We waren elkaar tegen gekomen op een of andere training die we vanuit ons werk moesten doen. Het was een lange dag, met veel intensieve workshops en heel veel informatie die we mee kregen. Allemaal prima en zeer interessant. Maar na een uur of zes is mijn blonde koppie wel toe aan wat rust, ontspanning en t liefst een wijntje. Gelukkig kregen we die mogelijkheid en werden we los gelaten. Het was dus direct een drukte aan de bar, waar iedereen wat vermoeid en slaperig stond te wachten op het drankje van zijn o haar keuze. Daar stootte je me aan. Of t per ongeluk was geen idee. Maar het zorgde er voor dat ik je direct in je ogen keek. Mijn hart sloeg wat over. Misschien niet direct de fysieke aantrekkingskracht, maar de blik in je helblauwe ogen betovert me.

Je biedt aan mijn drankje mee te nemen als ik een plek zoek buiten in de zon. Ik stem in zonder iets te zeggen en loop de bar uit naar het terras. Ergens achteraan is nog een bankje te vinden waar ik heerlijk in de zon kan zitten, en na een paar minuten zet je je naast me. "Zo, even geen informatie meer" zeg je terwijl je me het koele glas chardonnay geeft. Ik kijk je opnieuw aan en weer voel ik de rilling over mij lijf heen gaan. Ik knik en sluit even mijn ogen om van de zon te genieten. "Het is allemaal fantastisch interessant en boeiend, maar voor nu zit mijn hoofd even vol. Dank voor de witte wijn". We keuvelen wat over werk, maar al snel weet je het gesprek te draaien naar privé. Je weet snel uit me te krijgen dat ik getrouwd ben, geen kids heb maar wel een prima baan. En dat ik uit Den Haag afkomstig ben. "Dan zul je wel genieten van de boslucht" is je repliek. Ik knik alweer. Ik merk dat ik wat moe ben en dus niet veel energie heb om te antwoorden. Je neemt het voor lief blijkbaar dat ik niet te veel praat.

Ik voel je been tegen het mijne aan tijdens ons gesprekje. Het voelt prettig. Na 12 jaar huwelijk is het prettig door iemand anders aangeraakt te worden. Niet dat ik iets te klagen heb. De fysieke aantrekkingskracht naar mijn man is sterk, nog steeds. Maar andermans aanraking is weer spannend. Een hand geven niet, maar twee benen tegen elkaar... dat wel. Ik merk dat jij je been niet weg haalt, eerder meer tegen me aan duwt. Langzaam wat op en neer beweegt. Windt het me nou op? Mijn hartslag gaat wat omhoog, ik krijg het warm. Of is dat de uitwerking van de zon. De andere mensen op het terras worden wat verder naar de achtergrond gedreven lijkt het wel. Alsof er een deken over het geluid wordt gelegd. We van het terras worden opgetild. Meer en meer word ik me bewust van de aanraking van je been. Ik kijk er naar, zie een lichte katoenen broek, die strak tegen mijn gerokte dij aan ligt. Deels bedekt, en deels onbedekt. Goed gebruind, sterk en gespierd. Het strakke schema van drie keer in de week hardlopen toon ik graag. En nu schuurt de mannendij zachtjes tegen de mijne. Het vlees, stevig en glad, beweegt een beetje mee. Er ontstaat ook wrijving, en dus warmte. En spanning, alsof er een batterij wordt opgeladen. Ik durf hem niet meer aan te kijken, bang dat ik mezelf niet in de hand heb en er dingen gebeuren die hier niet zo maar ongezien blijven.

Mijn glas is leeg. De verkoeling die ik nog kreeg van de witte wijn is daarmee ook verdwenen. De zon is fel, warm en lekker. Ik zie je in je ooghoek je glas op het tafeltje zetten. We zitten als twee pubers naast elkaar, die niets durven te zeggen. De spanning lijkt steeds groter te worden. Je pakt mijn hand en staat op. Ik weet niet of ik wil, maar volg gedwee en sta ook op. Direct mis ik de druk van je been tegen het mijne. Ik heb een handdruk voor in de plaats gekregen maar mijn lijf vindt dat geen goede ruil geloof ik. Je begint te lopen, en ik volg. Wat nou eigen wil. Daar is niets van terug te vinden. We lopen van het terras af, het zachte mos op. Het is het begin van een bos achter het conferentiecentrum. Gebiologeerd door je hand in mijn hand blijf ik je trouw volgen. We lopen een paadje in dat ons richting het bos leidt, dat al snel vrij donker is en ons olijkt op te sluiten. We blijven blijkbaar lopen, en blijkbaar weet je waar naar toe.

Het bos wordt al donkerder. Felle lichtstralen schijnen op de bebladerde grond waar de toppen van de bomen gaten laten. Van het geroezemoes op het terras is niets meer te horen. Op een open plek, iets van het pad af, waar de zon de bodem raakt en met lang gras bedekt is, hou je stil en duwt me tegen een dikke boom aan. Ik voel in mijn rug de harde geribbelde schors. Jouw hand laat me los, en voel ik vrij direct op mijn dij, onder de rand van mijn rok. Hij schuift omhoog en dwingt daarmee de stof ook naar boven. Die komt strak te staan tuusen de boom en de hand. Ik beweeg als vanzelf iets waardoor de stof verder omhoog stroopt en ik mijn billen bloot tegen de boom voel. De boom is warm van de zon die er op scheen. Je vingers zijn ook warm, haken achter het driehoekje stof dat mijn venusheuvel bedekt. Ruw trek je het stukje stof weg waardoor het bandje om mijn bil knapt en op de grond valt. Je vingers graaien tussen mijn benen. Verdelen het vocht wat je tussen mijn schaamlippen vindt en laten me diep kreunen. Doelgericht duw je een vinger bij me naar binnen. Mijn adem stokt even, je duwt een tweede mee. Ik kreun hard, je vrije hand voel ik vrijwel direct op mijn mond om de kreun te smoren.

"De hele dag zit je al voor me met dat correcte pakje aan. Je kontje roept al de hele dag 'grijp me', terwijl je doet of je een onschuldige vrouw bent." fluister je in mijn oor. Je warme adem laat mijn hoofd beslaan. "Maar dat geloof ik totaal niet. Je hebt geen weet hoe jij de hoofden van mannen op hol brengt." Je woorden laten me schrikken, maken me bang. Je vingers, in stevig tempo in mij bewegend, geven een tegenstrijdig gevoel. Mijn lijf is aan het vechten welk gevoel het gaat winnen. "Als je belooft niet te gillen, haal ik mijn hand weg. Kan dat?" Ik kan enkel knikken. De druk op mijn mond wordt minder, de hand verdwijnt van mijn mond en glijdt langzaam naar beneden. Hij bereikt mijn borst, kneed er grof in en knijpt in mijn tepel. Hard, draait iets wat opnieuw een golf van genot door mijn lijf duwt. Als zijn vingers mijn knopje beroeren, nat en hard, dan geef ik me gewonnen en over aan een orgasme.