Åland - 2

Vincent zeilde met de oude zeilboot naar het eiland waar zijn vrienden Per en Agneta woonden. Het scheepje was een typisch Scandinavische houten spitsgat van bijna tien meter. Hij was een ervaren schipper en hij kon het scheepje gemakkelijk in zijn eentje varen, daar was het ook voor ingericht.

Hij genoot van de wind in zijn haren en de enorme rust die van het water en de kleine eilandjes om hem heen uitging. Dit was waarom hij naar dit deel van de wereld was vertrokken.

Per en zijn vrouw Agneta woonden op een eilandje dat een uur zeilen bij hem vandaan lag. Bij gunstige wind althans. Hij voer over het wijde water naar een rotsachtige punt die De Naald genoemd werd en draaide daaromheen naar de nauwe kreek die naar Pers huis voerde.
Toen hij om de Naald heen kwam zag hij ze al staan; beiden wachtten hem op op het puntje van hun steiger.

Hij zwaaide naar ze en toen hij op een paar honderd meter van het eiland was startte hij de motor, stuurde de boot recht tegen de wind en streek de zeilen. Daarna voer hij op de motor naar de steiger waar ze hem opgewacht hadden.
Hij omarmde ze en kuste daarbij Agneta op beide wangen. Ze lachte hem lief toe en zei “welkom op Åland Vin, kom dan drinken we op je nieuwe leven.”

Ze gingen voor het huis op de veranda zitten en Agneta haalde de drankjes. Omdat er getoast ging worden kwam de onvermijdelijke Aquavit op tafel en ze brachten staande een dronk uit op de nagedachtenis van Kristina en haar ouders. Daarna werden de glazen opnieuw gevuld en nam Per het woord en sprak Vincent toe. Hij eindigde met de woorden “Dat je hier rust en geluk mag vinden, Skål” en ze sloegen hun borrel achterover.

Vincent voelde dat de borrels er stevig insloegen. Hij dronk sowieso matig en na de begrafenis van Kristina had hij er zich verre van gehouden, want hij wist dat hij in zijn Covid isolement niet zijn heil in de drank moest zoeken.

Daarna zaten ze nog heel lang te praten, Per en Agneta waren weliswaar veel ouder dan Vincent, want het waren oorspronkelijk vrienden van Kristina’s ouders, maar hij had ze in de afgelopen jaren zo vaak ontmoet en met ze gesproken dat er al heel lang een grote vertrouwelijkheid was gegroeid.

Maar opeens kwam er een open motorboot aan varen. Er waren een vrouw en een man aan boord die door Per en Agneta hartelijk werden begroet.
Vincent werd voorgesteld aan het tweetal die Rose en Ivar bleken te heten. Zij bleken speciaal gekomen te zijn om Vincent te ontmoeten, nu hij zich hier definitief zou vestigen. Zo snel verspreidde het nieuws zich dus in het eilandenrijk. Ivar was een gezette zestiger met spierwit haar en een wat pafferig gezicht, maar Rose was een klassieke schoonheid; kastanjerood haar, fel blauwe ogen, lang, brede heupen en iets smallere schouders, flinke borsten en prachtig gevormde benen die in één vloeiende lijn van haar fraaie stevige dijen naar haar smalle enkels en kleine voeten leidde. En ze was zo te zien meer dan twintig jaar jonger dan Ivar, wat in Zweden en Finland niet ongebruikelijk is. Toen ze Vincent een hand gaf hield ze die iets langer vast dan gewoon was en ze keek hem doordringend aan.

Ze namen plaats in de tuin en er kwam een borrel op tafel. Vincent beperkte zich tot bier, maar Ivar nam whisky en Per dronk zijn zelfgestookte appel eau de vie, een soort Scandinavische variant van Calvados. De vrouwen hadden cider. Zowel de cider als de appel eau de vie waren bereid uit de appels van hun eigen boomgaard.
Er ontstond al snel een geanimeerd gesprek, maar het viel Vincent meteen op dat Ivar behoorlijk veel dronk en naarmate hij meer dronk werd hij steeds luidruchtiger en maakte hij ook steeds vaker vervelende opmerkingen tegen Rose.
Opeens was die het zat. Ze stond op en rukte Ivar uit zijn stoel en sleurde hem mee naar de steiger waar ze buiten gehoorsafstand waren. Hij was zo dronken dat hij nauwelijks tegenstand bood. Ze begon tegen hem uit te varen en stond wild te gebaren. Daarop stapte Ivar in hun boot gooide die los en voer weg.
“Ik hoop dat hij goed thuis komt” zei Rose toen ze bij de anderen terug was.
“Dit is al een tijd niet gebeurd” zei Agneta bezorgd.
“Ach, hij zit de laatste tijd niet zo lekker in zijn vel” antwoordde Rose. “Ik zal hem straks wel even bellen om te horen of hij veilig is aangekomen.”
Vincent begreep dat dit geen op zichzelf staand incident was, maar wilde er verder niet naar vragen.

Onmiddellijk nadat Ivar was vertrokken begon Rose zich vrijer te gedragen. Ze ontspande zichtbaar en kwam tussen Agneta en Vincent in zitten en vroeg hem wat hij wilde gaan doen, want hij was met zijn negenendertig jaar veel te jong om te gaan rentenieren vond ze.
Vincent vertelde dat hij eerst een sabbatical van een jaar ging houden om rustig te settelen en dan een agentschap wilde gaan opzetten dat fungeerde als intermediair voor bedrijven die met Nederland Engeland en Duitsland maar vooral met Frankrijk wilden handelen. Hij sprak behalve Fins, Zweeds, Duits en Engels ook heel goed Frans, wat in Scandinavië een zeldzaamheid is. In het verleden was Frankrijk ook altijd een goede afzetmarkt geweest voor zijn Scandinavische producten en daarom had hij flink wat relaties daar. Rose zat heel geïnteresseerd naar hem te luisteren en Vincent was gevleid door haar aandacht. Ze was een heel mooie vrouw en hij raakte steeds meer in de ban van haar prachtige ijsblauwe ogen die schitterend uitkwamen in haar gebruinde gezicht dat omkranst werd door haar halflange rode haar.
Agneta was intussen naar binnen gegaan en kwam even later naar buiten met een blad met diverse soorten brood met haring en zalm en bietensalade maar ook bramen- en bosbessenjam zoals dat typisch is voor die streek. En zwijgend genoten zij van al het heerlijks dat Agneta had neergezet.
Nadat hij had geholpen met het opruimen van de spullen keek Vincent op zijn horloge en zag dat het al laat was. Maar toch ging hij nog even naast Rose zitten.

“Zullen we zo nog lekker een sauna doen voor we gaan slapen?” vroeg Agneta opeens. “Ik neem ten minste aan dat je blijft slapen?” vroeg ze aan Rose. Die knikte en vroeg zacht aan Vincent “Jij toch ook?”
Vincent had er nog niet over nagedacht, hij kon natuurlijk naar huis varen want het bleef nog zeker twee uur licht, hoewel hij het vervelend vond om te varen wanneer hij gedronken had, maar hij kon natuurlijk sowieso ook aan boord van zijn boot overnachten. Hij knikte “ja, ik wil vanavond liever niet meer naar huis varen” zei hij.
“Hmmmm, gezellig” lachte Rose samenzweerderig. En plotseling werd Vincent zich bewust van haar mooie warme lijf dat bijna tegen hem aan leunde.
“Kom mee dan” zei Per en hij knipoogde naar Vincent.
Agneta en Per waren beide fitte zestigers en zo zagen ze er ook uit. Maar Rose was negenendertig zoals Vincent later hoorde en dus even oud als hij.
In de kleedruimte waren Agneta en Per het snelst uit de kleren en verdwenen in de sauna, maar Rose treuzelde met uitkleden, zodat ze haar rok bijna gelijk met Vincents broek uitdeed en daarna maakte ze haar bloesje tergend langzaam knoopje voor knoopje open, maar niet voordat hij zijn polo had uitgedaan. Toen draaide ze zich om, om haar beha los te maken, maar toen ze die uit had gedaan draaide ze zich om met haar hoofd een beetje scheef. Vincent hapte naar adem. Rose had een prachtige D cup, die vrijwel niet hing waardoor haar borsten nog groter leken. Haar tepels waren fijn en haar tepelhoven waren relatief klein. Vincent was even sprakeloos.
Rose giechelde en trok haar kleine slipje uit en onthulde een prachtig gesloten kutje met een klein kortgeschoren driehoekje er boven. En daarbij keek ze schuin naar de bokser van Vincent waar een aardige bobbel in was verschenen. Hij wist dat hij zijn slip uit moet doen, hoewel hij zich schaamde voor zijn beginnende erectie. Maar toen hij het toch deed lachte Rose lief naar hem en fluisterde “wat een mooi compliment…” en draaide zich daarna onmiddellijk om en ging heupwiegend de sauna binnen. Vincent ging er achteraan en Agneta zag het meteen. Ze lachte naar hem en haalde tegelijk met een geruststellend gebaar haar schouders op alsof ze wilde zeggen “dat effect heeft Rose nu eenmaal op mannen.”

De sauna was een rechthoekige ruimte met twee lange banken aan weerskanten en daar tussen, het verst van de deur, een korte bank.
Rose had zich bevallig op een van de lange banken gedrapeerd. Op de korte tussenbank aan de smalle kant van sauna zat Per en Vincent en Agneta zaten naast elkaar op de andere lange bank. Zo genoten ze een hele tijd heerlijk van de hitte en de stilte. Niemand had de behoefte om iets te zeggen. Totdat Per en Agneta aankondigden dat ze gingen afkoelen. Ze gingen naar buiten en sprongen vanaf de steiger het water in.

Vincent was er nu nog alleen met Rose. Hij keek naar de zweetdruppeltjes op haar borsten en buik. Ze had haar ogen de hele tijd genietend dicht, maar plotseling deed ze ze open en keek hem recht aan. Ze zag dat hij schrok omdat hij haar zo had zitten bekijken, maar ze lachte lief naar hem en ging rechtop zitten. “Kom, hier Vin” zei ze en ze pakte een bosje berkentakken uit de bak die daar stond en ging voor hem staan. Vincent draaide zijn rug naar haar toe en liet zich heerlijk masseren door de slagen met de takkenbos. “Zo, en nu de andere kant.” En ze draaide hem om en begon zijn borst en benen te bewerken en daarbij gaf ze hem ook speels een paar tikjes op zijn geslacht, wat onmiddellijk een reactie bij hem teweeg bracht. Ze giechelde heel meisjesachtig toen ze dat zag.
Vincent lachte “en nu jij” zei hij. En op zijn beurt begon hij haar rug en haar billen te bewerken met de takkenbosjes, maar ook de voorkant sloeg hij niet over en toen hij zag dat haar borsten roze gloeiden en haar tepels hard overeind kwamen zei hij “ik geloof dat het nu tijd is om even af te koelen…”
En samen gingen ze naar buiten en sprongen ook het koude water in.
Toen ze er uit kwamen waren Per en Agneta al in gemakkelijke tuinstoelen neergestreken en lagen er voor hun twee badjassen klaar. Hoewel de zomer al bijna voorbij was, hing er nog steeds de warmte van de dag..
Agneta had een grote pot kruidenthee gemaakt en samen dronken ze er van totdat Per opstond en aankondigde dat hij ging slapen. Hij trok Agneta mee en zei over zijn schouder tegen Rose “je weet de weg, doe de deur maar gewoon achter jullie op de grendel.”
Rose glimlachte naar Agneta. Al vanaf het moment dat zij Vincents hand had aangeraakt vanmiddag hadden er het flitsjes door haar lichaam getrokken. Als een geile puber had ze zitten ‘soppen’ bij de gedachte aan die man naast haar. Maandenlang was haar neuktunneltje ongebruikt want Ivar keek in bed al heel lang niet meer naar haar om. En de laatste keer dat ze vreemd gegaan was met een vage kennis was dat de zoveelste onbevredigende ervaring geweest, maar ze wist zeker dat het nu anders zou gaan. Elk woord dat Vincent uitsprak resoneerde in haar onderbuik. Elk spiertje in haar poes was aan het warmlopen voor de wedstrijd van straks, want dat ze hem ging verleiden stond voor haar vast. Ze had hem in de sauna naar haar zien kijken en ze voelde dat hij haar ook wilde.

Vincent keek Rose aan. “Ik was eigenlijk van plan om in mijn boot te overnachten.” Maar zij stond op en trok hem uit zijn stoel en zonder omhaal sloeg ze haar armen om hem heen en fluisterde “Ik wil je Vin, ik wil je nu hier in het gras, onder de blote hemel. Ik verlang naar seks, ik heb het al veel te lang moeten missen, en nu ben jij hier… ik verlang naar die heerlijke piemel van je.” Haar badjas was open gevallen en haar borsten drukten tegen de stof van de zijne. Hij maakte ook het ceintuur van zijn badjas los en voelde haar warme stevige tieten tegen zijn borst, maar ook de korte haartjes op haar venusheuvel schuurden tegen zijn onderbuik en onherroepelijk kwam zijn pik omhoog. Rose sloeg haar linkerarm om zijn nek en haar heerlijke gulle mond sloot zich op de zijne en voor het eerst sinds lange tijd drong er weer een zachte vrouwentong in zijn mond. Hij kuste haar terug en als vanzelf vonden hun handen elkaars liefdes plekjes in een tedere streling en beide wisten wat er ging gebeuren.

Even later lagen de badjassen uitgespreid op het gras en waren ze verstrengeld in een heerlijk zacht gevecht van strelen en kussen en al die dingen die een vrouw en een man doen voordat ze zich daadwerkelijk met elkaar verenigen in de ultieme eenwording. Vincent kroop tussen haar zachte dijen en ging kusjes gevend omhoog tot hij haar liefdestempeltje had bereikt en daar opende hij haar lipjes en likte door haar hete drijfnatte gleufje. “Ohjaa… Vin.. doe het met me.. knulla mig...” en daarop kroop hij naar voren en drukte zijn pik in haar poes. Ze keek hem opgetogen aan toen hij bij haar binnendrong. Centimeter voor centimeter schoof hij in haar warme kutje en daarna begon hij haar met lange rustige halen te neuken. Bij elke stoot kwam er een verheerlijkt “huhh” uit haar keel precies gelijk met een grommetje van hem. Rustig versnelde hij zijn bewegingen en haar “huhh” en zijn gegrom synchroniseerden zich met hun ademhaling. Telkens voelde hij op het moment dat zijn pik het diepst in haar was een stevig kneepje van haar kutje . En zo voerden ze elkaar naar steeds hogere treden van genot. Het “huhh” van Rose was overgegaan in zachte kermpjes en zonder het bewust op te merken passeerden ze het point-of-no-return. Met hun blikken op elkaar gezogen zweefden ze samen de hemel in en toen de lustexplosie in hun innig verenigde lijven plaatsvond, klauwde Rose haar nagels in Vincents rug en kromde hij zich om zijn uitstorting nog dieper in haar te brengen.
Daarna lagen ze nog lang in op het grasveld, elkaar kussend en strelend.
Rose keek verliefd naar Vincent en fluisterde “oh Vin, wat was dit heerlijk, ik kwam gelijk met jou klaar… Ik kon wel janken van geluk.”
Ze stond op en trok hem mee “kom op we gaan in bed verder de nacht is nog lang niet voorbij”

In de logeerkamer stond een ruim tweepersoons bed en Rose en Vincent gooiden de badjassen over de stoel die daar stond en Vincent ging op het bed liggen en spreidde zijn armen uit naar Rose. Die dook op hem en met zijn armen strak om haar heen begon hij haar te kussen. Want Rose had nog lang niet genoeg; ze wriggelde zo met haar onderlijf dat haar kutje precies tegen zijn eikel aan zat en met een stevige beweging werkte ze hem naar binnen en opnieuw begon hun heerlijke spel, en elke keer wanneer ze samen een hoogtepunt beleefden kwamen ze dichter tot elkaar en ze deden het zo vaak als ze konden tot ze uit vermoeidheid in slaap vielen, maar nog steeds innig verenigd.

De volgende morgen keek Rose Vincent stralend aan. “Weet je wat je me gegeven hebt vannacht?”
Vincent wachtte af. Het kon alles zijn; misschien zelfs wel een baby, maar het was heel wat anders.
“Ik ben voor het eerst tegelijk met degene waarmee ik seks had klaargekomen. Die ervaring heb ik nooit gehad, meestal kwamen die kerels al klaar voordat ik een beetje warm was, maar met jou was het meteen goed en we gingen ook elke keer helemaal synchroon tot dat heerlijke moment dat we samen de hemel in vlogen. Het is maar goed dat ik een spiraaltje heb anders had ik me vannacht zo door je laten bevruchten want het was zo zalig dat ik wel tot het einde door moest. Oh wat was het heerlijk.”
Vincent knikte en kuste haar voorzichtig op haar lippen maar zei niets, diep van binnen voelde hij een warmte en een verlangen waar hij zich niet aan durfde overgeven... Nóg niet in ieder geval.
Rose zag zijn twijfel en knikte. “Ik begrijp het” fluisterde ze. “Maar ik heb nu iets ervaren dat ik vaker wil, namelijk een man die me ècht bemint als hij met me vrijt.”
Vincent trok haar dicht tegen zich aan en kuste haar, maar er knaagde toch nog iets aan hem. “En hoe zit het met Ivar?” vroeg hij.
“Oh, die is met me getrouwd omdat hij daarmee zijn relaties de ogen kon uitsteken, maar hij is totaal impotent en zijn grootste liefde is de whiskyfles.”
Vincent knikte, hij wist uit zijn jarenlange ervaring in Zweden en Finland dat heel veel oudere mannen aan de drank waren en dat hun veel jongere vrouwen vreemd gingen als wilde beesten. Maar hij had het gevoel dat Rose niet tot deze laatste categorie behoorde.
Toen ze een half uurtje later gedoucht en fris aan tafel zaten te ontbijten zei Per serieus tegen beide “Kijken jullie wel uit hoe je nu verder gaat?” Waarop Rose opstond en Per en Agneta knuffelde. “Ik hou van jullie” zei ze simpel.

Later die ochtend toen Vincent weer op weg was naar Kristinas Holme, bracht Per Rose naar huis en toen hij terug was, sloot hij zijn Agneta in zijn armen en fluisterde zacht in haar oor “ik hoop dat we hier goed aan gedaan hebben, maar ik denk het wel.”