Spoorwegmuseum

'Heel onze kerstdagen zijn overhoop gegooid! Mijn dochter is een hoopje zieke ellende opgekruld op de bank en we gaan niet naar de familie in België. Ik heb het hotel moeten afzeggen en nu maar boodschappen gedaan zodat we nog een beetje kerst kunnen vieren hier.' Ik hoor de teleurstelling in je stem.

Het is drie dagen voor Kerst en dit is balen. We zijn druk aan het plannen geweest om de boel een beetje rond te krijgen met onze patchwork relatie met zijn verplichtingen. Allebei kinderen uit een eerder huwelijk, de wensen van de familie, maar ook de wens om bij elkaar te zijn qua relatie en BDSM en dan die Kerstvakantie met de kinderen thuis en die verplichte feestdagen. Menige ouder krijgt van minder stress. Je had al zo'n huidhonger. En nu gooit een vervelend griepje de boel helemaal door elkaar voor jou en je gezin en ik begrijp je frustratie helemaal.

Hier gaat ook niet alles senang. De jongste is naar moeder toe op Eerste Kerstdag en ik zit met de oudste thuis, waar die veel meer aandacht vraagt dan mij lief is. Op Tweede Kerstdag heb ik ze allebei.

En al pratende wordt het idee geboren. 'De mannen hier hebben te kennen gegeven dat ze Tweede Kerstdag naar het Spoorwegmuseum willen in Utrecht. Ze bouwen daar elk jaar in de treinenhal een schaatsbaan met een soort Dickensville er omheen. Draaimolen, eettentjes, carolsingers. Echt heel leuk. Is dat misschien iets om je kerst mee te redden als je dochter op de been is?'

Het idee spreekt je aan, maar we moeten de boel even aankijken qua gezondheid. Maar Eerste Kerstdag 's avonds komt het verlossende berichtje. Ze is op de been en we zouden kunnen gaan. Ik bericht je dat we dan Kerstontbijt gaan doen in de restauratie van het Spoorwegmuseum om 10.00.

Tweede Kerstdag 's ochtends zet ik om 9.00 's ochtends mijn jongens in de auto, als ik van jou een telefoontje krijg: jullie zijn onderweg. Ik vertel dat wij gaan wegrijden en dat we er met een uurtje zijn.

Een uurtje later hebben we in de hal van het museum een wat onwennige ontmoeting. Want door de omstandigheden is dit onverwacht de eerste ontmoeting met elkaars kinderen en de kinderen hebben elkaar en 'de nieuwe partner' ook nog niet eerder gezien. En voor ons is het ten opzichte van hun net iets te moeilijk om elkaar uitgebreid te gaan zoenen, dus we laten het even bij drie zoenen op de wang, hoewel je strakke jurkje en je boezem, meer is dan een belofte. Net als je woorden in mijn oor: 'Ik heb geen slipje aan...'

Zo maak ik met een tent in mijn broek, die ik probeer te camoufleren met een plastic tasje, kennis met je kinderen. En om de aandacht af te leiden manoeuvreer ik jullie naar de stationsrestauratie. 'Ik ben hier nog nooit geweest', zeg je, terwijl je in de deuropening blijft staan, waardoor ik tegen je aan bots. Een hand op mijn broek. 'Voelt wel goed, dit', zeg jij en loopt voor je uit kijkend verder. O, boy. Die opwinding tussen ons zal ergens vandaag tot ontlading moeten komen. Maar eerst maar even ontbijten.

De mensen van de stationsrestauratie zetten binnen 'no time' de tafel vol met lekkernijen en terwijl de gesprekken boven de tafel over koetjes en kalfjes gaan tussen ons en de kinderen, is het gesprek onder de tafel heel anders. Je handen en voeten zijn overal en als ik even ook maar meen een boze blik te kunnen geven, omdat ik mijn focus ook even bij de kinderen wil houden, zie ik je ogen in je hoofd fonkelen en die vreselijk ontwapenende glimlach doet mij smelten.

'Is er hier ergens een toilet?', vraag je en staat op. Ik geef de kinderen opdracht om even te blijven zitten en door te eten, zodat ik jou de toiletten kan wijzen en ik neem je mee naar de toiletten bij de Koninklijke wachtkamer. Die zijn zo groot dat een paard er zich in kan keren en ze hebben hele bijzondere houten zittingen, waardoor je ze ook als bank kunt gebruiken. Ik sleep je het toilet binnen en duw je met mijn hand om je nek tegen de muur, terwijl ik je zoen. 'Eindelijk!', zeg je. 'Ik ben zo geil!' Er is maar heel weinig nodig. Ik zet je voorover met de handen op de zitting, maak mijn broek los en ram in één keer bij je binnen. We zitten allebei op het randje en de bewegingen zijn krachtig. Het duurt geen vijf minuten en we ploffen allebei. Jij terwijl je je hand voor je mond houdt om te voorkomen dat je te veel geluid maakt en ik pers mijn tanden op elkaar als ik enorm in je spuit.

Ik ga vlug terug naar de kinderen, zodat jij wat tijd hebt om je een beetje op te knappen. De kinderen zitten nog braaf aan de tafel in de restauratie, maar de opmerking daar is dat het wel lang duurde. Mijn jongste grijnst en roept: 'Zeker benga, benga!'. Ik lach naar hem. Ze moesten eens weten. Ik reken af in de restauratie en loop met het viertal dat al helemaal op elkaar lijkt ingespeeld richting de hal, waar we jou opwachten.

Gearmd lopen we het museum in, terwijl het viertal ons voor gaat, want die twee van mij kennen de weg. Die zijn hier al heel vaak geweest, als gevolg van de treinenpassie van mijn oudste. Ze slepen die twee van jou mee door de Koninklijke trein en lopen dan via de overweg naar de treinenhal. Daar is het een feest met de draaimolen en de ijsbaan, die meteen de aandacht heeft van de kinderen. Terwijl zij de schaatsbaan verkennen, verkennen wij elkaar tussen de treinen. Je geniet er van om mij van alles van je lichaam te tonen en vraagt mij foto's te maken voor je pagina op Fetlife en ondertussen geilen we elkaar op die manier weer flink op. Als we ons onbespied wanen in een oude posttrein vinger ik je klaar, terwijl je je even helemaal kunt laten gaan, zonder dat iemand om ons heen je hoort. Je waardering voor mijn actie mag ik wat later ervaren als je mij op het werkterrein in een ondergrondse ruimte loopt af te trekken.

Terug naar de kinderen op de schaatsbaan. Die zijn inmiddels toe aan wat rust. Met een wafel in hun mik loodsen we ze het spoortheater in, waar we een plaatsje vinden op het balkon. Wij kiezen voor plaatsen op de achterste rij in het hoekje en we laten de kinderen een rij voor ons zitten. Terwijl zij zijn aan het kijken, zetten wij, voorzichtig om te voorkomen op te vallen, met je jas over je schoot de speurtocht tussen je benen voort.

Hoewel de voorstelling is afgelopen, is jouw geilheid nog niet voorbij. 'Kut', zeg jij bij het verlaten van de zaal. 'Ik was er bijna. Ik wil zo graag nog even komen.' Jouw kinderen worden door die van mij meegevoerd naar de Stalen Monsters, terwijl ik je vertel dat dat dadelijk goed gaat komen. In antwoord op je vragende blik als je de rij ziet staan, zeg ik 'Dark ride', terwijl ik uit mijn zak een mini-vibrator haal en die even vanuit mij hand tegen je billen laat trillen. Een grote grijns als je je realiseert wat het plan wordt. Ons viertal mag het eerste karretje hebben en wij nemen even een karretje voor ons tweetjes alleen voor een 'thrill ride'.

Zoenend en giechelend stappen we met z'n tweeën uit het karretje na ons rondje en als we weer uit de attractie lopen in de treinenhal, begrijpen we dat ons viertal zijn zinnen heeft gezet op frietjes. Dus zetten we het feest voort bij het cafetaria met frietjes, een snack en een drankje. Ik moet grijnzen tot achter in mijn haren als je verzucht dat je wel even toe was aan iets te eten. Ondertussen gaan de gesprekken van de kinderen alweer over een attractie waar ze naar toe willen: de Vuurproef. Ik maan ze om even naar het toilet te gaan voor we verder gaan. 'Dat ga ik ook nog even doen.', zeg jij. 'Wacht even', zeg ik en grabbel even wat in mijn plastic tas, om je vervolgens een tril-eitje en wat glijmiddel in je hand te drukken. Een ondeugende blik. 'Veel plezier!', roep ik je na, terwijl je extra met je heupen wiegend naar het toilet loopt.

De kinderen staan voor ons in de wachtrij voor de Vuurproef. En ik weet voor wie het een vuurproef gaat worden. Al vanaf dat we zijn weg gelopen uit de treinenhal, laat ik een beetje willekeurig het eitje af en toe aan gaan. Je reacties zijn fantastisch. En je laat je zelf bepaald niet uit het veld slaan. Je staat tegen mij aan, drukt je billen tegen mijn geslacht, knijpt mij af en toe links en rechts of laat je hand tussen mijn benen glijden. Als we eenmaal in de attractie zitten, schrik je even van het feit dat de stoelen vanzelf al iets trillen en dat we af en toe van links naar rechts bewegen. Met het verloop van de rit pas ik de snelheid van het eitje aan en bij het meest heftige deel van de attractie gaat het eitje op vol vermogen. Gevolg is dat er op het hoogtepunt van de rit nog een hoogtepunt is en met een gilletje laat je ons allemaal weten dat het spannend was. Ik zit achter mijn hand te snikken van het lachen en krijg een vuile blik. 'Je schrok, hè mam?!', zegt je jongste, als we buiten staan en op de schermen de foto's terug kunnen zien die tijdens de rit zijn gemaakt. 'Dat is gek', zeg ik, 'Je ogen staan heel apart op die foto.' Een por in mijn ribben is mijn leeuwendeel.

Het is inmiddels druk geworden in de treinenhal. Wie niet op de meubelboulevard is, lijkt hier te zijn. Voorafgaande aan ons vertrek lopen we nog even door de museumwinkel en ik koop voor de kinderen allemaal een herinnering aan deze dag. Onderweg naar buiten maakt mijn oudste nog een paar foto's van treinen. We nemen afscheid in de stationshal. 'Dag stouterd', fluister je in mijn oor. 'Dag meisje', krijg je terug. We zwaaien jullie even uit op de parkeerplaats.

Ik ben voldaan. De kinderen zeggen in de auto dat het een leuke dag was. En 's avonds krijg ik nog een 'Dank je' en een zoenende smiley met een hartje op mijn telefoon.