Hongerspelen

Het jaar is 3657. De aarde is totaal veranderd. We leven nu in een soort kastensysteem. De leiding ligt in handen van het capitool. En verder hebben we 20 districten. Ieder district heeft een 2 of 3 specialiteiten. Stel dat een oogst in district x mislukt. Dan hebben ze altijd district y nog. Ooit is er 1x een flinke oorlog geweest waarbij de wereld bijna kapot is gegaan. Om die te herinneren hebben ze de hunger games in het leven geroepen. Ja, net als in de films. Maar iets minder glamoureus als jullie denken. Ieder jaar wordt er uit elk district 1 iemand tussen de 12 en de 18 random geselecteerd om zijn of haar district te vertegenwoordigen. Die worden allen op een andere plek aan de rand van een groot bos gedumpt en moeten daar zo lang mogelijk zien te overleven. 19 daarvan overlijden of door honger of door elkaar af te maken. Als er 1 iemand over is, is het spel afgelopen. Geen bloeddorstige monsters, geen gifwolken. Je kunt alleen het bos niet uit. Aan de randen staan bewakers die je neer kunnen schieten als je te ver gaat.

In de 30 jaar dat deze games nu zijn heeft er nog nooit een meisje gewonnen. Nu snap ik dat ook wel. Deze worden met een opvallend rood crop topje en een kort broekje de bossen in gestuurd. Terwijl de jongens in een groen camouflage uniform rondlopen. Dus de meiden vallen eerder op. Daarom ben ik Marie-Louise al van jongs af aan in de bossen te vinden. Waar veel jonge meisjes dromen van prinsessen, spelen met poppen enzovoort. Houd ik er van om vanaf mijn 6e al geregeld in de bossen te survivallen. Mocht ik ooit geselecteerd worden. Dan wil ik de eerste winnares worden. Ik ben overigens 1 meter 63 klein. 17 jaar oud. Heb rood haar en sproetjes. En heb redelijk kleine borsten. Een cup A. Veel kinderen vinden mijn bos avonturen weird. De kans dat je ooit gekozen wordt is 1 op weet ik niet hoeveel miljoen.

Dan is het zover. De jaarlijkse verkiezingen breken aan. En ja hoor. Ik hoor mijn naam en ben de "gelukkige". Aan de ene kant natuurlijk doodeng. De kans dat je het niet gaat overleven is groter dan dat je wint. Maar goed. Ik ben ook strijdbaar. Na de verkiezing word ik gelijk weggebracht richting het capitool. Waar je eerst een week wordt ondergedompeld in de luxe die je thuis niet hebt. Afscheid nemen van familie kan niet eens. Ik moet zeggen dat ik die dagen flink geniet. Dat versterkt de wil om te winnen. Want de winnaar. Die mag voortaan hier voor altijd blijven. In die week leer je de andere kandidaten kennen. Dat maakt het spel wel weer moeilijker. Want je maakt nu misschien vrienden die je straks wellicht moet vermoorden om te overleven. Ik houd daarom ook een beetje afstand. Of het slim is weet ik niet. Want je kunt ook samenwerken. Maar ik vertrouw op mijn survivalskills. Van de 20 zie ik overigens maar 6 meisjes. En ik ben op één jongen na de oudste. Dat helpt denk ik ook wel mee. De week vliegt al snel om.

En dan is het zover. Ik word opgehaald. Krijg mijn pakje aangemeten. En wordt dan naar de rand van het bos gebracht. Dit is overigens zo groot als heel de provincie Noord-Brabant in jullie tijd. Ik zie verder niemand. We worden allemaal ergens anders afgezet. Zonder iets. In het bos ligt wel van alles verstopt van zowel wapens als survival spullen. Als het startsein klinkt ren ik snel het bos in. Het plan is om zo snel mogelijk iets van survivalmateriaal te vinden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb geen idee waar ik moet zoeken. Na enkele uren dwalen zie ik ergens een plek waar de grond eerder omgewoeld lijkt. Daar zou misschien iets begraven kunnen liggen. En ja hoor. Na drie kwartier graven vind ik een tas met daarin touw, een mes, een drinkfles, een deken om je warm te houden en nog wat dingetjes. De eerste weken gebeurt er niet veel bijzonders. Ik kom niemand tegen. Weet door water uit beekjes genoeg te drinken. En door mijn bos ervaring ook door veelal plantensoorten te eten. Dan vind ik een tas met een geweer en een pijl en boog. Zo'n geweer is wel makkelijk. Maar maakt ook veel lawaai. Dus nee, die laat ik liggen. De pijl en boog zijn ook wel handig om af en toe een beest te schieten en wat vlees te eten. Na anderhalve maand zijn er nog 14 jongeren in leven. Iedere keer als er iemand overlijd begint de smartwatch met gps die je bij je draagt te trillen. Gps is overigens niet 2 kanten op. Hiermee kan men alleen zien waar jij bent. Iedere maand wordt het speelveld ook iets kleiner. Dan heb je een dag als je er buiten zit om er weer in te komen. Anders kom je de bewakers tegen en wordt je neergeschoten. Dan zie ik voor het eerst iemand lopen. De jongen heet Remco, is 13. Hij ziet mij niet. Dus ik pak mijn mes. Besluip hem. Pak hem van achter beet en snij zijn keel door. Zo'n eerste kill doet wel wat met je. Ik ben zo'n twee dagen echt van slag. Verder gebeurt er vrij weinig meer in mijn omgeving. Na 4 maanden zijn we nog met 2 mensen over en kun je spreken over een finale. Ik struikel over een gespannen touw. En dan springt de tegenstander tevoorschijn met een mes. Hij wil me steken maar ik rol opzij. Er ontstaat een worsteling. Maar ik ruk me los en ren weg. Ik weet hem af te schudden en klim snel een boom in. Vanuit de boom kan ik goed in de gaten houden hoe hij me zoekt. Als ik de kans zie bespring ik hem van boven. Hij valt voorover op een stel stenen. Ik pak er een en sla zijn hoofd in tot hij niet meer beweegt. Op dat moment klinkt er een overwinnings signaal. En ik weet dat ik het gered heb. En gewonnen!

Ik word al vrij snel gevonden door een paar van de soldaten. En begeleidt richting de uitgang van dit bos. Daar staat een luxe limousine te wachten voor een rit naar het capitool. Tussendoor maak je een kleine stop van een paar uur bij je eigen district. Zodat zij zien dat jij nog leeft. En je afscheid kan nemen van je familie. Dat is wel dubbel. Je leeft nog, maar je zult ze waarschijnlijk nooit meer zien. Als ik weer verder moet. Dan ben ik zo moe dat ik in de limo in slaap val. En wakker moet worden gemaakt als we er zijn. Je wordt eerst een gebouw binnengebracht waar je uitgebreid kunt douchen. En eindelijk weer een keer je tanden kunt poetsen. Ik word medisch onderzocht. En behalve lichte ondervoeding ben ik nog helemaal gezond. Dan hebben ze een andere ruimte waar ik helemaal wordt opgemaakt. En een prachtige jurk krijg aangemeten. Ik voel me lichtelijk ongemakkelijk. Maar ook trots tegelijk. Dan volgt een rijtoer door het capitool met de limousine. Waarbij ik op de bank sta en daarmee door het dakraam steek tot aan mijn onderlijf. De rit eindigt bij het keizerlijk paleis. Ik word een grote zaal ingeleid waar een tafel vol eten klaarstaat. Aan het hoofd zit een man die ik niet gelijk het ken als de keizer. "Welkom Marie-Louise. Ik ben Jacob. De nieuwe keizer en zoon van de oude Maurits. Die helaas toen jij in de spelen zat is overleden." 'Gecondoleerd.' "Dank je. Wat leuk om je eindelijk te ontmoeten. De eerste vrouwelijke winnaar van de honger spelen. Hoe voelt dat?" 'Ja dubbel. Trots, blij dat ik nog leef. Maar iemand moeten vermoorden gaat niet in je koude kleren zitten.' "Ja dat begrijp ik. Ik weet dat we veel van jullie vragen. Maar het is voor het grotere doel. Heb je honger btw?" 'Best wel inderdaad.' "Ik zou zeggen tast toe. Praten we onder het genot van een hapje en drankje zo verder. Lust je wijn?" 'Nog nooit op. Maar ik wil het wel proberen.' Als ze een witte wijn in hebben geschonken. En mijn bord ligt vol. Begin ik met eten. "Zeg Marie-Louise. Ik heb gehoord dat jij al vanaf heel jonge leeftijd in het bos te vinden was?" 'Ja klopt. Ik gaf nooit zo om meisjes dingen als poppen of makeup. En dacht ook, als je ooit uitgekozen wordt. Kun je maar beter voorbereid zijn.' "Heel slim van je. En weet je. Dit is precies wat we op dit moment nodig hebben in het keizerrijk." 'Wat bedoel je?' "Zowel in het capitool als in de districten zie je dat in de topposities vooral mannen zitten. Vrouwen denken ook vaak dat ze geen kans maken. Maar jij laat zien dat ook vrouwen met hard werken iets kunnen bereiken. Jij kan een symbool worden voor andere meisjes en vrouwen."

'Thanks i guess. Maar hoe zie je je dat voor je?' "Nou Marie-Louise met jou aan mijn zijde kunnen we iets wezenlijks betekenen voor ons rijk. Je hoeft niet gelijk te antwoorden hoor. Maar wil je alsjeblieft overwegen om als mijn partner te strijden voor meer gelijkheid?" 'Het idee om een voorbeeld te kunnen zijn voor anderen spreekt me zeker aan. Ik zal er zeker over nadenken. Jacob' "Dat is op dit moment alles wat ik vraag Marie-Louise."

Dan denk ik er een dag of 2 over na. Ok verblijf ondertussen in het paleis. En mag me gelukkig prijzen met alle luxe. En eigenlijk hoe meer ik het voor me zie dat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen. Hoe meer het me aanspreekt. Tussendoor krijg ik ook veel tijd voor mezelf. Maar leer ik keizer Jacob ook iets beter kennen. En andersom. Die 2e dag meld ik hem op een gegeven moment ook. 'Nou Jacob. Ik heb nagedacht over je voorstel. En ik wil het wel doen. Het lijkt me mooi om aan jouw zijde te strijden voor ons vrouwen.' "Dat klinkt goed. Marie-Louise. Dank je wel."

Later die avond verblijf ik weer op mijn kamer. Ik ben al gekleed in een nachtgewaad als Jacob ineens op de deur klopt. ten minste, ik zie dat hij het is als ik 'kom binnen' roep. "Hoi Marie-Louise. Nogmaals dank je dat je dit wil doen. 'Geen probleem.' Hij komt op me af en begint me te zoenen. Ik ben even verrast. 'Ok, wat was dat?' "Mijn partner ben je natuurlijk all the way. Dat snap je toch wel?" 'Uhm ok.' Hij zoent me nogmaals en betast me aan mijn borsten. 'Je bedoelt echt all the way he?' "Slimme meid. Jazeker." 'Heb je iets van condooms?' "Heb ik wel. Maar ik wil je om een grote gunst vragen. Als keizer wordt er verwacht dat je zorgt voor een opvolger. Hoe langer je wacht. Hoe groter de kans op onrust. Op zich hebben we wel tijd. Maar ik stel het volk het liefst zo snel mogelijk gerust."

Dit was niet helemaal wat ik voor ogen had. Jacob is met zijn 35 bijna 2x zo oud. Maar goed. Ik denk ook aan het grotere plaatje. En eerlijk is eerlijk. Jacob is geen onaantrekkelijke en vriendelijke man.

'Ok Jacob, als dat het beste is voor het rijk. Dan wil ik je troonopvolger wel baren. Maar wat als het een meisje is?' "Dan gaan we gewoon door. Op dit moment zeggen de statuten dat het een opvolger moet zijn. Maar misschien kunnen we daar ook aan werken." 'Ok, maar doe je wel voorzichtig met me, ik ben nog maagd.' "Absoluut. Ik ben al erg blij dat je zo meedenkt. Ik wist wel dat ik met jou een goede keus maakte." Dan zoen ik hem terug. Daarna trek ik zijn shirt uit. Hij doet dit vervolgens met mijn nachtjapon. Dan knoopt hij zijn broek open en doe ik zelf mijn BH uit. We zoenen opnieuw en ik trek hem mee op bed. Dan gaat hij langzaam via mijn nek, borsten en buik kussend naar beneden. Ik krijg kriebels in mijn buik. Jacob trekt mijn slipje uit. En begint me op mijn gevoelige plekje te strelen. 'Hmm' mompel ik. Vervolgens streelt hij deze met zijn tong. Ik word hier aardig opgewonden van. Jacob blijft me liefdevol likken. Mijn lichaam siddert bij iedere aanraking. Ik voel ook dat ik vochtig wordt. 'O Jacob.' Iedere aanraking voelt als een cadeautje. De sidderingen worden sterker en sterker. Mijn lichaam kan steeds moeilijker stil blijven liggen. En dan na enige tijd voel ik een explosie van genot. 'O jaa!' Gil ik als ik hemels klaarkom. "Genoten?" 'O ja.' "Klaar voor het echte werk?" 'Ik denk het wel, kom maar.' "Ok." Jacob komt weer kussend naar boven. Hij geeft extra aandacht aan mijn borsten. Hij is met zijn 1,75m een kop groter. Als hij helemaal over me heen hangt voel ik een stuk stof langs mijn lippen schuren. 'Moet die niet uit?' "O ja, dat is waar." Jacob doet zijn onderbroek omlaag en stuntelt even om hem van zijn voeten af te krijgen. Ik moet even grinniken. Ik zie wel dan zijn lul al stijf staat. Jacob klimt weer bovenop me.

Dan wrijft hij met zijn lul langs mijn vagina. "Ben je er echt klaar voor Marie-Louise?" 'Ja Jacob, kom maar met dat ding.' Dan zet hij zijn lul tegen mijn lippen. En duwt hem langzaam naar binnen. Vanwege mijn krappe kutje gaat het moeizaam. Dat voel ik. "Zo jij bent nog strak." 'Oef ik merk het.' "Gaat het?" 'Jawel. Zit je er al in?' "Nog maar een paar centimeter pas." 'Jezus, nou ja. Ga maar verder.' Steeds verder voel ik hem binnenkomen. "Ok volgens mij voel ik hier een maagdenvlies zitten. Dit kan even vervelend worden." Ik zet me schrap en voel hoe Jacob me doorboord en daarmee ontmaagd. Ik bijt even op mijn lip. "Gaat het?" 'Hmm niet echt. Dit is even doorbijten denk. Begin maar gewoon.' Dan begint hij te bewegen. Heel rustig. Zodat ik ook op mijn gemak kan wennen. Na een tijdje begint het langzaam om te slaan naar een lekker gevoel. Ik kreun weer 'hmm' en begin een beetje mee te bewegen. Dat is voor Jacob ook een teken om iets sneller te gaan. Ik voel zijn lul in mijn vagina op en neer schuren. Zijn handen strelen over mijn borsten. Zo liggen we even als hij vraagt. "Zullen we eens wat anders proberen?" 'Wat had je in gedachte Jacob?' "Jij boven, ik onder?" 'Ok.'

Hij glijdt uit me gaat op het bed liggen terwijl ik boven hem ga hangen. Voorzichtig laat ik me zakken en verdwijnt zijn lul weer tussen mijn schaamlippen naar binnen. Ik begin hem vervolgens te berijden. Jacob stoot nu nog dieper in me. Dit voelt nog intenser. "Hmm Marie-Louise." 'Ooh Jacob.' Hij wil naar mijn borsten grijpen maar komt er net niet bij. Ik besluit om al wippend ze zelf vast te pakken en begin er wat mee te spelen. Ondertussen voel ik onze neukbewegingen intenser worden. Zijn lul in mijn strakke kut. Deze begint wel wat beurs aan te voelen. Maar tegelijkertijd wind het me ook meer op. En ik zie ook meneer liggen genieten. Alleen krijg ik ook wat kramp in de benen. 'Jacob, kunnen we anders gaan liggen of zitten?' "Natuurlijk Marie-Louise." Ik laat zijn lul uit me glijden en klim van hem af. "Kom eens op je zij liggen." Ik doe dat gewillig en voel Jacob achter me komen liggen. Ik voel hoe hij dicht tegen me aankruipt en tussen mijn benen zijn lul weer in me stopt. Hij slaat zijn armen om me heen en begint weer te neuken. Heerlijk dat warme lijf zo dicht tegen me aan. Het geluid van het ketsen van onze geslachtsdelen. Zijn handen die mijn borsten grijpen. Zo liggen we minutenlang. Dan hoor ik ineens achter me. "Ooh Marie-Louise ik hou het niet lang meer. Dit is je laatste kans. Weet je zeker dat je dit wil?" 'Ja Jacob. Spuit in me! Ik wil hou en je kinderen.' "Ok schat." Nog even bewegen we in een steeds hoger tempo door. En dan "hmmm jaaa". Hoor ik Jacob kreunen. En ik voel iets warms mijn lichaam binnenstromen. Zijn sperma op zoek naar een te bevruchten eitje.

Vervolgens liggen we zo nog een tijdje in elkaar verstrengeld na te genieten. "O Marie-Louise je weet niet half hoe gelukkig je me hiermee maakt." 'O Jacob. Ik ben ook blij met dit alles. Drie maanden na dit alles, ik ben inmiddels 18 geworden, is het tijd voor een tour langs de districten. Als overwinnaar van de spelen is het heel normaal dat je dit doet. Mijn lieve keizer Jacob besluit ook mee te gaan om zijn districten beter te leren kennen. Ik kan niet wachten om hem te laten zien waar ik vandaan kom. En om mijn familie mijn inmiddels groeiende buik te tonen.