Hans ging naar de stad. Alleen dit keer. Annabel had thuis nog het een en ander te doen. Hans wilde naar de boekwinkel, maar eerst ging hij naar de supermarkt. Annabel had hem gevraagd een paar boodschapjes te doen. Bovendien was Hans toch al van plan er heen te gaan om wat flessen wijn te kopen. Hij ging met de auto van Annabel. De zijne, een oude Mazda, gebruikte hij nauwelijks meer. Misschien wordt het tijd om hem van de hand te doen, bedacht hij zich. Annabel zou het alleen maar prima vinden. Ze was niet bepaald verzot op oude rommel. Rijdend naar de stad, besloot hij naar de supermarkt te gaan waar hij Sandra voor het eerst had ontmoet. Een beetje nostalgie.

Wandelend met zijn winkelkar tussen de schappen zag hij opeens een bekend gezicht. Het was niemand minder dan de mooie en aantrekkelijke Helen. Naast haar liep een voor Hans onbekende vrouw. Ze hadden hem niet gezien. De vrouw zag er leuk uit. Half lang blond haar. Hans schatte haar ergens tussen de 25 en 30. Even volgde hij ze, maar sprak ze toen aan: “Dag dames!”

“He Hans, hoe is het?” reageerde Helen. Geen omhelzing en zeker geen zoen. “Mag ik je voorstellen: Elfie, een vriendin. Elfie, dit is Hans, hij is de vriend van de moeder van Sandra.”

Elfie lachte vriendelijk. Ze gaf Hans een hand. Inderdaad, nu hij zo dichtbij stond, zag Elfie er inderdaad leuk uit. Hij vond de manier waarop ze naar hem keek intrigerend. Ze had niet de schoonheid van Helen maar was zeker een aantrekkelijke vrouw. Even bleven ze met elkaar staan praten, maar toen zei Helen: “Kom Elfie, we moeten verder. Hans, hoop je gauw weer te zien.” Ze namen afscheid en de vrouwen liepen verder. Even keek Elfie om. Inderdaad, intrigerend! Hans maakte zijn boodschappen af en liep naar de kassa. Na afgerekend te hebben, liep hij naar de winkeldeur. Hij keek nog even om of hij de vrouwen zag, maar nee, ze waren niet te zien. Zou hij blijven wachten? Toch maar niet. Hij liep naar de auto en reed richting het centrum. Zijn volgende stop zou de boekhandel worden.

Annabel was thuis, maar niet alleen. De schoonmaakster was er ook. Drie keer per week. Haar telefoon ging. “Mama, met Sandra, wat ben jij aan het doen?”

“Nou niks, eigenlijk. De schoonmaakster is er en Hans is naar de stad.”

“Kom je naar mij toe dan? Ik ben ook alleen. “

En zo gebeurde het. Annabel moest lopen, aangezien Hans de auto mee had. Het was gelukkig maar een paar straten verder op. Niet veel later zaten moeder en dochter met een kop koffie op de bank. Na een poosje over allesdaagse dingetjes te hebben gekletst, vroeg Sandra ineens: “Mama, je bent nu al 3 maanden met Hans. Hoe gaat het tussen juliie?”

“Wat lief dat je dat vraagt. Het gaat heel goed tussen ons. Hans is een schat van een man.”

Sandra observeerde haar moeder. Ze voelde hoe gelukkig haar moeder is en dat maakte haar weer blij.

“Je bent echt gelukkig met hem, hè mama?” zei ze.

“Ja kind, dat ben ik. Hij betekent heel veel voor me. Door hem is mijn leven heel erg veranderd.”

Sandra knikte. Het was waar wat haar moeder zei. Tussen de Annabel van nu en de Annabel van pakweg 3 maanden terug zit een wereld van verschil. Ze glimlachte. “Ik ben zo blij voor je, mama.” Ze trok haar moeder tegen zich aan en gaf een kus op haar voorhoofd. “Je bent mijn allerliefste moeder.”

Annabel glimlachte. Ze nestelde zich nog eens lekker op de bank en legde haar voeten op de salontafel. Dat was voor Sandra het sein om op haar rug op de bank te gaan liggen met haar hoofd in haar moeders schoot. Annabel streelde het gezicht van haar dochter. Toen ze met een vinger over de volle lippen van haar dochter wreef, opende die ineens haar mond en nam haar moeders vinger in haar mond. Ze keek haar moeder aan met een verlangende blik. Annabel voelde niet alleen de liefde van haar dochter, maar voelde ook het verlangen. Sandra streelde met haar tong de vinger in haar mond. Toen pakte ze de hand van Annabel en legde die op haar borst. Annabel voelde zich warm worden van binnen. Ze streelde de borst van haar dochter en maakte langzaam de knoopjes van haar bloes los. Ze besefte hoe gelukkig ze was met Sandra. Sandra was meer dan een dochter. Ze was ook haar minnares. Sandra zuchtte toen Annabel haar huid streelde. Ze keek haar moeder aan en zei: “Mama, ik hou van je.” Ze richtte zich op en ging tegen haar moeder aan zitten. Ze kuste haar moeder keer op keer. De kussen werden steeds inniger. Hun tongen vonden elkaar. De hartstocht ontbrandde. “Kom mama.” Sandra stond op en nam haar moeder bij de hand mee naar haar slaapkamer. Snel kleedden ze zich uit en lagen even later naakt in elkaars armen op bed. Weer besefte Annabel hoe sterk haar leven veranderd was. Zonder enige vorm van schaamte was ze naakt in het bijzijn van haar dochter. Het maakte haar echt niets uit. Sterker nog, ze vond het heerlijk om samen met haar dochter naakt te zijn. En dat was toch een absolute onmogelijkheid 3 maanden terug. Hun monden vonden elkaar weer. Hun handen gingen op onderzoek uit. Hun kutjes waren nat. Ze verlangden naar elkaar. Annabel duwde haar dochter op haar rug. Ze wilde tussen haar benen gaan liggen, maar Sandra stopte haar. “Andersom, mama,” zei ze. Annabel begreep het. Standje 69. Zo ging ze op haar dochter liggen. Ze rook de geur van haar dochters kutje. Ze likte haar en proefde haar sex. Een heerlijke tinteling trok door haar heen toen Sandra haar kutje likte. Zo beften moeder en dochter elkaar. De tintelingen werden sterker. De behoefte naar meer nam toe. De De hartstocht nam het over. Harder beften ze elkaar. Beiden verlangend naar bevrediging. Toen Sandra hard op haar moeders klltje zoog was er geen houden meer aan. Een golf van wellust trok door haar heen. Jij ook, mijn lieve schat, dacht Annabel, jij ook. Ze zoog Sandra’s klitje tussen haar tanden en streelde die met haar tong. Ze voelde hoe Sandra verkrampte en schokte en ze wist dat ook Sandra gekomen was. Ze ging van haar dochter af en naast haar liggen. Ze trok Sandra tegen zich aan. Ze voelde hoe Sandra’s mond zich om haar tepel sloot. Ze voelde de zuigende werking. Ze sloot haar ogen en onderging het gevoel. Ineens hoorde ze Sandra’s stem: “Net als vroeger, mama, heel lang geleden.” Annabel knikte zonder iets te zeggen. Ze dacht terug aan heel, heel lang geleden, toen baby Sandra de melk uit haar borst zoog. Het gevoel is nog hetzelfde, alleen is er al lang geen melk meer. Ze opende haar ogen en keek neer op Sandra’s naakte lichaam. Opnieuw trok een golf van liefde door haar heen. Ze zei: “O Sandra, jij bent mijn liefste bezit. Wat hou ik van je.” Sandra liet haar tepel los en voor Annabel er goed en wel erg in had, lag Sandra tussen haar benen en voelde ze het aangename genot van een tong die haar schaamlippen likte. Weer sloot ze haar ogen en liet alles maar over zich heen komen. Ze opende pas haar ogen toen Sandra haar benen omhoog deed. Ze zag hoe Sandra nu op haar knieën zat. Ze zag hoe Sandra zich voorover boog. En toen ze opnieuw Sandra’s tong voelde, sloot ze haar ogen weer. Ze voelde Sandra’s tong van haar kutje naar haar bilnaad gaan. Ze voelde een vreemde maar heerlijke tinteling toen Sandra haar sterretje likte. Ze kon een kreun niet onderdrukken toen Sandra’s tong om haar gaatje cirkelde. Ze voelde de punt van Sandra’s tong tegen haar gaatje aandrukken. O god, dacht ze, wat is dit heerlijk. Ineens hoorde ze haar dochters stem die zachtjes zei: “Draai je om, mama, op je armen en knieën.” Er was geen moment van aarzeling. Waarom ook? Ze deed wat haar dochter vroeg. Toen voelde ze hoe Sandra haar billen opende. En opnieuw was daar die tong, Ze voelde Sandra’s tong door haar hele bilspleet gaan. Ze voelde Sandra’s tong op haar gaatje, maar ze voelde ook Sandra’s hand die haar kutje streelde. Sandra’s duim die in haar was. Weer hoorde ze zachtje Sandra’s stem: “Lieve mama, kom maar, laat je maar gaan. Ik hou van je, mama!” Ze sloot haar ogen weer en concentreerde zich nog meer op alle strelingen. Ze voelde zich zo opgewonden worden. Harder, kind, dacht ze, harder! De lust bouwde zich snel op. Haar verstand stond op nul, haar hoofd was leeg. Emoties namen bezit van haar. Ze duwde en draaide ongemerkt met haar lichaam. Haar lichaam eiste meer,. Meer en meer. Ineens explodeerde het in haar. Ineens was daar het ultieme moment. Het moment waarop het lichaam zich overgeeft.

Toen ze later opnieuw in elkaars armen lagen, voelden ze beideneen sterke verbondenheid. Er werd niet veel gezegd. Ze genoten van elkaar, moeder en dochter.

Annabel was al weer thuis toen Hans thuis kwam. Hans zag direct date r iets bijzonders gebeurd was. Het gezicht van Annabel sprak boekdelen. Met een kop koffie aan de keukentafel, vertelde Annabel dat ze zich de gelukkigste vrouw van de wereld voelde. Ze vertelde Hans over haar bijzondere relatie met haar dochter. Ze vertelde wat er was voorgevallen. “Wat wil een vrouw nog meer? Ik heb een man, waar ik zo verschrikkelijk veel van hou. Ik heb een dochter die ik zo lief heb! Dank je Hans, want door jou is dit allemaal mogelijk geworden.”

Hans was beduusd door wat hij hoorde. Hij antwoordde: “Ik hou heel veel van jou, Annabel, maar niet door mij is dit zo geworden. Je hebt het zelf gedaan, schat. Jij hebt een paar keer een knop omgezet. Jij bent zelf degene geweest die keuzes hebt gemaakt. Jij hebt het echt, echt zelf gedaan, schat. Ik heb je misschien een weg gewezen, maar dat is ook alles.” Ze waren beiden stil. Een ieder was bezig met z'n eigen gedachten.Na de koffie besloten ze te gaan wandelen. Even opfrissen in de wind.

Slot:

Ik zag ze weglopen en besloot Annabel en Hans, Sandra en haar Wil met rust te laten. In ieder geval voorlopig. Laat de liefde maar opbloeien en zich verdiepen. En wie weet leg ik dat ooit nog wel eens een keer vast in een vervolg serie. Of er ooit weer een email van Sandra komt? Ik weet het niet. Ik wacht maar af.

Maar iets heel anders. Wie is toch die Elfie? Daar wil ik eigenlijk wel meer van weten.