Mijn Wilde Fantasieën - 6

In de eerste maanden erna spraken we er eigenlijk weinig over en verzwolgen we elkaar. Maar later, niet dat we niet genoeg aan elkaar hadden, begonnen onze ervaringen daar mijn fantasie te domineren. Intens te domineren.

We hadden ernstige gesprekken over wat we (of liever gezegd ik) verder met Joyce wilde laten gebeuren. Ik had zo mijn fantasieën, maar de werkelijkheid won het toch altijd. De trekkershut was geluk geweest

De juiste omstandigheden - bijna anoniem, heel aangenaam en veilig - waren een toevalstreffer. En dan niet te vergeten het compleet surrealistische van de hele situatie voor ons als een stel.

Iets wat verlangen ernaar terug te gaan, of op zijn minst te praten over nieuwe ontmoetingen tussen Joyce, Harry en Kenneth, onweerstaanbaar maakte. Zeker voor mij. Maar ik voelde dat dit op haar eigen manier ook voor Joyce gold. Het in mijn fantasieën te gebruiken werkte voor ons beiden. Ook in die fantasieën zijn wij namelijk waanzinnig verliefd op elkaar en is zij niet op zoek naar een andere metgezel.

Het mooiste was als Joyce er zelf over begon, dan werd het allemaal des te geiler.

"Vertel het me nog eens, Louis? Die ene keer met die mannen en mij in de tuin?" vroeg Joyce terwijl ze zich dicht tegen me aan nestelde. We waren begonnen naar Harry en Kenneth te verwijzen als 'de mannen'.

"Die vind je leuk hè?"vroeg ik, haar blonde haren van haar wang vegend.

"Het is er één die ik een soort van gewend ben. Dat maakt het een beetje makkelijker, weet je? Makkelijker het me voor te stellen en te geloven? Nou... niet te geloven, zal ik maar zeggen, maar... mm, oh... Nou, je weet wel wat ik bedoel."

Ik werd er licht van in mijn hoofd. Ik had gedacht dat Joyce liever wilde gaan slapen, net als ik. We een zware werkweek achter de rug. Haar motivatie om diezelfde fantasie weer te horen was inspirerend en ze was altijd zo schattig als ze probeerde me niet te beledigen als zij iets naar voren bracht wat zij persoonlijk leuk had gevonden of waar ze het graag over wilde hebben.

"Je vindt Kenneth leuk hè?" plaagde ik haar.

"Stop," glimlachte Joyce.

"Harry dan?"

"Mm," zei ze een wenkbrauw en haar schouders optrekkend. "Nou... wat Harry betreft..." plaagde ze en ze sloeg me speels op mij dij.

"Oké, oké," mompelde ik nog wat lichter in het hoofd bij het besef dat Joyce nu zelf een grapje maakte over Harry's grote, dikke lul. Gelijk kreeg ik beelden van hoe die lul in en uit haar gespreide, openstaande schaamlippen gleed, terwijl ze op haar rug lag, haar hoofd heen en weer gooiend...

"Eh... ja... eh... oké," begon ik mijn verhaal. "Het is heet buiten en jij bent achter in de tuin aan het werk. Je draagt een bikini. Zo één met een broekje dat op je heupen met strikjes vastgeknoopt zit. En deze keer zit je haar in een paardenstaart en heb je een pet op je hoofd..."

"Een pet? Wat is daar nu sexy aan?" vroeg Joyce.

"Mm... het is gewoon. Nou, ik hou van de manier waarop je staart uit de achterkant springt. Sportief sexy, zal ik maar zeggen..."

"En heb ik ook een zonnebril op?"

"Ja, en een zonnebril. Maar niet die grote oversized bril die zo goed staat bij je stoffen tuinhoedje. Nee, je zonnebril uit de auto.

"Draag ik sandalen of zo iets?"

"Pumps!"

"Doe niet zo stom, Louis. Pumps? In de tuin!?"

"Grapje," lachte ik. "Je draagt die schattige, kleine sneakers van je."

"Mm, oké, dat kan," zei ze, kijkend naar de kast waarin haar schoeisel de wanden bekleedde.

"Ja. Je ziet er zo goed uit in een bikini en die sneakers, Joyce." Ze trok haar neus op en grijnsde. Ik glimlachte naar haar en ging verder. "Oké, maar luister. Je zit geknield in de tuin en gebruikt een schepje. Je kijkt naar mij en glimlacht naar me. Ik zit bij het huis en ik zwaai naar je.

Opeens schuift de glazen schuifpui achter me open en sluit zich weer even snel. Je glimlach verdwijnt, je staat op en het schepje glijdt langzaam uit je hand. Je kleine lijfje is als bevroren, je grote, blauwe ogen staan wijd open en staren langs me heen.

Ik volg je blik. Het is Kenneth, Joyce. Hij is naar buiten gestapt en kijkt naar je, wrijvend over het kruis van zijn short. Ik zie je mond de woorden 'Oh mijn God' vormen en voordat de dingen uit de hand dreigen te lopen, spreek ik hem aan..."

"Vraag je hem over mij, Louis?"

"Mm... mm... "Kenneth, kom je voor Joyce?" zou ik zeggen. "Blijf daar," zeg ik geluidloos tegen je, "wacht."

Maar hij zegt niets en loopt naar je toe. Als hij vlak bij je is, zet jij je zonnebril af, kijkt hem aan en opent je mond om wat tegen hem te zeggen. Voordat je ook maar iets kunt zeggen, trekt hij de pet van je hoofd, draait je om, sleurt je mee naar het hek en zet je er tegenaan. Vervolgens opent hij de sluiting van je bikinitop en laat die geopend aan weerszijde van je borsten hangen..."

"Louis! Hij sleurt me mee!? Is Kenneth boos? Ik wil niet dat hij boos op me is, schat."

"Ik wel," zei ik streng. "Boos wanneer hij je neukt."

"Is dat zo?" zei Joyce blozend.

"Hm mm. Vooral wanneer hij ernstige behoefte heeft aan bevrediging. Zoals in deze situatie," antwoordde ik. "Joyce, schatje, Kenneths behoefte is er nu op gericht jou te nemen, omdat jij hem al de hele dag hebt lopen uitdagen is hij heel boos geworden. Dus hij is niet alleen seksueel gefrustreerd, maar ook boos..."

Joyce leek de situatie nu geloofwaardig te vinden, dus ging ik verder.

"Je draait je om naar hem om wat tegen hem te zeggen, maar hij duwt je terug tegen het hek. Hij blijft een momentje naar je staan staren, zijn ogen op je middel gericht en ademt zwaar. Hij geeft een flinke klap op je kont. Dan grijpt hij je schouders, trekt je tegen hem aan, snuffelt in je nek en gromt. Hardhandig duwt hij je terug tegen hek, waardoor jij een kreetje slaakt.

Je ziet mijn bezorgdheid als je mijn kant opkijkt, maar zegt geluidloos tegen me te wachten voordat ik in wil gaan grijpen. Je wil iets proberen..."

"Mijn kontje voor hem bewegen?"

"Ja," zeg ik na even geslikt te hebben. "Je kijkt naar beneden en begint je heupen te bewegen in een perverse truc om Kenneth aandacht te trekken. Het werkt. Hij raakt gefixeerd op je sensueel bewegende kontje. Je kijkt naar mij en ziet mij goedkeuren knikken.

Op het moment dat zijn handen op je heupen komen te rusten, kijk je weer naar Kenneth. Hij trekt snel aan één kant het strikje los van je bikinibroekje, zakt door zijn knieën en schuift zijn pik in je.

Het neuken is intens, Joyce. Zijn pik stampt in en uit je kut en je klampt je wanhopig aan het hek vast. Je doet je best je ogen op mij gericht te houden, maar je verliest snel het vermogen om je op iets anders te concentreren dan Kenneths meedogenloze stampende pik."

"En Harry?" vraagt Joyce slikkend.

"Hij is er," zeg ik gerustgesteld, "en hij is zo stijf als een plank."

"O ja?" hijgt Joyce.

"Mm hm. Hij is zo stijf als een plank door het zien van jou, schat. En als Kenneth klaargekomen is, trekt Harry de rest van je bikini van je af en neemt je mee naar het gazon, waar jullie beiden zweterig gaan liggen neuken, Joyce..."

"Oh, God."

"...in de missionarishouding. Zodat het enige wat je kan zien, jouw sneakers zijn die alle kanten op vliegen..."

"Mm, Louis, de manier waarop je dat zegt. Harry... hij trekt de rest van mijn bikini uit!?"

"Ja, en je ligt te schreeuwen van genot, Joyce. Grijpt in het gras en slaat met je hoofd van links naar rechts. En nadat ook hij in je klaargekomen is, laten ze je je achter, als een smeulende hoop op het gazon, hijgend en ijlend..."

"Jezus," Joyce zei.

"Ik weet het," antwoordde ik, "Ik geloof dat ik je deze graag vertel."

"Is dat zo?"

"Mm hm," zei ik en kuste haar.

"Bent je dan blij dat ik het gevraagd heb?"

"Altijd," zei ik, haar gezicht omhoogtrekkend aan haar kin.

"Missionaris houding, Louis? Met Harry?" Joyce keek me aan. "Hij probeerde de me niet te kussen, toch?"

Ik geef een klapje op haar billen. "Het zou kunnen."

Ze trok haar neus op. "Mm, ik weet het niet..."

Ik hield ervan dat Joyce Harry in het geheel niet aantrekkelijk vond, maar zich wel door zijn grote, dikke pik liet nemen en zich daarbij helemaal verloor. Ja, het ging allemaal over mannen die haar wilden voor hun plezier en bevrediging. Maar ik had echt Joyce's orgasme gezien toen Harry met haar neukte, die was gelijk aan die ze met Kenneth kreeg.

De volgende dag spraken we af vroeg te stoppen met werken en lekker weer eens samen te eten. We hadden allebei een paar zware maanden gehad en vooral de laatste twee weken waren we allebei veel weg geweest voor ons werk. De afgelopen twee dagen waren vooral zwaar voor Joyce geweest omdat ze veel heen en weer moest reizen tussen het kantoor en diverse bouwplaatsen en dat met toenemende irritatie omdat ze zich daardoor steeds om moest kleden.

Voor het eten zaten we lekker buiten op het terras aan een wijntje te nippen.

Joyce vertelde me over haar dag, die typerend was voor de afgelopen weken: gevuld met het bezoeken van de diverse bouwplaatsen en dan terug naar haar kantoor in de stad. Daar kwamen dan nog eens de problemen op de bouw en het dagelijkse verkeer bij. Ze vertoonde duidelijk tekenen van overwerktheid, met een ongebruikelijke stroom van klachten tot het gevolg en dat was vreemd voor haar.

Verder besproken we de opwarming van de aarde, het weer en de behoefte aan meer vrije tijd. Vervolgens vertelde ze grinnikend, dat een man op één van de bouwplaatsen, dezelfde stem had als Harry en daar was ze behoorlijk van geschrokken. Dat ging over nadat ze vastgesteld had dat er een schril contrast was tussen de beide mannen. Ze kwam niet aan het uitleggen van de aard van dat contrast toe, omdat de discussie al snel ontaarde in wat grapjes over Harry en Kenneth en ik er niet over doorvroeg.

"Louis? We hebben het pas een paar keer erover gehad nog eens naar die trekkershut te gaan. Nu hebben we het daar wel vaker over, maar ik bedoel die keren dat jij zinspeelde op iets anders... Dat jij je ook nog iets anders afvroeg... Om de één of andere reden hebben we dat nog nooit besproken... En... nou... eh... zoals ik al zei, het is een paar keer gebeurd. En het was vooral de manier waarop je het zei die me aan het denken zette, denk ik. Ik wil graag weten waar je die keren aan dacht, als dat goed is?"

Joyce was rechtstreeks van kantoor afgekomen en had zich nog niet omgekleed, wat betekende dat ze nog steeds in haar kantoorpakje, hoge hakken, opgestoken haar en een mooie lavendelkleurige blouse liep.

"God, wat zie je er toch goed uit," zei ik.

Ik en mijn slechte vertragingstactieken.

Maar het feit was dat haar vraag me compleet verrast had. Het onderwerp waarop ik die keren gezinspeeld had interesseerde me mateloos. Het ging rechtstreeks terug naar de kern van mijn fantasieën. Daar waar het allemaal begon. Ik wist dat als ik er nu niets mee zou doen, mijn fantasieën hierover nooit werkelijkheid zouden kunnen worden, maar hoe zou ze erop reageren. Ik raakte in paniek.

Mijn gevoelens over haar kleding waren oprecht, maar niet ter zake doende. En ondoordacht ook. Joyce's hele carrière was voor een groot deel gebaseerd op haar scherpe vermogen te weten wanneer iemand iets vermeed.

Zonder het oogcontact met me te verbreken, grijnsde ze wat, nam een slok uit haar glas en zette het neer. "Dank je," zei ze, "maar nu het antwoord op mijn vraag!?"

"Mm..." mompelde ik. "Ik denk dat ik niet erg realistisch dacht op die momenten."

"Hoe dat zo?" vroeg ze.

"Het was in de hitte van het moment. En... eh... nou, ik had opeens de drang je met meer dan twee mannen te zien. Meerdere partners en anoniemer, zoals in mijn oorspronkelijke fantasie. Mannen die wij helemaal niet kennen." Joyce hing aan mijn lippen. "En dat zal nooit gebeuren. Dat wat in de trekkershut gebeurde was al een wonder, bedoel ik...

En dan de manier waarop het gebeurde... en daarmee bedoel ik vooral dat we er erna zo goed mee om konden gaan. Dat we redelijk zeker wisten dat we niet bang hoefden te zijn voor geweld door Harry of Kenneth... of op de één of andere enge ziekte."

"En toch?" vroeg Joyce.

"En toch..." zei ik nadenkend. "Ik weet niet... Het kan niet gebeuren." Ik zette me schrap. "Jij... met veel mannen tegelijk... Ik wil het niet, want dat zou stom zijn. Het is gewoon te wild, te onvoorspelbaar ook. Ik wil het niet zien gebeuren, al windt de gedachte eraan me nog op zoveel op. En dus denk ik dat het beter is dat we alleen aan wat we al gedaan hebben kunnen denken. Aan allerlei verschillende manieren waarop Harry en Kenneth jou nemen."

Joyce zat naar me te kijken. Ze leek diep in gedachten en een beetje nerveus. Dan pakte ze mijn hand. "Nou, ik zeg niet dat ik zoiets dergelijks wil doen," zei ze, "en jij ziet het eigenlijk niet zitten. Maar we praten erover... Als we er alleen over praten is het niet echt... want het zou wild en onvoorspelbaar zijn, precies zoals je al zei." Ik knikte instemmend.

"Mm, kunnen we er dan alleen over praten, Louis? Gewoon alleen praten? Ik weet zeker dat je mij er opgewonden mee krijgt... We kunnen het ons gewoon voorstellen en ervan genieten, toch? Voorlopig? Als ik voorlopig zeg, heb je daar wat aan?" glimlachte ze en in mijn hand knijpen.

"Natuurlijk heb ik daar wat aan, voorlopig," knipoogde ik.

"Ja? Voorlopig?" grijnsde ze. "Voorlopig!" Ze boog zich dichter naar me toe en probeerde me te kietelen. Maar ik greep haar pols, hield haar arm omhoog en kietelende haar tussen de ribben, wat haar deed draaien en lachen.

Dan ineens werd ze rustig. "Ik vind het leuk als ik zo vastgehouden wordt dat ik me niet kan bewegen, zoals ik... zoals ik werd geneukt door de mannen... en toen zij in mij kwamen," zei ze, mij hijgend aanstarend.

"Ik vind het leuk te zien dat je vastgehouden wordt zodat jij je niet kunt bewegen," zei ik en ik voelde hoe mijn pik stijf begin te worden. "Handen die je in je middel pakken. Harry... die je in je middel vastheeft terwijl hij je neemt..."

"Louis?" zei Joyce na diep ademgehaald te hebben. "Wil jij... wil jij echt een keer terug naar de trekkershut?"

Joyce's zware ademhaling vertelde me dat ze net zo zenuwachtig over het onderwerp was ik was. Terwijl ik me verbaasde over waar die vraag zo ineens vandaan kwam, voelde ik op hetzelfde moment op de één of andere manier een geruststelling.

"Ja... Ja, dat wil ik. En jij?"

"Nu ik weet dat jij het wil, wel."

"Jezus, schat," zei ik. Toen Joyce nerveus begon te grinniken, deed ik met haar mee. We realiseerden ons alle twee wat we gingen doen.

Voordat we die nacht gingen slapen staarden we elkaar aan. Joyce vertelde me dat ze nerveus en zelfs een beetje bang was. Ik vertelde haar dat ik dat ook zo voelde. We besloten dat dit slechts een voorlopige beslissing was en dat we in de loop van de komende dagen wel zouden zien hoe we ons erbij voelden.

In de tussentijd zou ik uitzoeken of Harry en Kenneth ook in de trekkershut zouden zijn. Dit deed ik via iemand van de camping. Ze waren er en ze waren alleen.

Met dit nieuws besloten Joyce en ik eindelijk om echt terug te gaan en twee vrijdagen later vertrokken we.

Het was mooi Joyce te zien inpakken, de avond voordat we vertrokken. Ze was heel voorzichtig met het krijgen van te veel zon en ik haat het om deze expressie te gebruiken om haar huid te beschrijven, maar hij heeft een mooie, gezonde gloed, en toe te kijken hoe ze verschillende korte broekjes en topjes uitprobeerde, was bijzonder opwindend.

Ik merkte dat ze haar schaamhaar bijgewerkt had. Haar kutje helemaal kaal en daarboven kort getrimd met een net geschoren uitstraling, die voor mij sexyer is dan helemaal kaal.

Ik vroeg me af wat de mannen, vooral Harry, van Joyce's nieuwe fitnessactiviteiten zouden vinden. Sinds een half jaar bezocht ze meerdere keren per week een fitnessclub en de oefeningen, inclusief gewichtheffen en cardiogym, waren stevig.

Ze zou er waarschijnlijk een kilootje of twee aan spieren bijgekregen hebben sinds ons bezoek aan de trekkershut en voor Joyce met haar kleine, lenige lichaam, was dat best veel. Het grootste deel van haar spiertoename was het resultaat van haar beenoefeningen die haar dijen een stuk steviger hadden gemaakt.

Het effect was de perfecte combinatie van nul procent vet en rondingen op de juiste plaatsen. Van wat ik me van hem herinnerde, was Harry precies het tegenovergestelde.

Joyce had tijdens het bespreken van mijn fantasieën er vaak op gezinspeeld dat ze zich in vorm wilde houden voor 'de mannen', mochten we ooit eens teruggaan naar de trekkershut, iets wat me altijd gek maakte. Nu we dan echt terug zouden gaan, was ik dankbaar dat ze het gedaan had.

Ik knikte toen ze een kaki broekje ophield. Te zien hoe ze zich voorbereide was zo sexy. Toen ze zichzelf, het broekje voor haar heupen houdend, in de spiegel bekeek, zag ze me staren. "Wat is er?" vroeg ze zich omdraaiend.

"Dat weet je best," kaatste ik terug.

"Ja," antwoordde ze zacht, naar me lopend en me kussend. "Toekijken hoe ik me klaarmaak," fluisterde ze op haar tenen staand in mijn oor.

Mm hm. Zo kijkt het net of je met jezelf bezig bent," zei ik.

"Mm..." kreunde ze. "Ik kan er niets aan doen, Louis, maar ik moet er steeds aan denken dat ik die blik weer op je gezicht ga zien," zei ze nog steeds fluisterend. "Die blik die je krijgt wanneer ik word genomen? Ik hou van die blik," voegde ze eraan toe en beet even in mijn oor.

Die nacht, net als het grootste deel van de nachten in de twee weken nadat we besloten hadden terug te gaan, probeerden we de seks tot een minimum te beperken. Maar dat was niet gemakkelijk. In feite, en dit was moeilijk voor ons allebei, hadden we de afgelopen week helemaal geen seks gehad. We moesten ons best doen elkaar te negeren en probeerden onze frustraties weg te werken met lange werkdagen.

We hadden eigenlijk geen idee waarom we het deden. We lachten er zelf om. Maar we deden het wel. We wilden een fris lichaam en vooral een fris hoofd.

Natuurlijk was er ook dat perverse deel in mij dat Joyce, net als ik, die hele tijd zou smachten naar seks. Ik wilde dat ze haar eerstvolgende neukbeurt in de trekkershut zou krijgen en, hoewel we dat nooit besproken hadden, was ik niet van plan de eerste te zijn die haar zou nemen.

Dus ik hield in gedachten hoe gretig ze zou zijn als ze twee weken geen of weinig seks zou hebben, anders had ik nooit zo gedisciplineerd kunnen zijn.

Dit plan werkte eigenlijk bijna té goed. De nacht voordat we vertrokken was echt bijna ondraaglijk voor ons beiden. Maar fris in lichaam en geest waren we toen we de volgende dag op weg gingen. Dit keer met lichtere verpakkingen vanwege het veel warmere weer. Joyce had haar haar in een ponystaart. Ze droeg een tank topje, haar kaki broekje en haar wandelschoenen.

Terwijl ik naar haar keek, dacht ik aan waar we heen op weg waren, wie we daar zouden ontmoeten en waarom. Alles wat ze aanhad en alles wat ze ingepakt had, was uit high-end catalogi besteld en binnen de vorige week geleverd.

Met het doel van ons uitje in het achterhoofd, wond het me verschrikkelijk op dat ze de noodzaak voelde mooie kleren te dragen. Die droeg ze eigenlijk altijd, maar dat ze zo ook in de trekkershut, voor Harry en Kenneth, wilde dragen was opwindend.

Ik stelde me die kleren voor, van haar lichaam gerukt en her en der op de vloer van de trekkershut verspreid. Ik had echt even moeten kijken wat ze allemaal meegenomen had.

"Wow, dat zijn gloednieuwe kousen. En ik zie ondergoed. Hé, is dat zijde?" had ik gevraagd terwijl ik door haar kleren graaide.

"Hé, blijf met je poten uit mijn spullen," zei ze, mijn handen wegslaand. "Ik hou ervan mooie kleren te dragen. Het geeft me een goed gevoel. Dat weet je best."

"Ik weet. Het is gewoon... Ik vind het leuk dat je ze draagt bij ons weerzien met Kenneth en Harry," zei ik haar optillend. Ik knuffelde haar en tilde haar net ver genoeg op om haar voeten los van de vloer te krijgen.

Ze glimlachte naar me en schudde haar hoofd. "Ik weet zeker dat je dat om de één of andere perverse reden leuk vindt, maar ik ben niet van plan dat alleen hiervoor aan mezelf te veranderen."

"Ik wil niet dat je ook maar iets aan jezelf veranderd," lachte ik. "Ik was gewoon benieuwd of jij verwacht dat de mannen zo voorzichtig met je mooie nieuwe kleren omgaan als ze bij jou zijn?"

"Mm, goed punt,..."

"Ik weet het. Je gaat dat niet alleen hiervoor veranderen."

"Nee," zei ze naar me knipogend. "En zeker niet omdat jij het om de één of andere perverse reden leuk vind dat ik het draag," voegde ze eraan toe, een kus op mijn neus plantend.

"Dank u mevrouw," glimlachte ik terwijl ik haar op haar voeten liet zakken.

"Graag gedaan, meneer," zei ze in de houding springend en de militaire groet brengend.

"Ha, heel schattig. Oké... zijn we klaar?"

"Mm, bijna. Ik moet nog een dingen pakken en dan kom ik naar beneden."

Wij waren op tijd bij de parkeerplaats van de camping. Het was daar uitgestorven, op onze weg maar de trekkershut, zagen we geen mens. We kwamen ook langs de plek waar we de vorige keer de tent op hadden gezet. Op die plek hielden we heven halt om na te denken.

Ik zag de boom waaronder we geschuild hadden, vlak voor we dat we naar de trekkershut zouden lopen, met geen enkel idee wat ons daar te wachten stond. Deze keer voelde het bijna als een laatste kans om te besluiten toch maar weer naar huis te gaan.

Toen het ook nu begon te regenen, zij het zachtjes en bij een hogere temperatuur, schuilden we even onder onze boom. "Jammer van de regen," zei ik.

"Eh.., helemaal niet. Zelfs niet als we hier zouden blijven en het constant zou regenen. Ik ben dat werken even zo zat," zei ze tegen me aan staand met onze armen om elkaar heen.

"O ja?"

"Mm hm. Dit is mooi," zei ze me even strakker tegen zich aantrekkend,

"Ja, dat is zo. Over hier gesproken, weet je het nog...?"

"Ja hoor, ik weet het nog," onderbrak Joyce me glimlachend. "We stonden precies hier en toen deed jij dit..." Ze reikte naar mijn gezicht en veegde een druppel regen van mijn wang.

"Mooi", grinnikte ik.

Ze bleef even zwijgend tegen me op staan en zei dan: "Ik hou van je, Louis."

"Ik weet het. En ik hou van jou," zei ik, haar strakker tegen me aan trekkend. Zo stonden we elkaar een tijdje te omhelzen.

Ik keek naar de lucht. "Ik denk niet dat het harder gaat regenen, zullen we maar gaan?" Joyce stond nog steeds tegen me aan en ik boog me naar haar toe voor een kus, die ze met veel passie beantwoorde. Ze legde haar hand achter mijn hoofd en ademde door haar neus, een zacht jammerend geluid uitstortend.

"Hé," zei ik toen plotseling een vertrouwde steek van schuldgevoel vanwege het niet bespreken van bepaalde belangrijke zaken voor we vertrokken, me overviel, "is alles... eh... nu in orde? Ik bedoel, ben je... eh... overal op voorbereid?"

Ze dacht kort over mijn vraag na, voordat ze een begrijpende blik op haar gezicht kreeg. "O, je bedoelt of ik de pil wel trouw geslikt heb en er voldoende meegenomen heb?" zei ze me aankijkend. Ik ademde zwaar uit vanwege de keuze van haar woorden. "Mm, misschien," zei ze. "Misschien is het goed als je me helpt herinneren... Of misschien had je dit iets eerder moeten zeggen," vervolgde ze knipogend. Met die woorden liet ze me los, draaide zich om en ging op pad.

"Oef," zei ik tegen mezelf, naar Joyce kijkend die overdreven heupwiegend voor me uit liep. Het was voor het eerst in weken dat ik daar volledige onbelemmerde en onbezorgde aandacht aan kon schenken zonder bang te hoeven zijn voor de roerselen in mijn kruis.