Karin kijkt terug op de dag, Anita is vanmiddag gedekt, deze keer heeft ze er wel van genoten, het was zeer inspannend en vermoeiend maar ze had er zeker geen spijt van, die eerste keer was voor haar verre van fijn geweest, ze had het eerder als een verkrachting ervaren en ze voor haar gevoel zou ze met een negatief gevoel over Abel na het experiment de groep zijn uitgegaan terwijl ze er nu een positief gevoel bij had dat ze zijn jongen draagt, die eerste keer was te onzeker geweest, te gespannen, te bang zelf misschien.

Drie dagen later en ze hebben allebei de eerste echo gehad, allebei zijn ze drachtig, Anita van twee pups maar Karin deze keer van acht en dat was niet de planning, dat deel van het experiment is mislukt maar ze gaat door, in de natuur heeft een teefje ook niet die keuze en de voeding……….Anita wil bijspringen en anders komen er flesjes.

Karin merkt dat ze dikker wordt, ook haar borsten worden weer groter en gevoeliger, dat laatste is bij Anita ook zo maar aan haar buik zie je nog niets, de pups beginnen te bewegen, Karin herkent het gevoel maar voor Anita is het nieuw en als Karin haar hoofd op de buik van Anita legt voelt en hoort ze de twee pups bewegen een vreemd iets vindt ze zelf maar in haar buik gebeurt hetzelfde allen zijn er daar vier keer zoveel.

Ze zijn op weg naar de eindstreep of is het een begin? Als Abel voorbij loopt heeft Karin een keer geroepen dat het zijn schuld was dat ze nu zo was, meer als een grapje dan serieus en hij begrijpt het gelukkig toch niet terwijl het eigenlijk de schuld is van haar lichaam, er moeten zeker acht eitjes gerijpt zijn anders had hij ze niet kunnen bevruchten maar het voelt gewoon lekker om hem de schuld te geven. Anita heeft haar wel toevertrouwd dat ze blij is dat het team niet toegestaan heeft dat zij het experiment uit mocht voeren wat zij nu deed, na die eerste dekking had ze echt niet meer gewild en acht pups………….twee vond ze voor nu prima.

Anita heeft nu een klein buikje, een beetje dikker maar ze ziet er niet zwanger, sorry drachtig uit terwijl zijzelf een grote buik heeft, meer waggelt dan loopt en voor haar mag het beginnen al ziet ze op tegen het voeden van al die kleintje. Dat zij dikker is dan de vorige keer is niet alleen omdat er dit keer acht pups zijn ook de vader is deze keer groter, dus toch zijn schuld bedenkt ze met een glimlach.

Anita was de eerste die onrustige was, Karin herkende de signalen als eerste, “het is zover meisje, je kleintjes komen” ze streelt haar en stuurt haar naar de grote mand met verwarming, goed voor de kleintjes en goed voor de moeder, ze adviseert Anita hoe ze het beste kan gaan liggen en drie uur later kan ze niet anders meer dan persen en hoewel Karin het zelf al een keer heeft meegemaakt kijkt ze vol bewondering naar de inspanning van het meisje voor haar en hoe de pup uiteindelijk tevoorschijn komt, zo wonderlijk en ze weet dat zij binnen een paar dagen waarschijnlijk ook zo bij ligt.

Een uur later werpt Anita haar tweede en heeft ze twee pups aan haar borsten en ze lijkt ervan te genieten van de twee kleintjes die ze zoogt, dit zal ze zeker nog vijf weken moeten doen al zullen er nog kleintjes van haar bijkomen.

Drie dagen later voelt Karin zich onrustig en ze weet dat het begint, binnen enkele uren zal ze de eerste pup gaan werpen dit keer met Anita als toeschouwster/helper.

Karin ligt uitgeput op haar rug, twee van haar pups zijn aan het drinken, het duurde nog drie uur voordat ze de eerste pup wierp en de laatste kwam pas vijf uur na de eerste, ze voelt zich alsof ze een marathon gelopen heeft, gelukkig was Anita er de hele tijd bij, ze heeft geholpen en enkele pups hebben bij haar gedronken en ze weet dat ze voor de komende twee weken weer een melkfabriekje is, ze kijkt er niet naar uit.

Bijna zes weken waren zij en Anita in de weer met de pups, ze hebben het gered zonder flesjes maar ze is maar al te blij dat deze vermoeiende en uitputtende periode is afgesloten, nog een paar dagen en dan mag ze zich weer mens, nee vrouw gaan voelen en is ze weer onder de mensen.

Anita is gisteren al uit de roedel vertrokken, zij moest eerst nog even acclimatiseren aan het leven buiten de roedel voordat ze weer naar huis gaat, haar pups zijn er nog wel, hoewel ze genetisch helemaal hond zijn willen ze het risico niet lopen daarom blijven ze allemaal hier, haar vorige pups op Abel na zijn gewoon naar gezinnen gegaan, uiteraard worden de laatste pups van haar en die van Anita in de gaten gehouden of zich in de ontwikkeling vreemde zaken gaan voordoen. Zij zelf zal over twee dagen afscheid van de roedel nemen, dan kan ze nog een aantal dagen acclimatiseren voordat ze echt vertrekt, buiten in de mensenwereld wacht er niemand op haar dus ze heeft geen haast en ze heeft dankzij deze experimenten meer dan genoeg geld op haar rekening staan om het voorlopig uit te zingen.

Haar lichaam is alweer grotendeels hersteld van het drachtig zijn en ondanks de borstvoeding is ze zelfs al weer een keer ongesteld geworden, maar haar borsten lekken nog steeds en haar buik zal wel nooit meer zo strak worden als die geweest is, maar ja ze nadert dan ook de 32, niets om je voor te schamen.

Voor het slapen gaan loopt ze nog even naar het grasveldje, spreid haar benen en zakt zo laag mogelijk en laat haar plasje lopen zoals ze de laatste maanden al zo vaak gedaan heeft, op dit grasveld is ze ook gedekt, zowel door Abel als zijn vader, van beide heeft ze genoten en van beide heeft ze het nageslacht gedragen.

Als ze terugloopt ziet ze Abel, hij komt uit de bosjes en als ze langsloopt volgt hij haar, snuffelt aan haar billen, duwt zijn neus er tussen en komt vervolgens voor haar lopen en duwt haar opzij, weg van het nachtverblijf en ze is in verwarring, dit heeft hij nog nooit gedaan, slecht een tien meter verder duwt hij zijn neus weer tussen haar billen, hij gedraagt zich alsof ze loops begint te worden maar die pilletjes zijn er niet meer, hij likt haar, ze kreunt en haar lichaam reageert, haar lichaam weet wat hij wil, ze krijgt het warmer, ze voelt hoe ze vochtig wordt, haar tepels worden harden en haar ademhaling wordt gejaagder, hij lijkt te aarzelen maar ze voelt zijn poot op haar bil.

Ze weet dat weigeren geen optie is bij Abel daar is Anita achter gekomen, Abel lijkt zo makkelijk en vriendelijk totdat…………..en ze bied zichzelf aan, rustig klimt Abel op haar, het voelt zo vertrouwd, zijn vacht, gewicht, zijn klemmende voorpoten en zijn zoekende stoten en bij de derde poging vindt hij zijn doel. Met krachtige stoten neemt hij haar, zijn pik groeit in haar en al snel zit hij in haar vast, nu neemt hij haar met korte krachtige stoten terwijl zijn pik nog verder groeit. Hij jankt zachtjes als ze zijn pik in haar voelt bewegen, geen stoten dit keer eerder schokken en ze weet dat hij haar vult met zijn zaad.

Ze ligt maar kan de slaap niet vatten, ze heeft geen idee waarom Abel haar gedekt heeft en ze ligt te piekeren, de dagen hier lijken zoveel op elkaar en ze probeert te bedenken wanneer ze ongesteld geworden is en ze vraag zich af of hij geleerd heeft om op te merken wanneer zij vruchtbaar is en bedenkt dat ze dit dan snel zal weten, de vorige keren wist ze het al voordat ze ongesteld had moeten worden. Ze vraagt zich af of iemand in de kamer met de schermen het gezien heeft, aangezien het experiment eigenlijk al klaar is vraagt ze zich af of en zo wie zo nog iemand is die dit alles in de gaten houd.