuur je een berichtje met de vraag hoe laat ik tijd heb om een rondje te wandelen. Even later sta je aan mijn bureau en ik word meteen zenuwachtig van je aanwezigheid. De frisse lucht buiten doet goed maar de spanning giert door mijn lichaam. We hebben het over van alles maar het eerder besproken onderwerp, vrouwen, blijft achterwege. Jij bent diegene die er als eerst over begint, iets wat ik zelf fijn vindt. Je vraagt me waarom ik er moeite mee heb en ik leg de situatie uit. Je reageert wederom begripvol maar het enige waar ik oog voor heb ben jij… Het voelt even alsof we alleen op de wereld zijn zonder dat er ook maar iets gebeurt. Mijn gedachten dwalen wederom af en ik merk hoe graag ik je zou willen zoenen. Hoe ik je vastpak, zachtjes tegen een boom duw en je in je hals zoen. Vervolgens in je oor fluister dat ik je gigantisch aantrekkelijk en sexy vind om je daarna een snelle kus te geven. Ik verlang naar je en je beseft dat zelf helemaal niet, of misschien toch wel…..