Sinds Een Dag Of Twee... - 13

Teun trok helemaal lijkwit weg bij het horen van die naam. In ongeloof staarde hij nu naar Alex die langzaam was opgestaan.
“Hoe...hoe ben je…..ik bedoel hoe weet je dat….ik….,”
“Hoe ik weet dat je naar de hoeren bent gegaan?” onderbrak Alex hem bars, “is dat het belangrijkste wat er nu in je hoofd omgaat? Feit is DAT ik weet, dat je naar de hoeren bent geweest.”
Schichtig keek Teun nu om zich heen, bang dat iemand hun kon horen.
“Zullen,….zullen we even naar binnen gaan?”

Alex deed een stap op zij zodat Teun de deur kon openen. In de woonkamer aangekomen liet Teun zich verslagen op de bank vallen. Alex bleef gewoon staan. Hij was niet van plan om hier lang te blijven.

“Mijn allerbelangrijkste vraag, Teun. Weet Lotte hiervan?”
Bij het horen van haar naam keek Teun verschrikt op, zijn ogen werden groot.
“Wat? Nee, natuurlijk niet. God nee! Dat zou het einde betekenen.”
“Was dit de eerste keer?” vroeg Alex weer.
“Ja.”
“Dan wat bezielde je godverdomme om dat te doen. Een paar weken geleden had je het over een huwelijk bij mij. En nu twee dagen, nadat wij in Italië zitten, ren je naar de hoeren om een of ander ziek rollenspelletje te spelen.”

Teun staarde naar zijn schoenen, tranen liepen over zijn wangen. Onbedaarlijk als een klein kind begon hij nu te huilen. Alex zweeg en reageerde niet. Hij bleef hem alleen maar aankijken. Hier was hij immuun voor. Als een vrouw huilde, tja, dat was wat anders. Maar dit?
Na een paar minuten stond Teun op om zijn neus te snuiten. Toen hij weer ging zitten, had hij zijn ademhaling weer enigszins onder controle.
Hij keek naar Alex, die leunend tegen de muur stond. In afwachting.

“Ik heb soms het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Voor haar,” begon Teun “ik ben dan bang dat ik haar zal verliezen. Dat ze meer wil dan ik haar kan bieden. Als man, als partner, als minnaar.”
Alex zei niets en bleef hem alleen maar aankijken.
“Zeker als minnaar,” ging hij verder, “ik heb nogal wat conservatieve opvattingen op het gebied van sex. Zij wil soms dingen die ik haar niet kan of wil geven. En ik merk dat dit haar frustreert. Ik...ik wilde mijn grenzen verleggen. Daarom ging ik naar die vrouw.”
Nog steeds bleef Alex hem alleen maar aankijken. Zijn boosheid was nu inmiddels een beetje gezakt.
“Ik bedoel als zij mij oraal…..”
“Ho, ho,” onderbrak Alex hem nu, “ik heb geen behoefte aan details uit jullie sexleven!”

De gedachte dat Lotte met haar mond Teun verwende, benauwde hem op de een of andere manier opeens. Dat beeld wilde hij nu niet op zijn netvlies.

“En waar pas ik dan in dit gehele plaatje?” vroeg hij nu.
Even was het stil.
“Ik….ik,...uhh…..was onder de indruk van jou,” klonk het nu timide. “Als man, dan. Ik bedoel je bent behoorlijk intimiderend. Je was, nee bent, heel aardig en sympathiek en zo, maar je voorkomen kan door een andere man nogal als een bedreiging worden gezien, fysiek dan….maar ook emotioneel. Je hebt een bepaald effect op vrouwen.”
“En dus?” vroeg Alex door
“Dus, dat was overduidelijk toen we laatst bij jou op bezoek waren. Ik merkte het aan de dames. Zeker Esther, maar ook Lotte, en, en…..fuck man!”
“En dusssss?”
“Dus, gebruikte ik jou naam. Probeerde ik met een rollenspelletje over die drempel heen te komen. Mijn eigen drempel. Mijn grenzen. Alsof ik jou was of zoiets.”

Berustend keek hij weer naar de punten van zijn schoenen.
Alex dacht even na. Hij had eigenlijk zwaar medelijden met deze man. Dat hij het zichzelf zo moeilijk maakte. Hij begon steeds minder te begrijpen van de keuze van Lotte voor deze gast. Wat zag ze in hem? Hij wist het oprecht niet, maar respecteerde wel haar keuze. En respect stond bij hem hoog in het vaandel, anders had het in Italië heel anders kunnen uitpakken. Al had hij in Italië wel een paar keer op het randje gebalanceerd en was hij bijna te ver gegaan. Misschien was hij met kussen van Lotte zelfs al te ver gegaan?

“Als ik je een tip mag geven? Praat met haar, godverdomme.”
Teun knikte alleen maar.
“Ik heb Lotte nu een kleine week meegemaakt,” ging Alex verder, “en er is niemand waar je zo makkelijk mee kan praten als met Lotte. En steek niet je lul in een andere vrouw als vorm van therapie. PRAAT!”
Teun keek hem nu aan, maar zei niks.
Dit gesprek was anders gelopen dan verwacht, maar hij was er nu klaar mee. Hij liep weg in de richting van de gang.
Bij de deuropening draaide hij zich nog even om.
“Teun?”
“Ja?”
“Ik heb Lotte deze week behoorlijk goed leren kennen. En ik mag wel zeggen dat ik haar ondanks onze zakelijke relatie, beschouw als een vriendin. Een goede vriendin.”

Even pauzeerde hij, terwijl Teun hem bleef aankijken.

“Als ik er ooit achter kom, dat je haar pijn doet of op wat voor manier dan ook kwetst, maak ik je helemaal kapot.”
Na deze woorden beende hij weg, stapte naar buiten en trok de voordeur achter zich dicht.
Teun keek hem na terwijl de koude rillingen over zijn rug liepen.

De volgende ochtend zat Lotte relaxed op haar bank. Ze had heerlijk kunnen uitslapen en onder het genot van een kopje koffie liep ze door haar emails heen. De afgelopen week had ze alleen het hoognodige beantwoord, dus er was wel wat werk aan de winkel aanstaande maandag.
Ze was alleen, want Teun had haar gisteren een kort berichtje gestuurd, dat hij niet lekker was. Een virusje of zoiets en hij had haar niet willen aansteken.
Ze stond op en zette een lekkere playlist aan op spotify en liep vervolgens naar de keuken om nog een kopje koffie te maken. Terwijl het apparaat stond te pruttelen gingen haar gedachten terug naar de afgelopen week. Ze vond het niet erg om even alleen te zijn. Ze moest even ont-Alexen.
Ze had een heerlijke week beleefd, geen moment had daadwerkelijk aangevoeld als werken. Feitelijk was het een korte vakantie geweest. Met fantastisch weer, leuke uitstapjes, een geweldig hotel om over het eten en drinken nog maar te zwijgen. En Alex. Met een warm gevoel dacht ze terug aan de vele gesprekken, de grapjes, het hardloop uurtje. De intieme momenten. De heerlijke dinertjes, de kus, die beide keren eigenlijk niks voorstelde, maar die haar toch tot twee keer toe in vuur en vlam had gezet. En natuurlijk de laatste avond. Hun sensuele dans en hoe ze zijn opwinding had gevoeld, zijn opwinding, hard en volgens haar behoorlijk groot, prikkend tegen haar buik. Bloedgeil was ze ervan geworden. Bloedgeil en kletsnat.
Ze pakte het koffiekopje van het apparaat en liep terug naar de kamer. Ze miste hem nu al.

Alex stapte de inloop douche binnen van de fitness ruimte in de kelder van zijn huis.
Hij had er net een sessie van twee uurtjes op zitten. Puur cardio. Fietsen, loopband, touwtje springen. Alles in setjes van 20 minuten en daarna nog 1 x alles herhalen. Op maximale intensiteit.
Hij had een heerlijke nachtrust gehad en het warme water deed zijn bezwete lichaam meer dan goed. Hij zeepte zich lekker in, spoelde zich af en liet daarna nog een aantal minuten ijskoud water zijn lichaam teisteren. Met een schreeuw zette hij het water uit en begon zich snel af te drogen.

Onder het afdrogen, dacht hij aan Teun. En wat een raar mannetje dat toch eigenlijk was. Zijn verklaring voor het bezoek aan de hoeren klonk op het eerste gezicht als klinkklare onzin. Maar toen hij emotioneel werd, kreeg Alex toch de indruk dat hij de waarheid sprak. Dat betekende wel dat Teun serieus issues had en dat er maar één persoon was met wie hij daarover moest praten. Voor zichzelf had Alex besloten om het los te laten, voor zover dat kon. Hij zou hem niet anders gaan benaderen of behandelen, al deed hij dat misschien alleen maar voor Lotte.
Hij was blij dat het met Lotte niet uit de hand gelopen was. Dat had zo maar kunnen gebeuren. Easy. Het kussen was op het randje geweest en had beiden doen verlangen naar meer. Dat wist hij zeker. En ook al had het hem pijn gedaan, hij respecteerde de relatie die zij had.
Ook hij dacht terug aan de laatste avond. Hun dans, dat vertrouwde, de opwinding.
Shit, hij moest afstand gaan nemen en houden. Niet wetende dat dit onbegonnen werk was.

Rond het middaguur kwam Alex aan bij het koffietentje. Binnen was het een drukte van jewelste. Werklui liepen af en aan en met verbazing bleef hij even staan kijken naar al die bedrijvigheid. Twee mannen waren achter de toonbank druk bezig met het buigen van verschillende leidingen, blijkbaar om ze op maat te maken. Laura en Joris waren nergens te bekennen. Rustig keek hij rond en zag dat het interieur nagenoeg af was. Het geheel had een moderne look en feel gekregen met een Italiaanse twist. Glimlachend dacht hij terug aan de barretjes in Florence. Dit kon hem wel bekoren.
Hij liep door de zaak naar andere kant en kwam vervolgens via de toiletten uit in de voorraad ruimte. Daar trof hij dan ook Laura en Joris aan. Druk discussiërend. Toen ze Alex zagen stopten ze direct met hun gekibbel en kwamen direct op hem afgelopen. Laura vloog hem meteen om de nek en kuste hem, als vanouds, vol op de mond. Ook Joris gaf hem een dikke knuffel.

“Zo,” begon Laura, “jij hebt een mooi kleurtje gekregen! Was het leuk?”
“Flink de bloemetjes buiten gezet zeker?” vulde Joris haar aan met een vette knipoog richting Alex.

Alex negeerde zijn opmerking en kort en bondig vertelde hij over zijn tripje naar Florence. Zijn enthousiasme klonk duidelijk door in zijn verhaal hetgeen met name Laura niet ontging. Hij eindigde met een korte beschrijving van het landhuis en hield wijselijk achterwege hoe gezellig het de laatste avond was geweest.

“Je klinkt enthousiast, Lex,” zei Laura, “was dat deels te danken aan het gezelschap?”
“Hoe bedoel je?” vroeg Alex een beetje onnozel.
“Zoals ik zeg. Was het fijn om een week met Lotte op stap te zijn?”
Verbaasd keek Alex haar nu aan.
“Lex, Joris en ik praten ook wel eens met elkaar. We maken niet alleen maar ruzie!” zei ze met een glimlach. “Hij heeft me alles verteld over jullie eerste ontmoeting en de aantrekkingskracht die tussen jullie zichtbaar was.”

Alex boog zijn hoofd en staarde even naar zijn schoenen.
“Wij zijn het, Alex,” zei Joris, “je kunt ons alles vertellen, dat weet je toch!”
“Het was ongelooflijk,” zei Alex uiteindelijk zachtjes. Blij dat hij er eindelijk met iemand over kon praten. Zijn beste vrienden.
“Ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met een vrouw. Die connectie. Godverdomme, met haar kon ik werkelijk over alles praten. Geen moment viel het stil. Zoveel raakvlakken, zoveel alles eigenlijk. Onze humor. Die passie, onderhuids. We voelden het allebei. Dat weet ik zeker.”

Even zweeg hij.

“En tegelijkertijd, zo ver weg. Onbereikbaar. Niet wenselijk, niet realistisch,” klonk zijn stem nu wat triester.
“Waarom?” vroeg Laura.
“Waarom?” antwoordde Alex licht geïrriteerd. “Jullie weten toch waarom. Jullie kennen me toch door en door. Ze heeft een vriend. Al een paar jaar. Punt!”
“En als ze geen vriend had gehad?” vroeg Joris nu.
“Dan was ik voor onbepaalde tijd met haar in Italië gebleven!” kwam zijn antwoord snel.

Joris wilde nog wat zeggen, maar Laura legde haar arm op de zijne en schudde haast ongemerkt met haar hoofd.

“Zullen we er nu over ophouden, jongens?” zei Alex. “Ik hoop in ieder geval dat we vrienden kunnen blijven, ook na mijn feest. Voor zover dat mogelijk is…..”

Zowel Joris als Laura hadden beiden dezelfde gedachten gang. Zo hadden ze Alex nog nooit meegemaakt. Zo hotel de botel vanwege een vrouw. Hij was wel vaker verliefd geweest en had vriendinnetjes gehad, maar dit was van een ander level. Maar ook zijn eerlijkheid en openheid was ongekend. Het leek wel haast alsof hij eindelijk de ware had gevonden. En die ware was niet beschikbaar, ook al was het misschien wederzijds. Ze kenden Alex echter door en door en wisten daardoor ook dat hij nooit zou handelen naar zijn gevoelens. Nooit. Zeker niet zolang Lotte niet onbezet was. En misschien zelfs dan niet.

“Nou, vertel eens, wat is hier eigenlijk aan de hand?” sneed Alex een ander onderwerp aan. “Ik had verwacht dat de verbouwing al klaar zou zijn. Zeker na jou telefoontje van afgelopen week!”
“Tja, we hebben wat vertraging opgelopen,” zei Laura.
“Ja,” vulde Joris aan, “We wilden de koffiemachines aan de andere kant van de bar hebben. Alleen hadden we er geen rekening mee gehouden dat daarvoor de leidingen voor de toevoer van het water moesten worden omgelegd. En dat was een grotere klus dan gedacht. Helaas.”
“Wanneer is dan de geplande opening?” vroeg Alex.
“We gaan op safe. Dus vandaag precies over 2 weken gaan we open. Maandag gaan de uitnodigingen de deur uit,” antwoordde Laura.
“Ok,” zei Alex. “Lijkt me verstandig. Kun je aan lijst van genodigden, de dames van AYE toevoegen? Uiteraard met aanhang.”
“Geen probleem, als je me de namen doorgeeft, dan stuur ik ze naar het bedrijf van Lotte.”
“Super, Laura. Ik zet je straks alles even op de app.”

“Oh trouwens, we hebben nog een leuk nieuwtje, Laura?” en Joris keek Laura vragend aan.
“Ja, ik heb mijn baan opgezegd. Ik kom hier full time werken. We beseften allebei dat een beetje ondersteuning van mij niet ging werken. Ik kan niet op 2 plekken optimaal functioneren en vond dat ik een keuze moest maken. Dus we gaan samen dit avontuur aan.”

Alex begon helemaal te glunderen en keek beiden om en om even aan.

“Oh, en Joris gaat me de fijne kneepjes van het barista vak leren!”
“Geweldig. GE-WEL-DIG!” barstte Alex uit. “Dit had ik altijd al gehoopt en ik ben zo blij dat jullie zelf die knoop hebben doorgehakt! Super, jongens! Ik weet zeker dat jullie hier een succes van maken.”

“We hebben ook eindelijk een nieuwe naam bedacht,” zei Joris.
“Oh, vertel.”
“Misschien niet bijster origineel, maar het klinkt wel leuk en het is een een ode aan mijn meisje die hier ook komt werken. Caffè di Laura.”

Glimlachend staarde Alex naar Laura. Daarna stapte hij op haar af, nam haar in zijn armen en voor het eerst, tot grote schrik van Laura, kuste hij haar op de mond. De verbaasde blik van Laura was goud waard en Joris kwam niet meer bij van het lachen.
Het volgende uur spraken ze nog over alle kleine dingen die nog moesten gebeuren en toen was het voor Alex al weer tijd om te gaan. Hij moest nog even wat leuks kopen voor Esther.

Lotte had vandaag nog het rijk voor zich alleen. Teun had laten weten dat hij nog steeds niet lekker was en dus hadden ze afgesproken voor morgen. Ze was onderweg naar Mira om even lekker bij te kletsen als meiden onder elkaar. Natuurlijk was Mira haar collega, maar bovenal was ze nog steeds de allerbeste vriendin van Lotte. Die twee deelden, bijna, alles met elkaar.
Net na de lunch belde ze aan en de ontvangst was, zoals altijd, allerhartelijkst. De twee vlogen elkaar in de armen alsof het jaren geleden was. Ook Mira was alleen thuis omdat Gaston met wat vrienden weg was op de fiets.

“Vertel,” begon Mira, “ik wil alles weten. Ook de juicy details!”
Lotte keek haar even fronsend aan. “Nou, dan ben ik snel klaar denk ik.”
“Grapje, Lot. Vertel nou maar, ik kom er toch wel achter, Uiteindelijk.”
“Het was fantastisch, Mira. Echt een aaneenschakeling van leuke momenten, locaties. Het eten, alles man!”

En onder het genot van een glaasje wijn deed Lotte de volgende 20 minuten uitgebreid verslag van de week in Toscane. De bezoekjes aan de verschillende stadjes, de restaurantjes en de activiteiten die ze ondernomen hadden.
Ze had het zelf niet door, maar het viel Mira wel op dat iedere keer als de naam Alex viel, Lotte net wat enthousiaster werd leek het wel.
Toen ze klaar was met haar verhaal, straalde ze helemaal en was de lach niet van haar gezicht te krijgen.

“Oh, Mira, en dat landhuis? Dat wordt echt een geweldig feest voor Alex!”
“Hmm, dat geloof ik graag. Maar vertel, hoe was het nou om een hele week met de grote man alleen te zijn,” vroeg ze toen met een ondeugende blik.
Even zweeg Lotte zoekend naar woorden.

“Leuk. Wel leuk en gezellig eigenlijk,” was het ietwat timide antwoord.
“Thats it?” vroeg Mira weer.
“Ja, wat wil je dan horen. Ok, we hebben een goede klik en kunnen het prima met elkaar vinden. Maar thats it, ja.”
“En er is niks onoirbaars gebeurt?”

Lotte twijfelde net iets te lang met haar antwoord.

“Dus toch. Ben je met hem naar bed geweest? Lotte…….?”
Lotte zette grote ogen op.
“Nee, natuurlijk niet. Wat denk jij wel niet. Zoiets zou ik nooit doen. Jezus, ik ben toch met Teun. Dat zou ik hem never nooit niet aan kunnen doen!”
Mira keek haar vriendin nu indringend aan.
“Maar er is wel iets gebeurt?”

En schoorvoetend vertelde Lotte over de twee keren dat ze kort gezoend hadden. Ze vertelde ook in welke setting dit was geweest en dat het niet veel had voorgesteld. Het was onschuldig geweest en achteraf hadden ze er allebei hartelijk om gelachen.
Wijselijk hield ze haar mond over het feit dat alleen er aan terug denken, al de nodige opwinding bij haar veroorzaakte.
Mira staarde zwijgend naar haar vriendin en dacht er het hare van. Ze besloot om er niet verder op in te gaan. Lotte was oud en wijs genoeg en wist ongetwijfeld wel wat ze deed.
De rest van de middag ging er weer de nodige wijn doorheen. Ouderwets gezellig en lekker kleppen, geiten en roddelen zoals alleen vriendinnen dat kunnen.

Rustig draaide Alex de parkeerplaats op van het appartementen complex waar Esther woonde.
Hij had haar nog een berichtje gestuurd voor haar adres, wat hij natuurlijk niet had. In plaats daarvan had ze hem een routebeschrijving doorgestuurd, vanuit zijn huis naar het hare. Allen het huisnummer had ze doorgegeven. Old school. Het berichtje was afgesloten met een hele rits aan emoji’s. Typische Esther humor.
Hij stapte uit zijn auto en haalde van de achterbank een flesje wijn en een bosje bloemen te voorschijn.
Hij stak de straat over en liep de galerij binnen. Nog geen 5 seconden nadat hij op de intercom had gedrukt, galmde haar stem al door de ruimte.

“Kom maar naar boven! 2e verdieping, de deur staat open.”
Hij nam de trap naar boven en toen hij op de 2e verdieping aankwam, volgde hij gewoon de bordjes met de huisnummers. Haar deur stond inderdaad al op een kier en voorzichtig stapte hij naar binnen.
Toen hij de deur verder openduwde kwamen hem meteen de heerlijke geuren van het eten tegemoet.
Hij stond in een klein halletje met een deur die openstond met duidelijk zicht op de woonkamer.

“Hallo, Esther?” riep hij.
Even later piepte haar knappe gezicht om het hoekje van de deur. Een stralende Esther kwam hem nu bijna rennend tegemoet en sprong letterlijk in zijn armen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en klemde haar benen om zijn middel. Alex stond aan de grond genageld en kon geen kant op omdat hij en de wijn en de bloemen niet los kon laten. Esther klemde zich aan hem vast en kuste hem lief in zijn nek. Daarna keek ze hem aan en plantte haar lippen kortstondig op de zijne. Langzaam liet ze hem los en zakte af tot ze weer op grond stond. Een glimlach vormde zich om zijn mond.

“Wat een welkom,” zei hij en tegelijkertijd overhandigde hij haar de bloemen en de fles wijn.
“Dank je wel, Alex. Dat had niet gehoeven, maar fijn dat je er bent. Welcome to my crib,” zei ze met vette grijns.
“Het is misschien niet te vergelijken met jou toko. Maar dit is mijn paleisje"

Ze ging hem voor naar de woonkamer en rustig nam hij alles in zich op. De woonkamer was best groot, waardoor de open keuken iets aan ruimte had moeten inboeten. Het was heel sfeervol ingericht met hier en daar de nodige boedha invloeden. Iets wat Alex zeer zeker kon bekoren.
In de woonkamer waren verschillende deuren die natuurlijk naar de andere ruimtes in het appartement leidden.
Hij kon toen nog niet weten hoeveel tijd hij nog in dit appartement ging doorbrengen.

“Ga alvast lekker zitten, Alex. Ik zet de bloemen even in een vaas en dan schenk ik een lekker wijntje in. Het eten zal over ongeveer een half uurtje klaar zijn.”
Bewonderend volgde hij haar met zijn ogen, terwijl ze naar het keukentje liep. Ze was blootsvoets en droeg een strakke spijkerbroek met een mint groen bloesje wat ze losjes in haar broek had gestopt aan de voorkant. Ze droeg haar haren dit keer los, hetgeen haar een meer volwassen uitstraling gaf maar ook nog meer accentueerde hoe knap ze wel niet was.

“Zou ik eerst even van je toilet gebruik mogen maken, Esther?”
“Natuurlijk,” antwoordde ze terwijl ze een wijntje ontkurkte. “1e deur links en dan vind je het vanzelf wel.”

Alex liep door de woonkamer en opende de meeste linkse deur. Hij was verbaasd dat hij weer in een klein halletje uitkwam. Het appartement was blijkbaar een stuk groter dan hij in eerste instantie had gedacht. Hij trok de deur van het toilet open en schrok toen hij ineens in de slaapkamer van Esther stond. Shit, dit was niet de bedoeling. Hij wilde net de deur weer dicht trekken, toen zijn blik op het nachtkastje viel. Op een voetje stond een klein, kegelvormig voorwerp. Van staal, zo’n 10 centimeter hoog. Grinnikend sloot hij de deur en ging op zoek naar het toilet.

Toen hij de woonkamer weer binnenstapte zat Esther op de bank in kleermakerszit op hem te wachten. Twee glaasjes wijn stonden al klaar. Een lieve glimlach krulde zich om haar lippen en een warm gevoel vulde hem van binnen. Hij glimlachte nu ook en ging naast haar op de bank zitten.

“Vertel,” begon ze, “hoe was het in Italië?”
“Heerlijk en geweldig en ontspannen! Wat wil je precies horen?”
“Nou alles, natuurlijk.”

En vervolgens deed Alex uitgebreid verslag van het tripje naar Toscane. Zelfs het hardloop uurtje met Lotte kwam ter sprake. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en door zijn beschrijvingen kon Esther zich levendig voorstellen hoe het was geweest. Ze was met name ontzettend benieuwd geworden naar het landhuis.

“Maar eerst, heb je me een beetje gemist?” vroeg ze opeens uit het niets.
Alex keek haar even aan.
“Is het raar, als ik daar een bevestigend antwoord op zou geven?” vroeg hij
“Duh, helemaal niet. Ik bedoel, wie zou mij nou niet missen?” zei ze grinnikend.
“Nou, ja, dan heb ik mijn vriendin wel gemist! Een beetje...” kwam er toen guitig uit.

Het horen van zijn woorden deed Esther meer dan goed en was precies zoals zij het ook had ingeschat. Al mocht het van haar wel meer worden dan “een” vriendin. Maar ze besefte ook dat hun vriendschap nog pril was, groeiende. En ze zou wel zien wat er verder nog uit voortkwam.
Dat ze echter meer dan gecharmeerd was van Alex stond als een paal boven water. Verliefdheid was nog een groot woord, maar het zat er niet ver vandaan.
Ze kon toen natuurlijk nog niet bevroeden, hoe veel moois het leven en Alex nog voor haar in petto hadden. Maar ook de keerzijde van de medaille van het leven, die als een moker zou gaan huishouden….