Op een doordeweekse avond is er geen parkeerplek langs de Autobahn te vinden. Alles, zelfs op- of afritten, staat vol met wagens van chauffeurs die rusten of dat gaan doen. Ik draai de snelweg af om op een Bundesstrasse mijn geluk te beproeven.

Na de hete julidag is het buiten wat afgekoeld maar in de cabine is het nog steeds warm. Ik ben aan een pauze toe voordat ik aan het laatste deel van mijn rit van Ingolstadt naar de Maasvlakte begin.

Na een paar kilometer wordt een Rastpark aangekondigd. Geen facilteiten, een unicum maar daardoor uitgestorven, dus tanken en eten moet ergens anders. Pissen kan wel: in de bosjes. In de invallende duisternis zien ze het toch niet.

In korte broek zit aan een picnicktafel een cigaretje te roken, van de laaghangende zon te genieten en naar het verkeer te kijken. Sommige hebben hun lichten al aan. Voor me op tafel ligt mijn shirt want het is nog aardig warm.

Een MAN rijdt de parkeerplaats op. Uit wat ik kan zien als hij langsrijdt is de chauffeur een stevige behaarde en bebaarde vent – het type beer waar ik twee keer naar kijk. Een meter of tien van mijn tafel vandaan komt de combinatie tot stilstand. De chauffeur komt gehuld in opkruipend hemd en afzakkende korte broek uit zijn cabine. Hij klimt er weer in en komt er uit met handschoenen die hij kennelijk vergeten had. Na een knikje richting de man met de blote bast, rekt hij zich uit, trekt zijn broek op, schuift zijn hemd goed over zijn machtige buik, en doet de handschoenen aan. Vervolgens begint hij sjorringen en lading te controleren. Ik volg elke beweging die hij maakt. In gedachten kleed ik hem uit.

Zodra hij alles gecontroleerd heeft, loopt hij naar de cabine. Hij gaat er niet in om weg te rijden, maar legt de handschoenen weg en trekt zijn hemd uit. Vervolgens loopt hij richting de tafel waar ik zit.

Ter begroeting van de onbekende glimlach ik.

Zijn gezicht is uitdrukkingsloos als hij in gebroken Engels waarin ik aan het accent iets oost-europeaans herken zegt dat het mooi weer is. Ik, gewend aan absurde parkplatz-gesprekken, antwoord in beter Engels dat dat inderdaad zo is en dat morgen nog zo’n dag komt.

Hij zegt zin te hebben en gaat dicht bij mij tegen de kopse tafelkant staan, trekt zijn broek omlaag, gaat met de armen boven zijn hoofd uitgestrekt achterover op de de tafel liggen, en vraagt of ook zin heb.

Alles behalve onder zijn broek die op de knieën hangt is bloot. Ik wrijf over zijn harige buikje en ben er op voorbereid te stoppen. Eronder hangt een twijg die opspruit uit een weelderig bos. Ik ben benieuwd of hij hem kan zien. Hem voelen doet hij wel want hij zwelt op. Niets wordt meer gezegd.

Een grotere tegenstelling is er haast niet: de behaarde en forse hij en de gladde en tengere ikke.

Er nog steeds rekening mee houdend dat alles een droom is en hij geen non-verbale consent heeft gegeven, ga ik tussen de behaarde boomstammen van benen staan en ga door met wrijven maar breid die beweging uit naar de voet van zijn penis. Zijn geur is bedwelmend. Nog niet zo lang geleden heeft hij gedoucht maar hij heeft het sindsdien warm gehad zodat hij geurt, niet naar soep maar naar hoe een werkende dat moet doen.

Nog voordat hij een volledige stijve heeft, lik ik het van beneden tot boven. Een zucht klinkt. Ik schuif mijn sportbroek omlaag en grijp mijn zaakje. Met een hand verwen ik die en de andere verkent zijn lichaam.

Ik buig voorover en manouvreer zijn erectie in mijn mond, en mijn neus in het zachte behaarde weefsel erboven. Langzaam werk ik langs zijn staaf. Die is niet fors maar een minipikje is het ook weer niet. Ik streel zijn mannentietjes en knijp in de tepels. Hij ademt zwaar, zijn buik trilt, en hij duwt de heupen omhoog wanneer ik me op de eikel concentreer. Ik reageer door hem tegemoet te komen waardoor hij dieper in mijn mond komt. Hij probeert zo hoog mogelijk te komen en zijn zware ademhaling verandert in gekreun. Ik pomp me en zuig hem steeds krachtiger.

Plots trekt zijn pik een paar keer samen voordat hij explodeert. Het voelt alsof een verfpistool klodders in mijn mond rondspuit. Niet lang daarna ontlaadt die van mij. Terwijl hij zijn ballen leegt, slik ik als een gek. Mijn eigen zaadlozing is zo onverwacht dat ik niet kan voorkomen dat kwakken zijn bos in en zijn buik op spuiten.

Ik zuig hem leeg tot er niets meer uit zijn ballen komt. Een onwerkelijk gevoel van geluk komt over me. Ik koel af en ril. Om me heen is het vrijwel donker geworden. Auto's snellen met licht aan over de Bundesstrasse en hun geruis dringt tot mijn oren door.

Ik laat zijn slapper wordende lid uit mijn mond floepen en stap achteruit. Hij komt omhoog en gaat zitten. Wanneer ik mijn broek ophijs staat een tevreden gijns op zijn gezicht. Als hij van de tafel af schuift, ril ik. De lucht is een stuk koeler geworden en ik koel zelf af. Nog steeds tevreden kijkend, hijst hij zijn broek op. Ik trek mijn shirt aan en hij gaat naar zijn wagen terug.

Een minuut of zo later start de motor, gaat het licht aan, schakelt de laagste versnelling in, en vertrekt de combinatie.

Niet wetend of hij zich niet verstaanbaar kon maken of gewoon niet wilde praten loop ik naar mijn eigen wagen toe. Nog een paar uur om de herinnering aan de merkwaardige anonieme seks te koesteren voordat de sleur van de dag het overneemt.