We horen de sleutel in het slot, de voordeur dicht slaan en dan voetstappen op de trap.
Xandra op de bank. Benen hoog opgetrokken, armen om de knieën. Met grote ogen die heen en weer schieten tussen mij en de geluiden op de trap.
De kamerdeur gaat open. Daar staat Von in de deuropening, vermoeid van de reis, zeulend met haar weekend tassen. Haar blik zakt onmiddellijk af wanneer ze het magere bleke meisje met de grote ogen op de bank ziet. Xandra heeft niet meer haar gothic kleren aan maar wel nog haar neusring en Maltezerkruis oorbellen in.
“Wat is dit?” met opgetrokken wenkbrauwen.
Drie worden vol afwijzing.
Ik sta op en kus haar. “Dag lieverd, hoe was het? Dit is Xandra. Ze heeft hier gelogeerd terwijl je weg was.
Ik voel haar afkeuring. Vrouwen kunnen soms zo onverdraagzaam en meedogenloos zijn, onder elkaar.
“Hebben jullie geneukt?”
“Nee, niet eens. Ga zitten. Wil je thee?”
Ik laat de twee bij elkaar achter en ga thee zetten.
“Dag Sandra,” hoor ik Von stuurs zeggen. : Hoe kom jij hier?”
Xandra vat het kort samen.
Von besluit geen scène te schoppen. We praten wat afstandelijk. Geen enthousiaste verhalen over haar weekend met Anne en Myrthe. Meer een beknopt emotieloos verslag. Ja, ze hebben sex gehad met z’n drieën. Ja, het was geweldig.
Na de thee gaat Von haar spullen uitpakken en in de was doen.
“Helemaal mis hè?” zegt Xandra schuw en zacht tegen me als Von buiten gehoorafstand is. “En als ze me nou niet moet?”

Er volgen een paar moeilijke dagen. Xandra moet ‘s nachts op de bank. Ze gaat wel weer naar school, in ‘normale’ kleren. Ze zegt dat ze Mike en zijn vrienden wel van zich af kan houden.
Xandra doet haar best om beter te eten. Ze krijgt zowaar wat kleur en haar gewicht lijkt toe te nemen. Haar billetjes worden wat voller, haar tietjes ook.
Toch botert het met Von niet.

Wanneer ik op m'n laptop aan een verhaal zit te werken, hoor ik stemverheffing uit de keuken van Von en Xandra die ruzie hebben. Ik hoor ze scheldwoorden maar elkaar roepen. Xandra komt met een boos gezicht en een hoge kleur uit de keuken stampen.
“Von is een kutwijf,” roept ze boos tegen me.
“Jíj bent een kutkind,” zeg ik.
“En jíj bent een lulhannes,” zegt Xandra.
Ik kijk haar vriendelijk aan en glimlach. Ze kijkt me van onder haar wenkbrauwen boos aan en er verschijnt een twinkeling in haar ogen en ook een lachje.
“Oké,” zegt ze en ze gaat de keuken weer in. Wanneer ze klaar zijn komt Von in de kamer.
“Wanneer dat mokkeltje hier wil wonen moet ze ook wat doen,” klaagt Von.
“Vind ik ook,” zeg ik oprecht.
“Ze liep boos weg,” vertelt Von, “maar ze kwam weer terug en heeft me geholpen. Heb je met haar gepraat, wat zei ze?”
“Dat je een kutwijf was.”
“Zo, en wat zei jij?”
“Dat ze een kutkind is.”
“Ja, vind ik ook, en wat zei zij toen?”
“Dat ik een lulhannes ben,” glimlach ik.
“Toemaar, en toen?”
“Toen ging ze je helpen in de keuken.”
Von kijkt me verbaast aan. “Ik snap niet welke taal jullie spreken.”

Een reeks van incidenten teisteren ons. De vader van Xandra meldt zich, hij wil haar terug hebben. Hij zit op zwart zaad, denk ik. De juf van school gaat zich er mee bemoeien. Die wil over Xandra’s tegen vallende prestaties praten en ze wil de instanties inschakelen wanneer ze iets over onze situatie hoort. Bovendien blijkt Xandra te spijbelen waar wij niets van weten en het angstige vermoeden rijst dat het kind met verkeerde vrienden, vriendinnen, om gaat en misschien wel gebruikt.
Ja, en wat is nu eigenlijk mijn verantwoordelijkheid? Ik praat er wel over met het meisje maar eigenlijk vind ik het haar eigen verantwoordelijkheid. Moet, mag, ik dit kind corrigeren, opvoeden, sancties toepassen? Wanneer ik het niet aan kan moet ik haar overdragen. Aan wie? Ik praat er met haar over maar ik heb ook het idee dat ze dingen verzwijgt. En met Von gaat het ook niet goed.

“Ze moet weg,” zegt Von op een dag, wanneer Xandra naar school is. “Kan me niet schelen wat ze meegemaakt heeft. Ik wil m’n oude leven met jou terug.”
“Nee, dat kan niet,” protesteer ik. “Ze kan niet terug naar haar vader. Dat vergeef ik mezelf niet. Dat zou zo wreed zijn.”
“Je bent verliefd, op dat miezerige straatkind, die zombie! Hoe kan dat?”
“Nee, echt niet, maar, ik hou wel van haar.” Of ik niet verliefd ben weet ik eigenlijk niet echt.
“Wat is er met je gebeurt, in die drie dagen? Ze moet mij niet,” besluit Von treurig.
“Ze is nog maar een kind. Ze voelt zich bedreigd, denk ik. Doe eens lief tegen haar. Ga samen de stad in, kleren kopen, terrasje pikken. Heb eens fijne sex met haar. Ze zal verrast zijn.”
“En jij twee wijven!” schampert Von.
“En jij een meisje en een man. En zij twee mensen die van haar houden. Dat is wat Xandra zo hard nodig heeft. Laat je hart spreken. Zet je bezwaren opzij.”
Von zwijgt. Ze laat haar gedachten er over gaan. Je moet het maar kunnen, realiseer ik me.
“Wil je haar altijd bij je houden?’ begint Von weer.
“Voorlopig. Waar twee mensen wonen kunnen er toch ook drie.’
“Blijft ze op de bank slapen?”
“Dat is wat jíj wil. Ik heb haar bij me in bed gehad. Ze kan tussen ons in, of aan mijn kant als je dat wil. Ze neemt niet veel plaats in,” glimlach ik.

We horen haar de trap op komen. Ze komt uit school. Het valt me op dat haar neus piercing weg is en haar nazi-achtige oorbellen ook. Het valt Von ook op.
“Hoe was het?” vraag ik. “Thee?”
“O, oké hoor.” Ze ploft op de bank waar Von ook zit. Haar schoolspullen laat ze op de grond vallen.
Von kijkt afkeurend naast zich. Dan herpakt ze zich.
“Als je zin hebt kunnen we nog even de stad in. Nieuwe oorbellen kopen. Melle maakt wel wat te eten.”
Xandra loert argwanend naar Von.
Ik kan me voorstellen dat ze moe is en geen zin heeft.
“Oké,” zegt ze alleen maar en komt puffend overeind.
Ik kijk het stel na en ga verzinnen wat we eten en daarna naar de Vomar om boodschappen te doen.

Wanneer ik met mijn voedingsmiddelen de trap op ben gezeuld en de kamer in stap is daar niemand. Wel hoor ik geluiden uit de slaapkamer waarvan de deur op een kier staat. Kreunen, steunen, hijgen, piepen. Voorzichtig kijk ik om de hoek.
Von zit op haar hurken, benen wijd, voorovergebogen aan het voeteneind van ons bed. Xandra ligt op haar rug op bed aan de rand van het voeteneind met haar voeten op Von haar schouders. Ze heeft geen broek aan. Von heeft haar gezicht in Xandra’s gleufje, met haar handen houdt ze Xandra’s magere heupen vast. Xandra klauwt met haar handen in het dekbed waarop ze ligt. Ze beweegt haar hoofd met gesloten ogen heen en weer en haar kontje komt met kleine bewegingen op en neer terwijl Von haar gezicht door Xandra’s vulva op en neer beweegt. Beide kreunen wellustig. Xandra haalt zwaar adem.
Ik zie dat, onder de rand van haar bloes en trui, Von haar billen ook bloot zijn. Ik hurk achter haar en pak haar even bij de schouders dat ze weet dat ik er ben. Dan strijk ik over haar blote kontje en wrijf over haar doosje en klop op haar lippen.
“Hmmm,” doet ze terwijl ze door gaat met haar hoofd heftig door Xandra’s spleetje te bewegen. Dan gaat ze met haar hoofd opzij om mij de gelegenheid te teven het van haar over te nemen. Xandra’s kier is nat en glibberig en gezwollen. Het bed, onder Xandra’s gatje is kleddernat. Ik zie een golfje vocht uit haar vagina gulpen. Ik zuig het op en lik haar straatje.
Al gauw begint ze onrustig te bewegen en te kermen. Ik moet haar bekken stevig tegen mijn gezicht houden.
Xandra begint onsamenhangend te roepen en trekt een holle rug. Wanneer Von het weer van mij over neemt roept Xandra hortend, “ik kan niet meer, hou op, hou op, oooooo.” Ze probeert haar benen te sluiten met Von haar hoofd er tussen. Ik duw haar knieën uit elkaar. Von heft haar hoofd en kijkt naar het meisje.
Ik zie een straaltje vocht in Xandra’s bilspleet glijden. Ik zie haar kutje met kleine bewegingen trekken.
Heel even wordt Xandra wat rustiger. “O, nee, ga door, ga door,” roept ze dan. Met haar handen trekt ze haar spleetje zo wijd mogelijk open. Haar kleine klitje glinstert. Haar vagina staat vol slijmerig vocht.
Von duwt opnieuw haar gezicht in het meisje haar natte vulva. Xandra begint al gauw weer te roepen en te bewegen. Von en ik doen alle moeite om haar in bedwang te houden.
“Oké, oké,” zegt Xandra dan berustend. Ze ontspant. “Oké, stop maar, ooooo.”
We begrijpen dat ze nu echt niet meer hoeft. Ze rolt op haar zij en trekt haar knieën op.
“Ik blijf wel even bij haar,” zegt Von. Ze trekt haar kleren uit en gaat naakt tegen de rug van het kind liggen met een arm om haar heen, haar neus in Xandra’s haren.
Ik streel blote Von over haar lijf en trek de deken over ze heen.

Vanaf die dag slaapt Xandra bij ons in bed. Wanneer we seks hebben doet ze mee en een paar dagen later neuk ik haar van achteren wanneer ze op Von ligt.

Volgende keer deel drie: ‘IKEA’. Reageer ook eens op melledahlmeyer@gmail.com Dan ontvangt je een reactie terug wanneer je wil.