Dirk-Jan en Yvonne (koppel wat me zo nu en dan uitnodigt als ‘extra’) hebben blijkbaar een hun bevriend koppel getipt over mij en van hun krijg ik dus afgelopen woensdag een lange insta. Het zijn twee dames op ‘oudere leeftijd’, zoals ze het zelf aangeven, maar als ik dat geen probleem vind willen wel weer eens met een echte man spelen. Ik heb geen idee of ze gewoon samenwonen of lesbisch zijn, maar ze nodigen me uit voor afgelopen donderdagmiddag (6-juli) om 12u30. Ze beloven beter te betalen als Dirk-Jan en Yvonne en ach, echt lelijk zijn ze niet dus ik check ik ze eens via google-maps. Ze wonen in een knoert van een villa in Laren. Het ovale zwembad is zo groot, dat het goed te zien in Google Earth! Dus ik zeg toe te komen. Meld me af op college en ga met de bus naar toe. Het weer is opperbest en er zijn maar enkele wolken; Het zwembad lonkt tijdens de busrit die anderhalf uur duurt, waarna ik het laatste stukje moet lopen. In die groene wijk is gewoonweg geen halte! Ik ben te vroeg als ik aanbel voor een enorme dichtte, stalen poort. Het duurt een klik, dan schuift het ding open. Blijft doorschuiven ook al ben ik er doorheen, voordat hij ook weer dicht schuift. Nog niemand te zien. Wel een enorm balkon, met daaronder een grote voordeur. Ook daar bellen. ’Dag Janus’, klinkt het vrolijk als de deur openzwaait. Een grote struise mevrouw doet open. ‘Kom binnen joch, fijn dat je komt’ praat ze hard verder, terwijl ze voor me uit loopt. Ik volg haar door een lange, brede gang met een even grote, brede deur aan het eind en kom in een soort van serre terecht. Zo’n klassieke van gietijzeren spanten, met grote ramen ertussen. Op een enorme bank zit daar een andere dame. Veel kleiner als de eerste en ook helemaal met verzorgde, grijze haren. Die staat op, kijkt verrast en blij en geeft me een hand. ‘Dag Janus, heerlijk dat je er bent, ik ben Miranda en dat is mijn vriendin, Sandra’. OK, Miranda en Sandra dus denk ik en herhaal het hardop. Sandra gaat verder, ‘Ga zitten jong’ en tikt met haar vlakke hand op een fauteuil. Zo’n oud Engelse van donker, hard leer, met grote ‘schroeven’ waardoor er een patroon ontstaat. Als ik amper zit komt Miranda met een blikje suikervrije Red-Bull aanlopen en zet die voor mij op de salontafel. Ze weten precies wat ik drink. Blijkbaar zien ze mijn verrassing op mijn gezicht en gaat Sandra verder, ‘Jaaa, Dirk-Jan en Yvonne hebben heel veel over je verteld. We zijn zo verbaasd, dat als daar mee de helft van waar is, tjee wat een hengst ben je dan!’. Duidelijk dacht ik. ‘O-ja, hier is je enveloppe, meteen maar hé ?!’ Ik pak het aan, voel de 50 eurobiljetten erin zitten, 200 was afgesproken. ‘Enne, dat is veel voor…, wat eigenlijk dames’ neem ik het over. ‘Op insta lieten jullie niets weten’ en voordat ik uitgepraat ben, spring er een kat uit het niets, op mijn schoot. Ik schrik, maar het beest blijft zitten, sterker, zet zijn nagels pijnlijk in mijn benen. De dames lachen allebei, ‘tja Janus, daar is je speelmaatje…’ grinnikt Miranda geheimzinnig. ‘Neeee’ kreun ik, deels van de pijn en deels van verrassing ‘ik doe niets met dieren, dat weten jullie toch?’. ‘Tuurlijk’, antwoord Sandra, ‘maar onze diertjes willen wel wat met jou, kijk maar!’.

‘Hier heb je een speeltje, kan je haar mee afleiden’ waarbij ze me een stokje geeft met een hele reeks balletjes en veertjes. Het ding is zeker 50cm lang en zo snel ik hem aanpak en de balletjes rinkelend over de grond rollen, springt de poes van mijn schoot, sterker, duiken er uit allerlei hoeken wel 5 andere erop! Gevolgd door een hele batterij kittens. Lieve, kleine, poezelig kittens. Dit is leuk. Ik speel met ze en ze springen in een grote verwarrende bal om het speeltje heen. Bespringen het ding en elkaar, heftig piepend. Geen ruzie, maar spelend. ‘Zie je, ze vinden je leuk’. Ik speel een paar minuten en de dames kijken zwijgend toe. Wat willen ze van me? Miranda komt terug de serre met nog een blikje en een fles sherry, waarmee ze de glazen voor henzelf vult. Wie drinkt er nog sherry, denk ik als ze me een glinsterde pakje geeft. Het is een doordrukstrip, zilverpapier aan de onderkant en doorzichtig aan de bovenkant. ‘Euh, die heb ik niet nodig hoor’, maar ze antwoord, ‘dat gaat het leuk maken voor ons, jochie, pak maar’. Aarzelend druk ik 1 blauwe tablet eruit en neem hem in met een slok Red Bull. ‘Het is 100mg Janus, zal pas over een uur of zo werken, maar naar wat we gehoord hebben kun jij dat zelf, veel sneller’. ‘Laat maar een zien’ gaat Sandra verder. OK. Ik sta op en trek mijn T-shirt over mijn hoofd uit. De dames bewegen onrustig op hun bak als ik mijn riem en gulp losknoop. ‘Tjee~~!’ klinkt het verschrikt. Ik kijk op en zie dat Sandra een hand voor haar mond houdt en hijgend ‘mijn hemel Mir, het is echt waar dus!’ kreunt. Blijkbaar was er nogal gespeculeerd maar acht, ik ga verder en stroop de skinny jeans omlaag. Dat is nooit eenvoudig en met het ding op mijn enkels ga ik rechtop staan. Bewonderende O’s en A’s en met een lach draai ik me zo ver mogelijk om, uitkijkend niet te vallen of te struikelen van de katten die nog steeds wild aan het rondrennen zijn. Mekaar achterna zitten en het speeltje bewerken. Ik met gaan zitten om mijn gympen los te maken en samen met mijn jeans uit te trekken. Dat gedaan zit ik naakt in dezelfde fauteuil, duw mijn knieën tegen elkaar zodat mijn balzak en lul niet tussen mijn benen kan wegrollen. ‘We gaan je niet aanraken jongen, dat moet je zelf doen’ klinkt het. Niet aanraken denk ik nog, nou dat wordt dan makkelijk verdienen. Hoe fout die gedachte is heb ik dan nog totaal niet door. Dus begin ik mezelf zittend af te trekken. Zoals altijd, met twee handen. Een om mijn eikel en langs mijn schacht, met de andere mijn balzak knedend. Nu kom ik altijd al geil aan bij zo’n afspraak, dus in no-time staat mijn pik fier rechtop, stijf en hard. De dames kijken met schichtige blikken, duidelijk hoorbaar, zwaar ademend. Ze genieten! Ik ga door maar zorg wel dat ik niet meteen dan al klaarkom, stop dus regelmatig en controleer mijn ademhaling. ‘Ja ze vertellen dat jij een giga uithoudingsvermogen hebt’ fluistert Sandra ‘en San, dat ‘ie heel goed tegen pijn kunt’, vult Miranda aan. Aha, dacht ik meteen, daar zal je het hebben. Ze gaan voor pijn. Shit! Hoe-dan? ‘Nou, zo te zien is hij er klaar voor Mir’ gniffelt de grote Sandra. ‘Kom maar eens naar buiten, we hebben wat klaargelegd’. Ik volg de dames met heen en weer zwiepende pik door de enorme schuifpui naar buiten, de tuin in. De zon schijnt, 21 Celsius of zo en we komen na een groot marmeren terras bij het enorme grasveld. Daar staan allerlei dozen klaar, geen idee wat erin zit, maar Miranda pakt een kussen van de grond. ‘Ga maar eens achteroverliggen Janus’ en wijst naar de grond voor haar. ‘En dit onder je rug, billen’. Dat ken ik. Het gras is zacht en best warm door de zon, ik buig achterover en houdt het kussen strak achter me tegen mijn onderrug, net boven mijn billen. ‘Mooi gebruind ben je’ zegt Sandra, je kunt goed tegen de zon denk ik’. En terwijl legt ik mijn armen, plat langs mijn lijf, mijn heupen omhoog geperst door het kussen mat daarop een ‘piek’, mijn lul horizontaal op mijn maag liggend, en mijn balzak diep tussen mijn benen gezakt. Met geile blikken, grote ogen en likkend langs hun lippen bekijken ze me goed als Sandra door haar knieën zakt en links naast me komt zitten. Doe je hand maar een ver omhoog, zo ja, we gaan een X van je maken, OK?’. Alsof ik kon weigeren, maar ze verwachtte ook geen antwoord want achter me, ik kon het niet zien, hoorde ik ook Miranda. Die pakte mijn pols, schoof daar hoorbaar een klittenband omheen en meteen erop, hamertikken. Ik werd met een haring (?) vastgepind. Ook eerst mijn andere hand en toen mijn beide benen. Ze zuchtte en steunde wat door al hun gekruip op handen en voeten, maar keken tevreden omlaag naar me, toen ze weer overeind stonden. Een grote rieten mand ging open, waaruit een fles Cherry kwam en twee glazen. Ze ging op 2 kleine klapstoeltjes zitten, nipte, keuvelde en komen op adem. Ik kan ze niet verstaan maar het gaat over mij. Met moeite kan ik mijn hoofd naar beneden buigen, waarbij ik mijn heupen omlaag pers om ze te zien. ‘Neeeee, dat moeten we niet hebben Janus!’ klinkt het als Miranda opstaat en weer door haar knieën gaat, zich over mijn heupen buigt het haar rug naar me toe. ‘Die met overeind blijven natuurlijk!’, waarbij ze mijn balzak beetgrijpt, er een klittenband omheen trekt en omlaag duwt, tot op de grond. Ik kan niet anders als mijn rug nog verder bollen, mijn hoofd achteroverduwen terwijl ik hoor hoe ze ook die band met een tentharing in het gras slaat. Mijn zak is nu tot op de grond omlaag getrokken, mijn lul ligt dan ook niet meer plat op mijn maag, maar staat 20cm lang, kaarsrecht omhoog. O-shit, wat hebben ze me te pakken! Ik kan geen kant op. Maar daar blijft het niet bij. Ik weet niet wie, maar opeens hoor ik ‘Mond open!’, wat ik doe en er meteen iets ingepropt wordt Het is een vrij zachte, maar mond vullende gag, die ze met een riempje achterom mijn hoofd aantrekken en vastmaken. Ik kan enkel nog gesmoord proesten en door mijn neus adem. Dat doe ik versneld, terwijl ik ze nu ook weer aan mijn balzak voel rommelen. Iedere teelbal wordt omvat door een dikke veter (?), waardoor de omlaag getrokken zak nu ook nog eens ver uiteen gerekt wordt. Meteen erop voel ik dat er iets in mijn aars geperst wordt, eerst vingers met glijmiddel, maar dan iets groots, hards; Een buttplug! Ik heb het gevoel alsof ik daar uiteen gescheurd wordt, zo dik, zo groot. Mijn sluitspier wordt pijnlijk hard opgerekt en plopt plotseling weer strak als de dikke kop in me zit, ik een eindschijf hoog midden tussen mijn gespreide benen, mijn bilnaad, persen zodat het ding op zijn plaats zit. Er moet een extra verdikking zitten op 2..3 cm diepte die mijn prostaat verdringt, verlegt. Maar het object kan er niet uit, hoe hard ik het instinctmatig ook probeer uit te poepen. Ik raak in paniek, zit nu tussen geilheid en angst in maar besef ook dat ik volledig overgeleverd ben aan deze lieve, oud damentjes. Dan stop alles even. Zo dat? Maar nee, ik voel twee maal twee handen tegelijkertijd mijn tepels pakken, ze tussen hun vingers heen en weer rollen tot ik daar gebeten word. O-shit. Klemmen! De dingen rollen heen en weer in het ritme waarmee mijn lichaam ongecontroleerd bibbert en trilt. Ik gil het uit van pijn en angst, maar het dikke bit tussen mijn kaken smoort het tot een licht gehuil. Ik hoor de dames lachen, voel handen als die de dingen inspecteren die ze op me gemonteerd hebben. Weet ik veel dat ze dat niet doen maar elektrokabeltjes erin pluggen. Als ze terug op hun krukjes gaan zitten wacht ik af, nog steeds hijgend en hard snuivend en het duurt even voordat ik het door heb. Door mijn hele lijf loopt een snel trillende siddering. Als vanzelf. Het wordt steeds erger, harder en dan besef ik: Elektro! De klemmen en pluggen, doen hun werk. Van sidderen wordt het nu kietelen; Ze bouwen het langzaam op. Het pijnlijkste zijn de twee testikelbanden. Blijkbaar worden ze omstebeurt geactiveerd, waardoor mijn hele zak, hoe strak gespannen ook, heen en weer schudt. Dan besef ik ineens dat mijn pik nog ‘niets’ heeft. Maar de intensiteit blijft langzaam toenemen, de dames nemen de tijd en genieten hoorbaar van hetgeen ze zien; Volledig macht over dit mannetjes dat spastisch, ongecontroleerd beweegt, kreunt en gesmoord gilt, in het ritme wat zij willen en eisen. Een van de dames heeft blijkbaar ook een ‘shockknop’ die ze te pas en onpas indrukt. Dan vliegt er een korte, maar maximale stroomstoot door heel mijn lijf. Pijnigend, verrassend. Ik kan me er eenvoudigweg gewoon niet op voorbereiden. Geen idee hoelang dit duurt, maar mijn erectie blijft harder dan ooit. Ook de prostaatplug doet zijn werk! Ik ben al lang niet meer geil, dat is weg, maar puur door de fysieke stimulans van mijn geslacht blijf ik volkomen stijf ‘Kijk die eikel eens rood worden San!’, hoor ik Miranda gillen. ‘Wow jaaaaa’, mooi rood is niet lelijk~~’

Een hand pakt mijn stijve lul stevig vast, houd hem rechtop als ik voel hoe er iets in mijn pisgat gestoken wordt. Ik open mijn ogen en zie, ondanks dat ik niet omlaag kan kijken, hoe een lange kattenhengel met hele trossen gekleurde veertjes en kleine balletjes/belletjes heen en weer beweegt en omlaaggaat. Dat voel ik wel! Gelukkig heeft als mijn voorvocht mijn pik goed gesmeerd, maar shit, wat gaat het diep! Ik meen te voelen dat het ding zelfs in mijn balzak heen en weer roert. Tegelijkertijd hoor ik de andere dame geluidjes maken, smikkelend, sissend: Ze is de katten aan het lokken en ja!

Ik word besprongen door katten. De grotere onmiddellijk naar de hengel in een poging een veertje te pakken, maar de kittens, die hun ouders nadoen, komen niet verder als mijn lul! En shit, hebben die scherpe nageltjes! IK kan niet harder gillen als nu, verlies mijn verstand van de brandende, stekende pijn in mijn lul, ballen en hele maag plus bovenbenen. De dames moeten grote tenthaken hebben gebruikt, ik gebruik alle kracht die ik heb om me los te rukken. Maar dat is hopeloos, sterker, mijn krioelen steekt de beesten nog meer aan en worden net als ik gek van razernij. Zij van het jagen, ik van de pijn. Zelfs aan mijn tepelklemmen blijken balletjes en veertjes te zitten, ik hoor de belletjes en voel de nageltjes erover krabben, grijpen, steken. Hoeveel katten zijn het niet? Geen idee, maar ieder beestje heeft 20 van die nagels, scherp als schermessen en spits als naalden. Wanneer een van de dames op de ‘shockknop’ drukt wordt alles zwart.

Als ik wat bij kom hoor ik eerst geroezemoes. Mijn zicht wordt beter en ik kijk recht omhoog in de blauwe lucht met maar enkele, traag bewegende wolken. De katten zijn weg. De rest zit er nog. Op de kattenhengel in mijn lul na. Alles nog duidelijk voelbaar, maar ook de elektro staat uit. ‘Aaach.., hij is er weer Mir’, hoor ik Sandra gillen. Ze is blijkbaar ver weg. Na een paar tellen zie ik haar over me heen gebogen met een glas sherry in haar hand. ‘Rustig maar jochie’, zegt ze zacht. ‘Alles goed hoor…’. Nou, denk ik, is dat zo?. Ik probeer haar aan te kijken maar de zon is te sterk. Dus sluit ik mijn ogen en concentreer me op mijn eigen adem. Adem in pfffff en adem uit pfffff. ‘Jij bent een geducht mannetje hebben we gemerkt, nog nooit is er een vaker gekomen als jij!’. Blijkbaar doen ze dit vaker dus denk ik als ze verder gaan. ‘Zeker zeven keer voluit spuiten, tot een paar keer wel 12 sprietsen!’ klink het bewonderend. Tja, waar ken ik dat van. ‘Maar euh, je ballen voelen nog heel vol, aan, dus…’ en bij het dus ging de elektro weer aan. Weer heel langzaam van laag naar hoger, geen shocks deze keer, denk (hoop) ik tot ik begon te spuiten, zonder een orgasme te voelen! Ik weet dat het kan, maar hebt het nooit eerder meegemaakt. Zelfs al zou ik willen, dat is iets wat ik niet kan, toch? Nou, wel dus. Mijn hemel wat een lozing!. Ik voelde me gewoonweg niet geil, was ‘versteend’ van angst en toch, toch deze puur instinctieve, lichaam fysieke werking. En dat niet een keer, ze blijven me melken, weet ik hoe vaak tot spuitend toe. Ik denk een keer of vier, maar he, ik zie het niet, voel het amper door de elektro en ben zo nat van het zweet dat ik niet merk als er ergens extra vocht bij komt. ‘OOoo Mar, hij wordt blauw!’ hoor ik een dame gillen. Later ‘Paars Mar!, paars! Stop ermee, hij wordt paars!’ en dan stopt mijn pijniging abrupt. De dames halen allebei op de grond knielend de spullen van me af en Miranda wikkelt de klittenbanden los. Ik rol opzij en kruip met een staalharde pik, op handen en voeten naar het zwembad, laat me de brede trappen afzakken tot mijn hele lijf onder het water zit en als ik uitgehijgd ben, steek ik ook mijn kop onder water. Heerlijk, maar wat een brandende pijn op mijn tepels, borstkas, maag, heupen en bovenbenen maar vooral mijn lul en ballen. Als ik uit het zwembad loop schik ik me kapot, niet omdat mijn pik nog steeds helemaal stijf is, dat zal de viagra wel zijn, maar omdat mijn hele lijf aan de voorkant vuurrood is, en vol zit met gaatjes, sneetjes en schaafwonden. De ene over de andere, alle kanten op. Die kattenbeestjes hebben mijn huid tot rauw aan toe, geplukt. De dames bestuderen me vanaf hun comfortabele lounge set op het terras, maar schrikken niet als ik naar hun toe strompel. ‘MMMmmm tja jochie…, dat heeft wel even nodig voordat je weer mooi gebruind bent daar’, zegt Miranda droog. ‘We hebben wat voor je Janus’, gaat Sandra verder en wijst naar een witte enveloppe op de grote lage, tafel. Extra geld dus. Maar-toch. Als ze doorgaat ‘en hier heb ik nog wat voor je’ waarbij ze me twee geel/witte doosjes aanreikt. Grote letters zeggen ‘Neosporin’. ‘Het is een vrij unieke eerste hulp zalf, Ik gebruikte het veel toen ik nog acterend doctor was. Heeft infectiebescherming en minimaliseert het ontstaan littekens. Ofwel, help je wondjes snel genezen. Lees de gebruiksaanwijzing maar en is trouwens eigenlijk niet toegestaan in Nederland’. Geen pleisters en de komende week, 3x daags dun laagje smeren!’. ‘Zie je Janus, we zorgen wel voor je want je hebt het uitstekend gedaan’, complimenteert Miranda me, terwijl ze opnieuw aan haar sherry nipt. Dan kijken ze opzij, lijken mij niet meer te zien.

Ik loop terug naar de serre waar ik mijn kleren traag aan trekt. Shit wat een pijn! Terwijl ik op de bus sta te wachten denk ik ineens, ik kan me zo nergens op de campus vertonen. Ik bedoel, we zijn heel vaak, helemaal naakt, in het bijzonder bij het afdouchen in de groepsdouches. En ook in onze studentenflat zij n we vaak naakt, zeker in dit zomerweer! Shit! Ik ga naar huis, ja! Ik pak mijn telefoon en zoek de eerste de beste busrit naar mijn ouderlijk huis in Amersfoort; Mijn ouders zijn eerder deze week namelijk weggegaan voor hun lange vakantie in zuid Frankrijk en het fantastische, nu leegstaande, huis is werkelijk veel beter dan het studentenflatje… Donderdagavond, na wat lopen en een busrit van iets meer als een uur, sta ik voor de poort van ons huis. Ken de code en ook hier schuift de deur langzaam opzij. Het eerste wat ik doe is me douchen met koud, nou-ja lauw water wat de ‘hitte’ wat weghaalt ui mijn lijf en smeer me dan in met die zachte, witte zalf. PPPfffff.

Inmiddels is het maandagmiddag, zit hier compleet naakt, buiten in de schaduw dit verhaal op te tikken, terwijl twee vriendinnen in het zwembad liggen. Lekkere meiden, die ik echter wel moest uitleggen hoe ik hieraan kwam. Zielig als ze me vinden geloven ze mijn verhaal dat ik bij het wielrennen in een bramen/prikkelstruik gereden ben 😊. Zo, don’t worry; Ik word heerlijk verzorgd en veruit de meeste gaatjes en schrammetjes zijn inderdaad zo goed als weg.