De Lauwerkrans - 1

Dit is een lang inleidend eerste deel van een serie. In dit eerste deel, dat denk ik best onderhoudend is, komt nog geen expliciete seks voor. Als je dat een bezwaar vindt, kies je beter een ander verhaal.

1. Gewoon goed

Ubbo en Rikst Staal waren een doorsnee stel. In hun Noord-Groningse dorp vielen ze qua welstand wat bovengemiddeld uit met een succesvol verzekeringskantoor, maar verder waren ze zo gemiddeld Noord-Gronings (Hogelands) als het maar kan: vriendelijk, monter, betrokken bij de dorpsgemeenschap, bondig in hun taal. Mooie mensen om te zien waren ze ook, in blakende gezondheid. Die bovengemiddelde welstand kon je afzien aan hun woonstee: een fraaie dertigerjaren Amsterdamse School-villa, met een grote tuin, bijna een klein parkje, waarbij ze ook nog ’s een erachter liggende ponywei hadden aangekocht.

In 1999 sloegen ze een mooie slag.
Ze waren beiden van 1965, met een half jaar leeftijdsverschil. In 1992 werd hun tweeling – twee identieke jongens – geboren. Hun huis mocht dan een villa zijn, maar omdat het kantoor aan huis was, mét een kleine wachtkamer, was het voor hen best woekeren met de ruimte. Maar in 1999 dus klopte de gemeente aan omdat die graag die ponywei wilde aankopen voor de uitbreiding van de sportvelden. Ubbo greep z’n kans: ze zouden meteen akkoord gaan met de verkoop als ze een kantoorgebouw achter hun huis mochten bouwen. De gemeente stelde architectonische eisen: het gebouw moest passen bij hun monumentale woning, en dan was ook zij akkoord. Met die voorwaarde stemden ze in.
Het kantoor mocht onder andere geen plat dak hebben, met als gevolg dat er al gauw meer ruimte ontstond dan nodig was. Ubbo en Rikst grepen dat dan maar aan om van het gebouw zowel kantoor als gastenverblijf te maken. Dan waren ze ook van een boel gedoe verlost als er logés waren. Ze konden het goed opbrengen en dus kwam er een kantoor dat direct met het oude huis verbonden was. Het omvatte behalve het kantoor zelf een archiefruimte, een wachtkamer, een keukentje, een badkamer met toilet, en een slaapkamer voor gasten op de begane grond. Dan bleef er een fraaie zolder over. Daar richtten ze op initiatief van Rikst een luxe, ‘recreatieve’ tweede slaapkamer-voor-henzelf in. En zo zijn we aangeland bij een belangrijke locatie voor dit verhaal.

Maar eerst gaan we nog even terug in de tijd. Ubbo en Rikst groeiden op in hetzelfde dorp, waar ze elkaar al op de kleuterschool leerden kennen. Toen al trokken ze heel veel samen op. Rikst hobbelde op school door het leeftijdsverschil van enkele maanden een heel schooljaar achter Ubbo aan, maar ze bleven al die tijd een vriendenspan.
In hun middelbareschooltijd (hun school stond in het wat grotere dorp een paar kilometer verderop) ging hun vriendschap min of meer glijdend over in verkering. Dáárin was Rikst dan weer vóór op Ubbo: zij was de gangmaker in de geleidelijke seksuele ontwikkeling die ze doormaakten. De wederzijdse ouders waren beslist niet bekrompen, en zo rond hun vijftiende sliepen de jongelui in de weekenden bij elkaar en leerden genieten van seks met veel experiment. Dat was dan misschien toch weer niet zó doorsnee-achtig. Of toch in die zin dat ze volstrekt monogaam waren, niet eens heel erg bewust, maar gewoon: je gaat niet vreemd… Het kwam ook niet in ze op. Ze waren gelukkig met elkaar. Daar droeg de gangmakerij van Rikst beslist aan bij. Ze vrijden niet alleen in bed, maar benutten allerlei momenten. Als Riksts moeder in de open keuken bezig was met koken, pijpte Rikst haar vriend wel eens stiekem klaar, om het hoekje in de zitkamer. Om maar een voorbeeld te geven.

Ubbo studeerde bedrijfseconomie, Rikst verpleegkunde, beiden op hbo-niveau. In 1988 trouwden ze, en ze wilden bewust vóór hun dertigste kinderen. Zo ging het ook, de tweeling werd in 1992 geboren. Toen brak er natuurlijk een drukke tijd aan. Ubbo bouwde z’n agentschap op en studeerde er makelaardij bij. Rikst werkte eerst ‘in Stad’ (zoals Groningers dat zeggen), in wat toen nog het Academisch Ziekenhuis Groningen - AZG heette. Maar toen de jongens geboren waren, ging ze meewerken op het kantoor. Dat was ook makkelijker te organiseren in een tijd dat er nog niet zo’n uitgebreide kinderopvang bestond. Het ging ze voor de wind.
Er was echter ook een ontwikkeling die met name Rikst zorgen baarde. Hun seksleven toonde verval. Tuurlijk, het kwam mee doordat ze zelf vaak moe was, maar ze vrijden hoe dan ook veel minder vaak dan eerder, én dan haar lief was. Ubbo had aan één keer in de week kennelijk wel genoeg. Van zijn initiatief hoefde ze niet veel te verwachten. Niet dat hij niet wilde, welnee, hij vond het heerlijk… als zij het initiatief nam.

Rikst stapte op een dag naar hun huisarts. Kon hij advies geven over hoe je als echtpaar je seksleven op peil hield? En die kwam met een voor haar revolutionair idee.
‘Ga naar Stad, loop een videotheek in en huur of koop gewoon een paar erotische video’s. Van seks zien kómt seks,’ zei hij, ‘geloof me maar.’
Op zo’n advies had ze nooit gerekend. Ze bekeek ‘dokter’ direct met heel andere ogen. Maar het idee viel bij haar in goede aarde.

Misschien moet ik hier voor lezers onder de veertig uitleggen, dat de internetwereld zoals wij die nu kennen nog niet bestond. Pas vanaf pakweg 1990 kwam de personal computer geleidelijk aan op, en sekssites zoals wij nu heel gewoon vinden, bestonden nog niet. Hun voorlopers waren voor de doorsnee-computergebruiker ook maar behelpen. Je kon vanuit ‘galleries’ foto’s uit een serie downloaden via een telefoonverbinding, die er per foto zomaar tien minuten over deed. Kortom erotiek was niet zo toegankelijk als tegenwoordig. Video’s dus.

Maar Rikst pakte door en besprak met Ubbo haar gemis, en hoe de huisarts er op gereageerd had. Hij besefte meteen dat dit voor hun relatie serieus was, en al snel kwam er een tv-toestel aan het voeteneinde van hun bed, met een video-apparaat. Eerst huurden ze wat video’s, maar al gauw kochten ze die. In een afsluitbare kast werd een eigen videoverzameling aangelegd. Ze leerden al doende wat hun voorkeuren waren, én wat ze beslist niet pruimden (SM bijvoorbeeld). Dokter bleek gelijk te hebben… van seks zien kómt seks.

Gaandeweg werd de tweeling ouder, en werd het steeds lastiger om voldoende privacy te vinden om seks te hebben. Maar ook hier pakte Rikst door. Ze legde de kinderen uit dat papa en mama zo nu en dan tijd voor henzelf nodig hadden. Als ze niet in het oude huis maar op de besproken zolder sliepen dan waren ze daar niet zomaar welkom, punt uit!
‘Gaan jullie dan neuken?’
‘Ja. Nou ja, wij vinden het knuffelen en vrijen.’
‘Mogen wij daar niet bij zijn?’
‘Nee!’
Het hielp ook dat er altijd wel een zak chips in de voorraadkast lag…

Het nieuwe gebouw bood extra ruimte voor hun gezinsleven. De jongens waren rond de bouw acht. Ze hadden (voor die tijd al vroeg) een voorloper van de tablet tot hun beschikking bijvoorbeeld en daar konden ze in de kantoorruimte mee in de weer. En de zolderruimte was het speciale domein van papa en mama. De zondagochtend begon in het oude huis voor het gezin in gezamenlijkheid pas om een uur of elf. In de vakanties waren er ook andere ochtenden dat de knapen ernstig verwaarloosd werden, het was niet anders. In het begin moest Rikst de afspraken echt handhaven. Maar na verloop van tijd was iedereen er aan gewend dat het op gezette tijden ging zoals (papa en) mama het wilde(n).

De zaken gingen goed, Rikst en Ubbo hadden een sterke band, de jongens groeiden op in een veilige dorpse en thuis in een liefdevolle sfeer. Het leven was ‘gewoon goed’.

2. Op zolder

Het wordt tijd dat we toch eens achter die zolderkamerdeur gaan kijken…
Daar was een prachtige ruimte, en Rikst had er flink achteraan gezeten dat die als een soort van ‘speelruimte’ werd ingericht. Een enorm bed, met matrasbekleding die er tegen kon dat er sappen vloeiden. Boven het bed aan een schuin deel van het plafond een grote spiegel. Diverse wandspiegels. Twee sofa’s, waarvan één met een opstaande rug, waar Rikst zich met alle genoegen overheen liet leggen om lekker van achteraf genomen te worden. Een soort van klimrek van vloer tot plafond waaraan ze staande verschillende hoogteposities ten opzichte van elkaar konden innemen. Een massagetafel. Een badhoek met douche en toilet. En dan nog allerlei kleine attributen, zoals een lade vol speeltjes – teveel om op te noemen. En niet te vergeten: een grootscherm-tv met een video- én (inmiddels) computeraansluiting, want die pornostimulans bleef een belangrijke kurk waarop hun seksactiviteit dreef. Daar gaat dit verhaal uiteindelijk over.

Want dat is in zo’n lustruimte wel belangrijk, dat er ook voldoende wederzijdse lust gevóeld wordt. Dat gebeurde natuurlijk ook wel buiten die zolder, in de gewone slaapkamer, of waar dan ook in huis als de gelegenheid zich aandiende. Maar de zolder bood wel bijzonder comfort in dat opzicht.

Rikst beschikte over het sterkste libido: zij wilde het liefst wel dagelijks ten minste een nummertje. Maar Ubbo moest altijd op gang komen, beter: gebracht worden. En dan was hij een lieve vrijer die het z’n vrouw graag naar de zin maakte, er zeker ook zelf van genoot… maar om de andere dag was hem ook wel oké geweest. En ja, er wérd dan ook vaker dan Rikst lief was een dag overgeslagen, zeker in de menstruatieweek – waarin Rikst het nu juist fijn vond om uitgebreid gemasseerd te worden.
Daar kwam bij dat die erotische video’s, vaak harde porno, hen ook kennis liet maken met allerhande praktijken die om forse inspanning vragen. Dat: zo nu en dan vroeg Rikst zich geleidelijk aan wel ’s af of wat meer vrijheid in hun seksleven welkom zou zijn. Ze had het er wel eens over met haar vriendin Amarins die met háár man, Tinus, ook wel ’s zou willen experimenteren met bijvoorbeeld partnerruil…

Maar beste lezer, nog even geduld, want nu moeten we nog een ander lijntje uitwerken…

3. George Uhl

Over één ding waren Rikst en Ubbo het helemaal eens: ze waren beiden erg gecharmeerd van pornoster George Uhl. Misschien zegt die naam je niks, maar als je wel ’s gewoon wat rondsurft op pornosites, dan kom je hem al gauw ’s tegen, met name in massagevideo’s. Pornhub bijvoorbeeld heeft meer dan duizend video’s in de collectie met hem als acteur. Grote kans dat je hem herkent maar nog niet wist dat hij George Uhl heet.

De eerste keer dat hij Rikst en Ubbo echt opviel, dachten ze dat hij wel Oostenrijker zou zijn. Een beetje de uitstraling van een skileraar met wie je in bed belandt als je niet oppast. Maar hij bleek een Tsjech van geboorte te zijn, geboren in 1970 – vijf jaar jonger dus dan zij zelf.

En waardoor viel hij dan op? Nou, door drie dingen.
Ten eerste de frequentie waarmee ze hem tegenkwamen. Je ziet het pas als je het ziet, maar dan zíe je het ook.
Ten tweede door zijn enorme potentie. In die massagefilms scoort hij de ene na de andere jonge meid, bij wie hij het lang volhoudt, maar die eigenlijk geen echt tegenspel bieden door gebrek aan ervaring. Hij is dan ook op z’n best met ‘matures’, die er wel pap van lusten – en die krijgen ze dan ook, want z’n pik verslapt nooit en hij komt met groot gemak drie of vier keer op rij met ze klaar.

Maar dan het derde punt! Dat viel ze voor het eerst bewust op in de serie Roma. De verhaallijn is onnavolgbaar, maar het is één grote orgie in de Romeinse Oudheid, waarin potente mannen voortdurend vrouwen ‘nemen’. Dat gaat met gehijg en gekreun van de dames gepaard.
George onderscheidt zich doordat als hij klaar gaat komen, dat min of meer ‘zingend’ gebeurt. Z’n tekst is heel beperkt en erg karakteristiek: Aah… Oh… Oohh… Ooohhh… Joahhh… Jôôô en een enkele keer is na zo’n gezongen reeks chica!!! de apotheose. Nou ja, behalve dan dat hij dán doorgaans nog goed zichtbaar flink van zich af spuit. Rikst en Ubbo raakten altijd lekker opgewonden van die love song, en niet zelden gaven ze zichzelf ook – speels – over aan zulk gezang. En dan hadden ze dikke pret.

George Uhl duikt in talloze settings op: als taxichauffeur, op Engelse kostscholen, in het Oude Rome, in massagesalons, bij milfs aan huis. En hij is niet eenkennig. Hij neukt mannen en vrouwen, in elk gat dat beschikbaar is. En hij heeft altijd maar weer nieuwe tegenspelers en -speelsters. Rikst en Ubbo zien hem het liefst met vrouwen in de weer, en daar moeten er honderden van zijn die hij ‘bekend heeft’…

Rikst had dus, geïnspireerd door al die porno, wel ’s een balletje opgeworpen over de mogelijkheid van seks met derden, maar dat landde niet bij Ubbo, waarop ze zich dan maar inhield. Op dit na…
‘Ubbo, onthoud goed wat ik zeg, en ik meen het: als ik George Uhl ooit tegenkom, dan wil ik door hem geneukt worden, het liefst waar jij bij bent. En dan verplicht ik jou tot sloppy seconds! Heb je dat gehoord?!’
‘Meid, ik wens je van harte toe dat we dat meemaken! Jij mag, en ik doe mee… Beloofd!’
Wat dan weer een lekkere, ‘zingende’ vrijpartij uitlokte. Guilty pleasure. In de zekere wetenschap dat die situatie zich nooit voor zou doen… Zo verliepen er jaren.

4. Reis naar Praag, september 2008

Amarins, de vriendin van Rikst, en Tinus waren in de zomervakantie een week naar Praag geweest. Zij waren heel enthousiast over de stad en zeker ook over hun hotel, Art Déco Imperial, een prijzig vijfsterrenhotel in het centrum, maar de kosten meer dan waard.

Rikst had het gevoel dat een week ertussenuit met Ubbo goed voor hen zou zijn, misschien ook voor de seks, die de laatste tijd weer wat ingedut was. Ze had met haar ouders besproken of die wel een week voor de jongens wilden zorgen, en een week ertussenuit leek hun ook een goed idee; daar wilden ze wel aan meewerken. Ook Ubbo was meteen te porren voor zo’n reisje: Rikst kon wel wat meer aandacht van hem gebruiken.

Dat: Rikst boekte een arrangement in dat hotel. Het werd trouwens door een aanbieding elf dagen, van een donderdag tot de tweede maandag daarna. Ze hadden een luxe suite, het ontbijt was alle dagen inbegrepen, het diner vier avonden, zodat ze de vrijheid hadden ook elders in Praag te eten, de lunch was alle dagen vrij. Op de vrijdag na aankomst verzorgde het hotel een stadswandeling met gids, en er was ook een dagtocht inbegrepen naar Melnik, waar de Moldau in de Elbe uitmondt en waar ze een wijngoed zouden bezoeken en een knekelkelder in het plaatselijke kerkje. Ter plaatse konden ze een aantal concerten en theaterbezoeken regelen, het hotel had een aantal reserveringen in portefeuille. Rikst en Ubbo verheugden zich er enorm op. Eerst overwogen ze met de trein te gaan, maar het werd toch de auto. Dat was goed te doen op één dag, en je kon gewoon wat meer bagage meenemen.

Ze waren bij aankomst sprakeloos van de schoonheid van de bouw en inrichting en de luxe van het hotel. Amarins had niks teveel gezegd.
Ook al was het een inspannende dag geweest, de hele entourage maar zeker ook hun suite activeerde meteen de eerste avond al hun libido. Ze vielen volkomen bevredigd in slaap.

De stadswandeling-met-gids de volgende dag bleek echt voor hen tweeën te zijn. De gids, een jonge vrouw meer een meisje nog, deed het charmant en bevlogen. Ze sprak goed Duits, wat Rikst meer lag dan Engels. Ze kregen meteen een helder beeld van de alleszins overzichtelijke binnenstad. Het meisje kreeg een mooie tip.

Het was prachtig nazomerweer en ze besloten op een terras authentiek Tsjechisch te eten, met een heerlijke Tsjechische witte wijn. Na de intensieve wandeling leek dat een goed idee. Echter, terug in hun hotelsuite waren ze te moe en ook een tikkeltje te aangeschoten om lekker te vrijen. Het bleef bij gezellig geknuffel. Ook fijn hoor, maar Rikst verlangde er al weken naar eens een keer meedogenloos genéukt en uitgewoond te worden. De volgende ochtend vrijden ze ook, maar hoewel Ubbo na klaar gekomen te zijn nog in haar bleef, hij verloor toch z’n erectie en haalde de tweede ronde niet. Rikst verdrong haar teleurstelling over dat ze zelf niet eens echt klaargekomen was. Ubbo merkte het wel en verontschuldigde zich.

‘Weet je,’ zei Rikst, ‘we nemen vandaag rust. We slenteren ’s wat langs winkeltjes. Dan hoeven we aan het eind van de vakantie niet gestrest nog cadeautjes voor mijn ouders en de jongens te zoeken. En verder eten en drinken we matig, we dineren lekker vroeg, gewoon in het hotel. En dan kijken we of we via een betaald kanaal op tv een stevige pornofilm kunnen zien, misschien wel Roma met George Uhl. Dan moet het toch lukken!’

‘Meid, we gaan deze dag heel ‘zen’ inrichten en ik beloof je: we maken er een grensoverschrijdende operatie van.’ Hij zakte theatraal op z’n knieën, vouwde z’n handen, sloot z’n ogen en bad smekend: ‘Heer in de hemel, verras ons vanavond met een wonder! Amen.’
‘Zou Die ons helpen, denk je?’
‘Vast, en anders melden we ons bij de duvel. Maar het komt goed!’
Twee engelen die in de hemel het binnenkomend bidverkeer in de gaten hielden, keken elkaar veelbetekenend aan: dit moeten we maar ‘s serieus nemen…

Ze zaten op een terrasje met een lekker kopje espresso en een mini-bakseltje erbij en ze maakten een eerste balans op. Ze waren meteen al geslaagd wat de cadeautjes betreft. Voor de jongens waren het snuisterijen, maar het ging ook om het gebaar. Voor Riksts ouders slaagden ze in een winkel bij een glasblazerij. Op een gegeven moment waren ze achterin een souvenirwinkel in een hoek met seksartikelen beland. Rikst scoorde een potje tijgerbalsem (‘oh ja!’), en even later stonden ze met pretcondooms in handen, voorzien van ribbels en uitsteeksels.
‘Nou ja, je weet het, ik ben geen liefhebber van condooms,’ merkte Ubbo op.
‘Maar deze kunnen mij misschien wel lekker prikkelen, laten we het ’s proberen,’ reageerde Rikst, ‘het idee alleen al brengt me in de stemming.’
‘O, dan ben ik zeker akkoord…’
Het jonge meisje aan de kassa keek nogal besmuikt toen ze afrekenden.
En nu aan de koffie keken ze dus al terug op leuke succesjes.

Toen ze weer op pad gingen, kwamen ze bij een mini-poppentheatertje waar enkele highlights uit Mozarts Zauberflöte gespeeld werden, zoals het duet van Papageno en Papagena, en de aria van de Koningin van de Nacht. Heel knap opgezet en goed gedaan. Volle zaal met ongeveer twintig mensen, hutje mutje op elkaar. Na afloop applaus voor honderd.

Ze lunchten op een terras, met een bordje pasta. Ondertussen keken ze naar het publiek dat voorbij liep. Ze schatten van een aantal hun seksuele capaciteiten in…
‘Wauw, zulke billen… Daar met je buik lekker tegenaan en dan je piemel in haar doos…’ verzuchtte Ubbo.
‘Oh, en als haar mannetje tegenvalt, kan ze ten minste nog de strip van z’n tattoo’s lezen,’ grinnikte Rikst.
De stemming steeg en de dag kabbelde verder genoeglijk voorbij.
Even na vijven waren ze weer bij hun hotel.

‘Ik ga me lekker verzorgen en dan kleed ik me zo sexy mogelijk aan om er nog wel ‘fatsoenlijk’ uit te zien.’
‘Ja, goed idee. Mag ik je lingeriesetje uitzoeken?’ fleemde Ubbo.
‘Op voorwaarde dat jij zonder short in je nette jeans bent.’
‘Ja, en dan in het restaurant met een paal en een natte plek in m’n broek zitten.’
‘Reken maar dat ik daar op geil. Ik wil wel met met zo’n vent showen. Dat iedereen denkt: zo dat mens krijgt het straks nog te verduren! En daar reken ik dan ook op.’

Ze rekten het optutten tot half zeven. Ze bekeken elkaar met een geamuseerde blik. Beiden zouden ze zich in Groningen nooit en te nimmer zo gekleed onder de mensen begeven. Maar in deze anonieme omgeving hadden ze zich voor elkaar uitgedost als kemphaan en kemphen: opzichtig verleidelijk.

Rixt droeg een kort, wit stretchjurkje met knalrode bloemmotieven, ooit in een opwelling in een seksshop gekocht, schouders en armen bloot. Haar middelgrote maar mooi stevige borsten werden heel suggestief omspannen door de stretch. De enige onderkleding was een minuscuul slipje. (Ubbo wou dat ze zonder slipje zou gaan. Maar dat durfde ze niet. ‘Je zou lingerie uitzoeken. Niks is geen lingerie.’ Dus werd het het minimaalste slipje dat ze bij zich had. Maar zelf moest Ubbo wel zonder short.)

Haar blote benen staken in pumps met hoge hakken in dezelfde rode kleur als de bloemen. Haar nagels waren parelwit gelakt. Pareloorbellen, een parelstrengen halsketting en armband, een parelwitte brede ring aan de ene, een rode aan de andere hand, benadrukten de ‘blote’ uitstraling. Het geheel zou je zomaar kunnen omschrijven als minimal fashion art. Zou iemand haar aanranden, dan zouden er wel types zijn die zouden beweren dat ze het zelf uitgelokt had.
‘Durven we dit?’ vroeg Rikst.
‘Meid, je ziet er hemels uit. Als dit de Heer daarboven niet vermurwt mijn gebed van vanmorgen te verhoren, dan weet ik het niet meer. Je zou er de Heilige Geest zelfs mee kunnen verleiden. Dus ja, we durven het. En ik weet zeker dat je mij er vanavond mee zult scoren; ik word nu al geil…’

5. Nee! dat kan niet waar zijn!

In het restaurant was het al drukker dan ze verwacht hadden. Ze werden aangesproken door een hostess. Of ze gereserveerd hadden. Nee. Er was nog net plaats. Een jonge vrouw stond klaar om hen naar een tafel te begeleiden. Ze liep naar een deel waar nog wat tafels leeg waren. Ze belandden bij een tafel die van een bordje ‘gereserveerd’ voorzien was.
‘The waiter will come to you shortly,’ deelde de vrouw mee.
Die was er binnen de kortste keren en ze bestelden voor hen beiden een glas wijn. Die werd verrassend snel bezorgd, begeleid met een schaaltje tapas. Even daarna werd hun de menukaart aangereikt.

Terwijl ze toastten, zag Rikst twee mannen aan komen lopen, geleid door de zelfde vrouw die hen naar hun tafel had gebracht. Hun werd de tafel die gereserveerd was toegewezen. De mannen zagen er met een casual pantalon en een lichtblauw overhemd ‘zakelijk’ uit. Ze hadden beiden een map onder de arm. Ze settelden zich en legden hun mappen op tafel. Ze leken een zakelijke bespreking te voeren. Ze spraken waarschijnlijk Tsjechisch, alhoewel Rikst onvoldoende ‘beeld’ had van die taal.

Ineens zág Rikst het: de man met het gezicht naar hun tafel toe kwam haar bekend voor... Ze twijfelde eerst nog, maar na nog geen halve minuut wist ze het zo goed als zeker: hij leek sprekend op George Uhl! Dat kon toch niet waar zijn?! Haar blik werd als door een magneet naar hem toegetrokken. Ze moest haar hoofd als met kracht bijdraaien. Dat duurde dan toch nog zo lang dat ze zag hoe hij naar haar keek en haar duidelijk monsterde. Zijn mimiek verried kort maar onmiskenbaar goedkeuring.
Rikst boog zich naar Ubbo en fluisterde: ‘Ga op de andere stoel zitten en kijk ’s onopvallend naar de man aan de tafel vóór ons. Ik denk dat de Heer ons echt een wonder toebedeelt.’
Ubbo begreep de opdracht meteen. Hij stond op, keek naar een gedeeltelijk geopend raam achter zich en deed alsof hij last had van tocht. Hij bezette vervolgens de vrije stoel en reikte naar het schaaltje met tapas, nam een olijf die hij aandachtig proefde. Pas na een halve minuut keek hij ‘neutraal’ naar de andere tafel. Vervolgens boog hij zich naar zijn vrouw. Zijn gezicht sprak boekdelen. ‘Ik geloof m’n ogen niet!’ fluisterde hij, ‘of zou het een dubbelganger zijn?’
‘Herinner je je wat je me al vaak beloofd hebt?’
‘Nou en of. En mocht het er van komen, dan houd ik me er ook aan. Maar dat móet er dan nog wel van komen…’

De mannen kregen een glas pilsener voorgezet en een schaaltje noten. Rikst kon zich niet bedwingen en keek herhaaldelijk. ‘George’ ving twee keer haar blik op. Bij de tweede keer glimlachte hij vriendelijk.
Een serveerster kwam langs: of ze al een keus gemaakt hadden. Nee dus. Dan kwam ze zo weer, maar het was druk, dus het kon even duren. Ze keken in de menukaart, maar het lukte Rikst niet om zich erop te focussen.
Ineens sloeg de metgezel van ‘George’ zijn map dicht , sloeg het laatste van z’n bier achterover, gaf ‘George’ een hand en nam kennelijk afscheid met een Duits ‘Tschüss!’.

‘George’ bleef zitten en wenkte een ober die in de buurt was. Zou hij gaan afrekenen? Daar leek het niet op, en inderdaad de ober nam een menukaart van een nabije tafel waar de aanzittenden die aan de kant hadden gelegd, en gaf die aan ‘George’.
‘Het is nu of nooit,’ fluisterde Rikst, en ze stond op om ‘George’ aan te spreken.
‘Sprechen Sie Deutsch, und darf ich Ihnen etwas fragen?’
'Sicherlich!'
‘Ich denke ich kennne Ihnen.’
‘Hmm, das passiert mir auf jeden Fall oft.’
‘Sind Sie vielleicht George Uhl?’
‘Völlig leibhaftig.’

Rikst bloosde hevig en sloeg de handen aan haar gezicht. Dan herpakte ze zich en er ontspon zich een gesprek. Hier in vrije vertaling…
‘Mijn man en ik komen uit Nederland. We houden erg van uw films en hoe u uw rollen daarin vorm geeft. Wat een ongelofelijke verrassing dat we u hier treffen!’
‘Tsja, dat kan gebeuren hè. Ik merkte al dat u verrast was. U ziet er trouwens aantrekkelijk uit, moet ik zeggen – mooi hoor!’
‘Het lijkt erop alsof u in uw eentje gaat eten. Ik durf het haast niet te zeggen, maar u zou mijn man en mij een enorm plezier doen als u bij ons zou aanschuiven.’
‘Een vrouw met uw aankleding en figuur zou ik zo’n verzoek nooit durven weigeren! Ik ben ook wel nieuwsgierig hoe u beiden zo gecharmeerd bent geraakt van die films en mijn rollen erin.’

En toen viel het gesprek even stil. Hoe nu? Maar George doorbrak de impasse. Hij stapte op Ubbo af en gaf hem een hand. Ze noemden hun namen naar elkaar.
Toen richtte hij zich weer tot Rikst: ‘Mag ik jou met een kus begroeten?’ Hij legde zijn handen op haar schouders en trok haar voorzichtig naar zich toe, gaf haar een vluchtige kus op de wang. Zijn handen gleden achter haar en volgden haar lichaam naar beneden, waarbij z’n vingers haar heel licht maar onmiskenbaar 'masseerden'.
‘En hoe heet jij?’
‘Rikst Staal.’
‘Je hebt een geweldige uitstraling, Rikst! Wat leuk dat ik jullie mag ontmoeten.’

De serveerster kwam weer langs. George sprak haar in het Tsjechisch aan.
‘Ik heb gevraagd of het goed is dat ik bij jullie aan tafel aanschuif. Dat is geen probleem. En ze vroeg of mijn tafel aan gasten-in-de-wacht vergeven mag worden, maar dan zitten jullie dus wel aan mij vast…’
Uiteraard was dat oké, George haalde z’n map op en legde die in een vensterbank.
‘Dan gaan we nu echt onze keuze maken,’ zei Rikst.
George zei: ‘Je hoeft hoeft er niet per se in mee te gaan, maar ik zou wel een menuvoorstel willen doen: Vepro Knedlo Zelo. Dat is een typisch Tsjechisch gerecht met varkensvlees en zuurkool. Het wordt het hele jaar door gegeten, ’s winters met noedels, ’s zomers met stokbrood. Het is licht verteerbaar.’
Ubbo zei meteen: ‘Dat ontslaat ons dan van keuzestress, wat mij betreft bestellen we dat.’
Rikst viel hem bij.

George vertelde dat hij die ochtend vroeg voor enkele zakelijke besprekingen aangekomen was vanuit Berlijn, en dat hij morgenavond naar Boston zou vliegen om een filmcontract af te sluiten.
‘Ik heb hier in het hotel een kamer. Hoe zit dat met jullie?’
Ubbo antwoordde: ‘We zijn hier voor een stedentrip van een ruime week. We verblijven ook hier in het hotel. We zitten op de derde verdieping. En jij?’
George z’n kamer bleek op de eerste verdieping te zijn.

‘Maar vertel ‘s: hoe wordt zo’n prachtig Nederlands echtpaar fan van mijn films?’
‘Zal ik daar op antwoorden, Rikst?’
‘Oké, zo nodig vul ik wel aan.’
‘Nou, wij klikten als kind al op de kleuterschool. We hebben altijd op de zelfde scholen gezeten, en op de middelbare school ging onze klik over in verkering. Rikst was wat de seks betreft altijd de initiatiefnemer en we hadden beiden ruimdenkende ouders. Vanaf ons vijftiende jaar zijn we een stel. We zijn wel een wat atypisch echtpaar: mijn vrouw heeft een veel groter libido dan ik. Zij wil elke dag wel, ik heb aan twee keer per week wel genoeg. We zitten daar tussenin. We hebben nu al 35 jaar een monogame seksuele verhouding met elkaar… Alleen, in een druk leven moet de seks wel eens aangejaagd worden, en van seks zien kómt seks. Daar bent u ons met uw films behulpzaam bij.’

George zette plagerig grote verwonderde ogen op. ‘Fabelhaft! 35 Jahre Monogamie…’ concludeerde hij.
‘Nou ja,’ interrumpeerde Rikst, ‘ik heb wel eens partnerruil met een bevriend stel voorgesteld, maar daar wilde Ubbo niet aan. Daar heb ik me bij neergelegd.’
‘Honderd procent monogaam, hoe is het mogelijk?!’ riep George uit. Maar wel mooi soa-veilig dacht hij er genoegzaam achteraan.

Rikst vervolgde: ‘We hebben een ‘recreatie-slaapkamer’ ingericht, met onder andere een groot tv-scherm voor erotiek, om de gang erin te houden. En jij bent veruit onze favoriet! Ik heb dan ook één uitzondering bedongen. Ubbo, ik wil dat jij die zelf uitspreekt. Dan is het George duidelijk dat jij mij een plechtige belofte hebt gedaan.’
‘Klopt! We hebben het elkaar vele keren beloofd, om ons libido aan te jagen… Ik dacht altijd dat dat toch nooit zou gebeuren… Als we jou ooit zouden tegenkomen, zou Rikst jou vragen of je met haar het bed zou willen delen. Ik zou er bij zijn en na afloop sloppy seconds hebben, waar jij dan weer bij zou zijn… Beloofd is beloofd!’
Rikst vulde meteen aan: ‘En George, nu stel ik jou dus de vraag – en ze dempte haar stem – : Wil je mij vanavond neuken?’ Ze koos opzettelijk deze expliciete formulering. Ze keek George met een geile blik aan.

‘Nein!’ riep hij uit.
Rikst sloeg verschrikt haar hand voor de mond…
Maar George ging gedempt verder… ‘… das kann nicht wahr sein! Seit ich dich gesehen habe, dachte ich: Wie bringe ich sie, trotz ihres Mannes, ins Bett?’

De spanning ontlaadde zich doordat ze alle drie moesten lachen om de even gevoelde afwijzing. En dan viel er een stilzwijgen, waarin ze zich realiseerden wat nu de stand van zaken was.
Ubbo was de eerste die weer sprak: ‘Ik zal heel eerlijk zijn: ik heb nooit geloofd dat dit zou kunnen plaatsvinden. Maar ik weet ook hoe diep dit bij Rikst zit. Ik speel het spel voor de volle honderd procent mee. Sterker nog: ik stort me erin en ga er zelf ook voluit van genieten!’
‘Dat zullen we nog ‘s zien,’ dacht George stilletjes.

.