"Hou je nog van mij?" is een vraag die in een relatie af en toe wel eens valt. En meestal komt daar een bevestigend antwoord op. Maar na de gebeurtenissen van de voorbije dagen en de ontdekking dat Kristof stiekem op zijn laptop naar andere vrouwen kijkt, durf ik ze niet meer te stellen. Ik ben bang voor het antwoord. Wat als hij "nee" zegt? Wat als de blik in zijn ogen die me zo vertrouwd is, me nu koud en vreemd aankijkt? Wat als de man van wie ik dacht dat hij onvoorwaardelijk van me hield, me nu teleurstelt op de diepste manier die mogelijk is? De onzekerheid knaagt aan me als een woedende storm. De lach die vroeger zo spontaan op Kristof zijn gezicht verscheen, lijkt nu geforceerd. De knuffel die vroeger warmte en geborgenheid bracht, voelt nu kil en ongemakkelijk. Ik zie het in zijn ogen, in de kleine gebaren die ooit zo teder waren, maar nu afstandelijk en mechanisch. De kus op mijn voorhoofd, die vroeger gevuld was met passie, voelt nu kil en gewoontjes. De gesprekken die we vroeger urenlang konden volhouden, zijn nu verworden tot ongemakkelijke stiltes, opgevuld met onbenullige praatjes.

Ik wil hem confronteren, hem de waarheid in zijn gezicht schreeuwen en eisen dat hij me uitlegt wat er gaande is. Maar de moed ontbreekt me. De angst voor zijn reactie, voor de pijn die onvermijdelijk zal volgen, houdt me gevangen in een web van stilte en wanhoop. Mijn hart klopt als gek wanneer ik eraan denk om de vraag te stellen. De woorden lijken vast te zitten in mijn keel, verstikt door angst en onzekerheid.

"Hou je nog van mij?", fluister ik ten slotte, nauwelijks hoorbaar.
Zijn blik ontmoet de mijne, en voor een moment houd ik mijn adem in. Is er pijn in zijn ogen? Spijt? Of zie ik wat ik vrees te zien: leegte, onverschilligheid? Dan volgt het antwoord: "Natuurlijk, dat weet je toch?"
De opluchting die me overspoelt is onverwachts. Mijn spieren ontspannen en een golf van warmte stroomt door mijn lichaam. "Echt?" vraag ik, mijn stem nog steeds beverig. Want ergens knaagt er nog een klein beetje twijfel. Kan ik zijn woorden echt geloven? Heeft hij me de waarheid verteld of was het slechts een leugen om de vrede te bewaren?
Een glimlach verschijnt op zijn gezicht, een glimlach die ik al lang niet meer heb gezien. "Lieverd," zegt hij zachtjes, "Jij bent de vrouw van mijn dromen, de liefde van mijn leven.”
Tranen prikken achter mijn ogen. Zijn woorden zijn als balsem voor mijn gekwetste ziel. De twijfel en angst die me zo lang gekweld hebben, beginnen langzaam te verdwijnen. In zijn armen vind ik troost en bevestiging. We knuffelen elkaar, onze harten kloppend als één. We kussen, onze lippen zacht en teder. De wereld om ons heen verdwijnt, er zijn enkel nog hij en ik. In dit moment is alles perfect, voor even geniet ik van de warmte van zijn liefde, de zekerheid van zijn omhelzing. De vraag of hij echt van me houdt, blijft onbeantwoord. Maar dat maakt niet uit. Want in dit moment voel ik me geliefd en dat is alles wat telt.

Ondanks zijn liefdesverklaring sluimert de onzekerheid verder, want de dagen daarna merk ik dat manlief nog geregeld zijn favoriete site bezoekt. Het beeld van Kristof voor zijn laptop met diezelfde glimlach die hij mij kortgeleden toewierp, spookt door mijn hoofd. Woede borrelt op in me. Nee, hier ga ik niet meer mee akkoord. Het is tijd om zelf in actie te komen. In mijn hoofd rijpt er zich een plan: ik ga Kristof verrassen met enkele gewaagde foto's van mezelf. Zodat ik er uit zie als een van die vele meisjes waar hij zo verlekkerd op is. Ik wil hem laten zien dat ik meer ben dan de vrouwen die hij online ziet.
Met een vastberaden blik ga ik naar mijn kledingkast. Mijn vingers glijden over de nette blouses, de kokerjurken, de comfortabele pyjama's. Niets in deze kast schreeuwt 'verleiding' of 'passie'. Het is tijd om mijn garderobe aan te vullen met iets dat Kristof's aandacht zal trekken. Ik pak mijn jas en tas en stap de deur uit.

Het drukke shoppingcenter bruist van leven. Ik dwaal langs etalages vol met glinsterende jurken, verleidelijke lingerie en sexy accessoires. Mijn hart bonst in mijn keel terwijl ik een winkel binnenstap die zich richt op jongeren.
Na een paar minuten zoeken, vind ik een kort zwart lederen broekje. Perfect. Als topje kies ik een eenvoudig roze T-shirt. Het is niet laag uitgesneden of doorzichtig, maar voor nu is het een perfect begin. Ik snel naar de pashokjes om ze te passen. Gejaagd trek ik mijn jeansbroek en truitje uit en bekijk ik mezelf even in de spiegel. Ik draag een zwarte beha die mijn borsten wat omhoog duwt. Mijn slipje is een niemendalletje, ook zwart omdat ik graag wil dat mijn ondergoed bij elkaar past. Het is niet veel meer dan een klein driehoekig strookje dat mijn poesje maar net bedekt. Eentje dat ik ooit voor kerst heb gekregen van mijn ventje, maar tot nu nog nooit gedragen heb.

Ik trek eerst het lederen broekje aan, draai me om en bekijk mezelf in de spiegel. Het kledingsstuk is nauwsluitend, rekbaar en redelijk strak zodat het moeilijk bewegen is. Ik kan mijn rondingen door het broekje heen zien. Ik buig voorover en steek mijn kont naar achter. “Perfect,” fluister ik tegen mezelf. “Dit is wat een echte slet draagt.” Tijdens het uitspreken van die woorden gaat er een schokgolf door mijn onderbuik.
Dan trek ik het T-shirt aan. Het spant rond mijn tieten en is eigenlijk te kort. Hoe hard ik er ook aan trek, mijn navel blijft ontbloot. Prima.

Ik adem eens diep in en stap dan de paskamer uit. Daar tref ik een winkelmedewerkster aan.
“Eh, hallo,” zeg ik, terwijl ik nerveus mijn keel schraap. “Zou je me een plezier willen doen?”
“Tuurlijk,” reageert het meisje. Ze kijkt me verbaasd aan.
“Ik zou graag mijn man wat foto’s van mij in deze outfit willen sturen om te zien wat hij ervan vindt. Zou jij die willen nemen?” Ik hou mijn telefoon omhoog om aan te geven dat het meisje een foto moet maken.
“Oh zeker,” reageert ze, terwijl ze mijn telefoon pakt.
Ik poseer breed glimlachend. Het meisje neemt een foto.
“Kan je er nog een paar nemen?” Ik draai me om.
Klik klik klik.
“Vind je het niet te… euh… vulgair?” vraag ik aarzelend wanneer ik even later door de foto’s scroll.
“Nee hoor, het staat je wel. Alleen…”
“Ja?” moedig ik haar aan.
“Ik zou een topje kiezen in plaats van dat T-shirt. Wacht even, ik weet iets leuks.” Het meisje verdwijnt in de winkel en komt even later terug met een kort wit topje.

Met het kledingstuk in mijn handen stap ik weer het pashokje in. Ik trek het snel aan en bekijk mezelf. Het topje is mouwloos met een stof die mijn schouders bedekt. Het zit een beetje los, waardoor een aandachtige toeschouwer via mijn armen een inkijk heeft op de zijkant van mijn borsten. Bovendien is het heel laag uitgesneden, met een halslijn die diep naar beneden loopt tot tussen mijn borsten. Daardoor is de bovenkant van mijn beha te zien. “De meeste vrouwen dragen hier waarschijnlijk iets onder,” denk ik hardop, “Maar dat zijn geen sletten zoals ik.” Ik draai me om naar de spiegel en merk dat ook mijn buik zo goed als volledig bloot is.

Ik maak snel een foto van mezelf met open mond en uitgestoken tong, gevolgd door een foto terwijl ik voorover leun waardoor mijn beha zo goed als volledig te zien is.
Ik buk me verder naar voor en kus de koude spiegel. Mijn lippen onmoeten hun spiegelbeeld. Ik beeld me in dat ik aan het kussen ben met een ander meisje. Ik begin zachtjes mijn spiegelbeeld te tongen. “Wil je met me vrijen? Ik beloof je me zo sletterig te gedragen als jij wilt. Wil je dat ik zo door het winkelcentrum loop zodat iedereen foto’s van me kan maken? Of wil je liever met je heerlijk mondje mijn poesje likken?” Het gesprek met mijn spiegelbeeld zorgt er voor dat ik steeds opgewonder raak. Ik ga zitten op het krukje in de hoek van het pashokje en begin met mijn handen over mijn dijen te strelen.
Buiten hoor ik de winkelbediende met haar collega praten. Het lijkt veraf.
Ik knoop mijn korte broekje los en steek mijn hand in mijn slipje en een vinger in mijn kloppende poesje. “Oh god ja,” zucht ik. Ik heb veel zin om mezelf ter plaatse klaar te vingeren, maar besef dat dat meteen het einde zou betekenen van mijn shopping tripje. Ik besluit mijn hoogtepunt uit te stellen tot later. Ik neem mijn telefoon en neem nog een laatste foto terwijl ik het kutsap van mijn vinger lik.
“Lukt het?” hoor ik de verkoopster met luide stem vragen. Ze schuift het gordijn van mijn kleedhokje met een ruk opzij. Ik schrik en begin te stotteren. “Euh…. ja… Ik denk dat ik dit koop.”

Even later heb ik mijn gewone kleren weer aan en loop ik naar de kassa. De jongen achter de toonbank – een nerd met brilletje, amper ouder dan twintig jaar, schat ik – kijkt me even fronsend aan, terwijl hij alles opvouwt en in een zakje steekt.
“Echte sletterige kleren, nietwaar?” mompel ik binnensmonds.
De jongen kijkt op. “Wat?” zegt hij. Blijkbaar heb ik die woorden harder uitgesproken dan wat de bedoeling was.
“Oh niets, niets…” reageer ik haastig.
De ogen van de nerd kijken me intens aan. Het lijkt wel alsof hij mijn lichaam scant.
“Oh,” zegt hij, “Je wilt niet weten wat ik dacht dat je zei.”
“Waarom, wat dacht je dat ik zei?” Stiekem hoop ik dat hij alles verstaan heeft.
“Iets over je sletterige lichaam.”
“Nee nee,” corrigeer ik hem. “Ik vroeg me gewoon af of ik niet te oud ben voor dit soort kleren. Ze zijn nogal onthullend.”
“Nee, dat denk ik niet.” De jongen lacht me toe. “Ik ben er zeker van dat je er prachtig zal uitzien. Schattig, nee eerder sexy. Begrijp me niet verkeerd, maar ik zou het leuk vinden je er mee te zien.”
Ik weet wat hij denkt en daardoor beven mijn handen terwijl ik haastig afreken. Daarna snel ik de winkel uit.
“Nog een prettige namiddag,” roept de nerd me na. Ik huiver.

Afwezig dwaal ik doelloos door het winkelcentrum. De gedachte aan die jongen en zijn insinuaties vullen mijn hoofd. Ik let niet op waar ik heen ga, ik heb het gevoel dat ik rondjes loop. Het kost me een paar minuten om te kalmeren en daadwerkelijk een plan te formuleren over wat ik nu nog moet doen: alles doorsturen naar Kristof. Ik ga op een bankje zitten en begin door mijn foto’s te scrollen. Ik stuur er een aantal door en sluit af met eentje van mij in lingerie.
Al vrij snel krijg ik een antwoord: “Wow, ik wou dat ik nu bij je was.”
Dat wil ik ook.

De hele situatie windt me zo op dat ik naar een toilet snel. Bedoeling is om me snel klaar te vingeren, maar ik beheers me. Ik heb een veel beter idee: ik trek mijn nieuwe sletterige kleding weer aan. Ik adem zwaar van nervositeit en opwinding wanneer ik langzaam het toilet uit stap. Het topje en strakke broekje onthullen een flink stuk van mijn lichaam: mijn buik is bloot en door de stof van het topje is mijn beha duidelijk te zien. Het broekje accentueert de rondingen van mijn kont. Hoewel het zomer is, en veel vrouwen luchtig gekleed zijn, zie ik er uit als een wanhopige aandachtshoer.
Ik stap door de hoofdgang van het winkelcentrum en voel ogen op mijn lichaam gericht. Een oude man staart me met open mond aan. Een paar jongens wijzen naar mij en beginnen te lachen. Een van hem heft zijn telefoon op en neemt een foto. Een paar meisjes van in de twintig kijken vies terwijl ik langs het bankje loop waar ze op zitten. Ik hoor hen tegen elkaar fluisteren. “Moet je die slet zien.” Mijn kutje knijpt samen. Ik wens dat ik het hier midden in het winkelcentrum kan aanraken. In plaats daarvan blijf ik doorlopen, genietend van de wrijving van mijn broekje over mijn intussen natte plekje tussen mijn benen.
Eigenlijk wil ik midden in het shoppingcenter foto’s van mezelf nemen. Maar omdat steeds meer mensen me geshockeerd aanstaren, durf ik niet. In plaats daarvan snel ik naar de parking en mijn auto. Ik moet mijn poesje vingeren. Ik hou het niet meer uit. In de auto trek ik haastig de knopen van mijn broekje open en haal ik gulzig mijn vingers door de vouwen van mijn schaamlippen. Ik spreid mijn benen als een hete gewillige vrouw. Midden op de parking, maar me niet meer bewust van de wereld rondom mij. Ik beeld me in dat een aantal mannen online de foto’s bekijken die ik deze middag heb genomen, hun stijf kloppend lid fier rechtop.

“Ik hou er van me aan iedereen te tonen,” zucht ik. “Ik wil dat iedereen me aanstaart. Ik wil dat iedereen zin krijgt om me te neuken. Oh god, ik ben zo’n slet. Kijk naar mijn hoerige lichaam dat smeekt om gebruikt te worden. Oh… ik heb dit nodig. Gebruik me gewoon. Gebruik mijn smerige waardeloze lichaam. Kijk naar mijn tieten… ze zijn er voor jullie.”
Ik zet mijn monoloog tegen mijn denkbeeldige toeschouwers voort. “Ik vind het zo geil om die sletterige outfit te dragen, terwijl jullie me aanstaren. Ik wil jullie allemaal een showtje geven. Willen jullie dat ik me aan jullie toon?”
Mijn vingers gaan steeds sneller op en neer in snelle ritmische bewegingen. De ene na de andere prikkel raast door mijn lichaam. Ik verkeer in een staat van euforie. Adrenaline verslindt me en ik reageer instinctmatig.
“Ik had die winkelbediende graag een beurt gegeven. Oh… ik denk dat hij nu over mij aan het dromen is. Hij moest eens weten dat ik nu met mijn benen open lig. Dat ik mijn smerige natte kut aan het neuken ben. Hij zou me zo bespringen.”
Gretig schuif ik mijn vingers in mijn poesje en neuk ik mezelf als een razende. Ik wil de controle verliezen. Me overgeven, schreeuwen. Soppende geluiden vullen de auto. Ik concentreer me op niets anders dan mezelf en probeer steeds dieper in me te komen. Het is dierlijk, rauw en fucking echt. Ik gooi mijn hoofd achterover en explodeer om mijn vingers.
Een gierende kreet stijgt op uit mijn mond als de roep van een wild dier. Mijn hele lichaam schokt en huivert, mijn poesje knijpt samen. Even kan ik niet meer bewegen, wil ik niet meer bewegen. Ik wil zo lang mogelijk genieten van dit moment, want dit is…perfect.

Wanneer ik me even later mezelf weer gefatsoeneerd heb, en mijn auto start, valt mijn oog op een vrouw een eindje verderop. Beeld ik het mij in of staart ze me echt aan? Zou ze me bezig gezien hebben?
“Oh god,” jammer ik, terwijl paniek me overvalt. Ik zie er nu waarschijnlijk uit als een verwilderde vrouw. Mijn gezicht is rood. Mijn poesje gezwollen en gebruikt.
“Oh nee! Wat heb ik gedaan?”
Ik duw het gaspedaal van mijn auto in en snel er vandoor.

---

Meer weten over deze nieuwe verhaalreeks? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Mijn emailadres vindt je in mijn profiel.

Oh ja: vergeet zeker niet een reactie achter te laten bij dit verhaal.