Ik zit op bed met mijn telefoon in de hand. Mijn duim zweeft boven de “verzenden”-knop. Mijn hart klopt van opwinding en angst tegelijkertijd. Ik sta op het punt iets doms te doen: ik sta op het punt mijn foto’s te versturen naar een pornosite. Dit is onomkeerbaar en daarom zo…. heet. Het klinkt gek en dom, ik weet het, maar ik wil dit, meer dan ooit. Gedachten razen door mijn hoofd terwijl mijn linkerhand mijn slaapkleedje omhoogtilt en dwars door mijn inmiddels doorweekte slipje mijn kloppende kutje streelt. “Oh ja,” kreun ik zachtjes. “Zet me online zodat iedereen kan zien wat voor een slet ik ben.” Bij de gedachte aan al die mannen die kwijlend door mijn foto’s zullen bladeren, trekt er een siddering door mijn inmiddels drijfnatte kutje. Ik stop even met strelen en breng mijn linkerhand naar mijn mond om mijn eigen nattigheid te proeven. “Mmm, heerlijk”, zucht ik.

Vier weken eerder.

Kristof kruipt bij mij in bed en nestelt zich tegen me aan. Hij drukt zijn lippen tegen mijn nek - iets wat hij al duizend keer heeft gedaan - en slaat zijn arm om me heen. Ik voel de warmte van zijn blote borst door mijn hemdje heen branden. Zijn harde paal duwt tegen mijn kontje aan. Ik weet wat hij wil, maar ik kan het hem niet geven. Nu niet. En ook de vorige keer en de keer daarvoor niet. Ik voel me uitgeblust en leeg.

“Sorry schat,” wijs ik hem af.

Kristof draait zich op zijn rug. Hij zucht.

Ik voel me rot omdat ik niet de vrouw ben die ik zou moeten zijn. Ik kan het niet meer aan. Ik weet dat ik ertegen moet vechten, maar ik vind de kracht niet. Ik krul me op tot een bolletje en huil mezelf zachtjes in slaap. Mijn dromen zijn fragmentarisch, wild schokkend en primitief. Als een film speelt mijn ellendige leventje zich steeds weer voor mijn ogen af. Ik zie mezelf ineengedoken op de grond van de badkamer zitten, terwijl mijn ex met al zijn kracht tegen de deur beukt. Dan vliegt de deur open en stormt hij naar binnen. Ik krimp ineen, want ik weet wat er gaat komen…

Ik schiet wakker met een onaangenaam gevoel. Ik besef eerst niet waar ik ben. Mijn hoofd begint te bonzen, alsof het elk moment uit elkaar kan spatten. Ik probeer mijn tranen weg te slikken en prop mijn vuist in mijn mond om geen geluid te maken. Ik draai me om naar mijn slapende ventje en druk mijn wang tegen zijn borst om naar het geklop van zijn hart te luisteren. Het ritmisch geluid heeft me al vaak genoeg gekalmeerd.

Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, is Kristof al naar het werk vertrokken. Ik sleep mezelf mijn bed uit, trek een slobbertrui aan en slof naar de keuken voor een kopje koffie. Op het aanrecht ligt een briefje van mijn ventje: “Je sliep zo schattig dat ik je maar heb laten liggen. Ik hou van je, Kristof. Ps: Denk je er aan de factuur van de elektriciteit te betalen?”

Ik glimlach om de lieve woorden van Kristof, maar zucht om wat er van mijn leven geworden is. Ik weet dat ik me moet herpakken en weer de kracht moet vinden om verder te gaan. Om weer de vrouw te zijn waar Kristof trots op kan zijn. Niet dat ellendige wrak dat ik nu ben.

“Tijd om je te herpakken, Leen.” spreek ik mezelf moed in. “Je bent een sterke vrouw en je kan dit. Het is ok om je verdrietig en verloren te voelen, maar laat je niet door die gevoelens opslokken. Dus kom op… Vind de kracht om verder te gaan.” Tijd om in actie te komen. Ik moet lijstjes maken van leuke dingen die ik samen met Kristof wil doen en misschien langzaamaan onze volgende vakantie beginnen te plannen: een champagneweekendje in Frankrijk of lekker relaxen in een kuuroord in Boedapest. Gewoon wat quality time met mijn schatje en alles wordt weer zoals voorheen, ja toch?

Maar eerst de elektriciteit betalen. Ik nestel me achter mijn laptop, open outlook en ga op zoek naar de factuur. Vijf minuten later is die betaald. Wanneer ik het emailprogramma wil afsluiten, valt mijn oog op een vrij rare mail: “Uw aanmelding bij exposed.” Ik klik de mail open en begin hem te lezen: “Welkom bij exposed, het online platform voor de liefhebber van echt vrouwelijk naakt. Uw aanmelding is succesvol en uw profiel is nu zichtbaar voor alle leden.” Onderaan de mail staat een knop met een link. Mijn mond valt open van verbazing. Wat is dit? Ik scan de mail op zoek naar meer info, maar er is niks. Geen afzender, geen contactgegevens, niets. Even weet ik niet wat doen. Dan wint mijn nieuwsgierigheid het en klik ik op de link in de mail. Mijn scherm wordt wit en dan verschijnt er een webpagina. De tekst in grote, vette letters schreeuwt me toe:

“Welkom bij Exposed, waar je ware passie tot leven komt.”

Mijn maag draait om. Wat is dit voor een plek. Wat voor ‘passie’ wordt hier bevredigd? Ik scrol langzaam naar beneden, mijn ogen opengesperd van ongeloof. De pagina is gevuld met foto’s van mensen, mannen en vrouwen, allemaal in sexy poses. Naast elke foto staat een naam, leeftijd en locatie. Dit kan niet echt zijn. Is dit waar Kristof zich ’s avonds mee bezighoudt? Dit is een nare droom. Nee, het is echt. Mijn hart bonst in mijn keel. Dit kan niet waar zijn. Kristof, mijn man, de man van wie ik hou, die ik dacht te kennen… Pijn en verwarring overspoelen me. De man waarmee ik lief en leed deel, blijkt een kant te hebben die ik niet ken. Maar: kan ik hem ongelijk geven? Want de laatste weken was ik er niet voor hem. Beelden van vorige donderdag schieten door mijn hoofd. We zaten toen samen in de zetel televisie te kijken, ik met mijn hoofd tegen Kristof aan. Ik genoot van de manier waarop hij teder met zijn duim het plekje beroerde waar mijn halsslagader klopte. Mijn hart sloeg toen op hol. Tintelingen voerden door mijn lichaam en het bloed steeg naar mijn hoofd. Normaal gezien monden dit soort liefkozingen steeds uit in een stevige portie seks, maar op het moment dat Kristof aanstalten maakte tot meer, heb ik hem…afgewezen. Hij is even later naar zijn bureau vertrokken om te werken. Althans, dat dacht ik. Nu weet ik beter. En om eerlijk te zijn, ik kan hem geen ongelijk geven. Eigenlijk heb ik geen recht op boos te zijn, want ik heb hem zover gedreven. Ik was de laatste weken niet de meest aanwezige partner. Ik was afgeleid, gestrest en verwaarloosde de emotionele connectie met Kristof. Dit maakt de situatie niet goed, maar het is een logische verklaring voor zijn gedrag. Misschien zocht hij afleiding en bevrediging die hij niet meer bij me vond.

Ik scrol door de site en blijf hangen bij een album met als titel “Facebook sletten”: foto’s van willekeurige vrouwen in een sexy pose. Geen pornosterren of betaalde actrices, maar echte vrouwen zoals ik. De meesten van hen zijn schaars gekleed, hun outfit is niet noodzakelijk vulgair maar eerder sexy. Er zijn vrouwen in bikini’s, in cluboutfits en korte rokjes en kleedjes. Terwijl ik door de foto’s blader, zie ik carnaval-kostuums voorbijkomen, selfies in de badkamerspiegel en lingerie foto’s. Pagina’s vol met vrouwen en meisjes, honderd procent echt, sommigen met naam en toenaam. Wow. Mijn aandacht wordt getrokken door een foto van drie vrouwen. Een mollige brunette met een kort rokje tot net onder haar kont en laarsjes. Links van haar een blondine met een wit topje dat haar stevige tieten nauwelijks bedekt en daarnaast een vrouw met zwart haar in strakke jeans en T-shirt dat een paar centimeter van haar buik bloot laat. Ze lachen alle drie naar de camera met hun handen in de lucht, alsof ze de tijd van hun leven hebben. Het leukste is echter dat ze langs een drukke straat staan. “Wat een sletten,” denk ik. “Ze willen echt gezien worden. “

Stiekem voel ik me jaloers. Ik zou ook zo graag die vrijheid hebben om te dragen wat ik wil, zonder me zorgen te maken over wat anderen denken. Ik kijk naar de zelfverzekerde houding van de drie dames en hun glimlachende gezichten. Ik wens dat ik ook zo kan zijn. Die vrouwen lijken zo gelukkig. Er is geen aarzeling, geen spijt, geen verlegenheid. Enkel zorgeloosheid. Ik begin te fantaseren dat ik een van die vrouwen ben. Dat mijn foto overal op internet te zien is en dat honderden, nee duizenden mannen naar mijn lichaam zouden kijken en me virtueel zouden misbruiken. Dat ze me kwijlend zouden aankijken terwijl ze met hun stijve paal spelen…

Voor het eerst sinds lang neemt mijn sletterige kant het weer van me over. Snel trek ik mijn jeans en slipje naar beneden en richt ik me weer op mijn computerscherm. De duivel op mijn schouder probeert me over te halen hetzelfde te doen als al die meisjes op mijn scherm: mezelf exposen op een pornosite. “Het is niet dat ik naakt moet zijn,” fluistert het duiveltje. “En als iemand me ziet en herkent, kan ik nog altijd liegen en zeggen dat iemand mijn foto’s gestolen heeft of zoiets.” Het enige wat ik hoef te doen, is een paar sexy foto’s van mezelf in bikini of lingerie bijeen te zoeken en te posten. De gedachte hierover verblindt me met lust. Ik zak onderuit in mijn stoel en leg mijn benen wijd open op tafel. Ik leg mijn rechterhand op mijn schaamlippen en begin ruw met mijn vingers over mijn glinsterende, kloppende heuvel te strijken. Ik heb veel zin om me klaar te vingeren, maar besluit mijn genot nog even uit te stellen. “Eerst een paar foto’s zoeken…”

Ik neem mijn telefoon en begin te scrollen, op zoek naar de meest gewaagde foto’s die ik kan vinden. Automatisch kom ik uit bij een album van onze laatste vakantie in Italië. Een bikinifoto van mij in het zwembad trekt de aandacht door het topje dat te klein is en meer decolleté onthult dan eigenlijk wenselijk is. Het is een prachtige foto, met de Italiaanse zon die op mijn glimmende huid schijnt en het azuurblauwe water van het zwembad op de achtergrond. De herinnering aan die dag komen weer naar boven: het verkoelende water van het zwembad, de lach van mijn ventje en het gevoel van pure vrijheid. Met een glimlach op mijn gezicht zoom ik in op het veel te kleine topje. “Perfect,” denk ik.

De tweede foto is er een waarbij ik op mijn rug op het strand lig, languit en glimlachend. Er schijnt een zachte zon op mijn gezicht, waardoor mijn ogen half dichtvallen. Mijn haren, gegolfd door de wind, wapperen om mijn gezicht. De zee strekt zich uit achter mij, glinsterend in de zon, met de golven die tegen de kust slaan. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik me op dat moment voelde: ontspannen, gelukkig en vrij. De foto roept bij mij een gevoel van nostalgie op. Ik verlang terug naar die warme zomerdagen. Het zilte water en het gevoel van zand tussen mijn tenen. Ik kijk nog even naar de foto en glimlach. Het is een klein beetje ondeugend, maar ook charmant. Er zijn nog heel wat meer gelijkaardige foto’s, maar ik kies voorlopig deze twee en ga op zoek naar iets totaal anders.

Ik scrol naar foto’s van afgelopen nieuwjaar, naar een foto van mij en Kristof laat op de avond. Op de foto draag ik een strakke lederen broek en een luipaard-topje dat mijn borsten extra benadrukt. Kristof staat achter mij en heeft hij zijn handen op mijn heupen liggen. We kijken allebei in de camera met een glimlach op ons gezicht. De foto straalt een zekere sensualiteit uit. De strakke kleding en de pose van Kristof en mij laten er geen twijfel over bestaan dat we een stel zijn. Maar er is ook iets speels en ondeugends aan de foto. We zijn duidelijk aan het genieten van elkaars gezelschap en hebben geen zin om ons te conformeren aan de normen. Het is een momentopname van een avond vol plezier en passie. God, wat wilde ik zo graag dat hij me daar ter plekke neukte. Ik was toen drijfnat door al die ondeugende woorden die hij me de hele avond in mijn oren fluisterde.

Een vierde foto is er eentje waarop ik een zomers kleedje draag. Ik lig languit op een ligbed in de tuin en heb een van mijn benen ietsje opgetrokken. Hierdoor kruipt de zoom van mijn kleedje naar boven, waardoor een speels lijnenspel ontstaat tussen de stof en mijn huid. De onthulling van mijn been voegt een vleugje sensualiteit toe aan de foto, zonder dat het te vulgair wordt. Het is een subtiele suggestie van wat eronder verborgen ligt, waardoor de fantasie van de toeschouwer wordt geprikkeld.

Tenslotte voeg ik nog een laatste foto toe aan mijn collectie: eentje van mij in strakke jeans op een muurtje. Die jeans accentueert mijn rondingen en geeft me een zelfverzekerd gevoel. Ik draag er een witte blouse op met opgerolde mouwen. Quasinonchalant. Mijn ondeugende lach is gericht op de camera en ik heb een speelse blik in mijn ogen. Mijn haren zijn opgestoken in een knot, waardoor mijn gezicht er ietsje strenger uitziet.

Vijf foto’s, hier moet ik het mee doen. Rest me nog één ding: ze uploaden naar de “exposed”-website. Ik sluit mijn ogen en stel me voor hoe mijn foto’s van scherm naar scherm springen, gedeeld en bekeken door mensen die ik niet ken. Het idee is beangstigend: onbekende mannen zullen ze bekijken en erover praten. De gedachte is duizelingwekkend en tegelijkertijd opwindend. Het zou niet zo goed moeten voelen, maar dat doet het wel. Mijn opwinding druipt langs mijn binnenste dijen. Erotisch, aangenaam, fout. Maar toch zo goed. Ik hou het niet meer. Snel trek ik mijn trui en beha uit en gooi die naast me op de grond. Ik zit nu helemaal naakt voor mijn laptop en fantaseer nu over mijn eigen foto’s.

Mijn eigen vingers zoeken zich een weg in mijn poesje, dat gezwollen en glad is, overspoeld door mijn eigen geil. Het enige wat ik nog kan doen, is kreunen. Ik ben helemaal heet en behoeftig en verlang naar ontlading. Terwijl ik met mijn ene hand wanhopig mezelf beroer, grijp ik met mijn andere hand mijn rechterborst stevig vast. Ik laat een “ow” ontsnappen wanneer ik mijn tepel tussen wijsvinger en duim stevig vast neem en eraan draai. Ik laat mezelf balanceren op de rand tussen pijn en genot. Ik trek mijn borst omhoog en stop mijn eigen tepel in mijn mond. Ik bijt er zacht in en laat mijn tanden over mijn inmiddels keiharde topje raspen. Het branderige gevoel van pijn doet me zachtjes naar adem snakken.

En intussen fantaseer ik dat mijn foto’s zich over een aantal pornosites verspreiden.

“Oh ja,” hijg ik, “Iedereen kan zien wat voor een slet ik ben. Ik wil dat iedere man op me geilt en zich over me aftrekt.”

Ruw duw ik drie vingers in mijn gezwollen kutje en begin ik woest in mijn gaatje te beuken.

“Ik ben een echte slet,” zucht ik, terwijl mijn vingers keer op keer in mijn spleetje verdwijnen.

“Oh god, ik heb dit nodig. Maak van mij een domme kleine hoer. Oh ja!”

Wat eerst een gefluister is, verandert in een constant gekreun en gesmeek om mijn fantasie uit te laten komen terwijl ik mezelf woest blijf beroeren.

Wat is er verdomme mis met mij? Op dit moment weet ik het niet meer. Alles wat ik voel is de nattigheid tussen mijn benen en hoe opgewonden ik ben door al die perverse gedachten. Ik ben verteerd. De beelden in mijn hoofd en de sensatie dat ik mezelf aanbied voor al wie het maar wil, raken me met volle kracht. Ik druip uit elke porie. Ik heb het gevoel dat ik ga instorten en ik weet niet waar ik me aan vast moet houden. Mijn gedachten en handen grijpen me zo hartstochtelijk. Ik verlies mijn houvast. Mijn lichaam begint te schokken en ik kom heftig klaar, mijn vingers in mijn nu klamme vlees gedrukt. Ik verkramp. Het orgasme overspoelt me met zo’n intense knal dat ik even niet meer weet waar ik ben. Een moment is er niets anders dan dit intense genot. Ik voel me euforisch, bijna comateus. Het is een stroom van pure extase die me van binnenuit verwarmt. De wereld om me heen vervaagt tot een wazige achtergrond, enkel de intense beleving vult mijn zintuigen. Het is alsof ik op wolken drijf, gewichtloos en vrij, losgekoppeld van de realiteit. Een glimlach spreidt zich onbewust over mijn lippen. Zorgen en angsten lijken te smelten in de gloed van dit moment. De tijd lijkt stil te staan, elk moment geproefd en gekoesterd. Mijn hart bonkt in een extatisch ritme, een trommel op de melodie van pure euforie.

Bevrijd door dit orgasme blijf ik nog enkele minuten in deze onfatsoenlijke houding zitten, mijn tepels doen pijn en mijn lichaam voelt gebruikt. Mijn kutje, hand en benen zijn doordrenkt door mijn vocht. De tinteling in mijn aderen is onmiskenbaar. Het is de roep van het onbekende, een onweerstaanbare sirenenzang die me naar de rand van de afgrond lokt. Angst en verlangen verstrengeld in mijn binnenste, een onmogelijke symbiose die me zowel verlamd als gefascineerd achterlaat. De sensatie glijdt langzaam weg, een echo van de euforie die me net consumeerde. Vragen borrelen op in mijn gemoed. Is dit slechts een vluchtige ervaring, een fata morgana in de woestijn van mijn bestaan? Of is dit de drempel tot een onbekende wereld, waar wonderen schuilen om ontdekt te worden? De stilte om me heen fluistert geen antwoorden. De enige zekerheid is de onweerstaanbare drang om verder te gaan, om te ontrafelen wat er zich achter de nevel van deze sensatie verschuilt. Het onbekende lonkt, met al zijn beloften en gevaren.

Meer weten over deze nieuwe verhaalreeks? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Mijn emailadres vindt je in mijn profiel.

Oh ja: vergeet zeker niet een reactie achter te laten bij dit verhaal.