Ultieme Oplossing - 1

Ik ben Marga, 36 jaar en al jong getrouwd met Freek, toen ik 18 was. We hebben een dochter van 18, Tineke, zij woont nog bij ons.

Freek heeft een baan als elektricien en het gaat ons redelijk goed, ten minste tot enkele jaren geleden. Freek kwam met steeds minder geld thuis en op een gegeven moment bekende hij dat hij gokte.

Ik schrok hier enorm van, maar hij beloofde dat hij er mee zou ophouden.

Het ging even goed, maar hij verviel toch weer in zijn oude fout.

Op een gegeven moment kwamen er twee mannen aan de deur die een gesprek met mij wilden. Ik liet ze binnen en het bleek dat ze de schuld van Freek wilden innen. Ze noemden het bedrag en ik schrok me wild.

De mannen kwamen ook met een oplossing: Ik moest mij, samen met mijn dochter, beschikbaar stellen voor andere mannen, zo kon dan de schuld langzaam worden afgelost.

Ik schrok hier erg van en om er van af te zijn, zei ik dat ik er over zou nadenken.

Ik was opgelucht dat de mannen weg waren en die avond had ik een ernstig gesprek met Freek. Ik was kwaad dat hij weer was gaan gokken. De schuld was inmiddels zodanig, dat gewoon afbetalen niet meer mogelijk was. Freek wist zelf ook niet meer hoe het opgelost moest worden.

De hele nacht heb ik wakker gelegen.

De volgende dag is Freek naar zijn werk als ik een telefoontje krijg. Een onbekende stem zegt dat hij van de gokschulden weet en dat hij misschien een oplossing heeft. Hij geeft mij een adres waar ik heen kan gaan om er over te praten. De stem komt plezierig over en omdat we toch geen kant uitkunnen, besluit ik hem te gaan bezoeken. Ik bel mijn werk dat ik plotseling even vrij moet hebben.

Het is een half uurtje rijden en dan kom ik bij een villa aan, aan de rand van een dorp. Ik parkeer op de oprit en bel aan. Een meneer laat mij binnen en brengt mij naar een wachtruimte.

Na een kwartiertje komt een man binnen van mijn leeftijd en hij stelt zich voor als Gerard. Ik noem ook mijn naam en dan neemt hij mee naar een kamer waar een bureau staat. Hij neemt er achter plaats en nodigt mij uit tegenover hem te gaan zitten. Hij stelt voor om elkaar te tutoyeren.

Dan begint hij te vertellen, dat hij weet van de schulden van Freek, hoe hoog die zijn en door zijn contacten weet hij ook dat ik bezoek heb gehad. Ik kan dit alleen maar bevestigen.

Zijn volgende vraag is of ik enig idee heb hoe hier uit te komen. Dat heb ik uiteraard niet.

Gerard wacht even. Dan begint hij: “Ik heb misschien een oplossing, maar dat is wel ingrijpend voor jullie”.

Hij zwijgt weer even en ik kijk hem vragend aan. “En wat houdt dat in?” vraag ik.

Hij wacht weer even en gaat dan verder. “Ik heb mijn informanten uit de gokwereld, maar daar maak ik geen deel van uit. Maar hierdoor weet ik wel van jullie situatie en om eerlijk te zijn, die is hopeloos.”

Ik kan alleen maar knikken ter bevestiging.

Dan gaat hij verder, “ik kan er voor zorgen dat jullie bij wijze van spreken vandaag nog van alle zorgen verlost zijn. En dat die grote zorgen komen kun je zeker van zijn.”

Hij zwijgt weer even alsof hij naar woorden zoekt.

“Wat is je voorstel?” vraag ik maar.

“Dat is dat jij en je dochter bij mij komen inwonen. Jullie krijgen je eigen kamer en het zal jullie aan niets ontbreken. Freek kan in jullie huis blijven wonen, maar hij mag ook zo nu en dan hier komen.”

Verbluft kijk ik hem aan. “Maar dat is absurd” breng ik uit, “wat moeten wij dan meer doen?” “Jullie bestieren het hele huishouden, daar krijg je de vrije hand in om te regelen.”

Ik laat dit even bezinken. “Alleen het huishouden?” stamel ik.

Gerard kijkt mij aan. “Nee, er is meer. Ik wil dat jij en je dochter tot mijn beschikking staan. Ik zou heel graag van jullie allebei een baby willen.”

Ik ben perplex. Hoor ik het wel goed? “Geen denken aan” roep ik en sta op om te vertrekken.

“Denk er maar rustig over na” zegt Gerard, “neem alle tijd.” Ik sprint het huis uit en ik weet niet hoe snel ik in de auto moet komen. In sneltreintempo rij ik naar huis en plof op de bank neer.

Het voorstel van Gerard raast door mijn hoofd. Ik moet er ook niet aan denken dat ik Tineke hierin meeneem.

In de loop van de middag komt Tineke thuis. Ze merkt aan mij dat er wat is. Ik wil eerst niets zeggen, maar dan begint ze er zelf over. “Heeft het te maken met de gokschulden van pa?” vraagt ze. Ik knik en dan besluit ik haar het hele verhaal te vertellen wat er bij Gerard gezegd is en wat zijn voorstel is.

Hier schrikt ze wel van en de komende uurtjes hullen we ons in stilzwijgen. Maar na een tijdje begint ze: “ik zou het niet eens zo erg vinden om een baby te krijgen.”

Ik kijk haar verbluft aan. Ze denkt er wel heel nuchter over.

“Weet je wel dat je daar dan woont?” zeg ik. “Ik denk dat ik daar waarschijnlijk meer ruimte heb dan dat ik hier ooit zal hebben” is haar directe antwoord, “en jij woont er toch ook?”

Tegen deze logica weet ik even niks in te brengen. Ik sta op en omhels haar. “Wat een kutsituatie” breng ik uit.

Als Freek thuis komt, heerst er een stille spanning. Beide willen we eigenlijk niet vertellen wat er is gebeurd. Natuurlijk merkt Freek dat we stil zijn en hij maakt zich ook zorgen om de gokschulden. Hij begint er nu zelf over: “Ik weet helemaal niet hoe ik het op moet lossen” zucht hij. Tineke en ik kijken elkaar even aan. Tineke maakt een gebaar van stil houden.

Als we beide even later in de keuken staan, zegt ze dat ze morgen naar Gerard wil om te praten. “Dit is voor ons de enige manier” maakt ze mij duidelijk. Ik kan haar geen ongelijk geven, ik zie het ook niet meer zitten. Ik geef haar het adres. “Je mag mijn auto wel gebruiken” zeg ik.

De avond verloopt in stilzwijgen en tot overmaat van ramp begeeft de televisie het ook nog.

De volgende dag wacht ik vol spanning op haar terugkomst. Eindelijk hoor ik de auto. Ik open de deur om haar direct binnen te laten.

We ploffen op de bank neer en dan begint ze te vertellen. “Hij is best wel een aardige man. Hij heeft mij laten zien welke kamer ik krijg en wat ons werk zal zijn. Dat is op zich niet zo gek hoor mam” zegt ze wat opgewonden.

“We moeten zorgen dat het hele huishouden op rolletjes loopt. Zwaar schoonmaakwerk hoeven we niet te doen, we mogen een schoonmaakhulp inhuren.

Verder moeten we inkopen doen en koken. Eventueel gasten ontvangen en bedienen. Eerlijk gezegd lijkt het mij wel wat.

“En de baby?” vraag ik. “Hij onttrekt zich er niet aan” gaat Tineke verder. “Wil jij ook een baby?”

Hier heb ik verder nog niet aan gedacht, maar als dit door gaat is dit wel een consequentie. “Ik zit er niet direct op te wachten, maar het is ook niet zo dat ik het beslist niet wil” antwoord ik haar.

“Nou dan gaan we dat toch doen?” besluit ze praktisch.

“En papa dan?” vraag ik. “Hij heeft ons in deze situatie gebracht, hij moet niet gaan zeuren” is haar botte antwoord.

Ik ben verbaasd, ze heeft het voortouw genomen en is heel realistisch en nuchter gaan denken.

We overleggen hoe we dit aan Freek zullen vertellen.

Na het avondeten begin ik te vertellen dat Tineke en ik een aanbod hebben gekregen in één keer van alle schulden af te zijn.

We moeten in een villa samen het huishouden gaan regelen. Ik vertel alle gewone dingen die er bij horen en hou een heel verhaal. Tineke springt zo nu en dan zelfs bij. Zij vertelt over de ontvangst van gasten en de bediening daar van. Hierdoor is het wel noodzakelijk dat we intern gaan.

“En we zijn in één keer van je schulden af” merkt Tineke een beetje vilein op. Ik bewonder haar dat ze zo duidelijk tegenover haar papa is.

Over de baby’s beginnen we niet, dat is van later zorg.

Freek is er stil van. “Maar dit kan toch zo maar niet” merkt hij zachtjes op. “Dan had jij maar geen schulden moeten maken” antwoordt Tineke direct, “dan hadden we op de oude voet door kunnen gaan, maar nu hebben we geen keus.”

Ik bewonder haar en Freek is met stomheid geslagen.

“En ik dan?” merkt hij timide op. “Jij kunt zo nu en dan langs komen” doe ik mijn duit in ’t zakje.

We doen het voorkomen of alles al geregeld is, maar we moeten morgen wel naar Gerard toe.

Eigenlijk is het voor mij een opluchting dat Tineke zo doortastend opgetreden heeft.

We drinken alvast een glas wijn op onze nieuwe baan.

We zitten tegenover Gerard. Hij laat merken dat hij blij is dat we zijn aanbod hebben aangenomen. Hij belooft ons dat vandaag alle schulden zullen worden betaald.

Alle werkzaamheden worden doorgenomen, maar als de baby’s ter sprake komen willen we wel graag dat ze niet tegelijk komen. Afgesproken wordt dat Tineke eerst een baby krijgt en daarna ik. Ik zal doorgaan met de pil te slikken.

Hij laat onze kamers zien die we krijgen en daar zijn we content mee. Ruim, van alles voorzien en een tweepersoonsbed. Zelfs een douche ontbreekt niet.

Met een opgewonden gevoel rijden we terug naar huis, we beginnen overmorgen.

De volgende dag zeg ik mijn werk op, gelukkig heb ik geen opzegtermijn. We zijn druk bezig om onze spullen die we mee willen nemen in te pakken. Het kan in een paar koffers en even later komen we weer bij de villa aan.

We laden de spullen uit en drinken eerst nog koffie met Gerard. Hij verrast ons met een creditcard die we voor de huishouding mogen gebruiken. Ook laat hij doorschemeren dat we ook wel wat leuke kleding kunnen kopen.

Als ik opmerk dat onze televisie kapot gegaan is, zegt hij toe dat dit zo gauw mogelijk door hem geregeld zal worden.

De volgende dag zijn we al druk bezig met boodschappen, koken en kleine huishoudelijke dingen doen. Dan komt Gerard bij mij en vraagt of hij even een sleutel van ons huis mag. Hij heeft een nieuwe televisie en wil deze gaan installeren. Ik geef hem die en hij gaat direct weg.

Tineke en ik puffen even uit. “Hoe gaat het?” vraag ik haar. “Ik vind dit hartstikke leuk” is haar antwoord. “Zie je er tegen op om met Gerard naar bed te moeten?” vraag ik haar. “Nee, het is een leuke vent. Het is wel een heel zakelijke deal, maar hij heeft ons leven wel gered” is haar mening. Dat laatste ben ik met haar eens. “Alleen bedrieg ik papa wel met hem” is mijn reactie. “Daar zou ik voorlopig maar niet mee zitten, zolang je niet zwanger bent, hoeft hij niks te weten. Hij is er verantwoordelijk voor dat hij jou in deze situatie gebracht heeft.”

Ik verbaas mij over de nuchterheid van Tineke. “Kunnen we afspreken dat we niet jaloers worden op elkaar omdat we beide met Gerard naar bed zullen gaan?” vraag ik. Tineke beantwoordt dit met een high-five. Ik heb een bondgenoot in haar gevonden.

Als Gerard later thuis komt, zegt hij dat de televisie geregeld is. Ook legt hij een autosleutel op het aanrecht. “Deze is van de boodschappenwagen” vermeldt hij, “kun je vrij gaan gebruiken. Kunnen jullie wat wennen?”

We maken hem duidelijk dat we het wel zien zitten, het werk bevalt ons. Op dat moment gaat mijn telefoon, het is Freek. Ik zie Gerard wat verstoord kijken en maak het gesprek heel kort.

Dan zegt Gerard dat Freek ons niet meer mag bellen, wij zijn 24 uur in dienst en hij weet niet waar wij op dat moment mee bezig zijn. Natuurlijk mogen wij hem wel bellen en hij mag zo nu en dan, op afspraak, wel langs komen. Ik beloof om dat tegen hem te zeggen.

Het is mooi zomerweer en Gerard nodigt ons uit om in de tuin wat te gaan drinken. Hij wijst Tineke waar de wijnen staan en vraagt of ze dat mee wil nemen.

Even later zitten we in de schaduw lekker van een wijntje te genieten. Gerard vraagt wat we eten en ik vertel het hem. Hij vindt dat prima, hij is geen lastige eter.

Hij vertelt dat hij nu om ons wat wegwijs te maken wat vaker thuis is, maar gewoonlijk is hij op zijn kantoor in het nabijgelegen stadje.

We proosten op een goede samenwerking.

We eten met z’n drieën en de gesprekken verlopen heel gemoedelijk, ik begin mij steeds meer thuis te voelen.