Woede, Afgunst, Hebzucht, Onmatigheid, Luiheid, Wellust en IJdelheid.

In een vorig leven had ik natuurlijk geleerd wat de zeven hoofdzonden waren. En ik had ernaar geleefd, een brave jongen die zich voegde. Ik had geprobeerd niet boos te zijn, geen jaloezie of hebzucht te voelen, me niet te buiten gaan aan onmatigheid, niet toe te geven aan luiheid of nog erger aan wellust en om alle ijdelheid te vermijden.

Ik had het geprobeerd, maar het was me niet gelukt. Hoe harder ik het probeerde, hoe duidelijker ik de hypocrisie ervoer. Ik werd bozer, ik werd jaloers op anderen die zich niet in hoefden te houden, die hun zuur verdiende geld aan zichzelf konden besteden, die zichzelf konden verwennen, die zich over konden geven aan het niets doen of aan wellust, die onbeschaamd ijdel mochten zijn.

Zelfs fanatiek sporten had me niet af kunnen houden van de zeven hoofdzonden. Hoe harder ik probeerde zondige gedachten kwijt te raken in het zweet, hoe dieper zij zich in mijn lichaam nestelden, hoe meer zondige spanning ik in mijn spieren voelde, hoe meer ik mezelf wilde bewonderen in een van de weinige spiegels van de dorpsgym.

Het was uiteindelijk die spiegel die de bom liet barsten. Wat de dorpszeloot precies zei weet ik niet meer, maar het kwam erop neer dat ik me de moeite van het proberen, van het sporten wel kon besparen. Ik was zondig geboren en zou zondig sterven. Het was vast niet zijn bedoeling geweest, maar die opmerking was een bevrijding. Hij had gelijk, verzet was zinloos, en genieten was een veel zinvoller tijd en energie besteding.

Dezelfde week zegde ik mijn baan op, verliet ik het dorp waar ik was geboren en begon een nieuw leven. Ik vond snel nieuw werk, een betaalbaar appartementje, een nieuwe gym met meer spiegels en een outlet voor mijn seksualiteit.

Vroeger was ik jaloers geweest op de mooie jongens die ongegeneerd ijdel waren en in mijn fantasie zich even ongegeneerd overgaven aan hun wellust. In mijn fantasie en in de video’s die ik online vond, waren zij niet tevreden met één man, zij hadden het nodig om zich onder te dompelen in een onmatige orgie van seks, deden alles wat nodig was om dat doel te bereiken, maar waren te lui of te ongeïnteresseerd om na denken over wat de buren zouden denken.

Zo’n leven wilde ik ook. En net zo doelgericht als ik vroeger iedere zondige gedachte had proberen te onderdrukken, zo doelgericht werkte ik nu aan het realiseren van die hoofdzonden. Opnieuw stond ik fanatiek in de gym. Nu niet meer in vormeloze afdankertjes maar in broekjes en hemdjes die meer onthulden dan zij bedekten. En ook in mijn keus van ondergoed had ik de catechismus verruild voor de zondige catalogus van Amerikaanse homo porno. Het bleek waar dat een jockstrap geweldige support geeft bij squats, maar nog interessanter was het geile gevoel dat ze je gaven.

Dat laatst gevoel werd nog versterkt wanneer de juiste mannen toekeken hoe je in de kleedkamer je langzaam ontkleedde. De jockstrap gaf wellustige nadruk aan mijn kontje, dat aldus geaccentueerd leek te vragen om aandacht en vulling voor mijn jongenshol.

Het was niet genoeg om zelf signalen af te geven. Ik had ook moeten leren om de juiste signalen op te pikken, maar gelukkig waren er voldoende mannen om mij die kneepjes bij te brengen, die mij lieten voelen hoe ik mijn jongenslichaam voor hen mooi gespierd hield, die mij hun waardering lieten proeven. Als ik thuiskwam met nog de zilte smaak van hun zaad in mijn mond en op mijn lippen, of als ik thuiskwam met een zaad lekkend hol, dan wist ik dat mijn woede tot iets moois had geleid. En als keel en kont allebei waren volgespoten dan wist ik zeker dat onmatigheid geweldig is.