Nellie leefde in een roes. Twee maanden lang had ze elke week toegeleefd naar de vrijdag wanneer ze hem (hij heette Rob) weer zou ontmoeten in de sauna. Elke keer liet ze zich heerlijk door hem verwennen en heel vaak kreeg ze een mooie armband of een kettinkje of een paar oorknopjes. Tot die keer dat hij haar vroeg om bij hem te komen wonen. Geschrokken realiseerde ze zich dat dat zou betekenen dat ze moest breken met Jaco, haar grote liefde. Jaco wist van niets, nou ja één keer had ze verteld dat ze vreemd was gegaan en toen mocht hij van Chantal als ‘compensatie’ met haar dochtertje Milou neuken.
Maar Rob kon heel dwingend zijn en uiteindelijk had ze hem zijn zin gegeven. En sinds ze bij Rob woonde was het leven één aaneenschakeling van cocktailparty’s, concertbezoeken, heerlijke diners en redelijke seks, hoewel ze bij die seks nog wel eens aan de spontaniteit en wilde gretigheid uit haar tijd met Jaco terugdacht, maar die gedachten verdreef ze telkens zo snel mogelijk uit haar hoofd. In de ‘saunaperiode’ met Rob was ze altijd keer op keer door Chantal zo opgegeild dat de seks met hem altijd geweldig was, maar nu Chantal er niet meer was om haar in de stemming te brengen viel het soms een beetje tegen.

Nellie had zich aangewend om niet te veel na te denken. Dat was ook niet zo moeilijk want ze werd constant bezig gehouden door de vrouwen van Rob ’s vrienden en ze had heel weinig tijd voor zichzelf. Shoppen en uitgaan waren de belangrijkste bezigheden en de borrel kwam ’s middags steeds eerder op tafel.
Chantal zag ze ook nooit meer; ze had diverse keren geprobeerd haar te bellen maar ze nam nooit op. Ook wilde Rob niet dat ze nog naar de sauna of de sportschool ging. En toen ze vroeg waarom hij dat niet wilde kreeg ze geen antwoord.

Rob ‘s dochter was nooit meer teruggekomen na die dag zij in hun huis kwam. Ze had er wel eens naar gevraagd, maar hij werd razend en vloekte. “Die stomme hoer is nog erger dan haar moeder. Ze zal wel ergens met haar poten wijd haar geld verdienen. Ze hoeft hier niet meer binnen te komen.” Maar Nellie had zich toch heel even afgevraagd wat er van het meisje geworden was want ze herinnerde zich haar nog heel goed, en ook hoe lief ze Jaco’s arm had gepakt toen ze in haar huis was om haar spullen op te halen.

Maar nu was het zaterdagavond en ze gingen naar een party van een zakenpartner van Rob. Ze reden in zijn Bentley naar het plaatsje in het Gooi waar ze verwacht werden. Rob reed alleen met zijn Bentley als hij indruk wilde maken, dus ze wist ondertussen dat er vanavond geld verdiend moest worden.
Ze reden door het centrum van de stad naar de snelweg, en plotseling zag ze Jaco! Hij stond naast zijn fiets en bij hem stond een meisje. Ze herkende haar onmiddellijk hoewel ze haar maar één keer had ontmoet. Het was Jennifer, de dochter van Rob! Haar eerste impuls was om het tegen hem te zeggen, maar onmiddellijk realiseerde ze zich dat dat geen goed idee was en ze hield haar mond. Bij Jaco was ze in goed gezelschap. Maar het beeld stond in haar geheugen gegrift en een hete pijnscheut was door haar borst getrokken.

De party.

Het gezelschap bestond uit allemaal mannen tussen de veertig en de zestig en ze waren zonder uitzondering schatrijk. De vrouwen hadden zich een geaffecteerd accent aangeleerd en ze hadden allemaal dikke borsten en lage decolleté’s, maar de meeste tieten waren nep; die waren met siliconen opgeblazen. Iedereen was dikke vrienden met elkaar maar je status hing af van je plaats op de Quote 500 ranglijst.

Nellie stond te praten met de vrouw van iemand die iets in de ‘fiscale offshore’ deed. Ze had geen idee wat dat was, maar volgens haar die vrouw ook niet. Ze wist alleen dat haar man op papier directeur was van een paar honderd vennootschappen die allemaal buiten Nederland waren gevestigd.
Plichtmatig en automatisch gaf ze antwoord want ze luisterde naar twee mannen die naast haar stonden te praten. De ene vertelde dat dat hij zijn partner ‘bij de vuilnis had gezet’ zoals hij het beschreef, maar dat hij nu toch wel weer eens behoefte had aan een lekker ‘neukertje’. En hij wilde geen professionele escort want hij wilde het niet doen met een condoom. Op zich een gesprek zoals er vaak bij dat soort gelegenheden plaatsvinden, maar plotseling gingen er bij haar wat alarmbellen af want de andere man antwoordde: “Dat is toch geen probleem, hier heb je een nummer. Ze heet Chantal, het is een hobbyhoertje en ze laat zich tegen meerprijs naaien zonder condoom. Het is helemaal jouw type: een beetje mollig met enorme tieten en sinds een paar maanden heeft ze ook nog een dochtertje van zestien in de aanbieding. Het kost een paar centen, maar dan heb je wel wat.”
Nellie wist onmiddellijk over wie ze het hadden, maar het werd nog erger. De man vervolgde “en als je weer toe bent aan een nieuwe matras, dan zeg je dat gewoon tegen haar en dan zorgt ze er voor dat je met een lekkere stoot in contact komt. Meestal neemt ze zo’n wijffie mee naar de sauna en daar zorgt ze er voor dat jij haar een paar keer kan uitproberen. Als je dan wat met haar begint kost het je wel een paar centen, maar het is stukken goedkoper dan zo’n bureau. En als je zo’n muts zat bent dan zet je d’r gewoon weer op straat. Dan regelt ze wel weer een nieuwe voor je, zolang je maar betaalt.

Het duizelde Nellie. Zou ze ècht zo door haar vriendin zijn misbruikt? Ze kon het bijna niet geloven. Maar als ze er over nadacht… Chantal had haar in de sauna keer op keer zo opgegeild dat ze zich daarna bijna willoos door Rob had laten naaien. Nu ze wist dat haar ‘vriendin’ heel veel geld had gekregen door haar in zijn armen te drijven werd het haar allemaal te veel. Ze ging naar de wc en kotste. En toen ze haar verfomfaaide gezicht in de spiegel zag toen ze zich probeerde op te frissen, realiseerde ze zich wat ze kapot gemaakt had.

Ze ging naar Rob toe en pakte zijn arm. “Ik wil naar huis. Ik heb migraine. Ik heb ongelofelijke hoofdpijn en ik moest daarnet kotsen.”
Hij keek haar licht geïrriteerd aan, maar haalde toen zijn schouders op en knikte.
In de auto vroeg hij “is er soms iets, je bent zo stil” maar Nellie herhaalde dat ze hoofdpijn had en dat ze thuis in bed zou kruipen met een pijnstiller.

De volgende dag raapte ze al haar moed bij elkaar en belde haar zus. Maandenlang was er absolute radiostilte tussen hen geweest. Ans was altijd haar steun en toeverlaat geweest, maar omdat ze diep in haar hart wist hoe fout ze bezig was geweest had ze haar nooit durven bellen sinds ze bij Jaco weggegaan was.
De telefoon ging over en ze hoorde de vertrouwde stem van Ans.
“Ans ik moet met je praten, mag ik alsjeblieft bij je komen?”
“Altijd” was het eenvoudige antwoord.

Nellie stond met gebogen hoofd voor de deur. Ze durfde haar zus niet aan te kijken, maar die trok haar tegen zich aan en knuffelde haar. “Lieve schat, wat ben ik blij dat ik je eindelijk weer zie.”
Ze nam haar mee naar de kamer en ze praatten urenlang.
Toen kreeg Nellie een appje van Rob “Hoe laat ben je thuis?”
“Over een half uur” appte ze terug.

Toen ze de straat in reed zag ze juist Milou op haar fiets van de oprit af komen. Milou zag haar gelukkig niet maar als een mokerslag trof haar het inzicht. De schoft neukte ook nog achter haar rug. En dan ook nog met dat tienerhoertje! Maar, bedacht ze opgelucht, dan hoefde ze hem vanavond niet in zich te dulden. Tijdens het gesprek met haar zus had ze haar besluit al genomen; ze ging onherroepelijk bij hem weg, en hoe de toekomst er uit kwam te zien wist ze niet. Van haar zus had ze gehoord dat Jaco gelukkig was met Jennifer en met haar in haar huis woonde. Jennifer, waar Jaco troost bij had gevonden en die geprobeerd had te repareren wat haar vader kapot gemaakt had. Ze wist één ding zeker. Wat er ook gebeuren zou, zij zou die relatie onder geen voorwaarde kapot maken.

Jaco en Jennifer waren na de eerste ontmoeting met Jaco’s ouders samen in het huis van Nellie blijven wonen. Vader Hans had Nellie een berichtje gestuurd dat hij de kosten wel zou betalen. Hij had een eenvoudig “Dank je” terug gekregen meer niet.
Wat enorm veranderd was, was het bezoek van de tweeling. Emma en Frank kwamen heel vaak langs en vooral Emma kon het goed vinden met Jennifer. Vaak vertrokken ze met z’n tweeën naar boven en kwamen pas veel later naar beneden met rode koontjes en vlekjes in hun nek. Toen Jaco een keer vroeg wat ze daar de hele tijd uitspookten, antwoordde Jennifer “Och, Emma en ik houden nou eenmaal ook van meisjes” en Jaco herinnerde zich het laatste tafereeltje in de jacuzzi, waar de meiden elkaar een hoogtepunt hadden bezorgd. Hij grinnikte en zei “Nou veel plezier, ik vind het best, zolang het maar in de familie blijft.”

Wraak.

Nellie liep naar de voordeur en werd met elke stap grimmiger. Ze had besloten om Rob te confronteren met een paar ‘dingetjes’. Ze zette haar auto langs de stoep en ging naar binnen. Rob kwam de trap af in zijn kamerjas, hij had duidelijk pas gedoucht. Nellie rilde van afschuw en dacht “Zo lul, heb je lekker geneukt met dat tienerhoertje? En wat heb je Chantal voor mij betaald? Ik weet nu wat voor een smerige klootzak je ben en ik ga je enorm naaien, maar niet op een manier die je lekker vindt.”
Ze ging naar de kamer, schonk een enorm glas cognac in en deed alsof ze dronken was. Hij ijsbeerde even door de kamer, maar schonk voor zichzelf een groot glas whisky in en zette de tv aan.
De rest van de avond brachten ze zwijgend door tot Nellie aankondigde dat ze naar bed ging en demonstratief de fles cognac mee nam. Boven goot ze die op een bodempje na leeg in de wastafel en gooide het glas om over het nachtkastje zodat alles stonk naar de cognac. Daarna deed ze een on-elegante flanellen nachtpon aan en ging in het verstelbare bed liggen waarbij ze het hoofdeinde van haar kant een beetje omhoog draaide zodat hij niet zomaar tegen haar aan kon rollen.
De volgende morgen was hij al vroeg weg. Ze had zich slapend gehouden en hij had aangenomen dat ze haar roes aan het uitslapen was.

Zodra ze hem hoorde wegrijden sprong ze uit bed en kleedde zich aan. Ze wist waar zijn geheime administratie was. Ze zocht net zo lang tot ze vond waar ze naar zocht. Want ze wist dat Rob alles opschreef. Het was een klein notitieboekje. Ze maakte met de scanner kopieën van het notitieboekje waarin hij had bijgehouden wat hij aan Chantal had betaald voor haar en voor haar voorgangsters. Bovendien was er een lijstje met betalingen voor Milou. Ze hapte naar adem toen ze zag wat hij betaalde voor een wip met het zestien jarige grietje.
Ze keek nog even of er verder nog iets was dat ze kon gebruiken en nam de kenteken papieren van de BMW mee.

Ze typte op zijn computer een begeleidend briefje en maakte een keurig pakketje voor de zedenpolitie. Want meisjes van zestien mogen wel seks hebben, maar niet als ze er voor betaald krijgen. En ze ging er voor zorgen dat Chantal zou worden opgepakt voor het prostitueren van haar dochter. En als het even kan Rob ook voor het gebruik maken daarvan.

Toen hoorde ze hem weer thuiskomen. Alles wat ze mee wilde nemen stond al veilig in haar BMW. Nu was het tijd om hem te confronteren maar voor alles te zorgen dat ze levend in haar autootje kwam. Ze pakte de honkbalknuppel die bij de voordeur stond en legde die op een eetkamerstoel.

Hij zag haar aan de eettafel zitten en opende gelijk de aanval. “Wat had jij nou gisteren trut, waarom zoop je zoveel? Kan je het allemaal niet meer aan???”
Ze stond op, keek hem rustig aan en zei “Heb je je lekker vermaakt met dat tienerhoertje Milou? En hoeveel heb je Chantal voor mij betaald, klootzak?”
Hij was even verbluft, maar kwam toen dreigend op haar af “denk maar niet dat je mij de baas kunt stomme trut!” en hij greep een bloemenvaas van de salontafel en wilde haar daarmee slaan, maar Nellie had dat verwacht en mepte met de honkbalknuppel die ze achter haar rug had gehouden van onder af keihard onder zijn ballen. Hij keek even scheel en zakte toen bewusteloos van de pijn in elkaar.
Nellie keek tevreden naar het resultaat. “Zo, en nu wegwezen” mompelde ze.
In het voorbijlopen schopte ze nog een keer met alle haat die ze in zich had hard in zijn kruis en zag het bloed door zijn broek sijpelen.
Onderweg stopte ze bij het postagentschap, schreef de BMW over op haar naam en verstuurde het pakketje naar het politiebureau t.a.v. de afdeling zedenpolitie.
Toen reed ze door naar het huis van haar zus.