De Gameshow - 2

Vic Grote evalueerde alle aanmeldingen voor de Islandx Game persoonlijk. Hij was drie jaar geleden op het idee gekomen voor deze show. Het had hem meer dan twee jaar gekost om het geheel op poten te zetten. En nu bijna 9 maanden geleden was het werkelijkheid geworden. Ze hadden inmiddels meer dan 35 shows uitgezonden en Vic kreeg het gevoel, dat ze de fouten er nu wel uit hadden. Er zouden nog een paar shows nodig zijn om alle plooien glad te strijken, maar het geheel zag er al fantastisch uit.

Het was een interessant om te zien, hoe hij tot die show was gekomen. Hij was opgegroeid in Venray en was gelijk al een van de speciale kinderen op school, met goede resultaten, maar geen meisje die naar hem omkeek. Hij deed er niets aan om zijn imago te verbeteren, ook niet toen hij later afstudeerde in computerkunde aan de TU te Eindhoven.

Na zijn afstuderen begon hij te werken in waar hij goed in was en daar de belangrijkste business voor hem, het maken van computergames. Na een paar jaar kwam hij met een idee voor een nieuw computerspel, maar de firma waar hij voor werkte wilde er niet aan. Het zou te duur worden en ze verwachtten weinig opbrengsten.

Vic wist, dat hij het wel kon ontwikkelen en succesvol maken. Hij was bijna 25 jaar, was alleen, dus verder geen belemmeringen. Hij begon zijn eigen ontwikkelingsstudio: Grote Games. Het duurde bijna twee jaar voordat het eerste spel geïntroduceerd kon worden, een spel dat alleen over het internet gespeeld kon worden. Dit gaf de mogelijkheid om het spel zelf te verkopen en ontving hij daarnaast ook maandelijks inkomsten. Een jaar later waren er al twee ad-ons op de markt en was hij de successtory van het jaar. Na twee jaar was zijn bedrijf al meer dan een miljard euro waard. Het was zo interessant dat er gelijk een groot softwarehouse op de stoep stond om zijn bedrijf over te nemen, en ineens was hij weer werkeloos, maar wel met 1.8 miljard euro op de bank.

Natuurlijk, sinds hij steeds rijker en rijker werd, werd hij ook aantrekkelijker als vrijgezel, maar hij maakte zich geen illusies, ze deden het niet voor hem, maar voor zijn bankrekening. Hij maakte vele afspraakjes met mooie dames, die altijd in bed eindigden, maar hij liet zich niet binden.

Na een jaartje de aantrekkelijke vrijgezel gespeeld te hebben keek hij weer om zich heen, er kwam een nieuwe eeuw aan met nieuwe mogelijkheden. Men was in voor ontspanning en seks. Natuurlijk, de belangrijkste klanten zouden mannen zijn, wat zij wilden zien waren vrouwen, vooral die, welke ze normaal niet konden benaderen. Vooral die vrouwen, die eruit zagen, alsof ze te goed waren om te worden geneukt.

Dus begon bij hem langzaam een idee te ontstaan, dat later de Islandx Games zouden worden. Het eerste probleem was een wettelijk probleem, als een vrouw ja zegt en dan nee, zou het verkrachting worden als je niet stopte. Dit zou de basis van het spel ondergraven, dat de deelnemers hun mening tijdens het spel niet meer mochten veranderen.

Dat probleem loste zich ineens op toen er in de Caraïben een eiland te koop kwam. Vic kocht het voor 500 miljoen Euro. Omdat het eiland tot geen enkele staat behoorde, gelden daar dus ook geen wetten van andere landen. Zijn advocaten vertelden hem, dat zolang de vrouwen daar vrijwillig aankwamen, en ze werden toegelaten om het eiland na het spel weer te verlaten, dat er dan niets aan de hand zou zijn.

Vic noemde het eiland IslandX, en richtte de IslandX Games Inc. op. Terwijl het spel verder werd ontwikkeld, ging Vic in zee met 4 partners, twee stille partners, een uir Rusland en een uit de USA. Dat zou helpen om ook daar bekend te worden. De andere twee waren ontwikkelaars van internetsites, die het mogelijk maakte om eenvoudig rechtstreekse uitzendingen mogelijk te maken.

Na al deze voorbereidingen was het spel eindelijk klaar om het te testen. Hij huurde 20 porno acteurs en een videoploeg en begon het spel te testen. Deze testen duurden 6 maanden om alle regels te verfijnen en een beslissing te maken over de twintig ronden.

Nu werd het tijd voor zijn twee actieve partners. Zij begonnen de show bekend te maken op het internet en leden te werven voor de site. Zij begonnen met eerst enkele shows gratis uit te zenden op het net, met als doel, dat iedereen 50 euro per maand zou gaan betalen om de toekomstige shows te zien. Maar een belangrijk deel voor het slagen van de show was het vinden van de goede deelnemers. De drie belangrijkste partners waren overeengekomen dat er grote prijzen uitbetaald zouden worden. Eerst 150.000 euro aan prijzengeld, dan nog 100.000 euro aan productiekosten. Om de kijkers waar voor hun lidgeld te geven moesten er 4 shows per maand komen, dus dat betekende in totaal 1 miljoen euro per maand aan kosten.

Maar als de show echt zou lopen verwachtten ze dat er zeker 100.000 betalende kijkers zouden zijn, daarnaast zou de marketing van T-shirts en andere gadgets nog zeker 2 miljoen per maand opbrengen. Zo zou de hele operatie meer dan 5 miljoen per maand opleveren.

Het laatste stuk van de puzzel was het vinden van een goed presentator duo. Omdat het geheel in het Engels zou worden uitgezonden, werd er gezocht in de USA om daar een geschikte kandidaat te vinden. Deze zou de show aan elkaar praten en de deelnemers op gepaste tijden interviewen. Dat werd een moeilijke zoektocht, gerenommeerde heren waren bang dat zo een show hun goede reputatie zou aantasten. Maar tenslotte vonden ze Bink Humperdink. Bink had enige obscure shows gedaan onlangs, maar die hadden nooit lang gelopen. Voor het doel, waar ze hem voor nodig hadden was hij echter geweldig. Het was een echt over het paard getilde klootzak, maar dat moet je wel zijn om aan een vrouw te vragen hoe ze zich voelt als ze net in het publiek wordt genaaid.

Na Bink vonden ze ook Carol Blondy. Carol was een stoot, die er altijd van gedroomd had om een model te worden. Ze had een prachtig gezicht, een heerlijk lijf en een IQ van een echt blondje. En Carol was 24 en echt blond. En zij kon mee helpen in de show als assistente van Bink.

Een deel van de game deed Vic altijd zelf, en dat was de selectie van de spelers. Hij lette altijd op twee specifieke dingen. De mannen moesten eruit zien als een gemiddelde man, die duidelijk geen succes had bij de dames. De vrouwen moesten aantrekkelijk zijn en wat onschuld uitstralen. Ze moesten vooral de tegenprestaties niet als iets plezierigs ervaren, tenminste, dat moeten ze in het begin uitstralen.

Na alle testen duurde het nog een paar maanden, om alle camera’s, personeel en zenders in orde te krijgen, maar eindelijk na de laatste test kon de show starten. Vic koos een huisvrouw uit Rome en een Deense apotheker. Ze besloten deze show niet rechtstreeks uit te zenden maar als een proefopname te beschouwen.

De vrouw verloor 11 van de eerste 16 ronden. De blik op haar gezicht toen ze haar kleren verloor, was fantastisch. Vic maakte een notitie, dat er gedurende de hele show een camera op haar gezicht moest staan om de impressies te registreren. Later, de scènes als Bink haar interviewde, als ze werkelijk geneukt werd waren indrukwekkend. Bink bleef maar netjes glimlachen, maar tegen de tijd dat het interview over was, lagen de mannen in de regiekamer over de grond te rollen van het lachen.

De test had een paar fouten aangegeven. De vrouw had in meerdere spellen geen kans, dus werden de handicaps ingevoerd om de kansen wat meer gelijk te maken. Een vrouw, die niets kon winnen, wilde ook niet meedoen.

Op maandag 20 januari begon de eerste directe uitzending van de IslandX Games op het internet. Woensdag stonden er in alle kranten over de hele wereld artikelen over de games, en op vrijdag waren de eerste protest betogingen al. Alles was op schema. Dankzij de protesten waren er bij de derde show al 115.000 geregistreerde kijkers.

Er kwamen zoveel aanvragen om eens bij de show aanwezig te zijn, dat de mogelijkheid ontstond om hotels op het eiland te bouwen voor de bezoekers. Dit gaf zelfs nog een draai aan de regels, omdat de tegenprestaties niet meer alleen door de deelnemer, maar ook door het publiek gedaan konden worden. Nu waren er per show rond de 3000 man, die per persoon 2000 euro betaalden om er bij te zijn en hoopte erbij betrokken te worden.

Na een jaar uitzenden hadden ze nu bijna 200.000 kijkers, en Vic wist, dat de show alleen kon blijven bestaan als ze er in slaagden om de juiste deelnemers te vinden. En nu had hij iets speciaals. Een vrouwelijk seminarie student, die wilde deelnemen om haar opleiding tot non te kunnen betalen met het prijzengeld. Als dit waar was, dan was het perfect. Alles wat Vic nu nog moest doen was de juiste tegenspeler vinden. En dat duurde niet lang. Op 8 oktober stuurde Vic een set papieren naar Nancy. Daarnaast ging een pakketje naar Engeland, naar een scheikundestudent genaamd Howie Marshall.

Op 8 oktober ontving Nancy haar pakketje. Er stond in dat ze was geselecteerd als speler in de IslandX Games. Ze werd vriendelijk verzocht om de spelregels en andere voorschriften goed door te lezen. Als ze wilde meespelen, moest ze een bijgesloten 0800 nummer bellen. Daar werd dan een afspraak met haar gemaakt om haar met een limousine op te pikken op 10 oktober. Ze zou dan naar de luchthaven gebracht worden, alwaar haar 1e klas vliegtickets klaar zouden liggen om haar naar IslandX te brengen. Ze zou daar verblijven in het beste hotel op kosten van de organisatie. Het spel was gepland op 13 oktober om 10 uur lokale tijd. Als ze voor 9 oktober 14.00 uur nog niet had gebeld ging de organisatie er van uit, dat ze niet wilde deelnemen.

Howie Marshal ontving een gelijkaardig pakketje. Howie was 1.80 mtr en mat 78 kg. Zijn haar was zwart gekruld en hij had een acne probleem. Hij was een briljante student, maar de vrouwelijke studentes liepen met een grote boog om hem heen. 3 maanden had hij een vriendinnetje gehad, maar die was weggelopen, omdat hij nergens naar toe wou omdat hij alle tijd aan zijn studie wilde besteden. En nu was het al weer twee jaar geleden, dat hij voor het laatst seks had gehad. Hij had precies 90 seconden nodig om het 0800 nummer te bellen.

Nancy kon niet geloven, dat ze was uitgekozen. Omdat ze er van uit gegaan was, dat ze er niets meer van zou horen, wist ze ineens niet wat ze moest doen. Ze ging zitten en las die verschrikkelijke regels nog een keer. Dan dacht ze aan het feit, dat ze volgende week haar studie moest betalen.

De prullenbak stond naast haar bed, en met de papieren in haar hand liep ze er naar toe. Ineens herinnerde ze zich, dat dit een test van God was. Ze moest haar geloof behouden, God wilde dat ze alles riskeerde om haar geloof in Hem te bewijzen. Als zij haar geloof vasthield, zou Hij ervoor zorgen, dat ze door die show kwam, zonder dat iemand haar met een vinger zou aanraken. En zij zou dan in staat zijn om Hem de rest van haar leven te dienen. Nancy haalde nog eens diep adem en pakte de telefoon.

Een vriendelijke dame beantwoordde haar oproep en zei hoe verheugd ze was dat ze de uitnodiging had aangenomen. De volgende dag stond er een grote witte limousine voor haar deur om haar op te halen, en bracht haar naar Schiphol, alwaar ze haar tickets vond voor een vlucht naar de Bahamas. De eerste klasse was een verwentocht voor haar, ze at niet veel maar de champagne Dom Perignon zorgde ervoor dat ze tijdens de vlucht lekker lag te doezelen. Bij haar aankomst op de Bahamas stond een jonge dame op haar te wachten. Is dit IslandX vroeg ze. Maar met een glimlach werd ze naar de haven gebracht waar een groot jacht op haar lag te wachten. Omdat IslandX een privé eiland is moeten we erheen met de boot, zei ze. Dit wordt steeds beter, dacht Nancy, die nog nooit aan boord van een jacht was geweest.

De overtochtr duurde 4 uur. Gedurende die tijd kreeg Nancy kaviaar en nog meer champagne. Bij haar aankomst op het eiland dacht Nancy, dat dit de manier was van God om haar te belonen voor haar deugdzaam leven. Ze werd naar een andere limousine gebracht en naar het hotel gebracht. Daar gingen ze haar voor naar de bovenste etage, waar ze een hele suite voor zichzelf ter beschikking had. De hostess vertelde haar dat ze vrij over de bar en de restaurants kon beschikken, alles op kosten van de organisatie. Bovendien stonden vanzelfsprekend het privé strand, het zwembad en de fitnessruimtes voor haar gratis ter beschikking.

Toen iedereen weg was liet ze zich gelukkig op het kingsize bed vallen. Ze had zich altijd voorgesteld hoe het in de hemel zou zijn, en nu was ze er. De volgende twee dagen waren alsof ze in een droom leefde. Iedere dag ging ze naar het strand, witte stranden, wuivende palmbomen, blauwe oceaan. Ze had nog nooit een oceaan gezien. Het eten was fantastisch en ze mocht zelfs winkelen in die prachtige boetieks in het dorpje op kosten van de organisatie.

Op zondagavond kwam ze ineens weer terug op aarde. Een aardige jonge man bracht haar papieren om te tekenen. Papieren, waarin stond dat ze regels had gelezen en begrepen. Bovendien werd haar er nog op gewezen, dat als ze weigerde om te spelen, zij alle gemaakte kosten diende te vergoeden. Haar rekening stond nu al op 6489,-- euro.

Nancy aarzelde niet een moment. Zonder echt goed te lezen tekende ze de papieren. De vriendelijke jonge man bedankte haar en ging weg. Ze had niets te vrezen. Dit was een beloning van God. Hij zou voor haar zorgen.

Maandag morgen om 7 uur ging de telefoon. De hotelmanager meldde haar, dat de limousine over een uur voor de deur zou staan. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over make-up en haar, dat zouden ze op de site voor haar doen. Nancy trok snel wat aan en ging naar beneden.

Om 8 uur reed de wagen voor en werd ze naar de site gebracht. Een dame bracht haar naar haar kleedkamer. Daar wachtte al een kapster en een make-up assistente. En ineens zag ze iets wat haar zorgen baarde. Aan de kapstok hing een tweedelig badpak. Het was geen inimi bikini, maar toch. Nancy herinnerde zich er nog een keer aan, dat ze vertrouwen in Hem moest hebben en trok het aan.

Het was nu 9.55 uur. Nancy werd naar een lange gang geleid. Aan het einde van de gang was een dubbele deur. Boven de deur hing een klok. Als die klok exact 10 uur aangaf moest ze door die deur lopen. Dit was haar laatste kans om van gedachte te veranderen. Als ze door deze deur liep, zou het spel beginnen en kon ze zich niet meer terugtrekken. Nancy gebruikte de laatste 5 minuten om te bidden. Ze vroeg kracht aan God en voldoende geloof, zodat ze hem waardig zou zijn. Ze was nog steeds aan het bidden toen ineens de gong klonk. Nancy keek omhoog naar de klok: 10 uur

Ze nam nog een diepe ademteug. Het zal goed gaan, God zou haar beschermen. Nancy opende de deur en ging erdoor.