Vincent was een dagje met zijn werkboot naar een van de grotere eilanden. Hij moest wat boodschappen doen, maar hij had ook een afspraak met Ragnar. Ragnar was een van de oude vrienden van zijn schoonouders en hij was visser.
Maar het was ook de man die hem had leren zeilen en hem vertrouwd had gemaakt met boten en water en Vincent was heel erg op hem gesteld.
Ze spraken elkaar in een café dat uitkeek op een pleintje. Het was er niet druk, maar de helft van de mensen die er liepen waren toeristen.
“Dat is wel de nieuwe bron van inkomsten hier in Åland” mopperde Ragnar.
“Jij hebt gelukkig je boot, je bent niet afhankelijk van die dagjesmensen” zei Vincent.
“Hm” deed Ragnar. “De boot ligt nu op de helling en we zien dat hij heel slecht begint te worden. Er zijn sowieso een paar spanten krom maar de motor heeft ook zijn beste tijd wel gehad; ik ben bang dat ik hem niet kan doorgeven aan Erik wanneer die er mee wil gaan vissen.
Erik was de zoon van Ragnar en hij was één van zijn vaste bemanningsleden, en het was altijd de bedoeling geweest dat hij zijn vader zou opvolgen.
“Een andere boot kopen is zeker geen optie?” vroeg Vincent.
“Nee, de banken doen moeilijk over mijn leeftijd, en geld uitlenen voor dit soort kleine viskotters daar zien ze geen brood in, ze investeren liever in die enorme fabrieksschepen.
Vincent knikte. “Hoe lang hou je het nog vol?” vroeg hij.
Ragnar haalde zijn schouders op. “Misschien één, hooguit twee jaar, maar dan is de boot echt wel op en dan wordt het gevaarlijk. Ik wil niet door jou van de Ängskärs Fjärden afgesleept moeten worden” grinnikte hij bitter. Hij had dus kennelijk ook al van Vincents reddingsactie gehoord.
Vincent grijnsde maar hij wist ook dat het verhaal van Ragnar bij hem zou blijven hangen. Ragnar was achter in de vijftig, en hij had niets om door te geven aan zijn zoon als de boot het begaf. Maar wat ook belangrijk was; hij was één van de dierbaarste vrienden van zijn overleden schoonouders geweest en in Åland hielp je elkaar altijd als je kon.
Onderweg naar huis liet het verhaal hem niet los, en hij peinsde over een oplossing.

Hij was nog een kleine vijf mijl van Kristinas Holme verwijderd toen hij de boot van Britta zag die zijn kant op voer. Ze kwam uit de richting van zijn eiland en toen ze hem zag voer ze naar hem toe. Even later lagen ze boord aan boord.
“Ik heb Rose Vingaard op Kristinas Holme afgezet” zei ze. “Ivar ging een paar dagen naar het vasteland, maar daarvóór hebben ze enorme ruzie gehad. Hij heeft haar uitgescholden voor hoer en heeft haar geslagen. Dat was voor Rose de druppel. Ze heeft me gebeld en gevraagd of ik haar naar jou kon brengen.
Dat heb ik gedaan, maar ik moet nu snel terug omdat ik met de meiden ergens naar toe moet.”
Vincent knikte, lichtelijk overdonderd, maar Britta had haar boot alweer losgemaakt en was weggevaren voordat hij vragen kon stellen.

Toen hij bij het eiland kwam en zijn boot om de landtong heen het haventje in stuurde zag hij Rose al op de steiger staan.
In de maanden dat hij nu in Åland woonde was Rose een paar keer bij hem langs gekomen en langzamerhand was er een warme band tussen hun ontstaan. Elke keer hadden ze lang zitten praten, een paar keer had hij voor hun samen gekookt, maar elke keer was het ook uitgelopen op een gepassioneerde vrijpartij. Alleen moest ze telkens weer terug naar Ivar en die begon steeds vaker te vragen waar of ze nu weer heen ging als ze de boot pakte en alleen vertrok. Per en Agneta zorgden regelmatig voor een alibi, maar de laatste keer had hij Rose aan de telefoon gevraagd en toen hadden ze gezegd dat ze net vertrokken was, en daarna hadden ze Vincent en Rose gebeld die hun liefdesspel moeten onderbreken om Rose op tijd te laten terugkeren.

Toen hij zijn boot had afgemeerd kwam ze naar hem toe en viel hem snikkend in de armen. “Ik houd het niet meer uit! Britta heeft me hierheen gebracht. Ik ga bij hem weg, hoe dan ook. Wil je me helpen?”
Hij antwoordde meteen “Ja, dat is goed. Wanneer kunnen we je spullen ophalen? Ik ga wel met je mee.”
Rose zei meteen: “Hij is vandaag en morgen weg. Kunnen we niet meteen alles meenemen zodat ik niet meer terug hoef?”
Vincent belde even met zijn vroegere agent in Mariehamn en die kon een verhuisboot regelen die op een eiland vlak in de buurt lag en die nog voor de avond bij Rose kon zijn. In de tussentijd konden ze alles inpakken. Nu was dat niet zoveel werk, want een blokhut heeft maar beperkte kastruimte, maar alles bij elkaar was het toch meer dan wat er in Vincents werkboot kon.

’s Avonds stonden ze te kijken naar de stapel verhuis kisten die bij Vincent op de steiger stond. “Laten we eerst alles maar in de schuur zetten, dan kan je ze daarna rustig één voor één uitpakken en alles in de kasten leggen.
Rose keek hem aan “Ben je daar wel al aan toe? Aan een vrouw in huis bedoel ik, anders ga ik op zoek naar een tijdelijke ruimte, want ik overval je hier wel mee.” Maar Vincent sloeg zijn armen om haar heen. “Welkom op Kristinas Holme. Zij kijkt van boven op ons neer en ik weet zeker dat zij ook van je houdt.”
Daarna haalde hij het kleine trekkertje en binnen een half uur stond alles in de schuur. Één kist pakte ze meteen uit. Daar zaten al haar toiletspullen, sieraden en lingerie in, maar ook een aardige verzameling artikelen waarmee eenzame vrouwen zichzelf plezieren. Ze liet het lachend aan Vincent zien. “Kijk, die heb ik bij jou niet meer nodig…” giechelde ze. Maar Vincent pakte een roze trileitje met een staartje en herkende dat als een op afstand bediend dingetje en grinnikte “hiermee kan ik je aan me laten denken ook als ik niet in de buurt ben…” grinnikte hij, maar Rose sloeg haar armen om zijn nek en fluisterde lachend “ik denk altijd aan je en dan gaat het vanzelf vibreren daar beneden”

“Kom, laten we in de hottub gaan, ik wil het zweet even van me afspoelen. Maar ik wil ook jouw heerlijke lijf lekker tegen me aan voelen.”
Ze voegden de daad bij het woord en even later lagen ze tot hun nek in het heerlijk warme water. Rose keek hem aan en zei zacht “Oh Vin ik voel me zo gelukkig… Laat dit alsjeblieft nooit overgaan.” Ze pakte zijn pik en streelde die met een zachte masturberende beweging tot hij voor gebruik gereed was. Hij kuste haar en streelde haar borsten. Zo lagen ze elkaar liefdevol voor te bereiden op een heerlijk vrijpartij straks. Rose met haar hoofd op Vincents schouder en hij met zijn gezicht in haar haren.
Toen ging de telefoon van Rose. Het was Britta en die vertelde dat ze door Ivar was gebeld om te vragen waar Rose was, want hij kon haar niet bereiken. Hij had Per en Agneta en nog wat andere vrienden en kennissen gebeld en niemand had kunnen vertellen waar ze was. En hij had tegen Britta gezegd dat als hij er achter zou komen dat ze met ‘die Hollander’ lag te neuken, dat ze daar dan meteen kon blijven, want dan kon ze vertrekken.
Rose grijnsde tegen Vincent. “Heb je het gehoord? Ik mag blijven.”
“Nee” zei hij, “dan moeten we eerst neuken en zorgen dat hij het aan de weet komt.”
Rose klom uit de hottub en trok Vincent op het gras. “Vin, kom hier” riep ze en ze ging op zijn schoot zitten spietste zich op zijn paal. Daarna maakte ze een selfie waarop goed te zien was wat ze deden zonder dat hun gezicht er op stond. Daarna ging ze naar binnen. Even later kwam ze grijnzend weer terug. “Ik heb de foto aan hem gemaild met de tekst “Een prettig leven verder”.”
Ze lachte naar hem en ging naast hem zitten. “Zo nu weet hij ècht dat ik het met je doe, dus nu mag ik bij je blijven.”
Ze duwde hem op zijn rug en gromde “en nu hoeven we het dus ook niet meer stiekem te doen” en ging bovenop hem liggen en begon hem te kussen.
Door haar hele lijf golfde het verlangen om de liefde met hem te bedrijven.
“Vin, ik hou van je, lig en geniet!” ze legde zich naast hem in het gras en begon hem te strelen. Vincent legde zijn handen onder zijn hoofd en humde zacht bij haar liefkozingen. Rose streelde zijn geslacht dat hard trillend op zijn buik lag en gaf er liefkozende likjes over terwijl ze over zijn ballen aaide. Vincent voelde een heerlijke warme geilheid door zijn lijf stromen.
Rose voelde haar poesje samentrekken en warme druppeltjes langs haar billen lopen. “Als hij zijn lont in mijn kruitvaatje steekt ontplof ik” bedacht ze grinnikend. Ze kroop over hem heen en aaide over zijn paal met haar tieten. Ze voelde hem schokkend tussen haar boezemgleuf bewegen het gevoel van zijn fluwelen hardheid tegen haar overgevoelige borsten dreef haar al bijna over het randje. En toen besloot ze om het te doen, ze kon zich geen seconde meer beheersen. Ze richtte zich op en met half geloken ogen hijgde ze. “Vin, NU!”
En het kruitvat in haar lendenen explodeerde toen hij diep in haar kwam en ze beiden de vulkaaneruptie van genot in hun hele lijf voelden losbarsten. Vonken en schitterende sterren spetterden voor hun ogen en ze gilden en kreunden zo hard dat het over het verlaten water van de Strömmen schalde. Maar alleen wat meeuwen en een paar eenden keken op, nieuwsgierig naar wat hun rust verstoorde.
Daarna zakte Rose op hem in elkaar en innig verenigd vielen ze in een diepe slaap.

De volgende dag maakten ze een afspraak met een echtscheidings advocaat die verbonden was aan het juridische adviseurs bureau waar Vincent zich altijd door had laten ondersteunen in de tijd dat hij hier zaken deed en gelukkig werd alles snel afgewikkeld. Ivar verhuisde naar Turku op het vasteland van Finland en het eiland en het huis, dat van Rose was, werd verhuurd aan een Amerikaans echtpaar.

Indian summer

Het was een paar maanden later en het was het eind van de zomer. Rose en Vincent genoten van elkaar en van het leven op het eiland. Samen verzamelden ze bessen en bramen en maakten daar jam van of vroren ze in en Ragnar zorgde er voor dat Vincent voor de winter voorzien was van een flinke voorraad vis die hij kon fileren en invriezen. Maar ook Frida en Anna kwamen regelmatig bij ze langs om te zonnen en te zwemmen. Allemaal vonden ze het heerlijk om naakt rond te lopen want omdat Kristinas Holme één van de meer afgelegen bewoonde eilanden was kwam er nooit iemand die er niets te zoeken had.
Na een tijdje nam Anna ook haar vriend mee, een stoere Viking die Sven heette. En Sven werd snel opgenomen in de vriendenkring. En soms was Britta er ook. Zij hield zich nog steeds trouw aan haar eigen regel dat ze het niet met Vincent zou doen, maar toen ze een keer met Rose in de hottub lag vertrouwde ze haar toe dat ze Sven wel had toegevoegd aan haar lijstje want, zo zei ze, je moet toch zeker weten dat je dochter het doet met iemand die goed voor haar is. Rose had er om gelachen en haar schouders opgehaald, Britta was onverbeterlijk…