Een paar weken geleden kreeg ik een appje van een vriend waar ik al een hele tijd niets van had gehoord. Of we weer eens samen iets leuks konden doen. Na die leuke dag zaten we nog even bij hem thuis. Toen ik terugkwam van het toilet zat hij het nieuws te lezen op een iPad. Opeens zag ik een mix van emotie op zijn gezicht variërend tussen verdriet en kwaadheid. Op mijn vraag wat er was barste hij los hoe boos hij was op de overheidsinstanties in Nederland, hoe het kon dat er in Nederland nog steeds armoede is, waarom de prijzen van de energie kunstmatig hoog wordt gehouden terwijl de gasprijs inmiddels weer daalt en veel meer van dat soort dingen. We raakte in gesprek en dat heeft geresulteerd in het volgende verhaal. Op zijn verzoek heb ik dit verhaal in een ik-vorm geschreven. Het verhaal gaat over Bob, een mooie, lange en slanke Hollandse jongen van 28 jaar. Dit is geen verhaal waar veel seks in voorkomt.

Het regent pijpenstelen maar ik ben toch op pad naar de snackbar. Ik heb vandaag eerst boodschappen gedaan, daarna mijn huis opgeruimd en vanmiddag gesport. Ondanks dat ik voldoende eten in huis heb om te koken ga ik dat niet doen, ik heb gewoon geen zin om te koken. Als ik de snackbar binnenkom zie ik dat meer mensen het idee hebben om iets te halen want het is druk. Zal wel vaker druk zijn op zondag, denk ik. Bestellen gaat altijd heel snel maar dan moet je toch even wachten totdat het eten klaar is. Als iemand iets vriendelijk tegen me zegt kijkt ik haar nors aan. De vrouw schrikt van mijn reactie en draait zich meteen weg.

Ik zucht om mezelf. Nooit was ik zo maar ik ben momenteel onuitstaanbaar, zelfs tegen mijn eigen familie. Niemand vraagt mij nog iets omdat ze weten dat ik ze meteen een snauw geef. Ik denk aan de reden waarom ik zo ben geworden. Dan moet Ik als eerste aan Karin denken, zij was mijn eerste echte vriendinnetje. Ik heb haar ontmoet op school. Het heeft even geduurd voordat we samen iets kregen. Maandenlang hebben we om elkaar heen gedraaid en pas op de laatste dagen van onze schooltijd werden we intiem en kregen we een relatie. Onze relatie was de eerste jaren heerlijk en pas later ontdekte ik dat het toen nog fijn was omdat ze nog bij haar ouders thuis woonde. Ik was ook Karin haar eerste vriendje en we kwamen erachter dat we alle twee erg van seks hielden. We hebben van alles met elkaar uitgeprobeerd, niets was ons te gek zolang we het maar samen deden. Geen van ons tweeën wilde er andere bij betrekken.

Toen we eenmaal samenwoonde begonnen de problemen. Thuis was Karin gewend dat ze alles kreeg wat ze hebben wilde. Haar ouders zijn heel rijk en ze gaven hun dochter alles. Ze hebben ook een groot deel van ons huis betaald toen we gingen samenwoonde. Dat was ook zo’n beetje het laatste wat ze voor haar betaalde omdat ze ook vonden dat ze vanaf dat moment voor zichzelf moest gaan zorgen. Daar begon alles mee, ze werd onaangenaam als ze iets wilde hebben maar we het niet konden betalen. Thuis was ik gewend om de tering naar de nering te zetten maar dat kende Karin helemaal niet.

Gedurende 1 ½ jaar hebben we het geprobeerd maar steeds kregen we ruzie om hetzelfde probleem, geld. Voor de rest was onze relatie geweldig. Totdat ze op een dag thuiskwam en tegen me zei, Bob ik hou heel veel van je maar ik ga je toch verlaten. Ik heb een rijke man ontmoet die verder met me wil en van hem kan ik alles krijgen wat ik wil. Dat ze van me hield bewees ze met ons gezamenlijke huis. Ze had de man een groot deel van de schuld af laten betalen en ik kon voor een heel klein bedrag per maand in het huis blijven wonen.

Ruim twee jaar ben ik alleen geweest, ik was verbitterd en teleurgesteld in de liefde. Ik merkte dat ik alle vertrouwen kwijt was geraakt in vrouwen en tot op de dag van vandaag begrijp ik niet nog steeds niet waarom Karin dit zo gedaan heeft. Ik had ondertussen Nellie leren kennen en vond haar erg leuk maar ook met haar duurde het heel lang voordat we iets kregen. We werkte samen en het werd pas serieus toen ik bijna wegging bij dat bedrijf om naar een andere werkgever te gaan. Karin is een heel mooi en slank blond meisje en Nellie is een brunette en veel voller. Niet dik maar gewoon heerlijke ronde vormen en dat vond ik ook heel mooi. We hebben een paar jaar een hele fijne relatie gehad.

Ik was haar eerste liefde en ook met haar heb ik van alles geprobeerd hoewel Nellie een stuk meer gereserveerd was. Waar ik met Karin het zo'n beetje op alle plekken gedaan heb die je maar kan bedenken gebeurde dat met Nellie niet. Toch was onze relatie heel fijn totdat ik op keer eerder thuiskwam dan gepland en haar met een goede vriend van mij in bed vond. We woonde niet samen maar ze was wel heel vaak bij mij en na dat ik haar betrapt had heeft ze nog een hele tijd geprobeerd om mij op andere gedachten te brengen totdat ik het zat was en haar met al haar spullen letterlijk de deur uit gegooid heb.

Ik merk dat deze tweede ervaringen ervoor gezorgd heeft dat ik een soort continu slechte bui ben beland. Niet dat ik er erg trots op ben maar…

FLIKKER OP, KUT KIND

Ik word uit mijn overpeinzingen gebracht door een schreeuw en als ik kijk zie ik een slank meisje wegduiken. Ik denk dat ze een jaar of zeven is. Dan wordt mijn aandacht getrokken omdat mijn eten klaar is. Ik pak het aan en loop naar buiten. Ik zie het meisje zitten onder een afdakje. Ze kijkt naar beneden en ik zie dat ze compleet doorgeregend en zeiknat is en vraag me af waarom ze hier nog steeds zit dus ik loop naar haar toe en tik haar voorzichtig op haar schouder en vraag, gaat het?

Ze kijkt op en ik word direct betoverd door haar ogen die me aankijken. Ik kan niet zo goed duiden welke kleur haar ogen hebben maar haar ogen en haar gezicht geven mij het idee dat ik een engeltje aankijk. Ja meneer, antwoordt ze, of eigenlijk nee meneer, het gaat niet zo goed. Wat doe je hier, vraag ik. Haar antwoord geeft me een brok in mijn keel en onbegrip dat dit kan in Nederland. Ze zegt, Ik heb honger en probeer iets te eten te vinden, meneer. Zal ik een patatje voor je halen, vraag ik. Alleen als ik het mag meenemen, meneer, want mijn moeder heeft ook honger. Weer moet ik het rot gevoel wegslikken, hoe lang hebben jullie niet gegeten? Al twee dagen, meneer.

Ik sta te twijfelen, geef ik haar mijn tas mee of zal ik…. Kom, zeg ik tegen haar als ik een beslissing heb genomen, we gaan nog een keer naar binnen. Denkend aan wat er net gebeurde vraag ik, mag ik je hand vasthouden? Ja meneer want u bent vriendelijk. Weer kijk ik haar even aan. Het is gelukkig al minder druk dus ik bestel behoorlijk wat te eten en twee flessen frisdrank. Als het klaar is pak ik haar weer hand en vraag haar, wil je me nu naar jullie huis brengen? Ja meneer.

Wie is dat, vraagt haar moeder als we binnenkomen. Dit is een vriendelijke meneer die eten voor ons gekocht heeft mama, zegt het meisje tegen haar moeder. Die kijkt me aan en zegt, ik ben Diana en mijn dochter heet Maria. Ik ben Bob, zeg ik en zet de tas op tafel en wil weer weggaan. Waarom blijf je hier niet even om te eten? Ik twijfel even maar dan knik ik.

We zitten aan tafel en terwijl Maria zich afdroogt en droge kleren aan doet kijkt Diana met steeds meer verbazing wat er allemaal in de tas zit. Ze kijkt me af en toe met verbazing aan. Ik eet zelf het eten op dat ik als eerst besteld had en laat de tweede tas geheel voor hen. Ze zitten gezellig te keuvelen wat ze nu gaan eten en wat ze willen bewaren. Ik kijk met plezier toe hoe ze op elkaar zijn ingespeeld en hoe ze met elkaar omgaan. Diana schept heel zorgvuldig hun eten op de borden en gaat heel voorzichtig om met de verpakkingen zodat ze alles heel goed kan bewaren voor de volgende dagen. We zitten heel gezellig te eten, mijn eten is half koud maar dat boeit me eigenlijk niet, ik heb meer aandacht voor deze twee wonderlijke mensen. Een klein meisje met het gezicht van een engeltje en een mooie vrouw die er door omstandigheden iets minder goed uitziet en wat verzwakt lijkt.

Ik hoor dat Maria acht jaar is en dat Diana 32 jaar is. Diana heeft parttime gewerkt maar omdat ze door ziekte een tijdje niet kon werken ze haar baan heeft verloren en dat ze daardoor in de problemen zijn geraakt. Ik heb heel veel vragen maar hou me in omdat we gezellig zitten te eten. Na het eten blijf ik een beetje hangen en als ik door de kamer loop hoor ik ze ineens in de keuken met elkaar een beetje kibbelen en weer krijg ik het onaangename gevoel van onmacht en onbegrip. Ik had één broodje met ham besteld en daar gaat het gesprek over. Kijk Maria, een broodje ham voor je ontbijt morgen. Kan je gelukkig weer met eten in je maag naar school. Maar jij dan mama? Jij moet toch ook eten? Nee joh, ik heb vanavond toch goed gegeten. Nee mama, ik wil dat we het broodje delen morgen. Nee joh, jij moet goed eten.

Zo gaat het gesprek nog even door en ik sta er met tranen in mijn ogen naar te luisteren. Hoe vaak gooi ik niet gewoon iets weg omdat het brood te oud is of iets niet lekker genoeg is. Ik weet gewoon niet waar ik met mijn gevoelens naar toe moet en zo sta ik de kamer als ze weer binnenkomen. Diana kijkt me aan maar weet natuurlijk niet wat er is. Ik verman mezelf en vraag, heb je een bakkie koffie voor me. Diana schudt haar hoofd, het apparaat doet het niet meer en ik heb ook geen koffie in huis.

Dan vraagt ze, blijf je nog even? Ik wil Maria nu naar bed brengen. Ik knik en vraag dan, wat voor koffie drink jij normaal gesproken? Cappuccino, hoezo? Dan haal ik nog even koffie bij de snackbar. Diana knikt en wil naar boven lopen maar bedenkt zich, wacht. Ze geeft me de sleutel van haar huis, misschien hoor ik je niet bellen. Ik loop buiten en kijk naar de sleutel in mijn handen. Ik had dat nooit gedaan, iemand zoveel vertrouwen geven. Ik schud mijn hoofd uit onbegrip en loop snel door en hoop dat de snackbar nog open is.

Nog drie broodjes, zegt Diana emotioneel. Ik knik, voor jullie ontbijt morgen, zeg ik met een brok in mijn keel. Ze stapt op me af en geeft me een zoen op mijn wang. Lekker en Maria zal morgen verrast zijn. Ik knik weer, dat is mooi, je moet een engeltje af en toe verrassen. Engeltje, vraagt Diana verbaasd. Ik bloos een beetje, ja iedere keer als ik haar aankijk moet ik aan een engeltje denken. Diana gaat op een stoel zitten, trekt haar benen onder zich, kijkt genietend naar haar koffie en laat het woord engeltje goedkeurend over haar tong rollen, engeltje, mooi. De liefde voor haar dochter spat ervan af en ik vind het mooi om te zien.

We raken in gesprek en dan stel ik toch maar de vraag hoe dit alles is gekomen. Ik hoor haar verhaal.

Ongeveer twaalf jaar geleden leerde ze haar man, Richard kennen. In het begin moesten ze hard werken voor hun bestaan maar dat veranderde toen Richard een eigen bedrijf startte en dat steeds beter ging lopen. In het begin waren ze steeds bij elkaar maar dat werd door de drukke werkzaamheden van Richard steeds iets minder. Ze hebben samen altijd lekkere seks gehad maar ineens wilde Richard gaan swingen en steeds vaker hadden ze seks met andere erbij. Ze moest ook een aantal keer voor een beetje overtuigingskracht zorgen als er weer een deal gesloten moest worden.

Ze vond het prima en vaak ook lekker maar dat veranderde toen ze in verwachting raakte.

Toen konden een heleboel dingen ineens niet meer in haar hoofd en wilde ze stoppen. Richard had inmiddels dit huis voor hun gekocht, cash betaald van het vele geld dat hij verdiende. Het ging steeds slechter tussen hen omdat Richard niet begreep waarom ze nu ineens niet meer met hem mee wilde gaan naar de feesten of wilde helpen voor de zaak en ook omdat hij twijfelde of Maria wel zijn kindje was en een jaar na de geboorte van Maria is Richard weggegaan. In het begin kwam hij af en toe nog langs en gaf hij haar soms geld maar de laatste keer is nu alweer een hele tijd geleden. Het geld is al een tijdje op, Diana heeft het een tijdje kunnen bolwerken door weinig uit te geven en erbij te werken totdat ze ineens ziek werd en dat niet meer kon. Omdat ze geen vaste baan had stopte het werk en nu moest ze het zien te doen met een kleine uitkering.

Ze kijkt me beschaamd aan, ik heb boven een paar vuilniszakken liggen met allemaal brieven en papieren en dat moet worden uitgezocht maar het lukt mij niet. Ik kan me er simpelweg niet toe zetten. Ik knik dat ik het begrijp, ik heb met verbazing naar haar verhaal zitten te luisteren en dan neem ik een beslissing en zeg, geef mij die zakken maar, ik neem ze mee naar huis en zoek het voor je uit. Echt, zegt Diana, wil je dat echt voor ons doen.

Het is veel en ik moet twee keer lopen om alles thuis te krijgen. De volgende dag begin ik meteen met uitzoeken. Omdat ik het vaker voor mijn werk gedaan heb doe ik het op een manier waar ik al eerder succes mee heb gehad. Al snel had ik alles op stapeltjes gelegd en onderzoek de stapels op de dingen die ik het meest snel kan regelen.

De volgende dag zorg ik dat ik redelijk vroeg bij ze ben. Maria is blij dat ze me ziet en zegt heel lief, dag meneer Bob. Ik moet weer lachen om haar beleefdheid en zeg, dag mooi meisje. De glimlach die ik terugkrijg is onbetaalbaar. Ik begroet Diana door haar een kus op de wang te geven. Samen bellen we twee bedrijven op om wat abonnementen op te zeggen. Alle twee voor tijdschriften die niet eens bij haar thuis komen maar direct naar Richard worden gestuurd. Ik vraag aan Diana, mag ik hier eten? Diana knikt verlegen, mag wel maar ik heb niets in huis. Ik moet weer lachen want dat weet ik natuurlijk, er wordt straks iets gebracht. Ze weet niet dat Ik chinees besteld heb voor wel zes mensen dus ook daar hebben ze de komende dagen genoeg aan.

Ik loop naar buiten en kom terug met een tas met boodschappen en een gereedschapskist. Ik zet de tas op tafel en zeg, ik ben stom geweest maar ik heb te veel boodschappen gehaald en dus geef ik ze maar aan jullie anders moet ik het weggooien. Ze pakken weer samen keuvelend de boodschappen uit, ik heb brood, boter, pindakaas en andere spullen gekocht waar ze voorlopig even mee verder kunnen. De blije ogen van Maria zijn heerlijk en de blik van Diana is ook heel mooi. Onderwijl weet ik het koffieapparaat aan de praat te krijgen en natuurlijk heb ik ook een pak koffie bij me.

De weken gaan voorbij, langzaam regel ik alle zaken die in de vuilniszakken zaten. Om de paar dagen kom ik bij ze thuis zodat ik samen met Diana dingen kan regelen met bedrijven en of instanties. Langzaam krijg ik inzicht in haar inkomsten en uitgave en kan regelen dat ze steeds eenvoudiger zelf de rekeningen kan betalen en dat ze in ieder geval altijd iets te eten hebben. Nog steeds neem ik af en toe iets te eten mee en ik heb ze een oude Nokia prepaid telefoon gegeven zodat we elkaar ook kunnen sms'en. Maria is iedere keer heel blij als ze me ziet en ik merk dat Diana mij ook leuk vindt maar dat gaat niet gebeuren, daar trap ik niet nog een keer in.

Ik zit op een dag te werken als er ineens aangebeld wordt en ik ben heel verbaasd dat Maria voor de deur staat, dag meneer Bob. Dag mooi meisje. Mag ik binnenkomen meneer Bob. Tuurlijk. Ik laat haar binnen en geef haar een kopje thee en we zitten samen te praten en dan gaat ze weer, tot de volgende keer, meneer Bob. Het gebeurt steeds vaker dat Maria even langskomt en dan een bakje thee komt drinken. Als ik haar dan een koekje geef dan wil ze er altijd twee hebben. Ook één voor mama, zegt ze dan.

Ik zit te werken als er gebeld wordt en het bellen gaat door dus ik snel naar de deur, Maria staat voor de deur en is helemaal overstuur. Wat is er, vraag ik. Papa is bij ons thuis en mama huilt heel erg. Ik bedenk me geen moment en ga meteen met Maria mee. Als ik binnenkom staat Richard tegen Diana te schreeuwen maar dat stopt meteen als ik binnenkom. Wie ben jij en wat kom jij hier doen, vraagt Richard bits aan mij. Dat kan ik beter aan jouw vragen, kaats ik terug. Dit is mijn huis, zegt Richard maar voordat hij verder gaat onderbreek ik hem. Misschien wel maar Diana woont hier met Maria, zij betalen de belastingen en zij staan hier ingeschreven dus wat wil je nu eigenlijk?

Er ontstaat een discussie en ik begrijp al heel snel dat hij het huis nodig heeft voor een andere vrouw dus ik besluit een beetje te bluffen en zeg tegen hem, je kan het huis kopen van Diana voor 100.000 euro. Heel even is hij sprakeloos en overweegt zijn kansen, eeehhhh 80.000 euro, zegt hij terug. Ik kijk naar Diana die gestopt is met huilen en met grote ogen kijkt naar wat er nu aan het gebeuren is, je hebt me veel verteld over je ex-man maar niet dat hij doof is, ik zei toch 100.000 euro? Ja, zegt Diana zacht, dat zei je inderdaad. Ik kijk Richard vragend aan. Oké, knikt hij ten slotte, het wordt 100.000 euro. Ik kijk naar Maria, heb jij een kladblok en een pen. Ze snelt weg en even later ben ik provisorisch een contract aan het schrijven die we alle drie ondertekenen.

Na het tekenen kijk ik Richard weer aan, wil je het huis kaal overnemen of moeten de meubels blijven staan. Hij is even stil, denkt na en zegt dan, liever met wat meubels. Ik maak een tweede contract en nadat we door het huis zijn gelopen tekenen we weer alle drie een tweede contract nu met 20.000 euro aan meubelen die hij overneemt. Ik heb allang door dat het voor hem nauwelijks geld is en dat hij toch een beetje spijt heeft hoe hij met zijn ex-vrouw en dochter in omgegaan. Als hij weggaat geeft hij me een hand en kijkt me aan, als je ooit een baan zoekt dat moet je mij bellen, jij bent echt goed. Hij geeft Diana drie zoenen, twee op haar wang en de laatste op haar mond en zegt, ik maak 150.000 euro over op je rekening en als je ooit weer in de problemen komt moet je me echt bellen, beloof je dat? Helemaal overdondert knikt ze en kijkt verbaasd naar Richard die afscheid neemt van Maria door haar op te tillen, te zoenen en haar te knuffelen.

Nu moet ik mijn huis uit, zegt Diana een beetje boos tegen me als Richard weg is. Ik knik, klopt maar hij hoeft het huis pas over 1 ½ maand te hebben en tegen die tijd heb je vast wel iets gevonden en ik help je met zoeken dus dat komt goed en je krijgt heel veel geld op je rekening gestort dus je kan straks helemaal opnieuw beginnen. Ze knikt, pakt me vast om me te bedanken en geeft me een zoen. Dit keer op mijn mond en ik schrik daarvan, ze kijkt me aan en vraagt zachtjes, weet je zeker dat ik niet met jou opnieuw kan beginnen, lieve Bob? Ik kijk naar haar vragende ogen en naar de ogen van Maria die net zo vragend naar me kijken maar hoe sterk mijn gevoel voor hun ook is, ik wil en durf het niet. Al het nare gevoel van de afgelopen jaren komen op dit moment weer naar boven, al die twijfel, al die pijn, alle dagen dat ik met mezelf geen raad wist, alles komt naar boven dus ik stap terug en mompel sorry, ik draai me om en ik loop de deur uit.

Nee, ik loop de deur niet uit. Ik vlucht, weg van mijn gevoelens, weg van de twee vrouwen die mij betoverd hebben, weg van de kans dat ik er weer intrap op weg naar een volgende pijnlijke ervaring, ver weg omdat ik denk dat mijn hart dat niet aan kan. Nee, ik doe het niet, zeg ik steeds tegen mezelf. De hele weg naar huis loop ik mezelf te overtuigen en als ik thuis ben blijf ik het tegen mezelf zeggen. Ik vermijd de volgende dagen ook even het huis van Diana en Maria en die dagen zijn verschrikkelijk voor mij. Ik heb de hele dag twijfels en wil niets anders dan weer naar ze toe gaan, maar dan?

Drie dagen later zit ik te werken als er wordt gebeld, voor mij deur staat Maria, dag meneer Bob, dag mooi meisje. Mag ik binnenkomen meneer Bob. Tuurlijk. Ze is vroeg want anders komt ze altijd in de middag. Ze zit op mijn bank met haar kopje thee en we praten wat als ze ineens vraagt, vind je mij lief meneer Bob? Ik vind je heel lief, mooie Maria. Vind je mama lief, meneer Bob? Nu ben ik even stil, ik vind mama ook heel lief, mooie Maria. Maria knikt, mama is nu weg met een andere man en misschien gaan we bij die meneer wonen en dat wil ik niet, ik wil graag hier komen wonen en dat kan toch gewoon want wij vinden u ook heel lief, mama heeft dat vaak genoeg gezegd. Weer kijkt ze me aan met haar mooie ogen en de gedachten dat ik haar en Diana niet meer kan zien omdat ze straks ergens anders wonen doet me pijn. De laatste dagen waren al erg, net of ik weer een liefde had verloren en als ik ze straks echt niet meer zie. Ik huiver bij de gedachte.

Veel vragen gaan door mijn hoofd, is het al te laat? Heeft Diana al iemand anders gevonden? Ook deze gedachte alleen al doen me rillen van ellende. Ik kijk Maria weer aan en die kijkt af en toe naar mij met haar mooie ogen maar zegt er niets meer over en praat gewoon over andere dingen. Even later gaat ze weg, dag meneer Bob. Dag, denk ik, normaal zegt ze altijd, tot de volgende keer. Ik schrik weer van de gedachte dat ik haar niet meer zal zien en dat gevoel blijft het eerste uur door mijn hoofd spoken. Ik moet eigenlijk aan het werk maar het lukt me niet. Uiteindelijk besluit ik om een sms te typen:

Een andere man hoeft toch niet als we samen opnieuw gaan beginnen.

Ik weet niets beter te bedenken en twijfel nog een hele tijd en kijk steeds naar de tekst voordat ik het verstuur. De rest van de dag hoor ik niets en de angst dat het te laat is blijft knagen. Veel gewerkt heb ik vandaag niet.

Het is half zes en net als ik besluit om te stoppen met werken gaat de bel. Als ik de deur open doe staan Diana en Maria voor de deur. Ze zien er beide geweldig uit. Heb je zin om met ons te dineren, Bob, vraagt Diana. Ik sta in eerste instantie verstijfd in de deuropening en kijk van de ene naar de andere en dan komen ineens alle emoties naar boven waar ik de hele dag mee geworsteld heb, ik stap naar voren en pak Maria op, geef haar een zoen op haar mond en knuffel haar. Ze slaat haar armen en benen om me heen en hangt als een aapje aan me. Zo draai ik naar Diana, trek haar met mijn andere arm naar me toe en geef haar ook een zoen op haar mond. We zoenen heel even met elkaar en dan vraag ik aan haar, heb ik nog een kans? Jaah lieve Bob, natuurlijk heb je nog een kans, daarom zijn we hier.

Ik neem ze mee naar binnen. Het is de eerste keer dat Diana bij mij is en ze kijkt haar ogen uit. Ik wil ze mee uit eten nemen maar eerst laat ik ze mijn huis zien. Het is alsof we al jaren bij elkaar zijn. Diana en ik hebben elkaar steeds vast of raken elkaar steeds aan en Maria vindt het allemaal geweldig. Ik heb wel tegen Maria gezegd dat ik met ze verder wil op één voorwaarde. Dat ze geen meneer Bob zegt maar dat ik voor haar Bob ben. Ze lacht, geeft me een zoen op mijn wang, geen probleem Bob. Tijdens het eten wordt er ook gekeuveld en nu niet alleen door Diana en Maria maar ik doe gezellig mee en we bespreken van alles.

Ze gaan nog met mij mee naar huis en als we koffie zitten te drinken gaat Maria even weg, ik denk dat ze naar de wc gaat maar ze komt even later terug in haar ondergoed. Ik ga in die mooie kamer met het bed slapen, tot morgen. Ze kust haar moeder en gaat mij een kus en loopt naar boven.

Ik kijk Diana aan, dus jullie blijven slapen? Diana moet lachen, blijkbaar, je moet er maar aan wennen, ze heeft zo haar maniertjes om dingen voor elkaar te krijgen. De andere man waar ze het vanmiddag over had is mijn broer, we hebben samen even gekeken of er sowieso een kans bestaat dat ik een huis kan krijgen. Ik kijk haar met grote ogen aan en denk, heb ik me daarvoor zo druk gemaakt? Ik knik berustend en zeg, dus ons engeltje is soms ook een krengetje. Diana kijkt me met grote ogen aan, ons engeltje? Ik begin te blozen, ooh sorry, ik d.. Verder kom ik niet, ze springt op mijn schoot Bob Velsma, je hebt geen idee hoeveel ik van je hou en hoe fijn ik het vind dat je dit zegt. Ze zoent me lang en intensief en dan zegt ze, kom wij gaan ook naar bed want ik heb zin in je.

En precies hier ben ik ook een beetje bang voor, ik heb maar twee vriendinnen gehad en Diana, tsja Diana heeft veel meer ervaring. Ze ziet mijn blik, kom gewoon mee, mooie man. Het komt allemaal goed. Ze staat op en trekt me als het ware mee naar mijn slaapkamer. Ik wil me uitkleden maar ze houdt me tegen. Laat mij het doen, vraagt ze zachtjes.

Langzaam maakt ze mijn blouse open en laat deze van mijn schouders glijden. Ooh, zegt ze van verbazing, streelt mijn hele lichaam en geeft me overal zoentjes, neemt even een tepel in haar mond en dan zoent ze mij, je bent echt een hele mooie man Bob. Dan knoopt ze mijn broek los en laat deze zakken, haar handen gaan over mijn billen en weer kreunt ze een beetje omdat het haar bevalt wat ze voelt. Ik stap uit mijn broek en mijn sokken volgen direct. Diana trekt mijn onderbroek naar beneden, ooooh, die is ook heel mooi en indrukwekkend. Ze speelt even met mijn lul en zegt, nu wil ik door je geneukt worden. Mijn plan om haar ook uit te kleden gaat de mist in omdat ze heel snel uit haar kleren glijdt en heel snel naakt voor me staat en daarna direct op het bed gaat liggen.

Ik kruip over haar heen en zoen haar op haar buik en neem ook een tepel in mijn mond. Als ik bijna op haar lig zeg is, je hebt een heerlijke parfum maar je kan beter niets op doen want je eigen luchtje bevalt me veel meer, je ruikt echt heel lekker. Ze lacht goedkeurend en trekt me dan over haar heen, langzaam ga ik bij haar binnen en dan liggen we heerlijk te neuken. Met haar handen trekt ze me tegen haar aan en haar benen liggen over mijn billen. We neuken en zoenen met elkaar en verliezen ons zelf in de tijd. Ik geniet echt van deze vrouw en dat is volgens mij wederzijds.

Mijn angst dat Diana mij niet goed genoeg zou vinden is achteraf belachelijk. We hebben samen heel veel plezier, we willen alles met elkaar proberen en zijn het er direct over eens dat we het alleen met elkaar doen. Diana heeft het volgens haar met voldoende andere mensen gedaan en hoeft dit niet meer. En ik? Diana is mijn derde vrouw waar ik het mee doen. Karin is een heel slank meisje, Nellie was een stuk voller en Diana zit er precies tussen in maar alles is mooi aan haar en we doen samen alles wat we kunnen en waar we beide zin in hebben. We durven te vertellen wanneer iets niet zo lekker is of wat we anders zouden willen. Het is gewoon heerlijk met haar.

Ik noem haar steeds vaker Daan omdat Lady Di niet in de smaak viel want Richard zei dat vaak. Ik begon met Diaan en dat is Daan geworden. Ikzelf heet steeds vaker Bobbie, dat vond ik vroeger verschrikkelijk maar nu niet meer, nu klinkt het heerlijk. Zowel Diana als Maria zeggen het.

Twee dagen later belt mijn jongste zus, het is nog vroeg en ik hoor aan haar stem dat ze me iets wil vragen maar dat ze het moeilijk vindt. Ze heeft de oude Bob nog in haar hoofd en denkt dat ik haar ga afsnauwen. Bob, zegt ze, ik moet Annemiek vanmiddag naar Schiphol brengen, Maarten is vandaag weg en nu wil ik vragen of jij met me mee kan gaan. Ik weet dat ze het eng vindt om daar te rijden. Natuurlijk lieverd wil ik je helpen, hoe laat moet je weg? Ik hoor de verbazing in haar stem over mijn reactie, ehm half één. Prima zeg ik, vind je het goed dat we om elf uur bij je komen en we dan een broodje bij je eten? We? Ik moet lachen, ja we en de rest hoor je straks. Oké, maar wie neem je.. Dag zus, tot straks. Het is zaterdag en ik weet dat zo meteen in ieder geval mijn moeder en mijn andere zus er ook zijn.

Als we er eenmaal zijn is het een drukte van jewelste. Er wordt van alles aan Diana en mij gevraagd. Ik zie mijn moeder en zussen kijken en proberen te bedenken hoe het nu precies zit en wat er de afgelopen weken is gebeurd. Ondanks alle nieuwsgierigheid van mijn familie gaan we op een gegeven moment toch zitten. Diana en ik zitten naast elkaar op de bank als Maria naar me toe komt. Ze zegt heel duidelijk zodat iedereen het kan horen, mag ik op je schoot zitten papa? Met tranen in mijn ogen trek ik haar op mijn schoot en kijk direct Diana aan. Ook zij heeft tranen in haar ogen. Mijn familie kijkt ons met grote ogen aan.

Ik zit op de bank bij Bob en hij zit het verhaal te lezen. Ik zie diverse keren dat er tranen in zijn ogen komen en dat hij een enkele keer goedkeurend knikt. Halverwege komen Diana en Maria binnen. Ik zie meteen wat Bob bedoeld heeft toen hij het over de ogen en gezicht van Maria had. Diana gaat naast Bob zitten, hoewel ze niets zeggen denk ik te zien dat ze zwanger is. Diana is een prachtige vrouw en de wijze waarop ze Bob even aanraakt terwijl hij het verhaal zit te lezen verraad de liefde die ze voor hem voelt. Het is goed om dat te zien.

Diana zucht als ze zelf het verhaal heeft gelezen. Ze kijkt me aan, enkele dingen wist ik niet eens. Ze lacht als ze zegt, mooi verhaal maar moest dat laatste stukje er ook in? Voordat ik kan antwoorden zegt Bob, ja Daan iedereen mag weten hoeveel ik van jou en ons engeltje hou. Ze zoenen met elkaar, uitgebreid en zonder rekening te houden met Maria en mij. Maar het is zo mooi om te zien en dat vindt Maria ook want die kijkt er vertederd naar.

Ik kijk met genoegen naar deze drie mensen die duidelijk het geluk hebben gevonden bij elkaar maar ook denk ik dat Diana en Maria een relatief korte tijd in armoede hebben geleefd en door Bob een uitweg hebben kunnen vinden.

Met pijn in mijn hart denk ik aan alle mensen in Nederland die dat geluk niet hebben en ik denk aan alle nieuwe landgenoten die de komende tijd hetzelfde lot moeten ondergaan.