De Tepelmoorden - 6

Donderdag 13 juli

“Het is inderdaad Eva Mertens”, bevestigde Robert die ochtend toen ze met zijn allen samen zaten. Haar man, Rudy Daems, was vorige week donderdag voor zaken naar het buitenland vertrokken en kwam pas dinsdagochtend terug. Zijn vrouw zou in het weekend overkomen en meedoen aan een golftornooi, maar was daar uiteindelijk niet komen opdagen. Hij had haar een aantal malen gebeld tijdens het weekend, maar ze nam nooit op. Hij dacht dat haar oud mobieltje het begeven had. Bij thuiskomst was ze niet thuis en had hij wat rondgebeld en uiteindelijk de politie verwittigd. Een foto van haar bevestigde dat het gevonden lichaam dat van Eva Mertens was. Ik ga straks nog even langs bij hem om te zien of ik nog interessante informatie kan bekomen, want gisteren was dat moeilijk. Misschien kan Fanny met me meekomen, ze kan misschien meer uit hem krijgen?”, besloot Robert. “Ja, neem haar maar mee”, zei Bert die nog steeds knorrig was en terwijl hij rechtstond en naar zijn bureel sjokte, riep hij hen nog na, “ik zoek ondertussen voor de zoveelste keer wat een mogelijk verband kan zijn”.

Robert liet Fanny het woord voeren. Na een hoop algemene vragen vroeg ze plots zo voorzichtig mogelijk: “wat was er eigenlijk zo speciaal aan haar tepels?” Rudy keek haar even verwonderd met zijn betraande ogen aan. Niets, wat is dat nu voor een vraag”, antwoordde hij geïrriteerd, “ze waren dikker en langer dan bij een doorsnee vrouw”, maar dat heeft toch geen belang. En nu ga je zeker vragen waarom ze een snede had in haar rechter onderbuik? Ze heeft in maart een blindedarmoperatie gehad. Zo goed? Is er nog iets dat je moet weten?” Ze besloten het gesprek maar te beëindigen en even later hadden ze de terugrit naar het kantoor aangevat.

“Moet je nu wat weten”, zei Fanny die namiddag tegen Robert toen ze zijn kantoor inliep. “Het kan misschien toeval zijn, maar Birgit heeft onlangs een borstcorrectie laten uitvoeren en Jenny heeft een kijkoperatie in de buik ondergaan. Dat stond in de verslagen van de wetsdokter. Vind jij dat niet raar? En er is meer, die advocaat Johan verklaarde dat Birgit grote dikke lange tepels had, die donker van kleur waren. Dat zei Rudy deze morgen ook.” “Dat is goed opgemerkt”, zei Robert, laat ons een paar telefoontjes plegen en aan die Rudy, Johan en Karel, de vriend van Jenny, vragen of ze weten waar die operaties hebben plaatsgehad. En we moeten Karel ook vragen of Jenny ook van die grote tepels had.” “Moet ik Bert niet inlichten,”, vroeg Fanny nog. “Neen, wacht nog maar even, laat ons maar eerst afwachten wat die telefoontjes ons zeggen.”

Een uurtje later waren de antwoordden binnen. “Misschien hebben we toch een doorbraak nu” zei Fanny tegen Robert. “Alle drie werden geopereerd in het Centraal Hospitaal. En volgens Karel had Jenny heel lange tepels.” “Goed, we moeten naar het Centraal Hospitaal gaan voor meer details, ik ga even verslag uitbrengen en dan zijn we weg.” Robert was in zijn nopjes en liep snel naar het kantoor van de hoofdinspecteur om de mogelijke kleine doorbraak in de impasse mee te delen. Conny was ook blij met de nieuwe feiten. “Dat is goed speurwerk Robert”, zei ze kalm terwijl ze met een knopje van haar hemdje speelde. “Ga onmiddellijk naar het Centraal Hospitaal en tracht zoveel mogelijk aan de weet te komen. Daarna kom je nog even langs kantoor om bij mij verslag uit te brengen, ik blijf hier op je wachten.” Robert zag dat de hoofdinspecteur ook blij was met het nieuws, want ze kwam van achter haar bureau, legde gemoedelijk haar hand op zijn rug, terwijl ze lichtjes wreef, en begeleide hem naar de deur. “Heel goed werk, dat moet beloond worden”, voegde ze er nog even aan toe. Robert was even in de war door de aanraking en de zwoele parfumlucht die rond Conny hing, maar hij verzette zich al snel naar tegen enkele erotische gedachten die bij hem voor de geest kwamen. Hij kuchte even zenuwachtig en stapte de gang in. Hij miste zo de heimelijke glimlach van Conny. Even later waren Fanny en Robert op weg naar het Centraal Hospitaal.

“Ik heb weer geen ondergoed aan, speciaal voor jou”, pochte Tony toen ze samen de kleedkamer binnenkwamen. “Ja en wat wil je daarmee zeggen” reageerde Bea plagerig. “Niets” en na een lichte aarzeling voegde hij eraan toe, “heb je geen zin om bij mij thuis een glaasje te drinken?” Bea keek hem even aan, het was nog vroeg, Bert zou de eerste uren nog niet thuis zijn en ze voelde zich eigenlijk wel geil. “Ja dat is goed”, antwoordde ze en om haar bedoelingen kracht bij te zetten, keek ze ostentatief naar zijn kruis.

“Het is hier wel rommelig”, zei Bea een half uurtje later, terwijl ze het glas water dat ze gevraagd had aannam. In de keuken stond een berg afwas, aan het aantal vuile glazen te zien zeker van vier dagen. Ze ging zonder complexen zitten in de enige zetel die er in het kleine salon stond en keek naar Tony die wat onwennig stond rond te draaien. “We weten beide waarvoor we hier zijn”, zei ze autoritair, “kleed je uit, maar niet te snel”. Tony keek haar even aan om te laten doordringen wat ze daarjuist gezegd had, maar hij zette al snel zijn glas op een tafeltje en liet traag al zijn kledingstukken op de grond vallen. Naakt ging hij uitdagend voor haar staan, zijn penis reeds opgericht in haar richting. “Wat heb je toch een heerlijke lul Tony” en ze boog zich naar voor en liet zijn eikel in haar mond verdwijnen. Met haar tong maakte ze roterende bewegingen. Tony bleef rustig staan, sloot zijn ogen en deed geen poging om zijn lans dieper in haar mond te duwen. “Mijn beurt”, riep hij even later terwijl hij zijn nat glanzende dieprode eikel uit haar mond trok, “sta recht, nu jou beurt om je traag uit te kleden”. Terwijl hij nu in de zetel ging zitten, liet Bea een voor een haar kledingstukken op de grond vallen. Daarna stapte ze op hem toe, plaatste een been op de zetel en duwde haar liefdesgrot tegen zijn gezicht. Tony greep met beide handen haar billen vast en begroef zijn tong tussen de uitnodigende kutlippen. Terwijl zijn tong onrustig de binnenkant beroerde, kneep hij regelmatig hard in haar billen. Plots sloeg hij hard op die billen. Bea kreunde maar zei niets, wat hem aanmoedigde om regelmatig een kletsend geluid de kamer te laten vullen. Haar billen kregen al snel een vuurrode kleur. Uiteindelijk stopte hij met slurpen, stond recht en duwde haar tegen een muur. Hij greep zijn staaf vast en stootte die met een wilde stoot diep in haar grot. Terwijl hij haar traag begon te neuken, boog hij voorover en nam een tepel in zijn mond. Hij beet er zachtjes in, wat haar toch kreten van pijn uitlokten. “Je houdt wel van pijn he” zei Tony hijgend, dat heb ik graag bij een vrouw. Bea kreunde: “ga verder, doe het wild, laat je gaan”. Ze moest het geen tweede maal vragen. Tony begon nu wild te stoten, sloeg hard op haar borsten en billen. Met een luide kreet kwam ze schokkend klaar en bijna gelijktijdig duwde hij zijn penis zo diep mogelijk in haar om ook zijn lading in haar te spuiten. Uitgeput bleven ze beide even nahijgen. “Je bent een geile beer, net wat ik nodig had”, zei Bea even later. “Het kan nog ruwer, als je daar zin in hebt”, antwoordde Tony. “Ik zal dat in gedachten houden voor volgende keer”, was haar reactie terwijl ze terug haar kledingstukken verzamelde. Laat ik dit nog even voor mezelf houden, Bert hoeft nu ook niet altijd alle details te weten, ging er door haar hoofd nadat ze afscheid van Tony had genomen.

“Alle drie de vrouwen zijn in dezelfde operatieafdeling geopereerd. Er waren twee verschillende dokters mee gemoeid, dokter Herbots en dokter Marievinke. Het vaste operatieteam bestaat uit drie personen: Hilde Borgers, Tony Vandecasteele en Bea Ravels. Nu die Bea Ravels is wel de vrouw van Bert.” Conny stopte met schrijven en keek Robert strak aan. Het was al laat, maar ze had op dit verslag gewacht. “Dat is goed werk van je, want misschien zijn we nu een stapje verder. Ik ben heel tevreden over jou. Je verwacht nu zeker een beloning van me?” “Neen, het is gewoon mijn werk”, antwoordde Robert snel. Conny stond recht, liep rond haar bureau, ging voor Robert staan en leunde uitdagend tegen het bureau aan. “Als je met mij mocht doen wat je maar wilde, wat zou je dan doen?”, zei Conny ondertussen Robert recht in de ogen kijkend en met een knoopje van haar hemd spelend. “Jij bent mijn baas, ik kan niet zomaar mijn zin met je doen”, wist hij er met moeite uit te brengen. “Ben ik niet je type?” Robert liep wat rood aan: “jawel, zeer zeker wel, maar dat zou ongepast zijn”. Conny plaatste haar handen achter haar rug gespreid op het bureau. “Robert, wat zou je met me doen, als baas vraag ik je dat.” Het duurde even voor hij hierop antwoordde, maar uiteindelijk zei hij voorzichtig: “ik zou je kussen”. “Wel doe het dan, blijf daar niet staan.” Robert schuifelde naar haar toe en kuste haar snel op de lippen. “Is dat alles”, reageerde Conny teleurgesteld, “of was dat maar een begin en wil je nog iets anders met me doen?”

“Neen, neen, ik wil geen misbruik maken van de situatie”, zei Robert snel. Conny kwam recht, ging tegen Robert staan en kuste hem op de mond terwijl ze haar tong in zijn mond duwde. Ditmaal verwonderde het haar dat hij haar kus beantwoordde en ook zijn tong in haar mond duwde. Het kussen duurde nu langer maar na een tijdje verbrak ze het contact. “Als je wil mag je me volgende keer neuken”, zei ze stil tegen hem. Maar nu is het tijd om naar huis te gaan. Robert liep verbouwereerd naar buiten, ondertussen nog snel ‘goedenavond tot morgen’ mompelend.