Niemand Zeggen - 10

Stephan kon niet geloven dat Simone zou frauderen. Hij kende haar al jaren en ze had altijd uitstekend werk geleverd. Theo had hem geadviseerd haar uit het systeem te blokkeren. Stephan had het nummer van de ICT'er al opgezocht, maar het lukte hem niet te bellen om Simone te blokkeren. Hij vertrouwde haar, dit kon niet kloppen. Hij zou maandag persoonlijk naar de ICT'er gaan.

Hij parkeerde de auto voor Sofies huis en volgde haar naar binnen.

"Wil je wat drinken?" vroeg Sofie. "Ik heb wijn en in de koelkast heb ik bier. In die kast staat de sterke drank." Ze gebaarde naar de kast.

Stephan moest toegeven dat een glas whiskey er wel in zou gaan, maar hij wilde zichzelf in de hand houden. Hij wist zeker dat hij het in één keer achterover zou slaan. "Water is prima," antwoordde hij. Het liefst zou hij Simone meteen bellen om haar om toelichting te vragen, maar het leek hem beter om tot maandag te wachten. Dan had hij wat extra tijd om het nog wat beter uit te zoeken en een en ander op een rijtje te zetten. En hopelijk iets te vinden dat haar onschuld zou bewijzen…

Sofie schonk twee glazen water in en trok de koelkast open. "Ik heb helaas niet veel in huis," constateerde ze hardop. "Kipfilet, paprika en wat restjes. Zal ik iets bestellen?"

Stephan kwam bij haar staan en bekeek de inhoud. "Daar kun je een prima wok van maken," zei hij. "Heb je rijst?"

Ze opende een kast. "Nee, wel rijstnoedels."

Stephan keek in de kast en zag verschillende woksausjes staan. "Ga maar lekker op de bank zitten," zei hij. "Dan zal ik voor ons koken. Zo kan ik gelijk mijn hoofd leegmaken."

Sofie keek hem aan en kon de spanning van zijn gezicht aflezen. "Oké," stemde ze in. "Roep maar als je iets nodig hebt. De pannen staan in die kast en kookgerei ligt in die la."

Stephan pakte wat groente en de kip uit de koelkast. "Ik vind het wel. Ga maar lekker ontspannen, schatje."

Sofie aarzelde even, maar kon zich voorstellen dat hij even alleen wilde zijn om Theo's nieuws te kunnen verwerken. "Goed dan," gaf ze ten slotte toe. "Maar alleen als ik straks je schouders mag masseren."

Stephan nam haar in zijn armen, trok haar zachtjes naar zich toe en kuste haar voorhoofd. "Dat klinkt fantastisch. En nu de keuken uit, voordat ik je op het aanrecht til en je als voorgerecht neem."

Sofie lachte ondeugend, maar besloot toch de keuken uit te gaan.

Ze dekte de tafel terwijl ze Stephan in de keuken hoorde rommelen. Ze wilde kijken of ze hem kon helpen, maar waarschijnlijk wilde hij alleen zijn. In plaats daarvan trok ze een blikje kattenvoer open en gaf ze de kat een schaaltje eten.

Stephan had een heerlijke maaltijd samengesteld. “Wat een kleurrijk geheel,” complimenteerde ze hem.

Stephan bedankte haar en prikte met zijn vork in het eten. Sofie merkte de afstandelijkheid onmiddellijk op. “Wat doe je om af te reageren?” vroeg ze. “Misschien kun je boksen. Ik denk dat je daar je frustraties goed mee kunt uiten.”

Stephan trok een wenkbrauw op. “Door erop los te slaan op een kussen? Die energie bewaar ik liever voor degene die me loopt te belazeren.”

“Dus je verdenkt Simone niet?” vroeg Sofie voorzichtig.

Stephan lachte schamper. “Natuurlijk niet,” antwoordde hij. “Daarom loop ik zo te piekeren. Als haar onschuld niet snel bewezen wordt, ben ik gedwongen haar te schorsen, anders gaat het er niet goed uitzien als ze de zaak voor de rechter laten komen. Het lijkt erop dat er nu twee mensen genaaid worden.”

Sofie dacht terug aan Theo's adviezen. “Ga je Simone uit het systeem blokkeren?”

Stephan schudde zijn hoofd. “Maandag kan ze helpen haar onschuld te bewijzen. Ik vertrouw haar blindelings.”

Sofie keek hem ernstig aan. “Ik weet dat ik er nog maar kort werk, maar als ik je ergens mee kan helpen…” Ze wilde niet dat Stephan zich te veel liet leiden door zijn emoties. Hij sloeg de adviezen van Theo af en bleef ervan overtuigd dat Simone onschuldig was. Maar wat als hij het mis had?

Stephan keek haar dankbaar aan. “Dat doe je al. Jij helpt me te ontspannen en even alle shit te vergeten.”

Sofie glimlachte naar hem. “Daar ben ik blij om. Is er iets gebeurd waardoor ze boos op je zou kunnen zijn?”

Stephan fronste zijn wenkbrauwen en Sofie had gelijk spijt van haar vraag. “Sorry!” zei ze snel. “Ik bedoelde niet… ik wilde niet…”

Stephan nam een slok water en keek haar ernstig aan. “Bijna een half jaar geleden overleed mijn zakenpartner. Ik had een nieuwe manager nodig en twijfelde tussen Simone en Roy. Simone kreeg de promotie en houdt zich sindsdien met de personeelszaken bezig. Ze is heel gelukkig met de uitdaging en komt regelmatig bij me om te praten. Als ze ongelukkig was, had ze dat gezegd.” Dit was niks nieuws, hij had Sofie dit al eerder verteld.

Sofie legde haar bestek neer en besloot een veiliger onderwerp aan te snijden. “Dat was heerlijk, dank je wel. Ik zal even afruimen. Zal ik daarna je schouders masseren?”

Stephan twijfelde even. “Ik weet niet of dat zo'n goed idee is,” zei hij. “We weten allebei wat er dan gebeurt. Gezien de omstandigheden zou ik me dan op jou kunnen afreageren en ik wil je geen pijn doen.”

Sofie voelde haar wangen rood worden. “Bedoel je dat je dan…” Ze viel stil.

Stephan trok zijn wenkbrauwen op. Dacht ze dat hij haar zou slaan? Het idee alleen al! Hij had nog nooit een vrouw geslagen, nog niet eens op haar bil tijdens het neuken. “Natuurlijk niet,” zei hij. “Waar zie je me voor aan? Ik bedoel dat ik je dan zo hard zal nemen dat ik je doormidden neuk.”

Sofie voelde niet alleen haar wangen rood worden. Het was alsof haar clitje geraakt werd door een elektrische spanning die tot diep in haar onderbuik schoot. “Dat klinkt als een uitdaging,” zei ze terwijl ze hem opgewonden aankeek.

Stephan zuchtte, schoof zijn stoel naar achteren en kwam overeind. Hij pakte zijn bord op en zette dat in de keuken op het aanrecht.

Sofie volgde zijn voorbeeld en zette haar bord op dat van hem. Stephan wilde iets zeggen, maar ze legde haar armen om zijn nek en keek hem aan. “Ik ben niet breekbaar,” stelde ze hem gerust. “Ik wil dit. Ik zie dat je rondloopt met frustraties. Laat me je helpen.”

Stephan gaf geen antwoord, maar duwde haar ook niet weg. Ze kwam dichterbij tot haar borsten tegen zijn borst drukten. Hij legde zijn handen op haar heupen. Voor Sofie was dit het teken dat hij zich gewonnen gaf. Ze liet haar armen zakken en legde haar handen op zijn schouders. Langzaam deed ze een stap naar achteren en trok haar truitje uit. Hij volgde met groeiend verlangen haar bewegingen. Hun ogen vonden elkaar. Zonder het oogcontact te verbreken maakte ze de rits van haar rokje los en liet ze het zakken. Volledig naakt stond ze tegenover hem.

Roerloos bleef Stephan staan. Sofie deed een stap naar voren en trok zijn shirt uit zijn broek. Stephan pakte het shirt, trok het over zijn hoofd en liet het achter zich op de grond vallen. Met gretige vingers maakte ze zijn riem en vervolgens zijn broek los. Ook nu nam Stephan het van haar over en trok zijn broek en boxer uit.

Plotseling stond ze met haar rug tegen het aanrecht gedrukt. Stephan pakte haar haren bij elkaar en trok er zachtjes aan, zodat ze gedwongen werd hem aan te kijken. De blik die hij bij haar zag, straalde een ongekend verlangen uit. “Wil je echt dat ik jou gebruik om af te reageren? Ik zal dan niet bepaald zachtjes met je zijn en ik stop pas als alles eruit is.”

Sofie voelde een aangename rilling door zich heen gaan. Ze wist zeker dat ze zou klaarkomen zodra hij haar clitje aanraakte. Vol verwachting keek ze hem aan.

“Het zal anders zijn,” waarschuwde hij. Hij verstevigde zijn grip op haar haren en bracht zijn vrije hand naar haar nek. "Geen voorspel, geen aandacht voor genot. Waarschijnlijk zal er later wel spierpijn zijn, wellicht ook blauwe plekken.”

Sofie voelde haar wangen warm worden. Haar ademhaling was onregelmatig en elke vezel in haar lichaam schreeuwde om meer. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden. “Ik wil het,” bracht ze met hese stem uit.

Het leek wel of zijn ogen donkerder werden. “Zeg het als ik je pijn doe,” zei hij. Vrijwel direct liet hij haar nek en haren los, greep haar bovenarmen om haar om te draaien en drukte haar voorover op het aanrecht. Ze slaakte een gilletje door deze plotselinge aanval en de koelte van het koude aanrechtblad tegen haar warme borsten. Vrijwel direct legde hij zijn hand tussen haar schouderbladen op haar rug om te voorkomen dat ze overeind zou komen. Verwachtingsvol keek ze over haar schouder naar hem. Ze legde haar onderarmen op het aanrecht. Nog voordat hij iets hoefde te doen of zeggen, zette ze haar voeten uit elkaar en stak uitnodigend haar billen omhoog.

Ze voelde zijn eikel tussen haar lipjes heen en weer glijden zonder naar binnen te gaan. Dankzij haar natte kutje glom zijn pik al snel van haar vocht. “Zet je schrap,” waarschuwde hij.

Hij was nauwelijks uitgesproken toen hij zijn pik in één keer diep in haar kutje stootte. Met een schreeuw van genot ontving ze hem in zich. Door de kracht van zijn binnenkomst werd ze met haar bovenbenen tegen het aanrecht gedrukt. Hij wachtte een tel voor hij zich terugtrok en opnieuw hard en diep in haar stootte. Weer schreeuwde ze van genot en greep de rand van de wasbak vast. “Holy shit, Stephan,” bracht ze buiten adem uit.

Stephan pakte haar schouders met beide handen vast en bleef in haar stoten. Nee, dit was geen stoten… dit was beuken. Met elke stoot verloor Stephan een beetje meer zelfbeheersing. Alle frustraties kwamen los en werden er met zijn pompende pik uit geneukt.

Nooit eerder had Sofie zoveel genot gevoeld als op dit moment. Stephan hield haar in een ijzeren greep en leek eindeloos door te gaan. Sofie probeerde iets te zeggen, maar kwam niet verder dan een paar onverstaanbare klanken uit te brengen.

Haar knieën begaven het. Sofie hing over het aanrecht en Stephan hield haar heupen stevig vast. Hij stopte met stoten, maar liet haar niet los. Hij tilde haar op en nam haar mee de woonkamer in. Hijgend lag ze in zijn armen op adem te komen. “Gaat het?” vroeg hij terwijl hij haar op de bank neerlegde.

Sofie had geen idee of het ging. Ze wist niet hoe ze zich voelde of dat ze ergens pijn had. Ze kon enkel aan het overweldigende genot denken dat ze had gevoeld. Ze keek naar hem op en legde uitnodigend haar benen uit elkaar. Ze kon niks zeggen, maar haar boodschap was duidelijk.

Stephan leunde over haar heen. “Wil je meer?” vroeg hij. Sofie knikte gretig en legde haar handen op zijn bovenarmen.

Met een harde stoot nam hij nogmaals bezit van haar. Ze liet haar hoofd op de armleuning vallen en uitte een luide kreun. Ze kon niet meer praten of denken, ze kon enkel genieten van de pik die woest op haar inbeukte.

Stephan ging rechtop zitten en pakte haar enkels. Met haar benen gestrekt tegen zijn borst drong hij nog dieper in haar kletsnatte kutje. Haar armen grepen om zich heen en vonden uiteindelijk houvast bij de armleuning. Haar borsten deinden mee in het ritme van Stephans stoten. Met elke stoot drukte hij haar verder over de armleuning. Haar hoofd zakte inmiddels van de bank.

Zonder erbij na te denken greep ze zijn hand en legde die op haar borst. Voor hij er erg in had, greep hij haar borst stevig vast.

Haar adem stokte. “Oh… God… Ste… phan,” bracht ze moeizaam uit. “Ik… kom… ik kom!”

Stephan voelde haar kutje zich samentrekken om zijn pik. Haar lichaam maakte ongecontroleerde, schokkende bewegingen. Ze duwde hem bijna achterover met haar benen, maar hij liet haar niet los. Even hield hij zich stil toen haar kutje hem naar buiten leek te willen persen. Hij kreunde toen ze hem liet klaarkomen met haar knijpende kut.

Uitgeput lag Sofie onder hem. Hij liet zijn pik naar buiten glijden en liet zich op de bank neerploffen met zijn rug tegen de rugleuning. Hij tilde haar benen op, ging comfortabel zitten en legde haar benen op zijn schoot. Hij sloot zijn ogen terwijl hij op adem probeerde te komen. Het zweet stond op zijn gezicht en rug.

Allebei waren ze buiten adem. Ze kwamen langzaam weer op adem zonder een woord te zeggen. Sofie verschoof een beetje, zodat ze haar hoofd weer op de armleuning kon laten rusten. Vervolgens bleef ze uitgeput liggen.

Stephan legde zijn hand op haar hoofd en liet zijn vingertoppen zachtjes door haar haren glijden. Genietend sloot Sofie haar ogen en liet hem zijn gang gaan.

Zonder een woord te zeggen bleef hij haar hoofdhuid zachtjes strelen. Langzaam kalmeerde ze na de intense neukbeurt en begon ze zich te ontspannen. Met gesloten ogen bleef ze liggen. Ze liet haar benen op zijn schoot rusten.

“Zullen we naar boven gaan?” stelde hij voor. Sofies ogen schoten open. Wilde hij nog meer?

Stephan glimlachte flauwtjes. “Niet voor nog meer seks,” stelde hij haar gerust. “Geloof me, vandaag heb je niks meer aan me als je seks wilt. Ik wil met je op bed liggen en mijn arm om je heen leggen.”

Opgelucht sloot Sofie haar ogen weer en knikte kort. “Is goed,” bracht ze vermoeid uit.

Stephan tilde haar benen een stukje op, schoof onder haar vandaan en kwam overeind. Sofie probeerde rechtop te zitten, maar liet zich direct terugvallen op de bank. “M'n benen,” bracht ze uit. Haar spieren trilden nog na van inspanning en de spieren in haar liezen protesteerden pijnlijk.

Zonder enige twijfel bukte hij om haar in zijn armen te nemen en op te tillen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en liet haar hoofd op zijn schouder rusten. Hij nam haar mee naar boven en legde haar op bed neer. “Ik ga me even opfrissen,” hoorde ze hem zeggen. Ze knikte en rolde zich op haar zij.

Stephan ging de badkamer in en zag een ruim bad. Waarschijnlijk was Sofie daar wel aan toe, bedacht hij en hij draaide de warme kraan open. Hij liet een scheut badschuim in het water vallen en vond al snel een stapel handdoeken.

In de slaapkamer opende Sofie haar ogen toen ze hem hoorde binnenkomen. “Gaat het?” vroeg hij enigszins bezorgd.

Sofie knikte. “Een beetje spierpijn, maar dat is alles. Je was echt geweldig.” Ze rekte zich lui uit.

Zijn blik bleef op haar borst rusten, waar hij een lichte verkleuring zag. Had hij haar zo hard geknepen? Hij kwam naar haar toe en kuste teder haar borst. “Het spijt me dat ik zo ruw was,” zei hij.

Sofie glimlachte en legde haar hand op die van hem. “Je hoeft nergens je excuses voor aan te bieden,” stelde ze hem gerust. “Ik wilde het zelf en ik heb je niet tegengehouden.”

Stephan kwam bij haar op de rand van het bed zitten. “Ik heb je veel te ruw behandeld,” zei hij. “Je krijgt zelfs een blauwe plek op je borst.”

Sofie keek naar haar borst. “Ach, dat stelt niks voor,” stelde ze hem gerust. “Ik zat op het randje van klaarkomen. Jouw hand had hetzelfde effect op me als een aansteker op een staaf dynamiet.”

Stephan lachte om haar woorden. “Je vleierij siert je, maar het laat me niet van gedachten veranderen. Ik zal je nooit meer zo ruw nemen, hoe je me ook smeekt. En nu gaan we in bad.”

Voor ze kon protesteren, had hij haar al opgetild en meegenomen naar de badkamer. Rustig liet hij haar in het warme water zakken en hurkte neer naast het bad. “Wat wil je drinken?” vroeg hij.

Sofie liet zich achterover zakken en liet haar achterhoofd op de rand van het bad rusten. “Water graag. Of witte wijn. Er ligt nog een fles in de koelkast.”

Stephan kwam overeind en verliet de badkamer.

Genietend sloot Sofie haar ogen. Het leek wel alsof het warme water haar omhelsde. Ze strekte haar benen en ademde langzaam uit. Ze voelde zich voldaan en haar spierpijn verdween snel naar de achtergrond. Ze had ontzettend genoten, ook al had het haar lichamelijk uitgeput.

“Is het water niet te warm?” hoorde ze Stephan vragen. Ze glimlachte tevreden en opende haar ogen. Hij stond vlak naast het bad met een fles wijn en twee glazen. Hij zette de glazen op de rand en schonk wijn in. Vervolgens zette hij de fles opzij, draaide de kraan dicht en stapte in bad.

Rustig liet hij zich in het warme water zakken en spreidde uitnodigend zijn armen. Ze kwam naar hem toe en draaide zich om zonder ook maar een druppel water over de rand te laten gaan. Met haar rug ging ze tegen hem aan zitten. Hij legde zijn armen om haar heen en hield haar vast.

Tevreden liet ze haar hoofd tegen zijn schouder rusten. Ze voelde zijn benen om haar heen en legde haar handen op die van hem. Zo bleven ze een tijdje zwijgend in het water liggen. Ze voelde elke ademhaling en elke hartslag van hem in haar rug. Het voelde heerlijk en vertrouwd.

“Blijf je bij me slapen?” vroeg ze uiteindelijk. Ze was bang voor zijn antwoord, maar na de intimiteit van het bad voelde het verkeerd hem te laten gaan. Ze vroeg zich in stilte af in hoeverre ze nog werkgever en werknemer van elkaar waren.

“Dat weet ik niet,” antwoordde hij. “Dan moet ik morgen wel vroeg weg. Ik heb namelijk geen schone kleren bij me en ik moet om tien uur bij een cliënt zijn.”

Sofie keek hem aan. “Morgen is het zaterdag,” merkte ze op.

“Dat klopt,” reageerde hij. "Grote klanten kunnen hogere eisen stellen. Door de week hebben die geen tijd voor mijn gezanik.”

Sofie lachte. “Je mag altijd bij mij komen met je gezanik.”

Stephan pakte een spons en deed er wat zeep op. “Zie maar eens van me af te komen,” zei hij uitdagend en begon haar nek en schouders te wassen. Wat wankel kwam ze overeind en liet hem haar hele lichaam wassen. Vervolgens pakte hij shampoo, ging staan en draaide de kraan weer open. Zodra het water warm genoeg was, drukte hij op een knop. Het water kwam uit de douchekop en viel als een warme regen op hen neer. Zwijgend waste hij haar haren. Met gesloten ogen genoot ze van het warme water dat over haar lichaam gleed.

Hij hielp haar uit bad en droogde haar af. Vervolgens trok hij de stop uit bad en droogde zichzelf af. Ze volgde zijn bewegingen aandachtig.

Hij tilde haar op, nam haar mee naar de slaapkamer en legde haar in bed. Hij wilde naast haar komen liggen, maar bedacht zich toen hij beneden zijn telefoon hoorde gaan. “Ik ben zo terug,” zei hij.

Sofie legde haar hoofd op het kussen en trok de deken dicht om zich heen.

Stephan vond zijn telefoon in de keuken en zag dat zijn moeder had gebeld. Hij belde terug terwijl hij hun kleren bij elkaar zocht.

“Stephan, je moet onmiddellijk komen!” hoorde hij zijn moeder zeggen. “Jeffrey heeft een terugval gehad.”

Stephan sloot zijn ogen en haalde diep adem voor hij reageerde. “Is hij in gevaar?” vroeg hij.

“Nee,” stelde zijn moeder hem gerust. “Zijn vriendin heeft hem eruit gezet. Hij ligt nu op de bank.”

Stephan pakte de laatste kleren bij elkaar. “Geef hem maar een deken, hij is het inmiddels wel gewend op de bank te slapen. Ik moet morgenochtend naar een afspraak, daarna kom ik wel even langs.”

“Stephan, hij is je broer!” riep zijn moeder in de telefoon.

Opnieuw haalde Stephan diep adem. “Nee, mam, hij is mijn broer niet meer. Hij is een verslaafde. Ik zie je morgen wel. Doe de deur op slot en berg de drank op.” Hij hing op en vloekte. Alsof hij nog niet genoeg ellende had.

Terug in de slaapkamer lag Sofie met gesloten ogen in bed. Hij legde de kleren opzij, ging naast haar liggen en legde zijn arm om haar heen. Sofie trok aan een touwtje dat aan de muur hing en het licht ging uit.

“Is alles in orde?” vroeg ze.

Stephan had geen zin haar over zijn broer te vertellen. “Prima,” loog hij. “Morgen moet ik even bij mijn ouders langs.” Hij ging dicht tegen haar aan liggen en hield haar stevig vast. Hij had haar nodig.