Ik wist niet waar ik was. Kon niks zien ook. Wel dat ik ergens in lag, en dat mijn handen op mijn rug gebonden waren. Wat was er gebeurd? Kon het me slecht herinneren, een grote waas. Was ik niet iets gaan drinken? Zoiets, en toen…. Nee ik snapte er niks van.

Dat is nog niet alles. Ik zit helemaal vast op iets van een matras, maar ik zit ook ergens in. Soort van zak, ruikt naar leer. Het is er nogal warm in en verder ben ik naakt denk ik. Kan het niet zien. Voor mijn gezicht zit een masker. Ademhalen gaat wel, maar ik moet ergens doorheen ademhalen. Wat is dit? Wie doet zoiets? Hoe komt dit?

En ik ben niet alleen blijkbaar. Er is nog iemand die dicht tegen me aan ligt. Ik hoor iets van gekreun, zacht, gedempt, ook iets voor zijn gezicht? Laag geluid, moet ook een man zijn. Ik voel ook iets van warmte door dat leer heen, maar niet gemakkelijk iets te onderscheiden.

Ik probeer me los te wringen. Gaat niet goed. Wordt alleen maar erger. En dan begint er ook nog iets kouds in mijn mond te sijpelen. Dat masker heeft iets van een mondstuk, dat dus in mijn mond zit. En ik kan het er niet uit duwen, want mijn kaken zijn eromheen gebonden. Handen kan ik al helemaal niet gebruiken natuurlijk. Ik merk nu ook dat ik door mijn mond moet ademhalen want mijn neus is afgesloten met dat masker. En dat vocht dat binnensijpelt. Ja wel lekker, koel water. Ik krijg in ieder geval te drinken.

Af en toe voel ik die ander, die tegen me aanligt, een beetje bewegen. We liggen denk ik ook vast aan elkaar want hij rukt aan mij, en als ik beweeg dan voel ik zijn weerstand. Wie is dat? En dat water blijft maar doorsijpelen. Ik krijg er wel een beetje een stijve van, en dan voel ik dat er om mijn pik ook iets zit. Als ie groot wordt, dan wordt mijn pik vastgeklemd en het lijkt wel alsof het heel nauw omsluit. En er zit iets aan vast, want ik voelde net die ander zijn beweging, en dan leek er iets aan mijn pik te rukken. Ik ruk met mijn hoofd en merk dat het masker ook ergens aan vast zit, en als ik dat doe, dan kreunt hij aan de andere kant.

Probeer iets te zeggen, maar het gaat niet. Het mondstuk maakt het onmogelijk om iets duidelijk te zeggen. Kreunen is het enige dat gaat. En ik moet plassen, hoe moet dat nu? Maar dan ineens hoor ik iets van water vloeien. Heel dichtbij. En ineens komt het in mijn mond door dat mondstuk. Een stroom van heel warme vloeistof. En het smaakt bitter. Dan realiseer ik me wat het is! Het is pis! Maar hoe kan dat? Ik snap ineens dat het van die ander moet komen en ik hoor hem nu ook heel lang kreunen, heel relieved, terwijl het bij mij naar binnen giet. Ik kan niks doen, hou het in mijn mond maar het kan nergens naar toe. En ik moet ademen, ik stik zowat, mijn neus zit dicht. En als vanzelf, automatisch slik ik het door. Alles achter elkaar, snel, zodat ik weer lucht krijg. Bah wat is dit? Waar ben ik hier terecht gekomen? Wel goed dat ik nu dat water weer proef. Blijft komen, beetje bij beetje, en het spoelt de mond een beetje. Shit, ik heb de hele lading pis van een wildvreemde binnengekregen. Wie verzint dit? Ik heb niemand gezien, weet niet waar ik zit. Ik probeer te roepen, maar het gaat niet, alleen luid gekreun.

Als ik weer een beetje tot rust ben gekomen, de paniek weg is, hoor ik weer water lopen. Nu verder weg. Klinkt als een wastafel waar de kraan langzaam in door loopt. Moet die niet dicht… maar hoe langer het duurt, hoe meer ik moet plassen. Ik wil niet. Misschien gaat mijn plas wel naar die ander toe. Maar ik kan me zo lang niet inhouden en het begint te komen, mijn pik laat de plas door, het verdwijnt ergens in, ik hoor het lopen, en dan ineens die ander die ook hard begint te kreunen in zijn gevang. Hetzelfde moet daar gebeuren. Hij krijgt de pis ook gedwongen toegediend en wist er misschien ook niet van, en had er geen erg in.

We liggen daar nog. Ik val nog een keer in slaap, en word ineens weer wakker. Het herhaalt zich weer. Geen idee hoeveel tijd er voorbij gegaan is, maar weer krijg ik een volle lading vocht in mijn mond. Wel van geleerd, niet zo’n paniek, en ik weet dat ik het moet doorslikken om toch lucht te krijgen. Maar het is wel erg. Opwindend ook. Ik betrap mezelf erop dat ik weer een stijve heb. En deze keer laat ik het direct gaan. Heb zoveel vocht binnengekregen dat ik een keer alles laat lopen. De ander geeft een hoop protesterend lawaai. En hij had zich blijkbaar ingehouden want nu krijg ik ineens nog een keer een stroom pis door mijn mondstuk naar binnen. Niet zoveel als daarnet, maar nu pissen we allebei tegelijkertijd. Ik kan het niet stoppen, en ga door tot mijn blaas leeg is. En dan stopt het bij hem ook. Allebei liggen we na te kreunen, te slikken, proberen los te komen, maar het gaat niet.

Weer even rust. Niet proberen te plassen, want dan begint die ander ook. Maar heb wel volle blaas. Dan gebeurt er iets verrassends. Een tinteling begint op mijn schacht. Het zet zich om in een vibratie. Steeds meer. Ik hoor en voel een vibrator rond mijn pik. En ik hoor er ook een niet zover van mijn oren vandaan. Die ander heeft er ook een. Nu moet ik nodig plassen, krijg een stijve en begin heel erg opgewonden te worden. De vibratie brengt me steeds verder in mijn opwinding en nu begint er ook een zuigende beweging op mijn pik te komen. Ik lig blijkbaar aan een soort van melkmachine. Ritmisch wordt er gezogen aan mijn pik en die vibrator die allerlei ritmes en sterktes varieert. Ik schok, en verkramp me. Probeer me te bewegen maar gaat natuurlijk niet. Die ander kreunt heel luid, kan er blijkbaar ook niet goed tegen. En het duurt ook niet lang of ik kom heel hevig klaar. En zijn gekreun wordt nu ook heel hevig. Dan bedenk ik me dat ik aan zijn pik verbonden ben, en ja hoor een dosis sperma komt mijn mond binnen. Het is natuurlijk niet zoveel als de pis, maar het hangt daar wel in mijn mondstuk. Om ervan af te zijn slik ik ook het sperma door, en dat doet mijn erectie nog heviger worden.

Zo gaat het nog heel lang door. Ik weet het niet, uren, de hele nacht. Soms rustig, dan val ik in slaap van vermoeidheid en word weer wakker door pis of ik word weer gemolken en proef zijn sperma. En hij denk ik dan het mijne. Wie het ook is.

Ik word weer wakker. Naakt. Koud. Buiten ergens. Vroeg in de morgen. Vogels fluiten, zon is aan het opgaan. Ik herken het hier wel. Niet ver van mijn huis. Mijn tasje ligt naast me in het gras, nat van het dauw. Ikzelf ben ook klam. Heb er misschien wel een tijdje gelegen, zo koud en klam voel ik me. Beschaamd. Wat is er gebeurd? Wel blij dat alles nog in mijn tasje zit, maar minder blij dat mijn kleren er niet zijn. Verward, met een rare smaak in mijn mond, en met pijn in mijn gewrichten en mijn kaken, loop ik naar huis, hopend dat ik niemand tegenkom die me naakt ziet voordat ik thuis binnen ben.