De volgende dag werd Alex pas laat in de ochtend wakker. Hij had prins heerlijk geslapen.

Hij rekte zich even lekker uit en realiseerde zich toen pas, dat hij alleen in bed lag. Hij zou het toch allemaal niet gedroomd hebben?

Hij sprong uit het bed, trok een t shirt aan en ging zijn slaapkamer uit. Vlug liep hij naar logeerkamer aan de overkant waarvan de deur nog open stond. Toen hij het jurkje van Esther over een stoel zag liggen, was hij direct weer gerust gesteld.

Neuriënd liep hij naar de badkamer, deed een plasje en gooide daarna een plens water over zijn gezicht.. Toen hij even later de keuken binnen liep, zag hij tot zijn verbazing dat alle rotzooi van de avond ervoor al was opgeruimd. De afwas was al gedaan en de keuken zag er spik en span uit. De geur van vers gemaakte koffie drong nu zijn neus binnen. Hij maakte zich zelf ook een bakkie en stapte toen het terras op.

Esther keek hem aan met een grote glimlach. Met opgetrokken knieën en nog steeds zijn riante shirt aan, zat ze met haar snoetje in de zon eveneens te genieten van een kop koffie. Alex liep op haar af, boog zich voorover en gaf haar een korte kus. Daarna ging hij naast haar zitten en nam een slok van zijn koffie. Vrijwel direct strekte ze haar benen en legde deze bij hem op zijn schoot.

“Een dag geen koffie, is een dag niet geleefd!” waren zijn eerste woorden.
“Dat heb ik nou met sex,” klonk het toen gevat.
“Wat!?”
“Grapje, Lex. Grapje. Zo erg ben ik nou ook weer niet. Ik ben geen nymfomane….soms,” en ze moet lachen om haar eigen opmerking.
“Bedankt, trouwens,” zei hij vervolgens met een knikje naar de keuken.
“Oh, dat was een kleine moeite. Je hebt mij gisteren heerlijk verzorgd…...op meerdere manieren. Dus dat was het minste wat ik kon doen. Trouwens, jij stond laatst ook bij mij met een afwasborstel in je handen.”
“Toch bedankt! Lief van je.”
“Alleen de barbecue, daar moet je even naar kijken. Dat vond ik meer een mannenklusje.”
“Geen probleem. Dat doe ik later vandaag wel. Nog een kop koffie?”
“Laat maar, dat doe ik wel,” zei ze snel en ze was al opgesprongen.

Een paar minuten later was ze alweer terug met 2 verse kopjes koffie.

“Ik heb wat broodjes in de oven gelegd, die ik vond in de krochten van je diepvries. Ik hoop dat je een beetje trek hebt? En dan bak ik ook nog wat eitjes erbij zo meteen!”
“Toe maar!” riep Alex. “Ik word verwend. Jij mag vaker blijven slapen.”
“Ik had je gisteren toch beloofd dat ik ontbijt zou maken. En belofte maakt schuld,” zei ze terwijl ze haar benen weer op zijn schoot legde.

Nippend aan zijn koffie, pakte hij met zijn vrije hand één van haar voeten vast en begon deze gedreven te kneden en te masseren. Een zacht kreuntje ontsnapte uit haar mond.

“Hmm, zo lekker, Lex,” zuchtte ze, “wat zijn jouw plannen voor vandaag?”
“Tja, daar zeg je wat. Eigenlijk heb ik voor het eerst sinds lange tijd niks op het programma staan. Geen werk, geen privé afspraken. Heerlijk! En jij?”
“Hetzelfde eigenlijk. Ik heb alleen voor vanavond afgesproken om bij mijn ouders te gaan eten. Maar dat is alles.”
“Het is zo’n lekker weer vandaag,” zei Alex weer, “heb je zin om een stukje te gaan wandelen? Misschien in de buurt van Vijlen. Het is wel altijd druk daar, maar het is ook een mooie omgeving. Ergens lekker lunchen? Lijkt je dat wat?”
“Dat lijkt me zeker wat! Leuk, leuk, leuk!,” reageerde Esther enthousiast, “maar dan moeten we wel eerst even bij mij thuis langs gaan. Dan kan ik me even omkleden.”
“Nou, dan hebben we de zondag ook meteen ingevuld,” reageerde Alex opgetogen, terwijl hij ondertussen met 1 vinger over de zool van haar voet gleed.

Een klein kreetje maakte hem duidelijk dat dit een gevoelig plekje was.

Na een simpel, maar daarom niet minder lekker ontbijtje en een verfrissende douche liepen ze een kleine 2 uurtjes later door het Vijlenerbos. Zoals Alex voorspeld had, was het inderdaad erg druk.

Druk keuvelend hadden ze echter alleen oog voor elkaar en genoten ze volop van het het heerlijke weer. Na een uitgebreide, late lunch waren ze alweer op de weg terug naar het appartement van Esther. Galant liep Alex nog even mee naar boven, waar met een intense afscheidskus een geweldig weekend, voor beiden, werd afgesloten.

Thuis aangekomen maakte Alex nog snel de barbecue schoon, waarna hij in de woonkamer op de bank plofte. Hij was nog niet halverwege een aflevering van zijn favoriete serie, toen zijn ogen al waren dicht gevallen.

Donderdag ochtend. Stom toevallig kwamen Esther en Lotte gelijktijdig aan op kantoor. De twee vrouwen hadden elkaar die week nog nauwelijks gezien, laat staan gesproken. Vergaderingen, externe afspraken en de opstart van nieuwe projecten en opdrachten hadden al hun tijd opgeslokt. Het was nog erg vroeg en er was verder nog niemand op kantoor. Na een kop koffie gepakt te hebben, nam Esther plaats achter haar bureau. Lotte schoof een stoel aan en al snel werden de laatste nieuwtjes en roddels uitgewisseld. Het was voor beiden fijn om even bij te praten en het niet alleen maar over werk te hebben. Toen Esther vertelde over haar weekend bij Alex, en hoe geweldig en leuk het was geweest, schoot er een steek van jaloezie door het lijf van Lotte. Ook de kennismaking met zijn vrienden en zijn ouders, en hoe goed die klik wel niet was, zorgde voor een ongerust en onbestemd gevoel bij Lotte.

Het liefste was Lotte weggelopen om met haar hoofd een paar keer tegen een muur te bonken. Ze begreep het niet, ze begreep haar eigen gevoelens niet. Het hoofdstuk Alex had ze toch afgesloten? Was toch klaar? Ze had hem bijna twee weken niet meer gezien of gesproken en toch, bij het horen van zijn naam alleen al kwam alles weer naar boven. Zijn gedrag richting Teun, had ze hem nog steeds niet vergeven, al was haar boosheid wel al behoorlijk bekoeld. Nog meer dan ze eigenlijk wilde toegeven, vooral naar zichzelf toe, was dat ze eigenlijk wel uitkeek naar de opening van aanstaande zaterdag. Ze keek er naar uit om hem weer te zien. En dat maakte haar nerveus. Alweer.

En ook daarom begreep ze zichzelf niet. De tegenstrijdigheid van dit alles. Ze had hem hardhandig weg geduwd, aan de kant gezet, uit haar leven verbannen….maar niet uit haar gedachten blijkbaar.
En nu, als een bakvis, keek ze er naar uit om hem weer te zien. Net als bij hun eerste ontmoeting, vroeg ze zich af, wat deze man toch met haar deed.

Meerdere collega’s druppelden nu binnen en Lotte stond op om naar haar kantoor te gaan.

“Jullie komen toch ook, zaterdag?” vroeg Esther nog.
“Zeker, klokslag 14.00 uur zijn we er!” en ze stapte haar kantoor binnen.

Ze ging in haar bureau stoel zitten en slaakte een diepe zucht. Ze was weer even alleen, in haar veilige haven, haar kantoor. Ze klapte haar laptop open en toetste haar wachtwoord in. Op de achtergrond verscheen een foto van haar en Teun. In een restaurant genomen, een jaartje geleden, ergens in Brugge.

Peinzend staarde ze naar de foto. Naar Teun eigenlijk, een andere Teun dan nu. Sinds haar terugkeer uit Italië had ze een duidelijke verandering bemerkt in zijn gedrag. Zijn slaapkamer gedrag. Hij was een stuk dominanter, zelfs agressief soms. Niet helemaal haar ding. Harde sex kon best lekker zijn wist ze uit ervaring, zolang het maar geen pijn deed en het van twee kanten kwam. Maar spanking, commanderen, haren trekken? Ze had hem er dan ook op aangesproken. Hij had zijn excuses aangeboden en gezegd er voortaan rekening mee te houden.

Ze pakte haar telefoon en zocht snel een nummer op.

Maar opnieuw dwaalden haar gedachten af naar afgelopen weekend. Zaterdagmorgen kwam ze uit de douche terwijl Teun zijn tanden aan het poetsen was. Via de spiegel had hij haar staan bekijken. Toen had hij haar uit het niets gevraagd of ze haar schaamhaar wilde laten groeien. Doorgaans was ze lekker glad geschoren. Heel soms liet ze een streepje staan, wat ze netjes bijhield. Maar de manier waarop hij het had gevraagd en hoe zijn stem had geklonken, was het meer een eis geweest. Ze was zo volkomen overrompeld door zijn vraag, dat ze slechts een knikje met haar hoofd had gegeven. Nu, dagen later, zag ze pas de absurditeit in, van zijn verzoek of eis zelfs. Het was godverdomme haar lichaam!

Het hoogtepunt kwam echter later die zelfde zaterdag. Hun eerste echte ruzie.

Ze stond aan het aanrecht groenten te snijden voor het avond eten, toen hij achter haar kwam staan. In eerste instantie liefdevol, begon hij haar billen te kneden. Vervolgens had hij zijn handen verplaatst naar de voorkant en was in haar slipje afgezakt. Zachtjes gleden zijn vingers door haar vagina, haar schaamlippen strelend. Ging ze eindelijk weer een orgasme krijgen, had ze nog gedacht. Twee handen en meerdere vingers bewerkten nu haar grotje. Toen opeens, had hij met twee handen haar schaamlippen zo ver uit elkaar getrokken dat ze dacht dat er iets kapot ging. Kermend van de pijn had ze hem van zich afgeduwd. Ze had hem helemaal verrot gescholden. Pas uren later was de “oude” Teun weer even terug, omkomend in excuses en spijtbetuigingen. Sex hadden ze sindsdien niet meer gehad.

Zuchtend pakte ze haar telefoon weer erbij en belde haar vaste bloemist. Het bloemstukje voor de opening van zaterdag was in ieder geval geregeld.

Esther keek Lotte heel even na, terwijl ze naar haar kantoor liep. Ze kende Lotte nog niet zo heel goed, maar had wel door dat ze niet zich zelf was. Alsof haar iets dwarszat. En dat “iets”, had duidelijk zijn weerslag op haar gemoedstoestand.
Ook zij opende haar laptob en logde in met haar nieuwe password….
Ze verheugde zich op vanavond. Dan zou ze Alex weer zien. Door drukte en andere verplichtingen hadden ze elkaar niet meer gezien sinds zondag. Wel hadden ze een paar keer gebeld en was er iedere dag wel even contact via de app. Alex zou haar oppikken na het werk om daarna ergens een hapje te eten. Daarna hadden ze afgesproken bij Joris en Laura om daar te gaan helpen met de laatste voorbereidingen voor de opening van aanstaande zaterdag.
Ze wist het nu echt zeker. Ze was verliefd.

Alex moest zich nog gaan haasten. Het was zaterdag ochtend en hij was in zijn gehuurde Vito bestelbus op weg naar een vriend.

Daar stonden flink wat sta tafels klaar, die nodig waren voor de opening en die was al over een paar uur. Toen Alex aankwam bij het koffietentje, parkeerde hij het busje pontificaal voor de deur.
Waarschijnlijk zouden er bij het verhuurbedrijf wel een paar bekeuringen op de mat vallen voor het overschrijden van de snelheidslimiet.

Iedereen kwam snel naar buiten om te helpen met uitladen. Joris, Laura, hun ouders, Elise, Esther en een knaap die hij nog niet eerder gezien had. De ouders van Alex konden er helaas niet bij zijn omdat die er met zijn tweeën een weekendje tussenuit waren gepiept.

Esther kwam als eerste naar buiten. Ze liep meteen op Alex af, pakte zijn hoofd tussen haar handen en gaf hem een zoen alsof ze hem al een jaar niet meer had gezien.

Dit terwijl ze vanochtend nog samen ontbeten hadden. Gisteravond waren ze samen naar de bioscoop geweest en daarna was Alex voor het eerst bij haar blijven slapen. Er was niks spannends gebeurt in bed, maar er aan terugdenkend, de intimiteit, lichaam tegen lichaam, bezorgden Esther nog steeds heerlijke kriebels.

Ze zag er weer lekker uit in haar skinny jeans met witte gympen, daarboven een strak, wit t-shirt met V-hals en een net colbertje. Haar haren hingen weer los over haar schouders omdat ze wist dat Alex dat leuk vond.

“Hey,” riep Joris gekscherend, “flikflooien doen jullie maar in je eigen tijd!”
Esther stak haar tong naar hem uit, maar pakte daarna meteen een tafel en liep ermee naar binnen.

Nadat Alex het busje geparkeerd had, stak hij de straat over en bleef even later voor het pand staan.
Hij keek omhoog naar de gevel: Caffè di Laura.
Hij was maar wat trots op zijn vrienden, op wat ze er van gemaakt hadden in zo’n korte tijd. Wat een verandering ten opzichte van nog geen 2 maanden geleden. Hij twijfelde er dan ook niet aan dat het een groot succes zou worden. En waar nodig zou hij ze met raad en daad bij staan.

Toen hij het pand binnenstapte, was het daar alweer een drukte van jewelste. Alle sta tafels waren al recht gezet. De dames waren druk bezig met de tafelrokken en de verdere aankleding. De mannen hielden zich bezig met het opruimen van alle troep wat links en rechts nog stond, de vloer vegen, glazen spoelen en het aanbrengen van de laatste decoraties. Uiteraard alles op aanwijzing van de dames….

Alex keek even naar zijn vrienden, Joris en Laura. Allebei hadden ze flinke wallen onder hun ogen, hetgeen het gevolg was van een nachtje flink doorhalen om al het eten en de verschillende hapjes op tijd klaar te hebben. En ondanks dat, straalden ze een energie en enthousiasme uit dat ongekend was.

Rond 13.00 uur waren ze helemaal klaar. Tot volle tevredenheid van Joris en Laura. Elise en de jonge knul, die Twan heette, kregen nog hun instructies. Waar nodig zou Alex en eventueel Esther bijspringen, zodat Joris en Laura zich op de gasten konden richten. Vertederd keek Alex toe hoe de gastheer en gastvrouw elkaar even nerveus een dikke knuffel gaven.

Iets na tweeën draaide Teun de parkeerplaats tegenover Caffè di Laura op. Voorzichtig stapte Lotte uit. Ze droeg dezelfde jump suit als de laatste avond in Florence. Alleen had ze vanwege haar decolleté een bijpassend vestje aangetrokken. Teun pakte haar bij de arm toen ze de straat overstaken. Het bloemstuk hield hij vast met zijn andere hand. Turend door de ramen konden ze zien dat het al behoorlijk druk was. De zenuwen gierden haar nu door de keel. Hoe zou hij reageren? Zou hij haar nog een blik waardig gunnen? En zo nee, was dat dan iets goeds? Of….en trillend duwde ze deur open.

Teun had nagenoeg dezelfde gedachten. Echter vanwege hele andere redenen. Ook hij was gespannen en wist niet wat hij kon verwachten. Van Alex. Hij wist echter niets van het telefoongesprek tussen Lotte en Alex. Gelukkig maar.

Binnengekomen bleven ze eerst even staan om de ruimte in zich op te nemen. Joris en Laura stonden vlakbij de ingang om de gasten te verwelkomen. Lotte herkende Joris meteen en stapte op hem af met Teun in haar kielzog. Na het overbrengen van de felicitaties overhandigde Teun het bloemstuk en liepen ze door naar het dichtstbijzijnde tafeltje.

“Was dat….?” vroeg Laura zachtjes.
“Lotte, ja. Dat was Lotte.” fluisterde Joris terug.
“Damn, Lex. Damn,” zei Laura weer, “bij mij is het kwartje nu wel gevallen. Zijn kwartje. Godver, wat een vrouw.”
“Ik weet het, schat,” zei Joris weer, “nu je haar gezien hebt, snap je ook waarom het knetterde tussen die twee, op alle vlakken…..let maar eens op vandaag, als ze bij elkaar in de buurt zijn.”
“Net als met Esther eigenlijk, Joris. Dat vonkt ook vrij aardig. Dit zijn allebei vrouwen uit de buitencategorie. Shit, Lex!”

Toen moesten ze hun gesprek staken omdat de volgende gasten zich alweer aandienden.

Staand aan hun tafeltje keken Lotte en Teun wat om zich heen. Links en rechts stonden wat vage bekenden van vroeger. Allemaal rond dezelfde leeftijd.

Even later liep Teun weg om wat drankjes te halen. Turend scande Lotte nu gerichter de ruimte. Aan de overkant zag ze Mira en Gaston bij een tafeltje staan. Esther stond er ook bij en nog een koppel wat ze niet kende. Mira had haar al geschoten en maakte aanstalten om haar kant op te komen.

Een meter of vijf naar rechts ziet ze hem dan eindelijk staan. Niet te missen. Zijn brede rug, naar haar toegekeerd. Hij had haar dus nog niet gezien. Druk pratend met andere gasten.
Zachtjes moest ze even lachen. Hij had het blauwe hemd aan. Haar hemd, haar cadeau. Direct schoten haar gedachten terug naar die laatste avond in Florence. Ze hadden allebei dezelfde kleren aan, net als op die heerlijke avond, als de mensen hier eens wisten…...

“Waarom ben je aan het lachten?” vroeg Teun terwijl hij de drankjes neerzette.
“Niks, een binnenpretje,” zei ze maar snel en wendde haar blik wijselijk weer af van Alex.

Gelukkig, Mira to the rescue, dacht ze toen haar vriendin kwam aanlopen.
Vrij snel waren de meiden druk in gesprek, waarbij zelfs Teun zich af en toe in de discussie mengde. De oude Teun, leek het wel.
En heel, heel langzaam verdween de onrust een beetje uit het lichaam van Lotte.
Totdat “hij” natuurlijk weer haar leven zou binnen wandelen. Dat was onvermijdelijk vandaag, ontwijken was vrijwel onmogelijk in deze setting. Maar ook onwenselijk?

Een paar minuten later excuseerde ze zich om gebruik te maken van het toilet.

Esther was ondertussen bij Alex komen staan. Liefdevol streek ze met haar hand over zijn rug.
Alex had zich omgedraaid en keek met een voldaan gevoel door de zaak. De opening was een succes en waarschijnlijk had iedereen gehoor gegeven aan de uitnodiging.
Opeens voelde Esther zijn lichaam verstrakken. Toen ze naar beneden keek zag ze dat Alex zijn vuisten gebald had, de knokkels bijna wit. Verschrikt keek ze hem aan. Iets of iemand irriteerde hem. En toen ze zijn blik volgde, zag ze dat hij naar Teun aan het staren was.

“Lex, wat is er aan de hand?” vroeg ze bezorgd.

Hij reageerde echter niet, alsof hij in een trance was.

“Lex!” en ze trok hem aan zijn arm en dat leek hem wakker te schudden.

Hij keek nu naar Esther, maar stond nog steeds onder hoogspanning.

“Wat is er?” vroeg ze weer, “waarom kijk je zo naar Teun?”
“Niks, er is niks...ik….ik vertel het je nog wel een keer. Maar niet nu. Niet hier.”

Voor nu nam Esther hier genoegen mee, vastbesloten om dit op een later tijdstip zeker nog te bespreken.

Toen echter ogenblikken later, Lotte zijn gezichtsveld kwam binnengewandeld, keerde heel langzaam de ontspanning weer terug in zijn lichaam. Ook hij werd overspoeld met herinneringen toen hij zag wat ze aan had. Maar de manier waarop ze zich voort bewoog, deed hem vreemd opkijken. Trekkend met haar been, liep ze een beetje mank.

Ook Esther had opnieuw de verandering in lichaamstaal bij Alex opgemerkt.
Toen ze zag dat hij naar Lotte was aan het staren, vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Voor haar.
De blik in zijn ogen sprak boekdelen. Een blik die ze maar al te goed herkende. Zo keek hij ook naar haar, met passie, geïnteresseerd maar bovenal liefdevol. Hier speelde meer, besefte ze. En vreemd genoeg had ze daar direct vrede mee. Er kwamen geen jaloerse gevoelens bij Esther naar boven.
Ze wist dat Alex oprecht was met haar, dat wat ze hadden echt was. En echt zou blijven. En ze wist ook dat het mogelijk was om twee mensen lief te hebben. Zeker deze man had daarvan genoeg te geven.
Terugdenkend aan het gesprek met zijn moeder, besefte ze op datzelfde moment ook dat ze Alex nooit kwijt zou raken.

“Wat is er met Lotte gebeurt?” deed Alex haar opschrikken uit haar gedachten.
“Blijkbaar is ze gisterochtend gaan hardlopen. Toen is haar enkel omgezwikt, waardoor ze gevallen is en haar knie bezeerd heeft.”

Alex keek even bedenkelijk en dacht er zijne van.

“Waarom ga je niet even naar haar toe? Gedag zeggen. Ik denk dat ze dat wel heel leuk zal vinden.”
De manier waarop Esther die woorden uitsprak, deed Alex heel even opkijken.
“Ik denk het niet,” zei hij vervolgens. “Maar ik ben bang dat ik er vandaag niet onderuit kom.”

Ze begreep deze reactie natuurlijk niet, maar gaf hem toen nog maar een zetje.
“Ga nou maar met haar praten, Lex! Dan ga ik die twee van de bediening een handje helpen, want het begint nu wel heel druk te worden.”

Terwijl ze wegliep, keek Alex haar even na. Bewonderend. Onder de indruk. Verliefd?

Door haar manier van doen zoëven, kreeg hij het idee dat ze wist wat er tussen hem en Lotte speelde. Of in ieder geval dat ze doorhad DAT er iets speelde. Wat dat “iets” dan ook moge zijn.

Hij haalde nog eens diep adem en begaf zich toen in de richting van het tafeltje van Teun en Lotte.
Rustig liep Alex op het koppel af. Zijn gezicht stond op standje vriendelijk, maar van binnen gierden verschillende emoties door zijn keel.

Lotte stond iets gedraaid, waardoor ze Alex niet zag aankomen. Teun duidelijk wel en pakte Lotte stevig vast bij haar middel. Alsof hij haar nog net iets meer wilde claimen.

“Ik ga je vanavond helemaal suf neuken,” fluisterde hij zachtjes in haar oor. Maar hard genoeg, zodat Alex die net dichterbij was gekomen, het ook kon horen. Verschrikt draaide Lotte zich om en zag toen pas dat Alex aan kwam lopen.

“Dag Teun,” zei Alex terwijl hij hem even later de hand schudde, “alles kits achter de rits?”
Direct verschoot Teun van kleur en mompelde iets onverstaanbaars.
Alex bleef hem heel even aankijken, als een roofdier die op het punt staat zijn prooi te verslinden.

Daarna richtte hij zijn blik op Lotte en deed een stap naar voren om haar te begroeten.
En waar hij 2 weken geleden Lotte hartelijk welkom had geheten met een knuffel en een paar kussen, schudde hij haar nu alleen maar heel kort de hand. Bij het loslaten, kneep hij haar echter heel even kort in de vingers, hetgeen iedereen natuurlijk ontging.

Vluchtig vonden hun ogen elkaar en de betovering was weer daar. Terug van eigenlijk nooit weg te zijn geweest. Er werd geen woord tussen beiden gesproken. Dat was ook niet nodig.

“Ik zal jullie niet lang lastig vallen,” zei Alex, “leuk dat jullie gekomen zijn, maar ik moet Esther een beetje gaan helpen. Gezien de drukte.”
“Dat is geen probleem, Alex,” zei Lotte nu eindelijk ook iets, “we vermaken ons wel.”
“Prima, bovendien kan ik me voorstellen dat je onderhand genoeg van mij begint te krijgen. Ik bedoel met de voorbereidingen voor het feest en zo. En ik begrijp natuurlijk wel, dat je me voorlopig even niet hoeft te zien. Of te horen. Fijne dag nog!”

En met die laatste woorden, die exact de woorden waren die Lotte 2 weken geleden naar hem had geroepen, draaide hij zich om en liep weg.

Zowel Teun als Lotte keken Alex even na terwijl hij weg liep.

Teun was opgelucht. Opgelucht dat hij er zonder verbale kleerscheuren vanaf was gekomen. Opgelucht dat Alex uit het aura van zijn vriendin was. En vooral opgelucht omdat hij Alex goed had ingeschat en dat deze zijn mond had gehouden over zijn uitstapje naar een andere vrouw.

Lotte was tot haar eigen verbazing, lichtelijk teleurgesteld. Het moment was wat haar betreft te kort en te krachtig geweest. Een hand, een paar woorden en hij was weer weg. Natuurlijk had ze het kneepje in haar vingers gevoeld en de daarop volgende prikkeling die door haar lijf schoot.
Dit was, althans tot op zekere hoogte, de Alex die ze in Italië zo goed had leren kennen. En dat zorgde voor verwarring, voor error in haar hoofd. Want ze kon deze Alex, de Italië-Alex, niet rijmen met hetgeen Teun haar over hem verteld had.

Zijn laatste woorden, waren voor haar en haar alleen bestemd. Bewust had hij haar geciteerd. En dus was het chaos in haar hoofd. Aan de ene kant Teun, sinds een aantal jaren haar vriend en iemand die geen reden had om zoiets over Alex te verzinnen. En aan de andere kant Alex, een man die ze pas een paar maanden kende, maar die haar met iedere aanraking of gesproken woord compleet in vuur en vlam zette. Wie moest ze geloven?

“Shihit,” zei Laura zachtjes, “je had gelijk Joris.”

Beiden hadden het tafereel aan het tafeltje gadegeslagen.

“Zag je hoe ze naar elkaar keken?” zei Laura weer, “dat was, dat was….”
“Pure porno?” antwoordde Joris.
“Ach, jij ook altijd met je porno, idioot!”, “nee, dat waren twee zielsverwanten die een split second een intense versmelting hadden…. godverdomme zeg.”

Toen ze zich omdraaiden om zich weer met de gasten bezig te houden, zagen ze Alex bij Esther staan. Kort hadden die twee even oogcontact, waarna Esther weg liep in de richting van de keuken.

“Volgens mij gebeurde daar zoëven hetzelfde als bij Lotte,” zei Joris aarzelend.
“Ik denk dat je gelijk hebt, Joris. Dat gaat nog wat worden in Italië.”